T-Licht editie 20.4

Association magazine of T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Introducing the candidates Rennende Japies bij de Batavierenrace?!

De ONCS: uitslag van de veldslag

Volume 20 edition 3

T-Licht

Advertentie TMC komt dinsdag 31 mei

Dear reader,

20-23 De nieuwste aanwinst vanuit Twente: Kitty Nijmeijer

Nederlands

4 Even voorstellen...

6 ONCS 9 Invulverhaal 12 Spreekwoorden 17 Batavierenrace 19 Y van de Huismeester 20 Interview met...

23 Van de donateur 26 Bier van het kwartaal 30 Culture shock 31 Even schoppen 32 Spraakwater 33 Even voorstellen...

34 Stageverslag 36 Wist je dat?

33 De kandidaten voor de 29e commissie F.O.R.T. 'Pie Beye' zingen er op los!

English 2 By the Chairman 3 Education 8 Ranking the Japies 11 About Bob Ross 14 PhD article 18 Puzzle 24 Science news 28 Chemistry on vacation

Behold, the last T-Licht of this academic year! Within this T-Licht we can look back at another successful year, both for the T-Licht and the association. In this edition, you can find a review of the ONCS and Batavierenrace activities, the results of the ‘Ranking the Japies’ competition and the winning submission for the fill-in story. But we’ll also be looking toward the future, as the candidates for next year’s board and F.O.R.T.committee introduce themselves, we have an interview with our new professor Kitty Nijmeijer and we look at some of the locations you can visit during this summer break.

Also, it is finally time to introduce myself after two years working on the T-Licht. I’m Marc Willemsen and after being the chief editor for the T-Licht in the year 2014-2015, I’ve decided to stay with the T-Licht editorial board as an editor. Besides being an T-Licht editor, you might know me from the ACTcIE 2012-2013, the treasurer of the 26th committee F.O.R.T. ‘Pie Debye’, the coordinator internal affairs of the 57th board of T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’, the chairman of the weekendcommittee 2015, member of the ReconstructCie, member of the BuMaCie or the candidate commissioner bad jokes for the 59th board. With this extensive background of Japie committees, I hope to entertain you, the readers, with all kinds of fun and nice articles about Japie, the faculty or any other subject.

For now, I wish all of the readers fun with this new edition of the T-Licht and a nice and fun summer break.

Don’t stray too far away from your doormat, as you might soon find another T-Licht surprise…

28 Some of the most chemically fascinating locations around the globe.

By: Marc Willemsen After two years of being a member of the T-Licht, Marc finally has the pleasure to introduce himself to the readers of the T-Licht.

By the Chairman

58.1 + 1 = 59.1 Isn’t that logical?

Mathematics, chemistry, physics, or to sum it all up: engineering; we will perform well in these exact disciplines after about five years of study at this beautiful department. One learns to tell what’s good or what’s bad very easily. But the path followed to obtain the right answer can be very different for everyone. On the other hand, when dealing with ‘soft’ skills, for example organizing, discussing in meetings, (re)presenting etc., there are many aspects that one should master, and every situation is different, so it isn’t that easy to decide what is good or what is bad anymore. It all comes down to style, manners and preferences, on top of a decent foundation of ‘what should be’.

Very professional skills Start your Bachelors at this university and you won’t be able to escape the so-called professional skills, ‘embedded’ in the courses you will follow. You will be forced to make a useless planning and do many other things that feel irrelevant. In total, you will encounter these five professional skills maybe three times.

The first time I thought they were anything less than futile was during my bachelor project. But that was because you were encountering problems in a natural way. So if you want to become good at these skills, you should create a climate for yourself in which you challenge yourself. This is not achieved by only making a Skillslab assessment at the start of your Master’s.

Create your climate There are a lot of different possibilities at our university, but not everybody sees the advantages of this. For example, the open lecture from Howard Komproe before the Japie Skills workshop: I checked out the Praxis self-study room and found some students working on their presentation slides. Instead of joining me and fifty other students at a thirty

minute session about how to become better at presenting, they decided to make three new slides. I think that their slides would have been way different (and better?) if they had just seized that opportunity. It is most important to realize that you do need these kinds of experiences to improve yourself. It is also really difficult to develop these interests if the university wants you to keep studying continuously…

Your path, your future So one soft skill you need is to dream, and to dare create your own path . Do the things you like, improve the skills you have or learn new things. The easiest way to accomplish this is by being thrown straight into the deep.

This is something I have experienced last year. You have a difficult job, time is limited, but you need to make progress and keep everything running. It was a great honor and a true pleasure for me to be thrown into this hole, especially because it was my own decision. I hope that everyone understands that you will fall in a hole at some point during your career, probably unexpectedly. I also hope that everyone understands that you are able to choose your hole

and decide what you want to learn, when and how. I did it my way, I hope you enjoyed it. So, back to logic:

"It is really logical that something +1 changes a lot more than just a number, for example, the chairman of the board!"

Continuous development My name is Alwin van Kaathoven and I am the candidate chairman of the 59th board of Japie. On another page in this T-Licht I will introduce myself further, but first some words about sometimes overlooked skills.

When I moved to Eindhoven in my first year I suddenly found myself in a completely new environment.

Quickly adapting to a changed situation was my first real encounter with the concept of soft skills. The importance of these skills should not be underestimated. Therefore I would like to keep developing my personal skills next year and give you the opportunity to do so as well. I wish you all a great time during the summer break and hope to see you next year!

By: Camiel Steffanie and Alwin van Kaathoven Camiel and Alwin are using logic to learn their soft skills.

2 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Education

The educational system Most students don’t think it’s their job to think about the quality of their education and some frankly don’t care about it. But for those who do, know that there are a few commissions in place to maintain our great educational system.

I

f I ask an average student what the faculty does about the education, they might answer me that there is an Educational Committee and that they host discussions about course surveys. What the topics are in these talks and what they look like, almost nobody knows. Then next to the efforts of the faculty there also is a Coordinator Education (CO) at Japie, this year it’s me of course, who contributes to the maintenance of the educational system. When the new candidates were formed, they all asked me: ‘’what do you do exactly?’’.

So I think it’s time to uncover the veil and talk about the educational system and what is done there.

Let’s start at the beginning of the flow of feedback. The faculty has one way of acquiring feedback and so has the CO of Japie. This is where everything starts and this is the most important! The faculty uses a survey to gauge the opinion of the students about a course. I use a track meeting to get this, and more, information.

The faculty then hosts a survey meeting to discuss the results of the survey with the educational director, the teacher(s) of the course, someone from quality control, the Coordinator Education of Japie and two students

who followed the course. I sent my feedback directly to the teacher of the course.

"This is where everything starts and this is the most important!"

This was the direct feedback line. Now we shall discuss the indirect feedback line. Every faculty on the TU/e has an educational committee (in our case the OC-ST). Here, topics are discussed like the curriculum, so the addition or reduction of courses, and practical problems that require more time and effort than one teacher can handle.

In this educational committee, there are five teachers and five students present.

For extra advice the educational director, someone from quality control and the study advisor are also present. So if something big is coming forward from a track meeting or a survey, it will be discussed here.

Then the educational committee also has a quality control committee (CKST). This committee does research on certain topics the educational committee wants more information or insights about.

This committee also discusses certain points from surveys.

only one faculty so it has its own meeting to talk about the problems with the courses, the Monitor group Bachelor College (MBC). Here all the coordinators of education of all the study associations share their feedback on the courses. The Dean of the Bachelor College is present here to make sure all feedback will be heard and processed.

Then lastly there is a committee similar to the OC-ST, but for the Bachelor College, the Advisory group Bachelor College (ACB). Here things like a new USE track, problems concerning multiple faculties and ideas from the Dean of the Bachelor College are discussed. Here one teacher and one student from all the educational committees are present.

And here it is also important for me to know what students want. Topics discussed here are then sent to the OC-ST to implement in the education of that faculty or to get more feedback on a faculty level.

By: Troy Oude Bekke Troy wanted to share the background behind all the meetings he has and also enlighten students on the educational structure of the faculty.

Since the beginning of the Bachelor College a few new courses have been added that every new student most follow.

These courses don’t belong to

T-Licht 20.4

3

Even voorstellen...

De kandidaten voor het 59ste bestuur Eten doen we allemaal ontzettend graag, misschien sommigen wat te graag, maar iedereen heeft een andere smaak. Zoals je misschien al weet zijn pas geleden de kandidaten voor het 59ste bestuur der Technologische Studievereniging ‘Jan Pieter Minckelers’ aangesteld. In dit artikel zullen ze zich voorstellen aan de hand van hun lievelingsgerecht, zodat jij de lekkerste kunt kiezen.

Alwin van Kaathoven: Voorzitter Ik ben Alwin van Kaathoven en ik ben kandidaat-voorzitter. Ik ben 20 jaar oud en woon samen met een aantal andere Japie-leden aan de Willem van Hornestraat in Eindhoven. Ik eet het liefst wraps en aan de hand hiervan zal ik me ook voorstellen.

Ten eerste zal ik het hebben over wraps als totaalplaatje. Het bestaat uit veel verschillende ingrediënten die samen één (overheerlijk) geheel vormen en bij elkaar worden gehouden door de wrap zelf. Stel dat ik komend jaar voorzitter word, dan zal dit een van mijn belangrijkste taken zijn. Ik wil er voor zorgen dat wij als hechte groep goed kunnen functioneren en één geheel vormen.

Dit is iets wat ik met veel plezier zal doen en ook belangrijk vind.

mijn eigen invulling geven aan mijn eventuele voorzitterschap, bestuursjaar en Japie uiteraard.

Ten tweede zijn wraps heel veelzijdig.

Ze kunnen op veel verschillende manieren worden bereid, met wisselende ingrediënten uit verscheidene keukens. Net zoals de wrap ben ik ook veelzijdig. Ik kan me aan iedere situatie aanpassen en daar mijn voordeel uit halen.

Daarnaast ben ik op veel vlakken inzetbaar, hetgeen ook geldt voor de wrap. Als laatste wil ik nog zeggen dat iedereen zijn eigen invulling geeft aan wraps en ik wil ook graag

Ester Monrée: Secretaris Ik ben Esther Montrée, kandidaatsecretaris, en mijn favoriete gerecht is pasta met spinazie, spekblokjes en kruidenkaas. Aangezien ik op dit moment penningmeester ben van de F.O.R.T.-cie, heb ik niet altijd evenveel tijd om te koken. Ik verwacht niet dat ik tijdens de komende kandi-periode meer tijd ga krijgen om te koken en mede hierom is dit een van mijn favoriete gerechten. Dit gerecht is eenvoudig te bereiden, snel klaar en ook nog eens erg lekker (al zeg ik het zelf )! Om dit gerecht nog beter te maken, is een goede hoeveelheid peper en knoflook essentieel.

Hopelijk zal ik hierdoor niet te veel leden wegjagen uit de Japiekamer tijdens de kandi-periode , want het is als kandi-secretaris belangrijk dat je je leden goed leert kennen.

Daarnaast zal ik me als enige vrouw tussen mijn medekandidaten sterk moeten houden. Dit kan natuurlijk alleen maar gerealiseerd worden

4 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

met een goede dosis spinazie. Zoals Popeye zou zeggen: “I’m strong to the finish, ‘cause I eats me spinach”.

Met dit gerecht kan het niet anders dan dat ik ook de aankomende tijd sterk in mijn schoenen blijf staan.

Sven Roefs: Penningmeester Mijn naam is Sven Roefs en ik ben kandidaat-penningmeester.

Ik ben 21 jaar en woon momenteel op kamers in Eindhoven, waar ik samenwoon met mijn vriendin en twee andere huisgenoten. Ik kom oorspronkelijk uit Horst, gelegen in het mooie Limburg waar ook mijn gerecht zijn oorsprong vindt. Limburgs zuurvlees is een traditioneel streekgerecht waarmee ik graag laat zien dat ik trots ben op Limburg, ondanks dat ik het dialect helaas niet spreek. Kenmerkend bij het maken van zuurvlees is de lange bereidingstijd die nodig is om het goed tot zijn recht te laten komen.

Enerzijds zie ik hier mijn kwaliteit ‘geduld’ in terug, die niet alleen nodig is om dit gerecht klaar te maken, maar ook belangrijk is binnen een bestuur. Anderzijds heb ik, net als het gerecht, zelf ook wat tijd nodig om goed tot mijn recht te komen.

"Hopelijk zal ik hierdoor niet te veel leden wegjagen uit de Japiekamer tijdens de kandiperiode..."

Zuurvlees kan op veel verschillende manieren en met veel verschillende ingrediënten worden bereid, maar een hoofdingrediënt is natuurlijk de azijn waar het vlees zijn zure

Even voorstellen... van een aantal punten. Allereerst heeft de functie die ik hoop te mogen vervullen in het 59ste bestuur, coördinator onderwijs, één keer per maand een overleg over het Bachelor College. Dit overleg heeft als bijnaam “de krokettenlunch”. Blijkbaar is het in mijn, hopelijk, toekomstige functie heel normaal om regelmatig van een snackje te genieten.

smaak door krijgt. Net als zuurvlees, staan ook penningmeesters van Japie bekend om hun lage pH en dit gerecht is dan ook uitermate geschikt om mijn zuurtegraad op te voeren voor het bestuursjaar dat mij hopelijk te wachten staat!

Fabrice Fontein: Coördinator onderwijs “Ik droom van 3D-geprinte kaassoufflés met curry”. Het kan zijn dat je deze tekst kent van een gephotoshopte foto op het prikbord in de Japiekamer. Allemaal dankzij Jules van Boxtel. Nou moet ik, Fabrice Fontein, zeggen dat dit nog niet mijn gehele twintigjarige bestaan mijn droom was, maar een leuke verbastering op 3D-geprinte organen is het wel. Nu zal je waarschijnlijk denken: kaassoufflé met curry? Waarom dan? Laat me dat beantwoorden aan de hand

Voor mij staat een kaassoufflé boven alle andere snacks, omdat het een van de snacks is die door iedereen gegeten mag worden: zowel alleseters en vegetariërs. Hierin zit nog een raakvlak met mijn mogelijke toekomstige functie: net zoals kaassoufflés door iedereen gegeten kunnen worden, kan ook iedereen wat vinden en zeggen over het onderwijs.

Of je nu als rasechte Nederlander een opleiding Bouwkunde doet, of als buitenlandse masterstudent je vakken volgt bij Scheikundige Technologie, het onderwijs kan door iedereen geëvalueerd worden. Van belang is natuurlijk wel dat al deze feedback goed gebundeld wordt en concreet neergelegd kan worden bij de aangewezen personen. Ditzelfde geldt voor een kaassoufflé: er kan dan nog zo veel kaas in zitten, zonder het goed gesloten bladerdeeg lekt het aan alle kanten en heb je er dus vrij weinig aan. Iedereen weet dat er in een kaassoufflé kaas zit, maar wat velen niet weten is dat de samenstelling van de kaas afhankelijk is van de streek waar de soufflé gemaakt is. Ditzelfde geldt voor een onderwijsoverleg: veel mensen denken dat het allemaal hetzelfde is, maar elk overleg is weer anders. Ik kijk er ontzettend naar uit om dit volgend jaar te ervaren!

risotto het van belang is om er veel tijd en aandacht aan te besteden om tot een goed resultaat te komen.

