T-Licht editie 16.4

Verenigingsblad der T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Japie maakt Schotland onveilig BBE: Viel Wurst, Bier und Sauerkraut!

The truth about vegetarians

Jaargang 16 Editie 3

-

Changes in editorial board Since last edition there have been some changes. Besides a totally different layout and format, Stefan van Uden decided to quit as a member of the editorial board. For over a year he accompanied the other members and has written a lot of nice articles. Since the previous edition, the editorial board has a new member as well: it’s me. Some of you might already know me, but for the ones who don’t I will shortly introduce myself. My name is Eveline Hermans, I am twenty-one years old and grew up in Rosmalen (near Den Bosch). At the moment I am in the third year of my Bachelor and I hope to have my Bachelor degree around the end of the summer.

I am very busy with a lot of things which means I don’t have much time for hobbies, but of course I like to go shopping, going on holiday, going out for dinner (or make a nice one at home), partying, etc., etc…

24 Wie zijn deze zes willekeurige mensen?

Nederlands 4 Onderwijs 12 Bier van het Kwartaal 18 Japie on Tour: Fluor 19 Prijspuzzel 22 OSTS Casetour 24 Meet the kandi’s 27 Japie on Tour: Glasgow 32 BBE: Wuppertal 36 Borrellezing CB&I Lummus 37 Het Y van de Huismeester 39 Reacties op de nieuwe layout 40 Wist je dat?

12

Wat is het nieuwe bier van het kwartaal?

English 2 Chairman’s BrainSTorm 5 Culture Shock 7 PhD-Article 10 Just some thoughts 15 Interview: Bert Meijer 21 Recipe 30 Internship 34 Science News

15

Apart from that, at the end of the summer, I hopefully become treasurer in the XIth lustrum board of our Technological Study Association ‘Jan Pieter Minckelers’, something I am really looking forward to. Since the current board decided not to perform the task of T-Licht chief editor, they asked Yoran to continue his ‘job’ for one more year after being member of the 53rd board of Japie. Next year, there will hopefully be enough members in the Japie-board to have a chief editor from the board again and so we, me and the others from the candidate XIth lustrum board, decided to propose me as the new chief editor of this magazine. The editorial board agreed, so here I am now.

So: from next edition on, I will try to enjoy and inspire you with at least four new editions of T-licht. If you have any questions about me, about T-Licht, or if you think you might have a nice idea for an article, don’t hesitate to contact me personally, or via e-mail.

Before I tell you to enjoy this T-Licht, I would like to thank Stefan and especially Yoran for all their work!

Enjoy!

An interview with professor Bert Meijer

Eveline

Chairman’s BrainSTorm

Chairman’s BrainSTorm The year is coming to an end and this means the board will change soon. So Mike van Gils, my successor, has helped me writing this piece. Most of you will know Mike from the Study Tour Committee, but if you don’t know him yet, later on in this T-Licht there’s an article introducing the candidates for the eleventh lustrum board. For now this is my last time writing this piece and for Mike it’s of course his first and hopefully he will write four more after this one.

T

he last week of this year, the last exams are coming and the holiday is imminent. You all have to study very hard since you don’t want to come back for a resit in the middle of the summer holiday. During this transition period a lot of new students will come to Eindhoven. For them it will be a big transition from their old high school to a university.

Just as student life is unknown for freshmen, for the rest of us the upcoming period will also hold many unknowns, due to the new bachelor college which is being implemented next academic year. It carries a lot of uncertainties along with it, not only

for the educational part of our department. It is however very good news that next academic year the university will have more freshmen.

Another transition will start in the summer holiday after your second year at our department. You will start your minor and follow courses of your own choice for half a year. I think it is good more and more students are doing their minor (project) abroad! Too bad the bachelor college will have a choice program divided over the whole bachelor. This means going abroad during the bachelor will be more difficult. When you al-

most finish the bachelor program, hard choices with large consequences have to be made. Continue with a master program straight away or not? Choices are difficult, so we have to thank the TU/e for launching the new ‘Harde knip’. Some students don’t have to choose whether they will continue with a master program or not. Most of the time the choice is made for you, just a piece of cake, nothing more. Actually, there will be more choices to make when you only have to succeed in a few courses in the next year. You can become a parttime board member or have a relaxed period, even extra working is an option in order to get some money for the ‘langstudeerdersboete’…

For some people the holiday is also the transition between studying for courses in the master program and your internship or graduation. Do you want to do your graduation or internship first? A hard question, both options are possible and have some advantages. What will your graduation project be, hmm, it is also possible to go abroad for your internship.

An interesting choice, it will be good for your CV but it will also cost you a lot of effort to arrange the trip.

When speaking about hard choices, I don’t think that the holiday is a ‘nice’ period anymore. I just told you a fraction, the bottom line, of the troubles you have to deal with during the

2

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Chairman’s BrainSTorm holiday. Luckily I, Mike, and some of you are going to the east coast of the USA and Canada with the study tour of Japie. The four weeks long trip will consist of visiting chemical companies and universities but there is also much time left for having fun together and cultural activities. During this period I really can have some holiday, certainly as a member of the committee the trip will be very relaxed of course. We don’t have to make difficult decisions because it is during the holidays and we’ve just seen no difficult choices exist during the holiday period. Although choices are difficult, it makes life in general better, I think. The art of thinking and making choices (having a holiday) makes life less boring, sometimes even interesting. But for both cases, making choices and having a holiday, it shouldn’t take too much of your time.

So much for Mike’s ramblings. But besides the holidays there are also a lot of events which you can enjoy.

First of all we have the European Football Championship. I, Ivan, have no doubt most of you will be dressed

“It’s quite insane how good the Dutch are in sports if you keep in mind there are only sixteen million Dutch people.” in orange during these weeks to support one of the best football teams in the world. It’s pretty funny that a game of eleven versus eleven trying to get a football between two posts has so much influence on our lives.

Throughout the year we see all kinds of rivalries between the supporters of different football teams, but when Holland plays, they all seem to forget that they hate each other. Ah well, at these weeks there’s always a good atmosphere and you can have a really great time everywhere.

Another great event which is during the holiday is the Olympics. This year it will be in London, so that isn’t too far away. The main sports are in my opinion athletics and swimming. I don’t know how Holland will do this year but in the last three Games, Holland ended respectively at the 8th, 18th and

12th place. It’s quite insane how good the Dutch are in sports if you keep in mind there are only sixteen million Dutch people. The athletes do manage to always end around the 10th place. Another good thing to mention about the Olympics is that London got chosen by 54 votes against 50 votes. And I think the whole world is expecting a new world record at the 100 meters sprint.

But these events aren’t about sports anymore. It’s no coincidence the Olympics are right in the middle of the summer vacation. If you think about the European championships, I think everyone will associate it with a big beverage company or a car company.

But don’t get me wrong, I love to watch these games too. These events make you feel proud of your country.

It makes you cheer for the team or athlete representing your country.

But after the holiday the association will have its 55th year, that’s enough reason to celebrate this milestone. In honor of the eleventh lustrum a lustrum committee is established. Activities are organized exclusively for the lustrum, there is a reunion coming up, a gala and some other cool activities. We will also have a big lustrum party together with W.S.V. Simon Stevin and e.t.s.v. Thor as they have their eleventh lustrum as well. This is going to be big, so don’t miss this out.

As usual, the board has to change every year. Since last year the change

of boards will take place in the first week of the new academic year. This is also the last T-Licht that I (Ivan) may write the Chairman’s BrainSTorm. But of course I will stay in the editorial board of the T-Licht. I can still remember my first Chairman’s BrainSTorm when I was a ‘kandi’. I didn’t have anything to write about so rewrote a greek story. I also wonder if anyone noticed I haven’t changed the title of the article. Where the 53rd board had a connection with the sea, ships and storms, I’m pretty close to hydrophobic. But I think this title summarizes the essential of this article perfectly.

It’s a piece in which the chairman can express his thoughts and views on various matters. I’ve used this piece mainly to complain about a lot of things, but that’s what was on my mind at that time. Everything around us is changing, so I think we should too. Changing nothing isn’t going to help, just look at Greece.

So now it’s time for my final words.

I want to thank everyone for their support throughout the year, and although it’s not finished yet, I want to thank you for the fantastic year we already had. I already want to wish good luck to the candidates for the eleventh lustrum board, I’m looking forward to what next year will bring!

By: Ivan Ottenheijm and Mike van Gils.

Ivan is the current chairman of the 54th board. Mike is his probable successor for the XIth lustrumboard.

T-Licht 16.4

3

Onderwijs

De laatste loodjes Jawel beste lezers, aan alles komt een eind, zo ook aan de mooie reeks T-Lichten die dit jaar is verschenen. Dit zal het laatste T-Licht zijn waar ik als Coördinator Onderwijs een stukje in schrijf. Er is dit jaar veel gebeurd in onderwijsland, de plannen om de Redesign te implementeren zijn nu grotendeels klaar, ook in onze eigen faculteit ligt een nieuwe Bachelor klaar en over de Master en de reorganisatie van onze faculteit is ook genoeg gesproken dit jaar.

T

he final straw, de laatste druppel, de laatste loodjes; allemaal manieren om te zeggen dat iets op z’n einde loopt. Zo komt ook aan dit mooie jaar langzamerhand een einde, ingeluid door de bekendmaking van de kandidaten voor het XIde lustrumbestuur, maar over hen (in ieder geval één van hen) later in dit stukje meer. Het mooie is altijd dat een einde van een periode ook altijd het begin van iets nieuws inluidt. In het geval van het album “Final Straw” ook zo, dit was namelijk het album waarmee de band Snow Patrol haar eerste internationale bekendheid verwierf. Een album met mooie maar ondertussen ook weer oude nummers als “Chocolate” en “Run”.

Zo gaat dat ook in het onderwijs.

Jaar na jaar worden nieuwe strategieën ingezet, maar ze worden keer op keer overruled door nieuwe beleidsmakers waardoor “nieuw” beleid na nieuw beleid wordt ingezet. Maar dus nooit afgemaakt. Nu het kabinet is gevallen zal ook opnieuw naar het onderwijsbeleid worden gekeken en regelingen die al als zeker werden gezien (veranderen master-studiefinanciering naar “sociaal” leenstelsel) zullen mogelijk controversieel verklaard worden en niet meer doorgaan. Zo’n regeling was natuurlijk funest geweest voor de Nederlandse kenniseconomie, maar de vraag is of

4

het constant veranderen van het beleid uiteindelijk wat beters oplevert.

En je weet natuurlijk nooit of het toekomstige kabinet niet nog zwaardere maatregelen gaat treffen.

Engeland, maar ook in andere landen.

En ik verwacht wel dat dat zowel voor onderwijs, als voor een latere carrière de internationale markt steeds relevanter wordt.

Maar genoeg over onderwijsbeleid.

Wat natuurlijk ook belangrijk is, is het nieuwe hoofdstuk in ónze verenigingsgeschiedenis dat weldra aan zal breken, namelijk het XIde lustrum!

