T-Licht editie 17.4

Verenigingsblad der T.S.V. â&#x20AC;&#x2DC;Jan Pieter Minckelersâ&#x20AC;&#x2122;

Jaargang 17 Editie 4

T-Licht Milano: sole, vino e gelato!

Zwetend bier lurken uit een bidon De geboorte van de spatie

T81 809164

How do you control 2.0x1014 molecules outgassed into a vacuum? Join ASML as a Chemical Engineer and help push the boundaries of technology. At ASML we bring together the most creative minds in science and technology to develop lithography machines that are key to producing cheaper, faster, more energy-efficient microchips. Our machines image billions of structures in a few seconds, all with an accuracy of a few silicon atoms. And soon, we will be imaging even more structures - thanks to our next-generation EUV lithography. But when high-energy EUV hits photoresist, complex chemistry releases quite a few unwanted molecules: 2.0x1014 per cm2 every second to be exact. If not handled correctly, they would build-up on the system’s optics and render a multi-million Euro machine useless. It’s like trying to keep a long garden path completely clean during an Antarctic snow blizzard – and all without leaving the cleanroom. That’s why we need talented chemists with an intimate understanding of photochemistry, polymer chemistry, process modeling and more. If you’re up for the challenge, you’ll be part of a multidisciplinary team with plenty of freedom to experiment and learn new skills. And since you will be working with some of the brightest minds in science, you’ll never be left in a vacuum.

www.asml.com/careers

Goodbye from Sven & Eric Dear readers, In this academic year’s final edition of T-Licht there are many entertaining articles, to help you relax while studying for your exams. With this TLicht we also say goodbye to two of our editors.

Buitenlands bierweekend

Sven has been in the editorial board for longer than he can remember. His best idea was to reintroduce the puzzle, just after he joined. After leaving the editorial board, he is finally allowed to participate.

Nederlands

3 Onderwijs 4 Van de donateur 10 Even schoppen 13 g.A.L.A. 14 Borrellezing: Tebodin 16 Bier van het Kwartaal 20 Het Y van de Huismeester 21 Japie on tour: Milano 26 Lunchlezingenweek 28 Interview met: José 31 Uyt den ouden doosch 34 Buitenlands bierweekend 36 Wist je dat?

Eric has been famous for his extraordinary collating skills. Although he will never admit it, it’s said Science News was his favorite article.

Een interview met de kantinejuffrouw!

English 2 Chairman’s BrainSTorm 7 Japie on tour: Stork Veco 8 Internship report 12 ECCE9 15 Recipe 18 PhD-Article 24 Science news 27 Puzzle

Temperatures below absolute zero?

Without these two experienced editors, the T-Licht will never be the same. But don’t worry, change can also be a good thing. The ‘old’ generation (not limited to Sven and Eric of course) made the T-Licht go from A5 to A4. We look forward to see what the next generation of editors will bring us! Enjoy the summer and your exams! By: Sven van Belzen and Eric de Vries Sven and Eric say goodbye to the editorial board to focus on the last part of their study

Chairman’s BrainSTorm

Chairman’s BrainSTorm This will be the last BrainSTorm from me as chairman of Japie. A lot has happened and I know for sure this is the best year of my life. Not only being a board member and participating a lot, the board has become a real close group, even more than before. In this last time before the board will change, I will be assisted by the candidate chairman of the 56th board: Tom Janssen, so you can have some first insights in what’s going on in Tom’s brains too.

his last part of the academic year is usually a very busy time concerning the activities at Japie. I hope you all like the many different activities we offer these days. Varying between all kind of activities such as a whisky tasting evening, mountain biking, FSE Day, three different excursions and a lustrum ball: there have to be at least a few activities for you to participate in! Now that summer is coming, we can look back at some great activities. Like the six-day trip to Milan, where we got some insight in the Italian branch of Chemical Engineering, apart from the lovely food and fun supplied with this study trip. And don’t forget the many square lamps to be found in the beautiful city of Milan and the old city of Bergamo. A little bit further

in this T-Licht the study tour to Milan will also be discussed. For me as part of the organization of this study tour I am very happy that the trip worked out very well, a lot of the work had to be done extremely late! But Japie was also very sportive last weeks. Two big student sport events made us showing the ‘great’ sportive performances we have at Japie.

“I must say that I like reading the T-Licht much more than writing for it.” Firstly the Batavierenrace was run from Nijmegen to Enschede in which we improved our score from last year. We didn’t receive any penalties for any men who had to run a ladies leg. I myself ran relatively fast: 13.14 km/h! Running the last leg thousands of other students were encouraging me and the other runners to run even faster. I am happy that I ran faster than Thor, Alembic, Lucid, Idun, GEWIS and Industria. It seems worth to save up some Panda Points! Two weeks later it was time for the ONCS in Groningen. At the time of writing this, the ONCS have not yet taken place, so we do not yet know whether we won the first prize this year or not, after a few years of silence (red: we ended fourth…). Next year the ONCS will take place in Enschede but

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

a new fact appeared: the ONCS 2015 will take place in Eindhoven! We were convinced that we underestimated the work to bring the ONCS 2015 to Eindhoven but eventually we found out it wasn’t that much of an ordeal. So we went for it and succeeded. This is my last article in the T-Licht, a noble task as chairman of the association. I must say that I like reading the T-Licht much more than writing for it… Maybe my successor Tom has a good idea for this standard article without a subject, maybe a column? I hope that Tom and the rest of the candidates for the 56th board of Japie can make you all smile next year by letting you enjoy a variety of new activities. We already planned two excursions in the next academic year: ASML and Fluor. Also we planned an astonishing LAN-party with Prometheus! Hopefully, you will all enjoy the last weeks before the summer break. And after that, this wonderful XIth lustrum year is already finished. I enjoyed it very much and it was an honor to be your chairman for this fantastic year. Thank you all very much! By: Mike van Gils and Tom Janssen This was the last article of Mike as Chairman of the XIth lustrum board and the first article of Tom as candidate Chairman of the 56th board.

Onderwijs

Aan al het goede komt (g)een eind Het einde van het jaar komt al weer in zicht en voor mij is het dan ook al weer de laatste keer dat ik op deze plaats een stukje schrijf in ons mooie verengingsblad. Ik heb me het afgelopen jaar met liefde en plezier ingezet voor de vereniging en alle studenten door me te bemoeien met het onderwijs. Aan het einde van mijn stukje zal je zelfs al een paar regels vinden van mijn opvolger. Maar nu terug naar onderwijs. Masterprogramma Afgelopen tijd heeft het faculteitsbestuur besloten het oude masterprogramma nog een jaar door te zetten. In het programma van de polymers & composites track zullen wel wat wijzigingen zijn. Een aantal oude vakken van het verplichte programma worden opgenomen in drie nieuwe vakken, te weten: characterization of materials, natural versus synthtic materials en mechanical behavior & rheology. Thermodynamics of materials zal wel geheel komen te vervallen. De andere tracks zullen ongewijzigd blijven, wel komen er enkele nieuwe keuzevakken. Hiermee gaat het al wel richting de komende nieuwe master toe, in het kader van de Graduate School. Bachelor College Ook het einde van het eerste jaar van de nieuwe bachelor is in zicht. De keuzevakken en -pakketten voor volgend jaar zijn inmiddels allemaal bekend en studenten zullen voor 7 juni door moeten geven welke vakken(pakketten) ze de komende jaren willen volgen. Ook zal er dan meer duidelijkheid komen over een van de speerpunten van het Bachelor College: USE, ofwel User, Society en Enterprise. Dit kwartiel loopt het basisvak USE en volgend jaar zullen de tien USE-leerlijnen van start gaan. Vanuit onze faculteit komen er twee coherente keuzepakketten: één van moleculaire systemen en materialen en één van chemische procestech-

nologie. Ook wordt er wordt er een bijdrage geleverd aan verscheidene interfacultaire pakketten, vooral door middel van projecten.

“In het programma van de polymers & composites track zullen wel wat wijzigingen zijn.” Na een jaar een schakelprogramma van dertig studiepunten in een half jaar gehanteerd te hebben, zal er vanaf komend collegejaar weer een groter schakelprogramma aangeboden worden door onze faculteit aan de instromers van het HBO. Het schakelprogramma zal vijfendertig studiepunten beslaan in een heel jaar. Goede, nominaal studerende studenten zullen al vakken uit de master mogen volgen om niet eventueel vertraagd te worden in hun studie. Vooraanmeldingen In het aantal vooraanmeldingen staan we dit jaar wederom op een groei ten opzichte van vorig jaar. Het is nu nog afwachten of er daadwerkelijk meer studenten ST zullen komen studeren volgend jaar. Vanaf 2014 zullen studenten zich uiterlijk op 1 mei moeten aanmelden voor de studie van hun keuze. Zij hebben dan recht op studiekeuzeactiviteiten, maar tegelijkertijd zijn ze ook verplicht aan zulke activiteiten mee te doen als de opleiding dat vraagt.

Ten slotte Zoals ik al eerder had genoemd zal dit mijn laatste stukje onderwijsnieuws zijn. Het woord is vanaf nu aan Sander Hochstenbach. Hem wil ik veel succes wensen met het optimaliseren van alles wat met onderwijs te maken heeft. Beste lezer van dit mooie verenigingsblad, laat ik mezelf even voorstellen: ik ben Sander Hochstenbach, 20 jaar oud en momenteel derdejaars student aan deze faculteit. Ik ben opgegroeid in Limburgse dorpje Buchten, maar woon op kamers in Eindhoven sinds het begin van mijn studie hier aan de TU/e. Komend collegejaar, ’13-’14, wil ik de functie van Coördinator Onderwijs in het Japiebestuur over nemen van Jasper. In de tijd dat ik aan deze universiteit studeer, heb ik Japie mogen ervaren als een leuke en gezellige studievereniging waarbij de inbreng van de leden zeer belangrijk is. Tot op heden ben ik nog niet actief geweest voor de vereniging, maar wil volgend jaar mijn beste beentje voorzetten om samen met Tom, Eline, Remco en Floris alles in goede banen te leiden met betrekking tot onze mooie studievereniging! Door: Jasper van Kampen and Sander Hochstenbach Het laatste artikel van Jasper als Coördinator Onderwijs van het XIde lustrumbestuur en het eerste artikel van Sander als kandidaat Coördinator Onderwijs.

T-Licht 17.4

Van de donateur

Een chemisch ingenieur in ‘roerige’ tijden Het zal jullie niet ontgaan zijn, we bevinden ons in roerige tijden. De huidige financiële crisis is anders dan eerdere crises die Nederland heeft doorstaan, zoals de oliecrises (1973, 1979) of de Internetbubbel (1997-2000). Het is niet langer een ‘ver-van-mijn-bed-show’: ook de faculteit ST heeft een rigoureuze reorganisatie doorgemaakt. Vorig jaar ben ik afgestudeerd als chemisch ingenieur. Hoe is het om chemisch ingenieur te zijn in roerige tijden?

e introductie doet vermoeden dat dit wel eens een pessimistisch stukje zou kunnen worden. Lezers die mij beter kennen, weten dat ik graag scherp formuleer en niet altijd genuanceerd ben. Daarom was ik ook blij dat de redactie van het T-Licht mij vroeg om een stukje te schrijven onder de rubriek ‘van de donateur’, waarmee ik de gelegenheid heb om meer nuance aan de dag te leggen. Maar laat ik eerst iets over mijzelf vertellen. Vorig jaar april studeerde ik af in de vakgroep MST van professor Bert Meijer, waarin ik samengewerkt heb met bekwame wetenschappers, binnen en buiten de eigen vakgroep. In mijn afstudeerrichting (Molecular Engineering) ligt het voor de hand om te vervolgen met een promotieonderzoek, maar ik besloot hiervan af te zien. Ik ben te breed georiënteerd voor ‘fundamenteel’ onderzoek en zag mijzelf geen academische carrière najagen. Ook vond ik nog niet zo gemakkelijk een interessante baan die aansloot op mijn afstuderen. Na een ‘sabbatical’ (lees: Japie studiereis naar de VS en Canada) vorig jaar zomer, besloot ik dan ook om in oktober 2012 met de tweejarige post-master ontwerpersopleiding Process and Product Design (PPD) te beginnen. Deze vervolgopleiding op de TU/e maakt deel uit van het zogeheten Stan Ackermans Instituut, ook wel bekend als de 3TU School for Technological Design.

Een korte geschiedenis van ontwerpen in Eindhoven ‘Generalisten weten niets over alles en specialisten weten alles over niets’, zo schreef professor Stan T.M. Ackermans in 1986 – het jaar van mijn geboorte – in De Ingenieur (nr. 4, April 1986). Volgens hem zijn ingenieurs noch specialist noch generalist. ‘Ze zijn ‘integrators’, mensen die kunnen overzien, verbindingen kunnen leggen en tegelijkertijd exact weten hoe elke component functioneert. Ingenieurs moeten daarnaast ook weten hoe we aan kennis en ideeën komen.’ Stan Ackermans (1936-1995) was een Nederlandse wiskundige en trad in 1982 aan als zevende rector magnificus van de (destijds) Technische Hogeschool Eindhoven. Nederland onderwijsland was in een roerige tijd beland en werd gekenmerkt door onderwijsbezuinigingen (net als nu) en het terugbrengen van de duur van de

ingenieursopleiding van vijf naar vier jaar. De Nederlandse ingenieursopleidingen waren naar de smaak van Ackermans te analytisch en te weinig toepassingsgericht. Met steun van het bedrijfsleven voerde de charismatische Ackermans met succes actie voor het invoeren van een tweejarige vervolgopleiding tot technisch ontwerper. Op maandagmorgen 2 september 1985 kondigt hij bij de opening van het academisch jaar met metaforische flair ‘zijn’ ontwerpersopleiding aan als ‘een supernova in het academische firmament’. Ackermans baseerde de nieuwe onderwijsstructuur op wat hij de ‘Von Humboldt paradox’ noemde. Wilhelm von Humboldt (1767-1835) was een hervormer van hoger onderwijs en haar instituties in Berlijn in de negentiende eeuw. De Von

Professor Stan Ackermans, zevende rector magnificus aan de THE

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Humboldt paradox had betrekking op het spanningsveld tussen onderwijs en onderzoek in hetzelfde instituut. Om hun onderwijs te verbeteren moeten de onderwijsinstituten hun onderzoek stimuleren. Voor ingenieursopleidingen geldt hetzelfde met ontwerp. Om ingenieursopleidingen te verbeteren, zo stelde Ackermans, moet onderwijs verzadigd zijn van zowel een ontwerpers- als een onderzoeksgeest. Zijn focus op een brede opleiding, interdisciplinariteit, communicatievaardigheden en sociale vaardigheden maakten de Eindhovense ontwerpersopleidingen zo uniek en succesvol.

al het Instituut voor Vervolgopleidingen (IVO) opgericht. Na de dood van Ackermans in 1995 krijgt het IVO haar huidige naam: het Stan Ackermans Instituut (SAI). Op dat moment wordt 60% van alle technisch ontwerpers in Nederland in Eindhoven opgeleid!