"Ik ben dan ook erg benieuwd of deze periode net zo succesvol wordt als mijn risotto!"

Daarnaast is het gerecht enkel zo goed als de ingrediënten, dus alleen de beste ingrediënten zijn goed genoeg! Dit geldt wat mij betreft ook voor de functie van Coördinator Externe Betrekkingen, hierbij is het belangrijk veel tijd en aandacht te besteden aan de contacten met bedrijven om te zorgen voor een vruchtbare relatie. Alleen zo is het mogelijk al het goede van Japie en het bedrijfsleven samen goed tot hun recht te laten komen. Op de foto zien we de strakke presentatie van het gerecht, een ander belangrijk punt. Mocht ik volgend jaar bestuur worden, dan zal ik mijn uiterste best doen om strak in pak en representatief over te komen om professionaliteit te benadrukken. Zoals jullie al zien heeft risotto veel overeenkomsten met mijn kandidaatschap als coördinator externe betrekkingen. Ik ben dan ook erg benieuwd of deze periode net zo succesvol wordt als mijn risotto!

Door: de kandidaten voor het 59ste bestuur der T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ De kandidaten stellen zich alvast voor aan de hand van hun lievelingsgerecht.

Leon Rosseau: Coördinator externe betrekkingen Ik ben Leon Rosseau en ik ben kandidaat-coördinator Externe Betrekkingen. Ik kook en eet heel erg graag, dus het kiezen van mijn favoriete gerecht vond ik lastig.

Uiteindelijk heb ik gekozen voor een risotto, deze keer met asperges, spinazie en spekjes. Natuurlijk kan ik nu een verhaal ophangen over hoe de perfecte risotto zacht en smeuïg is, en ik dit ook ben, maar ik weet niet of jullie daar al klaar voor zijn. Wel kan ik jullie vertellen dat bij

T-Licht 20.4

5

ONCS

'Love' en 'war' op de ONCS Op 5, 6 en 7 mei vond het belangrijkste chemische sporttoernooi van heel Nederlands plaats: de ONCS. In dit landelijke sporttoernooi strijden scheikundigen en scheikundige technologen van het hele land tegen elkaar voor de felbegeerde trofee. Dit jaar vond de ONCS plaats in Amsterdam en was georganiseerd door het Amsterdams Chemisch Dispuut, beter bekend als ACD, en had dit jaar als thema: ‘Make love, not war’. Nadat vorig jaar de ONCS door Japie was georganiseerd en gewonnen, was Japie er ook dit jaar weer bij om de titel te verdedigen. Maar, of dit gelukt is?

I

n tegenstelling tot de voorgaande jaren begon de ONCS dit jaar op een donderdag in plaats van een woensdag. Dit kwam doordat dit jaar Dodenherdenking op de woensdag viel. Gelukkig werd er wel als vanouds een borrel gehouden in de F.O.R.T. Hier werd alvast opgewarmd voor het feesten en borrelen op de ONCS, iets waar Japie ieder jaar toch weer in uitblinkt. Tevens werden er kwalificaties gehouden voor het tweede bierestafetteteam waardoor weer een solide line-up kon worden uitgekozen. Eveneens als vanouds stond er ook dit jaar weer een frietkot om de hongerige Japies te voeden. Verder werd er een motiverende speech gehouden door onze voorzitter en werd er een nog meer motiverend gratis fust weggeven door hem.

Nadat de laatste ronde werd geschreeuwd vertrok de stoet van Japies, vol bepakt met hun sportspullen, naar de trein. Zij werden

op de voet gevolgd door een fust Brandbier dat popelde om genuttigd te worden tijdens een treincantus.

En een treincantus was het! Doordat er vorig jaar geen cantus kon worden gehouden doordat er geen treinreis was, moest alle opgekropte cantusenergie er nu uit. Blijkbaar waren de gezelschapsliederen tot in Amsterdam te horen, want toen wij op Amsterdam Centraal aankwamen stond de politie ons al op te wachten.

Op het Amsterdam Science Park werden de Japies ook al opgewacht, maar gelukkig deze keer met een andere reden. De filmcrew van de ONCS-commissie stond hier namelijk om de grootse entrée van Japie vast te leggen voor het nageslacht en de aftermovie. Nadat iedereen zijn of haar slaapplek had geclaimd in de slaapzaal was het tijd om de borrel voort te zetten. En hoewel de bar om 01.00 uur sloot, wisten er genoeg Japies het gezellig genoeg te maken om later naar bed te gaan.

6 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Na enkele uurtjes slaap werden alle deelnemers gewekt om deel te nemen aan het ontbijt. Zodra iedereen weer was aangesterkt kon het sporten beginnen, aangezien de ONCS toch wel een sporttoernooi is. Door het harde sporten en het warme, zonnige weer duurde het dan ook niet lang totdat bij vrijwel iedere Japie het zweet op het voorhoofd stond. Gelukkig kon na enkele uren intensief sporten worden gepauzeerd tijdens het lunchen en met hernieuwde energie kon Japie weer verder strijden tegen de tegenstanders.

"... toen wij op Amsterdam Centraal aankwamen stond de politie ons al op te wachten."

Na deze sportmiddag was er tijd om even op te frissen en bij te komen van het harde sporten. De organisatie had zich goed voorbereid op de 650 hongerige deelnemers, aangezien het uitdelen van het eten - gebarbecued vlees en salades - erg soepel verliep. Ook was er gedacht aan een gepast toetje in de vorm van een ijsje. Nadat alle energiereserves weer waren aangevuld was het tijd voor de speciale activiteit. Hiervoor werden een leider, drie volgers, een bestuurslid met protegé en iemand die goed was met ballen gezocht. Vervolgens werd er per twee verengingen tegen elkaar gestreden, waarbij Japie het mocht opnemen tegen de Utrechtse

ONCS bleek erg representatief te zijn, want net zoals bij sommige deelnemers, ontbraken er nog enkele fragmenten van het feestje op vrijdagavond…

Uiteindelijk was het dan toch tijd voor de prijsuitreiking. Helaas bleek dat Japie te veel ‘love’ had gemaakt en niet genoeg ‘war’, want zij eindigde slechts op de vijfde plek en moest dus de wisselbeker afstaan en zonder trofee naar huis. Op de derde plaats was Alembic geëindigd en de thuisploeg ACD was op de tweede plek geëindigd. De winnaar van deze ONCS was Sigma uit Nijmegen. zusterverenging Proton. Eerst werd er met een blaasgeweer tegen een doel geschoten waarna er onder een net heen moest worden gekropen.

Proton wist iets eerder het doel te raken, maar dankzij een slimme manoeuvre wist Japie toch weer voorop te komen. Vervolgens werd er een containerrace gehouden waarbij Japie dankzij snelheid en controle de voorsprong wist te behouden. Bij het volgende onderdeel van de race wist Japie wederom te bewijzen dat technologen veel beter zijn in het hoofd koel houden en gestructureerd en technisch vraagstukken op te lossen. Door in één keer het juiste antwoord te geven, werd de voorsprong nog vele malen vergroot en kon er een eindsprint worden getrokken naar een opblaashindernisbaan en weer terug.

Na deze glansrijke overwinning was het tijd voor de bierestafette.

Na dapper gestreden te hebben wist Japie 2 de vijfde plaats te bemachtigen en zich nipt niet te plaatsen in de halve finale. Japie

1 daarentegen verpletterde de concurrentie in zowel de voorrondes en in de halve finale. Hier stonden zij tegen het geduchte Twentse team Alembic 1. Na een spannende estafette waarbij het tot de laatste man aankwam moest Japie 1 helaas genoegen nemen met een tweede plaats. Uiteraard kon dit de sfeer niet drukken en werd er uitbundig gefeest tot de kleine uurtjes. Na afloop van het feest nam Japie nog het initiatief om nog een kleine, doch luide, cantus te organiseren voor iedereen die nog geen zin had om naar bed te gaan.

Ook na dit feest brak weer een ochtend aan, tot ongenoegen van enkele feestgangers. Nadat iedereen weer een beetje was bijgekomen na het ontbijt was het weer tijd om een laatste sportstrijd te leveren tegen de andere verenigingen. Ook deze dag werd zowel in de ochtend en middag gesport. Nadat de sporten waren afgelopen en de punten geteld, was het tijd om even terug te blikken op de afgelopen twee dagen. Dit werd gedaan door een aftermovie. Deze

"...bij deze een oproep aan alle Japies om volgend jaar mee te strijden in Nijmegen om de beker te heroveren!"

Ondanks dat Japie de prijs heeft misgelopen, kan toch worden teruggekeken op een uiterst gezellige en geslaagde zonovergoten ONCS. Volgend jaar zal Sigma de ONCS gaan organiseren, dus bij deze een oproep aan alle Japies om volgend jaar mee te strijden in Nijmegen om de beker te heroveren!

Door: Marc Willemsen Ook dit jaar was Marc aanwezig om tijdens de ONCS voor Japie’s titel te vechten.

T-Licht 20.4

7

Ranking the Japies

Ranking the Japies: The results!

Last edition I talked about how we used to rank Japies and enjoyed sharing the results. I invited you all to submit your vote for a new ranking the Japies to see who wins the award for Most … of Japie 2016. Personally I expected a completely new group of nominees perhaps with Michael making a return as the most popular Japie. But ooooh boy, what a surprise the results were. There were landslide victories, bitter struggles and hopeless defeats. Read on and learn the mind boggling results of Ranking the Japies!

T

he categories for ranking the Japies were most popular, prettiest, funniest, smartest, kindest, most charming and a special wildcard category that could be given for any reason that was deemed fit.

So without further ado here are the results: In the category most popular Japie, with a landslide victory, the winner is……..

Gilles!!!

landslide victory, the winner is……..

Gilles!!!

True, Gilles has a big heart, being the father and mother of so many children and grandmother of even more grandchildren.

In the category most charming Japie, with a fabulous victory, the winner is……..

Gilles!!!

Last time the grand total of votes that was cast was 22. A rather low number considering the size of the association, but enough nonetheless to make for an interesting competition. The grand total of Japies who cast a vote this time was equal…….. zero, nul, zéro, Null, cero, 0.00000000000000 nobody, nada. Not even the rest of the editorial board could be bothered to cast a vote.

Frankly this first result might be the biggest surprise. Newcomer Gilles brutally defeated reigning champion Michael Scheepers by taking 100% of the votes.

In the category prettiest Japie, with a landslide victory, the winner is……..

Gilles!!!

No surprise here, the previous winners haven’t aged well and Gilles is just goddamn gorgeous!

In the category funniest Japie, with a hilariously large victory, the winner is……..

Gilles!!!

Hopefully this has nothing to do with #leedvermaak.

In the category smartest Japie, with a mindblowing victory, the winner is……..

Gilles!!!

An MSMC student was expected, but there were some other exciting candidates.

In the category kindest Japie, with a

with 100% of the votes, the same guy winning every time and the winner being the author of the competition.

It’s understandable that you suspect cheating, how could these results be real? I even encouraged cheating! Japies are bound to make use of that! The author must have shamelessly cheated himself. But no, dear reader, these results are true, I solemnly swear it. The answer to this conundrum is far easier and rather more awkward….

Once again Gilles soundly beats Michael, which can’t come as a surprise to the ladies *wink*.

In the wildcard category for awesome, with an unexpected awesome victory, the winner is……..

Gilles!!!

I’m glad to see the wildcard category was a success and such a great winner was chosen.

OK, so I lied in the introduction, there were no bitter struggles and hopeless defeats, only tremendous victories with the winner having 100% of the votes. You might think this to be a bit suspicious, winning

8 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

How can there be a vote if nobody votes? Luckily I left my copy of the T-Licht lying around at my parents place and my brother picked it up and read my article. Thinking he was rather funny, he sent me an app that he voted for me in every category. Since this came closest to an actual vote I decided to approve it. What have we all learned from this experience? The true wildcard winner should have been for laziest Japie, because all Japies would have won by being too lazy to vote.

Written by Gilles Timmermans Gilles, the prettiest Japie, learned once again that Japies are extremely lazy and that all that truly counts is brotherly love!

Invulverhaal

Invulverhaal Vorig T-Licht konden jullie je eigen artikel schrijven. Echter, omdat wij hier op een technisiche en geen creative opleiding zitten heeft de redactie een handje meegeholpen door alvast enkele zinnen in te vullen. Uit de vele inzendingen, lees één, heeft de redactie de leukste uitgekozen om te publiceren.

O

p een prachtige donderdagmiddag loop je richting de F.O.R.T. om een lekkere Rum Cola te drinken. Je bent moe van al het studeren aan ‘chemisch rekenen’ en hoopt alleen maar vrienden tegen te komen. Helaas loop je direct tegen Anne Pinky aan en je net bestelde drankje gaat helemaal over je heen.

Vloekend loop je naar buiten en daar kom je gelukkig Jan Meuldijk tegen, die meteen zegt een fust te gaan weggeven. Snel loop je mee naar binnen om van het vloeibare goud te gaan genieten. Hier kom je ook Troy tegen, die je vraagt of je mee gaat stappen die avond. Natuurlijk ga je mee! Snel overtuig je iedereen in de F.O.R.T. om mee te gaan naar PallaZ. Eerst eten jullie samen een broodje shoarma overgoten met knoflooksaus en drinken jullie nog wat Fristi. Aangezien Gilles hierna laveloos op de bank ligt, besluiten jullie hem/haar achter te laten, onder te kliederen met lipgloss en watervaste mascara en zelf op stap te gaan. In de stad komen jullie Herman tegen, die je meteen meesleurt de Ameezing in. Hier komen jullie Guido tegen, die Gilles aan het ondersteunen is. Jullie vragen je af hoe hij/zij in de stad terechtgekomen is, maar laten het voor wat het is.

Als je op vrijdagochtend dan eenmaal op de Japie kamer zit te genieten van een bloody Mary, komt Floris de kamer inlopen en vertelt wat voor idiote gebeurtenis hij/zij gisteren nou heeft meegemaakt in de stad: "Je raadt nooit wat ik gisteren heb meegemaakt! Weet je nog de Bata race van 2014? Ik was kapot, uitgeput, volledig naar de klote. Ik kon mijn maten niet teleurstellen, maar het bleek een zwaardere race dan ik verwacht had. Ik stond op het punt om op te geven toen achter in mijn hoofd het liedje begon op te doemen.

Als in slow motion hoorde ik ‘Chariots of Fire’ afspelen en ik wist dat ik het ging halen. Zweetdruppels dropen langs mijn voorhoofd en rug naar beneden in een gefaalde poging mij af te koelen. Mijn meauie, blauwe t-shirt voelde klam. Op de maat van de muziek zette ik het ene been voor het ander en kwam ik vooruit.

Stukje bij beetje, de meters werden zwaarder met elke pas die ik zette, maar ik moest en zou het doen.

Weet je dat moment nog? Weet je nog hoe ik me met bloed, zweet en tranen heb ingezet om onze eer te behouden? Nou, gisteren was precies hetzelfde. Ik rende zo snel als mijn benen me dragen konden en was net op tijd bij de McDonalds om een laatste bestelling te doen, voordat ze gingen sluiten. Dat was episch."

Door: Team Anoniem

T-Licht 20.4

9

Advertorial: ASML

ASML Nowadays, you can find 16 GB USB sticks on supermarket shelves for as little as €10. This probably isn’t something you think about much, but it actually represents quite a significant milestone.