Het kandidaatsbestuur is bekend gemaakt en heeft zich vorige week gepresenteerd en waarschijnlijk zal Jasper van Kampen jullie volgend jaar gaan verblijden met vele artikelen over onderwijs. De laatste regels van dit artikel zal ik dan ook aan hem laten om zich voor te stellen.

Met alle huidige landelijke, universitaire en facultaire veranderingen in het onderwijs zal het voor mij een druk en interessant jaar worden.

Juist in tijden van verandering is het belangrijk om de kwaliteit van het onderwijs te waarborgen en te optimaliseren. Hiervoor is de inbreng van studenten essentieel en ik hoop op een goede samenwerking tussen ons.

Als kandidaat Coördinator Onderwijs is mij gevraagd mijn eerste regels voor het T-Licht te schrijven en mezelf daarmee alvast voor te stellen. Ik ben een geboren en getogen Brabander.

En dat ben ik altijd trouw gebleven, met uitzondering van het halve jaar dat ik in het buitenland heb gestudeerd voor mijn Minor. In Cambridge heb ik ook veel meegekregen van het academisch onderwijs, niet alleen in

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Ik heb heel veel zin in mijn functie en een fantastisch bestuursjaar. Blijf nu nog vooral bij Olaf klagen met al je onderwijsproblemen en ik zie uit naar volgend jaar.

Door: Olaf Vorselen en Jasper van Kampen.

Olaf is de coördinator onderwijs van het huidige bestuur. Jasper zal hem waarschijnlijk opvolgen in het XIde lustrumbestuur.

Culture Shock

To Africa and back “I was born in the Netherlands but I’ve lived in Malawi for 15 years.” This has probably been the line that I’ve repeated the most since I moved to the Netherlands in 2008. After completing my secondary school in Lilongwe, Malawi, I studied liberal arts and sciences at Roosevelt Academy (RA) in Middelburg, Zeeland, where I graduated in 2011.

I’ve been at TU/e for seven months and am now a master’s student after completing a customised pre-master.

G

rowing up in Malawi I attended an international school which entertained about 50 nationalities in less than 600 students.

Many students, like myself, were born outside of Malawi but had lived in Malawi for most of their lives. Others, including many diplomat children, were only there for 2-3 years before moving on to their next country. The diverse nature of the school provided a scintillating social setting.

Upon arriving in the Netherlands I was confronted with challenges which, though not entirely foreign to me, still required me to make some clear adjustments. One of the more deliberate adjustments was related to the concept of “time” and at what point you were considered “late”. Life in Malawi had a more laissez-faire

approach and I recall that in my first few months in the Netherlands I was frequently the last person at group meetings or at social events.

Furthermore, nights out in the Netherlands were very different to what I was used to in Malawi. Primarily, the number of bars, clubs and restaurants available in the Netherlands allowed for a much greater choice (although this is not necessarily true for Middelburg). Socialising in Malawi consisted largely of visiting the same places or going to house parties, although this by no means led to less eventful nights!

After completing my bachelor’s degree at RA, I decided to focus my studies in chemistry and came to TU Eindhoven. The biggest difference between my life in Middelburg and Eindhoven is related to the different university systems. At RA, we followed a more American approach to education, with students taking subjects in many different fields. I majored in chemistry and physics, but my final semester consisted of particle physics, ecology, French and world religions! In addition, class discussion formed a centrepiece to many of the

lectures, something that becomes increasingly difficult in lectures about the natural sciences. English was also the compulsory language of the university, which was ideal since even though I am bilingual, my English is significantly better than my Dutch.

I think it is fair to say that from both of the moves that I made, neither of them led to what I would consider a real “culture shock”. Leaving Malawi arguably required the greater adjustments, but these were always going to be adjustments to surroundings that I was already familiar with, albeit from a distance. Probably the most difficult part of the whole experience is having a slightly peculiar sensation of not feeling at home in the country where you are originally from. Although I can tell that I have become accustomed to life in the Netherlands, for the time being I still feel more at home in Malawi. This is however an ever-changing situation and I look forward continuing the settling down process one Japie event at a time!

By: Wilbert Vrijburg His experiences with studying in different places all over the world earned him this place in T-Licht to tell all about it.

T-Licht 16.4

5

PhD Article

Spinning Disc Reactors The increasing global competitiveness on the chemical market and the stronger call for more environmentally benign processes, underline the necessity for more productive, energy-efficient and greener reactor technologies. In the Laboratory of Chemical Reactor Engineering (SCR) we are focussing on the development of those types of chemical reactors.

One such very efficient multiphase reactor is the spinning disc reactor (SDR).

I

n the novel spinning disc reactor, a rotating disc –the rotor– rotates at a high angular velocity (up to 3.000 rpm) in the presence of a stationary disc –the stator–. The distance between both discs is in the order of magnitude of one to a few millimetres. One of the SDRs in our lab has a disc radius of 13.5 cm and a spacing between the discs of 1 mm. After a very simple calculation you can find that at the highest rotational speed of the disc of 3.000 rpm, the fluid velocity has to decrease from 42.4 m/s (= 153 km/hr!) at the rim of the rotor to zero at the stator in only a single millimetre! You can imagine that this steep velocity gradient causes extremely high shear forces in the fluid between the discs.

The way in which these intense process conditions are improving the productivity of multiphase reactors can be sketched when we’re considering a simple reactive system. In Figure 2, we consider a reactant molecule from the gas phase (light blue) that reacts with a molecule from the liquid phase (purple) on the surface of a catalyst particle (red) to yield the desired product. As we can see, this is a multi-step process in which the molecules from the gas phase have to traverse the gas-liquid interface to the bulk of the solution, from where they have to diffuse to the solid surface where the reaction can take place. It is the rate of all the slowest of the consecutive steps that determines the overall rate of formation of the product. Therefore, when one would like to increase the productivity in an intrinsically fast catalytic reaction, one should increase the rate of the mass transfer steps.

Figure 1: In the spinning disc reactor, a rotating disc –the rotor– rotates at a high angular velocity in the presence of a stationary. The distance between both discs is in the order of magnitude of one to a few millimetres.

T-Licht 16.4

7

PhD Article

Figure 2: Production of desired products in multiphase reactors consists of multiple, consecutive steps. First of all, a reactant molecule from the gas phase has to diffuse through the gas liquid interface, after which it is mixed with the bulk of the liquid.

From there it diffuses towards the surface of a solid catalyst particle on which reaction can take place.

The mass transfer rate between the different phases can be increased by either increasing the interfacial area per unit volume or by decreasing the resistance for mass transfer, i.e. increasing the mass transfer coefficient. The spinning disc reactor increases the mass transfer rates (and hence productivity) by doing both at once. The extremely strong shear forces in the liquid inside the reactor literally shred existing bubbles to pieces, forming increasingly smaller and smaller bubbles. The smaller the bubbles are, the more interfacial area per volume of gas is available for mass transfer. Also, the high degree of turbulence (due to the high liquid velocity) leads to strong vortices that rapidly mix the liquid elements in the boundary layers surrounding the bubbles and the catalyst particles with the bulk of the liquid. This leads to a strong decrease of resistance against mass transfer and thus the mass transfer coefficient increases.

As you can understand from the above, the hydrodynamics between

8

the rotating and stationary disc has a profound impact on the productivity of the reactor. My research project therefore isn’t only very relevant in improving industrial processes, but it also grants a fascinating academic challenge. In my PhD-research the fundamental theoretical description of fluid flow has to be linked to design parameters that are required in chemical reactor engineering, such

“The fluid velocity has to decrease from 42.4 m/s (= 153 km/hr!) at the rim of the rotor to zero at the stator in only a single millimetre! ” as turbulence intensity, gas hold-up, mass/heat transfer characteristics, etc…

To give an example of this matching of theory with engineering parameters; in my most recent paper, the

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

thickness of the boundary layer, δ, attached to each disc was found to be described by an astonishingly simple function of the Reynolds number: δ/h=c/√Re, in which c=2.7 for the boundary layer attached to the rotating disc, and c=4.8 for the one at the stationary disc [1]. The thickness of the boundary layer is of fundamental importance in the design of rotor-stator spinning disc equipment, since in this very thin liquid layer the highest shear forces arise and the biggest part of the heat and mass transfer resistance is concentrated. Again, it can be seen from this equation that at higher Reynolds numbers, the boundary layers become smaller and thus the resistance for mass and heat transfer is lowered.

Another illustrative example of the fruitfulness of linking theory to design equations is the work done together with graduate student Harry Houben; a model was constructed which predicts the initial bubble size as a function of operating conditions (gas flow rate, rotational speed, etc.)

PhD Article

Figure 3: (a) Bubble size versus viscosity and (b) versus density. It can clearly be seen that there is a distinct trend in the results with respect to density, while the effect of viscosity is not as visible. and liquid/gas properties (density, viscosity). The model accounted for all relevant forces on the bubble as drag and buoyancy and was able to explain the experimental data on the whole set of operating conditions and liquid/gas properties within 10% deviation. Most interestingly, we found that in contrast to common belief, not the liquid viscosity, but the liquid density was the most important factor in the emerging bubble size in these systems. This can clearly be seen in Figure 3 where the results from a whole range of experiments with different aqueous solutions (H2O with KI, NaCl or glycerol) are depicted. As one can see, the plot of bubble size versus density results in a very clear trend, while the plot of the bubble size versus viscosity is much more random.

tion will be. It is known from results in literature where a thin-film rotoronly spinning disc reactor was used, that nano-particles down to a size of around 30 nm were obtained, we are therefore convinced that with our more efficient rotor-stator configuration we can beat that result easily.

There are always more research projects available for master students at the end of their studies who wish to do an assignment in reactor technology. We are constantly working at and expanding the front lines of science and engineering. During my graduation project in SCR on the same project, I realized that I loved working on complex and endeavouring scientific problems which could really make

a contribution in the design and industrial practice of chemical reactor technology. This made the choice for me between doing a PhD or to immediately start working in industry after my master a simple one. If you have become enthusiastic about doing a master project within our group on the spinning disc reactor, feel free to send me an email or drop by my office any time you want.

[1] K.M.P. van Eeten, J. van der Schaaf, G.J.F. van Heijst and J.C. Schouten, Phys. Fluids 24, 033601 (2012) By: Kevin van Eeten Kevin is a PhD student in the group of Jaap Schouten.

From the end of April, another master student is accompanying me in my research endeavours; Nina van Loo will be working on the production of nano-CaCO3 in the SDR. In this project the reactor will be fed with two aqueous solutions; one containing CaNO3 and one containing K2CO3.

When these streams mix, the insoluble CaCO3 precipitates and with an increasing level of mixedness and homogeneity of the liquid in the reactor, the particles will become smaller and smaller. In other words; the more turbulent the liquid phase will be, the smaller the particles will be and the narrower the particle size distribu-

T-Licht 16.4

9

Even Schoppen

“I don’t eat it I am a vegetarian’’ Leonardo da Vinci, Albert Einstein, Leo Tolstoy, Bob Marley and Pamela Anderson- what do those have in common?

All of them are vegetarians! Food chains become more and more vegetarian-friendly and almost in every grocery store there’s a dedicated section of food for people carrying that label. All of us prefer some food over other, we usually don’t carry labels, though. Vegetarianism in my belief is a kind of religion, addiction or just means to be a part of a certain group within a society.