‘Hoe het werkt’ is meer relevant voor een ingenieur dan ‘hoe het is’ (...) Bekwaamheid is meer dan kennis en constructie meer dan analyse (Stan Ackermans, in: De Ingenieur, nr. 4, 1986).

“‘Hoe het werkt’ is meer relevant voor een ingenieur dan ‘hoe het is’ (...) Bekwaamheid is meer dan kennis en constructie meer dan analyse.”

Als je de voorgaande geschiedenis zo leest, dan zou je Ackermans wel kunnen zien als een grondlegger van het huidige besef dat op de TU/e leeft, namelijk dat van de noodzaak van multidisciplinaire wetenschap en een gerichtheid op de industrie en de maatschappij. Dit komt bijvoorbeeld tot uiting in recente onderwijsvernieuwingen als het ‘Bachelor College’ en de ‘Graduate School’. Onbekend maakt onbemind? In 1989 trekt de (chemische) industrie aan de bel over het enorme tekort aan hoogopgeleid technisch personeel. In 1987 heeft de TU/e dan

Na een opleving in de banenmarkt halverwege de jaren ‘90 loopt het aantal ingenieursstudenten terug en lijkt de toegevoegde waarde voor zowel de studenten als de industrie niet erg groot meer. Dit vertaalt zich nog tot op de dag van vandaag in een (bedroevend?) lage participatiegraad van Nederlandse MSc afgestudeerden in de PDEng-opleiding.

Met de invoering van het BaMasyteem wordt in 2004 de titel Professional Doctorate in Engineering (PDEng) geïntroduceerd. Er is internationaal een groeiende interesse in de PDEng-opleidingen van de TU/e, dit zal vast ook samenhangen met de huidige financiële crisis. Ondanks dit alles zijn er vrijwel geen Nederlandse afgestudeerde ST-ers die kiezen voor

Van de donateur

De PPD-trainees (oktober 2012 generatie) tijdens een externe opdracht voor processimulatie en process control.

deze vervolgopleiding. ‘Onbekend’ lijkt dan ook ‘onbemind’ te maken… PDEng: Engineer+, in een internationale omgeving Vanaf het begin van mijn BSc-studie Scheikundige Technologie in 2004 besefte ik al dat een ingenieur in de wereld en tijd waarin we leven, niet volstaat met alleen zijn eigen vakkennis. Na het volgen van colleges van professor Maarten Verkerk (bijzonder hoogleraar ethiek en filosofie van de natuurwetenschappen en techniek aan de TU/e) heb ik systematisch kennisgemaakt met de complexiteit van de wetenschap en techniek in ruime zin. Die complexiteit komt allereerst naar voren in het ontwerpproces. Eerst ‘denken’ en dan ‘doen’. In de PDEng-opleiding betekent dit één jaar verder verdiepen in de details van het technisch ontwerpen om vervolgens alle kennis te kunnen toepassen in een project van een jaar in de (chemische) industrie. Vanaf oktober dit jaar begin ik met mijn project in de Polyethyleen Product R&D bij DOW Benelux in Terneuzen. Naast de interessante technologische uitdagingen op het gebied van (chemisch) producten procesontwerp, zijn er ook niet-technische uitdagingen aan een PDEng-programma: de zeer internationale omgeving levert me niet alleen inzicht in andere culturen op, maar houdt me ook een spiegel voor. Het is dan ook heilzaam en nuttig om chemisch ingenieur en ontwerper te zijn in deze ‘roerige’ tijden… Door: Fokko Haveman (Vice)-Secretaris 10de Lustrumbestuur der T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ Lid Batavierenrace commissie voor Japie in het verenigingsjaar 2005/2006.

‘Technologen zijn (nog steeds) veel beter’

T-Licht 17.4

Advertentie Stork VECO

Precision metal parts Electroforming & photo-etching

Karel van Gelreweg 22 6961 LB Eerbeek The Netherlands Tel. +31 (0)313 672 911 E-mail: info.veco@spgprints.com

WWW.SPGVECO.COM

Japie on tour: Stork Veco

The world of precision metals Many times a year Japie visits big chemical concerns. This time we decided to take a look at a smaller technical company called Stork Veco. It is located in the small town of Eerbeek at the Veluwe. A small group of Japies took the train towards Eerbeek on Wednesday May 15th. After a long journey they were welcomed by two engineers. At Stork Veco the Japies checked out the world of precision metals.

ou might wonder why people would build a company in the middle of nowhere. In the beginning there was a launderette. This launderette was built near a water source, which was convenient for the launderette. At a given moment some scientist in the neighborhood of Eerbeek asked the launderette if they could do some tests in electroforming in the launderette. These tests went so well that in 1934 Stork Veco was born and took over the launderette. Nowadays Stork Veco Eerbeek has a total employee count of 140. Their annual revenue has grown to € 200 million. Stork Veco has been a part of the Stork group. The Stork group produces amongst others parts for aerospace and textile printing machines. Because of this textile printing business they acquired Stork Veco in 1975. Stork Veco is now part of the Stork Prints Group, which is the global leading company in the textile and graphics printing markets. Stork Veco products are exported worldwide, direct and via

sales offices and agents all over the world. Stork Veco specializes in photolithography, electroforming and photo etching. They decided to transfer photolithography and photo etching to England, so in Eerbeek they can specialize in electroforming. In the morning we got a company presentation about the Stork Printing Group. First they explained the electroformation process, the basis for their production. In a bath electric current is used to reduce nickel ions to solid nickel on a steel plate. The steel plate is partially covered with a non-conducting varnish in the structure that is desired. To achieve this layer in the right structure, it is exposed to UV light with a template. After the reduction the steel plate is pulled out of the bath and the nickel plate can be peeled off by hand. Stork Veco has a broad spectrum of clients. They range from sugar production companies to automotive industry. As a result the requirements from the clients differ greatly. For example nebulizerd, which are used

in inhalors and fuel injection systems, have tiny holes of just a few microns, while a sugar sieve doesn’t require such precision. It’s impressive to see how such a small company can be so relevant in the world market: Stork Veco annually produces one million sugar sieves, which is 90% of the total world production. Also they produce many sieves used in shavers.

“These tests went so well that in 1934 Stork Veco was born and took over the launderette.” After the lunch we went on a tour through the plant. We started to take a look at the production of steel templates after which we went to the nickel baths. There are several production lines: we started at the most low tech line, at which for example the sugar sieves are produced. There was also a fully automated line. There were two high tech lines, which are positioned in clean rooms. Here, the nebulizers were produced amongst others. The inspections are done partially automated, but also a manual analysis is done by women. When the tour ended the group of Japies went back to Eindhoven after a day of gaining a nice insight in the world of precision metals. By: Koen Kuijpers and Roel Sadza These members of the board attended the excursion.

T-Licht 17.4

Internship report

Internship abroad Visible light curing, Fish and Chips Friday and driving on the wrong side of the road… Hi everybody! For two and a half months now I have been busy with my industrial internship at Merck Chemicals. As I’m writing this, you Dutch people are all celebrating the last Queen’s Day. My days in Southampton are a little bit different than they are back home. Here, my routine involves going to ‘work’ every day. Every day I work from 9 am to 5 pm on my project. But it’s not as bad as it sounds. Just let me tell you why you should definitely consider going abroad for your internship.

The company I work for is called Merck Chemicals Ltd. Merck is the oldest chemical and pharmaceutical company in the world. They started in 1668 with a small pharmacy in Darmstadt, Germany and over the past decades they expanded to one of the world’s leading pharmaceutical, chemical and life science company. Operating from 67 different countries with 39.000 Employees, Merck owns 4 big business units. They have Merck Serono, Merk Millipore, Consumer Health and Performance Materials. The location in Southampton is all about Performance Materials. Here, research and development is conducted into one of the biggest company interests of all, liquid crystals. For those who don’t know what liquid crystals are, here’s a short introduction. Liquid crystals are materials which exhibit a fourth state of matter. Most materials have solid, liquid and

gaseous phases. Liquid crystal materials have the liquid crystalline phase in addition to that. In a solid or crystalline phase, a material has an order in 3D. In an isotropic or liquid phase, the order is 0. In the liquid crystalline phase, there is order in 2D (smectic) or 1D (nematic). Depending on the order, you can have different optical properties. Liquid crystals are used in a lot of different applications, but the most commonly known is in the Liquid Crystal Displays (or LCD screens). All Apple devices, iPads, iPhones and so on have Merck’s liquid crystals in their displays. These applications require a great devotion to research. It took Merck over twenty years to build their branch and become a world leader when it comes to liquid crystals. Nowadays, research and development is of great importance, and companies demand every day for faster, better quality and cheaper materials. That’s where I come in. I’m working on visible light polymerization. Normally, the materials which go into your LCD screen are liquid crystalline monomers which are polymerized using UV light in a nitrogen atmosphere. When a photo initiator absorbs the UV light, it creates a radical which initiates the polymerization. After the coating has been applied, sometimes the service life will be affected for different reasons. When exposed to the environment, the coatings can degrade due to autoxidation from UV-light from the surroundings. The coating starts to become yellowish. Customers

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

want to have a longer service time so research needs to be done to acquire better formulations which are protected against this autoxidation. One possible example is adding UVabsorbers to the formulation. There is a drawback here. If you add an UV absorber before you polymerize the coating, you cannot use UV light to cure it. That is why I’m working on visible light polymerization. With a change of the curing method, we are able to add UV-absorbers into the formulations. Unfortunately, another photoinitiating system needs to be found to achieve radical formation from visible light. I’m trying to do the curing in air instead of a nitrogen atmosphere to make the process a little bit cheaper as well. Not all systems are working in an air environment because the radicals which are created by the photo initiator are reacting with the oxygen and thus creating peroxy radicals. These don’t have any purpose so the reaction is terminated before propagation can start. Because of that, a

Internship report such as the discussions about the pronunciation of scones and whether you put the jam or the cream on first. You definitely need to try them, they are delicious!

chemical method needs to be found to prevent the creation of peroxy radicals. Addition of an oxygen scavenger is leading to reaction with the peroxy radicals into unreactive products, so the radicals initiated from the photo initiator are used for the polymerization. When a proper photo initiating system including an oxygen scavenger has been found, the UV-absorbers can be added into the formulation and different tests can be done to determine any change in properties of the coatings. So my project requires literature research to possible new initiating systems and oxygen scavengers. Order the materials and try out in the laboratory. Analyze the data and make conclusions. I have the lead in this project as I’m the only person working on it. I think about which compounds need to be ordered and only have to discuss with my supervisor once in a while. We have two meetings every week where I present my results and discuss the problems I have. They let you work very independently here, which I think is a good thing. You really learn to set up your own project and how to cope with different challenges.

many and Spain. The girls I met here are my best friends and we do a lot of things together. We have meals, go bowling on Tuesday, go out to town, have movie nights and visit a lot of places around Southampton. Places like Winchester, the New Forest, Bath and the Isle of Wight are very close and definitely worth visiting. At work, every Friday is Fish and Chips Friday.

“At work, every Friday is Fish and Chips Friday.” That’s a typical British dish you need to try. We went to Bournemouth to the world’s best Fish and Chips restaurant. The food there was really amazing. It’s nice to do a lot of activities with the British because you really learn about their ‘strange’ habits

One of my best friends here has her own car, so she drives us everywhere. It makes it a lot easier to go somewhere, so that’s fortunate. It’s funny how they think they are driving on the correct side of the road, while almost whole Europe is driving differently. I have had a lot of discussions with her, but we still disagree… Her having a car makes it very easy go to different places so you will get a good impression of the English country side, which is very hilly (compared to the Netherlands). These people here are making my stay very nice and it is a time I will never forget. England is a nice and interesting country with a lot of history, bad weather (although so far it is kind of the same as home) and a lot of very lovely people. One thing I learned is that you should never be afraid to go abroad all by yourself, even if it is for a short time. Just be yourself and be open for new experiences, you will end up having a great and interesting time. No worries, just enjoy! Cheers, Stéphanie By: Stéphanie Bex At this moment Stéphanie is doing her internship at Merck in Southampton.

The people at Merck are really nice. The first day I walked in here I noticed that there were a lot of students working in the company. A few girls immediately invited me for a movie night at one of their houses. This makes you feel very welcome. I have never ever been bored during my stay. Because the students at Merck will be working for up to 12 months you will meet a lot of new people from different countries like Ger-

T-Licht 17.4

Even schoppen

Gezeur om niks Lang geleden, in het Romeinse rijk, was er een probleem met het Latijn. Er was geen manier om de woorden van elkaar te scheiden. Er•werd•oorsponkelijk•overwogen•om •de•woorden•te•scheiden•met•punten•maar•de•Romeinen•werden•hier•al•snel•moe•van. Voorhonderdenjarenschrevenzedewoordentoenonafgebrokenachterelkaarmaarookditbleekgeenidealeoplossingvoorhetprobleem. Gelukkig kwam er enkele honderden jaren na Christus iemand met het lumineuze idee om wat ruimte tussen woorden te laten: de spatie was geboren. Ver Engelsing Tegenwoordig gebruikt elke taal die gebruik maakt van het Latijnse alfabet, inclusief het Nederlands, een spatie om het einde van één woord en het begin van een nieuw woord aan te geven. Ook talen met een ander schrift, zoals het Grieks en het Russisch, gebruiken spaties, hoewel mensen in Japan en China nog steeds eigenwijs alles aan elkaar plakken. Toch kun je als Nederlander niet zomaar het spatiegebruik van een Engelsman overnemen, aangezien de taalregels anders zijn. In Nederland schrijft men samenstellingen namelijk steevast aan elkaar, zonder spatie. Zo spreken wij over “spatiegebruik” in plaats van “space bar usage”, over “studievereniging” in plaats van “study association”, en over “natriumchloride” in plaats van “sodium chloride”. Dit verschil tussen het Nederlands en het Engels lijkt men met steeds grotere regelmaat te vergeten. In een tijdperk waar iedereen Amerikaanse series kijkt, Amerikaanse games speelt, en Amerikaanse muziek luistert, is het niet vreemd dat mensen soms het verschil vergeten tussen de Engelse en de Nederlandse grammatica. Een ander vaak gezien voorbeeld hiervan is onjuist apostrofgebruik, zoals in “Henk’s auto”. Wat nog veel vaker voorkomt, is echter het onderwerp dat de inspiratie vormde voor dit artikel: onjuist spatiegebruik. Spatie regels De regels voor spatiegebruik zijn eigenlijk helemaal niet zo lastig: als er een samenstelling is, moet die ge-

woon aan elkaar, hoe lang het woord dan ook wordt. Mocht je het woord lelijk vinden, dan staat eventueel nog het koppelteken (-) tot je beschikking, wat duidelijkheid kan scheppen. Soms is dit zelfs nodig om klinkerbotsing te voorkomen, bij woorden zoals “auto-onderhoud”. Een spatie in een samenstelling is alleen gepast als een van de onderdelen van de samenstelling al spaties bevat. Zo zou een standbeeld van de uitvinder van de gaslamp een ‘Jan Pieter Minckelersstandbeeld’ heten.