Let’s revisit the world of Moore’s Law for just one moment. It’s a highly complex world in which companies everywhere are doubling the capacity of their chips on an annual basis, but not without a high degree of effort. It’s a world in which major breakthroughs measure only a few nanometres in size. It’s a world in which one of the leading players is located in the Netherlands, or to be more precise, Veldhoven.

Crucial Step Welcome to ASML, a manufacturer of lithography systems for producing computer chips. ASML supplies equipment to all the world’s major chip manufacturers including Samsung, Intel and TSMC. There are dozens of steps along the path to producing a chip.

ASML helps manufacturers take just one of these steps, but it’s a very crucial step. Lithography involves exposing and chemically etching the wafers used to ‘print’ a

chip’s components. The degree of miniaturization achievable is fully dependent on the accuracy of the lithography process.

With ASML’s latest generation of machines, it’s possible to print lines on chips measuring only about 20 nm in thickness. To put this into perspective... that’s like printing the contents of a 500-page novel onto a centimetre-long strand of human hair!

High-Tech Hotbed You probably think ASML’s machines are incredibly complex.

You’d be right. Every day, thousands of engineers and researchers dedicate themselves to refining its machines still further.

Moore’s Law is relentless. Driven by cut-throat competition in the high-tech marketplace, the maxim is smaller, faster, cheaper. This perpetual race against the clock makes ASML a highly demanding, yet fascinating place to work. It’s a high-tech hotbed where stateof-the-art dynamics, precision mechanics, optics, electronics and information technology converge – fully focused on supplying systems that are faster, more accurate

10 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

and more reliable than their predecessors.

Driving Force The driving force behind ASML’s technological breakthroughs is its forward-thinking engineers.

ASML’s employees are some of the most creative thinkers in the world of physics, mathematics, chemistry, mechatronics, optics and informatics. And because ASML invests over €800 million annually into research & development, these experts have all the resources at their disposal to push the envelope to an extreme. It’s the only way ASML can maintain its edge – worldwide.

Learning Environment ASML is an ideal environment for professional growth and development. Do you have an unbridled passion for technology?

Do you dream of playing on a team that experiments with new ideas every day, that pushes the edge of the envelope and that’s driven by the goal of smaller, faster, cheaper!

If so, look no further… visit our website at www.asml.com/careers.

About Bob Ross

Happy little life We all know Bob Ross. For those who don’t, shame on you. Before you read any further, I advise you strongly to lock yourself in your room for several days, watch his show and just enjoy. I think 8 days will be enough. With his beautiful show ‘The Joy of Painting’, an instructional TV program that aired from ’83 to ’94, he produced 403 episodes full of oil paintings. We all know his beautiful landscape paintings and catchphrases, but I happened to come across some facts of him that you probably didn’t know.

F

irst of all, his military career. At the age of 18, he enlisted in the US Air Force. There, he developed his quick-painting technique, which he used to paint art for sale in his brief work breaks. He rose to the rank of Master Sergeant and served for a long time in Alaska. The snowy mountains later became recurring themes in his paintings, which we all know from his show. After 20 years, he retired, deciding to ‘never scream again’, after having held positions that required him to be ‘mean’ and ‘tough’.

While staying in Alaska, he discovered the instructive TV show ‘The Magic of Oil Painting’, hosted by Bill Alexander, running from ’74 to ’82. Ross studied with Alexander where he mastered the art of his famous wet-on-wet technique, a fast technique where the artist continues to paint on top of still wet paint rather than waiting for the paint to dry. Before his show, his paintings drew a small amount of attention and his lack of success forced him to cut back on his spending. To save money on haircuts, he decided to have his hair ‘permed’, resulting in his iconic ‘afro’ hairstyle, which he actually did not like himself.

from the 15th century and has been used by artists like Frans Hals, Caravaggio, Cezanne and Monet.

"... pointed out that 91 percent of his paintings contained at least one tree, 85 contained at least two trees ..."

A statistical analysis on the 381 episodes in which Ross painted live, conducted by blog FiveThirtyEight, pointed out that 91 percent of his paintings contained at least one tree, 85 contained at least two trees, 44 contained clouds, 39 included mountains and 34 percent included mountain lakes. Next to his typical style and famous catchphrases, he was also known for his love for animals. He even had a pet squirrel, ‘Peapod the Pocket Squirrel’, which he also fed on the show.

On a final note, when doing my research on Bob Ross, I came across a Dutch communication company called Qontent Fox. They found that in our hectic lives, the focus lies too much on being busy and staying busy, and people tend to forget the beauty of tranquility. That’s why they decided to grant the ‘Bob Ross Mellow TV Award’ in 2015, an award for the best mellow TV personality, dedicated to the fantastically mellow way Ross presented his ‘The Joy of Painting’. You are probably all wondering who won, and I will keep you in suspense for no longer: The winner of the Bob Ross Mellow TV Award is – Dutchies will immediately understand – 24 Kitchen pastry chef Rudolph van Veen! According to Qontent Fox, you can find ‘no stress at all’ in his TV show Rudolph’s Bakery.

So if you have already seen all the 403 episodes of Bob Ross, you now know what to watch next.

Written by: Arthur Oldeman Arthur has always been fascinated by Bob Ross and wanted to share his notalways-so mellow life with you.

Eventually his ‘The Joy of Painting’ show started on PBS, were he gained worldwide success. He dedicated an episode to his teacher Bill Alexander, but as his popularity grew, his relationship with Alexander became tense. Alexander eventually claimed that Ross ‘betrayed’ him since he claimed that Ross invented his painting technique himself. The ‘weton-wet’ technique actually originates

T-Licht 20.4

11

Spreekwoorden

Als een tang op een varken!

Een artikel over spreekwoorden kreeg ik op mijn bord.

Omdat ik geen ongelikte beer ben, komt dat natuurlijk gewoon voor de bakker. Ik heb altijd al een zwak gehad voor spreekwoorden, dus leek het schrijven van een artikel over de oorsprong ervan voor mij een eitje. Ja, daar mag ik mijn handjes wel voor dichtknijpen! Dus lezers, maak jullie gezamenlijke borst maar nat, want het gaat om de hamvraag: waar komen al die spreekworden vandaan?

L

aten we meteen maar het spits afbijten met “het spits afbijten”.

Wat betekent dat eigenlijk? Het woord “spits” is de meeste lezers waarschijnlijk wel bekend, het betekent zoiets als puntig of scherp.

Dit woord werd vroeger echter ook als zelfstandig naamwoord gebruikt, met betekenis “een scherpe punt”.

In het Duits wordt “die Spitze” nog steeds zo gebruikt.

Okee, maar waarom bijt men aan deze punt, en wat heeft dat met beginnen te maken? Dit ogenschijnlijk simpele spreekwoord blijkt een bloedige oorsprong te hebben. In een vroege oorlogssituatie waren de eerste soldaten degenen die het spits afbeten, wat betekende dat ze

hoogstwaarschijnlijk direct tegen de lansen van de vijand aanliepen. Met hun dode lichamen aan de wapens geregen waren deze niet meer zo nuttig, en werd het dus makkelijker voor de rest van het leger nadat de eerste soldaten het loodje gelegd hadden.

Hm, het loodje leggen. Wat is een loodje überhaupt? Dat antwoord blijkt niet zo makkelijk te vinden als het vorige. Een mogelijke verklaring is dat een loodje staat voor de loden plaatjes die men vroeger in een theater of schouwburg gebruikte als bewijs van betaling, om later om te ruilen voor een kaartje. Een loodje leggen betekende dus dat je liet zien dat je betaald had. Dat is een

stuk minder negatief dan de huidige betekenis. Volgens deze theorie heeft het gezegde een evolutie doorlopen van de vorm: “bewijzen dat je betaald hebt”, “moeten betalen”, “moeten boeten”, “een nederlaag lijden”, “sterven”.

Er zijn nog wat andere theorieën over de loodjes. Een ervan is dat het, zoals strootjes trekken, gebruikt werd om een verliezer te kiezen. Als je een gemerkt stukje lood had, en

"... terwijl wij als scheikundigen toch zeker weten dat lood en oud ijzer twee verschillende dingen zijn." je dat moest neerleggen, dan had je dus verloren. Een ander verhaal dat circuleert is dat het loodje verwijst naar een loden plaatje wat zieke mensen vroeger kregen als teken dat ze ziek waren, en dus bij een ziekenhuis terecht konden.

Ziekenhuizen waren toen echter nog niet zo efficiënt als tegenwoordig, en dus was de kans groot dat men daar alsnog het loodje legde.

Over lood gesproken, er bestaat ook een spreekwoord als “lood om oud ijzer”. Dit betekent dat twee dingen

12 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Spreekwoorden allebei ongeveer hetzelfde zijn, terwijl wij als scheikundigen toch zeker weten dat lood en oud ijzer twee verschillende dingen zijn . Kennelijk verwijst dit naar de handelsprijs van ijzer en lood die jarenlang hetzelfde was, dus het ruilen van lood om ijzer was een loze bezigheid.

Tegenwoordig is dat overigens niet zo, lood is een stuk meer waard dan ijzer, zeker tweedehands.

Zo’n ruil zou je alleen maken als je van lotje getikt bent. Dit spreekwoord heeft overigens niks te maken met Lotje van Sesamstraat; het is ook helemaal geen naam, anders zou het met een hoofdletter geschreven worden. Het gaat ook niet over een lootje in de loterij. Nee, het woord lotje is een verbastering van het oud-Hollandse woord “lorretje”.

Lorre is tegenwoordig allleen maar een leuke naam voor een papegaai, maar vroeger kon je elk lid van deze diersoort “een lorretje” noemen.

"... een dierenlijk is in het algemeen een slechte slaapplaats."

Wat betekent het dan, dat je van een papegaai getikt bent?

Papegaaien hebben geen vingers en kunnen moeilijk iemand tikken.

Het blijkt dat het oorspronkelijke spreekwoord “van lorretje gepikt” is.

De oorspronkelijke betekenis is bijna helemaal verdoezeld, maar nu komt de aap uit de mouw: iemand is gek omdat hij door een papegaai in het hoofd gepikt is!

Aap in de mouw is overigens niet zo interessant, het verwijst gewoon naar optredens waarin een grappenmaker een aap in zijn mouw verstopte, die op het juiste moment onverwacht uit

de mouw kwam om het publiek een verrassing te bezorgen. Maar er zijn nog meer uitdrukkingen over apen…

Een broodjeaapverhaal is een onwaarschijnlijk verhaal dat interessant klinkt, en als waargebeurd wordt doorverteld, maar wat eigenlijk verzonnen is. Dit woord is gebaseerd op een verhaal dat aan deze eisen voldoet. In dit verhaal wordt een wagen van een fastfoodketen aangereden, en valt de achterklap open, waaruit blijkt dat deze wagen vol zit met dode apen! Schok, horror!

Dat slaat natuurlijk nergens op.

Apenvlees is veel duurder dan gewoon varkens- of koeienvlees, en iedereen weet dat fastfoodketens niet genoeg om de kwaliteit geven om zo’n dure vleessoort te gebruiken.

Nee, dit verhaal was gewoon door iemand verzonnen. Dit wordt vaak beschreven als zijnde het eerste broodjeaapverhaal, maar onzin verkondigen als waarheid gebeurt waarschijnlijk al zo lang als mensen met elkaar praten. Het is echter wel het verhaal waaraan we de term “broodje aap” te danken hebben.

Een ander interessant apenspreekwoord is “in de aap gelogeerd zijn”. Het klinkt onzinnig, een aap is een dier, een dierenlijk is in het algemeen een slechte slaapplaats. Wat dit eigenlijk betekent is nog steeds een mysterie. Een vaak gehoorde theorie is dat er een herberg was die “de Aap” genoemd werd, al dan niet als grap. Kennelijk was men niet zo tevreden over de Aap, want wie in de aap logeert zit in de penarie.

Penarie is ook niet echt een woord wat gebruikt wordt buiten het spreekwoord. Zoals wel vaker het geval is bij zulke onzinwoorden, is het een verbastering van een oud woord. In dit geval penurie, wat op zijn beurt weer afgeleid is van het Latijnse penuria, wat armoede of gebrek betekent.

Er zijn ook een hoop andere synoniemen voor problemen die in variaties op dit spreekwoord worden gebruikt. De meeste ervan zijn vrij voor de hand liggend als analogie voor “een onprettige situatie”, maar bij deze toch nog een rijtje: in de nesten zitten, in de pekel zitten, in de puree zitten, in de rats zitten.

Het zou gemeen zijn om jullie na al deze uitleg niks te vertellen over het spreekwoord in de titel: “dat slaat als een tang op een varken”. Dus tot slot nog even een uitleg over dit spreekwoord. Het klinkt niet geheel ontoepasselijk, wat een tang op een varken slaan is best wel onzin, wat ook is wat het spreekwoord betekent. Maar het is geen volledig willekeurig verzonnen handeling, het is - hoe kan het ook anders - weer een verbastering. Oorspronkelijk was het werkwoord in dit spreekwoord niet slaat, maar sluit. Ja, dat is logisch, een tang past inderdaad niet om een varken.

Door: Sander Peters Sander’s allerlaatste T-licht-artikel gaat over spreekwoorden. Tot in de pruimentijd!

T-Licht 20.4

13

PhD article

Live observation of the electrocatalytic process or synchrotron operando study of a model electrocatalysts Everyone knows that the structure of a catalytic active site is not always the same as the bulk structure of catalyst material. In most of the cases catalytically active sites may form under experimental conditions. To check what transformations the catalyst undergoes during a reaction, operando measurements must be done. Recent developments and wide integration of synchrotron-assisted characterization techniques allow researchers to look at the structural evolution of the catalyst during reaction. Performing operando experiment allows to follow complex electrochemical reactions on the surface of a model electrode.

The beginning of the longest journey.

Three years ago at this very moment I was a young and ambitious master student doing his study at Novosibirsk State University, the place surrounded by the endless pine tree forest. At that time I didn’t even think that after three years I would become a PhD student at one of the best technical universities of the Netherlands. So here I am now: still young and ambitious, stepping on the home stretch of the amazing period of my life called PhD. I started my chemical education by first leaving my hometown at the age of 17 to move 800 km away to begin my university study. During my study at NSU I’ve acquired important practical multi-discipline skills in various areas of chemistry. After finishing those five years of hardcore comprehensive study it was time to choose a path again and I decided to continue my academic career and became a PhD. I made my decision to apply for a PhD position at the Inorganic Materials Chemistry group of Emiel Hensen. Mainly I made my decision based on impression I got from reading the articles published by the group and following the advice of my good friend who was already doing his PhD at IMC for two years at that moment.

My largest interests are laying in the fields of spectroscopy, heterogeneous and photo- catalysis, that’s why I was proposed to start a new project combining all these topics together and I said: “Why not?”

Energy from sunlight. Easy?

The main focus of my project is photocatalytic water splitting. In order to break stable H2O molecules one should heat it up for at least 3000°C or use a catalyst. From the first look it’s a “simple” catalytic reaction of H2O decomposition into H2 and O2 but in reality it is an extremely complex multi-electron process requiring properly designed (photo)electrocatalyst.