T

he statement is just a statement and I cannot just hate them without reasonable arguments. Therefore, I decided to gather enough information to make myself believe that becoming a vegetarian is an ultimate way to a healthy living.

Finding out who they are, why they stick to that diet, and what that diet lacks, seemed to be important in selfpersuasion.

First, there are several varying types among vegetarians: Pescetarians abstain from eating all meat and animal flesh with the exception of fish. Flexitarian is used to describe those who eat mostly a vegetarian diet, but occasionally eat meat. Lacto-ovo-vegetarians (“lacto” comes from the Latin for milk, and “ovo” for egg) do not eat beef, pork, poultry, fish, shellfish or animal flesh of any kind, but do eat eggs and dairy.

Lacto-vegetarian is used to describe a vegetarian who does not eat eggs, but does eat dairy products. Jain vegetarians use dairy but excludes eggs and honey, as well as root vegetables.

Ovo-vegetarian refers to people who do not eat meat or dairy products but do eat eggs. Fruitarianists consume only fruit, nuts, seeds, and other plant matter that can be gathered without harming the plant. Buddhist vegetarian excludes all animal products as well as vegetables in the allium family: onion, garlic, scallions, leeks, or shallots. Vegans do not eat meat of any kind and also do not eat eggs,

dairy products, or processed foods containing these or other animal-derived ingredients such as gelatin. Raw foodists believe that foods cooked above 46 °C have lost a significant amount of their nutritional value and are harmful to the body. A raw vegan diet consists of unprocessed vegan foods. The macrobiotic diet includes unprocessed vegan foods, such as whole grains, fruits and vegetables, and allows the occasional consumption of fish. Sugar and refined oils are avoided.

Secondly, people tend to go vegetarians because: Meat is more expensive On the average to grow a cow that would give 75 kg of consumable meat, 1 acre is needed, which can be used to grow 9,000 kg of potatoes.

One person’s annual consumption of potatoes according to FAOSTAT annually reaches 31.3 kg. The leading countries in meat consumption are Uruguay and Argentina, eating 55 kg of beef on average per person per year. Growing a single cow requires daily care of providing food and water, from the natural resources. Transportation of the meat, it’s processing and storage, all consumes energy derived from fossil fuels. This is then transposed onto the profit scale, where meat becomes one of the most valuable products in monetary sense.

10 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Animal rights and environment Factory farming violates animal rights in several ways, such as space provided for any animal to grow, forced feeding and limited physical freedom with the aim to gain more meat and fat. Besides, slaughtering techniques reach the top of possible cruelty that any meat-eater can watch with his eyes open. However, we also find it extremely painful when animals are killed by predators or die in natural way. That most prey is eaten while it’s still alive testifies to the heartlessness of nature compared to slaughterhouses, where death is generally quick.

The higher consumption of meat results in pollution and requires higher land, water and energy investment that is reflected on the environment and climate changes. Animals, however, pull their weight when it comes to land-use and food-production efficiency: They graze on lands unsuitable for crop-growing, eat those portions of plants that are considered inedible (e.g., corn stalks and husks), and provide byproducts and services that ease human burdens. 70 % of the feedstock used in the Dutch feed industry originates from the food processing industry, which utilizes materials that might otherwise be wasted, to produce high-protein food.

Religious beliefs Meat is said to have become a part of the human diet after the Flood, when

Even Schoppen all plant life had been destroyed: “Every creature that lives and moves shall be food for you” (Genesis 9:3).

Jainism teaches vegetarianism as moral conduct as do some major sects of Hinduism. Buddhism in general does not prohibit meat eating, while Mahayana Buddhism encourages vegetarianism as beneficial for developing compassion. Other denominations that advocate a vegetarian diet include the Seventh-day Adventists, the Rastafari movement, the Ananda Marga movement and the Hare Krishnas.

Health problems and weight management It has been shown that vegetarians tend to suffer less from diseases such as cancer, heart disease, high blood pressure, obesity, and diet-related diabetes. Raw red meat can harbour a range of dangerous organisms - including E. coli, salmonella and campylobacter - which can cause poisoning.

In order to be as disease free as possible vegetarians incorporate a wide range of foods into their diet. By do-

ing this they are getting all the essential nutrients they need to live. Vegetarians that aren’t careful to include a wide range of foods or supplements can suffer from deficiencies in zinc, calcium, Vitamin D, Iron, Vitamin B12, and protein. Protein is needed for the body to grow and repair itself.

After giving birth, most of the ideologist moms devoted to vegetarianism feed their babies accordingly, in some cases even denying medicine and healthcare benefits, sticking to herbal remedies only, which usually leads to a child homicide.

High intake of animal protein from red meat can have a bad effect on bone health. As meat is digested, it produces acid residues. These need to be neutralised with alkalising minerals, such as calcium, which may be leeched from bones. Leafy green vegetables such as cabbage and kale are rich in calcium, whereas meat has a relatively low content. Protein can be obtained from a number of sources in a vegetarian diet. Nuts, seeds, legumes, grains, and soy products all contain protein.

Next is to compare the diets:

Comparing the nutrition pyramids gives an impression that consumption of the vegetables and whole grains is strongly motivated on both sites. The only difference is the protein source. Should not then vegetarians be called anti-carnivores or nonmeat-eaters? When a healthy diet is followed, the main difference associated with non-labelled meat-eater, is that he consumes 3-4 eggs, 2-3 litres of milk, 100-150 grams of cheese and 300-500 grams of meat per week as a substitution for milk, cheese, and other substitutes made of soy milk.

Using soybeans to make milk instead of raising cows may be ecologically advantageous, because the amount of soy that could be grown using the same amount of land would feed more people than if used to raise cows. Because the soybean plant is a legume, it also replenishes the nitrogen content of the soil in which it is grown. However, the packaging and transportation is more energy consuming for the soy milk rather than cow milk.

After looking deeper into the vegetarian ‘issues’ I can say that vegetarians seeing their lifestyles as an ideology or religion, while denying all the benefits of the developed society life and sticking to the meat-less diet despite their health complications remain repulsive. However, those who chose to go vegetarians because they discover that this is healthier for their type of body, have every right to be picky in the stores and while choosing a place and what to eat.

“I don’t eat it - I am a vegetarian’’ should be substituted by ‘I don’t eat it, because I want to lose weight or I’m suffering from high cholesterol, blood pressure etc’. To prevent any disease associated with nutrition, being vegetarian is NOT enough: one should be smart and know how to keep balance.

By: Svetlana Borukhova As an avid opposer of vegetarians, Lana decided she wanted to know what she hated. This is the result of her research.

T-Licht 16.4

11

Bier van het Kwartaal

Sinds enkele weken wordt er weer een kandidaats F.O.R.T.-‘cie ingewerkt. Dat betekent dat de kennis en kunde van de huidige voorraadbeheerder mogelijk binnenkort plaats zal moeten maken voor het ondoordachte, onbesuisde en speelse enthousiasme van een nieuwe voorraadbeheerder. De ervaring leert dat verse voorraadbeheerders wel eens een verkeerde inschatting kunnen maken. We zullen geen namen aan de schandpaal nagelen, maar de vier fusten Wieckse Witte van voorraadbeheerder Wouter zijn een mooi voorbeeld.

Gelukkig kunnen uw favoriete oud-voorraadbeheerders u ook dit kwartaal weer een prachtig bier presenteren. Zodat u, ondanks de nieuwe invloeden in de F.O.R.T., zeker kunt zijn van een uitstekend advies als u weer een lekker speciaal bier bestelt.

Brouwerij “The Musketeers” In tegenstelling tot de eerdere winnaars van het bier van het kwartaal zoomen we deze keer in op een brouwerij die nog niet zo lang bestaat. Brouwerij “The Musketeers” werd opgericht in 2000 door vier brouwingenieurs: Kristof De Roo, Rikkert Maertens, Stefaan Soetemans en Sven Suys. Vier vrienden met een gemeenschappelijke passie voor bier. Een soort van F.O.R.T.- ‘cie-achtig clubje dus. In verschillende tussenstappen werd, na een drietal jaar hobbybrouwsels, een eerste product op de markt gezet. De zoektocht naar een passende naam was moeilijk maar leverde een veelbetekenende naam op: Troubadour.

Enkele eeuwen geleden trokken al zingend en vertellend jonge mannen rond om zo een hoop tradities,

12

legendes en verhalen te kunnen doorgeven van streek tot streek, van generatie op generatie. Dit waren de troubadours. Ook Brouwerij “The Musketeers” wil de mooiste traditie die België op de wereldkaart zetten, namelijk de kunst van het bier brouwen, via “Troubadour” levendig houden.

De omschakeling van hobby naar commerciële activiteit ging ook gepaard met moeilijke beslissingen.

Met twee Musketiers werd het verhaal verder uitgebouwd en vol enthousiasme werd een tweede bier ontwikkeld: Troubadour Obscura.

De Troubadourbieren kregen jaar na jaar meer erkenning en ondanks de vele concurrentie op de Belgische biermarkt worden ze nu geschonken in een steeds bredere regio van het

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Vlaamse land. Maar ook in het buitenland is ‘Troubadour’ niet onopgemerkt gebleven. 2010 werd het jaar van de grote doorbraak met de Gold Medal Award van Troubadour Blond op de World Beer Cup in Chicago.

Daarnaast werd ook een derde bier gelanceerd: Troubadour Magma. Ook ditmaal was het meteen een schot in de roos.

Zo trekt de Troubadour verder de wereld rond, een verhaal met een hart voor bier, een verhaal van de traditie en kwaliteit van Belgisch speciaalbier.

Bron: http://www.troubadourbeers. com/nl/historiek

Bier van het Kwartaal Het bier van het kwartaal Troubadour Magma is een Amberkleurig bier met het kruidig en bitter karakter van een American Indian Pale Ale maar verzacht met de smaak van een Belgische Tripel. Het bier heeft een ontzettend rijke smaak, waarin lichte fruitigheid en frisse hopsmaak naar voren komen. Wel moet daarbij gezegd worden dat de smaak wat overweldigend kan zijn bij de eerste slok, maar daarna is het een aangename krachtige smaak. Opvallend is ook de frisse hopgeur die je tegemoet komt bij het openen van het bierflesje, waar natuurlijk iedere echte bierliefhebber van houdt.

De brouwer heeft duidelijk ook zorg besteed aan de verpakking van het bier. Het etiket ziet er netjes verzorgd uit en straalt met haar kleuren een gevoel van warmte en van kracht uit.

Het etiket gaat dan ook prima bij de smaken van het bier.

De brouwer vindt dat de Troubadour bieren in een slank kelkglas geschonken moeten worden. Hierdoor wordt de schuimkraag wat extra opgestuwd, maar de rijkelijk schuimende Troubadour Magma heeft dit eigenlijk niet echt nodig.

tie, vanwege het feit dat ze ‘slechts’ vier bieren op tap kan hebben. Alle leden van de ABT zijn verplicht het bier van de maand te schenken, dus het spreekt voor zich dat het bier van de maand van deze club niet zomaar een biertje is.