“Zo zou een standbeeld van de uitvinder van de gaslamp een ‘Jan Pieter Minckelers-standbeeld’ heten.” Toch vinden mensen lange woorden al snel lelijk. Zonder een spatie tussen de verschillende onderdelen zou het woord al snel verwarrend of onoverzichtelijk worden. Een woord als hottentottententententoonstelling is inderdaad niet heel gemakkelijk te lezen, zou het niet beter zijn er toch wat spaties tussen te plakken? Naast de verengelsing is er nog een schuldige aan te wijzen voor het steeds vaker optreden van onjuist spatiegebruik: Bill Gates! Om iets specifieker te zijn, Microsoft Word. Dit programma, gemaakt door een Amerikaans bedrijf, bevat een automatische spellingscontrole. Nu pro-

10 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

beert deze rekening te houden met de (niet altijd even logische) Nederlandse grammaticaregels, maar toch ziet men onder lange woorden vaak een rood streepje verschijnen. Mensen met weinig spatiezelfvertrouwen zullen dan al snel denken dat het programma wel gelijk zal hebben, waardoor een nieuwe spatiefout ontstaat. Als positieve voetnoot moet hier wel vermeld worden dat dit spatieprobleem in nieuwe versies van Word een stuk minder voorkomt dan in oudere versies. Kennelijk heeft Bill Gates onze klachten toch gehoord.

Even schoppen Verwarrings bron Nu zijn er mensen die klachten over onjuist spatiegebruik afschrijven als simpelweg taalpurisme. Vergelijkbaar met de mensen die steevast “het is groter DAN” blijven zeggen, terwijl “groter als” formeel gezien niet eens fout meer is. Spatiegebruik heeft echter een functie. Sommige woorden veranderen volledig van betekenis door het verplaatsen van een spatie. Als men bij een café elke week een ander soort broodje verkoopt, kan dat een “weekbroodje” worden genoemd. Er zijn vast wel mensen die van variatie houden en graag een weekbroodje bestellen. Maar ik denk niet dat er veel mensen zijn die graag een week broodje eten. Vergelijkbaar is het dubieuze verschil tussen “ik houd van mijn hondenkussen” en “ik houd van mijn honden kussen”. Een van deze twee mogelijkheden is een stuk onhygiënischer dan de ander. Een andere bron van verwarring kan ontstaan bij samenstellingen met meer dan twee woorden. Wat is bijvoorbeeld een “lange afstands loper”? Is dat iemand die lange afstanden loopt (een “langeafstandsloper”) of gewoon groot persoon die graag ver wandelt (een “lange afstandsloper”)? En wat dacht je van “naakt model tekenen”? Betekent dat dan dat je een model inhuurt, zelf al je kleren uittrekt, en begint te tekenen? Er zijn niet heel veel mensen die aan naakt modeltekenen doen.

Deze lijn doortrekkend: hoe heet een grote activiteit voor actieve leden? Volgens mij zou dat een “grote actieveledenactiviteit” zijn, maar niet iedereen is het daarmee eens.

“Vergelijkbaar is het dubieuze verschil tussen “ik houd van mijn hondenkussen” en “ik houd van mijn honden kussen”.” Wijd verspreid Komen spatiefouten nu echt zo vaak voor? Vaker dan je zou denken,

zelfs door mensen waarvan je mag verwachten dat ze de Nederlandse grammatica toch wel beheersen. Zo ontstond er een klein schandaal toen vorig jaar het Rijksmuseum zijn nieuwe logo onthulde. “RIJKS MUSEUM”, stond daar in grote letters. Ondanks de verbindings-s tussen “rijk” en “museum” stonden de woorden duidelijk los van elkaar. Volgens de ontwerpster van het logo was dat een bewuste keuze, omdat men het museum vaak “het Rijks” noemt. Toch is er veel beklag geweest over het grammaticaal onjuiste logo. Ook de naam van onze nieuwe koning is een constante bron van spatiefouten. De beste man heet voluit Willem-Alexander Claus George Ferdinand van Oranje-Nassau. Alexander is dus niet zijn tweede naam, zijn volledige eerste naam is WillemAlexander. Foute spaties zijn overal. Pak maar een willekeurig pak vla, kijk naar een willekeurige bestelbus, lees door een willekeurige Albert Heijn-folder, en de kans is groot dat er minstens één overbodige spatie te vinden is. Vervul dus vooral je burgerplicht en gebruik spaties verantwoordelijk! Na het lezen van dit artikel ben je immers de spatie meester. Door: Sander Peters Sander heeft als redactielid dagelijks te maken met het gebruik van spaties.

T-Licht 17.4

ECCE9

Almost two months ago, between April 21st and April 25th, the European Conference of Chemical Engineering (ECCE9) was organized at the World Forum in The Hague. Probably you have heard something about it or even better: you have been there. For many students, I think, this was the first time they have been to such an event.

he ECCE9/ECAB2-conference ‘Shaping a Sustainable Future’ brought together researchers, scientists, engineers, policy makers, industrial professionals and managers, entrepreneurs and students. This all was organized to exchange and share experiences, new ideas, innovations and research results on all aspects of chemical engineering, applied biotechnology and process intensification. As well as every day, the student’s day started with a plenary lecture – mostly given by influential people

from the industry – followed by four keynote lectures given in different lecture halls. After lunch break everyone could choose their own program based on his/her interests, since there were more than twenty parallel sessions each day in very various topics. Topics ranging from crystallization to microalgae, and safety to process intensification: in total there where 427 different oral presentations. Maybe most interesting for (PhD) students or people searching for a(nother) job, there were also innovation tracks containing workshops and case studies. One of the workshops I participated in was about pinch analysis given by Fluor. It was mostly informative, but very interesting. A lot of different heat exchangers where shown and they, of course, they all had their own requirements. Another workshop was about super cheap photovoltaic solar cells and included a case study. In the end one of our Japie-students (with help of Assistant Professor van der Schaaf ) won the prize having the best solution for the case given by AkzoNobel! For most of the students – who woke up very early – it was not bad at all that some alcoholic drinks were served during the job market, net-

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

working fair and poster exhibition. Having some crispy baked, sustainable, beetroot chips let us recharge for a barbecue at Scheveningen beach to finish the day in style.

“Having some crispy baked, sustainable, beetroot chips let us recharge for a barbecue at Scheveningen beach to finish the day in style.” During the dinner the winners of the Huntsman Design Contest were announced: Bart Zijlstra and Vignesh Thiruvengadam Aishwarya took the first place, which resulted in a free barrel of beer at the F.O.R.T.! After this nice, educative and exhausting day the only thing that remained was the long train ride back to Eindhoven … By: Eveline Hermans This member of the board attended the conference and was involved in the organization.

g.A.L.A.

Blikken, boten en barbecues Vrijdag 3 mei, 09:00 uur in de ochtend, het was zover: de grote Actieve Leden Activiteit (g.A.L.A.) stond op punt om te beginnen. Aangezien het doorgaans een groot geheim is waar de g.A.L.A. naar toe gaat, werden de e-mails vanuit het bestuur met de mededeling dat we zouden gaan kanoën niet serieus genomen. Veel leden hoopte op pretparken met een kano-attractie, maar niets bleek minder waar: we gingen echt kanoën en wel van Neerpelt, België terug naar Valkenswaard. Een tocht van vijftien kilometer waar niet iedereen zonder kleerscheuren van af zou komen.

ok deze keer had het duo Wouter & Koen de regie in handen. Gezien de schrikbarende alcoholprijzen buiten de F.O.R.T. hadden ze genoeg blikken bier voor alle deelnemers ingeslagen. Iedereen kreeg een overlevingspakket mee met daarin twee blikken Brand Pilsener, één blik Franziskaner Weiβbier, wat chips en chocoladerepen. Voor de verstandige leden was er ook een flesje water toegevoegd. Er ontstond meteen een handel, omdat men al snel doorhad dat de 1,5 liter bier waarschijnlijk niet genoeg zou zijn. Bepakt en bezakt toog het gezelschap naar het treinstation alwaar de bus gepakt werd naar Valkenswaard. Hier liet Wouter zien waarom er tegenwoordig geavanceerde navigatiesystemen bestaan: na wat heen en weer geloop, werd er toch uiteindelijk de juiste richting gevonden en na een goede wandeling kwamen we op de thuisbasis van Rofra aan. Hier werd door menigeen een sanitaire stop gemaakt alvorens we met een bus van Rofra over de grens bij Neerpelt werden neergezet. De busreis was extra spannend, niet alleen door de Belgische wegen, maar vooral door de bellende chauffeur. Aangekomen in Neerpelt werden er koppels gemaakt, zodat de kanotocht aangevangen kon worden. Een medewerker van Rofra legde uit hoe we het beste met de kano’s om kon-

den gaan en wat we moesten doen mochten we onverhoopt omslaan. Hierna hielp hij de eerste koppels in de kano’s, waarna de tocht van 4,5 uur begon. Al snel namen Koen en Mike de leiding, zodat er een bestuursbootje in de voorhoede zou varen. Als hekkensluiter stapte Wouter, Roel en Steven in de laatste kano. Op deze manier konden ze met zekerheid zeggen dat iedereen aan zou komen.

“Helaas waren de meesten al door de blikken bier heen, waardoor het tweede deel van de tocht een stuk langer leek te duren.” Na ruim twee uur kanoën kwam de groep aan bij een restaurant waar de lunch geserveerd werd. Door het mooie weer was een aantal deelnemers schaars gekleed op het terras gaan zitten. Dit werd echter niet op prijs gesteld door de uitbater van het restaurant die vertelde dat bovenkleding toch wel verplicht was. De lunch bestond uit soep, diverse broodjes, lekkere salades en wat broodbeleg. Als een groep hongerige wolven stortte de groep zich op de lunch, met als gevolg dat de eerste porties al snel op waren. Ondertussen

werd er in de zon genoten van een overheerlijk witbiertje. Halverwege de lunch kwam de achterhoede binnen. Duidelijk was dat bij hen iets mis was gegaan, aangezien een van de VKO’ers met een half-gescheurde broek rondliep. De eerste helft van de groep begon aangesterkt en vol goede moed aan het tweede deel van de tocht. Hoewel er iets meer wolken aan de hemel waren dan in de ochtend, was het nog steeds goed vertoeven op het water. Helaas waren de meesten al door de blikken bier heen, waardoor het tweede deel van de tocht een stuk langer leek te duren. Uiteindelijk vond iedereen de eindhaven van de tocht en werd er daar nog even genoten van een biertje op het terras. Moe, maar voldaan, trok de groep weer richting de bus. In een overvolle bus keerden we huiswaarts naar de TU/e. Hier werd er nog een barbecue opgebouwd en de F.O.R.T. werd geopend, zodat iedereen lekker kon genieten van wat te eten en te drinken. Helaas waren niet alle magen tegen dit voedselgeweld bestand, zoals later in het weekend zou blijken voor sommigen… Rond 22:00 uur vond de F.O.R.T.-cie en het bestuur het genoeg geweest en ging iedereen weer huiswaarts. Door: Frank van Wijk Dit redactielid nam vol enthousiasme deel aan de g.A.L.A.

T-Licht 17.4

Borrellezing: Van de Voorzitter Tebodin

Borrellezing Tebodin Op 18 maart, alweer een tijdje geleden, kwam Tebodin Eindhoven langs om ons Japies het één en ander te vertellen over een mogelijke carrière bij een advies- en ingenieursbureau als Tebodin. Maar waarom kiezen voor een advies- en ingenieursbureau in plaats van bijvoorbeeld een baan als process engineer op een plant? Goeie vraag en hoe kun je daar beter achter komen dan door een lezing te volgen met een borrel achteraf om alles nog eens rustig door te nemen?

en paar weken eerder hadden de meeste Japies ook al kennis gemaakt met Tebodin tijdens de excursie naar Bergen op Zoom. De nodige kennis over Tebodin was dan ook al bij sommigen aanwezig. Tebodin is een advies- en ingenieursbureau dat in Nederland is opgericht kort na de Tweede Wereldoorlog. Tebodin houdt zich tegenwoordig echter ook in andere landen bezig en dan vooral in de groeiende markten van het Midden-Oosten en Azië. Ook in de rest van Europa is Tebodin actief. Tebodin houdt zich bezig met het ontwerpen van plants evenals bouwen en onderhouden hiervan en geeft advies over verschillende zaken, die hiermee te maken hebben. In Nederland bestaan de werkzaamheden vooral in het verbeteren en onderhouden van huidige plants of het advies geven in bepaalde zaken. In de opkomende markten zijn de werkzaamheden anders en ligt de focus vooral op het ontwerpen en bouwen van nieuwe plants.

Tijdens de lezing begon Mark Courage, Project Manager bij Tebodin Eindhoven, eerst met het samenvatten van alle heersende vragen die studenten hadden en graag door de lezing beantwoord wilden hebben. Hier kwamen verschillende vragen uit voort zoals: Hoe ziet een gemiddelde werkdag eruit? Wat zijn eventuele carrièrepaden en doorgroeimogelijkheden? Waarom hebben jullie voor consultancy en engineering gekozen? Hoe internationaal zijn je werkzaamheden als je bij Tebodin werkt?

“Bij Tebodin is ook een organisatie actief speciaal voor de jongere werknemers.” Op een aantal van deze vragen kon goed antwoord worden gegeven

door Jeroen Klijn, Junior Process Engineer bij Tebodin. Jeroen Klijn is een oud Japie-lid en pas sinds kort werkzaam bij Tebodin Eindhoven. Jeroen heeft de groep dan ook goed kunnen vertellen waar je als junior process engineer zoal mee bezig bent in een werkweek en waarom hij gekozen heeft voor Tebodin. Eén van de voordelen die hij zelf noemde, was bijvoorbeeld het verschil in opdrachten en daardoor de diversiteit van het werk. Je bent vaak bezig met meerdere opdrachten in dezelfde week en hebt daardoor ook vaak een brede kennis nodig van verschillende processen. Bij Tebodin is ook een organisatie (Young Tebodin) actief speciaal voor de jongere werknemers. Deze organiseert verschillende activiteiten voor de jongere medewerkers waardoor je ook veel contacten onderhoudt binnen het bedrijf met leeftijdgenoten op andere locaties. Ard Arts, Section Leader process Technology, kwam ook nog kort aan het woord en heeft ons veel kunnen vertellen over het werk dat hij zoal doet en heeft gedaan. Na deze erg interessante lezing over de vele diverse mogelijkheden bij een consultancy bureau als Tebodin was het natuurlijk tijd voor een borrel. In de mooiste borrelruimte van Eindhoven kon zo nog even informeel worden gepraat met de medewerkers van Tebodin en waren de Japies niet schuw om de nodige vragen op ze af te vuren. Door: Eric de Vries Eric was één van de redactieleden die bij deze borrellezing aanwezig was en kon hier mooi een stukje over schrijven.