A photocatalyst can utilize the energy of sunlight by absorbing the photons with a certain wavelength and generating electron-hole pairs

Figure 1: Working principles of a semiconductor-based photocatalyst.

14 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

which are further separated between conduction and valence bands of the semiconductor (Figure 1). The voltage generated in this process can be used to drive water oxidation or water reduction reactions (or even both).

Normally semiconductors alone are not able to drive the reactions due to the large energy losses on the interfaces, and that’s why most of the semiconductors (or in the other words - photoabsorbers) have to do a job in pair with actual catalyst – highly dispersed nanoparticles of noble metals or metal oxides.

Some of the photoabsorbers are so active that part of the produced current cannot be spent in time on the reaction of interest and thus the photoabsorber itself becomes irreversibly damaged by the trapped charges. This process is called photocorrosion. In order to decrease or exclude photocorrosion an additional (barrier) layer is required to stabilize the catalyst. Itis called protection layer and normally it is made of transition metal oxides which are stable towards chemical and photo- corrosion.

Even by looking at this (incomplete) list of the components of the simplest multi-layer photocatalytic system the readers can see complexity of this field.

PhD article

Figure 2: Scheme of the experimental SXS-OLEMS setup.

The devil is in the detail.

To create an ideal photocatalyst we need to understand how these components work, what is a key role of each and every layer and even more important – the role of interfaces between those layers. The difficulty here is in the fact that a catalyst in action and a catalyst on the shelf are not the same catalysts. Structure, morphology and even composition of the catalyst may change during reaction causing the catalyst’s (de) activation. In order to study these rapid dynamic processes, scientists invented operando techniques. The concept of operando measurements involves the characterization of the structural changes of the active site of the catalyst with respect to its activity during catalytic reaction.

Usually, a standard electrochemical experiment requires the presence of a condensed phase (electrolyte) and the passage of electricity through the surface of an electrode. Thus it’s extremely complicated to acquire online surface related information without it being affected by background signal. Only a limited set of lab-based tools can be used to do such measurements and the type of information one can get from these techniques is normally limited by their fundamental principles (e.g. strong H2O signal in FTIR).

To overcome these limitations we took an X-ray transparent electrochemical cell designed for synchrotron studies of electrochemical processes and

combined it with OLEMS, i.e. On-Line Electrochemical Mass Spectrometer (Figure 2). This combination gives us an ability of tracking both structure and activity of an operating electrocatalyst allowing us to look at the evolution of the active site of the catalyst during complex electrocatalytic reactions. With X-ray transparent PEEK cell we have an advantage of using high-energy hard X-ray synchrotron radiation. It is the ideal characterization tool for electrochemical systems because of the low interaction of the X-ray beam with the light elements of the typical aqueous electrolytes.

Utilizing the high energy of the X-ray source we were able to record structure-related information in form of the Surface X-ray Scattering (SXS) signal. Depending on the detector-to-sample position and the incident angle of the beam we could measure several SXS techniques at once. Our main measurements were done by use of the X-Ray Reflectivity

Figure 3: Scheme of a typical OLEMS setup.

(XRR). This technique measures the electron density profile in the z-direction of the electrode surface and helps us to obtain values of layer composition, thicknesses and roughness. We also could record XRR almost instantaneously by fixing an angular position of the sample and measuring the change only at the point of maximal intensity change.

Combining XRR with additional characterization by Surface X-Ray Diffraction (SXRD) and GrazingIncidence Small-Angle X-Ray Scattering (GISAXS) we were able to look at the shape and periodicity of appearing nano-sized features and follow the surface reconstruction.

"Only a limited set of lab-based tools can be used to do such measurements..."

Another part of the story is OLEMS. OLEMS is a mass spectrometer equipped with a PEEK capillary modified by a hydrophobic porous Teflon plug and connected via a differential pumping module. This device allows us to record massspectra even in liquids despite the requirement of the high-vacuum for operating a MS (Figure 3). Placing an OLEMS tip close to the surface gives us a possibility to instantly detect gaseous products evolved from the surface of the electrode which is crucial point in studying fast-going electrochemical processes.

Finally all these techniques allowed us to record the structural changes of a model Pt(111) single crystal which happened during the water-splitting reaction. That study provides us with insight on the nature of an active component, its transformation and related to its activity change. In the future we can utilize this tool to look deeper into more complex reactions with a selectivity dimension such as alcohols oxidation or chlorine evolution.

Written by: Andrey Goryachev.

For detailed information or any other questions you may directly contact me via email: a.goryachev@tue.nl

T-Licht 20.4

15

Uyt den ouden Doosch (niks ingeleverd)

Het idee is om een soort 'Wanted' poster te maken om nieuwe redactieleden te trekken.

Dit, of iemand wil nog snel een engels artikel bij elkaar kletsen.

16 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Batavierenrace

Japie-helden naar de Bata Zoals bijna ieder jaar heeft Japie ook in 2016, na een heuse afvalrace, een team afgevaardigd om deel te nemen aan de 44e Batavierenrace.

Met de hardloopclinic van de woensdag ervoor nog in de benen zijn we op vrijdag 22 april afgereisd naar Nijmegen en Enschede. De estafetterace haalde het fanatisme in de deelnemers naar boven en nadat onze laatste renner puffend over de finish kwam, kon er genoten worden van een geweldig feest.

T

oen we in december te horen kregen dat we met Japie waren ingeloot om met een team mee te mogen doen aan de Batavierenrace, konden we ons geluk natuurlijk niet op. Gelukkig waren er met ons nog meer Japies die wel zin hadden om deel te nemen aan dit fantastische evenement.

Voordat de race plaats zou vinden moest er natuurlijk nog wel even getraind worden. De woensdag voor de race was er een hardloopclinic waarbij de deelnemers enkele tips kregen om onder andere hun houding en ademhaling tijdens het lopen te verbeteren.

Op vrijdag 22 april werd in de pantry gezamenlijk een voedzame pastasalade genuttigd, om krachtig aan de estafette te kunnen beginnen.

De nachtploeg vertrok rond 19.00

uur met het busje naar Nijmegen, de ochtend- en middagploeg gingen met de trein naar Enschede.

Op 23 april klonk om 1.00 uur ’s nachts het startschot voor Janne en kon de race beginnen. Gelukkig fietste Roos mee om aan te moedigen. Na de eerste etappe werd het hesje overgedragen aan Marc, waarna Tom aan zijn eerste afstand kon beginnen.

Terwijl Michelle aan het rennen was, stond Jorn alweer klaar om het hesje over te nemen. Nadat Arturo zijn etappe had gelopen, kon Tom beginnen aan zijn tweede afstand, waarna ook Janne nog een paar kilometer liep. De nachtploeg werd afgesloten door Gijs, die met zijn etappe Ulft binnenliep.

"Ondanks het gure weer heerste er toch een goede sfeer in de tent tijdens de prijsuitreiking."

Dan was het nu aan de ochtendploeg.

De herstart werd gedaan door Jeroen Janse, waarna Mike zijn etappe ‘wheelde’ met zijn rolstoel. Bianca rende haar eerste afstand en droeg het vestje over aan Marle. Hierna mocht Troy laten zien wat hij in zijn mars had en ook Jeroen Dobbelaar liet zien wat hij kon. Het hesje werd overgedragen naar Alex en Bianca sloot met haar tweede etappe de ochtendploeg af.

De laatste ploeg, oftewel de middagploeg, werd afgetrapt door Martijn in Barchem. Hierna nam Sjoerd het hesje over, waarna Sterre haar afstand liep. Toen was het de beurt aan Rick, die de beurt over gaf aan Florian. Rosa mocht hierna het hesje overnemen. Op de markt in Enschede vonden de laatste twee herstarten plaats en werden Daniëlle en Camiel op de Sintelbaan met een luid ‘Japie Japie Japie Japie 1’ ontvangen.

Ondanks alle blessures en met dank aan wat mensen die een dubbele etappe hebben gelopen, heeft Japie de finish bereikt, en wel met een mooie 210e plaats.

Nadat alle lopers lekker gedoucht hadden en weer fris en fruitig waren, werd gezellig samen gegeten en kon het grote feest beginnen. Ondanks het gure weer heerste er toch een goede sfeer in de tent tijdens de prijsuitreiking . Omdat het op een gegeven moment echt te koud was werd de avond gezellig voortgezet en ook goed afgesloten in de Vestingbar.

De ochtend na het feest was na een kort nachtje voor sommigen niet even fijn. Gelukkig scheen het zonnetje en kon het mooie weekend goed worden afgesloten met een lekker ontbijtje.

Door: De BatCie De BatCie houdt de T-lichtlezers graag op de hoogte van de resultaten van de Batavierenrace.

T-Licht 20.4

17

Puzzle

I

Path of diffusion

n industry, for cross coupling of alkene groups, a Grubbs catalyst can be used. When terminal allyl groups are used for the polymerization, ethylene is a side product which can be removed via porous membranes to complete the formation of long chains. As the catalyst is larger than the fragment of ethylene, the catalyst remains in the reactor. Due to defects in the membrane below (on higher molecular level) there is the possibility that the catalyst can diffuse trough this membrane which results in loss of expensive catalyst. The objective is as follows: Find the diffusion path how the Grubb’s catalyst can diffuse through the membrane.

• Only one diffusion pathway (solution) is possible.

• The path is connected via internal holes in the membrane, indicated with red squares.

• Hint: multiple strategies are available to succeed in lower amounts of trial and errors.

Last edition the winner, ............., recieved a new bike. This time, the winner will recieve a set of speakers, courtesy of Exxonmobil. In order to win this prize, you need to mail a scan of the finished puzzle to tlicht. st@tue.nl. before .............

18 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Het Y van de Huismeester

Tante Nel Sommige collega’s zie je liever nog vandaag dan morgen met pensioen gaan. Tom, Jos, Hans, Kees, en zo kan ik er nog wel een paar opnoemen. Maar dat geldt niet voor Nellie - Tante Nel - Smedts. Op 1 juni aanstaande neemt deze kleurrijke receptiemedewerkster afscheid van de faculteit en dat is een flink gemis.

T

ante Nel heeft zich vanaf 2001 voor de volle 98% ingezet om de vreemdste vogels wegwijs te maken in de Helix. In al die jaren heeft ze een talenknobbel ontwikkeld waar Ivo Niehe ‘vous’ tegen zegt.

Ze is niet alleen de Helmondse taal machtig, maar spreekt ook vloeiend Helmonds-Engels.

Haar woordenschat is inmiddels ongeëvenaard. Zo draaide ze er haar hand niet voor om bezoekers die op zoek waren naar de lift ‘straight ahead to the alligator’ te sturen.

"Zo draaide ze er haar hand niet voor om bezoekers die op zoek waren naar de lift ‘straight ahead to the alligator’ te sturen."

of huismeester. Dat heb ik altijd erg kunnen waarderen. Ik heb in mijn TU/e-tijd ontdekt dat dit niet vanzelfsprekend is een universitaire omgeving als deze. Maar Nellie maakte dingen nooit mooier, of minder mooi, dan ze waren .

uitnodiging voor een feestavond - te beantwoorden met een ‘reply to all’.

Honderden mensen wisten ineens dat Nellie verhinderd was door een borduuravondje. Daar hebben haar quasi-grappige collega’s nog lang op voortgeborduurd.

Haar omgang met computers verliep soms iets moeizamer. Het telefoonnummer van de helpdesk werd regelmatig ingetikt en meer dan eens trok ze een willekeurige student de receptie in voor technische ondersteuning.

Tante Nel, ik vond het een eer om met je te mogen werken, en ik ga je zeer zeker erg missen! Geniet van je welverdiende vrije tijd. En zoals het Engelse gezegde luidt: See you later, elevator.

Ook Outlook kende geheimen voor Tante Nel. Ze presteerde het eens om mailtje aan alle faculteitsmedewerkers een

Door: Michael Scheepers Niet alleen de studenten gaan Tante Nel missen. Ook onze Huismeester ziet haar met pijn in zijn hart vertrekken.

Studenten hadden bij Tante Nel een streepje voor. Menig student kwam op een late middag een bakje thee drinken bij Nel om even zijn verhaal kwijt te kunnen. Even babbelen met Nellie en alle tentamenstress was als sneeuw voor de zon verdwenen.

Omdat ze ook écht geïnteresseerd was in studenten, werd ze ook regelmatig uitgenodigd voor een feestje in een studentenhuis. Daar stond ze dan te swingen, tussen de jeugd, op de meest afgrijselijke takkeherrie die er ‘in haar tijd’ nog helemaal niet was. Maar ze had het er graag voor over. Het hield haar jong.

Nellies omgang met collega’s en studenten was van erg hoog niveau.

Voor Nellie was - en is - iedereen gelijk: een prof, schoonmaakster

T-Licht 20.4

19

Interview met...

Hello Kitty!

Een nieuwe groep op onze mooie faculteit: dat verdient een interview! Het begon al meteen goed met een heerlijk stukje vlaai. Niet om de geboorte van een nieuwe vakgroep te vieren, maar om de verjaardag van onze nieuwe professor Kitty Nijmeijer te vieren. Van Limburg naar Twente en daarna naar Eindhoven; we vroegen haar alles over haar studie, carrière, hobby’s en legden haar een aantal moeilijke dilemma’s voor...

Welke studie heb je gedaan en hoe is je carrière tot nu toe verlopen?

Ik heb eerst VWO gedaan. Ik kom uit het zuiden, uit Elsloo, vlakbij Maastricht. Heel veel mensen zeggen “Je gaat terug!”. Maar ik ga helemaal niet terug, terug is nog verder! Daarna heb ik HTS gedaan. Ik was nog 18, ik was heel naïef. Toen ik met de HTS klaar was, dacht ik bij mezelf: “ik wil meer”. Toen ben ik in Twente gaan studeren. Sandor , mijn vriend, zat ook al in Twente. Ik heb eerst vanuit de HTS een paar keer stage gelopen, waaronder ook bij de UT. Vervolgens wilde ik graag verder studeren, dus heb ik daar destijds de verkorte opleiding Chemical Engineering gedaan, vergelijkbaar met een master. Dat beviel me ontzettend goed en ik vond de UT erg leuk.

Daarna ben ik daar gepromoveerd op het gebied van olefine- en paraffinescheiding met membranen.

Toen ik dat had afgerond, dacht ik: “Wat nu?”. Ik ben toen heel even een postdoc geweest, ook in Twente. Ik zat al te denken: “Misschien wil ik ergens anders heen”, maar ik kreeg de kans om in Twente het Europees Membraan-Instituut te leiden, daar werd ik toen verantwoordelijk voor.

Dat heb ik anderhalf jaar gedaan.

"Dergelijk onderzoek willen we hier in Eindhoven ook kunnen doen, vandaar dus dat we ook een membraaninstituut zullen opzetten."

Zoiets willen wij vanuit mijn leerstoel hier in Eindhoven ook opzetten, een membraaninstituut dat bilateraal contractonderzoek doet met de industrie. Een promotieonderzoek is altijd vier jaar, dan heb je bacheloren masterprojecten natuurlijk, maar er zijn ook industriële partners en partijen die vragen: “Wij hebben membranen, die willen we karakteriseren.” Dat duurt bijvoorbeeld een paar dagen. Er zijn ook bedrijven die zeggen: “Wij willen graag samen, één-op-één, een membraan ontwikkelen voor een specifieke toepassing.” En dat willen we op zo’n manier doen dat de patentrechten voor het bedrijf zijn.