De Troubadour Magma werd voor het eerst gelanceerd op het Zythos bierfestival in België. Dit is een groot bierfestival dat jaarlijks, sinds 2004, in Leuven wordt gehouden. Op dit festival won het bier meteen de Consumenten Trofee 2010. Het werd verkozen tot beste bier van het festival door de vele honderden bezoekers die hun stem uitbrachten. Uniek aan deze trofee is dat het uitverkoren bier niet door een jury wordt bekroond, maar gekozen wordt door de bezoekers van het Zythos bierfestival zelf.

Troubadour Magma heeft zich dus al vanaf het begin af aan bewezen als een echte publiekslieveling. Wij denken dat Troubadour Magma de potentie heeft om ook binnen de gelederen van de F.O.R.T. een publiekslieveling te worden.

Na de eerder gewonnen prijzen en eervolle vermeldingen mag de Troubadour Magma in nu ook de meest prestigieuze onderscheiding aan

Een ander opzienbarend punt is dat de Troubadour Magma ook al eens is verkozen tot bier van de maand bij de Alliantie der Biertapperijen (ABT). De ABT is een exclusief clubje van cafés die tenminste 35 bieren op fles hebben én tenminste vijf bieren tegelijk op fust. De F.O.R.T. mag overigens niet toetreden tot de allian-

“Troubadour Magma heeft zich vanaf het begin af aan bewezen als een publiekslieveling.” haar prijzenkast toevoegen, namelijk de verkiezing tot Bier van Het Kwartaal in het T-Licht. Kandidaats-voorraadbeheerder Floris zal zorgen dat er binnenkort een mooie koude voorraad Troubadour Magma op u staat te wachten bij de komende donderdagborrels. Komt u er ook van genieten?

Door: Sven van Belzen en Frank van Wijk Elk kwartiel kiezen deze oud-voorraadbeheerders een lekker nieuw biertje uit, dat direct in de F.O.R.T. geproefd kan worden.

T-Licht 16.4

13

Advertorial VSI/e

T.S.V. “Jan Pieter Minckelers” werkt samen met de alumnivereniging VSI/e.

Beide verenigingen willen zich graag bij elkaars leden onder de aandacht brengen. In dit T-Licht geven wij het woord aan VSI/e bestuurslid Frans Schiffelers.

De VSI/e is de alumnivereniging voor afgestudeerden aan de Faculteit Scheikundige Technologie van de Technische Universiteit Eindhoven.

De VSI/e telt op dit moment rond de 500 leden en blijft redelijk stabiel op dat niveau. Dat is een goed teken in deze tijd. Maar gezien het aantal afgestudeerden is dat natuurlijk altijd te weinig.

We zijn 24 april 1995 opgericht en nog steeds actief met het organiseren van onder andere contactdagen, lezingen over actuele onderwerpen, bedrijfsbezoek, ALV’s (algemene ledenvergadering) met een cultureel tintje, sponsoren Japie en bijeenkomsten voor jaargenoten.

Ik ben, na militaire dienst, eind september 1973, begonnen met mijn studie Scheikundige technologie aan de toen nog THE. Dat was na een jaar “bezigheidstherapie” in het leger een verademing. De opleiding was uitdagend en kende zoveel facetten van scheikunde en technologie dat ik er ruim de tijd voor heb genomen. Afgestudeerd ben ik in ’81 aan de vakgroep Koolhydraten van CT, toen al bezig met de ontwikkeling van hoogwaardige producten uit bio-grondstoffen. Vooral onderzoek en de practica gaven me veel voldoening. Iets wat onder huidige omstandigheden wellicht niet meer mogelijk is voor de student. Jammer, want net die fase in vrijheid van experimenteren heeft mij gevormd.

Laten we hopen dat dit niet waar is, want dan staat ook onze toekomst op het spel. En we zoeken nog steeds naarstig naar nieuwe leden en ook naar nieuwe bestuursleden, die een link kunnen leggen tussen de huidige scheikunde studenten en de alumni.

Ondanks mijn drukke baan heb ik meer dan 10 jaar geleden besloten om actief deel te nemen in het bestuur van de VSI/e. En met veel plezier!

Ik ben specialist op het gebied van proces veiligheid en heb ruim 30 jaar ervaring in de procesindustrie en engineering. In mijn dagelijks leven word ik voortdurend geconfronteerd met de risico’s die de procesindustrie met zich meebrengt, de verbeteringen om de processen veiliger, schoner, efficiënter te maken en daarmee de risico’s en milieubelasting te reduceren. Duurzaamheid staat hoog in ons vaandel. Het meeste plezier beleef ik aan het trainen van medewerkers en het houden van workshops op het gebied van proces veiligheid in Europa, China en de USA. Vooral het contact met de mensen, de verschillen in cultuur, opleiding en manier van denken maken dit soort trainingen zeer uitdagend.

Het lijkt alsof de drempels om te gaan studeren steeds hoger worden en de echte scheikundige technologieopleiding wellicht verloren gaat.

14 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Eenzelfde uitdaging kun je ook in de VSI/e vinden. Als je ziet hoe oud jaargenoten zich ontwikkeld hebben, hun levenservaring willen delen, bereid zijn om hun kennis beschikbaar te stellen aan de leden EN de huidige studenten, dan moet dat wel een reden zijn om ook lid te worden van de VSI/e.

Iedere afstudeerder krijgt een jaar gratis lidmaatschap aangeboden.

Het Inschrijfformulier wordt tijdens de zitting uitgereikt. Daarnaast kun je gebruik maken van onze website of de TU/e alumni site om je lid te maken van de VSI/e. Het is nooit te laat om lid te worden, wel jammer als het niet doet.

Ik wens jullie veel plezier als nieuw lid van de VSI/e !

Was getekend, Frans Schiffelers, bestuurslid VSI/e

Interview: Bert Meijer

Bert Meijer

One of the best-known faces in our department is that of Professor Bert Meijer. As a vivid promoter of science, he is also known outside of our department, for instance through his lecture at Lowlands in 2009 about “Why we can’t make life”. On May 15th of 2012, Yoran and Robin went to visit him for an interview.

Could you tell us something about your career so far?

I was born in Groningen in 1955, the same city where I studied chemistry from 1972 until 1978. There I passed my kandidaats in three years, followed by three years of taking my doctoraal with a major in organic chemistry and a minor in physiological chemistry at the university hospital. I was attracted to organic chemistry by Hans Wijnberg, due to his excitement for the important role of molecules in society, his priority for the future of his students and his wish to explore new avenues in science. He unfortunately passed away last year, but he will remain my mentor and use his ideas even today. I also did my PhD in his

group, studying “Chemiluminescence in Action; synthesis, characterization and applications of 1,2-dioxetanes”. It recently got new attention. Matter of fact, by the time this article gets published, the group of Rint Sijbesma will have a Nature Chemistry paper on chemiluminescence and polymer fracture.

I was set for a post-doc in the USA, but the oil crisis in 1982 made me decide to take one of the few openings in industry. So I took a job at Philips, in a completely different field: coatings and polymer materials. At that time the exciting field of conducting polymers and functional organic materials started and I had the privilege to work with great colleagues to pioneer in this new area of science. Then in 1989, I accepted an offer of DSM to become group leader of the group ‘new polymer materials’, where we started to work on dendrimers with Ellen de Brabander and supramolecular polymers with Ronald Lange; others in my group worked on biomaterials. When in 1991 the position of Professor came available at the TU/ e, I came back to Eindhoven. By now, I am the most senior of all professors in the department, I’ve seen them all

come and go. In 1995, I became parttime professor in macromolecular chemistry at Radboud University in Nijmegen, and in 2000 I moved halftime to the department of Biomedical Engineering at the TU/e. 2005 was the year in which I was appointed as the first university professor at the TU/e. So apart from a distinguished visiting professorship in Santa Barbara, California and a large number of lectureships abroad, I spend most of my working time in the Netherlands.

Currently, I am affiliated for 30% to the Chemical Engineering and Chemistry Department, for 30% to the Biomedical Engineering Department and for 40% to the ICMS. Could you tell us what ICMS is?

ICMS is the Institute for Complex Molecular Systems. The university board asked me roughly four years ago to investigate the possibilities of an interdepartmental institute. At the same time I noticed that our own research couldn’t continue without the strong involvement of mathematics, physics, biology and engineering, so I combined all these ingredients in the ICMS. ICMS is really supporting interdepartmental education, science and engineering. All involved are thrilled

T-Licht 16.4

15

Interview: Bert Meijer

with the possibilities and new avenues that are in front of us. Theory of particle systems, soft matter, biomaterials and functional supramolecular systems are at the focus of our scientific agenda. Students and postdocs are involved in many aspects of systems with an increasing complexity. This approach is not only important for the science of the future, but also for the way we have to act in our work. The time that a chemist can work as a chemist in a chemistry environment is over; everyone works in a complex organization and increasing complex problems. When our CERES building – the old ketelhuis – is ready in June, we will have an interdisciplinary science home for the TU/e that includes an advanced study center.

I have always been attracted by this interdisciplinary approach; at present our research group is part of the SMO group, which is part of the larger network “Molecular Science and Technology – MST”, in cooperation with Applied Physics and Biomedical Engineering. My ultimate science dream is the creation of artificial life. Not a Frankenstein or so, but the formation of functional life-like molecular systems.

You mentioned in your Lowlands lecture in 2009 that artificial life is impossible, however you still dream of it. Could you explain that?

Real artificial life will be impossible, certainly during my lifetime. My dream is more to create artificial, lifelike systems. You can’t imagine the effort that is being invested into this field in the world. It’s so broad, it’s impossible to keep up-to-date with all developments. In my view it is the

most intriguing field of current science and technology and a gold mine for the future generation. Therefore, I like to bring young students into contact with this emerging, interdisciplinary science and engineering, with a major role for those who can think in different length- and time-scales. .

Do you do more activities like the Lowlands lecture, in which you promote chemistry for the general public?

Well, it’s not about promoting chemistry. It’s about promoting science in general to the public at large. I don’t really advertise with it, but I give these types of lectures all over the world. I also appeared in several radio

“My task as coach is to make people better in what they do, irrespective of what they want to achieve or how good they are.” and television programs. I’ve been on Casa Luna, and I also appear regularly on Hoe?Zo! Radio. I consider it part of my professor job, which is threefold: doing science, training young students and inform the general public about what’s happening in science.

That is also the reason that I am a great fan of Studium Generale; a superb team of people that organize great lectures and beautiful music and art.

You’ve been quoted on saying that top sport is the same as top science.

Could you elaborate on that?

16 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Yes; I see many similarities. Probably the only difference between doing top sport and top science is that journalists make lists of sport players every week. Apart from that, the comparison between be active in science and sports is remarkable. I act in many ways similar as the coach of e.g. a soccer team. I don’t score a single goal, the players do. The undergraduate students, the PhD students and the post-docs are the ones that getting all of the results; I only try to ensure the team plays well. Some teams play Champions League, some teams play First Division, but can be happy. In science, you also have also top teams, but most of them have to work very hard to be at the top. So yes, if science is compared to sport, then top science is top sport. But the same could is true for art, music or other fields where creativity is combined with excellence. Not everyone has to try to act at the frontiers of science, but it’s good that some do; as long as you try to do the best you can. My task as coach is to make people better in what they want to do, irrespective what they want to achieve or how good they are.