14 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Recipe

Thai Noodle Soup This soup contains all the ingredients of a whole healthy meal, but more importantly it is fast, easy to make and tastes very good! It is also a great basic formula to tune to your own taste. Ingredients for 4 persons: - 1.5 L chicken stock - 250 g chicken breast - 2 red peppers - 1 cm ginger - 1 stem of lemon grass or citronella - 400 mL coconut milk - 1 pak choi - 1 small carrot - 1 lime - 150 g noodles

Put the chicken stock in a big pan, add the coconut milk and heat until boiling. Slice the chicken breast in small pieces and add to the stock. Chop the pepper and add with the seeds to the stock. Clean the lemongrass, squish it throughout to stem and add to the stock. Grate the ginger into the stock. This should boil for 15-20 minutes or until the chicken is done. Chop the pak choi and the carrot and add with the noodles. Boil this until the noodles are done. Squeeze the lime juice in and it is ready to serve! By: Laura Kollau Laura is a member of the editorial board who enjoys the Asian cuisine.

T-Licht 17.4

Bier van het Kwartaal

Bier met een z mers tintje Uw favoriete voorraadbeheerders gooien deze versie van ‘Bier van het Kwartaal’ het roer weer eens om. In plaats van één bier voor u te selecteren zal er in deze editie een heel legio aan bieren het revue passeren. Want wat is er nu handiger om goed voorbereid de zomer in te gaan dan een vergelijking tussen de verschillende biertjes die je op het zomers terras tegen kunt komen? Dus: scheur deze twee pagina’s uit het T-Licht en stop ze in je korte broek, zodat je op het terras een uitmuntende keuze kunt maken! Wit versus Weiß Voor de doorgewinterde F.O.R.T.bezoeker zal het geen verassing zijn: in de zomer drink je doorgaans wit of weiß-bier op het terras. Maar wat is het verschil tussen deze twee, zeer bekende, biersoorten. Het grootste verschil zit hem in het feit dat de, van origine Duitse, weiß-bieren zich aan het Duitse Reinheitsgebot houden. Deze verordening houdt van origine in dat bier slechts drie ingrediënten mag bevatten, namelijk: mout, water en hop. Later is hier gist nog aan toegevoegd, aangezien dit toentertijd nog niet ontdekt was. De, voornamelijk van Belgische komaf zijnde, witbieren bevatten naast deze vier ingrediënten vaak nog allerhande kruiden en fruit als toevoeging om het bier frisser te maken. Zo wordt aan het overbekende Hoegaarden naast de standaard ingrediënten nog koriander en gedroogde sinaasappelschil toegevoegd. Witbier neigt hierdoor meer richting een citrusachtige, zurige smaak, terwijl het weiß-bier meer richting een zoetere banaan smaak gaat. Een ander groot verschil op de terrassen zal het feit zijn dat weiß-bieren 90% van de tijd per halve liter geschonken wordt, terwijl je bij een witbiertje doorgaans slechts 33 centiliter uitgeserveerd krijgt.

Witbieren In witbieren is een verscheidenheid aan soorten te bekennen. Veelal komen ze uit België, maar de opkomende brouwers uit Amerika zijn ondertussen ook erg goed in staat om de Belgische bieren na te bootsen. Hiertoe hebben enkele Belgische brouwers ondertussen een heus waarmerk ontworpen om de Belgische bieren te onderscheiden van de ‘namaak’ uit de VS. Mocht je er zeker van willen zijn dat je écht Belgisch bier aan het drinken bent, zoek dan het logo van de Belgian Family Brewers op je flesje. De witbieren die in de F.O.R.T. te vinden zijn, zijn: Blanche de Bruxelles, Blanche de Namur, Celis White, Hoegaarden witbier, Korenwolf van Gulpener en Witte Trappist van La Trappe. Ooit ook in het F.O.R.T.assortiment geweest zijn: Brugs witbier en Wieckse Witte. Hieronder kunt u een beoordelingsformulier vinden van de verschillende witbieren, over smaak valt (niet) te twisten.

16 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Bier

Beoordeling

Blanche de Bruxelles

Heerlijk

Blanche de Namur

Smakelijk

Celis White

Lekker

Hoegaarden Witbier

Overheerlijk

Korenwolf

Verrukkelijk

Witte Trappist

Zalig

Brugs Witbier

Smaakvol

Wieckse Witte

Onsmakelijk

Citroen in je witbier? In veel horecagelegenheden krijg je soms de vraag of je een schijfje citroen in je bier wilt. Ongeveer 35% van de barmannen teert er gewoon een stuk citrusvrucht in zonder hun gast vooraf te consulteren. Wellicht dat jij je afvraagt of een stukje fruit in je bier nu wel of niet een goed idee is. We kunnen hier meteen duidelijk over zijn: citroen hoort niet in je witbier! Citroen doet afbreuk aan de gebalanceerde smaak die een brouwer met veel kennis en kunde in een

Bier van het Kwartaal bier stopt. Vroeger werd citroen toegevoegd om te verhullen dat het bier nog niet genoeg was gerijpt voor een frisse, zure smaak. Dit stukje oplichterij onder het motto ‘dan maar een schijf citroen erin!’ is inmiddels niet meer nodig (bieren worden goed gerijpt), maar is tegenwoordig bij sommige onnozele lieden een gewoonte. Een citroen is funest voor de schuimkraag van een bier, dus dat moeten we gewoon niet willen met z’n allen. Op Twitter (#geencitroeninmijnbier) zijn heuse kruistochten geweest om deze nare praktijken te doen stoppen. Uit onderzoek van Biernet.nl blijkt dat er nog een lange weg te gaan is, slechts 47% van de bierdrinkers weet dat citroen niet in bier hoort. 40% denkt van wel en 13% heeft geen flauw idee. Wij sluiten ons van harte aan bij dit verzet tegen biermisbruik. U weet nu hoe het hoort en gelukkig wordt u in de F.O.R.T. goed opgevoed. Weißbieren In de F.O.R.T. zijn de Duitse bieren ook goed vertegenwoordigd. Zo wordt elke donderdag het volgende aangeboden: Edelweiss, Erdinger Hefe Weiß-bier, Erdinger Urweisse, Paulaner Hefe Weiß-bier, Schneider Weisse, Weihenstephaner Hefe Weiß-bier, en Brand Weizen, van de Nederlandse bodem. Verder zijn er nog allerhande andere Weiß-bieren, zoals: Franziskaner (bekend van de afgelopen g.A.L.A.) en andere Weiß-bieren vanuit Nederlands, zoals: Grolsch Weizen en Hertog Jan Weizener. Hieronder kunt u een beoordelingsformulier vinden van de verschillende Weißbieren, over smaak valt (niet) te twisten.

Bier

Beoordeling

Edelweiss

Lekker

Erdinger Hefe Weiß-bier

Verrukkelijk

Erdinger Urweisse

Smaakvol

Paulaner Hefe Weiß-bier

Verrukkelijk

Schneider Weisse

Lekker

Weihenstephaner Hefe Weiß-bier

Overheerlijk

Brand Weizen

Heerlijk

Franziskaner

Lekker

Grolsch Weizen

Is dorst voor nodig

Hertog Jan Weizener

Te doen

“Met pijn in ons hart zien we hoe zo’n groentje het bier niet weet in te schenken.” Hoe schenk je zo’n koude kletser in? We zien regelmatig een jongerejaars aan de bar staan met een lekkere weizen. Dat doet ons goed, maar met pijn in ons hart zien we hoe zo’n groentje het bier niet weet in te schenken.

Tot zo ver deze editie van Bier van het Kwartaal. We willen jullie allen veel succes met de tentamens en een fijne zomervakantie wensen! Volgend jaar bij editie 18.1 zullen we weer ons oude concept oppakken en weer één Bier van het Kwartaal selecteren, wat natuurlijk weer tijdelijk te verkrijgen zal zijn in de F.O.R.T. (mits de Voorraadbeheerder dit tijdig inslaat). Hopelijk zal Sven van Belzen te zijner tijd ondertussen wél klaar zijn met zijn onderzoek bij SMR en heeft hij de redactie dan helaas verlaten. Zijn plek zal vast opgevuld worden, maar door wie wordt pas volgend jaar duidelijk. Proost! Door: Frank van Wijk en Sven van Belzen Deze voormalig voorraadbeheerders beschikken over een ruime schat aan ervaring met betrekking tot speciaalbier en zijn derhalve uitermate geschikt voor de selectie van het Bier van het Kwartaal.

Een simpel stappenplan voor de beginners: 1. Open de fles. 2. Hou het gespoelde glas schuin. 3. Schenk het bier rustig in. 4. De laatste cm bier in de fles schud den. 5. Gooi dit restje bovenin het glas. 6. Zuipen tot de bodem. 7. Terug naar stap 1. De betere bierdrinker zet het glas ondersteboven op de fles en draait de boel om. Daarna zie stap 4.

T-Licht 17.4

PhD-Article

From fats to fuels For me, Alessandro Coumans, this topic combines the “old” science of hydrotreating as used in petroleum refineries and the new field of biofuel production. I looked into hydrodesulfurization catalysts in my graduation project, which was a part of PhD project done in the group which later became SMK, Molecular Catalysis. Nowadays I still research these catalytic systems, but now as a promising technology for the production of biomass derived fuels.

ecreasing easily accessible petroleum reserves and the increasing growth of the automotive market, in combination with environmental concerns, have increased the importance of biomass derived fuels for traffic fuel applications. (Figure 1)

Figure 1

Transesterification of vegetable oils, animal fats and waste greases results in a form of biodiesel, well known as “FAME” (fatty methyl-esters). However, the large quantity of oxygen present in the form of aliphatic oxygenates decreases the quality of these fuels, e.g. a low thermal and oxidation stability. In order to be widely useable, the oxygen content of biofuels has to be reduced. Hydrotreating, removing this oxygen using high pressure hydrogen over a suitable catalyst, will result in high quality paraffinic diesel. To make a distinction with the other bio-derived die-

sel, the latter is named “green diesel”. This can readily be blended with regular diesel. The process of hydrodeoxygenation is highly compatible with the current infrastructure and for the time being employs catalyst technology used for crude oil desulfurisation. It constitutes an economically viable, intermediate solution to the legislated partial replacement of fossil-fuel based by biorenewablesbased diesel in the coming years. The subject of my PhD project is to develop a kinetic model for such a method, the catalytic hydrotreating of triglycerides to biodiesel, with the aim of improving the overall process as well as the catalyst technology. In this project, on one hand, I try to understand the kinetics of this reaction. So I want to understand, to model, the response of catalytic activity and selectivity to the process parameters, e.g. what makes this catalyst remove more or less oxygen from the feedstock? On the other hand I want to look in detail at the catalyst in the working state and understand for instance deactivation. What happens to this catalyst after a longer time on stream and how can we influence this? These type of catalysts, sulfided transition metal catalysts (Figure 2), have been optimized for hydrotreating processes in petroleum refineries for decades. There they are typically used to remove the sulfur from sulfur containing molecules, and the feedstock is oxygen free. For this work, however, we want to remove oxygen from a sulfur free feed. The catalyst is most active and stable in its sulfide form, so oxidation of the active metal phase should be avoided.

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

One other way of looking at it is, given some parameters, there is a certain activity and selectivity. How much of this behavior is kinetics and how much depends on the exact state of the active metal phase? For instance, hydrogen sulfide will act as a competitive adsorbent (kinetics), but it can also influence the chemical (sulfidation) state of the active metal phase. In a typical kinetics and catalysis course exercise you start with the assumption that there will be one type of active site, which will be independent of the process and constant in number. However, the decades of experience with these sulfide catalysts, have shown that this is not the case!

“The process of hydrodeoxygenation is highly compatible with the current infrastructure (...)”

Oil, fats and greases all are a mixture of triglycerides, varying in both carbon chain lengths as well as saturation degree. On top of this, different sources and batches will also differ in composition. Analyzing such a com-

Figure 2

PhD-Article plex mixture can already be a project in itself and will not allow for the detailed analysis needed for a mechanistic study. Therefore, a single realistic model compound, trioleate, being one of the naturally more abundant triglycerides, was chosen. Using this realistic test reaction, the model looks at the most important process variables and the concentrations of the intermediates and possibly detrimental (by)products. Part of this model will also come from the characterization of the active metal phase, e.g. active sites. One of the challenges in this work turns out to be performing the kinetic experiments. The first part of the project focused on continuously modifying the setup (Figure 3). The Figure 3 existing setup I used for my graduation project was adapted from the use for gas phase hydrodesulfurization to hydrodeoxygenation in trickle flow. Some of the chemicals and gases I use are corrosive and toxic. This in combination with operating at high pressure, led to various technical problems. Another challenge has been to keep the test reaction running sufficiently long to be able to say something meaningful about possible deactivation behaviors. One other complication came from the desire to do the kinetic study with as pure as possible feedstock. Some of these or their products turned out to be solid

at room temperature. There has been no part of the equipment which has not been clogged. Also a lot of time

goes into analyzing the products. Detailed knowledge of the product can give additional insights into the mechanism of the different reaction pathways and their dependence of the investigated parameters (Figure 4). Being 100% sure of all the relevant compounds is still an ongoing task. My work takes place in the group of professor Emiel Hensen, Molecular Catalysis (SMK). In our laboratories, several spectroscopic techniques are readily available. Examples are XPS (X-ray photoelectron spectroscopy; surface chemical analysis) and insitu FTIR (Fourier transform infrared,

analysis of chemical bonds). Since I investigate the possible oxidation of my catalysts, I need to be sure I can prepare my samples without any exposure to air. Fortunately, in our group there is a lot of experience in the characterization of such air sensitive catalysts. For things which cannot be done inhouse, we have good contacts with other groups, for instance with the TU Delft for HR-TEM (high resolution transmission electron microscopy, imaging up to atomic scale), or with the ESRF (European Synchrotron Radiation Facility in Grenoble, France). Next to the preparation and analysis of catalysts, there are many setups available to perform kinetic activity tests under a wide range of conditions. The project is funded by Shell Global Solutions. The cooperation with industry gives from time to time more work, for instance the need for approval before any kind of publication, but it also has its advantages. They share their own experiences with us and have useful suggestions on which route to follow in the research. Besides these general things, they help by supplying additional analysis and samples. By: Alessandro Coumans A PhD-student in the group of SMK, a group focussing on Molecular Catalysis.

