T-Licht editie 17.3

Verenigingsblad der T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Groningen

we komen eraan!

Een modecolumn in het T-Licht?

An introduction to the Beat Generation

Jaargang 17 Editie 3

T-Licht

How do you control 2.0x1014 molecules outgassed into a vacuum?

Join ASML as a Chemical Engineer and help push the boundaries of technology.

At ASML we bring together the most creative minds in science and technology to develop lithography machines that are key to producing cheaper, faster, more energy-efficient microchips.

Our machines image billions of structures in a few seconds, all with an accuracy of a few silicon atoms. And soon, we will be imaging even more structures - thanks to our next-generation EUV lithography. But when high-energy EUV hits photoresist, complex chemistry releases quite a few unwanted molecules: 2.0x1014 per cm2 every second to be exact. If not handled correctly, they would build-up on the system’s optics and render a multi-million Euro machine useless. It’s like trying to keep a long garden path completely clean during an Antarctic snow blizzard – and all without leaving the cleanroom.

That’s why we need talented chemists with an intimate understanding of photochemistry, polymer chemistry, process modeling and more. If you’re up for the challenge, you’ll be part of a multidisciplinary team with plenty of freedom to experiment and learn new skills. And since you will be working with some of the brightest minds in science, you’ll never be left in a vacuum.

www.asml.com/careers

New Editors Hello Japie!

12 Even Schoppen: kapitalisme en tradities

3 7 8 12 15 18 22 25 28 30 33 34 35 38 40

Nederlands

Onderwijs NEM lunchlezing Japie on Tour: Krakau Even Schoppen Japie on Tour: Tebodin & BASF Uyt den ouden doosch Interview met: René Janssen Fashion voor Ingenieurs Van de donateur ONCS voorbeschouwing Achter de schermen: T-Licht Oma’s huishoudtips Het Y van de huismeester Bier van het Kwartaal Wist je dat?

I’m Laura, I’m 22 years old and I’m a process engineering master student.

I’ve written an article for the T-Licht at the start of the year and after that the editorial board asked if I would be interested to join them. Since I’m not a very active Japie member, my answer was of course yes!

And I, Sander Peters, am a second year student who joined the committee because writing lab reports isn’t nearly as much fun as writing an article with actual content. After writing Science News last time, I’m now officially ready to reinforce the T-Licht’s army of grammar Nazi’s with my infamous hatred of improper spacebar usage.

30 Pakken we dit jaar weer eens de titel?

English 2 Chairman’s BrainSTorm 4 Beat Generation 11 Recipe 14 And I think...

16 PhD article 21 Puzzle 26 Science News 36 Internship Report

In the third T-Licht of the year, we introduce not one, but two new members to the editorial committee, Laura Kollau and Sander Peters!

36 Alreet then reader!

Since exams are once again around the corner, it’s probably going to be right back to studying after you’ve finished reading this T-Licht… Right?

Good luck with your exams, everybody! And if our blessing isn’t enough to salvage your results… Well, there’s always next quartile.

By: Laura Kollau & Sander Peters Laura and Sander joined the editorial board starting this edition.

Chairman’s BrainSTorm

Chairman’s BrainSTorm Every year at the end of April the Batavierenrace (Bata) takes place: thousands of students run from the Radboud University Nijmegen up to the University of Twente. Since most students are pretty lazy, or at least seem to be, it is pretty strange that this many students participate. The ‘regular’ way for students to transport themselves is to travel by train. This transport is much faster and cheaper. Students usually want to get the optimal results with the lowest costs. Running certainly doesn’t fit into that bill.

T

he first time I heard of the Bata was in my first year as a student. Totally overwhelmed by Koen Kuijpers, who convinced me to participate, I subscribed for the relay race. I didn’t know at all whether I was able to run a long distance or not, but since I subscribed I had to do it… The only sport I was practicing was cycling. I didn’t do it every week but only when I was able to make time for it. So I was ‘a little bit’ worried about my endurance. In high school we also had to run, but then at max twelve minutes. I really had tough times when we were supposed to do that so-called ‘cooper test’. By falling into this huge problem I had to make a very good plan. For the first time in my life I bought a descent pair of run-

2

ning shoes. Luckily for me, the shop was preparing itself for a revamp.

The shoes I bought were sold for only € 25 instead of the regular price of € 119! My training could start, but most of the times it ended pretty quickly. Since my endurance was very poor, the trainings didn’t take much of my time.

“Setting goals in your life will motivate you to improve yourself.”

By setting my goal to run much longer distances than I had ran ever before, I was actually able to do that. It was a simple goal but nevertheless very useful. Setting goals in your life will motivate you to improve yourself. This is also applicable to being a board member. At the start of a board’s year several goals are set in order to focus the various board members. You have to think about the intentions and reasons for it, but also about the feasibility about your plans. By thinking about the purposes, a “decent” plan is presented. Right now, halfway in our board year, I think some goals were set very properly but other goals didn’t work out or weren’t relevant. Therefore evaluating your performance during the year is very useful. Being a chairman

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

it my task to care for our goals. I regularly have to check whether we are on schedule or not.

For this year I already know what it is like running the Bata. Being the chairman I have the fortune to run the last leg. You can imagine the mentioned thousands of students being in Twente, that is a very large group. They will all come to see all their chairmen running in the athletics track! Since there are a lot of people, also a lot of entertainment is necessary. Several associations give their chairman a playful costume that they have to wear during their leg. Since my girlfriend bought my costume already in Japan, I am really scared what it will be. It could be anything such as Pikachu, Tarzan, Mickey Mouse, Toy Boy or a girly fairy…

In this piece I suggested goals are very useful. Right now the board cannot count on their treasurer, who is also chief editor of the T-Licht, Eveline. Therefore some things are cancelled, delayed and priority is given to other things. I also want to thank the T-Licht editors for taking over Eveline’s work for the association magazine!

By: Mike van Gils As Chairman of the XIth lustrum board, he writes an article every edition about what’s on his mind.

Onderwijs

Your vote counts!

Een half jaar geleden kon, in meerdere opzichten, nog gesproken worden van een nieuw begin. Inmiddels zijn we een half jaar verder. Voor iedereen natuurlijk een ander half jaar, maar iedereen zal vele ervaringen rijker zijn.

D

eze kunnen leuk of minder leuk zijn, maar hoe dan ook zijn alle ervaringen leerzaam.

Ook zijn er het afgelopen halve jaar vele ontwikkelingen geweest op het gebied van onderwijs en studentenzaken. Denk hierbij aan de kick-off van het Bachelor College, de geplande Graduate School en hiermee samenhangend het masterprogramma van onze eigen faculteit. Maar ook aan plannen van de regering over het hoger onderwijs, een mogelijk leenstelsel en het OV-recht van studenten.

Om verder te gaan over de master aan onze faculteit, het faculteitsbestuur heeft inmiddels het besluit genomen het huidige masterprogramma nog een jaar door te zetten. Uiteraard is er de insteek om niets te laten veranderen voor studenten ten opzichte van de huidige master. Toch zal er goed op gelet moeten worden dat studenten er niet op achteruit zullen gaan, door eventueel mogelijke mutaties in het programma.

Om hier naar te kijken is vooral de input van de studenten belangrijk.

Ervaringen van studenten die de eventuele vakken in kwestie volgen, hebben gevolgd, maar ook zouden willen volgen, zijn essentieel om veranderingen te bewerkstelligen, maar ook om veranderingen te voorkomen.

Natuurlijk gaat dit niet alleen bij het masterprogramma op. Voor alle vakken, onderwijs aangelegenheden en, in de breedste zin van het woord, studentenzaken is input, zijnde feedback dan wel ideeën, van studenten het belangrijkste aspect om deze punten ter discussie te stellen.

Er zijn natuurlijk veel verschillende manieren waarop informatie vanuit de studenten de studievereniging,

en mij als coördinator onderwijs in het bijzonder, kan bereiken. Dit kan door mij gewoon aanspreken of een e-mail sturen, maar er zijn ook overleggen om feedback van grote(re) groepen te krijgen. Het belangrijkste voorbeeld hiervan zijn jaaroverleggen. Studenten kunnen hier gedane vakken en lopende vakken evalueren. De feedback over gedane vakken wordt gebruikt om vakken te verbe-

“Hoe meer studenten bij zo’n overleg aanwezig zijn, hoe beter er een punt gemaakt kan worden.” teren voor de volgende keer dat ze gegeven worden, maar ook om te kijken of er bijvoorbeeld iets gedaan zou moeten worden voor eventuele herkansingen. Informatie over lopende vakken wordt direct gebruikt om knelpunten te verhelpen. Hierbij kan onder andere gedacht worden aan feedback over de docent, colleges, studiemateriaal en toetsing.

Hoe meer studenten bij zo’n overleg aanwezig zijn, hoe beter er een punt gemaakt kan worden bij docenten, de faculteit en universiteitsbreed bij de rector en de dean van het Bachelor College. Er kan dan duidelijk gemaakt worden dat een punt gedragen wordt door veel studenten.

deze besprekingen vragen we ook altijd minstens twee studenten die het vak de laatste keer gevolgd hebben en wordt de informatie die studenten hebben gegeven, bijvoorbeeld bij jaaroverleggen, ook weer gebruikt.

Dit zodat er goed gelet wordt op verbeterpunten voor het vak en de docent(en).

Ook meer algemene enquêtes over onderwijsaangelegenheden, bijvoorbeeld een enquête over de universiteit, zijn relevant om jullie onderwijs en studentenzaken te verbeteren.

Zo wordt er nu bijvoorbeeld hard gewerkt aan de digitale informatievoorziening van de TU/e op basis van enquêteresultaten.

Misschien mag dit stukje enigszins belerend klinken, maar studenten kunnen het onderwijs, hun onderwijs, maken én breken. Een student die niets zegt over zijn of haar onderwijs, berooft zichzelf eigenlijk gewoon van goed onderwijs. Om nog af te sluiten met een andere noot, in navolging van SMR zijn er meer vakgroepen die zich actief voor willen gaan stellen aan de studenten van de faculteit. Dit is een mooie ontwikkeling voor studenten en juich ik dan ook van harte toe.

Door: Jasper van Kampen Als Coördinator Onderwijs van het XIde lustrumbestuur geeft hij elk T-Licht een update over het onderwijs.

Iets anders wat erg belangrijk is om het onderwijs en specifiek vakken te evalueren is enquêtering. Op basis van enquêteresultaten worden alle details van een vak besproken, wat er goed aan is, maar vooral ook wat er voor verbetering vatbaar is. Deze bespreking met de docent gebeurt door een commissie speciaal voor kwaliteitszorg, waarin ook deelname vanuit de studievereniging is. Bij

T-Licht 17.3

3

The Beat Generation

What is your unique BEAT? I would like to create a quest in you to read about the Beat generation. It was the first youth movement after World War II to oppose against the norms of American society and to liberalize the youth. There are always trends and norms. Some of us are comfortable followers, some are assertive leaders, progressing to the beats of our society. Others are lost outcasts, looking lost, crazy and irresponsible within the mainstream. Whoever you are, I am sure you will have a strong opinion over the works of the free spirits introduced hereafter.

Prelude The Post-World War II United States promoted conservatism and anticommunism expressed in a materialistic American dream of having a job that brings enough money to sustain a big house, perfect wife and kids.

The more kids you had, the better the image of you, as a religious and anti-communist member of society, would be. Having a car was a sign of prosperity and more highways were built to allow the by-pass of small towns and create a way to central shopping areas, such as shopping malls. In short, this post-war economic boom promoted materialism and consumerism.

Inception Somewhere in Columbia University in 1944, two students were smoking weed, talking about their free spirits, understanding of life, and how most of what they were taught was a mere collection of crap. Jack Kerouac and Allen Ginsberg spent their time listening to jazz, at that point considered an underground genre, moving to the beats of their hearts, experimenting with drugs, and following the urges of their bodies to act upon their craziness. Allen was a selfproclaimed queer and at the time, when discussions over sexuality were a taboo, had a crush on Jack. Meanwhile the latter was a romantic lad placing women on a pedestal. Bars were intersection points where they met many more creatures of a similar

4

nature, i.e. free, creative, anti-materialistic, hedonistic, anti-religious, infected with a desire to talk and write, and write, and write…

“The bartenders are the regular band of Jack, and the heavenly drummer who looks up to the sky with blue eyes, with a beard, is wailing beer-caps of bottles and jamming on the cash register and everything is going to the beat - It’s the beat generation, its bé-at, it’s the beat to keep, it’s the beat of the heart, it’s being beat and down in the world and like oldtime lowdown.”

- Jack Kerouac, Desolation Angels

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Creation Kerouac, Ginsberg, Burroughs, Corso, Ferlinghetti, Cassady, Holmes, Kesey and Snyder were all the Beat writers, the poets expressing a New Vision of that time. ‘Beat’ as a term was coined

by Kerouac himself in a conversation with Holmes. Being shy in his nature and suffering most among his friends from inner conflict, confusion and crippling depression, he produced ‘On the Road’, which is one of the most successful results of the beat generation. He wrote it in three weeks on 120-foot roll of teletype paper from the collection of notes that he took over his road trip with Cassidy and Ginsberg. The novel is a philosophical travel narrative which blends streams of consciousness,

The Beat Generation drug visions, and profound observations into a generational statement that resonates to this day. In 2012, a movie was filmed based on the book.

It gives a flavor of no beginning, and no end, but a continuous thirst for adventure and being on the move.

Moreover, it shows how closely one can get to another human being, caught by the fascination by him, and trust him, which is almost extinct in our superficial present society.

The book made Kerouac instantly famous. Even his Beat Generation companions were rather taken aback with the creativity and passion which radiated from the quiet Kerouac. In his writings, one finds great potential often imprisoned by confusion, and an unquenchable idealism which crashes hard against the bitter reality of American consumer culture. In that sense, his love for the Russian writer, Dostoevsky, is projected. Kerouac was the most fragile of all the Beat Generation writers. Eventually dying from his alcoholism, Kerouac was never happy with the position that he reached as the true reflection of his generation.

The publication of Ginsberg’s Howl in 1956 marked a turning point in the history of Beat literature. The poem is intended to be read aloud, a sort of rebirth of a tradition that had been neglected in literature for a long time.

The content of the poem sparked an obscenity trial which challenged the definition of pornography in America. Ginsberg won, and the judgement more or less ensured that poetry and fiction would from then on

be immune to the kind of censorship that still plagued other genres of art.

With Howl, Ginsberg takes the reader/listener on a tour of the underside of America. Where drug-addicts, drifters, prostitutes, and swindlers can be found. There is also a visceral rage against the system present that requires conformity and selling-out.

William S. Burroughs, a somewhat older member of the Beat gang produced Naked Lunch and is considered as one of the superior Beat writers.

Perhaps more than his contemporaries, Burroughs embodied the spirit of reckless abandon for which the Beat Generation was known. In Mexico City, the intoxicated Burroughs accidentally shot his first wife Jane

“Go on expressing yourselves despite of possible criticism.”

Vollmer in the head. The near savagery of his life transposed into his artistic efforts. His greatest contribution to literary technique was what he called the “cut-up”, a form which borrowed more from collage and cubism than traditional linear narrative. The blatant disregard for narrative effectively mirrored Burroughs’ mental state, as he forever struggled with alcohol and drug addictions.

Naked Lunch is a difficult and sometimes terrifying novel to engage with, though readers continue to be drawn to in for its style, use of language, and innovation.

Due to the censorship of those years, many of the Beat works were not allowed to be published for years.

The possibility came across when the writers moved to San Francisco, where the elder statesman of the Beat Generation, the poet Lawrence Ferlinghetti opened the City Lights Bookstore. Around the same time, Ferlinghetti also entered the publishing industry, bringing both lesserknown and already established poets to the mainstream. In his own poetry, Ferlinghetti displayed a jazz-inspired rhythm and improvisational spirit.

Ferlinghetti was known for his combination of humor and darkness, a perfect reflection of the state of America and the world at mid-century. He saw the decadence and prudery of American culture, and the destructive potential of capitalism gone awry, but his first response was to laugh at the absurdity of it all.