You’ve won many awards. Which are the ones you are the most proud of?

Two, actually, in very different fields.

I’m very happy with the prize I received from the students in 2009, when I was awarded with the University’s Teacher of the Year award.

Apart from that, the Spinoza premium which I received in 2001 is very special for me as it is regarded as the most prestigious award in Dutch science.

What are your best and worst character traits?

Your worst trait is often the Achilles heel of what you’re very good at, when you exaggerate. I’m not going into too much personal detail, so my best character trait I would bring up her, is my enormous drive to always getting the maximum out of people and stimulate them to be achieve the best. That’s also directly my Achilles heel: when people act too relaxed and don’t want to get the maximum out of them, I can’t understand it. This doesn’t mean that I only want to work

Interview : Bert Meijer with top researches though! I have far more appreciation for less gifted researchers who want to get the maximum out of themselves than I have for very talented researchers who don’t. So I am upset when people think otherwise; universities have a very special task in society: they give the most gifted young people an outstanding place to educate and to grow in the broadest sense. Use this option; you will never get such a place and time again. Since everyone is different, we should not want everyone to jump through the same hoop, having to pass every course even in fields you’re not really interested in. That’s just nonsense. This is also why I am a huge fan of the new Bachelor College.

There’s been a lot of opposition against the Bachelor College…

Humph, some people are so conservative. We’re getting paid for being innovative, but instead we’re very conservative. Everywhere I go, I appreciate it whenever the university shapes itself to educate their students best. This is probably due to the American influence in my education. Hans Wijnberg was half Dutch - half American. Our task is to prepare people for the next step in their career and they should shape those themselves with our support. So in my group, the students and PhD determine what way he or she wants to go, not me. I am very proud that almost everyone of the almost 70 PhD’s and over 250 undergraduate students that got a degree from my group are having great jobs somewhere related with chemistry; either as a boss of a large factory or as a professor.

What do you miss the most about Groningen?

As they say, nothing goes above Groningen. My family, including my parents, is living there. When I’m in the North, I am always impressed with how open, friendly, and eager to help the people are. Even though you can clearly see they aren’t living in the richest provinces. In some places it looks that time did not pass and the way people are living together has nothing to do with the making yourself more important than you are; very comforting.

You are also known amongst students for the Bert Meijer Mexx Tournament. How did you get the idea for this event?

I was the scientific companion for part of the Japie study tour to India many years ago. I liked the trip a lot and in the evenings the students played a lot of mexxing, and I played it along with them as well. I was pretty good in it, if I might add. We often played until deep at night. So after that study tour, we organized a tournament every year. In the beginning, it also was a sort of reunion for the group, but over time the students all graduated. It’s still being held every year, with a few exceptions. It helps to keep you young! That’s the advantage of working at a university. The students always stay the same age, so you feel you don’t get older as well.

Until you look in the mirror and you realize that by now most students are younger than my own children.

What is the advice you would like to give to our readers?

As I mentioned before, always aim to get the most out of yourself. You have so many possibilities; grab the chance now, because you’ll never get it again. You’re in the period of your life where you can go into so many directions. You don’t have any responsibilities yet, just towards yourself. An initiative such as the G500 (a group of 500 people under the age of 35, aiming to change politics, YZ.) is superb. How young people are going to change the world, you should actually become members of the group.

In this period of your life you can go into any direction. Politics, starting your own firm, research… and all of this is possible in the relatively cheap student environment. It’s a wonderful period: if you have a boss and you are married, it’s very different!

Is there anything else you want to share with us?

First of all, I like to say that everything we achieved is the result of the work of a great team at SMO, colleagues that are motivated to run the division smoothly and professional. I am very dedicated to their input and dedication, without them it would all be impossible. Secondly, when I received the Spinoza premium from NWO, I used part of the money to set up the Spinoza Institute together with Anja Palmans, in which students can be confronted from their first year onwards with research. It’s all aimed on creating the spark which ignites an interest in science. You might be the first one to create a molecule! You can’t convey this during a lecture; you have to experience it yourself. It is a pity that students almost do not have time anymore to experience this. I would love to set up a major where the first year student starts with experiments, and doing science and engineering. You are then much more motivated to learn the background on what you do alongside.

If you start as a kid with soccer, you start with the game and you learn the technique. You do not first do exercises for 4 years and then start with playing games.

To finish up, some dilemma’s. Education or research?

Education. The ultimate aim of our group is to educate young students and that is even the mission of our group in our research self-assessments. As a result I don’t have vacancies for projects and I don’t search people for positions. I truly look at what a student wants to achieve and create a plan together with the student.

Dendrimers or quaternary hydrogen bond compounds?

Functional molecular systems. You should look to the future!

Synthesis or analysis?

Synthesis. The power of a chemist lies in his ability to make something.

By: Yoran Zonneveld and Robin Willems.

With special thanks to Bert Meijer, for letting us take this interview.

T-Licht 16.4

17

Japie on Tour

Op bezoek bij...

Woensdag 2 mei kregen zeventien Japieleden de kans om hun mogelijkheden als procestechnoloog verder te verkennen: een carrière als ontwerper wellicht? De gehele groep vertrok dan ook om 7.45 uur met de trein richting Haarlem om daar een bezoek te brengen aan Fluor, een van oorsprong Amerikaans bouwbedrijf dat zich richt op engineering, procurement, constructie, maintenance en projectmanagement.

N

a een trein- en busreis van ruim twee uur, werden we bij Fluor hartelijk ontvangen door Sylvester Akam. Na een kopje koffie of thee werd het programma van de dag gepresenteerd. XXX, de process manager, hield vervolgens een uitgebreide presentatie over de geschiedenis van Fluor. Tot onze verrassing bleek de naam van het bedrijf vrij weinig met het element fluor te maken te hebben. Integendeel, het in 1890 door John Simon Fluor opgerichte bedrijf Fluor was van oorsprong een timmermansbedrijf. Nadat het de opdracht kreeg voor het bouwen van een benzinefabriek, werd het bedrijf bekend in de olie- en gasindustrie.

Vervolgens kreeg het in 1932 haar eerste grote contract voor de bouw van een raffinaderij voor Shell. Sinds die tijd is het bedrijf ook in andere takken actief geworden, zoals het projectmanagement.

De presentatie werd gevolgd door een lunch waarbij ook enkele medewerkers aanwezig waren. Zo kon er informeel gepraat worden over het werken bij Fluor, de gang van zaken binnen het bedrijf, de dagelijkse werkzaamheden en de mogelijkheden voor een afgestudeerde.

18

Aan het begin van de middag was het tijd voor het maken van drie cases. Een bedrijf wilde een nieuwe fabriek bouwen, waarbij er voor diverse processen diverse mogelijkheden waren. In eerste instantie waren voor het bedrijf voornamelijk de bouwkosten het belangrijkst: welke methode was het goedkoopst en zou dus gebruikt moeten worden? Na de bespreking van deze eerste case,

“De naam van het bedrijf bleek vrij weinig met het element fluor te maken te hebben.” werd duidelijk dat voor het bedrijf ook de andere kosten gedurende de eerste tien bedrijfsjaren van belang waren. Het bleek dat, in tegenstelling tot wat eerder gedacht werd, een andere optie het goedkoopst was om te gebruiken. Hierna kwam er nog een e-mail binnen van de opdrachtgever. Deze berichtte dat de elektriciteitsprijzen waren gestegen en dat de gehele berekening opnieuw gedaan moest worden. Balen dus voor de ontwerpers, aangezien hun werk voor niets was geweest. In een race

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

tegen de klok kwamen uiteindelijk alle vier de groepen op hetzelfde resultaat uit, waar ook de operators blij mee waren.

Aansluitend stond een rondleiding door het gebouw op het programma.

De gehele groep werd door twee medewerkers meegenomen naar een projectvloer waar men dagelijks aan een project werkt. Hier kon men zien dat medewerkers van allerlei afdelingen bij elkaar geplaatst worden om zo de onderlinge samenwerking te verbeteren.

Ook een presentatie van de afdeling Human Resources en van Young Fluor stonden nog op het programma. Bij deze laatste presentatie waren ook enkele oud-Japieleden aanwezig. De dag werd na deze laatste presentaties afgesloten met een informele borrel waar nog rustig gepraat kon worden met de medewerkers onder het genot van een hapje en een drankje.

Door: Yoran Zonneveld en Robin Willems Deze twee redactieleden waren onderdeel van de zeventienkoppige Japiedelegatie die op bezoek was bij Fluor.

Prijspuzzel

Prijspuzzel: cryptogram Mark van den Braak ging er met de Wii vandoor nadat hij de gelukkige bleek in de loting.

Voor deze editie is er wederom een cryptogram in elkaar gezet. Onder de Japieleden die vóór 1 september de meeste goede antwoorden naar tlicht.st@tue.nl sturen, wordt een ??? verloot!

Horizontaal Verticaal 2 Een goed tijdstip om leiding te geven 1 Tweemaal 5 Farmaceuten uit de Domstad 3 Iets wat Klaas K. kan?

6 Opdracht voor ’t vaartuig 4 Val voor de das 9 Leiders onder de kevers 7 Zware afstand 10 Belg die door Nederland loopt 8 Schets van een aangrijpend lichaamsdeel 12 Genoeg klimgereedschap na een donderdagavond 11 Met zo’n voorstel kom je wel aan de beurt 13 Kookt met Lesbo’s 14 Op deze streep dient met te mikken 17 Dagelijkse verlichting 15 Onbeleefde rivier 20 Hulp bij verplaatsing van zoemende insecten 16 –p[O] 21 Als een jonge hond in de F.O.R.T. 18 Geen stro meer 19 Voedzame Plebejer

T-Licht 16.4

19

Recipe

Recipe: nasi goreng A lot of people like foreign food. We like to have some variety in what we eat, otherwise life gets boring.

Therefore it’s important to know a lot of simple dishes from all over the world. Varying from the American burger to an Italian pasta, or from a Greek moussaka to a good Moroccan couscous. The next dish is from the Orient and is a real nasi goreng!

I

personally went to Indonesia quite a lot of times now, since I still have family living there. What I enjoy the most about the food in Indonesia is the flavours they use. And maybe even more important, the right proportions of spices that is being used.

I have to say, I like the nasi goreng on the streets of Indonesia more than nasi goreng in a restaurant in Holland. This is the recipe how I like my nasi goreng, but there are endless variations on it, so you can add almost any ingredient you want.

Ingredients (2-3 persons): 3 cloves garlic, cut in fine pieces 1 leek 1 onion 300 gr. sliced pork 1 egg Tomato ketchup 400 gr. cooked rice 1 bouillon cube (or 2 Maggi cubes) Oyster sauce (optional)

Ok, so now we can start making one of my favourite dishes! First make sure everything is cut in small pieces. The cloves of garlic taste better if they’re cut very small, the same goes for the leek and the onion. Personally I also like the meat cut in small pieces but if you like larger chunks more, you don’t have to cut it.