Figure 4

T-Licht 17.4

Het Y van de Huismeester

Koningsdag ‘Michael Scheepers, Koning van Helix’, staat er op het bordje dat naast mijn kantoordeur hangt. Deze bescheiden titel heb ik niet zelf toegevoegd; bewonderende studenten deden dit. Ik vind het prima om voortaan als koning door het leven te gaan. Maar wél op mijn voorwaarde dat er geen Koningsdag voor mij wordt georganiseerd. Want met die praktijken word ik liever niet geassocieerd.

aags na de inhuldiging van Willem-Alexander reed ik op mijn fietsje door het centrum van Eindhoven. Ik schrok van de ravage die deze feestelijke dag met zich had meegebracht. De weg lag werkelijk bezaaid met rotzooi. Vernielde bloembakken, tuinstoelen, fietswrakken en al wat men verder nog te pakken kon krijgen.

Koningsdag staat voor velen helemaal niet in het teken van de koning. Ze zoeken een geldig excuus om ‘naar de kloten’ te gaan, zoals dat met een chique gezegde heet. Zo zat mogelijk worden, waarna er zaken afgebroken kunnen worden. Dat soort handelingen wordt, op massale feestpartijen waarbij veel volk op de been is, toch altijd gedoogd.

Zou onze nieuwe majesteit enig idee hebben van de overlast en kosten die deze feestelijkheden met zich meebrengen? In het begin is de sfeer meestal nog gemoedelijk, maar zodra de kroonkurken van de flessen bier zijn, ontaardt de feestdag steevast in een grote chaos waarin dronken, agressieve, luidruchtige en vechtende mensen een hoofdrol vervullen.

Daarom houd ik altijd gemengde gevoelens over aan dit soort festiviteiten. Zeker nu. Het koningshuis wordt alsmaar rijker van onze centen, terwijl de crisis als een lawine huishoudt en ook op deze faculteit voelbaar is. Het voedsel bij de voedselbank in Helmond is momenteel niet aan te slepen en steeds meer mensen krijgen hun ontslag.

Ik ken mensen die al jarenlang geen geld opzij kunnen leggen om hun kind bij een sportvereniging te laten sporten. Dit gezin pluist elke week de reclamefolders van supermarkten door, om vervolgens per fiets Eindhoven te doorkruisen, op weg naar koopjes. Triest, maar de harde werkelijkheid. Wil Willem-Alexander echt een koning van het volk worden? Laat hem dan maar eens een weekje logeren bij een gezin in arbeiderswijk Woensel-west. Even niet bij Máxima, maar bij de minima. Een paar dagen geen ivoren toren van waaruit hij zijn voorgekauwde rede mag voorlezen, maar een krap rijtjeshuis. In ons eigen Helix heerst gelukkig een ander soort koning. Eentje die werkelijk voelt wat er leeft bij zijn onderdanen. Eentje die zijn eigen koffie haalt. En ook eentje die, één keer per jaar, zijn eigen verjaardagsfeestje financiert. Als beloning wordt er door zijn eigen prinses en zijn zoons voor hem gezongen. En gelukkig is dat geen Koningslied. © Michael Scheepers Door: Michael Scheepers Huismeester en vaste columnist van het T-licht.

20 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Japie on tour: Milano

Meerdaagse Milano De reis begon om maandagmiddag, om 12:00 uur moesten we bij Japie verzamelen. We zouden met het openbaar vervoer naar het vliegveld reizen en uiteraard begon het net te regenen toen de tocht naar het station begon. In de bus werden we vriendelijk verzocht om op te staan voor iemand, want dat misstaat niemand. Gelukkig stond dit op het scherm en konden we het rustig negeren. De vlucht van Eindhoven naar Milaan was weliswaar krap maar rustig en op de busreis naar het hostel was ook niks aan te merken. Maar toen kwam het ‘hotel’.

adat iedereen gesettled was in de kamers en de (éne!) badkamer uitgebreid geïnspecteerd was, was het tijd om het restaurant te gaan zoeken waar door Mike (verstandig) al vanuit Nederland gereserveerd was. Het restaurant ‘Osteria del Gnocco Fritto’ lag volgens de plattegrond bijna naast het metrostation, maar dankzij de kaart-lees skills van Wouter hebben we hier bijna een half uur over gelopen, de toeristische route.

wat bestond uit een voorverpakt croissantje en een klef cakeje, arriveerde de bus om ons naar Indena te brengen. In de bus zijn werd de toon voor de rest van de trip gezet met de app ‘instant buttons’ waar meteen nieuwe geluiden aan werden toegevoegd zoals de ‘Eddie burp’ die goed te gebruiken was in allerlei situaties. Indena is de marktleider in het identificeren, ontwikkelen

en produceren van de actieve bestandsdelen uit planten voor het gebruik in de farmaceutische industrie, voedingssupplementen en persoonlijke verzorging producten. Na een korte introductie werd er een rondleiding door de laboratoria verzorgd die in de plant vervolgd werd. Terwijl iedereen nog maar net rechtop kon blijven staan, werd er aangekondigd dat we konden gaan lunchen. Lunchen, wat in Italië geen broodje met beleg betekent, maar

Na het inschenken van de eerste flessen wijn kwam het eerste gerecht, er was namelijk voor het hele gezelschap besteld. Dit gerecht bestond uit gefrituurde broodjes, die veel weg hadden van oliebollen, met een riante schaal vleeswaren en verschillende kazen die al gauw verorberd werden. Hierna volgde het tweede gerecht, wat bestond uit drie verschillende soorten pasta’s. Het toetje bestond uit limoen sorbet gevolg door een fles limoncello en bessenlikeur van het huis. Na eten is een deel van de groep terug naar het hostel gegaan en een deel ging hoopvol opzoek naar een club om het drinken voort te zetten. Bij het vinden van een club, en het zien van de twintig euro entree, werd er besloten om toch maar kansloos bij een ordinaire vreettent langs de weg verder te zuipen. Op dinsdag werd iedereen vrolijk gewekt door Tom die maar geen genoeg kreeg van het nummer ‘Celebration’ van Kool & the Gang. Na het royale ontbijt van het hostel,

T-Licht 17.4

Japie on tour: Milano bestond uit een bord pasta, gevolgd door een vis of vlees gerecht. Deze gerechten waren uiteraard veel te groot voor de arme Japies, die het dus ook maar voor de helft opkregen. Gelukkig was dit geen belediging voor de grote kokkin! Na de lunch stond de buschauffeur weer te wachten om ons veilig terug te brengen naar het hostel. Na een snelle verkleedsessie zijn we vertrokken naar Castello Sforzesco, een kasteel gebouwd voor de familie Visconti en genoemd naar de familie Sforza. In het kasteel zitten verschillende musea waaronder het Museo Castello. Dit museum huisvest het, onafgemaakte, en tevens laatste werk van Michelangelo, de Pietà Rondanini en een beroemde muurschildering van Leonardo da Vinci, de ‘Sala Delle Asse’. Ook waren de binnentuinen bijzonder geschikt om even de benen te strekken in het gras en het was natuurlijk tijd voor de eerste ‘gelato’, want je bent niet echt in Italië geweest als je niet elke dag ‘gelato’ eet. Na het nodige cultuur opsnuiven werd het weer etenstijd en de buikjes van de Japies waren weer aan het smeken om bier of wijn en voedsel. Dit resulteerde in ‘happy hour’, waar elk drankje 6 euro kostte, en waar je je dan kon volvreten aan kleine hapjes, alhoewel klein een iets andere definitie heeft voor Italianen dan voor Japies. Na dit slachtveld wilden sommigen alsnog pizza gaan eten, gelukkig lag er om de hoek een pizzeria. Een paar dappere zielen bestelden een hele pizza, terwijl andere met z’n drieën een pizza deelden. Maar een bepaalde VKO-er kreeg toch nog tweeëneenhalf gerecht op. Nadat

toch bijna alle pizza punten op waren en de flessen wijn drie keer gecheckt waren, werd het tijd om te gaan. Geheel toevallig lag het gekozen restaurant aan een plein waar ’s avonds de jeugd van Milaan samen komt om het goede weer te vieren en ongegeneerd zat te worden. Gelukkig voor ons waren er genoeg ‘sta-cafés’ die ons van bier wilden voorzien. Op woensdag stond er een bezoek gepland aan de Politecnico di Milano.

Als eerste stond het departement of energy op de planning, hier stond Paul Hamers ons op te wachten. Na het praatje van de decaan stond ons een rondleiding op het zonneterras te wachten, waar ze onderzoek doen naar zonnepanelen. Verder hebben we een bezoek gebracht aan de laboratoria waar onder andere onderzoek werd gedaan naar chemical looping combustion en climate control testing.

22 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Na de rondleiding was het weer tijd voor de lunch. Deze keer was de helft van het gezelschap zo slim om maar één gerecht en wat groente te pakken. Nadat iedereen zijn buik(je) weer rond had gegeten, zijn we vertrokken naar het departement of chemical engineering, welke midden in het centrum in een Romeinse villa lag. Hier kregen we in een achterkamertje in de kelder een praatje van de opleidingsdirecteur over de opleidingen en programma’s die mogelijk waren. Zo vertelde hij dat vanaf 2014 alle master op de Politecnico di Milano in het Engels overgaan. Verder hadden ze ook nog een interessante posterpresentatie georganiseerd. Omdat die avond Inter tegen AS Roma werd gespeeld, is de groep opgesplitst. Een delegatie van het gezelschap is de wedstrijd gaan waarnemen in het stadion. Hierbij hebben zij de achterban de Ultras van Inter, gescheiden door enkel een glazen wand, kunnen ervaren. Ook hebben zij kunnen genieten van een Italiaans doelpunten festijn, het werd namelijk 2-3. Het overgebleven deel Japies is aan het kanaal de Naviglio gaan eten, waar geheel toevallig ook de wedstrijd werd uitgezonden. Na het eten was het tijd voor cocktails. Aan het kanaal werd een bar gevonden met happy hour, hier werd er genoten van onder andere een ‘strip and go naked’ en ‘Camiel z’n cocktail’. Nadat twee Japies gezamenlijk een cocktail op hun schoot hadden gedeeld werd het tijd om verder te gaan en de andere Japies op te zoeken. Nadat de groep weer herenigd was, heeft een gul en jarig Japielid getrakteerd op prosecco.

Japie on tour: Milano Daarna vonden we ons op een mysterieuze wijze terug op het plein. Hier kregen wij gezelschap van zeer bijzondere dame. Deze dame was een tikkeltje aangeschoten en had een zeer zwoele stem, die later omschreven werd als een cirkelzaag. Verder liet ze haar boezem maar al te graag zien en begon ze een gesprek met een standbeeld. Helaas waren op dit tijdstip alle bars dicht waardoor het nagenoeg onmogelijk was om nog aan een biertje te komen, maar gelukkig niet helemaal onmogelijk! Er was namelijk een fietser die ook bier verkocht. De donderdag stond volgepland met een bezoek aan de Duomo Santa Maria Nascente. Na een bezoek binnenin, werd de Dom ook nog beklommen door de meest dappere Japieleden. Eén lid bleef achter en besloot dat winkelen een betere tijdsbesteding was. Na de Dom is er een bezoek gebracht aan een heel bijzondere kerk. Het interieur van de kerk San Bernadino alla Ossa bestond uit botten, of om preciezer te zijn kinderbotten en schedels. Toen iedereen zijn ogen uit gekeken had, werd de trip voorgezet onder leiding van ‘Mister Guide van Zanten’ naar de Galleria Vittoria Emanualle II. In het midden van deze galerij bevindt zich een zegel met een stier op de grond. Volgens oude traditie brengt het geluk om met de hak van je schoen over de ballen van de stier te wrijven,

dit deden dus alle mannelijke Japies. De trip werd vervolgd met een bezoek aan de Escala, het wereldberoemde operagebouw van Milaan. In de Escala konden we met eigen ogen, achter glas, de voorbereidingen zien voor het ballet Macbeth. Na deze inspannende activiteiten werd het tijd om te gaan ontspannen. In de artistieke wijk Brera werd er wijn aangeschaft en koers gezet naar de botanische tuinen. Eenmaal aangekomen bleek dit niet meer voor te stellen van een armzalig moestuintje, dus is de wijn aangebroken op een willekeurig binnenplein gevuld met studenten.

“Volgens oude traditie brengt het geluk om met de hak van je schoen over de ballen van de stier te wrijven.” Terug in het hostel werd er besloten dat we geen zin hadden om weer helemaal terug naar het centrum te gaan en dus zijn we bij een restaurant naast het hostel gaan eten. Waar de mannen allemaal een pizza hadden besteld hadden twee dames een vleesgerecht besteld en hebben ze iedereen jaloers gemaakt. Voor het eten is nog een bezoek gebracht aan de supermarkt en was er veel

vino di kartone ingeslagen. Na het eten zouden we weer naar het plein gaan om deze vino di kartone te gaan nuttigen. Helaas zijn we nooit verder gekomen dan het metrostation en hebben we hier voor € 1,50 een zeer leuke avond beleefd. De volgende dag moest er vroeg worden opgestaan, om 6 uur mochten we eruit. Dit was later dan de planning aangezien een bestuurslid zich had verslapen. De bus stond klaar om de groep naar Aquafil aan het Gardameer te brengen. De rit duurde drie uur en stond vooral in het teken van slapen en instant buttons. Aquafil is een bedrijf dat gespecialiseerd is in nylon-6, het maken en het recyclen ervan. De grote trots van dit bedrijf is Econyl®, nylon-6 dat 100% gerecycled is uit o.a. oude visnetten, tapijten, enz. Ook bij dit bedrijf werd er voor een uitgebreide lunch gezorgd. Voldaan gingen we met de bus richting Bergamo, onze laatste stop in Italië. Aangekomen bij het hostel bleek dat er geen kamers beschikbaar waren, met als gevolg dat we doorverwezen naar een andere locatie. Dit bleek absoluut geen slecht idee te zijn geweest. In dit hostel ontbrak ons aan niks. Wij hadden een hele verdieping voor onszelf beschikbaar, inclusief twee badkamers en een keuken. Nadat iedereen dankbaar schoon en uitgebreid had gedoucht gingen we op weg om Bergamo te ontdekken. Bergamo Città Alta bleek een idyllisch Italiaans stadje zijn, met pleintjes kerkjes en steegjes. Hier hebben we het dreigend onweer vermeden door een restaurantje in te duiken. Na het eten hebben we nog een wandeling door de oude stad gemaakt om vervolgens weer af te dalen naar het nieuwe Bergamo. Hier hebben wij de meerdaagse naar Milaan afgesloten in een cocktailbar, waar de voorzitter bier met 7-up kreeg voorgezet. Door: Laura Kollau en Ivan Ottenheijm Deze redactieleden mochten genieten van zon, cultuur, wijn en iedere dag ‘gelato’ tijdens de zesdaagse naar Milaan.