Epilogue The Beat Generation was never a large movement in terms of sheer numbers, but in influence and cultural status they were more visible than any other competing aesthetic. It questioned the uncontrolled materialism of post-World War American society. They fashioned a literature that was more bold, straightforward, and expressive than anything that had come before. Time has proven that the cultural impact of the Beat writers was far from short-lived, as the influence of their work continues to be widespread. To conclude, I invite you to get acquainted with their works and go on expressing yourselves despite of any possible criticism.

By: Svetlana Borukhova This was Lana’s last article for T-Licht.

For her final piece, she decided to write about a topic which has fascinated her for a long time.

T-Licht 17.3

5

NEM zoekt knappe koppen.

Locatie: Barcelona, Spanje Opdracht: 2 HRSGs, horizontaal, Natuurlijke circulatie Capaciteit: 260 MW

We hebben ze al in huis, maar we zoeken er altijd meer: de beste engineers, de beste buyers, de beste sales managers.

Gezamenlijk ontwikkelen zij tailor-made oplossingen op het gebied van energieopwekking met innovatieve stoomtechnologie.

De wereld is ons werkterrein. Onze boilers staan verspreid over meer dan 200 plants, van Amsterdam tot Venezuela en van Amerika tot Dubai. We staan in de top-5 van de wereld en dat willen we blijven! Dus ben jij zo’n knappe kop, of denk je er een te kunnen worden, kijk dan voor jouw mogelijkheden op werkenbijnem.nl

adv_nem_man_rood_wit_US_Letter.indd 1

O U R E N E R G Y, Y O U R P O W E R

02-10-12 11:54

4

Lunchlezing: NEM

Lunchlezing Op 28 februari kwamen twee mensen van NEM naar de TU/e om een lunchlezing te geven over NEM. Bij NEM zie je in Nederland al direct Maurice de Hond voor je, die je aanbeveelt om van energiemaatschappij te wisselen. Dit is echter een heel ander bedrijf...

M

et deze strekking begon John Fransen de lunchlezing in collegezaal 2 van de Helix. Hij legde uit dat NEM (sinds 2011 onderdeel van Siemens) waar hij voor werkte vooral was gespecialiseerd in het ontwerpen van Heat Recovery Steam Generators (HRSG). Deze apparaten vangen de warme gassen (ongeveer 600 °C) op die uit voornamelijk gasturbines komen. Door water in een gesloten systeem langs deze hitte te laten stromen door middel van een grote warmtewisselaar met veel pijpen wordt het water omgezet in stoom en kan deze stoom gebruikt worden voor het genereren van extra stroom. De gegenereerde stoom kan uiteraard ook voor andere dingen gebruikt worden, zoals het steam cracken van olie in raffinaderijen, maar dit is vaak maar een deel van stoom die wordt geproduceerd. NEM ontwerpt deze dingen dus vooral voor energiebedrijven.

Doordat NEM al vroeg door had dat productie in Nederland veel te duur zou worden heeft het als een van de eerste bedrijven in deze industrie de fabrieken gesloten en

“Omdat de markt in Europa qua energie vrij verzadigd is, heeft NEM nu vooral klandizie in de opkomende economieën en Noord Amerika.” alle productie uitbesteed. Dit gaf een grote kostenbesparing en dus een voorsprong, waardoor NEM nu nog het enige bedrijf in Nederland is dat dit soort apparatuur maakt.

Omdat de markt in Europa qua energie vrij verzadigd is, heeft NEM nu vooral klandizie in de opkomende

economieën en Noord Amerika.

Mede daarom is NEM nu ook bezig met andere markten aan te boren dan de traditionele energiesector.

Zo levert het ook stoominstallaties voor Enhanced Oil Recovery (EOR), waarbij stoom onder hoge druk in de olievelden wordt gespoten waardoor ook de laatste restjes olie gewonnen kunnen worden. Daarnaast is NEM nu ook bezig met onderzoek naar de mogelijkheid om stoom te genereren met behulp van zonne-energie, een technologie die het bedrijf binnen een aantal jaar waarschijnlijk op de markt kan zetten.

Als technoloog reist John Fransen vaak de hele wereld over om de producten van NEM te verkopen of om te kijken hoe het met de uitvoering van de bouw van hun HRSG’s staat. Kortom, een interessant bedrijf voor de toekomstige technoloog die wat anders zoekt dan een grote multinational, maar wel veel wil reizen en grote productiesites wil bezoeken.

Naderhand was er, onder het genot van een broodje, nog de gelegenheid om informeel vragen te stellen aan John en was recruiter Caroline Boom ook aanwezig voor de vragen over de mogelijkheden voor scheikundig technologen binnen NEM. Door: Dennis Hülsman Dennis was als redactielid aanwezig bij de lunchlezing van NEM.

T-Licht 17.3

7

Japie on Tour: Krakau

Krakau Eens in de zoveel tijd gaat Japie naar het buitenland om daar te leren van lokale bedrijven, universiteiten en drinkgewoonten. Ook deze winter was het weer zover. We gingen naar Krakau, Polen. Een bestemming die nog niet eerder aangedaan was door Japie. Oh, wacht. Toch wel.

Aangezien de fossielen van destijds toch niet meer aan onze opleiding studeren (uitgezonderd een enkeling), boeide dat niet zo veel. Een nieuwe ontdekkingsreis door het land der złoty’s volgde.

H

et begon op een stervenskoude maandagochtend op de Japiekamer. Uw favoriete partijleden, tevens ondergetekenden, hadden gezorgd voor een historisch verantwoorde vooractiviteit. Onder het genot van schorseneren, tuinbonen en spruitjes uit pot en een communistisch aangelengd glaasje sinaasappelsap werd er een spelletje Kolejka gespeeld. Bij dit Poolse bordspel is het de bedoeling om boodschappen te doen.

Dit wordt enigszins moeilijker gemaakt door het feit dat er niet al te veel boodschappen geleverd worden. Met slinks spel kan een speler toch voorkruipen in de kolejka (rij) en zo zijn dagelijkse behoeften bemachtigen. Het inzetten van baby’s en macht binnen de partij werd dan ook veelvuldig gedaan. Een stukje bewustwording, want het communisme had ook minder leuke kanten.

Om 12 uur 1 uur tien voor twee mochten we dan eindelijk naar het vliegveld vertrekken van het bestuur. De eerste vrije tijd van de vijfdaagse was al snel een feit: drie uur gratis wachten op het vliegveld. Gelukkig lieten de vijfentwintig deelnemers en hun wetenschappelijk begeleider zich hierdoor niet kisten en stapten ze even later in de vliegkist. De piloot had voldoende getankt en het toestel landde dan ook veilig in Krakau. Na eindeloze discussies van de VKO-delegatie over de wisselkoersen gingen we per trein naar het stadscentrum. Ondanks een royale portie sneeuw had de Poolse NS haar zaakjes wel uitmuntend op orde en reed de trein exact volgens dienstregeling. Wel ontbrak het aan enkele spoorwegovergangen, waardoor er bijna pardoes een vrachtwagen onze trein liet ontsporen.

Eenmaal veilig aangekomen in het stadscentrum begon de speurtocht naar het hostel. Het winkelcentrum werd intensief bestudeerd, maar de juiste uitgang vinden kostte enige moeite. Ook buiten de gebouwen liep het

8

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Japie on Tour: Krakau niet helemaal soepel: op een gegeven moment kwamen we terug waar we begonnen waren. Gelukkig lag er sneeuw en was het lekker koud.

Na aankomst in het hostel had het bestuur een traditioneel Pools diner geregeld. Als voorgerecht was er heldere vermicellisoep die verdacht veel leek op die van de Eurest, maar dan wel met smaak en voldoende vulling. Een traditioneel hoofdgerecht volgde, bestaande uit gekookte aardappelen, gekruid gehakt en de alomtegenwoordige rode bieten. Het aanbevolen drankje hierbij was de halve

“Dit misdrijf is tot op heden onopgelost gebleven.” liter pils, want witte wijn bestellen ging niet zo soepel. Een overheerlijk doch massief toetje volgde, waarna een zwerftocht door het centrum, op zoek naar een versnapering, begon.

Dat bleek nog best moeilijk. Eenmaal door een politieagent een kroeg binnengeleid bleek het bier in Polen voor F.O.R.T.-prijs te verkrijgen. Je moest er alleen de merkwaardige programmakeuze op het grote beeldscherm voor tolereren. Hierna werd er nog uitgezworven over Krakau.

De volgende ochtend bleek dat er al direct slachtoffers gevallen waren.

Prominent slachtoffer was Thijs van E., die met een boete van 150 złoty in zijn maag zat. Dat was dan ook het enige, want de rest van de maaginhoud lag over zijn lakens verspreid.

Ook anderen lieten zich niet onbetuigd: zo was er een mystery-brokkelaar gesignaleerd die de wasbak verstopt had. Dit misdrijf is tot op heden onopgelost gebleven. Heeft u tips of informatie, dan kunt u mailen naar tlicht.st@tue.nl.

Na een karig (voor sommigen: geen) ontbijt werd er koers gezet naar Synthos. Deze polymeergigant, onder andere de grootste producent van emulsierubbers in Europa, bood een intensieve wandeltocht aan over het terrein van hun fabriek, waarbij veel verschillende plants aangedaan werden. Vergezeld door de immer gezellige plantmanager werd dit een leerrijke wandeling, waarbij er veel informatie verworven werd over hoe men dit soort processen in Polen aanpakt. ’s Middags werd er zo nu en dan nog gelachen in de bus. ’s Avonds was dat een stuk minder het geval. Aanleiding hiervoor was het bezoek aan concentratiekamp Auschwitz. Hier kon de groep met eigen ogen aanschouwen welke ontberingen er plaatsgevonden moeten hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog. Begeleid door een zeer indrukwekkende gids kregen de Japies veel historische verhalen te horen en werden zij geconfronteerd met de grote schaal en de systematische wijze waarop de nazi’s hun massavernietiging uitvoerden.

Gelukkig was het daarna weer tijd voor een avondje plezier. Dit begon al bij het avondeten, toen bleek dat je beter wel een voorgerecht kon nemen als je niet teveel wilde betalen. Enkele leden kregen namelijk een rekening van achttien złoty bij het bestellen van een goulashsoep met hoofdgerecht, terwijl de portemonnee van Anouschka vijfentwintig złoty lichter was voor alleen datzelfde hoofdgerecht. De avond werd, na een teleurstellende bierervaring voor sommigen in Bar B, vervolgd in de Free Pub, waar het bier helaas toch niet gratis was. Wel gratis was de officiële waarschuwing die we ontvingen na een uit de hand gelopen potje Soorten. De avond werd verder zonder incidenten voortgezet, behalve dat Jeroen J. tweevoetig door een nieuwe Samsonite koffer van een VKO’er was gestampt ware hij een

Italiaanse loodgieter met snor. Ook hij ontving hiervoor een boete, maar dan in euro’s.

De volgende dag waren er al zes leiders in de stand om de brokkeltjestrui, ook al werd deze niet officieel uitgereikt. Een goede bodem dus om op bezoek te gaan bij de universiteit. Hier werden de plichtplegingen uitgewisseld door het geven van verscheidene presentaties over zowel de universiteit van Krakau als ons eigen TU/e, waarna er vervolgd werd met een rondleiding over de laboratoria. Ook leerden we enkele Poolse studenten kennen en konden we genieten van de gastvrijheid van de Poolse studentenkantine. Tot slot kregen we een vermakelijke en unieke presentatie voorgeschoteld over de combinatie tussen klassieke muziek en chemie, die eens een compleet andere invalshoek bood dan de normale presentaties tijdens een universiteitsbezoek.

Er volgde een vrije middag. Sommigen bezochten hierin het Wawelkasteel, anderen opteerden voor kerken en enkelen gingen vergeefs op zoek naar een originele versie van Kolejka.

Er werd op eigen initiatief gedineerd, waarna Janusz, die we ’s ochtends op de universiteit hadden leren kennen, ons meetroonde naar het Dekanat alwaar er op kosten van de decaan (lees je mee, Jaap?) wodka geserveerd werd. Vervolgens nam Janusz ons mee naar een of andere vette disco, waar de vrijgezelle mannen van Japie weer hopeloos faalden.

T-Licht 17.3

9

Japie on Tour: Krakau Op donderdagochtend was het alweer tijd voor het laatste bedrijfsbezoek van deze meerdaagse. Bestemming: Benda-Lutz. Dit bedrijf, gespecialiseerd in aluminiumverwerking, zorgde ervoor dat veel Japies onder de zilveren vegen zaten na afloop. Dit was een direct gevolg van het feit dat er bij het vermalen van aluminium nu eenmaal veel aluminiumpoeder vrij komt. Onze oorspronkelijke gids was helaas niet beschikbaar, aangezien zijn vrouw plotseling besloot te willen bevallen.

Desalniettemin had het bedrijf veel moeite gestoken om ons een goede indruk te geven van het reilen en zeilen bij Benda-Lutz en kregen we veel te horen over de verschillende disciplines waarin het bedrijf actief is. De vraag van de dag kwam op naam van Eveline toen zij graag wilde weten hoeveel kilogram aluminiumpoeder er nu nodig was om een huis van te bouwen. Deze werd opmerkelijk sterk gepareerd met het antwoord dat dit af hing van de grootte van de ramen. Hoe groter de ramen, hoe minder aluminium er nodig bleek te zijn.

Na dit interessante bedrijfsbezoek werd de reis vervolgd richting de Wielizcka-zoutmijn voor een excursie op laag niveau. Deze drie uur du-

rende ondergrondse wandeling ging immers tot wel 130 meter diepte.

Onder de grond waren allerhande kapelletjes, kerkjes en kunstwerken uitgehakt. Er mocht gratis aan de muren gelikt worden, maar deze smaakte erg zout volgens Ivan. Het hoogtepunt (of dieptepunt, net hoe je het wil) van dit bezoek was het vertrek uit de diepste krochten die voor bezoekers toegankelijk waren. Dit

“Eveline wilde weten hoeveel kilogram aluminiumpoeder er nodig is voor een huis.” geschiedde met een rotvaart in een rammelend metalen bakje van zo’n twee m2, waar je met negen personen moest knokken voor je plek.

Na al deze zoute lucht kregen sommige deelnemers al weer dorst. Alle deelnemers gingen hun eigen weg, maar sommigen gingen de beste weg en werden tijdens het eten getrakteerd op livemuziek van een strijkkwartet. Later die nacht zou het bestuur ook nog kunnen genieten van dit intieme huiskamerconcert.

Een fraai afscheid van Krakau werd

10 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

ingezet in een bar die, bijzonder handig, recht tegenover het hostel bleek te liggen. Zo was het niet moeilijk om na afloop de weg terug te vinden. Dit gold echter niet voor Jeroen J., die op zoek was naar de F.O.R.T. Na twaalf uur werden de pilsjes helaas iets duurder. Jeroen D. wist echter de barman ervan te overtuigen dat hij het kortingstarief nog éénmaal mocht benutten. Hiermee maakte hij weinig vrienden bij het barpersoneel.

Vrijdag hadden de deelnemers vrij en konden de laatste złoty’s worden opgemaakt aan zoute krakelingen of een andere typische Poolse snack, zapiekanka. De vlucht naar huis verliep soepel want Ryanair had wederom genoeg getankt. Onze lieve eerstejaars Jorrick werd opgehaald door zijn pappie en mammie, die en passant nog wraak namen op Dirk voor het hen wakker bellen van de nacht ervoor. Vol met herinneringen en een nauwelijks geleegde bankrekening trok de stoet huiswaarts.

Door: Sven van Belzen en Yoran Zonneveld Deze twee gelouterde Japie-reizigers waren ook present in Krakau en vertellen hier over hun ervaringen.

Recipe

Matcha cupcakes Living in Japan for almost half a year resulted in some newly acquired cooking skills for me. Japanese people love matcha (まっちゃ), which is a type of green tea. It is used in various dishes, mostly in desserts. In this T-Licht I will teach you how to make delicious matcha cupcakes, they are sweet, easy to make and, of course, green.