If everything is cut we can start cooking. The rice will probably take the longest to cook, so start with that first. When that’s all done we can start cooking the sauce. At first you have to put a lot of oil in the pan, when that’s hot enough, you can add the garlic. When it’s getting a bit brown it’s time to add the leek and onion.

When the leek and onion is starting to get ready, you can add meat. If you’re really handy you can also start making a fried egg. This will be added at the end.

When this is all done we can start ad-

“Don’t take the restaurant nasi gorengs as a reference, even I don’t like those!” ding some flavour to it. You can start off with adding some salt and pepper, then it’s time for the bouillon cube, preferably it has beef flavour.

If you want, you can also add some oyster sauce. And now the hard stuff begins because we have to add the tomato ketchup. What’s very important in my opinion is that you keep tasting your dish every time you add something. So I won’t tell you how much you have to add, you have to

decide yourself by tasting it. So add the tomato ketchup, but don’t add too much, you can always add some later. The magic trick is also to add a little bit of sugar to make it a bit more sweet as the ketchup can be quite sour.

By this time your rice should be roughly finished. Add the rice to pan with the sauce and start mixing it. You can also add more tomato ketchup if you think you need some more. And again, keep adding, stirring and tasting. When that’s finished you can add the fried egg.

So now you have finished fried rice, the Ivan way. I hope you are now inspired to experiment a bit and try to find what you like most in a nasi goreng. And as I said, don’t take the restaurant nasi gorengs as a reference, even I don’t like those.

By: Ivan Ottenheijm His Indonesian roots provide him with some culinary background in the field of Eastern cuisine. Enough to have him write an article, at least...

T-Licht 16.4

21

OSTS Casetour

OSTS Casetour: Bij de zuiderburen Om de integratie van de scheikundig technologen in Nederland te bevorderen worden er ieder jaar gezamenlijke activiteiten georganiseerd, samen met onze zusterverenigingen uit Groningen, Enschede en Delft. Op 8 en 9 maart dit jaar stond de casetour op het programma. Dit jaar hebben we tijdens de casetour gedurende twee dagen twee bedrijven bezocht in het buitenland, waar de studenten ook een case kunnen uitvoeren om een beter beeld van de bedrijven te krijgen.

N

adat vorig jaar Duitsland de bestemming was, hebben we dit jaar België aangedaan. Na een wat stressvol verlopen organisatie, was het toch gelukt om een mooi programma neer te zetten. De deelnemers uit Groningen en Enschede moesten om 6.44 uur al met de trein vertrekken, zodat ze om kwart voor tien in Eindhoven zouden aankomen.

De Japieleden konden dus wat lan-

ger in bed blijven. Om tien uur ’s ochtends verzamelden zich uiteindelijk alle deelnemers uit de vier steden in Eindhoven, waarna we gezamenlijk vertrokken naar Brussel. De busreis verliep voorspoedig en ruim op tijd waren we bij het Europese hoofdkantoor van Procter & Gamble, de locatie voor het eerste bedrijfsbezoek.

P&G is een belangrijke fabrikant van consumentenproducten die je tegen

22 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

komt in bijvoorbeeld de supermarkt en drogist. Te denken valt aan merken als Ariël, Pampers en Gilette.

Mischa Nelemans ving de deelnemers op. Een warm onthaal volgde: iedereen kon warme lunch halen in de bedrijfskantine. Tijdens de lunch vertelden Mariska de la Mar en Mischa over het bedrijf P&G en de mogelijkheden voor stage en carrière. Na

OSTS Casetour deze algemene introductie volgde de introductie voor de ‘Fairy case’. Iedereen zou in groepjes een strategie bedenken om een nieuw wasmiddel in Europa te lanceren. Hierbij moesten diverse aspecten meegenomen worden in de besluitvorming: waar moet het product gelanceerd worden, waar en hoe moet het product geproduceerd worden, welke samenstelling is wenselijk en natuurlijk, niet geheel onbelangrijk, wat kost dat allemaal?

Binnen de groepjes werden de functies marketing, process engineer en product developer verdeeld, zodat het werken in een multidisciplinair team goed nagebootst kon worden.

Nadat alle groepen een opzet hadden gemaakt voor de case, volgde een tour over de plant waarbij het high-throughput lab voor wasmiddelen alsmede de laboratoria voor de doorontwikkeling van afwasmiddelen bezocht werden. Zo kregen we onder andere een demonstratie van de waskracht van Dreft afwasmiddel vergeleken met een ‘gewoon B-merk’.

Het was indrukwekkend om te zien hoe veel onderzoek er nog gedaan wordt aan alledaagse producten. Een product is nooit af en er moeten altijd dingen verbeterd worden.

Na de rondleiding kreeg iedereen de kans de case af te ronden, wat voor alle groepen een uitdaging was. Het blijkt maar weer dat het vinden van een goed evenwicht tussen de wensen van de consument, de technische mogelijkheden en de kosten een ingewikkeld proces is. Uiteindelijk werd door ieder groepje de gekozen strategie gepresenteerd. Opvallend was het dat alle groepen (bijna) dezelfde strategie gekozen hadden: een wasmiddel in tabletvorm zou in Duitsland in de markt gezet worden. Tot slot lichtte Mischa de aanpak die P&G gekozen had toe, toen zij deze case in de realiteit tegenkwamen. Uit het feit dat deze productlancering destijds mislukt was, blijkt dat ook met een gedegen vooronderzoek door slimme mensen, succes niet gegarandeerd is.

Na het informatieve bedrijfsbezoek was het tijd om naar het hostel in Brussel te rijden en bij het hostel in te checken. Daarna is iedereen uit eten geweest bij een pizzeria in het centrum van Brussel. Nadat de bierkoel-

kast van de pizzeria leeggedronken was en iedereen zijn maaltijd op had, was het tijd om het centrum verder te verkennen. Een belangrijk kenmerk van België is natuurlijk speciaalbier.

Vandaar dat alle deelnemers een paar biertjes hebben genuttigd in het Deliriumcafé. In dit café zijn ruim tweeduizend speciaalbieren van de fles te verkrijgen en bijna dertig van de tap. Nadat iedereen genoeg had ingedronken, zijn we nog verder het centrum van Brussel ingetrokken.

De volgende dag ging de wekker om 7.30 uur. Na een ingetogen ontbijtje vertrok de bus naar Terneuzen. Hier werd een bezoek gebracht aan de op één na grootste productielocatie van de Dow chemical Group. Dow is onder andere actief in specialistische chemicaliën, geavanceerde materialen, landbouwwetenschappen en kunststoffen.

Bij Dow werden we ontvangen door een recruiter die ons alles wist te vertellen over de mogelijkheden als werknemer bij Dow. Daarna volgde een presentatie over onderzoek dat bij Dow gedaan wordt aan polymeren. Ondanks het feit dat er natuurlijk niet op onderzoeksdetails ingegaan mag worden, was het erg interessant om een keer het verhaal van een onderzoeker en zijn werkzaamheden te horen. Na de lunch was het tijd om een kijkje te nemen op het terrein van Dow. Met de bus kregen we een rondleiding over het gigantische terrein. Het was een beetje jammer dat de gids ook niet precies wist welke fabriek waarvoor was, maar indrukwekkend blijft zo’n grote plant wel.

Aansluitend kregen we een presentatie over het toepassen van SixSigma, een methodiek om bedrijfsresultaten duurzaam te verbeteren. Vervolgens liet Henry Oosterbroek het ontwerpen constructieproces zien van de BA-100, een nieuw kraker fornuis. Na de presentaties was het tijd om een overall aan te trekken en een planttour te voet te doen. In kleine groepjes bezocht iedereen de kraker LHC. Daarbij konden we de kraak- en de scheidingssecties zien: een serie fornuizen, de scheidingstrein, compressoren, etc.

Tot slot was er nog een borrel, waarbij een paar medewerkers van Dow aanschoven om te vertellen over hun werk en de laatste vragen vanuit de deelnemers te beantwoorden. Tevens werden we voor de laatste keer deze dag voorzien van lekkere versnaperingen, om de honger een beetje te stillen.

Daarna restte nog een treinreis naar huis, voor de deelnemers uit Eindhoven wat minder ver dan voor de deelnemers uit Groningen. Hoewel het aantal deelnemers vanuit Eindhoven een beetje te wensen overliet, kunnen we toch terugkijken op een geslaagde casetour, waarbij we twee heel verschillende, maar toch allebei interessante bedrijven goed hebben leren kennen.

Door: Laura Neumann Laura heeft de OSTS Casetour mede georganiseerd, waardoor zij de geschikte persoon was om hier wat over te vertellen.

T-Licht 16.4

23

Meet the kandi’s

de

XI gekste!

H

Het kandi-lustrumbestuur is alweer een tijdje bekend. Na de zomer zullen ze op de wisselings-A.L.V. waarschijnlijk worden geïnstalleerd als het XIde lustrumbestuur en wij vonden het hoog tijd dat ze worden voorgesteld, zodat jullie in de vakantie alvast aan ze kunnen wennen. Aangezien het waarschijnlijk ‘het elfde’ wordt en elf het getal is van carnaval, wilden wij de kandi’s leren kennen aan de hand van hun carnavalservaringen.

et carnavalsseizoen begint op de 11de van de 11de, wanneer de kandi’s waarschijnlijk al twee maanden in functie zijn als het XIde lustrumbestuur. Maar... op deze dag zal hun jaar pas echt beginnen! Als echte zuiderlingen (ja, alle bestuurleden komen van beneden de rivieren!) is dan officieel de opening van het carnavalsseizoen en dit zal dan waarschijnlijk ook door het nieuwe bestuur spetterend worden

ingeluid. Maar zijn de kandi’s ook wel carnavalsvierders? Kunnen ze de traditionele waarden van carnaval waarderen of zijn ze drie tot vijftien dagen helemaal van de wereld? Als ze namelijk aan het roer van de vereniging staan moeten ze de vereniging ook tijdens de dolle dagen van het carnaval robuust en capabel kunnen leiden. Daarom gaan wij nu per kandi kijken of hij/zij tijdens carnaval ontoerekeningsvatbaar verklaard moet worden of dat we ons over deze persoon geen zorgen hoeven te maken.

Mike van Gils Kandidaat Voorzitter Mike is een boerenjongen uit Boxtel en is bijna 21 jaar oud en een echte carnavalsvierder. Hij zit zelfs als enige (van de kandi’s) bij een carnavalsverenging en is daarom bij uitstek geschikt om, als voorzitter, het hele jaar voorop te lopen in de polonaises.

Echter als je naar zijn favoriete carnavalsnummer luistert, belooft het niet veel goeds voor de leiderschapsskills van Mike. Hij heeft zo’n sterke band met zijn saxofoon dat hij elke keer als hij het liedje: “Ik laat je thuis” (van Gers Pardoel) hoort en hij heeft zijn instrument niet bij zich, in huilen uitbarst. Daarom verlaat hij, vooral tijdens carnaval als er genoeg Jupiler in zijn bloed zit, zijn huis nooit zonder zijn eigen sax. Naast zijn sax is Mike ook helemaal gek van Disney figuren.