T-Licht 17.4

Science News

Science News Time for a new edition of Science News! This section is completely filled with news about science innovations. We try to get interesting or somewhat provocative news to keep you up to date on what is happening in the giant world of science, so get comfortable and enjoy these fun science facts! Scientists measure temperatures below absolute zero Lord Kelvin defined the absolute temperature scale in the 1800s in such a way that nothing could be colder than absolute zero. Absolute zero corresponds to the theoretical state in which atoms have no motion. As such, nothing can be colder than absolute zero on the Kelvin scale. But now physicists created an atomic gas with a temperature below absolute zero. Scientists at the Ludwig Maximilian University of Munich cooled about 100.000 potassium atoms to a posi-

tive temperature of a few nanokelvin and placed them in a vacuum. They used lasers to place the atoms along the curve of an energy valley with the majority of the atoms in lower energy states. The atoms were also made to repel each other to ensure they remained fixed in place. Next they made the atoms attract each other and adjusted the lasers to change the atoms’ energy levels, making the majority of them high-energy, and flipping the valley into an energy hill. The result was a gas with an inverse energy distribution, which is characteristic of negative temperatures.

To comprehend the negative temperatures, one might think of temperature as existing on a scale that is actually a loop, not linear. The temperature scale simply does not end at infinity, but jumps to negative values instead. At positive temperatures, atoms more likely occupy low-energy states than high-energy states, a phenomenon known as the Boltzmann distribution. At absolute zero, atoms would occupy the lowest energy state. At an infinite temperature, atoms would occupy all energy states. As negative temperatures go beyond infinite temperatures, atoms more likely occupy high-energy states than low-energy states, resulting in an inverted Boltzmann distribution. Source: http://www.livescience.com/

Benzene ring mystery solved after 20 years Scientists at the Institute of Theoretical Chemistry at Radboud University Nijmegen came up with a theory to perfectly describe the dynamics between the two molecules of the benzene dimer, thereby providing a solution to one of the questions chemists have been contemplating for the last 20 years.

24 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Science News In 1993 scientists tried to reveal the structure of the benzene dimer, but were unable to find a relationship between the spectral data they recorded and the dynamic behavior that caused them. Nowadays it is well known that benzene rings can lay atop one another in a ‘stack’ form, or they can be arranged edgeto-face in a perpendicular fashion. If the rings are part of a larger molecule their configuration influences the folding of the molecule or the binding between two such molecules, which in turn greatly affects the molecule’s biological activity. This information is used in large-scale simulations used to develop new drugs in the pharmaceutical industry. The exact dynamic behavior of these benzene dimers has, however, remained a mystery for over two decades. Now, using a new theoretical model and the experimental data, scientists were able to find a link between the spectral peaks and the dynamic behavior of the molecules. The rings rotate in synchronization; they work together to switch rapidly between one energy minimum and another. This results, via the quantum tunneling process, in the peak patterns recorded in 1993. Source: http://www.sciencedaily.com/

Caffeine’s buzz attracts bees to flowers Bees apparently have their own version of Starbucks and may even get hooked on the Joe: honeybees are more likely to remember a flower that laces its nectar with a hit of caffeine, a new study shows “This is the first instance to show that something we use as a drug is also a drug ecologically,” says study leader Geraldine Wright, a specialist in the neuroscience of animal behavior at Newcastle University in England. Many plants have bitter compounds in their leaves — caffeine itself or opiates, for example — that may deter animals from eating them. And it’s fairly common for the compounds to also show up in nectar, even though

dose, Wright is exploring whether bees may get addicted to caffeine. Source: http://www.sciencenews.org/

Grey hair ‘a thing of the past’ A cure for grey hair could be available in the future after scientists said they had discovered the secret as to why follicles become discoloured as we grow older. Scientists found people who are going grey build up hydrogen peroxide in the hair follicle, which causes hair to bleach itself from the inside out. However this could be reversed by an antioxidant cocktail that allows re-pigmentation of the hair. the plant nectar is all about attraction, not deterrence. “It’s very paradoxical and surprisingly common,” says pollination biologist Rebecca Irwin of Dartmouth College. “The caffeine concentration in the nectar is impressive,” Irwin says. The quantities in the tested coffee plants and citrus suggest that evolution may have fine-tuned the nectar recipes. The caffeine levels never crossed the bees’ too-bitter threshold, Wright found; the amounts probably make bees into return customers. A pollinator that better remembers a flower may be a more loyal client, improving the chance that the plant will get visited by an insect bearing pollen from the same species of plant.

Wright and her colleagues also examined how the brains of bees respond to caffeine. Removing the bees’ tiny brains and washing them in a caffeine-saline bath revealed that the caffeine excites cells implicated in reward and long-term memory.

The discovery of what makes hair grey, published in the FASEB (Federation of American Societies for Experimental Biology) journal, was actually made whilst investigating the skin disease vitiligo. The condition, which Michael Jackson claimed to suffer from, causes loss of inherited skin and hair colour. The team, which included experts from Bradford University’s School of Life Sciences, blamed “massive epidermal oxidative stress” that leads to the buildup of hydrogen peroxide. For the study, the research team analysed an international group of 2,411 patients with vitiligo. The patients were treated with a drug known as pseudocatalase activated via sunlight. Researchers noticed that the pigment of the skin and eyelashes returned. Gerald Weissman, FASEB Journal editor-in-chief, said the same treatment could be developed to allow “repigmentation” of grey hair – or indeed to stop it going grey in the first place. Source: http://www.telegraph.co.uk/

By: Remco Fijneman and Emma Groot They wrote your update on science news this time.

While there’s no evidence yet that bees get the shakes from an over-

T-Licht 17.4

Lustrum: lunchlezingenweek

Lunchlezingenweek De week van 25 maart was er eentje die in het teken stond van het verenigingslustrum. Naast de weergaloze SUPERDONDERDAG van de FoLuCie werden er ook carrièregerichte activiteiten gehouden. De lustrumcommissie had een drietal bedrijven gevraagd om in dezelfde week een lunchlezing te komen geven. De afgelopen 5 jaar heeft Japie vele activiteiten ontplooit om leden te laten oriënteren op de arbeidsmarkt. Dat werd gevierd met een heuse Lunchlezingenweek.

p dinsdag was het ASML die de week mocht aftrappen. ASML is een bedrijf dat chipmachines produceert voor klanten over de hele wereld. Sinds de oprichting is het bedrijf bezig om de grenzen van de technologie op te zoeken. Dit alles om de concurrentie voor te blijven, want wie de kleinste en nauwkeurigste chips kan maken is spekkoper in de markt van elektronica. Waar in de eerste generatie chipmachines nog een foutmarge mocht zijn van bijna een millimeter, wordt de tolerantie tegenwoordig uitgedrukt in nanometers. Om steeds op kleinere schaal te werken zijn slimme ingenieurs nodig. Hoe krijg je een vacuüm zo goed dat er geen stofdeeltjes op de wafer komen? Hoe kun je kleiner gaan werken, maar toch dezelfde doorvoer houden? Ooit zal er een moment komen dat het echt niet kleiner kan, maar wie gaat ons zeggen wanneer?

het analyseren van poeders, dunne films en nanomaterialen. Om een röntgenbuis te ontwerpen worden veelal simulaties gedaan. Een beetje buis heeft al gauw zo’n twintig parameters waar je aan zou kunnen sleutelen. Het is vanwege rekentijd ondoenlijk om alle mogelijk scenario’s door te rekenen.

Woensdag was de beurt aan PANalytical, een voor Japie iets minder bekend bedrijf. PANalytical houdt zich bezig met het maken van röntgenbuizen die gebruikt worden in X-ray diffractiemeters en X-ray fluorescentie spectrometers. Deze apparaten kunnen worden gebuikt voor

Donderdag werd de week afgesloten door ExxonMobil, die enkele bekende gezichten hadden meegenomen. Jenny Maassen, Ruud Abrahams en Paula Geers waren naar Eindhoven overgekomen om te vertellen over hun ervaringen. ExxonMobil is een van de grote oliebedrijven die onze

Het is daarom van groot belang om slim om te gaan met de benodigde experimenten, bijvoorbeeld door een goed design of experiment te maken.

26 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

wereld rijk is, het is dan ook een internationaal bedrijf. Dat was vooral te horen aan het verhaal van Ruud, die de ene na de andere Engelse vakterm eruit slingerde. Ondanks dit jargon kon iedereen toch goed volgen hoe de jonge ingenieur zijn dagelijkse werk ervaart. Binnen ExxonMobil geldt een job-roulatiesysteem, wat betekent dat je na twee of drie jaar van functie wisselt. Dit heeft als voordeel dat je steeds functie hebt waarin je wordt uitgedaagd, zodat je jezelf altijd kunt blijven ontwikkelen. Dit werd vooral goed geïllustreerd door Jenny, die al in haar tweede functie zit.

De lunchlezingenweek werd buitengewoon goed bezocht door leden die zich wilden oriënteren, een stage zochten of zelfs al bezig zijn met solliciteren. We kunnen dan ook concluderen dat met de lunchlezingenweek een belangrijk aspect van het Japielustrum op terechte wijze is gevierd. Tot slot mag niet onvermeld blijven dat cateraar Rein elke dag een andere uitstekende soep had gemaakt, waarvoor hulde! Door: Sven van Belzen Dit redactielid was als doorgewinterde lunchlezingbezoeker bij alle drie de lezingen aanwezig.

Puzzle

Chemistry Filippine This is the last T-Licht of this academic year, so the last chance this year to win a prize! The winner of the puzzle of the last T-Licht is Tom Hoeben. Congratulations! You can collect our prize at the Japie-room. For this edition we arranged for another wonderful prize, with the courtesy of ExxonMobil: a video game console worth â&#x201A;Ź 200,-. In order to be able to win it, you need to solve the following chemistry filippine and e-mail the word found before September 2nd to tlicht.st@tue.nl. Good luck!

Only letters have to be filled in, so all punctuation marks and numbers can be omitted. 1) Molecules that can be either acidic or basic (10) 2) Viscous song of Bush (9) 3) Famous form of this mineral is found in Castleton, Derbyshire (8) 4) European system for e.g. the registration of chemical substances (5) 5) Amount of energy released by a nuclear reaction (6) 6) An anti-cancer agent that causes crosslinking of the DNA and triggers apoptosis (9) 7) Metal used for the strongest permanent magnets known (9) 8) This salt-like compound is commonly used as solvent drying agent in organic chemistry (abbreviation) (3) 9) In 1H NMR using CDCl3 as solvent, a peak at 1.56 ppm is often caused by this molecule (5) 10) Founder of the concept of the bound electron-hole pair (7) 11) This reaction is one of the most effective ones to convert an acid chloride and amine into an amide (15) 12) The total enthalpy change in a chemical process is the same whether or not the process takes place in one step (8)

T-Licht 17.4

Interview met: José

Interview met: Joséé¶ëëé, de kantinejuffrouw Iedereen binnen Japie en de faculteit krijgt met ze te maken: de dames (en heren) van de kantine. Maar wie staan er eigenlijk dag in dag uit voor ons klaar en wie voorzien iedereen binnen de faculteit van zijn of haar lunch? Om dit te weten te komen zochten Michelle en Emma, vanuit de redactie, José van de kantine op en stelden haar een aantal vragen over het reilen en zeilen van de kantine. Hoe en wat er allemaal gebeurt, kunt u in dit artikel lezen! Wie bent u eigenlijk? Ik ben José en ik ben 52 jaar oud. Ik heb een zoon van 24 en ik ben al 25 jaar met dezelfde man samen. Wat zijn uw hobby’s naast het werk? Op zaterdag gezellig de stad in gaan en op zondag naar het voetballen. Ik heb seizoenskaarten van PSV, dus als ze thuis spelen wil ik het niet missen. Ik ging vroeger ook altijd al met mijn vader naar de wedstrijden, dus het is er met de paplepel ingegoten. Hoe bent u hier in de Helix terecht gekomen? Catering was in eerste instantie altijd makkelijk te combineren met schooltijden, maar ik ben in het wereldje blijven hangen. Via een vriendin ben ik op de TU/e terecht gekomen. Ze zei: “kom maar bij ons werken”. Eerst zou ik dus naar W-Hoog gaan, maar daar was geen plek. Zo ben ik hier in de Helix terecht gekomen.

op een dag hebben dan is het al veel. Vaak halen we dat niet eens. Dus het zijn drukke dagen, omdat je constant klaar moet staan voor de gasten.

“Eerst dacht ik altijd dat het nerds en rijkelui waren, maar dat valt wel mee.” Wat is het leukste aan dit werk? Toch wel de omgang met mensen. En hoe is jullie band onderling? Nu goed en dat is ook belangrijk, want je zit wel constant op elkaars lip. Dus moet er wel een goede samenwerking zijn en moet je met elkaar op

Hoe lang werkt u hier al? Nu al 2,5 jaar. Hoe ziet jullie dag eruit? We beginnen al om 8 uur ’s ochtends. Dan beginnen we met de voorbereidingen voor de lunch, dus dan maken we heel veel baguettes. Dan moeten ook de administratieve zaken gebeuren. De bestellingen moeten gedaan worden en de externe lunchen moeten geregeld worden. Na de lunch moeten we alles weer opruimen en poetsen. Als we een half uur pauze

28 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

één lijn zitten. Hebben jullie ook wel eens lastige gasten? Ja, mochten er lastige gasten zijn dan blijf ik gewoon altijd vrolijk en netjes. Hoe zit het eigenlijk met de verschillende culturen? Houden jullie daar rekening mee? Ja zeker! We houden rekening met moslims, Indiërs, vegetariërs of mensen die gewoon geen mosterd lusten. Soms is dat best een gedoe, want moslims mogen geen varkensvlees en Indiërs juist geen rundvlees. Toch wordt in het hele menu met deze verschillen in culturen rekening gehouden.

Interview met: José

belletje bij de kassa weggegooid vanwege één bepaalde student en hij weet wel dat ik het over hem heb nu. Elke keer als hij bij de kassa stond dan begon hij op dat belletje te drukken en het hield niet meer op. Komt u wel eens studenten tegen buiten de TU/e? Ja, in de stad of op Stratum kom ik wel eens studenten tegen in het weekend, maar ze herkennen me niet. Vaak als ik hallo roep kijken ze me raar aan en herkennen ze me niet. Dat is natuurlijk omdat ik er dan ook tien jaar jonger uit zie!