Dat kun je natuurlijk niet met een AIO doen, want die wil publiceren.

20 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Dergelijk onderzoek willen we hier in Eindhoven ook kunnen doen, vandaar dus dat we ook een membraaninstituut zullen opzetten.

Eigenlijk wilde ik meer academisch bezig zijn, dus ook onderwijs geven, onderzoek doen met AIO’s, met studenten kunnen werken. Ik had een collega, die nu ook meegekomen is uit Twente, Zandrie Borneman, die was destijds UD, en die wilde eigenlijk meer applicatiegericht onderzoek doen, ofwel meer samenwerken met bedrijven. Toen hebben we aan onze leidinggevende voorgesteld om te ruilen en zijn we geruild van positie. Dat bevalt nog steeds heel goed! Hij vindt de samenwerking met de industrie, vragen uit de markt vertalen in onderzoek, maar wel met in gedachten de toepassing, erg motiverend. Daarnaast vindt hij het ook leuk om één-op-één mensen te begeleiden, maar heeft hij minder affiniteit met het geven van colleges, dus dat doe ik dan voor hem. Toen ik eenmaal UD was, werd ik UHD en vervolgens ging de hoogleraar van onze groep weg, die kreeg een positie elders. Ik kon zijn positie overnemen, en werd hoogleraar. Ik ben vijf jaar verantwoordelijk geweest voor de groep in Twente. Recent kwam toen de mogelijkheid om hier, naar de TU/e te komen, om een nieuwe groep te beginnen. Ik ben dus 20 jaar in Twente gebleven, maar ik heb wel elke keer nieuwe dingen gedaan, een volgende stap gezet.

Wat doe je zoal in je vrije tijd?

Nou, ik fiets heel veel. Vooral naar het werk; vanuit Oldenzaal fietste ik 16 km heen en 16 km terug. Ik woon nu

Interview met... ook in Meerhoven, expres verder weg zodat ik een stukje kan fietsen. Dat vind ik fijn, ik vind het fijn om buiten te zijn. Tja, wat doe ik in mijn vrije tijd…

Wij gaan graag en vaak op vakantie, reizen veel. Verder ben ik in Oldenzaal Ceremoniemeester bij het Comité Nationale Feest- en Gedenkdagen, dus met veel nationale dagen moet je dan een aantal dingen doen. Ik vind het belangrijk om een bijdrage aan de maatschappij te leveren. Ik heb natuurlijk veel gekregen, ik ben in een bevoorrechte positie, dus op deze manier probeer ik ook wat terug te doen. Ik heb colleges opgenomen voor de Universiteit van Nederland, geef regelmatig lezingen en doe experimenten op basisscholen en middelbare scholen, etc. Misschien wel werkgerelateerd, maar ik vind het ook persoonlijk belangrijk om te doen, om mensen wat te leren, om te laten zien hoe mooi wetenschap is. Ik ben ook twee keer op DWDD geweest. De eerste keer om membranen te maken, en de tweede keer was de dag dat net ’s ochtends was aangekondigd dat ik naar de TU/e zou overstappen. Toen belde ’s middags DWDD voor een heel ander onderwerp en toen is ’s avonds op TV aangekondigd dat ik naar Eindhoven ging. Vond Twente niet zo leuk, haha! Ook dat is gedeeltelijk werkgerelateerd, maar ik vind het wel heel erg leuk om te doen. En verder…

Lezen, thuis op de bank zitten, haha, soms even een serietje kijken op Netflix, dat vind ik ook heel leuk.

Zeker nu ik net in Eindhoven wonen en Sandor in Oldenzaal is het nog een beetje een nieuwe balans zoeken. In Oldenzaal had ik veel dingen, ook op sociaal gebied, en hier is dat nu nog

niet zo. Ik wil hier ook wel dingen ondernemen, maar moet toch eerst naar een ritme zoeken.

Waar zie je jezelf over tien jaar?

Nou, grappig dat je het vraagt, maar ik blijf hier tien jaar, haha. Die vraag hebben Jaap, Laurent en René destijds ook gesteld. Nou ja, je weet natuurlijk nooit hoe het loopt. Maar mijn intentie toen ik besloten had hier naartoe te komen, is om hier in elk geval tien jaar te blijven, dat is het uitgangspunt. Ik heb ook echt een enorme drive, een haast emotionele betrokkenheid, bij het opzetten van deze groep. Het is wel echt heel bijzonder dat ik dit mag en kan doen.

Toevallig dacht ik vorige week nog, wat nou als ik nu over een jaar of drie jaar dood zou gaan? Toen dacht ik echter onmiddellijk: “Nee dat wil ik niet, want ik wil zien hoe de groep er over tien jaar uit ziet.” Een hele rare gedachte uiteraard, haha, maar soms goed om je dat af te vragen! Maar ik ben gewoon heel benieuwd, want ik start helemaal vanaf het begin, en er is nu nog helemaal niets, waar ik in Twente een groep had van zo’n 25 mensen. Dat was natuurlijk ook heel leuk, maar dat is toch een heel anders, dat is meer een kwestie van voortzetten wat er is. Ik hoop nu dat ik hier een mooie groep kan opbouwen met de mensen hier, en dat mensen later, over tien jaar, zeggen: “Wauw, voor membranen moeten we naar de TU/e.”

Wat zou je willen veranderen aan de TU/e?

Dat is echt een hele moeilijke vraag.

Ik heb echt zoveel dingen die ik leuk vind hier. Het feit dat de faculteit klein

is, zorgt ervoor dat de lijntjes heel kort zijn en dat ervaar ik hier iedere dag.

Wat ook erg prettig werkt is dat ook de diensten, het managementteam van de faculteit, financiele zaken, personeelszaken, ICT samen met de onderzoekers in een gebouw zitten.

Overleg gaat zo gemakkelijk, zo efficiënt, zaken worden snel opgelost en over het algemeen is alles goed geregeld, en zo niet, dan zijn mensen bereid om te helpen, om het samen op te lossen.

"Ik voel me hier ontzettend welkom bij de faculteit en de TU/e."

Wat zou ik willen veranderen? Ik weet het niet, het is heel moeilijk om dat nu al te zeggen. Of ja, misschien wat meer bomen op de campus, en wat meer groen, Twente heeft een wat mooiere campus. In de organisatie weet ik dat nog niet. Ik voel me hier ontzettend welkom bij de faculteit en de TU/e. Dat bleek ook bij de Diesviering, eind vorige maand. Ik ken nog relatief weinig mensen, maar ik heb een heel gezellige middag gehad, het is heel makkelijk om contact met mensen te leggen.

De faculteit in Twente is veel groter, daar is de faculteit ST gefuseerd met de natuurkundefaculteit tot de faculteit Technische Natuurwetenschappen. Dat maakt de afstand, zowel vakinhoudelijk als op persoonlijk vlak soms toch wat

T-Licht 20.4

21

Interview met... groter. Uiteraard is de betrokkenheid van ST-collega’s onderling in Twente ook heel groot. Wat studenten betreft doet Alembic natuurlijk ook veel.

En wat vindt je van buitenlandse studenten; ambieer je zelf ook een internationale groep?

Ja, en dat moet ook, dat kan niet anders als je talent wil aantrekken.

Maar tegelijkertijd vind ik wel dat onderwijs ook een duidelijk regionale of nationale functie heeft. Ik vind wel dat de Nederlandse studenten daarin leidend moeten zijn, we zijn er voor jullie. En natuurlijk wil je ook buitenlandse studenten toelaten, die zijn ook heel erg welkom, geen twijfel. Maar we hebben ook een belangrijke functie in Nederland, we moeten ook mensen opleiden voor de Nederlandse chemische industrie.

Maar dat is soms een spanningsveld, want er zijn meer goede mensen nodig, en internationalisering is bovendien ook erg leuk. We hadden in Twente bijvoorbeeld

"Als ik bij de eerste vraag voor Eindhoven kies, dan nu natuurlijk ook voor Japie." een maandelijkse groepslunch; één kamer maakte dan lunch voor de hele groep en dan kwamen er hele lekkere internationale gerechten op tafel. Veiligheid is soms ook een lastig aspect. Hier gelden de Nederlandse regels. Wij streven naar een hoog veiligheidsniveau en dat geeft soms rare situaties in het lab.

Dan nog wat dilemma’s om mee af te sluiten…

Twente of Eindhoven?

Dat is nu een hele gemene vraag, maar met volle overtuiging Eindhoven. Geen enkele twijfel! Vanaf het moment dat ik voor de TU/e gekozen heb, in volle overtuiging Eindhoven.

En qua stad?

Twente en Eindhoven zijn zeer verschillend, de eerste keer dat ik vanaf mijn huis hier in Eindhoven naar de TU/e fietste, dacht ik: dit

is echt een stad. In Twente fietste ik drie kwartier door het bos, heel stereotype natuurlijk. Maar de UT ligt tussen Hengelo en Enschede in, en ik fietste alleen maar door het bos, over een recreatiepark etc. De eerste keer in Eindhoven dacht ik: wat is het hier druk! Wat klinkt dat dom eigenlijk... Ik heb het twintig jaar in Twente bij de UT ontzettend naar mijn zin gehad, ik heb daar echt genoten en het feit dat ik hier zit heeft natuurlijk ook alles te maken met de UT. Geen kwaad woord over de UT, maar nu is het met volle overtuiging Eindhoven, ik heb nog geen moment spijt gehad van mijn keuze voor de TU/e!

Onderzoek of onderwijs?

Dat kan ik niet zeggen, of ja, dit is ook een lastige. Onderzoek is prachtig: iets bedenken, en dat dan kunnen doen in het lab, kunnen testen of wat je bedacht hebt werkt, is zo motiverend! Zeker als er ook nog een aantal industriële partners mogelijkheden voor toepassing van jouw ideeën in de praktijk zien.

Weet je wat ik heel leuk vind aan onderwijs, het is veel breder dan alleen maar colleges geven; het is ook het begeleiden van promovendi. Hoe doe je goed onderzoek, samen data interpreteren, overleggen over hoe je een goed experiment opzet, hoe je een wetenschappelijke hypothese opstelt en hoe je die vervolgens gaat testen. Onderzoek speelt daarin natuurlijk een cruciale rol. Opleiden is voor mij ook bijvoorbeeld een bijdrage leveren aan de professionele ontwikkeling van een technicus. Een van de mooiste momenten voor mij persoonlijk vind ik zelf vaak het moment dat iemand afstudeert of promoveert: ik zie dan vaak het beeld van de student, de AIO die net begon.

De persoonlijke en professionele ontwikkeling die iemand in die vier, vijf jaar heeft doorgemaakt is vaak zo groot, dat is prachtig om te zien. De wetenschap dat ik daar een heel klein stukje aan heb mogen bijdragen, vind ik zeer bijzonder. Onderzoek speelt daarin natuurlijk een cruciale rol, maar voor mij is dat onderwijsaspect ook heel belangrijk.

Japie of Alembic?

Dit is echt gemeen, haha. Als ik bij de eerste vraag voor Eindhoven kies,

22 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

dan nu natuurlijk ook voor Japie.

Deur open of deur dicht?

Wijd open. Geen twijfel. Als ik niet in gesprek ben, in ieder geval. In Twente had ik een kamer met glazen wanden, en zelfs als je dan in gesprek bent en de deur is dicht, geeft het nog een heel open indruk. Als hier mijn deur dicht is, geeft dat meteen een beeld van: ‘’Stop, je mag niet naar binnen’’; en dat vind ik heel vervelend.

De laatste: bier of wijn?

Een hele makkelijke: geen van de twee! Ik drink helemaal niet, maar dat komt omdat ik het niet lekker vindt.

Ik heb het wel geproefd natuurlijk, maar ik vond alcohol gewoon niet lekker. Gelukkig heb ik zelf ook heel veel plezier met een glaasje fris op!

Wil je nog iets zeggen tegen de studenten?

Ik wil jullie heel graag leren kennen.

Ik vond dat in Twente heel leuk, daar kende ik de studenten vrijwel allemaal, ook omdat ik colleges in de Bachelor gaf, en dat heeft een grote toegevoegde waarde. Het maakt inhoudelijke discussies veel gelijkwaardiger, tijdens colleges worden er meer vragen gesteld, en je kunt samen ook gewoon plezier hebben aan de koffietafel of bij een borrel. Dat vind ik belangrijk, en dat wil ik hier bij ST ook weer. Gelukkig geef ik ook hier een Bachelor en een Master vak (Scheidingstechnologie [B.Sc.] en Advanced Separation Technology [M.Sc.]), maar het kost even tijd om iedereen te leren kennen. En wat ik verder nog wil zeggen: ST is een hele leuke faculteit, maar dat zullen de meesten al wel weten.

Door: Arthur Oldeman en Lisa Struik Arthur en Lisa vonden het interessant om eens nader kennis te maken met de nieuwe hoogleraar bij de faculteit ST.

Van de donateur

Communicatie voor dummies Dag T-Lichtlezers, Aan u schrijft Rik Mestrom, in een grijs verleden bekend in de Helix, de F.O.R.T. en nog wat andere stukken Eindhoven. Ik woon in Schiedam, werk tevreden in Rotterdam en zo nu en dan vereer ik Eindhoven met een bezoekje. In 2005 begon mijn studie en nadat ik merkte dat het leuk is om zo nu en dan een activiteit te organiseren, ben ik enkele jaren actief geweest bij Japie en de Chemiewinkel.

Beide verenigingen heb ik als bestuurslid mogen dienen.

T

oen Alex mij vroeg om een stukje te schrijven, was ik natuurlijk zeer vereerd. Vroeger vond ik het altijd wel interessant om te lezen wat een donateur nou typisch bezighield en het was enigszins verhelderend om het verschil tussen tijd en prioriteit uitgelegd te krijgen (dank aan de donateur wiens naam ik niet onthouden heb). Maar om niet in herhaling te vervallen gaat dit stukje over iets anders.

Over wat, weet ik ook nog niet. Op dit moment zoek ik namelijk naar inspiratie. Vroeger schreef ik hele bladzijdes vol in gastenboeken, lustrumboeken of almanakken.

Belangrijke voorwaarde voor een goed, passend stuk is een gedeelde interesse of achtergrond. Bij een breed publiek hoort een breed onderwerp en het is moeilijk daar diepgang in aan te brengen. Voor enkelen zal het te diep gaan en voor anderen weer niet diep genoeg.

Wanneer men zich dit realiseert als

schrijver, komt men al een heel eind.

Een kijkje in het leven van de donateur; hoewel Holland als vlak wordt omschreven, maken zaken als een Beneluxtunnel, Botlekbrug en andere viaducten mijn wereld een stuk minder vlak dan toen ik nog in Eindhoven woonde. Dit houdt een fietstocht naar mijn werk enigszins afwisselend. Helaas regent het ook vaak in Holland (of ik wil niet zo vroeg opstaan) en dan zal ik mij tot mijn automobiel moeten wenden.

Een luxe met enkele nadelen zoals verzekering, onderhoud, en brandstof.

Vaak van onderwerp veranderen kan de tekst vlot maken, maar ook verwarrend. Het helpt om bepaalde woorden niet of nauwelijks te herhalen, hoewel een bepaald begrip best een aantal keer terug kan komen door creatief gebruik te maken van synoniemen. Immers herhaling is de moeder van de wijsheid, maar sommige moeders zijn dodelijk saai.