For 12 cupcakes: - 125 g of butter at room temperature - 125 g of sugar - 1 package of vanilla sugar - 125 g of self-rising flour - 2 tbs of milk at room temperature - 2 large eggs at room temperature - 4 tbs of matcha powder (available in Asian toko’s) For the topping: - 75 g of butter - 150 g of powdered sugar - 2 tbs of matcha powder - green food coloring

Pre-heat your oven to 175 °C. Beat the butter with the sugar and vanilla sugar in a bowl until it is a fluffy mixture. Add the eggs one by one and keep beating to get a smooth mixture. Add the self-rising flour in portions and mix it with the rest. Then, add the milk and the matcha powder.

Use a muffin tray which you fill with 12 paper cupcake cases. Fill these cases about 2/3 with the cupcake mixture. Place the tray in the oven on 175 °C for 20-25 minutes. If you pierce the cupcakes with a wooden pick and the pick stays dry, they are ready.

Wait until the cupcakes are cooled down before you start frosting them. For the frosting, beat the butter while adding the sugar in parts. After you have reached a smooth mixture, add the matcha and the green food coloring. Spread the frosting equally over the 12 cupcakes and put them in the fridge to harden the frosting before eating them. いただきます！ Enjoy!

By: Marijne Timmers This recipe is one of many food experiences that she encountered while in Japan for her minor.

T=175 oC

t = 20-25 min.

T-Licht 17.3

11

Even Schoppen

Eén ei is geen ei!

Helaas voor de grappenmakers onder ons was 1 april dit jaar niet bedoeld om flauwe grappen uit te halen, maar bedoeld als een dag van licht en bezinning. 31 maart en 1 april was het namelijk weer Pasen. Voor sommigen een Christelijke feestdag, voor anderen lekker een paar vrije dagen om even helemaal niks te doen. Voor mij is Pasen echter niets meer dan een heleboel commerciële onzin.

Het feest Van oorsprong is Pasen een belangrijk Christelijk feest dat jaarlijks terugkeert. Met het paasfeest worden de veertig dagen vasten vanaf Carnaval afgesloten. Tijdens Pasen vieren de Christenen dat Jezus opgestaan is uit de dood, nadat hij op Goede Vrijdag gestorven is aan het kruis in Jeruzalem. Op Witte Donderdag werd Jezus verraden door Judas. Hij werd direct gearresteerd door de soldaten van de Joodse priesters. Deze leiders wilden hem ter dood veroordelen, omdat ze bang waren voor een opstand, omdat Jezus door het volk ‘de koning der Joden’ genoemd werd. De Romeinse gouverneur, Pontius Pilatus, had echter de macht in Jerusalem en geloofde in de onschuld van Jezus.

Hij kon nog maar één oplossing zien van dit dilemma: het was traditie dat ter gelegenheid van het Joodse feest Pesach een veroordeelde misdadiger gratie kreeg en het volk mocht kiezen welke dat zou zijn. Pilatus gaf de keus tussen Jezus en een moordenaar, veronderstellend dat het volk niet een moordenaar zou vrijlaten. Opgehitst door de Joodse leiders koos het volk echter voor vrijlating van de moorde-

12

naar Barabbas in plaats van Jezus. Jezus werd hierna door Pilatus veroordeeld tot de dood aan het kruis. Jezus werd op Goede Vrijdag aan het kruis genageld, waaraan hij op de vooravond van het Pesach stierf. Op de

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

zondag erna, voor ons dus op Paaszondag, gaat zijn moeder, Maria, met een aantal vrouwen naar het graf om het lichaam van Jezus te verzorgen.

Ze vinden Hem daar echter niet, het graf is leeg. Engelen vertellen hen dat Jezus is opgestaan. “Waarom zoekt u de levende onder de doden?” Kort daarop verschijnt Hij aan Maria Magdalena. Maria gaat vervolgens naar de discipelen, die haar niet geloven.

Toch gaan ze wel bij het graf kijken.

Diezelfde dag verschijnt Jezus aan twee van zijn volgelingen. Deze volgelingen haasten zich richting Jerusalem om de discipelen in te lichten over wat ze gezien hadden. Als laatste verschijnt Jezus bij de discipelen.

Hij belooft hierbij de Heilige Geest te zenden en geeft ze de opdracht: “Zoals de Vader Mij heeft uitgezonden, zo zend Ik jullie uit.”

Vuur Behalve de kerk en familie die iedereen in deze tijd weer eens bezoekt, worden er met Pasen in delen van het land grote paasvuren ontstoken.

Waar deze traditie vandaan komt, is onbekend en er zijn verschillende

Even Schoppen theorieën over de herkomst van deze traditie. Zo zou het vuur volgens sommigen traditioneel een ode zijn aan de lentegodin Ostara, maar volgens anderen is het terug te leiden naar de crematie van Julius Caesar tijdens het Joodse Pesach, het feest ter gedachtenis van de uittocht van de Joodse slaven uit Egypte. Zeer waarschijnlijk zijn de paasvuren van oorsprong echter een gebruik om de donkere demonen van de winter te verjagen en de lente in te luiden. Na kerstening kregen de paasvuren ook een Christelijke betekenis. Het vuur

“De laatste decennia is de paashaas echter omgetoverd tot niets meer dan een commercieel figuur.” zou staan voor het licht van Pasen en de Verrijzenis van Christus. Op sommige plaatsen wordt het vuur daarom gewijd, of wordt er met het vuur een pop die Judas moet voorstellen verbrand, alsof hij op de brandstapel stond. De paasvuren worden op veel plekken in Europa ontstoken. In Nederland zijn de vuren vooral populair in het oosten van het land.

De paashaas Volgens de hedendaagse wetenschap is de paashaas helemaal niet zo oud. Het is, net als Sinterklaas en

de Kerstman, een verzonnen kinderritueel. Het is pas sinds de zeventiende eeuw dat het voor het eerst in Duitsland opkomt. De paashaas heeft van oorsprong een pedagogisch karakter en hij deelt alleen eieren uit aan kinderen die zich goed gedragen en die lief zijn geweest. Via een vertaald Duits boek komt de paashaas voor het eerst in 1825 in Nederland terecht.

De laatste decennia is de Paashaas echter omgetoverd tot niets meer dan een commercieel figuur, gemaakt door supermarkten en chocoladefabrikanten, dat net als Valentijn alleen maar bedoeld is om de economie te stimuleren en de verkoopcijfers van chocolade en marsepein te doen stijgen. Maanden van te voren liggen de gevulde eieren, chocolade-

paashazen en paaskransjes al klaar in de schappen van de supermarkt.

Op paaszondag zelf is de zoektocht naar de verstopte eieren in de tuin voor kinderen van het grootste belang en worden eieren als creatieve bezigheidstherapie in allerlei vrolijke kleuren beschilderd. Het paasfeest is niet meer wat het was en is steeds meer aan het verloederen. Nee, wat mij betreft hoeft al die commerciële rompslomp er omheen niet. Zoals het liedje altijd zo mooi zegt: één ei is geen ei. Maar voor mij is een half ei meer waard dan een paasei!

Door: Emma Groot Zij ziet met lede ogen aan dat traditionele feesten verloederd worden door het hedendaagse kapitalisme.

T-Licht 17.3

13

And I think...

Harlem Shake

Apparently, the Harlem Shake hype isn’t going to stop anytime soon. Thanks to the recent arrest of four Egyptian students who were performing a Harlem Shake, it actually became even more popular as it is now considered to be a form of protest in the Middle East. Weird protest types aren’t new – we’ve also had hippies, for example. However…

Y

es, there is dancing in the Harlem Shake. But the dancing in the Harlem Shake is just as what ‘planking’ is to sleeping. Actually, I reckon that it won’t be long before somebody gets killed while trying to perform the Harlem Shake.

Just like happened when people were planking. We’re already at the point that two Israeli soldiers were sent to jail for nearly a month. Their crime? Performing a Harlem Shake around a tank. I’m not astonished, these things just kinda happen when you put a video of it online, clearly showing that you aren’t doing what you’re supposed to do with a tank.

Some people compare it to a flash mob. I disagree. A flash mob dance is a coordinated public dance designed to surprise and delight the public.

The Harlem Shake is a funny edit point that takes an afternoon to set up and execute. In fact, it’s the same funny edit point each time. Will this also surprise and delight the public?

Maybe in a mall or so. Now replace the mall with a bloody aircraft. What could’ve happened on board there?

“Hey all, we know we’re in the middle of a flight and there’s turbulence and all … but would you mind to give me and my friends a minute to put on this Nixon mask and banana suit for this funny thing we wanna do to make a video of it and upload it to Youtube!

Oh yeah, you can really help us if you dance while I hump around, that would be totally awesome ...”

“The Harlem Shake dares people to get stupider and stupider with their location of choice.”

Question: if that was really delightful, why on earth did the Federal Aviation Administration get involved? They probably aren’t doing it because it’s so outrageously funny.

This is just like a picture meme that gets overly caricatured and exaggerated with each new telling and the Harlem Shake dares people to get

14 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

stupider and stupider with their location of choice.

In fact, most of the recent trouble has very little to do with expression and more to do with the fact that people are taking out huge disruptive chunks of time to elaborately film a dress-up dance session. When fifteen Australian miners were fired for performing the Harlem Shake in a gold mine, they weren’t fired because of any oppressive anti-fooling-around shaking of the finger; it was because they were in a mine. And those Egyptians I mentioned in the introduction? When they were doing their thing before being arrested, they were in their underwear, dry humping a neighbourhood block. I reckon that warrants an arrest for public indecency in every country.

By: Yoran Zonneveld He was inspired by David Christopher Bell, who wrote an excellent article about the Harlem Shake and its horrors for comedy website Cracked.

Japie on Tour: Tebodin en BASF

Woensdag 27 februari 7.45 uur, ongeveer veertig mensen zitten te wachten totdat de bus arriveert die ons naar Tebodin in Bergen op Zoom en daarna naar de BASF-site bij Antwerpen zal brengen. Een dag gevuld met presentaties, een tour op de site van BASF en een interessante case waar iedereen kon proeven van de werkzaamheden die Tebodin onder andere uitvoert. Zonder al te veel vertraging waren we vroeg op weg en heeft iedereen veel kunnen zien en leren.

T

ebodin is een ingenieurs- en consultancybureau dat kort na de Tweede Wereldoorlog in Nederland is opgericht. Al een paar jaar maakt Tebodin een grote groei door, het bedrijf strekt zich naast Nederland en Europa ook uit in het oosten, in de groeiende markten van het Midden-Oosten en Azië. Tebodin houdt zich bezig met de volgende diensten: - Consultancy - Project management - Design and engineering - Procurement - Construction management Dit houdt dus in dat Tebodin zich bezig houdt met het ontwerpen van plants en ook het bouwen en onderhouden ervan en daarbij ook nog bedrijven advies geeft op allerhande zaken, zoals brandveiligheid.

Eenmaal aangekomen in Bergen op Zoom werd de groep welkom geheten door Riet van Spreeuwel, vestigingsmanager en oud-secretaris van Japie, waarna er een presentatie werd gegeven over Tebodin door Remco Dur, die overigens de hele

dag had georganiseerd vanuit Tebodin. Hieruit kwam naar voren dat veel grote, bekende plants in Nederland zijn ontworpen en gebouwd door Tebodin. Hierna is een presentatie gegeven over werken bij Tebodin en vooral wat Tebodin ook te bieden had aan nieuwe, jonge werknemers.

De laatste presentatie voor de case was van Ad Broersen, ook alumnus van onze faculteit, die ook wel de ‘safety expert’ genoemd wordt en consultant is in het gebied van veiligheid. Hij gaf een indruk van zijn werkzaamheden binnen de voor velen onbekende wereld van consultancy.

Na alle presentaties is een case uitgedeeld zodat de groep ook kon proeven aan de werkzaamheden van een ingenieur. Op de site van BASF moest een opslagvat ontworpen worden die uiteraard moest voldoen aan de gestelde eisen. In acht groepen is gewerkt aan vier verschillende cases die binnen 45 minuten afgerond moesten zijn. Na deze 45 minuten zijn de uitkomsten gepresenteerd en ook al zaten er tussen de groepjes flinke verschillen, de meesten kwamen akelig dicht in de buurt van het ontwerp dat Tebodin voor deze opslagtank had gemaakt.

Hierna is de groep afgereisd naar het buitenland en werd er een bezoek gebracht aan BASF. Op de site van BASF werken ongeveer vijfduizend mensen en in de komende maanden zal dit toenemen omdat er een grote stop ingepland is. De gehele naftakraker wordt uit bedrijf genomen voor een turnaround. Na een bedrijfsprensentatie hebben we een bustour gehad over de site, aangezien dit niet te belopen is door de enorme afmeting van de site. Hier hebben bijna alles kunnen zien, behalve de tank die we moesten ontwerpen voor de case.

Die konden we helaas niet vinden, maar hij staat er wel!

Er is afgesloten met een borrel waarin nog informeel gepraat kon worden met de goed vertegenwoordigde Tebodin medewerkers. Al met al een mooie en vermoeiende dag waar de studenten een mooie indruk hebben gekregen van het werken binnen een ingenieurs- en consultancybureau.

Door: Ivan Ottenheijm Dit redactielid nam deel aan deze informatieve excursie.

Na de case was het tijd voor een uitstekende lunch waar helaas veel van de deelnemers minder van konden genieten omdat er in de koffiepauze al grote puddingkoeken waren genuttigd. Aan het einde van de lunch zijn de winnaars van de case bekendgemaakt. Deze is, (niet) verrassend genoeg, gewonnen door een groep PDEng’ers.

T-Licht 17.3

15

PhD Article

SMG, what else?

A bit different than usual, we now have two PhD projects that are discussed in one article.

Both projects are carried out under the flag of Materials and Interface Chemistry (SMG), but the subjects couldn’t be further apart. One study deals with the surface of coatings, the other with the question how small organisms in the sea make their homes. Both PhD students, however, started on the same day, working for the same professor (Bert de With) and share an office, so naturally they can share an article!

Koen Adema The subject of my PhD project is the durability of polymer coatings. More specifically, we are interested in what happens to a cross-linked coating in an outdoor environment. A practical example of such a coating is the transparent top coat that is applied as the outermost layer on cars or airplanes which is responsible for the characteristic glossy appearance and scratch resistance.

The initial chemical structure and physical properties of these coatings can deteriorate due to environmental stress factors, like UV radiation, moisture, erosion and changes in temperature. Although all these factors act in conjunction (for people familiar with the Dutch weather, this requires no explanation), the main cause of the degradation process is UV radiation. Especially in the presence of oxygen, a process called photo-oxidation can rapidly change the original network structure of the coating by free radical chemistry and oxidation reactions.

Degradation starts with small changes in the chemistry of the coating on a very local scale. This might sound innocent, but after the monkey has come out of the sleeve, it appears that a collection of these small changes can have a large effect on macroscopic physical properties.

Well-known examples include matting (loss of gloss), yellowing, embrittlement and eventually cracking of the coating. In the latter case, the barrier function of the top coat is lost, which can even lead to corrosion of the metal substrate after some time.

And this is not what you want happening to your Maserati or Boeing!

The relation between the local changes in chemistry and macroscopic failure of the degraded coating is not well understood. My project is about elucidating this relation. This is quite a complicated task, but luckily I don’t have to do it all by myself. After all, many hands make light work. Together with a colleague PhD student who came from Iran, I try to understand the process by experimentally making, degrading and investigating coatings (see figure 1) on one hand and simulating degradation by computer on the other hand. In the end, the outcome of both routes will ideally fit together like two hands on one belly.