Is dit de enige locatie waar u werkt? In principe wel. Soms moet je invallen op andere plekken en dan merk je wel het verschil. Het is echt een typisch vrouwenwereldje met alle gevolgen van dien. Ik heb ook wel eens in N-Laag gestaan, maar je merkt dat daar de sfeer minder prettig is. Hier is het werken leuk en het contact met de gasten loopt soepel.

afstand waardoor het contact met de mensen minder is. Je merkt hier ook dat er met een aantal mensen een bepaalde band ontstaat. Ze komen dan met me kletsen over persoonlijke dingen. Ik voel me dan wel eens zo een moederfiguur. Eigenlijk is dat ook altijd wel zo geweest dat mensen makkelijk met me komen praten, maar ik vind dat ook fijn.

Is dit de leukste TU/e-kantine waar u tot nu toe heeft gewerkt? Ja zeker! De sfeer is informeel en gezellig. Je kunt lekker kletsen met iedereen en er zijn geen mensen die uit de hoogte doen. Bij andere locaties is er soms een duidelijke hiërarchie te merken en dit zorgt dan voor een

“Elke keer als hij bij de kassa stond dan begon hij op dat belletje te drukken en het hield niet meer op.” Hoe ziet u ons studenten? Ik heb echt een ander beeld gekregen van studenten. Eerst dacht ik altijd dat het nerds en rijkelui waren, maar dat valt wel mee. Iedereen is gewoon open en toegankelijk. Grapjes worden gewaardeerd en het is ook zeker niet erg als er een keer gemopperd wordt. Ik vind de studenten eigenlijk wel de leukste club hier. Het is echt een drukke en gezellige groep waar je gewoon met een grapje aan kunt vragen of het bijvoorbeeld wat zachter mag. Ik kan er ook altijd wel mee lachen. Ik heb bijvoorbeeld het

Krijgen jullie ook roddels mee? Vooral als je even buiten staat en de gesprekken volgt, dan hoor je wel eens dingen, ja. Maar studenten komen ze ook gewoon vertellen. Het is wel grappig eigenlijk, want één collega rookt niet en die komt dus nooit buiten met als gevolg dat ze dus ook niks weet van wat er in de wandelgangen rond gaat. Ik krijg dan altijd de vraag van haar: ”Hoe weet jij dat?!” Zo werd er een tijdje gedacht dat twee mensen een stel waren omdat ze altijd samen waren, maar ik heb het even gevraagd en het blijkt dat ze gewoon collega’s zijn. Maar goed het bevalt me hier dus prima. Na een dagje werken ben ik doodmoe, maar de volgende dag kom ik weer met plezier naar het werk. Door: Emma Groot en Michelle Raven Deze dames gingen het gesprek aan met José en kwamen meer te weten over de kantine en over de kantinejuffrouwen.

T-Licht 17.4

To learn more about this opportunity and be considered for the position, visit us online at www.careersatdow.com and select Careers in EMEA.

Chemical Engineers

Job Location: different locations in Europe

There are several engineering roles that are interesting for Chemical Engineers. Improvement Engineer Production Engineer Process Engineer Our Requirements  University degree in Chemical Engineering (BSc or MSc) or other relevant technical degree  Preferably some relevant experience  Fluent in English Dow offers the chance to develop a career and not just a job, combined with a highly competitive salary & benefits package. Furthermore, we will assist you with moving to and settling in the area, so that your transition into the new living environment will be as smooth as possible. This will also include temporary housing, house hunting assistance, tax support and a language course.

If you picture yourself as part of a team that creates higher performance for customers and reshapes the world around us for a better future, we invite you to learn more about Dow. We offer countless possibilities for you to make a difference. To apply: If you are ready for this challenge, we invite you to send your CV to avanwijngaarden@dow.com . For more information, please visit www.careersatdow.com.

Uyt den ouden doosch

Open Nederlandse Chemie Sportdagen Zwetend bier lurkend uit een bidon, met verwarde haren een stel bijzonder armoedig geklede sportende studenten aanmoedigen/belachelijk maken. Je hebt van die herinneringen waar je jaren later jezelf over afvraagt: waarom in Godsnaam?!?

it extra uitgebreide artikel bevat een overzicht van een eigenaardig evenement waar stiekem al heel wat jaartjes vele chemiestudenten in Nederland (en beetje Duitsland) iedere Hemelvaart met enorme passie naar toe leven: de Open Nederlandse Chemie Sportdagen1! Er is een onderzoek onder huidige en oud-S/ST-studenten gedaan naar hun beleving van de ONCS, de oorsprong is uitgezocht, en ten slotte nog de verhandeling van enkele overleveringen, zoals de combinatie van een Nijmeegse student met een kruid en de boycot vanuit het Westen. De beleving van de S/ST-student Allereerst mijn grote dank voor de vele reacties (uiteindelijk n = 128) op de poll die de afgelopen weken online stond. Er was ook een redelijke spreiding in de verenigingen, deelnemers van Japie vormde net een derde. Het was voor ons, de redactie en ik, vermakelijk om deze op te stellen, maar nog vermakelijker door jullie reacties te lezen. Hier volgt een impressie.

deelnemersaantallen (ongeveer 600 dit jaar). Wel moeten de ingevulde jaren 1988 en 1990 enigszins genuanceerd geïnterpreteerd worden: de eerste was van een jeugdige respondent die waarschijnlijk zijn geboortejaar heeft ingevuld, en op de tweede kom ik nog terug in het gedeelte over rennende dieren. Een vaak terugkerende herinnering aan de ONCS, is het zogenaamde ‘aankomen’. Toegegeven, veel door deelnemers van Japie opgegeven. Iemand was ook zo vriendelijk dit in beeld aan mij duidelijk te maken, zie het volgende filmpje: www.youtube. com/watch?v=qm5_k2jUV7c/. De ONCS is een Walhalla voor sociologen, zeker voor zij die groepsdynamiek bestuderen. Ik weet niet welke conclusie zij zouden trekken, maar ik houd het er op Japie wel erg fan van Japie is. Of de andere verenigingen dat ook vinden, hebben we ook gevraagd. Met bijzonder weinig stemmen ‘op zichzelf’, is Japie daadwerkelijk ook de winnaar als meest geliefde tegenstander, zie figuur 2. Een bevestiging dat het merk ‘Japie’ ook buiten Eindhoven voet aan de grond vind?

De verdeling van de bezochte ONCS’en volgt een bijzonder interessant exponentieel verband, zie figuur 1, wat ook te zien is in de almaar stijgende Figuur 2: Meest favoriete tegenstander.

Waarschijnlijk is er wel een aantal studenten in Nijmegen te vinden die

dat durven te betwisten. De meest gehate tegenstander (data niet getoond hier) was na ‘Geen van allen’, ook weer Japie. Dit zou kunnen wijzen op een enorme knuffelfactor binnen de ONCS, maar dat zal verderop in dit artikel weer ontkracht worden. Tenslotte volgt het overzicht van alle kenmerkende woorden die iedereen aan de ONCS gegeven heeft, hier weergegeven in een ‘wordcloud’, zie figuur 3. (bejaarden en anderen uit het pre-ijzeren tijdperk kunnen zich wenden tot de auteur voor verdere uitleg). Een beeld zegt meer dan duizend woorden, hier in ieder geval meer dan 640 woorden…

Figuur 3: Worldcloud van kenmerkende woorden van de ONCS

Hoe het allemaal begon In 1987 was een zogenaamde ‘wedstrijddag’ een normaal onderdeel van het programma van Japie, zie figuur 4. Een dag lang gingen studenten elkaar bestrijden in diverse sportdisciplines. Aan de foto’s die ons zijn nagelaten geeft dat een heel sportief beeld van die tijd. Echter, zoals de wordcloud eerder dit artikel al aangaf gaat het sporten vaak hand-in-hand met het nuttigen van gerstenat. Tijdens onderzoek van de Consul op de afgelopen reünie van het lustrum

Figuur 1: ONCS deelnames uit de poll 1

Dit is in correct Nederlands afgekort tot ONCS, als initiaalwoord, en niet als acroniem (of het betwiste ‘letterwoord’).

T-Licht 17.4

Uyt den ouden doosch sen doen zij al vele jaren niet alleen meer mee met de ONCS, maar doen deze af als ‘rennen is voor dieren’. De traditie is, dat het aftredende bestuur het nieuwe bestuur opgeeft voor de ONCS, die uiteraard niet komen opdagen. Waarom dit is, heb ik gevraagd aan het huidige bestuur: Van: Consul Nostalgicus ConsulNostalgicus@gmail.com Aan: Bestuur-TG Bestuur-TG@tudelft. nl Datum: 3 apr.

Figuur 4: Wedstrijddag in 1987

van T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’, doken er meer verhalen op die eerder het tegenovergestelde bewijzen. Een bekend uitje in die tijd, het nachtvoetbaltoernooi van Totelos, wat nu geloof ik als D-Night bekend staat, was reden voor een aantal Japies om de boel flink op zijn kop te zetten daar. Een voormalig bestuurslid en erelid wist mij te verzekeren dat er geen bal was aangeraakt, maar dat het toch de hele nacht onrustig was geweest. Ik wist hem te vertellen dat een hele tijd geleden wij op gelijke wijze zonder een bal aan te raken toch die beker hadden bemachtigd... Wellicht een andere tijd voor dat verhaal… In dit decor besloot de Groningse chemie studievereniging, de Chemische Binding, voor alle chemische en chemische technologie studieverenigingen, verenigd in het SOCTeCoverleg van de KNCV, een ‘chemie sportdag’ te organiseren op 19 en 20 mei, 1988. In eerste instantie ter ere van hun lustrum, maar ook ‘in het kader van de contact verbetering [in] het SOCTEC-overleg tussen de verschillende studierichtingen Scheikunde’, aldus Guus Boekhoudt en Rien Flipse, van de allereerste ONCS commissie. Proton zou aangeboden hebben het volgende jaar een volgende editie te organiseren. Doordat de andere verenigingen, wellicht enigszins verbolgen over de winst van CB van dat eerste toernooi, meteen serieus op deze traditie doken is het snel uitgegroeid

tot een vaste plek in de agenda’s van de S/ST-studenten. De KNCV heeft de traditie ook sinds het begin het evenement gesteund. Mede door hun hulp de archieven door te spitten, hebben we een goed beeld gekregen waar het allemaal begonnen is. KNCV bij dezen bedankt! Tijdens de ontwikkeling van deze traditie zijn ook vele verhalen ontstaan. In het volgende stuk een uitlichting van twee van de bekendste van dit moment. Geef die rennende dieren een banaan Ongetwijfeld heeft 25 jaar aan zweet en bier talloze verhalen gegenereerd. Wanneer je met je hockeytenue stijf van het bier van de dag van te voren met stokken een veld betreed, tegen een team die je bloed kan drinken door de leuzen die je scandeert, kan het ook niet altijd goed gaan. Twee situaties licht ik er hier uit. Hét TG Hoewel er dus met veel enthousiasme door alle studieverenigingen mee geholpen is om in die tijd de ONCS succesvol te maken, kwam er toch een keer het einde van deze unanimiteit. Helaas nog steeds onbekend ten tijde van schrijven van dit stuk, is bij welke ONCS het Technologisch Gezelschap, ook wel afgekort als ‘hét TG’ met wanstaltig harde ‘g’, besloten heeft er een brui aan te geven. Dit, terwijl er nog wel een winst staat genoteerd voor het TG in 1990. Intus-

32 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

… In het verleden was het TG (als u mij het toestaat op deze wijze naar uw vereniging te mogen verwijzen) actief deelnemer, en zelfs eens winnaar. Helaas is het intussen alweer vele jaren dat uw deelname op dit evenement gemist wordt. Waarom is dat? ... De reactie was: Van: Bestuur-TG Bestuur-TG@tudelft. nl Aan: Consul Nostalgicus ConsulNostalgicus@gmail.com Datum: 8 apr. Beste Consul, In deze week dien ik je nog van uitgebreid repliek. Groet, Jasper Helaas, ik wacht nog steeds… Het TG houdt hier een uiterst curieuze houding aan, waarbij schijnbaar het niet-deelnemen, en ook het nietantwoorden, als wenselijk en verheven wordt geacht. Dit doet mij meteen denken aan het schoolplein van vroeger, waarbij een groep stoere groep 8-ers in een hoek van het plein stonden en vooral niet mee deden aan kinderachtige spelletjes. Dit is in feite een uiting van onzekerheid, ontsprongen uit een combinatie van hoge verwachtingen, faalangst en diepgewortelde moeite met emoties om te gaan. Deze verwachtingen en angst voor falen zijn duidelijk te zien in de reactie die het bestuur nog wel bereid was te geven op onze poll:

Uyt den ouden doosch allereerste (?) beschouwing van de curieuze gebeurtenissen van 25 en 26 mei 2006, hij wellicht inziet dat hem en de ONCS een zekere mate van eeuwigheidswaarde is toegedicht. Als ik Ward mag inschatten, iets wat hij bijzonder kan waarderen. Tot slot De ONCS is een uniek evenement, met een solide basis om nog vele jaren de S/ST studenten bezig te houden. Met gemengde gevoelens kan je er op terugkijken, van diepe schraalheid tot euforische overwinningen. Eén ding weet ik zeker: vergeten zal je het niet zo snel!