Het onderscheiden van hoofd- en bijzaken is zowel belangrijk bij het schrijven van een tekst, als in het dagelijks leven, waarbij een hoofdzaak als een prettig leven niet verward dient te worden met een bijzaak als in de supermarkt contant betalen bij bedragen die op 1, 2, 6 of 7 cent eindigen en met pin betalen bij bedragen die op 3, 4, 8 of 9 cent eindigen. Lange zinnen lezen bovendien onprettig.

"Immers herhaling is de moeder van de wijsheid, maar sommige moeders zijn dodelijk saai."

Een leuke, aansprekende foto kan een tekst enorm verhelderen.

Bijgevoegde foto laat zien dat een activiteit als een diescantus zowel zeer feestelijk als zeer serieus is.

Het tegengestelde is ook waar.

De andere foto geeft namelijk de indruk dat werk een zeer aangenaam tijdverdrijf is. Tot op zekere hoogte is het dat ook, ware het niet dat andere tijdverdrijven ook zeer aangenaam kunnen zijn en dat er keuzes gemaakt moeten worden.

Met voorgaande wijsheden hoop ik enkelen van jullie toch weer wat geleerd te hebben over communicatie. Erg handig voor het schrijven van een artikel als dit of een e-mail op het werk. Voor de betere filosofie wil ik graag nog even snel verwijzen naar het Y van de Huismeester.

Door: Rik Mestrom Rik wil graag de lezers wat meer vertellen over wat hem nou zoal bezig houdt na zijn periode als student.

T-Licht 20.4

23

Science news

Science news When thinking about sailing, a view of a boat comes to mind, preferably having some sort of exotic lady’s name with a big sail full of wind. Not to forget the people who are actually on this sort of boat, wearing boat shoes and a vest to protect them from the heavy wind.

However, so called e-sails are nowadays being developed for aerospace. These e-sails can be used to let space crafts ‘sail’ through the universe on solar wind. In the middle of last April, NASA began the testing of a new, revolutionary e-sail technology.

F

or the people that followed the course “Voortgezette Chemische Binding en Elektriciteit en Magnetisme” last year, such an e-sail may sound familiar. One of the questions from the self-study was about calculating the momentum created by a solar sail. This solar sail consists of large mirrors that use the radiation pressure from the sun to move a spacecraft, which resembles a real sail using the wind. An e-sail works a bit differently, but this will be explained later on.

But why even use an e-sail, you may be wondering. One of the challenges of present aerospace is to study galaxies far far away... Or maybe not even that far away, but definitely our own Solar System and the boundaries thereof. In 1977, the Voyager 1 and 2 were launched by NASA with the intent to study Jupiter and Saturn, but are now still in space exploring a thing called interstellar space (fun fact: the Voyager 2 was launched before the Voyager 1 was launched, crazy rocket scientists). In 2012, 35 years after the launch, the Voyager 1 had crossed the termination shock and had thus entered the edge of our Solar System. Probably thinking that 35 years was quite long for a spacecraft to travel to the edge of our Solar System, some smart people at NASA figured that there had to be a way to speed this up.

And the way to speed this up has been found! It is called Heliopause Electrostatic Rapid Transit System, or just HERTS if you want to keep it simple. It’s a revolutionary concept,

because it does not need a propeller to generate propulsion. It uses the solar wind to sail on it.

"...these wires are as thin as a paperclip and as long as 200 football fields."

Solar wind, as you may have guessed, is not really wind. A vacuum exists in space, so having actual wind blowing around would have been rather strange. The solar wind is a stream of particles flowing away from the sun in all directions with speeds ranging from 400 km/s (slow solar wind) to 750 km/s (fast solar wind). The stream consists of electrons, protons and alpha particles with high energies, forming a plasma with a magnetic field. The stream of these particles

24 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

comes from the hot corona (hot atmosphere around the Sun), that has a temperature so high that the Sun’s own gravity cannot hold on to it. The first person to suggest that particles were flowing out of the Sun was a British astronomer Richard C. Carrington, in 1859. It took until 1959 to actually observe the solar wind and measure its strength. This was done by a Soviet satellite, so спасибо Konstantin Gringauz!

The solar wind varies in speed and density, it is not uniform and at some point in space, it is not strong enough anymore to push back the interstellar medium. This point in space is called the heliopause and may be seen as the border of our Solar System.

Since the solar wind stretches out up until the heliopause, why not use it as an energy source. This is exactly what the HERTS does. Instead of creating a

Science news

big area, like a solar sail (also called photon sail) does, it is made of bare aluminum wires with a diameter of 1 mm, stretching out 20 kilometers.

Just to help you imagine, these wires are as thin as a paperclip and as long as 200 football fields . These wires will be attached to a spacecraft, extending outward from the center, with 10 to 20 wires surrounding the spacecraft. Since the spacecraft rotates slowly, centrifugal forces will stretch out the wires into the right position.

will have an attractive interaction with the positively charged wires.

To maintain the positive bias on the wire, a spacecraft electron gun is used to get rid of them.

After these wires have been stretched out, nothing will have happened yet since they will have no interaction with the solar wind. In order to have interaction with the solar wind, the wires have to be charged. To create a propulsion, the wires have to be charged positive. In that way, the positively charged wires can interact with the protons present in the solar wind. As we all know, positive charges repel each other and therefore momentum is exchanged between the fast moving protons in the solar wind and the positively charged wires, making the spacecraft move forward. Next to making the spacecraft go forward, the wires can also steer the spacecraft by altering the voltage per wire.

In comparison with the systems used up until now, the HERTS shows promising results. The solar sail and ion craft stop accelerating at 5 AU (AU = the distance from the earth to the sun), but the e-sail technology is to be believed to continue to accelerate until 30 AU. The end of our Solar System, the before mentioned heliopause, is at approximately 100 AU. Because the e-sail has a longer range of acceleration, it will also move faster than the current systems.

It took the Voyager 1 35 years to reach the boundary of our Solar System, but with the use of an e-sail, this might be done in the blink of an eye. Or well, at least for aerospace. 10 years is not that long, right?

But what about the electrons? They are also present in the solar wind and

"...Neil deGrasse Tyson is also amazed by this new interesting technology."

The testing will be taking place in Huntsville, Alabama at NASA’s Marshall Space Flight Center. The

tests need to investigate how the rates of the proton and electron collisions with a positively charged wire are compared to one another.

A controlled plasma chamber is used to simulate the plasma from the solar wind in space. And instead of using aluminum, a stainless steel wire is used. This is because in space there will be no degradation of the aluminum, while on earth there still would be some. And since stainless steel has non-corrosive properties, it is a good alternative. The data from these experiments will be used to scale up the modeling for the proton deflection. Also, the data for the electrons will be used to design the specifications for the electron gun.

This all may sound promising, but it will probably take another decade (the same time the e-sail will need to travel to the heliopause, ha!) before the earliest use of this technology will take place.

And last but not least, Neil deGrasse Tyson is also amazed by this new interesting technology.

By: Marle Vleugels Marle would like to join the editorial board of T-licht and therefore decided to enlighten you with some interesting news from outer space.

T-Licht 20.4

25

Bier van het kwartaal

Verduiveld lekker bier De zomer staat weer voor de deur en na een aantal gure dagen (de eerste meivorst in jaren, bijvoorbeeld) is het een ideale tijd om met je luie reet op een terras te zitten en van het bier, euh, weer te genieten. Daar zijn de “traditionele” wit- en weizenbieren natuurlijk voor gebrouwen, maar een andere soort wordt normaal gesproken over het hoofd gezien: de hoppige lente- en zomerbieren. Laat daar nou ieders favoriete tijdelijke bier nu ook bij behoren: de Duvel Tripel Hop.

D

e meesten onder jullie zijn allang bekend met het meest gedronken bier van Brouwerij Moortgat: de Duvel. Van het eerste soort speciaalbier wat je dronk, of dat ene bier waar je ketszat van bent geworden tijdens de beruchte Vlaamse “Duvelpartijen”, met een flesje Duvel voor één euro.

Ondertussen ben je al vaker in de F.O.R.T. geweest en ga je niet meer zo hard op die prijs van een luttele euro, aangezien de standaard Duvel ook maar twee strepen is. Naast dit overbekende bier heeft Brouwerij Moortgat ook nog een aantal andere bekende merken onder zijn vleugels genomen sinds de brouwerij in de jaren ’80 is gaan uitbreiden. Zo zijn

onder andere ook het abdijbier Maredsous, het hippe Vedett, La Chouffe, De Koninck en Liefmans onderdeel van het brouwconcern.

In de laatste jaren is er ook nog een samenwerking met Brouwerij ’t IJ in Amsterdam aangegaan en is Ommegang overgenomen. Vooral die laatste heeft in de U.S. veel media-aandacht gekregen toen ze een officieel ‘Game of Thrones’-bier gingen brouwen, wat natuurlijk in no-time uitverkocht was.

Duvel is in 2007 begonnen met een eerste test-brouw van een meer gehopte Duvel, om te peilen hoe de markt daar tegenover stond.

Nu bleek dat deze Duvel, met drie

26 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

hopsoorten in plaats van éé n, als een malle verslonden werd door onze zuiderburen. Deze eerste soort werd gebrouwen met extra Amarillo-hop, een Amerikaanse hopsoort die een bloemige citrussmaak aan het bier toevoegt. De toevoeging van deze derde hop gebeurt volgens het dryhopping principe. Hierbij wordt de hopsoort na het brouwproces pas toegevoegd, als de vergisting al op gang is, waardoor een drogere, puurdere smaak wordt geproduceerd dan als de hop tijdens het kookproces wordt toegevoegd.

Liefhebbers van deze hoppige Duvel waren zeer teleurgesteld dat dit maar een eenmalige actie was,

Bier van het kwartaal en zochten naar een manier om de brouwers aan te zetten tot herhaling van dit idee. Uiteindelijk zorgde een Facebookactie er in 2010 voor dat er nog een batch gebrouwen met hetzelfde recept. Ook ditmaal was het bier binnen no-time uitverkocht en gingen de brouwmeesters van Duvel aan de slag met nieuwe hopsoorten om in 2012 een nieuwe Tripel Hop te lanceren.

In 2012 werd eigenlijk de grondslag gelegd voor de jaarlijkse variant die we nu kennen. Dit jaar was namelijk ook de eerste keer dat het bier in 33 cL flessen beschikbaar was, voorheen was het alleen te verkrijgen in 75 cL flessen.

Voor deze editie werd de Citra-hop toegevoegd, ook een Amerikaanse hop, die zoals de naam al doet vermoeden, aroma’s van citrus en tropisch fruit toevoegt aan het bier. Na 2012 is het een jaarlijkse aangelegenheid geworden waarbij iedere bierliefhebber met smart staat te wachten totdat de nieuwe variant beschikbaar is. De vraag die de voorraadbeheerder het meest krijgt gesteld in de periode maart/april: “Is de Duvel Tripel Hop er al?”.

Na de versie van 2012 met de Citra-hop zijn er achtereenvolgens een aantal varianten gekomen, waarvan sommigen zeer positief en sommigen zeer negatief zijn ontvangen. De 2013 editie wordt door velen bestempeld als de beste versie (waaronder ondergetekende), met de toevoeging van een zeldzame derde hopsoort: de Sorachi Ace. De Sorachi Ace is een Japanse hopsoort die populair werd in Europa na een mislukte Europese hopoogst die zorgde voor een hoptekort. Deze hop voegde nogal ongebruikelijke smaken toe, “een soort bubblegum/ lemon flavour”, zoals omschreven door een proever. Desalniettemin was deze versie erg populair in de F.O.R.T. en werden er zes kratten verslonden in ongeveer twee maanden!

De edities van 2014 en 2015 werden een stuk minder positief ontvangen door het publiek, vooral omdat de

hopsoorten die hier werden gebruikt zorgden voor een vrij weeïg zoete smaak, die vooral deed denken aan respectievelijk fruitcocktail en blauwe bessen. Deze smaaktoetsen kwamen van respectievelijk Mosaic en Equinox hopvariaties, beiden ook weer Amerikaanse hopsoorten.

Voor

deze edities liep de gemiddelde F.O.R.T.-ganger dan ook niet warm en ze waren nog lang verkrijgbaar in de F.O.R.T.

"Uiteindelijk zorgde een Facebookactie er in 2010 voor dat er nog een batch gebrouwen met hetzelfde recept."

Ondertussen is de meest recente toevoeging aan de (inmiddels) lange lijn van Tripel Hop edities de editie van 2016, met een zeer experimentele hopsoort. Deze is zelfs nog zo nieuw en experimenteel dat er geen andere naam voor is dan

het kweeknummer: HBC 291. Ook dit is weer een Amerikaanse hop met aparte smaaktoevoegingen: dit keer kan men hints van zwarte peper, lavendel en rozen ontdekken. Op het moment van schrijven is het nog mogelijk om een flesje ergens op te duikelen, maar ik durf de lezers het niet te garanderen dat dit op het moment van verschijnen ook nog zo is.

Gelukkig heeft Brouwerij Moortgat hier een oplossing voor bedacht.

Alle varianten zijn opnieuw gebrouwen en verpakt in een mooie tasting kit, te bestellen via de website van Duvel. Hierin zijn alle versies onherkenbaar gemaakt en een nummer gegeven, en de keuze aan de proever te laten welke editie het beste smaakt. De variant die de meeste stemmen vergaart via de website van Duvel wordt dan verkozen tot dé Tripel Hop en wordt in het standaard assortiment van Brouwerij Moortgat toegevoegd (red: Op het moment is het nog niet zeker of er hierna nog nieuwe varianten Tripel Hop gaan verschijnen). De proevers van Bier van het Kwartaal zijn er in ieder geval over uit en spreken hun duidelijke voorkeur uit voor de 2013-versie met Sorachi Ace (niet geheel toevallig geï ntroduceerd in de periode dat Floris Brandon als zijn kandivoorraadbeheerder had). Nu is het dus aan de lezers van het T-Licht om ervoor te zorgen dat deze versie ook weer terug komt in de F.O.R.T.: Allemaal stemmen dus!

Door: Floris Hieselaar Na de aanschaf van een Duvel Tripel Hop tasting kit en de consumptie daarvan samen met Brandon van Rosendaal en Troy Oude Bekke waren deze oud-voorraadbeheerders het erover eens dat de Duvel Tripel Hop wat meer aandacht verdiende.

T-Licht 20.4

27

Chemistry on vacation

Pink water and fish poop beaches Only a couple of weeks to go and the summer break is upon us. Perhaps you’re going to take up a part-time job to pay for next year’s beers, or you might be planning on doing nothing at all. Most likely though, you’re going on vacation. You might have already planned your vacation weeks in advance, or you might plan your vacation last minute, much like the exam you should be learning for right now. For those still in need of inspiration for a nice location, we’ve looked up some wonderful locations with some strange chemistry going on.

Yellowstone national park Yellowstone national park is located in the U.S. in the states of Wyoming, Montana and Idaho. It is the oldest national park in the world and spans 8983 km2. Half the world’s geothermal activity takes place at this park and this is what makes this park chemically so interesting.