My work takes place within the coatings and multi-phase materials (sub) group of SMG. Research subjects

Figure 1

16 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Figure 2

within this group include coatings with special properties (self-healing, self-cleaning, (super)hydrophobic), polymer (nano)composites (filled with carbon-based or piezoelectric materials), organic solar cells and more. Although the scope of subjects is quite broad, the approach of problems from a materials science point of view, which requires interdisciplinary solutions, is what unifies and characterizes the research within SMG. The project is funded by the Dutch Polymer Institute (DPI), which enables us to cooperate closely with industrial partners as well. This cooperation ranges from very general (discussion about the route to take) to very specific and practical (use of company equipment) and certainly adds something extra to my job as a PhD student.

Marcel van de Put In my PhD project, I try to understand the very complex life of whale food: plankton. The most interesting plankton species to me are the diatoms (see figure 2) that live in a beautiful cage of amorphous silica (SiO2). This exoskeleton gives shape and protec-

PhD Article tion to these species due to its outstanding mechanical properties. We are more familiar with silica used in, for example, scratch-resistant coatings. To achieve sufficient mechanical properties, industry uses thermal or chemical treatments that in general are costly. A far more efficient and cheaper approach is that of the diatom, which in only a few hours produces a very well-organized hybrid silica material at physiological pH and low temperature conditions. Although I am more interested in the fundamentals of this process, clearly industrial benefits can be achieved by understanding this mineralization mechanism.

For decades, silica has been intensively studied and it is known that SiO2 is produced by the polymerization of silicic acid, Si(OH)4, accompanied by the release of water. In Nature, different protein families have been identiFigure 3

fied to play a role in this polymerization process, but it remains unclear what the role of each protein is. We systematically study the influence of net charge and hydrophilicity/hydrophobicity on this process through the addition of poly(amino acid)s with

“Sometimes the

microscope is hard to reach with all the enthusiastic students waiting in/ around the Japiekamer for an excursion.� different characteristics. In collaboration with Leiden University we have developed a method that allows us

to make poly(amino acid)s without a predetermined sequence, but with a controlled composition. By enriching the poly(amino acid) with e.g. more acidic groups, we generate more negative charges in the polymer chain.

One of the challenges is that the polymerization reaction occurs practically always at biological relevant conditions, which makes it very difficult to follow and control the early stages of the reaction. Luckily, I am allowed to use one of the most advanced electron microscopes (see figure 3) in the world to study the behavior of silicate species in their native, aqueous state. Similar to the articles in Nature, we use only water as a solvent that can be frozen within microseconds to a 100 nm thin, amorphous ice layer that maintains the state of everything that swims in solution. As long as you prevent melting, you can study the small silica particles in solution on the nanometer length-scale. This means, in principle, because sometimes the microscope is hard to reach with all the enthusiastic students waiting in/around the Japie-kamer for an excursion. We don’t go over one night ice so we use also more conventional techniques as in situ infrared and solid state 29Si NMR to follow the silica formation process on the molecular level.

My PhD project takes place in the group of Nico Sommerdijk.

By: Koen Adema And Marcel van de Put These two PhD-students in the SMG group share almost everything except their research topic.

T-Licht 17.3

17

Uyt den ouden doosch

Cijferfetisjisme Cijferfetisjisme. Vele huidige studenten zijn er mee bekend. Voor u, de wat belegen lezer, volgt een wellicht bijzonder fenomeen. Het is namelijk een gangbare zaak om te verwijzen naar de ‘Xde commissie’ of het ‘Yde bestuur’. Wat is de gedachte daarachter? En waarom moet dit in algebraïsche generaliteit (met (X,Y)∈ ℕ 1) vermeld worden om niet meteen reacties te veroorzaken? Uyt den Ouden Doosch weten we dat dit een relatief nieuw fenomeen is. Wat zegt dit over de ontwikkelingen in de studentenpopulatie? En God behoede, mogen we er een maatschappelijk conclusie uit trekken?

E

r zijn soms situaties waar er een collectieve keuze gemaakt wordt door de ‘massa’, zonder dat de aanleiding of bedoeling duidelijk is. Er is een schijnbare consensus dat het, voor de buitenstaander bijzondere, gedrag gerechtvaardigd is. Zo ook in de volgende geschetste, voor omstanders en de wellicht eerder genoemde belegen lezer ongemakkelijke, situatie: “STudent A: Hey STudent B, waar ga je voor het feest vanavond eten?

STudent B: we gaan met Dé Xde bij C eten.

STudent A: Oww… Leuk.

STudent B: Ja, wij van Dé Xde zijn altijd gezellig met elkaar.

X is namelijk beter.

STudent A: Ha, nee hoor, want met Hét Yde gaan we volgende week op weekend. Ja, Hét Yde, altijd lachen.

Passerende STudent O: Y is zo gay.

STudent A: Nee, Z regelt lekkere wijven.”

Als de eventuele buitenstaander niet al door desinteresse en/of verwarring afgedropen is, had hij kunnen zien dat, ondanks de felle woorden die gewisseld zijn, A, B, en O (en daarmee dus ook X, Y en Z) gebroederlijk hun weegs gaan.

We hebben het hier natuurlijk over de verwijzing naar een groep studenten, in de vorm van een commissie of bestuur, waarbij de verwijzing bestaat uit een volgnummer. Een recent verschijnsel: zoals men kan zien op foto’s van weleer (die wederom deze rubriek mogen sieren) was de gebruikelijke verwijzing in de vorm van jaartallen, refererend aan het academische jaar waar de betreffende groep in operatie was. Uit ervaringen en een niet al te moeilijke rondvraag langs de gelederen die zich graag vernoemen in het domein van X, is deze omschakeling erg duidelijk. Het academische jaar 20022003 was de betreffende instantie in feeststemming, waardoor het herhaaldelijk noemen van het aantal jaren van bestaan in de zwang kwam, te weten 15. Verwarrend genoeg werd deze ook vaak in een andere term uitgedrukt, namelijk ‘lustra’. Voor de lezer die intussen al bijna afhaakt door deze complexe taal: lustra, enkelvoud lustrum, is een aanduiding van 5 jaren. Lezer, wellicht handig om mee te gaan schrijven. U kunt nu uitrekenen dat de betreffende groep met de eerste verwijzing naar een volgnummer uit het domein X, graag het cijfer ‘ 3 ’ bezigde, om precies te zijn, ‘Dé 3de’.

Met het openbare van een specifiek volgnummer in ons domein spreek ik direct een kleine groep mensen aan, in

1) Dit domein kan verder gespecificeerd worden, namelijk in {X ∈ (ℕ< (t - 1987))| Y ∈ (ℕ< (t - 1957))} , met t = huidig jaartal.

18

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Verhalen en verhandelingen

dit geval vier personen, om precies te zijn. Er zal nu onvermijdelijk een represaille volgen, aangezien het aanspreken erg persoonlijk is. Men mag spreken van trots, dan wel gekrenkte trots. Hier schuilt een vreemde gedachte achter. We hebben in eerdere columns Uyt den Ouden Doosch gezien hoe vroeger studenten soms letterlijk konden vechten voor individualisme. Opeens wordt hier naar het zelf verwezen in de vorm van een volgnummer. Een serienummer, streepjescode, BSN, ID-nummer, snummer, enz., enz., klaar om verwerkt en gearchiveerd te worden in databases! Nog meer bijzonder is

de trots, veel meer dan acceptatie.

De digitalisering slaat grondig toe en tegen de verwachting in kan de vernummering kennelijk ook als pauwenveer geadopteerd worden. Hand in eigen boezem hier, er zit ook wel wat in. Het heeft wel veel voordelen, het is gemakkelijk, korter, duidelijker, unieker, specifieker. Maar behoudt een gemengelde zweem van mysterie en enthousiasme: Hét Yde! Oe, waarvan? Is het veel? Ow, is het in lustra? Wooow…

het nog niet zo ver dat we dadelijk zeggen: “Hallo, ik ben 1990-4-V-23ste52ste.” Het is niet echter uitgesloten dat er een sterke ruk naar links plaats gaat vinden, onder andere nadat alle banken genationaliseerd zijn. Het huidige korps van toekomstige wereldleiders is dan klaar om zich in te binden en dienstbaar op te stellen.

Alhoewel het nog zeer waarschijnlijk heel lang gaat duren, zie ik dit wel verder uitbreiden. Misschien is

Door: Consul Nostalgicus

Mijn ideale verwijzing is al jaren: Jan Pieter Minckelers komt uit een goed jaar!

T-Licht 17.3

19

To learn more about this opportunity and be considered for the position, visit us online at www.careersatdow.com and select Careers in EMEA.

Chemical Engineers

Job Location: different locations in Europe

There are several engineering roles that are interesting for Chemical Engineers.

Improvement Engineer Production Engineer Process Engineer Our Requirements  University degree in Chemical Engineering (BSc or MSc) or other relevant technical degree  Preferably some relevant experience  Fluent in English Dow offers the chance to develop a career and not just a job, combined with a highly competitive salary & benefits package.

Furthermore, we will assist you with moving to and settling in the area, so that your transition into the new living environment will be as smooth as possible. This will also include temporary housing, house hunting assistance, tax support and a language course.

If you picture yourself as part of a team that creates higher performance for customers and reshapes the world around us for a better future, we invite you to learn more about Dow. We offer countless possibilities for you to make a difference.

To apply: If you are ready for this challenge, we invite you to send your CV to avanwijngaarden@dow.com . For more information, please visit www.careersatdow.com.

Puzzle

Shades of Violet A new T-Licht, a new prize puzzle. The winner of the puzzle of the last T-Licht is Sander Treur. Congratulations! You can collect your prize at the Japie-room. For this edition we arranged for another wonderful prize: an e-reader, with the courtesy of ExxonMobil. In order to be able to win it, you need to solve the following puzzle and mail the names of the colors and the matching ladies, with their number, before April 29th to tlicht.st@tue.nl.

Hints: During the Paris Fashion Week, which took place from Februari 26th till March 6th, you could have seen the most elegant mannequins, also called models, Paris has to offer. The creations they wear, have the most beautifull colors all in another shade of violet. For you to figure out who is walking where and in what color they are clothed. Number 1 is obviously the first and 8 the last one.

1

2

3

1. You can see Lucy three places more to the left than the model in amethyst, whoâ&#x20AC;&#x2122;s got Amy next to her.

2. The model in the cerise colored dress is walking two places behind Susan, who is not wearing fandango.

3. You can see the robe in fuchsia at place number 8.

4. Left to Claire you can see mannequin Amanda and to the right of Claire you can see the model in an orchid coloured japon.

5. Jenny is wearing a magenta colored robe and has an even number.

6. The wearers of the plum and rose creations are walking directly behind each other; the one in plum has an odd number.

7. Tess is number 2 and Anne is not number 7.

4

5

6

7

8

T-Licht 17.3

21

Interview: René Janssen

Vice-decaan: René Janssen

René Janssen is voor vrijwel alle studenten op de faculteit een bekend gezicht van onder meer de colleges Chemische Binding en Spectroscopie A en Fysisch Organische Chemie.

René Janssen is en doet echter nog veel meer. Zo was hij bestuurslid van Japie en is hij op dit moment hoogleraar Fysisch Organische Chemie, vice-decaan van de faculteit ST en lid van de KNAW (sinds 2011). Daarnaast is hij sinds kort een van de vier nieuwe universiteitshoogleraren. Het was dus hoog tijd om hem een bezoekje te brengen en nader met hem kennis te maken.

Kunt u iets over uzelf vertellen?

Na mijn vwo ben ik in 1977 op deze opleiding terecht gekomen. Ik ben daar langzaam doorheen gerold en na mijn vakken had ik wel genoeg van tentamens. Ik heb van ’83 tot ’87 hier mijn promotieonderzoek gedaan. Toen kon ik echt iets doen met mijn kennis: het toepassen, iets nieuws verzinnen. De jaren tachtig waren economisch zware tijden, net als nu, en het was heel moeilijk om in die tijd een baan te vinden. Ik ben universitair docent geworden ten tijde van een vernieuwingsimpuls aan de TU/e: de eerste medewerkers vertrokken en er kwam behoefte aan nieuw personeel.

Ik ben sindsdien niet meer weggegaan uit Eindhoven, behalve een jaar in Santa Barbara voor een sabbatical

leave. Ik had toen al een tijdje het gevoel dat ik wat verder moest kijken, dat dingen iets anders moesten. In de Verenigde Staten wordt op een hele andere manier onderzoek gedaan.

Het was voor mij dan ook meer een soort opfrisverlof.

“Maar zowel nu als vroeger loopt op een TU natuurlijk de crème de la crème rond wat betreft bovenkamers.”

Als universitair hoofddocent kreeg ik daarna kans een eigen groep op te zetten. In 1999 kreeg ik vervolgens een PIONIER-subsidie van NWO om

22 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

mijn onderzoek op te zetten. Dat was indertijd 1,8 miljoen gulden. Ik rijd nog steeds geen Ferrari, hoor. Sinds 2000 heb ik mijn eigen groep opgezet. Ik heb aanbiedingen gekregen om te verkassen, maar ben toch altijd op de TU gebleven. Iedereen krijgt hier alle mogelijkheden en natuurlijk had ik ook veel fijne collega’s die ik niet kwijt wou.

In 2002 zat ik een beetje in mijn ‘midlifecrisis’… Ik dacht, ik ben nu 40 jaar en ik ben halverwege mijn leven. Wat ga ik doen met de tweede helft? Ik ben toen hoogleraar geworden bij de TU/e. Ik heb daar nooit spijt van gehad. In ieder geval ben ik niet het soort persoon dat later spijt krijgt van zijn beslissingen. Ik twijfel misschien lang, maar ik kijk naderhand niet terug. Zo heb ik ook lang getwijfeld of

Interview: René Janssen ik Technische Natuurkunde of Scheikundige Technologie zou studeren.

Ik vond het allebei leuk. Uiteindelijk kreeg ik de kans het kunnen combineren, aangezien Wim de Jonge, de toenmalige decaan van de faculteit Technische Natuurkunde, me vroeg of ik ook daar hoogleraar wilde worden. Na drie keer af te wijzen heb ik uiteindelijk ja gezegd. Ik deed en doe veel onderzoek samen met TN. Twee groepen hebben bevalt heel erg goed. De groep rust dan ook zwaar op de universitair (hoofd)docenten in de groep, anders is het werk haast niet te doen. Veel complimenten voor deze harde werkers.

Het leiden van de ‘dubbele’ vakgroep Molecular Materials and Nanotechnology, afgekort M2N, was in het begin moeilijk. De groep binnen de faculteit ST was aan het groeien, terwijl het deel van de groep binnen de faculteit TN grotendeels voortkwam uit een voortzetting van een andere vakgroep. Binnen M2N moet het van interactie tussen de twee groepen komen. Daarom moeten de twee faculteiten ook niet in één gebouw komen, ook al is er veel overlap. Dan raken de uitersten verloren.

Wie op zoek gaat, komt wellicht maar enkele van deze groepen tegen. In dat opzicht zijn we dus vrijwel uniek in de wereld, daar onze groep zowel natuurkunde als scheikunde omvat.

Internationaal gezien is het dus interessant. Door die combinatie kunnen we dingen doen die anderen niet

kunnen, wat betreft organische elektronica en halfgeleiderfysica. Scheikundig technologen zijn meestal beter in het doen en maken van dingen, terwijl een technisch natuurkundige goed is in modellen maken en hetgeen dat gebeurt wil begrijpen. Door die combinatie van mensen blijven we dus experimenten doen om het model te verifiëren. Als de verklaring eenmaal gevonden is, echter, is het niet meer spannend en gaan we op zoek naar een nieuw onderzoeksonderwerp. Een experiment moet immers wel verrassend blijven.

Is er veel veranderd tussen het onderwijs van nu en het onderwijs van toen?

Er is een heleboel veranderd, maar ook een heleboel niet. Studenten zijn nu iets makkelijker in de sociale

“De verzetssfeer bleef een beetje hangen. We protesteerden overal tegen.” interactie, denk ik. Maar zowel nu als vroeger loopt op een TU natuurlijk de crème-de-la-crème rond wat betreft bovenkamers. Als je dat soort mensen iets kan leren is dat natuurlijk heel leuk als onderwijzer. Als ik in de eerste week een tentamen zou geven zou iedereen een één halen, maar uiteindelijk haalt een groot deel van de studenten een mooi cijfer. Dat is

toch een teken dat er iets is blijven hangen.