“Over de winst van 1990 wordt nog steeds gepraat. De daaropvolgende rondvaart door de Delfste grachten staat nog in ieders geheugen gegrift.”, verder nog aangevuld met “Ik ben lid van TG (Geilb’vo)”. Mijn advies aan onze technologische vrienden, die al jaren op vele vlakken het afleggen tegen het enige echte Technologische hart van Nederland (en de wereld): winnaar kan je alleen zijn als deelnemer van een groter geheel. Geef die Ward een banaan Het meest bijzondere verhaal waar ik weet van heb, is toch echt het zeer beladen liedje ‘Geef die Ward een banaan’, op de melodie van ‘Eindhoven, Eindhovuhuhuh!’ (wat de oorsprong enigszins verraadt). Het volledige verhaal, inclusief de vele reprises en het effect op een aantal mensen, zal ik gezien de beschikbare ruimte nu besparen. Maar waarom nou Ward, waarom nou een banaan? Op de ONCS 2006 in Nijmegen, was Ward Poulisse nog gewoon secretaris van de ONCS commissie, waar hij bekend stond als een gewone jongen. Hij volgde de regels vaak strikt op, en was niet altijd gecharmeerd van tegenspraak. Iets wat die bewuste donderdag op 25 mei, 7 jaar geleden, een bijzondere wending zou krijgen. Op een zeldzaam rustig moment tijdens de lunch, begonnen een aantal oudgedienden een beetje slap te ouwehoeren over Ward (oneens over een beslissing daarvoor?), waar auto-

matisch het metrum van “het Eindhovuh-scansie” aan toe werd gevoegd. Met een voorwerp uit de lunchmand er aan toegevoegd, was de tekst klaar: Geef die Ward een banaan. De op dat moment nog nergens van bewuste Ward kwam langsgelopen en kreeg onder de serenade een banaan toegereikt, en het was geschied. Langzaam begonnen meer en meer mensen zich te voegen bij het scanderen en het protest van Ward maakte het erger. Als sluitstuk van deze tragikomedie, toen het virus zich razendsnel had verspreid, kreeg Ward nogmaals de serenade van het volledige deelnemersveld bij de prijsuitreiking. Een inschatting van velen was dat hij dat bijzonder kon waarderen. Deze inschatting bleek later ver van de waarheid te liggen…

Iedereen bedankt voor het lezen van de stukjes van dit seizoen. Het was een hele ervaring. Ook bedankt voor alle reacties, suggesties, discussies, etc., etc. In het bijzonder wil ik de volgende mensen danken, zonder wie dit nooit gelukt was: Eveline Hermans, Frank van Wijk, Sabrina van Oerle, Yoran Zonneveld en Dennis Hülsman. Ik heb enorm genoten van de verhalen die we hebben opgerakeld, en ik hoop er volgend seizoen meer van te kunnen vinden! Iedereen een fijne zomervakantie gewenst! Door: Consul Nostalgicus De Consul blijft bereikbaar gedurende de vakantie. Ook voor volgend jaar staat het adres open voor suggesties en ideeën, dus e-mail hem! ConsulNostalgicus@gmail.com

“...Ward kwam langsgelopen en kreeg onder de serenade een banaan toegereikt, en het was geschied.” Ik had heel graag de reactie van Ward hier bij willen zetten, maar na eerst wat valse hoop is er toch geen bericht meer binnen gekomen. De overlevering bleek zeer sterk (een nog steeds geldende boycot op bananen in de lunchmand van de ONCS bijvoorbeeld). Ik hoop dat met deze

T-Licht 17.4

Buitenlands bierweekend

BBW naar Praha Men neme drie commissieleden, vier bestuursleden en drieëntwintig deelnemers en combinere dat met twee buitenlandse locaties, vier treinreizen, twee vliegreizen en één busreis, voege daar dan een viertal dagen aan toe en rome het af met enkele duizenden Tsjechische Kronen en men heeft hét recept voor een geslaagd buitenlands bierweekend (hierna bekend als ‘de BBW’). Een pinksterweekend met veel hoogte- maar ook genoeg dieptepunten.

e BBW was het initiatief van de 5de lustrumcommissie F.O.R.T. ‘Pie Debye’ die de doorsnee buitenlandse bierexcursie wilde vervangen voor een langer evenement. In het teken van het 5de lustrum vonden de commissieleden het wel gepast om dit uitgebreid te vieren. Er werd op de begroting meer geld opzij gezet, de deelnemersbijdrage ging vanzelfsprekend ook omhoog en zo werd er genoeg budget vrijgespeeld om een mooie buitenlandse reis te organiseren. De BBW zou origineel in het weekend van 25-5 plaatsvinden, aangezien deze getallen nogal dierbaar liggen bij de F.O.R.T.-commissie. Echter, tijdens het organiseren kwam de voorzitter erachter dat het goedkoper en sneller was om een weekend eerder met het vliegtuig te reizen (in het originele plan werd de trein genomen). Hiertoe werd de BBW verplaatst naar 18 tot en met 21 mei, het pinksterweekend.

veld van Praag. Vanaf het vliegveld werd er met de bus, de tram en de benenwagen de weg naar het hostel gevonden. Aangekomen bij hostel Emma hing er een onheilspellende briefje op de deur met de tekst: ‘the hostel is full for tonight’. Gelukkig bleek dat ze gewoon op ons gerekend hadden en na het gebruikelijke ‘kamerverdelen’ kon het nachtleven van Praha ontdekt worden. Een enkeling zocht het niet ver en dook een van de cafés tegenover het hostel in, om zich daar te laven aan de Primátor Exclusiv 16° of de Primátor Stout 12° tmavý. Anderen zochten een club in de buurt op om daar het bier en de cocktails te proberen. Het groepje in de plaatselijke bar sloeg alle goedbedoelde waarschuwingen van de barman in de wind en bestelde vier halve liters aan speciaalbier van zo`n 11%. Gelukkig was een van de F.O.R.T.-kandi’s zo behulpzaam om te helpen deze donkere bieren soldaat te maken.

Aangezien we om 19:05 uur zouden vliegen, vertrok de groep vanuit Eindhoven rond 13:00 uur om op tijd op Schiphol aan te komen. Op Schiphol werden de broodnodige vitamines genuttigd bij de plaatselijke Burger King. Aangezien we met Easy Jet vlogen, waren we weggestopt in een uithoek van het vliegveld. Het gevolg hiervan was dat de deelnemende gokverslaafden helaas niet langs Holland Casino konden en met een goedgevulde beurs naar Tsjechië vertrokken. Alhoewel, de plaatselijke bar vroeg grof geld voor halve liter blikken Heineken, dus niet elke portemonnee bleef overvol Euro’s. Na een turbulente vlucht landde het vliegtuig rond 21:00 uur op het vlieg-

De volgende ochtend begon veel te vroeg voor menigeen. Om 8:00 uur werd iedereen die nog sliep, gewekt

34 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

door de commissie en na een kort opfrismomentje werd de weg naar het station gezocht. Op het station was er de mogelijkheid om snel nog wat te ontbijten, aangezien de trein een twintigtal minuten later zou vertrekken. Hiertoe werd er door velen wederom een bezoek gebracht aan de Burger King, aangezien deze toch erg snel voedsel kunnen verzorgen. Om toch de trein te kunnen halen, besloot iedereen op tijd uit de Burger King te vertrekken. Iedereen? Nee, er waren twee deelnemers die moedig weerstand bleven bieden tegen de strikte deadlines. De heren De S. en S. waren één minuut te laat op het perron en mistte derhalve de trein van Praha naar Plzeň. In de trein was het trouwens nog niet gedaan voor de commissie. Enkele onverlaten hadden het nodig geacht om de gereserveerde plaatsen van onze groep in te pikken. De commissie zat echter niet bij de pakken neer, maar sommeerde de ellendelingen hun biezen te pakken en dreigde zelfs te wachten op de gevreesde ‘conductor’ die het anders wel zou regelen. Gelukkig hoefde het niet zover te komen en kon spoedig iedereen rustig van zijn of haar treinreis genieten. Een enkeling zelfs onder het genot van een flesje appelcider. In Plzeň werd de brouwerij van Pilsner Urquell bezocht waar de oorsprong van het hedendaagse pilsje ligt. Een uitgebreide rondleiding voerde ons van de huidige brouwketels, via de oude koperen brouwketels naar de kelders onder de brouwerij. In de kelders wordt al sinds het begin de pilsener opgeslagen. Omdat er vroeger ijs in de kelders gestort werd, om de temperatuur waarbij het pils moest rusten te bereiken, worden de kelders nog steeds ‘ijskelders’ genoemd.

Buitenlands bierweekend op zondagavond en maandagavond minder goed bezocht, waardoor de bovenste twee verdiepingen dicht waren. Aangezien de maandag de vrije dag was, werd het verblijf in de club opgerekt tot de vroege uurtjes. Helaas liep de avond niet voor iedereen geslaagd: de één liep een lichte hersenschudding op, de ander een getrouwde vrouw. In deze kelders konden we aan het eind van de rondleiding genieten van het ongefilterde Pilsner Urquell, waarna we bovengronds in het brouwerijcafé van het gefilterde bier konden proeven. Een tweede excursie in Plzeň leidde ons door de kelders onder het stadje, waar vroeger van alles gebeurde, en langs een twintigtal waterputten. Dit alles werd opgeleukt door de audioguide en de tentoonstellingen onderweg. Aan het einde van de tour werden we beloond met een Master Semi-Dark 12° en een zeer prettig zonnetje. Na het genuttigde biertje brak de groep op in kleine groepjes en toog een groep ouderejaars, samen met een F.O.R.T.-kandi, richting microbrouwerij Pivovar Groll, op zoek naar de tovenaar die daar opperbrouwmeester was. Helaas bleek deze net in Praag te zitten voor het bierfestival. Gelukkig was het op het terras aangenaam genieten van het bier dat er geschonken werd en daar werd dan ook uitgebreid gebruik van gemaakt. Helaas gooide een wolkbreuk roet in het eten en moest de groep naar binnen verkassen. Tegen 19:00 uur regende het nog steeds, maar moest iedereen toch terug naar het station om de trein niet te missen. Helaas waren er door het noodweer ook ongeregeldheden op het spoor en zette de Tsjechische NS bussen in om iedereen van Plzeň een aantal stations verder te zetten, waarna de trein wel weer reed naar Praag. Hierdoor kwam iedereen toch nog in Praag aan, ook al was het iets later dan gepland. Na een opfrisrondje in het hostel werd het tijd om weer de stad in te duiken. Deze avond werd de Karlovy Lázně opgezocht. Een club met vijf verdiepingen, met op elke verdieping een andere muziekstijl. Zo was er onder andere: ‘radio hits’ en ‘oldies’. Deze grootste club van centraal Europa werd helaas

“...en kon ook deze groep claimen ‘heel Praag te hebben gezien’.” De volgende ochtend kwam veel te vroeg voor de late stappers. Enkele goed gemutste Japies waren wel al op tijd uit de veren om de stad Praag eens goed te verkennen, het café Vlek te vinden of om iets van het bierfestival mee te krijgen. De laatslapers werden pas rond 12:30 uur wakker en, nadat iedereen zijn kledingstukken weer had gevonden, werd er besloten om de Burcht van Praag te verkennen. Helaas was bijna alles daar al gesloten, behalve een kerktoren. Vanaf het hoogste punt was er een perfect uitzicht over Praag en kon ook deze groep claimen ‘heel Praag te hebben gezien’. Al snel werd toch het terras opgezocht en in de zon werd er wederom genoten van enkele koude glazen Pilsner Urquell en de goede verhalen die ondertussen de ronde deden.

werd er wederom besloten om met een grote groep naar de club met vijf verdiepingen te gaan. Deze avond leek veel op de voorgaande avond met muziek, bier, cocktails en de nodige versierpogingen. Desalniettemin was het geenszins een saaie avond; er gebeurde genoeg opmerkelijks dat niet aan dit blaadje toevertrouwd zal worden, hier kan je het beste één van de deelnemers over ondervragen. Ook nu werd er een geslaagde poging ondernomen door enkele Japies om tot sluit in de club te blijven en rond 6:00 uur door Praag te wandelen. Gezien de korte nachten kwam de dinsdagochtend bij velen weer als een klap. Om 8:30 uur werd iedereen het bed uit gehaald, zodat er op tijd uitgecheckt kon worden en men op tijd bij het station zou zijn. Het illustere duo S. en De S. waren deze keer wel zo slim bijtijds op de afgesproken plek te verschijnen, waardoor de groep in zijn geheel op het vliegveld aankwam. Na een prima vlucht landde het vliegtuig in een veel te koud en nat Nederland en droomde een groot aantal leden terug naar de 25°C van de Tsjechische hoofdstad. Tot op de dag van vandaag zal er nagepraat worden over deze onvergetelijke reis, waar de 5de lustrumcommissie F.O.R.T. ‘Pie Debye’ zeker trots op mag zijn! Door: Frank van Wijk Deze F.O.R.T.-veteraan was mee op BBW en vond het nodig dit T-Licht hier verslag van te doen.

Na het avondeten kwam iedereen elkaar weer tegen in het hostel. Hier

T-Licht 17.4

Wist je dat?

Wist je dat... ... J vol asper g baf ens M van fles ax K. gez ich op zi S. th j eef n t?

arc ... volgens M van a d n W. Jola ? is st fu n H. ee

... F r Pat ank v rici . Wo a T W. ute . vo r hee o ft g de S. r em n aak at t?

ag H. gra

nis ... Den kant van

der en de on G. ziet nv s o Ba . r ie as h dat B r waarden o v der o staat?

pen voor o

raag . J. g m o T ... zit? Alex

... Den nis H. w 50L u it Jola el nda van H. d kunne enkt te n tapp en?

et o H. h ... Fokk erlies sv gezicht ublieke p e d van op wil p e o r om tmet on lossen ? gen hoofdin

. niet tte L is H. i g i r ... B at Flor d wist o is? r e t he

... Thijs v . E. wel aan de st aafjes van Koen K. mag likken?

Kopij voor de volgende uitgave inleveren voor 2 september! Colofon Jaargang 17, nummer 4 Juni 2013 Oplage: 500 Hoofd- en eindredactie: Remco Fijneman, Eveline Hermans, Frank van Wijk Redactie: Sven van Belzen, Emma Groot, Laura Kollau, Ivan Ottenheijm, Sander Peters, Michelle Raven, Marijne Timmers, Eric de Vries, Robin Willems en Yoran Zonneveld. Drukker: Drukkerij SVS B.V. info@drukwerken.nl Het T-Licht is een verenigingsblad van T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’, studievereniging van de faculteit Scheikundige Technologie aan de Technische Universiteit Eindhoven. Het T-Licht verschijnt 4 keer per jaar.

Redactieadres: T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ t.a.v. Het T-Licht Helix STW 0.25 Postbus 513 5600 MB Eindhoven Tel: 040-2473756 tlicht.st@tue.nl www.tsvjapie.nl De redactie behoudt zich te allen tijde het recht voor om wijzigingen aan te brengen in aangeleverde kopij of om kopij te weigeren. Adverteerdersindex: ASML Kaft binnen voor Stork Veco Blz. 6 Dow Blz. 30 Teijin Aramid Kaft binnen achter SABIC Kaft buiten achter

T81 80916464 research A4_001

16.11.2011 11:04:08

Pdf_Mark

Letâ&#x20AC;&#x2122;s share a passion Bij Teijin Aramid hebben we een passie: aramide Dit unieke materiaal is sterker dan staal, bestand tegen hitte, is slijtagebestendig en kent al meer toepassingen dan op deze pagina passen. De mogelijkheden van aramide zijn eindeloos en dat maakt het zo bijzonder. Er is nog een wereld te ontdekken. En dat doen wij samen met onze klanten, want wij geloven dat de beste oplossingen co-creaties zijn. Dat doen we ook met studenten. Om de groei van ons bedrijf voort te kunnen zetten, zijn wij regelmatig op zoek naar stagiaires en nieuwe medewerkers op het gebied van chemie, chemische technologie, werktuigbouwkunde en technische natuurkunde.

Kijk op www.werkenbijteijinaramid.nl voor meer informatie over stageplaatsen en ons bedrijf. Of stuur je CV per mail naar: sollicitatie.arnhem@teijinaramid.com

2013

01_SABIC_adv_TG_Magazine_A5.indd 1

08-05-13 11:34