Vooral de film Sneeuwwitje deed het in zijn jeugdjaren erg goed. Sneeuwwitje was een groot voorbeeld voor hem en dit was ook regelmatig te zien tijdens carnaval, waar Mike ronddanste in een blauw met geel jurkje als een echte dame, zoals je kunt zien op de foto.

24 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Wouter de Smet Kandidaat Secretaris Deze Zeeuwse cultuurbarbaar, op dit moment nog voorraadbeheerder in de F.O.R.T-commissie, is 20 jaar oud en heeft weinig met carnaval.

Van verkleedpartijtjes is hij niet zo gecharmeerd, dus wat hem betreft is carnaval compleet met zijn boerenkiel aan en een Westmalle Tripel in zijn hand. In Zeeland doen ze kennelijk niet veel aan carnaval want het liefst ‘viert’ hij het toch echt in Eindhoven en maakt Wouter ook graag een carnavalstochtje naar het Limburgse.

De betekenis van carnaval voor onze Wouter is dan ook enkel ‘veel bier’ en hij zal daarom ook hoogstwaarschijnlijk niet beschikbaar zijn tijdens dit mooie feest.

Meet the kandi’s Eveline Hermans Kandidaat Penningmeester Als kandidaat Penningmeesteres moet de eenentwintigjarige Eveline komend jaar de financiën van de vereniging in de gaten gaan houden.

Haar favoriete carnavalsnummer ‘tringelingeling’ past dan ook goed bij haar functie, het geld moet namelijk rollen. Ook werkt een penningmeester altijd op de achtergrond bij de vereniging en is hij vaak de stille motor van de vereniging. Met haar carnavalsoutfit blijft Eveline dan ook graag anoniem, ze gaat meestal met een masker op carnaval vieren, waardoor piraten en ander uitschot tijdens carnaval haar niet kunnen herkennen en haar dus niet van haar geld kunnen beroven. Voor het tweede jaar zal er dus waarschijnlijk een vrouw zijn die met de zweep achter de mannen aanzit als het om geld gaat.

Jasper van Kampen Kandidaat Coördinator Onderwijs Deze twintigjarige Rooienaar is een echt feestbeest. Van jongs af aan werd hij al geconfronteerd met carnavalsmuziek en één lied is hem dan ook het meest bijgebleven: ‘Wa’n lekker ding bende gij’. Kennelijk leerde deze gezellige Brabander al vroeg wat voor een nuttige boodschap dit lied met zich mee brengt. Vandaar dat Jasper ook een perfecte kandidaat lijkt te zijn om de coördinatie van het onderwijs op zich te gaan nemen. Wel moet hij misschien nog leren om wat beter om te leren gaan met zijn favoriete bier Brand en/of met zijn portemonnee, want herinneringen aan carnaval heeft hij naar eigen zeggen niet. Carnaval eindigt voor Jasper meestal als een groot zwart gat, ofwel zijn portemonnee na afloop van een volle week feesten.

Gelukkig is Jasper ook een man van de traditionele waarden, want met het veertig dagen vasten, probeert hij weer een beetje geld te sparen.

Koen Kuijpers Kandidaat Coördinator Externe Betrekkingen De laatste Brabander van het stel, huidig penningmeester van de F.O.R.T.commissie, is een echte Oeteldonker tijdens carnaval. Hoewel afkomstig uit Vught, hij is toch het liefst in de mooie Brabantse hoofdstad Den Bosch te vinden om dagenlang mee te blèren met allerlei carnavalskrakers.

Het liefst zingt Koen mee met zijn lievelingslied “Alp aan de Zeeuwse kust”. Hoewel het uiterst merkwaardig is dat deze Brabander in hart en nieren tijdens carnaval zingt over de Zeeuwse kust, komt het zijn kwaliteiten voor kandidaat coördinator externe betrekkingen ten goede.

Wanneer de Oeteldonkse Knillis van zijn sokkel wordt gehesen op carnavalsdinsdag, vertrekt Koen naar huis en, uitkijkend naar het volgende jaar, probeert hij een beetje te herstellen van de brak- en schorheid.

Roel Sadza Kandidaat Coördinator Interne Betrekkingen Hoewel Roel uit Limburg komt, betekent carnaval ook voor deze twintigjarige jongen een aantal dagen goed zuipen in Maastricht of Heerlen. Met zijn Limburgse gemoedelijkheid kan Roel de interne betrekkingen binnen de faculteit gemakkelijk weer opnieuw aanhalen (aangezien ze voorgaand jaar verwaterd zijn) en deze ook weer goed gaan onderhouden.

Hij zal daarvoor echter wel wat beter zijn best voor moeten gaan doen dan dat hij normaliter doet voor zijn carnavalsoutfit. Roel kiest daarbij namelijk altijd voor de gemakkelijkste weg: kleding die hij al heeft liggen. Voor zijn kandidaatsfunctie zal hij dus van zijn luie stoel af moeten komen en zonder de hulp van alcohol contacten moeten onderhouden.

Aan het einde van hun carnavalsjaar zullen ze er dus bijna niets meer van weten, een beetje cultuur hebben opgesnoven, geen stem meer hebben en niet al te veel hebben uitgegeven.

Willen jullie ook zien hoe en of het XIde lustrumbestuur wordt geïnstalleerd, kom dan naar de wisselingsA.L.V. op woensdag 5 en donderdag 6 september.

Door: Dennis Hulsman en Eveline Hermans De redactieleden wilden de kandi’s voor het XIde lustrumbestuur wat beter leren kennen.

T-Licht 16.4

25

Japie on Tour: Glasgow

Glasgow Dinsdagavond 17 april was het dan zo ver. Om 18.00 uur vertrokken 29 Japieleden en één universitair hoofddocent, namelijk Fausto Gallucci, vanuit de Japiekamer naar Schiphol. Waarna, met de vlucht naar Edinburgh om 21.40 uur, de zesdaagse een feit was!

D

e trip van Edinburgh naar het hostel in Glasgow bleek al wel de eerst hindernis. Het plan was om de trein te nemen, maar helaas reed deze niet meer. Gelukkig zijn er goede back-up plannen voor dit soort momenten en werd al snel de goede bus gevonden richting Glasgow. Drie lijnbussen en een flinke wandeling later werd om 01.30 uur lokale tijd het hostel eindelijk bereikt.

Sommigen besloten alsnog de buurt te verkennen op zoek naar pubs, maar de meesten gingen genieten van een goede nachtrust aangezien de volgende dag Joachim Loos rond 8.00 uur aan zou kloppen.

Woensdag begon brak voor de meeste Japieleden. Er was maar één douche voor veertien man en de

nacht was niet al te lang geweest.

Gelukkig hield het hostel zijn woord en werden die dag twee douches gerepareerd. Om 8.30 uur liep de stoet naar de University of Glasgow, een blok verder op. De University of Glasgow is een oude instelling die verschillende Nobelprijzen en bekende

“Een groep scheikundig technologen en een brandalarm bleek een slechte combinatie.” namen voort heeft gebracht. Denk bijvoorbeeld aan Lord Kelvin, de man die een scheikundig technoloog nog genoeg tegenkomt in zijn studie. Op de universiteit werden we ontvangen

door onze eigen oud-docent Joachim Loos, voor de wat ouderejaars bekend van onder andere Materiaalkunde C. Na een korte tour langs de onderzoeksruimtes, waar vooral onderzoek gedaan wordt naar materialen en optische apparatuur in de natuurkunde afdeling, was de campus van de universiteit aan de buurt.

Vooral het oudste deel van de universiteit, waar de bestuurskamer en de kapel nog steeds zijn gevestigd, is erg indrukwekkend. De sfeer van belangrijke academische ontdekkingen door prominente wetenschappers hing hier nog steeds in de gangen.

Na het bezoek aan de universiteit was het tijd voor een goede lunch en daar wist Joachim wel een goede plek voor, namelijk een goede hamburger

T-Licht 16.4

27

Japie on Tour: Glasgow bij het Kelvingrove Art Museum. In het Verenigd Koninkrijk zijn de musea gratis, dus als echte Hollanders besloten de Japies hier een kijkje te gaan nemen. Een groep scheikundige technologen en een brandalarm bleek echter een slechte combinatie.

Dit zou een vaker voorkomend probleem gaan worden deze reis. Nadat het totale museum ontruimd was en de brandweer voltallig aanwezig was, werd besloten maar alvast richting het eerste bedrijf te gaan, Vascutek.

Vascutek is een bedrijf dat medische hulpmiddelen maakt en ontwerpt voor cardiovasculaire toepassingen.

Denk hierbij vooral aan kunststof aderen ter vervanging van versleten slagaderen. Bij Vascutek werden we hartelijk ontvangen en werd de groep verdeeld waarbij het ene gedeelte een rondleiding van George McNeil, hoofd van de R&D afdeling, kreeg door het bedrijf en het ander deel een presentatie van Tim Ashton, Vice-President Innovation, kreeg.

Na Vascutek werden we opgewacht op het centraal station door internationale studenten van Strathclyde University voor een sightseeing van Glasgow. Uiteindelijk werd de tour grotendeels door onze persoonlijke gids Ulrich geregeld en hij heeft ons ook voor het eten die avond naar The Counting House gebracht, een prachtige pub aan het centrale plein van Glasgow, George Square. Met een goede bodem vertrokken de Japies na het eten naar een International Student Party, waarvoor we waren uitgenodigd. Met alle Japies was deze kleine pub eigenlijk meteen vol

en sommige besloten dan ook zelf het nachtleven van Glasgow te gaan onderzoeken.

De donderdag stond weer in het teken van bedrijfs- en universiteitsbezoeken. Om acht uur in de ochtend werden we door Ulrich op George Square verwacht om van daaruit richting Strathclyde University te gaan. Hier werden we ontvangen in één van de collegezalen om van verschillende onderzoeksgroepen te horen waar vooral onderzoek in werd gedaan. Ook de opleidingsdirecteur deed nog een kort zegje waarin duidelijk naar voren kwam dat de chemieafdeling zich erg richt op onderzoek naar en praktische toepassing van nanotechnologie. Aangezien het nachtleven voor velen de avond ervoor goed bevallen was, werd er na deze uiterst boeiende presentaties snel een koffiebar opgezocht.

In de middag werd het tweede bedrijf van de reis bezocht een stukje buiten Glasgow, namelijk BASF. Op de site in Paisley maakt BASF klassieke kleurstoffen. Door de concurrentie in Aziatische landen is de productie helaas verminderd en wordt op het moment een grote reorganisatie uitgevoerd. Hierdoor zal binnen een paar jaar het aantal medewerkers van 300 naar 150 dalen en zal de site meer een kenniscentrum worden, waarbij specifieke kleuren kunnen worden gemaakt die aan specifieke eisen moeten voldoen. Na een lunch in de bedrijfskantine werd door de scheikundig technoloog, Peter Wellington,

28 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

een presentatie gegeven over het bedrijf. Hierna werd de groep verdeeld in drieën voor de rondleiding naar de synthese, de afwerking en de laboratoria. Na dit volle programma werd iedereen losgelaten en vele besloten bij een pub te gaan eten en later op de avond naar de kerk te gaan om een goed pilsje te drinken. (Vraag de deelnemers om uitleg als je nu bedenkend kijkt.)