Leren is dan ook de mogelijkheid krijgen om te leren. Maar ik vind dat je pas écht leert door iets te doen. Als je in het lab lang worstelt met een probleem en dan uiteindelijk de oplossing vindt, dan onthoud je het wel en blijft het je de rest van je leven bij.

U heeft ook nog een jaar penningmeesterschap bij Japie gedaan.

Hoe ervoer u dat?

Dat waren roerige tijden! Japie was grotendeels hetzelfde, maar de tijdsgeest was anders. Het was de generatie na de ‘flower power’. In termen van muziek zou je kunnen zeggen dat het de overgang was van The Beatles naar de punk. De verzetssfeer bleef een beetje hangen. We protesteerden overal tegen, het Malieveld werd elke maand wel door de vakbeweging bezet. Ook het terrein van de TU/e werd bezet. Het was echt een protestgeneratie. Soms vind ik het verbazingwekkend hoe de samenleving tegenwoordig zo gemakkelijk omgaat met grote veranderingen.

Zoals de kroonwisseling, daar zouden vroeger bommetjes voor gemaakt worden. Dat is er een beetje ‘uitgepolderd’, denk ik. Alles is een beetje naar het midden geschoven.

Tegenwoordig worden het Malieveld amper en het TU/e terrein niet meer bezet.

Wat vindt u de mooiste prijs die u ooit gewonnen heeft?

Alle prijzen waren mooi, natuurlijk, maar de PIONIER-subsidie was erg belangrijk voor me. Het was een kantelpunt in mijn carrière. Ik werk natuurlijk niet om prijzen te winnen, ik werk om mensen verder te helpen.

Ik werk soms wel met in mijn achterhoofd de vraag: “hoe krijg ik dit artikel gepubliceerd?”

T-Licht 17.3

23

Interview: René Janssen In uw proefschrift heeft u het volgende gesteld: “Gelet op de relatieve snelheid van fietsers en gemotoriseerde voertuigen verdient het de aanbeveling de voorrangsregels te veranderen ten gunste van de lichtste der botsingspartners”. Wat vindt u van de aanpassingen op dit gebied?

Ik ben erg tevreden over “geef het door, rechts gaat voor”! Ik kwam vroeger altijd op de fiets, en ik heb meerdere keren een aanrijding gehad. Ik kon me daar groen en geel aan ergeren. Ik had toen een truc: als ik na een ongeluk op een auto terecht kwam, gaf ik altijd een harde klap op het dak. Daar schrokken ze behoorlijk van! Daar leerden ze het wel van af, dacht ik. Ik vind het wel een goede verandering. Als je als auto aangereden wordt, heb je een deuk. Als je als fietser aangereden wordt, heb je een iets groter probleem.

Welke vraag wilt u graag stellen aan de volgende persoon die geïnterviewd wordt?

Als je de laatste tien jaar van je leven over mocht doen, wat zou je dan anders doen en waarom?

Heeft u nog advies, of iets dat u kwijt wilt aan de studenten?

Doe vooral wat je leuk vindt! Studenten rollen soms moeiteloos door het vwo en realiseren zich niet wat voor bijzonder talent ze hebben. Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met het ontplooien van dat talent. Je moet vooral niet te veel zorgen maken over wat voor baan je later kan krijgen.

“Ik ben erg tevreden over “geef het door, rechts gaat voor!” ” Tot slot hebben we nog wat dilemma’s voor u.

Limburg of Brabant?

De Limburgers zullen het me nooit vergeven, maar… Brabant. Ik woon intussen al langer in Brabant dan ik in Limburg heb gewoond, maar ik voelde me hier al meteen thuis. Ze zijn hier heel open.

24 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Onderzoek of onderwijs?

Onderwijs door onderzoek.

Natuurkunde of scheikunde?

Fysische chemie.

Zonnecellen of OLEDs? Zonnecellen. Zeker weten.

Door: Sander Peters en Robin Willems.

Deze twee redactieleden besloten dat het tijd werd om onze vice-decaan van de faculteit scheikunde beter te leren kennen.

Fashion voor Ingenieurs

Fashion voor Ingenieurs Een Fashion column in het T-Licht, jaja het is zover! Eindelijk heeft de redactie besloten dat ook ingenieurs eraan moeten geloven en dat zelfs techneuten tegenwoordig niet meer wegkomen met vijf dagen hetzelfde shirt, zelfs al is het je favoriete kledingstuk. Nu zullen er veel denken: ‘Maar wat moet ik dan aan?’

I

k zou zeggen, google eens: ‘fashion for engineers’. Tot mijn grote verbazing bestaat hier een website over! En nee, geen website over shirts met je favoriete band en oversized broeken, zelfs geen fleece trui hier te vinden! Nee, het bedraagt hier een website over het pak. Compleet met introductie, tekeningen, tips en trucs wordt er hier uitgelegd hoe een pak in elkaar zit en welke verschillende kragen/manchetten er zijn. Oké, ik geef toe, de site gaat er vooral over hoe je een pak tekent, maar dat neemt niet weg dat het veel te weinig gedragen wordt! Niet alleen binnen

ST, maar over de hele universiteit spot ik zelden een man in pak. Van de weinig mannen die wel een pak dragen (vaak tijden het afstuderen of een andere belangrijke presentatie) zit het ook nog eens slecht! Nu zeg ik niet dat iedereen maar een maatpak moet aanschaffen, deze kunnen behoorlijk prijzig zijn, maar neem in ieder geval de tijd tijdens het winkelen om te passen! De meeste winkels die pakken verkopen hebben hier verschillende modellen in, pas deze gerust allemaal! Tot je zeker weet welk model jou het beste staat, of tot de verkoopster dit vindt.

Voor de creatieveling onder ons, je kunt natuurlijk ook je hele maatpak zelf ontwerpen! Op de website van bijvoorbeeld itailor kun je alles zelf bepalen: van de snit van je jasje, de zoom van je broek tot de kleur van de onderkant van je kraag. En dat alles vanaf 119 euro!

Maar nu genoeg over de heren, de dames van ST doen het gelukkig al beter! Hier kun je naast t-shirts en truien ook al blouses en vestjes terug vinden. Maar dames, ook dit kan beter!

Nu heb ik het niet over mantelpakjes, laat deze maar wachten tot we goed en wel aan het werk zijn. Ik heb het over jurken: kort, lang, strak of wijd, het maakt niks uit. Laat maar eens zien dat je figuur hebt. Maar ook hierbij geldt, trek vooral iets aan wat jouw figuur goed laat uitkomen. Er zijn talloze fashion-websites waar je precies terug kunt vinden welke kledingstukken het beste passen bij

jouw figuur dus daar zal ik niet over uitwijden, maar ik wil jullie vooral aansporen om het te proberen! Trek eens een bloemetjesjurk uit de kast!

De lente komt er weer aan, dus het mag! Met bijvoorbeeld kleurige ballerina’s of laarzen, als je liever niet met blote benen naar de universiteit komt!

Dus, dames en heren: suit up en zie zelf hoeveel goedkeurende en starende blikken je krijgt als je nette en goed passende kleren draagt!

Door: Laura Kollau Dé mode-expert van de redactie.

T-Licht 17.3

25

Science News

Science News Time for a new edition of Science News! This section is completely filled with news about science innovations. We try to get interesting or somewhat provocative news to keep you up to date on what is happening in the giant world of science, so get comfortable and enjoy these fun science facts!

Betrayed by your lipstick t is hard to differentiate between red lipstick from Maybelline and red lipstick from Chanel, even for the trained eye of the professional lipstick junkie among us, but it is even harder for scientists. No matter the colour or the brand, the analysis of a smudge left by a (feminine) criminal consists mostly of examining the used dyes or the chemical composition. But since there are not so many different chemicals used in cosmetics, this often results in a lot of closely related products. Only a combination of techniques will lead to a conclusive result.

I

Paige Gardner of Virginia Commonwealth University decided to find another method to distinguish between lipsticks. She investigated eighty lipsticks with RAMAN Spectroscopy. The Raman effect occurs when light collides upon a molecule and the photon causes the molecule to excite to a virtual energy state.

When the molecule relaxes it emits a photon

and returns to a different vibrational state. The difference between the original state and the new state leads to a shift in frequency of the emitted photon. It turned out that all of the lipsticks tested were RAMAN-active, meaning they could exhibit a virtual excited state.

This approach allowed Gardner to distinguish 95 percent of the lipsticks from one another. Whether crimson, paprika or plum, or even the same shade red from different brands, the Raman signature was unique. On the downside of this story, tests of smears on fabrics were not all as conclusive.

Where the signature of lipstick on silk was discernible, on a car upholstery

26 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

this was a different matter, the signal was completely lost.

Source: http://www.sciencenews.org/ Spider-man based on real facts?

After the release of Spider-man 2, a group of physics students believed that Spidey’s webbing material, if it was truly as strong as spiders silk, could really stop a train, just like the famous movie scene in which the superhero slings silk from his wrists to keep a runaway subway train from plunging off the end of the tracks.

Alex Stone, a 21 year-old physics student, and his fellow students started a research project to find out whether the quote that spider webs are as strong as steel, is based on real facts.

They calculated some parameters like the force needed to stop four New York city subway trains packed with a thousand people, the strength and the stiffness of Spiderman’s web.

Science News To calculate the force needed to stop these subway trains they took into account the momentum of the train at full speed, the time it takes the train to come to a stop after the web is attached and the driving force of the train. The students considered the strength of the web by estimating the toughness of spider-man’s silk and comparing these results with silk from different spiders. The outcome is that Spider-man’s web is most comparable with a web spun by a Darwin’s bark spider, an orb-weaver that spins the toughest silk known to science and which is ten time stronger than Kevlar. The stiffness Spidey’s silk needed to sustain these conditions turned out the be on the low-end of real spider silk.

After the determination of these parameters they stated that Spiderman’s webbing is a proportional equivalent of that of a real spider.

Therefore, Spider-man is based on real facts. However the authors do not mention if this theory could also be applied to Spider-pig..

Source: http://www.livescience.com/ All the pain is for pleasure, because nothing can measure.

Could it be true, pain for pleasure?

Rihanna already sang aboutI it and t sure would explain the masochistic feelings awakened by Fifty shades of grey. A new study on pain responses indicates just so. When the pain stimulus turns out the be less bad than expected, it could be experienced as pleasure.

For this study sixteen participants were hooked up to a device that applied a variable level of painful heat to their arms. At the same time, the researchers measured their brain activity using magnetic resonance imaging (MRI) scans. In this setting, the participants rated the slightly painful stimulus as unpleasant. For the second test, the participants were hooked to the same device but now the alternative for the slightly painful stimulus was intense pain. On a screen the participant could see which type of pain was coming up.

than female, since for them the pain is more likely to be less than expected.

Sources: http://www.livescience.com/

Interestingly, participants rated the slight pain as pleasurable in the second set-up. The likely explanation is that the subjects were prepared for the worst and thus felt relieved when the pain turned out to be not that bad. It is not that bad to understand that pain can be interpreted as less severe when an individual is aware that it could be have been much more painful. Less expected was the discovery that the pain may be experienced as pleasant if something worse has been avoided.

But what is pain? Pain is felt when electrical signals are sent from nerve endings to your brain, which shows activity on MRI scans. When the brains receives these impulses, it can release endorphins and generate reactions that range from instant and physical to long-term and emotional.

Beyond that, scientific understanding gets painfully fuzzy. What is known is

DNA stores poems, photo and speech.

As everybody knows big data can be stored in storage media. However due to new developments big data could soon be stored in a very small package, namely DNA. Storing information in synthetic DNA represents a feasible approach for retaining data in the long term and therefore using DNA could be a good replacement for other storage media in the future.

DNA has lots of advantages because it is compact, lightweight and it can potentially remain intact for a thousand of years when stored in a dark a cool place. Unlike record players, which function only is playing music, machines that make and read DNA will find uses throughout science, even in the future. Therefore people and scientists will never stop caring about DNA. The research team that investigated these techniques, stored files on synthetic DNA to see if their technique worked. Some examples of the data stored are Mary had a little lamb text and music, Martin Luther King’s speech I have a dream and all 154 of Shakespeare’s sonnets.

To find out if it worked to store data on the DNA, the files had to be converted into bits. Then they translated the bit code into a code made of base-pairs. The research team found a way to index the data and they added an error correction code to keep the data clean. The combination ensures they could later read the data.

that migraines and sex go together, migraine sufferers have 20 percent higher levels of sexual desires than sufferers of other headaches. Also, women feel more pain throughout their lifetimes and they also feel pain in more areas of their body and for longer durations. This might explain why there are more male masochists

This approach isn’t likely to replace discs or storage devices anytime soon, but maybe in a decade it will.

Source: http://www.sciencenews.org/ By: Laura Kollau and Michelle Raven These editors wrote your update on the science news this time.

T-Licht 17.3

27

Van de donateur

Langzaam inburgeren Een Twentenaar Hollander in Eindhoven Eerst maar even voorstellen: ik ben Bart Noordover, UD bij de faculteit ST in de groep Polymer Materials. Eind januari 2013 mocht ik met Japie mee naar het Poolse Krakau, een prachtige stad. Dit was ook meteen mijn eerste ‘echte’ contact met de STudievereniging en het is me goed bevallen! En dan ook nog eens een stukje in het T-Licht, het kan niet op.

Maar wat te schrijven voor de leden van een vereniging die je eigenlijk nog niet zo goed kent? Toch maar eens een poging wagen…

T

ja, ik zal het meteen maar toegeven: ik heb in Twente gestudeerd… en met heel veel plezier! Dus voor mij was tijdens mijn studententijd niet Japie, maar Alembic dé studievereniging. Een hele leuke studievereniging zelfs, dat mag hier best gezegd worden. Hoewel ik niet echt actief ben geweest binnen Alembic, ben ik wel betrokken geweest bij veel van de activiteiten van de vereniging, waaronder de ontelbare borrels, excursies en natuurlijk de studiereis. Omdat ik oorspronkelijk uit Noord-Holland afkomstig ben, was thuis blijven wonen geen optie, dus ik heb vanaf 1997 ongeveer zes jaar lang op de campus van de UT gewoond. Omdat de UT sowieso wat minder centraal gelegen is dan bijvoorbeeld de TU/e, gaan de meeste studenten er direct wonen (hetzij op de campus, hetzij in Enschede of Hengelo). Hierdoor word je dus vanaf dag één ondergedompeld in het studentenleven en woon je samen met mensen uit alle windstreken.

In de zomer van 2003 studeerde ik af en in september 2003 kwam ik voor het eerst naar Eindhoven en de TU/e, om te beginnen aan mijn promotieonderzoek op het gebied van bio-based polymeren en coatings binnen de toenmalige capaciteitsgroep Polymeerchemie (SPC) en in samen- Groepsfoto 1: Alembic studiereis in 2001 (BN en HK, 2e resp. 3e werking met de van rechts, staand).

Coatings Technologie groep (onderdeel van SMG). Ik ik in april 2010 terug naar de TU/e, dit ontdekte dat ook Eindhoven een erg keer als onderzoeker (en sinds eind leuke studentenstad is en ik ben nog 2011 als universitair docent). Binnen steeds onder de indruk van het grote de groep Polymer Materials (SPM) aantal evenementen dat hier ieder doe ik onderzoek naar stapgroeipolyjaar weer van de grond komt. Na meren, bij voorkeur op basis van hertwee jaar in de industrie te hebben nieuwbare grondstoffen. Ik begeleid gewerkt (voor Dow Chemical), kwam zo’n zeven promovendi, waar ik een aanzienlijk deel van mijn tijd aan besteed. Verder ben ik langzamerhand steeds meer onderwijs gaan verzorgen, waardoor uiteraard het contact met de studenten en indirect ook met Japie toeneemt. Net als aan de UT speelt ook in Eindhoven de studievereniging een belangrijke rol in het dagelijks leven van de student en zeker niet alleen door het organiseren van borrels (wel erg belangrijk, trouwens!). Van boekenverkoop tot contact met bedrijven en het verzamelen van oefententamens, het wordt veelal verzorgd door de vereniging. Ook kom je als docent bijGroepsfoto 2: Japie meerdaagse excursie in 2013, genomen bij het bedrijf Synthos in voorbeeld de Coördinator Onderwijs Oswiecim.