The most well-known feature of Yellowstone is the Grand Prismatic Spring, a lake that matches the colors of the rainbow. At the middle of the hot lake, the temperature of the lake reaches 87 °C, too hot for most organisms, and results in the deep dark-blue color. As the water reaches the edges of the lake, it cools down and creates concentric rings of varying temperatures. In the band of 70 °C a bacteria called Synechococcus lives. It survives by creating molecules called carotenoids and in particular β -carotene, the same molecule that gives carrots its orange color. As the water cools down, more bacteria are

able to survive in the water. So, at the orange band the Synechococcus are joined by chloroflexi bacteria, who produce different kinds of chlorophyll. The overall effect of these different kinds of molecules results in the orange color. At the red band there are even more kinds of bacteria that producing an even wider range of chlorophyll and carotenoids.

"One single parrot fish can poop out 100 kg of pristine white beach sand in a year."

Of course, the Grand Prismatic Spring is not the only interesting chemical area. Because of the high volcanic activity lots of elements are deposited from the earth’s crust to the surface.

This results in highly acidic or alkaline

28 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

lakes. Some pools even have a pH of 1.93 due to the amount of sulphuric acid. The alkaline and is due to the high amounts of bicarbonates, chlorides and fluorides. Other pools have the interesting property that they are superheated, even going as far as being 3 °C above boiling point.

With all of these deadly lakes and other chemical dangers you might think that Yellowstone national park is inhabitable and void of life consisting of more than one cell, but you would be mistaken. There are almost 60 species of mammals, more than 300 species of birds and many more fish, reptiles and other animals.

It even houses the biggest bison herd in the U.S. That is not to say that every part of the park is safe, for example in the aptly named Death Gulch toxic gasses are present.

White beaches and blue sea So, perhaps you’re not that much of a fan of the woods of Yellowstone and you prefer to lounge at the beach. Palm trees, blue ocean, white sand and a nice cold cocktail next to your hammock. In that case you might want to visit Hyams Beach in Australia, a small village 180 km south of Sydney. It has been found that Hyams beach has the whitest sand in the world. How come? Fish poop. The parrot fish is a fish found in tropical water that lives of seaweed and polyps that grow on coral. With its hard beaked mouth it can’t help but to bite of pieces of the coral. As

Chemistry on vacation

the fish can’t metabolize the coral, it excretes it again. One single parrot fish can poop out 100 kg of pristine white beach sand in a year.

Door to Hell Now, don’t go thinking I want to condemn all readers to go to hell.

The Door to Hell is the name the locals gave to the Derweze Crater, located in the Karakum Desert in Turkmenistan. The Door to Hell, or Derweze Crater is a burning pit with a diameter of 70 meters. In 1971, Soviet engineers thought the spot which is now the Derweze Crater contained a large oilfield. After they started drilling they discovered it was actually a gas field and the drilling site collapsed into a wide crater.

Fearing that the dangerous and toxic gas would spread to nearby towns, the engineers decided to burn the gas off. They expected it to burn out in a few weeks. Now, 45 years later, the crater is still burning.

Fly Geyser The Fly Geyser is another man-made chemical attraction. It is located in the U.S. in the state of Nevada. It was created after a company started drilling in 1964 to look for sources of geothermal energy. The water

was not deemed hot enough for geothermal power. The company left the site and either forgot to cap the well or did it incorrectly, allowing the scalding water to erupt from the ground. The water left deposited calcium carbonate and the geyser started growing. Although it is only 1.5 meters tall it continues to grow. In 1917, a similar event took place and resulted in a 3.1 meter tall column of calcium carbonate, but with the creation of Fly Geyser, the flow to that column stopped. Due to the scalding water that sprouts out of Fly Geyser, bacteria are able to thrive on the rocks and cause the brilliant colors.

"They expected it to burn out in a few weeks. Now, 45 years later, the crater is still burning."

The Atomium Perhaps you’re on a tight budget or you just don’t want to travel to every corner of the world to see some chemistry. In that case, you can consider a day-trip to Brussels in Belgium to see the Atomium. The Atomium is a monument created for the World Expo in 1958. It is designed to look like a primitive cell of α-iron in its body centered cube form, magnified 165 billion times.

Curiously, instead of actually being made from iron, it’s constructed from aluminum. The ‘atoms’ of the Atomium are hollow and can be accessed and contain a museum and restaurant.

Spotted lake The Spotted Lake is located in the Similkameen Valley in Canada. This lake is called the Spotted Lake, because, you guessed it, it has spots.

These spots are the result of the high amount of minerals in the water such as magnesium sulphate, calcium, silver and titanium. In the summer, most of the water in this lake evaporates, leaving behind pockets of these minerals. Depending on the minerals in these pockets, it can color white, yellow, green or blue.

The magnesium sulphate hardens during the summer and creates walkways between these spots. Ever since ancient times, the Indians from the valley viewed the spotted lake as a sacred healing place. By bathing in the mineral rich waters, the Indians believed they could be cured of their diseases.

Lake Hillier Lake Hillier is pink. Very pink. Even more pink than the WeCie vests and BatCie shirts. This flamboyantly pink lake is located in the southwest of Australia. It is not completely understood why the lake is this pink, though most likely it has to do with the presence of Dunaliella salina, a microalgae. Because the salt concentration in Lake Hillier is more than 10 times higher than the ocean, this microalgae is able to thrive here.

Just like its cousins in the Yellowstone Park, it creates β-carotene. What makes Lake Hillier unique is not that it is pink, as there are more pink lakes in the world and even multiple in Australia, but that it stays pink, even if you bottle it.

Written by: Marc Willemsen Marc is really looking forward to the summer break and wanted to share some of the places he’d like to visit.

T-Licht 20.4

29

Culture shock

Nadia in Zwitserland ETH Zürich Exchange Grüezi mitenand! Ik ben dit half jaar een semester aan het studeren op ETH Zürich in Zwitserland en ik deel graag mijn ervaringen in dit supermooie en goedgeregelde land. Ik ben in februari naar een studentenhuis in Dietikon, een plaatsje vlakbij Zürich, verhuisd om daar vervolgens zeven maanden te verblijven. Op ETH Zürich doe ik mijn bachelor thesis bij de ‘Laboratory of Polymer Chemistry’ en volg ik vier vakken, waaronder een Duits vak om natuurlijk een beetje te kunnen integreren en mee te praten met de Duitssprekende bevolking hier. Gelukkig heb ik al heel wat Duits gehad op mijn middelbare school, want de meeste communicatie gaat hier toch echt in het Duits. Ik sta ingeschreven bij de faculteit ‘Materiaalwissenschaft’, wat weer eens wat anders is dan een engineer in Eindhoven.

M

ijn eerste weken had ik fulltime dagen op het lab, waarbij echt een wereld voor me open ging. Studenten en PhD’s werken hier echt heel hard en gemotiveerd, heel knap! Het laboratorium is zo goed uitgerust, zo hebben we onze persoonlijke wasmachine voor al het vieze glaswerk en de ‘chemical shop’ met eindeloos veel chemicalië n. Ik doe onderzoek naar ‘dendronized polymers’ en probeer een manier te vinden om deze macromoleculen te labelen met een fluorescerende kleurstof om zo de dynamica van de polymeren te kunnen besturen.

Niet alleen op de universiteit is alles goed geregeld, ook in het land zelf.

Zwitserland is zeer welvarend, wat ook te zien is aan het eten in de supermarkten, helaas. De prijzen

liggen intens hoog, voor een stukje kip betaal je al snel 11 CHF (ongeveer 10 euro). Gelukkig is de overheerlijke chocola goed te betalen, dus daar wordt zeker van geprofiteerd.

In februari viel uiteraard carnaval, en ik was al bang dit feest te moeten missen nu ik niet in Brabant was. Ik was dan ook heel blij om te horen dat ze ook carnaval vieren in Zü rich, dus ik was er natuurlijk bij! Toch was het heel anders dan verwacht, vooral de keuze voor kostuums was opmerkelijk en bijna angstaanjagend te noemen, maar heel leuk om te zien.

De mensen van de parade komen achter je aangerend met confetti en stiften om in te peperen en onder te kladden. Wat een ervaring, echt super leuk!

Eind februari begon officieel het semester en dus ook mijn vakken. Mijn vakken zijn echt super-interessant.

Ook leuk is dat iedereen uiterst goed oplet en na de colleges wordt er standaard op de tafel geklopt als bedankje voor de professor.

In mijn studentenhuis zitten allerlei studenten van over de hele wereld, wat het heel interessant maakt, vooral de verschillende eetculturen.

Mensen uit India staan de hele dag in de keuken om eten te maken met

30 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

exotische kruiden, die uit Hong Kong en Singapore eten met hun stokjes noedelsoep, terwijl de Fransen elke dag (!) pasta eten.

Ook ben ik naast het harde studeren er natuurlijk op uitgetrokken om wat van Zwitserland te kunnen zien. Zo ben ik bijvoorbeeld naar de grootste watervallen van Europa geweest, de Rheinfalls, naar de ‘hoofdstad’ Bern, naar supermooie plekken zoals Luzern en Zug en de hike-tochten mogen ook niet ontbreken, want wat zijn de bergen mooi! Eindeloze uitzichten en supermooie plekken, echt heel gaaf!

Begin juni is het semester hier al afgelopen, en daarna komt de tentamenperiode, dus dat wordt nog even heel hard blokken de komende weken. Daarna hoop ik heerlijk te kunnen genieten van mijn vakantie hier in Zwitserland en kom ik september weer terug naar het vertrouwde, gezellige Eindhoven om aan mijn master te beginnen. En om de leuke donderdagborrels weer mee te pikken, want die mis ik hier toch wel.

Door: Nadia Zuurbier Nadia verblijft een half jaar in Zwitserland en deelt haar ervaringen.

Even schoppen

Student zijn 101 Vier jaar bachelor heb ik al heel wat studeren en ‘studeren’ meegemaakt.

Na twee-en-een-half jaar roeien bij Thêta ben ik sinds dit jaar wat actiever bij Japie. Het verschil met betrekking tot het ballerig en elitair gedrag is erg te merken. Maar wat betekent het om student te zijn?

Studentenverenigingen zijn voor veel studenten een belangrijk onderdeel van hun studententijd.

Er wordt gezocht naar ontspanning en voor veel studenten is het vanzelfsprekend om lid te worden.

De studentenvereniging wordt als een verbreding van de studie opgevat en biedt een mogelijkheid om zich op sociaal gebied verder te kunnen ontwikkelen. eeuw genieten Sinds de 18de studenten in Nederland een luxe positie. Zij zijn de toekomst en deze is na het voltooien van hun studie vrijwel verzekerd. Er is geen reden tot haasten en zolang er nog uitgebreid genoten kan worden, moet dit ook gedaan worden.

in de volle zon onder het genot van een Hoegaarden wit op het balkon van een studentenhuis.

Komt dat niet vrij dichtbij?

Door: Bart Gerlings Bart kan niet tellen tot 2800 tekens.

Als iemand hier nog een fatsoenlijk stukje van kan/ wil maken zou leuk zijn. anders moeten we denk ik gaan schrappen.

Het aansluiten bij een vereniging lijkt voor veel studenten dan ook een vanzelfsprekende optie en bij deze verenigingen wordt het elitaire zelfbeeld van studenten als ‘verheven boven de rest van de samenleving’ gevoed. Dit lijkt in ieder geval het diepgewortelde maatschappelijk beeld te zijn. De vraag is of het de rest van de samenleving is die studenten in hokjes stopt in termen

‘’Werken dat doet pappie toch.’’

-student Thêta. van brallerig en lui gedrag en dat de student zich hier in voegt, of dat het tegenovergestelde waar is en de student van nature deze eigenschappen bezit.

Om terug te komen op mijn eerste vraag. Na lang hierover nadenkend

T-Licht 20.4

31

Spraakwater

Met de sneltrein naar Zeeland Het is vrijdagmiddag rond de klok van vijf. Dit is het moment van de week waarop het gal tot ver boven mijn hoofd uitstijgt. Het is namelijk weer zover. De treinreis naar het mooie Zeeland staat op het programma. En laat de trein nou net de plek zijn waar mensen zich niet kunnen gedragen.

D

e trein: per week zit ik hier ongeveer vier uur in (waarbij je geluk moet hebben dat er geen vertragingen zijn). Deze vier uur zijn vaak een bron van ergernis.

Vaak begint dit al bij het instappen.

Stelregel bij het instappen: laat de mensen die uit de trein moeten eerst uitstappen. Hoe moeilijk kan dit nou werkelijk zijn? In de praktijk blijkt dit echter vaak mis te gaan. Ik heb nog nooit een conducteur op zijn fluit zien blazen terwijl mensen in de trein stapten, tijd zat om in te stappen dus (en anderen uit te laten stappen).

Eenmaal binnen in de trein komen we bij het volgende obstakel. De persoon met vouwfiets. De vouwfiets lijkt vaak gezien te worden als vrijbrief om alle mogelijke gangpaden of deuren te blokkeren die de trein rijk is. Wat zou het toch fijn zijn als deze mensen eens gewoon aan de kant gaan zitten en geen hinder vormen voor anderen. Helaas denk ik dat deze wens toch iets te optimistisch is.

Een ander hot item in de trein is de stiltecoupé. De naam zegt het al, hier dient men stil te zijn. Vaak is deze coupé gevuld met mensen van wie het humeur tot onder het nulpunt is gedaald. Probeer dan ook maar niets op een fluistertoon tegen je buurman of buurvrouw te zeggen.

Meestal is een snauw van een van deze mensen hiervan het gevolg.

Toch heb ik een oproep aan deze mensen. De boodschap overbrengen op een vriendelijkere toon zal wrevel en irritatie voorkomen. Laat vriendelijkheid en een lach nou één van de weinige dingen in deze wereld zijn die gratis zijn. Wellicht

een idee om hier dan eens gebruik van te maken?

"De trein lijkt ook de plek te zijn waar de meeste problemen worden opgelost ."

De trein lijkt ook de plek te zijn waar de meeste problemen worden opgelost. Van echtscheidingen tot de schimmeltenen van de buurvrouw.

Het valt zo gek nog niet te verzinnen.

Bij voorkeur lossen de mensen deze problemen op via de telefoon. Vaak wordt dit ook nog eens gedaan op een toon waar menig mens doof van wordt. Men lijkt vaak niet door te hebben dat de coupé helemaal vol zit met mensen, die mee kunnen luisteren hoe iemand zijn privéproblemen eens even rustig aan het doornemen is. Al deze mensen kunnen meegenieten van de echtscheidingen, relatieproblemen en ruzies. Bovenstaande zorgt vaak voor enige ergernissen bij de rest van

32 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

de mensen in de coupé. De mensen die zich aan bovenstaande schuldig maken, wil ik vriendelijk doch ernstig verzoeken voortaan te stoppen met bellen en het bespreken van privéproblemen in de trein.

Als laatste wil ik graag een lans breken voor de mensen van de railcatering. Dit vind ik op zijn plaats, omdat ze mij tijdens de treinrit naar de ONCS hebben voorzien van een lekker koud biertje. Ook een lach naar deze mensen is gratis. Vaak kan er naar deze mensen niet eens een lach vanaf. Dit terwijl ze eigenlijk maar gewoon hun werk aan het doen zijn.

Buitenom deze ergernissen stap ik toch elke keer weer met veel plezier de trein in. Op naar het mooie Zeeland of terug naar het gezellige Eindhoven.