28 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Van de donateur van Krakau. De decaan van de faculteit Scheikunde stond ons hoogstpersoonlijk te woord en had tevens geregeld dat de Japie-groep op zijn kosten (en onder de ervaren begeleiding van een paar lokale studenten) van de Poolse wodka kon genieten.

Al met al dus een leerzame reis, op meerdere vlakken.

Bezoek aan Auschwitz, met een zeer goede gids.

tegen tijdens het onderwijsoverleg.

Met de vele verandering die op het moment plaatsvinden door de invoering van het Bachelor College en op termijn ook het nieuwe Master curriculum is het van groot belang dat de studenten meekijken bij wat er gebeurt en dat ze zich laten horen als zaken wringen. Het is mooi om te zien dat de instroom van eerstejaars toeneemt, maar we moeten er natuurlijk wel voor zorgen dat ook meer studenten de eindstreep halen en de TU/e verlaten met een waardevol diploma op zak.

van week voldoende van is geprofiteerd. Het klinkt wat raar om een bezoek aan Auschwitz aan te merken als hoogtepunt, maar voor mij persoonlijk was dit verreweg het meest indrukwekkende deel van de reis. We kennen allemaal de vreselijke verhalen, maar om de kille, meedogenloze organisatie van de kampen met eigen ogen te aanschouwen is erg confronterend en is iets dat ik nooit meer zal vergeten. Het winderige, koude winterweer versterkte dit effect en gaf een idee hoe bar de omstandigheden waren, zeventig jaar geleden.

Niet zo lang geleden werd ik door Eveline en Koen van Japie gevraagd of ik mee wilde gaan tijdens de meerdaagse excursie naar Krakau in Polen, als wetenschappelijk begeleider.

Met mijn eigen studiereis (in april/ mei 2001 ben ik met Alembic naar de oostkust van de VS geweest, overigens met niemand minder dan Hans Kuipers als een van de wetenschappelijke begeleiders, zie groepsfoto 1) nog enigszins vers in het geheugen accepteerde ik de uitnodiging direct.

Maar er waren natuurlijk ook wat meer opbeurende en vooral STgerelateerde onderdelen in het programma opgenomen, zoals interessante bedrijfsbezoeken aan Synthos en Benda-Lutz, een rondleiding door de Wieliczka-zoutmijn en een bezoek aan de Technische Universiteit

Met z’n vijfentwintigen togen we naar Krakau (zie groepsfoto 2), waar een mooi programma op ons wachtte. Het zou een week worden van contrasten. Het voert te ver om hier een volledig reisverslag te geven, maar een paar hoogtepunten wil ik zeker noemen. Zo was het door Eveline en Koen geregelde diner op de eerste avond meteen ook het beste van de week. De groep ontdekte dat halve liters bier in Polen maar een paar złoty kosten, waar de rest

Studiereizen en meerdaagse excursies zoals deze geven goed het belang aan van een actieve studievereniging. Dit soort trips hebben erg veel meerwaarde tijdens je studie en verbreden je horizon, maar de organisatie vergt veel tijd en energie en er moet natuurlijk ook geld voor zijn.

Dit laatste kan een flinke uitdaging zijn, zeker als het economisch allemaal wat minder gaat. Daarom alle lof voor het huidige Japie-bestuur, dat in dit lustrumjaar alles uit de kast haalt!

Dan rest mij nog te zeggen dat ik hoop dat, na de reorganisatie en de invoering van de nieuwe onderwijsprogramma’s, de faculteit ST in wat kalmer vaarwater terecht zal komen.

Dit zal de studenten (en de docenten!) zeker ten goede komen. We gaan er in ieder geval alles aan doen om er een mooi curriculum van te maken, daar wordt achter de schermen al een tijd hard aan gewerkt.

Nogmaals, de input van de ST-studenten is daarbij nodig, dus laat je horen!

Door: Bart Noordover Werkzaam als UD op de faculteit en donateur van Japie.

De Wieliczka-zoutmijn: een ondergrondse balzaal van zout.

T-Licht 17.3

29

ONCS voorbeschouwing

O N C S

2 0 1 3

De Open Nederlandse Chemie Sportdagen. Menig Japielid heeft zich in het verleden afgebeuld op dit evenement in een poging om de bokaal naar Eindhoven te halen. Deze doodsstrijd werd vijfentwintig jaar voor het eerst geleverd in de provincie Groningen.

Toentertijd was Japie nog niet al te succesvol, maar in de loop der tijden hebben we de Duitsers weten te verjagen en was de bokaal jarenlang in Eindhovens bezit. De laatste paar jaren, dankzij dappere weerstand van de telcommissie van de VCSVU, is de queeste echter mislukt. Robin, Sven en Yoran blikken vooruit op de komende editie, waarin de bakermat opnieuw bezocht wordt, en geven aan waar de kansen en moeilijkheden liggen.

D

e ONCS (spreek uit: O-EN-CEEES. Onks is namelijk het geluid van een varken) werd na die eerste keer wel vaker in Groningen gehouden. Het begon dus als lustrumstunt in 1988 bij de CB, die ook voor de organisatie zorgden in 1992, 2000, 2003 en 2007. Voor informatie over de laatste twee edities hebben we enkele oud-deelnemers geraadpleegd, zijnde Dr. C.H., Dr. A.K. (beiden oud-Sigmaan) en Ir. R.L. Memorabel was de editie in 2003, waarbij het fierljeppen als speciale activiteit helaas geen doorgang kon vinden nadat de sloot was afgekeurd.

Ook het feest in de tent bleef in herinnering: de koude hamburgers werden gecompenseerd met lauw bier en het was de band DiepTriest die het live-optreden verzorgde. Aan zelfkennis dus geen gebrek in Groningen. Het avondeten was een voortreffelijke portie droge rijst zonder

saus. Gelukkig konden de liefhebbers wél om een extra bakje rijst vragen.

Ook in 2007 bezorgde het eten de organisatie hoofdbrekens: de enorm lange wachtrijen voor de kleffe, koude pizza’s werden pas in 2012 overtroffen tijdens de barbecue georganiseerd door Sigma. Het feest was op een andere locatie ditmaal, namelijk in een manege waar de sporters met pendelbussen heengebracht moesten worden. Het losse zand en het deurmechanisme, bestaande uit een baksteen die de deur open hield, bezorgden menigeen hoofdpijn. Het bier niet, dat was wederom lauw.

Gelukkig was er wel een hoogtepunt: een eerstejaars Japielid viel letterlijk in de prijzen, tot ongenoegen van het organiserend comité.

Tot zover de geschiedenis: we vertrouwen erop dat de organisatie dit jaar haar zaakjes wel goed voor el-

30 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

kaar heeft. Om dit te bewerkstelligen heeft de organisatie wederom enkele drastische aanpassingen gedaan in het sportaanbod. Klassiekers als bierestafette en frisbee staan gelukkig nog altijd op de agenda, maar aangezien Japie daar toch altijd in domineert, hoeven we er geen woorden meer aan vuil te maken. Liever focussen we ons op de nieuwe onderdelen: klaverjassen, squash en tafeltennis.

Klaverjassen

Dit eedel kaartspel waarbij analytisch vermogen, dat uiteraard vooral bij technologen aanwezig is, van es-

ONCS voorbeschouwing sentieel belang is, wordt gespeeld in een twee-tegen-twee-variant. Benodigdheden voor deze sport zijn er niet volgens de commissiewebsite.

Naar onze mening is het toch handig om met een paar azen of andere piketkaarten te spelen. Hier kan Japie dus meteen de eerste roem opeisen.

Daarnaast stellen wij ook voor om binnen te klaverjassen, anders ga je direct nat. Onze verwachting is dat Japie met een beetje strategie, veel troeven en tactisch illegaal seinen veel punten gaat scoren. De VCSVU wordt hier niet gezien als kanshebber: zij hebben in het verleden al bewezen niet goed om te kunnen gaan met het tellen van kaarten.

Squash

Squash is een poging tot het kruisen van tennis met driebanden in een hok met een muur. Het is de ideale sport om je tegenstander flink de hoeken van het veld te laten zien.

Tactieken blijven hier beperkt tot het aanvallen van je tegenstander of een defensieve muur neerzetten. Op dit onderdeel heeft Japie een natuurlijk voordeel, aangezien het speelveld vierkant is. Bovendien lijkt een squashracket op een lamp, mits je voldoende alcoholische consumpties genuttigd hebt. Sigmanen daarentegen zijn in het nadeel: zij kunnen vanwege hun lange haren de bal slechts moeilijk zien.

Tafeltennis Tafeltennis is meer spel dan sport, daar er zelden gewonden bij vallen. Opnieuw heeft de organisatie gekozen voor een variant op tennis, waarbij deze keer een tafel als hulpstuk gebruikt wordt. In tegenstelling tot rolstoeltennis wordt het spel op een tafel gespeeld en niet al rijdend op een tafel. Bij voorbaat is de uitslag van dit onderdeel betwistbaar, daar de belchinezen hun landgenoten een ontegenzeggelijk voordeel bezorgen. Om dit probleem te omzeilen, stelt Japie een halve Indonesiër op.

Als dit gecombineerd wordt met het bestellen van veel babi pangang, zullen de Chinezen met ander werk bezig zijn en kan onze topatleet de zege eenvoudig binnenhalen. Er zijn veel kanshebbers voor de tweede plek op dit onderdeel: zo wordt er veel verwacht van de Chinese Binding, het Amsterdams Chinees Dispuut en het Chinees Dispuut Leiden. Een outsiderrol is er voor het Chinotechnisch Studenten Genootschap Alembic.

Ondanks dat er veel punten te verdienen vallen met deze nieuwe sporten, zullen de titelkandidaten allround goed moeten presteren. We sommen de grootste kanshebbers even voor u op.

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ (zevenvoudig winnaar sinds 2000) De Eindhovenaren blinken doorgaans uit op alle onderdelen. Zij combineren lef, passie en intelligentie met fysiek vermogen en een uitmuntende bierconsumptie. De enige manier waarop deze ploeg te stoppen is, is door het bier smerig te maken. In 2007 heeft de CB al laten zien dat zij deze kunst beheersen en dus is een Japie-zege nog niet 100% gegarandeerd.

De Chemische Binding (drievoudig winnaar sinds 2000) De CB bestaat uit lang, linksharig tuig dat zich profileert met lelijke truien.

In de loop der jaren heeft de CB altijd geprofiteerd van het thuisvoordeel, want twee van hun laatste drie zeges boekten ze in eigen huis. Hier trekken zij vooral profijt van als er weer eens een aardbeving toeslaat in het gebied. Het grootste probleem voor de thuisploeg is dat ze op hun afgelegen locatie in het hoge noorden maar weinig meekrijgen van de laatste trends op sportgebied. Hun laatste zege was dan ook in 2003.

V.C.M.W. Sigma (tweevoudig winnaar sinds 2000) De titelverdediger uit Nijmegen. Sigma wordt gevormd door een grote club sporters die doorgaans slecht tegen hun verlies kunnen. Bovendien is Sigma de reden van het plotseling verdwijnen van bananen uit de lunchkratten. De kracht van deze ploeg zit hem vooral in het zich kunnen onttrekken aan het feestgewoel en het op tijd naar bed gaan. Het zwakke punt van deze equipe is dat de spelers snel uit hun spel gehaald worden wanneer Japie immens plezierige grappen maakt.

C.T.S.G. Alembic (enkelvoudig winnaar sinds 2000) De Tukkers zijn de grote outsider.

Naast deze grondige analyse verwachten wij dat de volgende records gebroken gaan worden: - Lelijkste vrouw ooit gescoord op een ONCS (onze tip: Steven R.) - Grootste percentage huilende sporters binnen een vereniging (onze tip: Sigma) - Natste team bij het klaverjassen (onze tip: de Proton-vrouwen) - Langste wachttijd avondeten (onze tip: de organisatie) - Meeste Fair Play-punten (onze tip: Japie) - Lelijkste tenue in zowel de categorie Sport als Feest (onze tip: Floris H.) En als we nou nog niet winnen… dan zal er wel weer verkeerd geteld zijn.

Door: Robin Willems, Sven van Belzen en Yoran Zonneveld Deze ONCS-veteranen weten als geen ander wat er vereist is om succesvol te zijn op de ONCS

T-Licht 17.3

31

Na mijn VWO ben ik in 1979 Scheikundige Technologie gaan studeren. In die tijd was er regelmatig wat te lezen over chemici die niet zo oud werden vanwege kanker en dat maakte dat ik gekozen heb voor de afstudeerrichting Fysische Technologie. Vervolgens heb ik in de avond economie gestudeerd aan de Universiteit van A’dam, dat ging relatief erg soepel.

Na mijn studie aan de TU/e ben ik gestart bij een ingenieursbureau, wat eigen processen ontwikkelde vooral voor de petrochemie. Vervolgens heb ik bij enkele chemische internationaal opererende productiebedrijven gewerkt als project manager, plant manager en uiteindelijk als directeur. Uiteindelijk werd ons bedrijf overgenomen met als resultaat dat mijn functie kwam te vervallen en vervolgens heb ik enkele interim-klussen aangenomen. Nu sinds einde vorig jaar ben ik vestigingsdirecteur bij Vicoma Zuid, onderdeel van Vicoma Engineering. Vicoma is een flexibel en klantgericht ingenieursbureau. Wij ontwerpen en doen engineering vooral voor bedrijven actief in de food, (petro-)chemie, energie, maar ook voor bedrijven als Philips, Tata Steel en ASML. Ik heb het hier prima naar mijn zin en vind het erg leuk om met de productiebedrijven in de regio bezig te zijn.

Terugkijkend kan ik niet direct zeggen wat het leukste is. Zowel productiebedrijven als ingenieursbureaus hebben hun charmes. Van de ene kant houd ik er zelf van om met veel verschillende mensen in contact te komen, te reizen en ben geïnteresseerd in nieuwe ontwikkelingen van de andere kant ben ik een Brabander en heb het heel goed naar mijn zin in deze regio.

Ik ben nu een 15 jaar lid van de VSI/e en naar mijn mening brengt de VSI/e ieder jaar weer enkele gezellige en interessante activiteiten, een groot netwerk, wat erg belangrijk is in de huidige tijd en het maakt dat je op een simpele manier verbonden blijft met de TU/e.

Word lid, hoe meer leden hoe sterker het netwerk, waar je zelf weer van profiteert.

Graag tot ziens bij de VSI/e !!!!

Bijna afgestudeerd?

Word lid van de alumnivereniging van Scheikundige Technologie!!

Info: http:// vsi.chem.tue.nl

Bestuurslid Hans van de Donk In de ALV 2013 van de VSI/e ben ik gekozen als nieuw bestuurslid van de VSI/e. Ik ben al een groot aantal jaren lid van de VSI/e en nam minimaal eenmaal per jaar deel aan een activiteit van de VSI/e. De activiteiten gaan van loopbaanavond, avonden met een hightech thema, bedrijfsbezoeken bijv. brouwerij, chemelot of zoals dit jaar een whiskyproeverij met Japie. Belangrijker nog is het netwerk van alumni van de faculteit van Scheikundige Technologie TU/e, waar je deel vanuit maakt en waar je je voordeel mee kunt doen. Dit allemaal voor een luttele €11,= per jaar en het eerste jaar is het lidmaatschap zelfs nog gratis.

Achter de Schermen: Het T-Licht

How it’s made: T-Licht Elk kwartaal ziet u een ongeveer veertig pagina tellend tijdschrift op uw deurmat vallen, het T-Licht. Dit machtig mooie blaadje komt natuurlijk niet uit zichzelf daar. Een tiental redacteurs zijn er een (universitair) kwartiel mee bezig om voor u de laatste nieuwtjes en achtergrondverhalen van de faculteit, donateurs, activiteiten en leden van T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ op papier te zetten en het dan om te vormen tot één geheel. Een kort kijkje in de keuken van dit proces.

Let op: de weergegeven gebeurtenissen kunnen afwijken van de werkelijkheid!

E

lk T-Licht begint bij de redactievergadering die, als het vorige T-Licht op tijd is uitgebracht, in de collegevrije week plaatsvindt. In deze uiterst geheim gehouden vergadering wordt er besproken wat er in het volgende T-Licht komt te staan, hier zijn ideeën zoals het ‘bier van het kwartaal’ en de noodzaak voor een andere column (Uyt den Ouden Doosch) ontstaan. De hoofdredacteur probeert de creatieve uitspattingen van de redactie in goede banen te lijden en zorgt ervoor dat er na twee uur concrete en goede onderwerpen en schrijvers zijn gevonden voor alle stukjes in het aankomende T-Licht, met de gebruikelijke deadlines natuurlijk.

Stelt u zich de redactie voor als een groep actieve leden die ook veel andere dingen, naast het lid zijn van de redactie, doen.

Deze mensen hebben dus motivatie en vooral herinneringen nodig om hun stukjes op tijd af te krijgen. Hier verschijnt de hoofdredacteur weer ten tonele, deze persoon stuurt een week voor de deadlines een mailtje naar alle schrijvers die hun stukje nog niet af hebben, waarna prompt alle stukjes op de deadline worden ingeleverd.

De hoofdredacteur is tijdens het gehele proces dus eigenlijk een soort

waakhond, ervoor zorgend dat alle deadlines ook gehaald worden. Zo kunt u in de collegevrije week wat extra soggen door bijvoorbeeld onze prijspuzzel op te lossen.

Een aantal leden van de redactie is ook nakijker, deze spelling-nazi’s kijken de ingeleverde kopij na op spelen taalfouten en zorgen dat stukken ook leesbaar zijn voor de lezers. Hier hebben zij meestal een week de tijd

voor, waarna elk stuk gemiddeld twee keer moet zijn nagekeken.

Nu komt de laatste groep van de redactie in actie, de inplakkers. Deze visueel ingestelde redacteurs hebben zich voldoende vaardig gemaakt in Adobe InDesign dat zij creatief en kundig alle kopij op de daarvoor toegewezen pagina inplakken. Het

is dan ook tijdens deze periode dat blijkt dat er vaak foto’s missen, dat foto’s een te lage kwaliteit hebben en daardoor korrelig worden (minstens 300 dpi graag!). Dit wordt dan doorgegeven aan de hoofdredacteur, die dan de desbetreffende auteurs direct een mailtje stuurt of persoonlijk achter de goede kwaliteit foto’s aangaat.

Als dit zo goed als af is, wordt het uitgeprint en op de Japiekamer gelegd, zodat alle redactieleden hun opmerkingen erin kunnen schrijven. Dit wordt dan ook toepasselijk de print-out fase van het T-Licht genoemd. Deze opmerkingen worden dan in één dag verwerkt in het T-Licht waarna er een pdf versie naar de drukker wordt gestuurd. Hij komt een paar dagen later op de Japiekamer de proefdruk persoonlijk afleveren, waarna er een tweede correctieronde door de redactie wordt uitgevoerd. Na deze ronde wordt het T-Licht gedrukt en als het aankomt op de Japiekamer ingepakt in enveloppen en valt deze bij u op de deurmat.

Door: Dennis Hülsman Een oudgediende in de redactie geeft een inkijkje in het redactieproces, interessant voor huidige en toekomstige (redactie)leden!

T-Licht 17.3

33

Oma’s huishoudtips

Oma’s huishoudtips Ook zo moe van de huishoudklusjes die je elke week moet uitvoeren? Afwas met aangekoekte etensresten, schimmel in de badkamer die je moet schoonmaken, je wasje draaien en niet te vergeten het strijken van je verse wasje. Het zijn allemaal tijdrovende taken en de meesten zullen dit zo snel mogelijk uitstellen. Gelukkig hebben we nu een nieuwe rubriek waarin de redactie jullie zal voorzien van de nodige tips op het gebied van huishouden en dit zullen wij natuurlijk doen vanuit het oogpunt van een technoloog. Doe er je voordeel mee, het kan je heel veel tijd besparen!

F

astfoodmaaltijden in de magnetron, een pizza’tje in de oven of een maaltijdsalade worden vaak geconsumeerd door studenten die even snel wat willen eten en zo weinig mogelijk energie erin willen stoppen. Stop je er wat meer energie in en kook je voor je hele huis, dan komt het wel eens voor dat je wat eten overhoudt. Ga je het dan weggooien of bewaren? De slimme student zal het bewaren voor een andere keer en grote kans dat dit bewaard zal worden in aluminiumfolie. Hiermee zijn we ook meteen gekomen bij de meest voorkomende toepassing van aluminiumfolie, het preserveren van voedsel.

ren. Het fijnste zou zijn als je alles in één dag geschilderd hebt, maar vaak is dit niet zo. Natuurlijk heb je al gegoogled hoe je alles moet achterlaten en het laatste wat je wil hebben is opgedroogde verf tussen je kwastharen. Dan heb je twee keuzes: schoonmaken of je kwast inpakken in aluminiumfolie en bewaren in de diepvries.

Let wel op dat als je de kwast weer wil gebruiken, je hem eerst een uurtje de tijd moet geven om te ontdooien.

Het scheelt je dus schoonmaaktijd en het is ook nog eens beter voor het milieu! Je hoeft geen terpentine te gebruiken en dit maakt het ook nog eens voordeliger.

Natuurlijk kennen wij aluminiumfolie ook als isolatiemiddel en is het zeer populair vanwege zijn reflectiviteit en de ondoordringbaarheid voor o.a. water en lucht. Mede door de reflectiviteit kan aluminiumfolie je helpen om sneller je was te strijken. De truc is om het aluminiumfolie tussen je strijkplank en de bekleding ervan te leggen. De folie kaatst de hitte terug op de kleding waardoor de kreukels in je kleding sneller verdwijnen. Het zou uitstekend werken bij het strijken van overhemden.

Mocht het trouwens zo zijn dat je nog niet op kamers woont en dit binnenkort gaat doen, dan kan het goed zijn dat je je kamer zal gaan schilde-

34 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Aluminiumfolie kan ook handig zijn om je schaar scherp mee te houden.

Botte scharen zijn natuurlijk een grote bron van ergernis en als die bot is, kun je hem weer scherp proberen te maken of een nieuwe kopen. Ook al zullen de meesten een nieuwe kopen, probeer eens te knippen door zes tot acht laagjes aluminiumfolie.

Ook al zal je schaar er niet lang scherp van blijven, het zorgt er wel voor dat je in ieder geval nog even kunt knippen. Wat het aluminiumfolie effectief doet is de kleine uitstekende defecten verwijderen. Defecten heten niet voor niets defecten en zorgen ervoor dat je schaar minder presteert, het weghalen van deze defecten is echter maar een tijdelijke oplossing, maar het kan je wel veel frustratie besparen als je geen tijd hebt om een nieuwe te regelen.

Voor nu is er wel weer genoeg verteld over aluminiumfolie. Wij hopen dat je wat aan deze tips gaat hebben en dat je nu de diversiteit van aluminiumfolie inziet. Heb je nog suggesties, tips of verzoeken voor de volgende editie, laat dit dan aan de redactie weten!

Door: Michelle Raven en Ivan Ottenheijm Deze twee ingenieurs in opleiding weten wel van wanten wat betreft huishouden.

Het Y van de Huismeester

E

S

‘Aanhoudende geestelijke druk, spanning’.

Zo omschrijft de Van Dale het. Wikipedia is iets uitvoeriger. ‘Een vorm van spanning die in het lichaam van mensen, dieren of planten optreedt als reactie op externe prikkels en die gevolgd wordt door een bepaald patroon van fysiologische reacties’, komt er te staan als je het woord ‘stress’ intikt. Die reacties kunnen behoorlijk extreem zijn, heb ik gemerkt.

Z

elf heb ik weinig last van stress.

Bepaalde zaken kun je nu eenmaal niet regisseren. Ik leg me daarbij neer. Als mijn computer dienst weigert, helpt het weinig om op mijn toetsenbord te rammen of een ICT-medewerker telefonisch de huid vol te schelden. Even tijd voor een kopje koffie en vaak is het probleem in de tussentijd vanzelf opgelost.

den, ze probeerden te forceren en totáál uit hun dak gingen doordat ze niet naar binnen konden om aan het werk te gaan. Je wilt je overigens niet voorstellen hoe groot de paniek zou zijn als de deuren aan het eind van de middag niet open zouden gaan.

Ongetwijfeld waren er dan ramen gesneuveld om maar niet een paar minuten later thuis of in de kroeg te zijn.

Helaas is niet iedereen zo relativerend en goedgeorganiseerd als ik. Steeds vaker bespeur ik stress bij mensen.

Zoals bij de T-Lichtredactie, als mijn column te lang op zich laat wachten.

Of bij een wetenschapper, als hij een halve minuut moet wachten om zijn saucijzenbroodje in de kantine af te kunnen rekenen. Want in die tijd had hij natuurlijk heel wat baanbrekend onderzoek kunnen doen.

Omdat de verhitte mensen in kwestie op dat moment niet in staat waren

Begin van dit jaar deed zich opnieuw een rampzalige gebeurtenis voor: beide toegangsdeuren van ons gebouw weigerden dienst en bleven gesloten. Ik kreeg last van plaatsvervangende schaamte toen ik zag hoe studenten, medewerkers en bezoekers op de deuren bons-

S

R

T

S

om een initiatief te bedenken, gaf ik maar een voorzet. ‘Je kunt via de Matrix naar binnen’, riep ik, zodat het aan de andere kant van de deur te horen was. Je had de gezichten eens moeten zien. Ik werd aangekeken alsof ik zojuist een oneerbaar voorstel had gedaan. Stel je toch voor, maar liefst vijftig meter omlopen. Dat is toch een stuk verder dan de wandeling naar de koffieautomaat, die dagelijks minstens vijf keer wordt gemaakt.

De wachtenden maakten de meest obscene gebaren naar mij en de dienstdoende receptioniste.

Eén persoon, een UD van wie ik de naam niet zal noemen, liet zelfs zijn broek zakken om zijn ongenoegen kenbaar te maken. Ik ben benieuwd hoe deze mensen reageren als een afspraak bij de tandarts een halfuurtje uitloopt.

Zouden ze dan ook met een opgestoken middelvinger binnen komen lopen, waarna ze op de stoel gaan liggen?

Het zou goed zijn als wat meer mensen eens wat relaxter in het leven stonden. Even tot tien tellen als iets niet helemaal naar wens verloopt.

Daarmee maak je het je omgeving heel wat leuker. En jezelf uiteindelijk ook.

Door: Michael Scheepers Huismeester en vaste columnist van het T-Licht

T-Licht 17.3

35

Internship report

WHEY AYE MAN!!

I

’m Olgun Besirik, and since I’m leaning towards the assumption that most of you have no clue as to who I am: born in the wondrous town of Tilburg, I started in 2006 at the department to which the magazine you currently read belongs, joined the ranks of Masters student in 2010, and took my specialisation in process engineering.

The gem of the North East and the only place in the world where the words “goodbye” and “thank you” can be said with one word. Welcome to Newcastle upon Tyne, venue – and very fortunately so – of my internship at the Procter & Gamble Company.

The inevitability of an internship in the final year of our education was cause for my scraping the back of my mind regarding what I did and – maybe even more important – did not want out of it. For me, the leading wish was to breach the (according to me) standardisation of internship destinations and projects for students falling in the process engineering category, i.e.; I wanted a project at a company not directly focusing on bulk or fine chemistry – preferably abroad. It was during a case tour organised by T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ – and coincidentally the first one I ever joined – that I got to really familiarise myself in the Belgian capital with the so called Fast Moving Consumer Goods company that is Procter & Gamble.

(yes, I know, but still) who all started a week prior to my arrival, the feeling of “this might as well turn out to be a lot of fun” immediately presents itself. The Newcastle Innovation Centre (or NIC, one of P&G’s many abbreviations) focuses mainly on dry laundry and automatic dish washing (ADW), the latter sector of which I was working in. To each intern his own project; and mine was all about predicting the product stability (i.e. deliverable quality) of the ADW Fairy pouches (Dutch: Dreft vaatwastabletten) in the trade, i.e. from plant to retail.

“Oh and if you’d like to apply for an internship, give me a shout after the presentation. But be quick, the deadline is in about two weeks. (…)

So, was there anyone who would like to learn more about internships?” A hand raised in the air. And from there on, it walked storm (insider joke; ask your local Dutch friend for explanation). A few weeks after my interviews in Brussels, it was the Newcastle Innovation Centre that offered me an internship for six months. Newcastle, England, abroad. Although, abroad?

It’s still England, so it’s not really a problem with language or culture. He swings, he misses…

“The next station is Four Lane Ends, (…), Longbenton, (…), South Gosforth, (…), Ilford Road, (…) West Jesmond, (…), Jesmond, (…), Haymarket, (…), Monument. Doors closing.”

A lot of my project was to be reapplied by earlier work done elsewhere in the company, not an unrealistic thought considering P&G has almost 130,000 employees and has been around for 175 years. Getting bits and pieces of information I required to shape my own approach to the project took a lot of time talking to people all over the globe, be it right around the cor-

Being welcomed by seventeen other interns from England, Italy, Spain, Malaysia, Norway, France and Scotland

36 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

ner in Belgium or a few time zones away in the States. Assessing product stability combines modelling of moisture ingression into a package and moisture sorption kinetics of the actual pouches from an engineering perspective with chemical degradation of active materials in the formula from a chemistry point-of-view. I found the project to be to my liking due to the simple (and to many an opinion shallow) fact that those little pouches that occupy me every waking hour can be directly purchased in supermarkets, be it Albert Heijn, Jumbo, C1000, Emté, Waitrose, Asda, Sainsbury’s, Tesco; you get the gist.

An interesting excursion from daily work was found in a trip to P&G’s plant in London (unbeknownst to me featuring the one-and-only chapel as used in the Hugh Grant film “Four Weddings and a Funeral”, adding even more so to the experience) for the Process-classed interns. The

Internship report

one traumatising question (which kept me up many a night) emerging from said visit is “Who would need so many bottles of hand dish washing liquid? WHO?”, after seeing bottles filled with the well-known mesmerising green viscous liquid passing on the manufacturing lines, three per second, continuously. They last forever (proven…ish), yet they are still being produced. Something with a mass balance. And accumulation.

I dare make the bold statement that 80% of an internship experience depends on the people around you – this involves engagement with colleagues during and (in my case) other

interns after work. The atmosphere on the work floor I found incredibly pleasant; an office with six people has proven an ideal size and the balance of nationalities (one Serbian, one Spanish, and three Northerners) contributed massively. Interns alike, perhaps even more so; living together with a Spaniard, an Italian, and a Chinese Malaysian caused (relatively) a bigger increase in my knowledge of languages native to said cultures than it did to my English linguistic skills, despite Geordie (sounds familiar?), the Newcastle dialect, being classed as English as well. The difference between pepperoni and peperoni, why croquetas do not taste

good with vinagre and “jus’ a beet of tequila”, and the reason Baskin’ Robbins would grant all citizens of Malaysia free ice cream on a would-be national holiday, if only Lee Chong Wei had beaten Lin Dan; it is all clear to me now. I shall not forget.

It has been a truly wonderful time; and it continues to be so. What happens afterwards is not important.

Just wind ya neck in, get yourself a cuppa, and have a canny time like.

Cheers.

By: Olgun Besirik He did his internship at Procter & Gamble in Newcastle upon Tyne.

Stuck in Newcastle upon Tyne? How to get out of the city of which the nightlife is classed as Great Britain’s #1 tourist attraction according to “The Rough Guide to Britain” using these simple phrases.