Door: Corné Haaij Corné heeft voor dit artikel inspiratie opgedaan in de trein en wil hiermee wat spelregels duidelijk maken aan de lezers.

Even voorstellen...

Welkom, welkom, wij zijn de F.O.R.T. kandi’s, welkom, welkom, wij voorzien ST van bier!

Misschien hebben jullie ons al op een borrel zien rondlopen of achter de bar zien staan, of enkel van ons gehoord, onder welke naam dan ook:‘de minions’,‘de gele units’, ‘de kandi’s’ of gewoon ‘de kandidaten voor de 29e Commissie der F.O.R.T. ‘Pie Debye’ . Maar voor degenen die ons nog niet kennen willen wij ons graag nog even voorstellen. Naar een idee van de redactie willen wij dit graag doen aan de hand van onze favoriete K3-nummers, we hopen dat jullie ze net zo waarderen als wij!

‘Ik ben een klein geel visje’! Oh nee wacht, eerst even serieus. Ik ben Irian en ik wil in september graag voorzitter worden van de F.O.R.T.-cie.

Zoals misschien al duidelijk, wil ik me voorstellen aan de hand van ‘Blub, ik ben een vis’. Oké, toegegeven, de kleinste van ons vieren ben ik zeker niet. Maar geel, dat zijn we alle vier.

Dit is dan ook zeker niet het enige wat me zo aantrekt in dit nummer.

Ten eerste spreken het vrolijke deuntje en de vrijheid van een vis me zeker aan, bijvoorbeeld in de quote: ‘Voor de grijze sfeer bedank je, want je hebt een magisch drankje’. Het magische drankje doelt natuurlijk op het, wederom geelkleurige, stukje heiligdom waar de F.O.R.T. voor een groot deel voor staat. Daarnaast zal ik een grijze sfeer altijd proberen te

verdrijven uit de F.O.R.T., door er zo veel mogelijk gezelligheid, borrels en activiteiten te verwelkomen.

“Alles kan in wonderland”. Ik ben Tom en ik wil graag penningmeester van de 29e Commissie der F.O.R.T. ‘Pie Debye’ worden. Ik vind dat alles kan in de F.O.R.T., zolang de boeken en de kas maar kloppen. Ik hoop, samen met de andere kandidaten, volgend jaar veel mogelijk te maken in de F.O.R.T. zodat het lijkt alsof alles kan in dit mooie stukje wonderland. Een muisje wordt een olifant bij geldstromen, dus die moeten altijd kloppen. Als het geld niet meer klopt dan kan het mooie goudgele gerstenat niet meer vloeien. Iedereen heeft wensen zoals in het nummer, en komend jaar wil ik graag zoveel mogelijk UPtimaliseren.

Als laatste: “groot zijn lijkt me ook wel een festijn”.

Ik ben Keegan en ‘Ik voel me plots weer zo oya lélé’ als ik een biertje heb gedronken.

Daarom wil ik volgend jaar graag voorraadbeheerder worden van de F.O.R.T., zodat iedereen zich oya lélé gaat voelen, nadat ze een lekker biertje hebben genuttigd. Uit ervaring weet ik dat alle Japies wel van een biertje houden dus dit komt wel goed, lijkt me. ‘Elke dag weer een nieuw avontuur

als je bij mij bent’, ik zeg ook wel eens: ‘een mooi verhaal begint niet met een glas melk, maar met een biertje.’

Oftewel, het is elke keer een ander avontuur. Ik wil er graag voor zorgen dat iedereen een goed gevoel krijgt (zich oya lélé voelt) en dan een nieuw avontuur start als ze de nacht in gaan.

‘Wie doet er mee, ik heb een reuze idee!’ Dit is een spreuk die ik volgend jaar graag zou willen hanteren. Ik ben Inge en wil volgend jaar graag activiteitencoördinator van de 29ste Commissie der F.O.R.T. ‘Pie Debye’ worden. Ik zou me graag voor willen stellen aan de hand van het nummer ‘Mama Sé’, het nummer heeft een vrolijk en energiek deuntje, dit zou ik volgend jaar ook graag terug willen zien tijdens de activiteiten in de F.O.R.T. Met leuke activiteiten en de themadonderdagborrels hoop ik zo veel mogelijk gezellige mensen in de F.O.R.T. te krijgen. ‘Niets is ooit zo mooi geweest’, dit is het gevoel dat ik graag mee zou willen geven aan de mensen die F.O.R.T. bezoeken. Ik hoop jullie te zien in de F.O.R.T., ‘Doe je mee allemaal?’.

Door: de kandidaten voor de 29e commissie F.O.R.T. ‘Pie Debye’ Aangezien de kandidaten pas bij de volgende alv aan bod komen, stellen ze zich nu al voor in het T-licht door middel van hun favoriete K3 nummer.

T-Licht 20.4

33

Stageverslag

Van strand tot zonnepaneel, stage lopen in Braziliëë De stage is het laatste moment tijdens mijn studie om naar het buitenland te gaan.

Voor mij was het al vrij lang duidelijk dat ik graag buiten Europa stage wilde lopen en ik ben dan ook enorm blij dat ik deze kans in Brazilië gekregen heb. Als duale student, Werktuigbouwkunde en Scheikundige Technologie, is mijn stage ook wat anders dan gebruikelijk, maar ik hoop dat mijn ervaringen anderen inspireren om ook de stage in het buitenland en meer specifiek in Brazilië te doen.

T

ijdens mijn afgelopen twee jaar als masterstudent merkte ik het grote cultuurverschil tussen studenten van Werktuigbouwkunde en Scheikundige Technologie.

Bij Werktuigbouwkunde gaat en wil vrijwel iedere student in het buitenland een stage doen, waarbij de helft deze buiten Europa zoekt.

Daarnaast wordt de stage bijna altijd voor het afstuderen gedaan.

Bij ST merkte ik dat de stage vooral gezien wordt als ‘binnenkomer’ bij een bedrijf en daarom graag na het afstuderen is en bij een Nederlands bedrijf. Natuurlijk speelt hierin mee dat de stage bij een bedrijf moet zijn en het vinden van een bedrijf in het buitenland, zo heb ik gemerkt, een stuk gecompliceerder is dan in Nederland.

Vanuit mijn achtergrond als werktuigbouwer kom ik uit een cultuur dat je masterstage de kans is om een onbekend land te verkennen.

Vanuit verhalen van eerdere studenten en kennissen werd ik enthousiast om naar Brazilië te gaan.

Een gesprek bij mijn professor Hans Kuerten maakte dit alleen maar meer en ook waarschijnlijker. De inmiddels naar ST vertrokken professor Cees van der Geld is de afgelopen jaren

namelijk ‘visiting professor’ op een Braziliaanse universiteit geweest en heeft daardoor goede contacten opgebouwd. Na dit gesprek wist ik het zeker, mijn stage moet naar Brazilië!

Nu alleen nog een bedrijf vinden.

Gedurende drie maanden heb ik meerdere bedrijven aangeschreven en ook Cees heeft bij zijn contacten een plaats gezocht. Dit leverde in eerste instantie helaas weinig op, veel Nederlandse multinationals hebben alleen plekken in Nederland, en veel Braziliaanse bedrijven hebben last van de crisis waarin het land verkeert en kiezen daarom uit de grote poule van Braziliaanse studenten voor de schaarse plekken.

"Na dit gesprek wist ik het zeker, mijn stage moet naar Brazilië!"

Ondertussen zat een studievriend voor zijn stage op de universiteit van Florianópolis (UFSC) en wist me te vertellen dat vanuit zijn laboratorium een start-up begonnen was in hybride zonnepanelen. Deze start-up had een leuke opdracht beschikbaar waarbij ik de prestaties van hun

34 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

panelen zou gaan modelleren en tevens betrokken zou worden in de algemene ontwikkeling van het bedrijf en de productie van een nieuw prototype.

Vanuit Werktuigbouwkunde zijn er nauwelijks eisen aan de stage, behalve dat het aantal weken gekoppeld is aan het aantal studiepunten. De stage bij deze start-up was voor mijn professor dan ook prima, de stagecoördinator van ST was niet zo enthousiast, maar na mijn inspanningen gezien te hebben was ook hij akkoord en kon ik praktische dingen gaan regelen (overigens kreeg ik een week na de bevestiging een aanbod van een grote Braziliaanse staalfabrikant). De grootste horde was het visum, waar de bureaucratische instelling van de Braziliaanse overheid naar voren kwam. Voor het visum was namelijk de originele learning agreement vereist, wat het volgende inhoudt: formulier tekenen in Eindhoven, mailen naar Brazilië, waar het getekend wordt en weer teruggestuurd per post, wat vier weken duurde. Uiteindelijk was dit document net op tijd binnen zodat ik de donderdag voor mijn vertrek mijn visum op kon halen en kon vertrekken naar Brazilië.

Stageverslag En dat is waar ik nu zit, in de stad/het eiland Florianópolis in de staat Santa Catarina, in het zuiden van Brazilië.

Het eiland is in veel opzichten anders dan wat je vooraf verwacht van Brazilië. Dit deel van Brazilië is relatief rijk en welvarend. Verder is het een voor Nederlandse begrippen grote stad, maar voor Brazilië klein met 500.000 inwoners. Toch krijg je niet het gevoel in een grote stad te zitten en kun je met een half uur op een prachtig wit strand staan. Ook de nadelen die je in Nederland hoort over Brazilië vallen hier enorm mee, ik kan hier veilig over straat en heb nauwelijks last van muggen.

Valt er dan niets tegen hier? Dit is toch iets waar ik goed over na moet denken. De grootste tegenvaller is toch de gebrekkige Engelse kennis.

Je vertrekt met de instelling dat de mensen niet of nauwelijks Engels spreken, maar wanneer een PhDstudent niet verder komt dan ‘good morning’ en ze bij het international office geen woord Engels kunnen, sta je soms wel voor lastige situaties. Ook is Portugees geen makkelijke taal om te spreken, maar luisteren en lezen gaat me nu wel aardig af.

Kortom, een prima locatie voor een gave tijd en een mooie kennismaking met een nieuw land en cultuur. Een cultuur die veel minder egoïstisch is als in Nederland, mensen staan spontaan op voor anderen in het openbaar vervoer, zijn relaxter, wat vandaag niet komt, komt morgen wel en enorm vriendelijk en gastvrij.

Labgenoten nodigen je graag uit om mee te gaan naar het strand, grote universiteitsfeesten (10.000 man!) of een Churrasco (Braziliaanse barbecue

die je met zoveel mogelijk vrienden houdt). Combineer deze levensstijl met een prachtige omgeving van stranden en natuur en je bent bijna in het paradijs!

Werken voor een start-up en zeker zo’n kleine en jonge start-up is in veel opzichten anders dan een groter bedrijf. Werktijden zijn erg flexibel en verschillen per dag en week, maar over het algemeen begint en eindigt de werkdag wat later. Een officieel kantoor hebben ze vooral op papier en mijn werkplek is dan ook in een laboratorium van de universiteit hier.

De grootste eyeopener voor mij was wel de rompslomp die je bij een startup allemaal zelf moet doen. Geld vinden, filmpjes maken en editen, administratief werk, alles moet door de oprichters gedaan worden en daar gaat meer tijd in zitten dan je in eerste instantie denkt. Mijn opdracht is dan ook multidisciplinair. Als hoofdopdracht moet ik een model en doorrekening maken voor de energieopbrengst van het paneel, maar daarnaast ook meehelpen in de dagelijkse gang van zaken en meebouwen en testen aan nieuwe prototypes.

Het product wat de start-up ontwikkelt en hoopt te kunnen gaan produceren is een hybride zonnepaneel, tegen minimale meerkosten. Meer nog dan in Nederland levert een hybride paneel veel meer rendement. Naast elektriciteit wordt ook warm water verkregen en de koelende werking van het water zorgt ook voor een hogere elektriciteitsopbrengst.

In het huidige prototype is een warmtewisselaar van polypropyleen

kanaalplaat die tegen de achterkant van een standaard zonnepaneel geplakt wordt. De technologie die ze echter ontwikkelen is het vervangen van de huidige achterplaat van zonnepanelen door een polymere achterplaat en in het productieproces te integreren. Dit maakt een hybride paneel nauwelijks duurder dan een conventioneel paneel en levert een optimale warmteoverdracht. Met deze inventie hebben ze meerdere start-up wedstrijden gewonnen, wat ze voorlopig overeind houdt en mogelijk maakt een definitief product te ontwikkelen.

Ik heb het hier in Brazilië enorm naar mijn zin. Het is gaaf om in de energieke omgeving van een startup te werken aan een nieuw product wat er eigenlijk al lang had moeten zijn. De relaxte omgeving en het vakantiegevoel van het strand in de weekenden maken het plaatje compleet. Ik zou de ervaring van het werken in deze cultuur en dit mooie land niet hebben willen missen en ik vrees dat ik tijd tekort kom om alle mooie plekken te verkennen.

Door: Peter Lathouwers Peter heeft via de faculteit Werktuigbouwkunde een internationale stage in Brazilië weten te regelen en deelt graag zijn ervaringen met de lezers van het T-Licht.

T-Licht 20.4

35

Wist je dat?

Wist je dat... ... Volg e V. er 1 ns Dirk 7 milj a mense n won rd en in Neder land?

en n d et a v m om elt rs .. . T rokk inge b v B. wee im? u t h sc

Mar tij n O. v wil me erkering t Pe Jansse ter ns?

... Irian van H. vind dat gourmet weer eens wat anders dan eten is?

... je wist-je-datje s naar tlicht.st@tue.nl ka n sturen of in kan leveren op de Japiekamer ?

... Huib L. zijn og en alleen gebruikt om te slapen?

... Dat Remco uit eig en er v F. aring weet h oe Jer oen D. sma akt?

... Gilles T. missch ien per ongeluk een hamburger in je tasje heeft gegooi d?

em iek ede t s u. eoli e H ed g s? n i El go er i een neg

ijn . z oei W gr c ar uit M n ... ene ben. o b sch he

Egber t v weet w an L. niet ie rech ts is?

Remco F. geen nodig heeft o bier m een mongo ol te z ijn?

Colophon Volume 20, edition 4 Circulation: 550 Editor in chief: Alex van de Greef Editorial board: Eline Hermans, Floris Hieselaar, Arthur Oldeman, Gilles Timmermans, Jarla Thiesbrummel, Lisa Struik, Sander Peters, Stefan Pouw en Marc Willemsen.

Printer: Gildeprint Drukkerijen info@gildeprint.nl The T-Licht is the association magazine of T.S.V. 'Jan Pieter Minckelers', study association of the department of Chemical Engineering and Chemistry of the Eindhoven University of Technology.

Contact T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ Attn. Het T-Licht Helix STW 0.25 Postbus 513 5612 AP Eindhoven Tel: 040-2473756 tlicht.st@tue.nl www.tsvjapie.nl The editorial board always reserves the right to edit or decline the provided copy.

Index of advertisements Dow Advertorial: Shell Pernis Teijin AkzoNobel

Inside cover front Page 14 Inside cover back Outside cover back

Advertentie CB&I komt vanavond (zeggen ze)

Advertentie DOW Nog niets aangeleverd.

Niet op tijd = normale/oude DOW advertentie