Alreet (then)

‘Alreet then Nick?’

Whey aye

‘Geordie Shore! WHEY AYE!’

Canny

‘I use Old Spice. Canny good like.’

Lush

‘This cake is lush.‘

Get out / expression of disbelief

Howay

‘Howay man.’

Pound

Poond

‘Chocolate’s two for a poond like.’

Out-

Oot-

‘Four o’clock. You. Me. Ootside.’

Powder

Pooda

‘It’s only washing pooda! Chill the fuck oot!’ (common relativising phrase used in NIC)

Anything

Owt

‘I’m gan to t’shop, d’you wan owt?’

Home

Hyem

‘I’m gan hyem like.’

Thanks

Cheers

‘Cheers Nick.’

Goodbye

Cheers

‘Cheers Nick.’

Cheers

Cheers

‘Cheers Sarah.’

Hello Good

T-Licht 17.3

37

Bier van het Kwartaal

Delirium Red Uw meeschterproevers zijn zeer verheugd dat er voor het eerst een bier van het kwartaal blijvend is opgenomen in het assortiment van de F.O.R.T. Na de uiterst succesvolle ontvangst van Brand Pilsener in de F.O.R.T. is het weer tijd voor een nieuw bier van het kwartaal. De Mitra werd ouderwets geplunderd in de hoop een nieuwe smakelijke dorstlesser te vinden. De winnaar van deze keer doet recht aan de vrouwelijke kanten van de F.O.R.T.-‘cie en hopelijk (wanneer dit T-Licht uitkomt) ook aan het warmere lenteweer.

Brouwerij Huyghe We kunnen met zekerheid bevestigen dat er sinds 1654 een brouwerijactiviteit was op de appelhoek in Melle, België, over de tijd daarna is weinig bekend. In 1902 kwam Leon Huyghe van Poperinge naar Melle waar hij in de plaatselijke brouwerij op de appelhoek werk vond. Leon had altijd inspiratie gevonden in de brouwerswereld. Amper vier jaar later, in 1906, kocht Leon de brouwerij en gaf haar de naam “BrouwerijMouterij Den Appel”. Met een groots doorzettingsvermogen wisten Leon en Delfina (zijn vrouw) de brouwerij op te werken. In dat jaar werd hun eerste kind geboren: Albert Huyghe.

genoemd, naar een Franse gerstvariëteit. De prioriteiten waren vreemd, want in 1948 begon men met de productie van waters en limonades onder het merknaam “Mell’s drinks” De brouwerij kende daardoor wel een enorme expansie en in 1964 werd een moderne flessenafvullijn opgericht. De gouden jaren zestig zagen de doorbraak van de Duitse biersoort ‘Dort’. Ook Huyghe brouwde een eigen dort: “Eigerbrau” genaamd.

Na de Eerste Wereldoorlog zorgde de familie Huyghe ervoor dat de koperen brouwketels, die opgeëist waren, zo vlug mogelijk werden vervangen door nieuwe. De eerste vrachtwagen reed in 1921 de brouwerij uit. Leon en Delfina hadden inmiddels twee kinderen: Albert Huyghe huwde met Myriam Lammens (industriëlen uit Wetteren) en Marie-Louise huwde met Louis Droesbeque, een brouwerszoon uit Zottegem. De beide mannen, Albert en Louis, kwamen rond 1925 in het bedrijf.

Vanaf 1970 ging het zakencijfer echter achteruit. Hier moest natuurlijk dringend wat aan gedaan worden.

Men loste de problemen op door de verkooptactiek te wijzigen. Naast de meer dan driehonderd verplichte zaken, werd het cliëntenbestand van kleine bierhandelaars die meer en meer naar de grote merken loerden vervangen door bedrijfsrestaurants, scholen en ziekenhuizen waar naast de pils, tafelbieren en limonades konden worden afgezet.

In 1938 werd de benaming “Den Appel” vervangen door PVBA brouwerij Leon Huyghe. Na enig zoeken startte men in 1945 met de vervaardiging van een prima pils de “Golden Kenia”

“De ingenieurs bleken een uitstekende investering.”

Sinds het begin van de jaren 80 kwam er nieuw leven in de brouwerij dankzij Jean De Laet (getrouwd met Any Huyghe, dochter van Albert).

De fustenafvullijn en het volledige fustenpark werden in 1985/1986 ver-

38 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

nieuwd. Van kleine pilsbrouwer evolueerde men naar een modern uitgeruste hogegistingsbrouwer: in zeer korte tijd werden verschillende nieuwe hogegistingsbieren op de markt gebracht en werd er voor het eerst aan export gedacht. Zo werd op 5 juli 1985 het amber bier “Artevelde” geïntroduceerd op de Belgische markt.

Op vraag van Frankrijk kwam ook het heel origineel “Minty” (groen bier op basis van pepermunt, waarschijnlijk zeer ongeschikt voor de F.O.R.T.) het gamma vervoegen. In 1987 begon de brouwerij met nagisting op fles: op vraag van Duitse klanten kwam een bruin hogegistingsbier “Artevelde Grand Cru” tot stand. Ook de Waalse markt verdiende wat meer aandacht met “Cuvée de Namur” en “La Poilluchette”.

Op 26 december 1988 werd voor de eerste maal “Delirium Tremens” gebrouwen. Het brouwersteam produceerde dit blond biertje, met een alcoholpercentage van 8,5, op aandringen van Italië. De eigenheid van Delirium is naast haar drie verschillende gisten vooral te zien in haar heel originele verpakking dat op Keuls aardewerk doet denken. Het etiket verbeeldt op een originele manier de verschillende fasen van de delirium. Het roze olifantje was geboren. Om de “tweehonderd jaar van de Franse revolutie” te herdenken, ontwierpen ze het gelegenheidsbier “La Guillotine”, amberkleurig met een

Bier van het Kwartaal alcoholpercentage van 8,5%. Dit bier sloeg heel vlug aan in een tiental landen.

Ondertussen werd de technische ploeg uitgebreid met drie jonge ingenieurs. Deze zware financiële kost werd opgevangen door het groeien van de productie. In vijf jaar tijd verdubbelde de productie. De ingenieurs bleken een uitstekende investering.

“Extra leuk om te vermelden is de fruitbierenlijn met de naam “Floris”.”

In oktober 1993 heeft de brouwerij Huyghe de brouwerij Biertoren in Kampenhout overgenomen. Deze had zelf een paar jaar daarvoor de brouwerij Verlinden in Lubbeek overgenomen. Naast een groot gamma tafelbieren (Biertoren, Verlinden, De Schrans) worden de speciale bieren “Campus” (amberkleurig, 7%), “Campus gold” (blond gekruid, 6%) en “Aarschotse Bruine” (zoetzuur oud bruin, 4,5%) bij Huyghe verder gebrouwen en gecommercialiseerd. Op vraag van Amerika werd met heel originele fruitbieren geëxperimenteerd: niet meer lambiek (geuze) maar witbier zou de basis worden. In februari 1994 kwam brouwerij Damy uit Olsene in handen van de familie Huyghe.

De “abdijbieren van Sint Idesbald” (blond, dubbel, tripel) vervolledigen het abdijbierensegment.

tje van 8,5% met nagisting op de fles.

In samenwerking met Mongozo African Breweries wordt een bananenbier ontwikkeld met Max Havelaar bananen: “Mongozo Banaan”. Sinds juli 2001 is het Floris-gamma eentje rijker: “Floris Appel”, een verfrissend witbier met appelsap. Tevens wordt het ouderlijk huis van de familie Droesbeque naast de brouwerij opgekocht.

In samenwerking met OXFAM “Wereldwinkel” ontwerpt de brouwerij in 2004 twee hoge gistingsbieren, een blonde en een bruine van 7,5%.

De helft van de ingrediënten zijn afkomstig van fairtrade: quinoa, rijst en rietsuiker. De productie wordt opgedreven en er komen vier nieuwe cylindroconische tanks van elk 1200 hectoliter. Er worden nieuwe magazijnen gebouwd, met een totaal oppervlak van 2400 m2. De twee bieren worden later onder de naam Bolivar gecommercialiseerd.

In 2010 worden weer nieuwe bieren worden ontwikkeld: Mongozo Premium Pilsener (glutenvrij, fairtrade en biologisch), Artvelde Premier Cru en Delirium Red. De brouwerij neemt verder deel aan de World Expo in Shanghai. Kennelijk hadden ze daar tijd voor, zo tussen het brouwen door.

Het mag duidelijk zijn dat brouwerij Huyghe in haar geschiedenis zelden heeft stilgezeten. Als kers op de taart, treedt Brouwerij Huyghe in maart 2011 toe tot de Belgian Familiy Brewers met alle Delirium-varianten en het bier La Guillotine. De leden van

deze organisatie behoren tot Belgische brouwerijen en brouwen minstens vijftig jaar ononderbroken bier in België. Zo wordt de herkomst van het bier officieel vastgelegd en weet de consument dat het bier écht Belgisch Bier is en geen (Amerikaanse) namaak.

De winnaar Delirium Red is het kriekenbier van brouwerij Huyghe. Het bier is rood van kleur en zit in een flesje dat erg doet denken aan La Guillotine, vanwege het felrode folie. De smaak laat zich het best omschrijven als stevig en verfrissend. Met een alcoholpercentage van 8,5% is dit een gewaagde keuze, die zeker zal smaken op een buitenborrel. Men moet zich echter wel bewust zijn van de betekenis van het woord Delirium, want dat is de waarschuwing die bij dit biertje hoort.

Brouwerij Huyghe heeft het wederom geflikt, een mooie eretitel: Delirium Red mag zich de komende tijd Bier van het Kwartaal noemen. Binnenkort in de F.O.R.T. te verkrijgen, hopelijk in de zon.

Door: Frank van Wijk en Sven van Belzen Deze voormalig voorraadbeheerders beschikken over een geruime schat aan ervaring met betrekking tot speciaalbier en zijn derhalve uitermate geschikt voor de selectie van het Bier van het Kwartaal.

Extra leuk om te vermelden is de fruitbierenlijn met de naam “Floris”.

De fruitbieren werden vernoemd naar de meeschterbrouwer, mogelijk bekend om zijn lelijke roze broeken.

Naast het Floris-witbier vindt men Griotte, Fraise, Passion, Honey, Chocolade en Ninkeberry.

Na de overname van Biertoren en Damy valt ook Brouwerij Villers in het Huyghemandje: de abdijbieren van Vieille Villers en tripel Villers, de “Loteling”, “Paranoia” en de “Rubbel sexy lager” worden vanaf nu in Melle gebrouwen. Delirium Tremens is in 1998 jarig en daarvoor krijgt het een zusje bij: “Delirium Nocturnum”, een bruin-

T-Licht 17.3

39

Wist je dat?

Wist je dat... ... J K. asper v me an v van r t hou veel ouwe dt? bor n ste n

n ... Sabrina va ze at d t d n O. vi ft oe h ap kn t nie wel r te zijn, maa effectief? an P. rick v r o J . .. pen een last va krijgt als t perku Reanne t e m hij ffelt? u n k R.

. le R chel in d’r i M . .. lleen t als ‘m a e neem mj o hand hoesje n e e er zit? heen

... G een ijs ter dop enorm H. zijn gevoel goed hee hoogt op ft? epu nt

... j e ven volg H. R . b ens S i t n bet ooit j Evel eine aal te vee t? l

... Dirk V. er wel een halve keukenrol doorheen heeft gewerkt?

... volgens Dennis H. het Laatste Avondmaal geschilderd is door Leonardo di Caprio?

Kopij voor de volgende uitgave inleveren voor 29 april Colofon Jaargang 17, nummer 3 April 2013 Oplage: 500 Eindredactie: Eveline Hermans, Yoran Zonneveld Redactie: Sven van Belzen, Svetlana Borukhova, Emma Groot, Dennis Hulsman, Laura Kollau, Ivan Ottenheijm, Sander Peters, Michelle Raven, Marijne Timmers, Eric de Vries, Frank van Wijk en Robin Willems.

Drukker: Drukkerij SVS B.V. info@drukwerken.nl Het T-Licht is een verenigingsblad van T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’, studievereniging van de faculteit Scheikundige Technologie aan de Technische Universiteit Eindhoven.

Het T-Licht verschijnt 4 keer per jaar.

Redactieadres: T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ t.a.v. Het T-Licht Helix STW 0.25 Postbus 513 5600 MB Eindhoven Tel: 040-2473756 tlicht.st@tue.nl www.tsvjapie.nl De redactie behoudt zich te allen tijde het recht voor om wijzigingen aan te brengen in aangeleverde kopij of om kopij te weigeren.

Adverteerdersindex: ASML Kaft binnen voor NEM Blz. 6 Dow Blz. 20 VSI/e Blz. 32 Momentive Kaft binnen achter AkzoNobel Kaft buiten achter

PIPELINE Development Program for STARTERS in Chemical Engineering The new Momentive was formed in October 2010 through the combination of the parent holding companies of Momentive Performance Materials Inc. and Hexion Specialty Chemicals Inc. (now known as Momentive Specialty Chemicals Inc.). Momentive is a global leader in specialty chemicals and materials, with a broad range of advanced specialty products that help industrial and consumer companies support and improve everyday life. Momentive uses its technology portfolio to deliver tailored solutions to meet the diverse needs of customers around the world.

Momentive Specialty Chemicals Inc. is the global leader in thermoset resins. Momentive Specialty Chemicals Inc. serves the global wood and industrial markets through a broad range of thermoset technologies, specialty products and technical support for customers in a diverse range of applications and industries.

To further consolidate and strengthen our European Headquarters in Rotterdam, The Netherlands, we are looking for qualified and committed candidates to enter our Pipeline Development Program.

Your chance: Join the Momentive Specialty Chemicals Pipeline Development Program as junior Chemical Engineer.  During this 24 to 30 months program you will learn all the ins-and-outs of many of the relevant business processes, after which you will have the opportunity to continue to grow into a challenging international role within the company.  You will be challenged to demonstrate your abilities in chemical engineering areas and related fields. Examples of some assignments are projects related to innovative separation techniques for water - organic systems, process intensification for reactor designs and improving mass-balances of current production units.  You will handle projects fairly independently under the guidance of a Mentor, assigned to your specific assignment. The project assignments will help you gain insights into global and local business, while being involved in daily operations as well.  A diverse and continuing training-on-the-job supports your professional and personal development during the Development Program.  The program has been structured to elevate your career path in conjunction with fast track salary increments.  You will start with a market competitive salary and increases are based on individual performance.

Your qualifications:  You are a starter with as a minimum a Masters Degree and good academic records in Chemical Engineering.  You are passionate about finding creative solutions and have a “Can do” attitude.  You mix good business sense with entrepreneurial spirit; you are a clear thinker with excellent analytical skills and are critical about data.  You possess excellent interpersonal skills and ability to communicate with people of different cultures and functions. You have a hands-on mentality, a pragmatic view of life, are self driven. You have leadership potential.  Excellent verbal and written communication skills in English and at least one other European language.  You like to work in multidisciplinary teams and combine common sense with a sense of humor.

Your application: If the idea of working in an innovative and dynamic company with an international working atmosphere appeals to you, don’t hesitate to contact us! Please apply online or send your application to: traineeship@momentive.com Office +31 10 295 4524

AkzoNobel Masterclass 2013

ENGAGE with

our ideas show your TALENT Meet Willeke and Joost.

After finishing their Master’s they started their careers at AkzoNobel. They’ve discovered that we encourage you to have great ideas, then support you in bringing those ideas to life.

AkzoNobel’s annual Masterclass is your chance to find out if you’d like to be part of this unique culture. Join us, get to know us and experience how we’ve become such a successful global player. You’ll look at our business of tomorrow from different angles, and have plenty of opportunities to meet senior management and young employees.

When: May 13 & 14, 2013 For: Master students Please visit www.akzonobel.nl/masterclass for more information and to apply online. There you will also find out more about the roles that Willeke and Joost play within AkzoNobel.

06614_230113

Where your ideas go far www.akzonobel.nl/masterclass