Op vrijdagochtend konden de deelnemers relatief uitslapen. Om 9.00 uur was een doedelzakworkshop geregeld. Dit typische Schotse muziekinstrument wordt door veel Schotten verafschuwd, bleek in de afgelopen dagen. Zo kon iemand ons vertellen dat zij wel van het geluid van doedelzakken houdt, als het van twee kilometer verderop is. Dit heeft de deelnemers uiteraard niet afgeschrikt en zo is de groep naar The College of Piping gegaan om daar het een en ander te leren over dit muziekinstrument. Bij aankomst stond er een man, gehuld in traditionele kleding, in een kamer vol met attributen en doedelzakken op ons te wachten. Hij heeft ons over de geschiedenis van de doedelzak verteld en uiteraard heeft hij het instrument bespeeld.

Na deze prachtige workshop ging de groep naar de Student Union. De Student Union is kort gezegd een studievereniging, studentenvereniging, sportvereniging en cultuurvereniging in één. Eigenlijk hebben ze alles en dit alles hebben ze in hun tien verdiepingen tellend eigen gebouw. In dit gebouw zitten drie pubs, een restaurant, een game hall en zelfs een eigen pinautomaat. Al snel kwam de vraag naar boven waarom wij dit allemaal niet hebben.

Bij de Student Union zijn we ontvangen door het bestuur. Het bestuur daar is ook fulltime, maar zo’n groot gebouw geeft al aan dat deze organisatie heel groot is. Zij vertegenwoordigen zo’n 22.000 studenten en hebben daarvoor dan ook mensen in dienst. Er is gediscussieerd over de verschillen alsook de overeenkomsten tussen onze verenigingen. Wat wel grappig is om te vermelden is dat zij jaloers zijn op de bierprijs die wij hanteren in de F.O.R.T.

Japie on Tour: Glasgow

Na de bijeenkomst met het bestuur is er een rondleiding gegeven door het gebouw en is daarna gegeten in het restaurant van de Student Union.

Na het eten was het eigen tijd en de meesten maakten goed gebruik van de tijd om iets cultureels te doen. Er zijn veel groepen naar de kathedraal gegaan en ook naar de Necropolis.

De avond is uiteraard ook niet ongebruikt gebleven en iedereen heeft zich goed vermaakt.

De zaterdag was al aangebroken en op het programma stond een highland tour. Als eerste werd Stirling Castle bezocht. Stirling Castle heeft een rijke geschiedenis en er is vaak voor dit kasteel gevochten. Op Stirling Castle werden rondleidingen gegeven door ‘Big Sandy’. Op deze zaterdag was trouwens ook de koningin, Queen Elizabeth, jarig. Ter ere van haar verjaardag werden er om klokslag 12.00 uur een salvo van 21 schoten afgevuurd. Stirling Castle is dus een plek met veel geschiedenis en hier komt maar weer eens naar voren hoe de Schotten denken over de Engelsen. Gelukkig konden de Engelsen er ook om lachen.

Na Stirling Castle is er met de bus naar het kleine plaatsje Auchentoshan gereisd. In dit plaatsje staat een gelijknamige whisky destilleerderij. Als je in Schotland bent, moet je uiteraard ook wat leren van de cultuur, en dus ook de whisky. In de destilleerderij is een rondleiding gegeven en is het

proces uitgelegd. Na de rondleiding was er tijd voor een proeverij waar de meningen sterk verdeeld waren. De één vindt het lekker, de ander keek toch iets anders na een slok.

Na de whisky was het tijd voor Loch Lomond. Waar Schotland uiteraard ook bekend om staat, zijn de grote meren, oftewel de Lochs. Hier is een wandeling gemaakt en dit was de eerste keer op de reis dat de paraplu uit de tas moest komen! Hierna was een restaurantje gereserveerd waar de groep ging eten. Dit restaurantje stond bekend om zijn fish&chips en dus zaten de meesten te smikkelen van een goede fish&chips.

“Later op de avond gingen velen van ons naar de kerk om een goed pilsje te drinken.”

Rond 20.00 uur waren we terug bij het hostel en de meesten gingen zich even opfrissen om daarna de pub in te duiken. Vele zijn naar de uitgaansstraat op de campus van Glasgow University gegaan en een klein groepje is daarna wederom naar de kerk gegaan.

Op zondagochtend was duidelijk te merken dat iedereen goed heeft genoten van zijn laatste avond in Glasgow. Gelukkig had de commissie een echt Schots ontbijt geregeld. Wat wel

opvalt is dat veel van het eten daar gefrituurd is en dat er veel, heel veel, op een bord ligt. Menig persoon had dan ook de hele week moeite om het bord leeg te krijgen. Een van de ondergetekenden heeft zijn bord wel altijd leeggegeten en is ruim drie kilo aangekomen deze reis. Na het ontbijt was er nog vrij programma totdat er vertrokken moest worden naar het vliegveld. Heel veel groepjes zijn toen naar de Barras markt gegaan. Hier stonden heel veel kleine kraampjes en het leek wel Koninginnedag. Het was er druk en bij de meeste kraampjes vraag je je toch af wie die spullen in hemelsnaam zou willen kopen.

Er is nog genoten van de mooie zonnige dag en rond 15.00 uur was het tijd om naar het vliegveld te gaan. Op het vliegveld hebben veel mensen nog een grote fles whisky gekocht en de terugreis naar Eindhoven is uiteindelijk goed verlopen ondanks dat de NS niet mee wilde werken. Zo kwam er een eind aan een hele mooie zesdaagse excursie naar een land met een mooie cultuur, lekker directe nuchtere mensen, een mooie academische omgeving en een bruisend nachtleven.

Door: Eric de Vries & Ivan Ottenheijm.

Deze redactieleden gingen mee op de zesdaagse naar Glasgow.

T-Licht 16.4

29

Internship

Welcome to Germany, the land of beerfests, frankfurters and the German language…

Germany and more specific Frankfurt am Main is not the first and most exotic place you think of when going on an internship abroad. Although it is very close to the Netherlands, it does not make the challenges here easier. Faced with a new living and working environment, a lot of new people, speaking only German and away from my comfort zone it was really challenging the first weeks here.

I

started my internship at the 15th of March at AkzoNobel ‘Industrial Chemicals’ Frankfurt for four months. The site is located at Höchst industrial park, a 460ha big secured park where over 60 plants and companies are situated and where over 25.000 people work at 90 different companies. Until 1997 everything in this park belonged to the chemical company of Höchst AG, but after that time other companies were allowed at the park and parts of Höchst were sold. AkzoNobel bought the NaCl-electrolysis plant and the Methane Chlorination plant here in 2009. The first plant produces NaOH and their rest product Cl2 is reacted in the second plant into methane chlorines CHxCly’s. Furthermore a new electrolysis plant will be build in 2012-2013. Therefore a lot of work has to be done on optimizing and debottlenecking the Methane Chlorination process since it will have to react 1.5 times more Cl2. A part of this optimization is my project. In my first two weeks here I have studied the total system, consisting of five main individual processes, and after those weeks I started with my project on making an Energy Tracking Tool. This will make it possible to monitor all the energy streams and index them for every process at all times. A lot of mass/energy balances, calculations and working closely together with the operators are part of daily work.

I’m glad that I’m able to say that I really like my internship and the working environment here, which makes life so much easier.

30 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Internship Now to the other important part, let’s call it culture. To be short, Frankfurt has been bombed for a large part during the second world war and historic places are therefore a thing you’re not going to come across here. These have become a thing of the past, so to say. Due to that bombing however, they did have a lot of open spaces, and I can say they used them properly. They used it to build the New York of Europe. Everywhere in the city center there are sky scrapers and architectural masterpieces, a thing I did not know when I came here. It also has become the economical center of Germany and Europe. The German Bundes Bank has settled here and also the European Central Bank has its headquarters here (and of course the Occupy tents are surrounding it).

Furthermore a lot of companies have settled here due to the good working climate, the biggest European airport and the very international appealing of the city. Due to this internationality, every third person you meet here is a non German. This however does not mean that English is spoken. The only language I speak here is German.

Even if Dutch AkzoNobel employees are here, it is common to speak German. That was really challenging for me the first weeks, but after completing a self course, reading the German novel “Das Parfum” and not avoiding any German conversations, I can now talk and understand it, even their jokes.

When it comes down to weekend activities it is a real advantage to live in such a big city. On every street corner there are new things to explore and people to meet. I mostly fill the weekends with swimming, ATB in the Taunus Mountains and seeing the nice places of Hessen (Bundes-region) together with some friends. The big benefit of being a student in Germany is that you get discount on every entry ticket you can think of. Some examples: 60% off for visiting the Zoo and 40% for my swimming card.

Another nice thing here is the Saturday wine-market. I have been there a few times with some colleagues and the atmosphere is really good.

Every stand has seats, a lot of different wines, also the typical Frankfurter Apfelwein, and homemade cakes to chose from. Furthermore every year

around June they have the wine selling fests here, where all the wine producers empty their tanks since new wine has to go in. So no beer fest but a wine fest, I’m curious how that’s going to be like. In the next week I’d also like to join the midnight inline skating event, where you go with a group at high speed through city centre. So there’s still a lot to explore.

“Due to this internationality, every third person you meet here is a non German.”

When it comes down to where I’m located, the plant is at the very west of Frankfurt and my room is even further west in a little village called Sindlingen. This means that I only have to travel 3 km to my internship at AkzoNobel and 15 km to the center of Frankfurt. But by S-bahn it only takes me 15min and public transport in Frankfurt is really good. A benefit of living here is the quietness and the great view over the mountains of Taunus, located at the north of Frankfurt. The area here is called the Rhain-Main area, a bit like the Dutch “Maas en Waal”-area. The cities here are located between these two major rivers and this creates a lot of nice scenery and areas to bike, have drinks or barbeque next to the river and to lay yourself down and relax.

Living in a foreign country also shows you different lifestyles. It is for instance normal here to eat a hot meal at lunch. Positive about this is

that I eat five times per week a very nice meal at work and I do not have to cook those days. The downside is that I feel more like sleeping for half an hour than starting working again after the break. What is also strange is that from 10 to 14 o’clock you say ‘Mahlzeit’ to everyone you meet, as if everyone is going to eat around that time.. It is furthermore hard to shop new clothes here, mostly you can choose from the colors black, grey, blue, light blue and dark blue, so as you can expect the people are dressed very sober here. And I think that their clothing reflects their total personality the best, a bit sober and totally not extravagant. But they are also very kind and friendly. Although they are still very Germany minded.

They furthermore do know how to eat well. I have really no problem with all the frankfurters, sauerkraut, the frankfurter green sauce, hand cheese and the half liters of beer. In total I think that in the end I can get used to the people and their way of thinking here, but I will always prefer the “Brabantse gezelligheid” and the openness of the people in the Netherlands.

Since I’m only 350 kilometers away from Eindhoven, it is easy for me to drive back or friends to come over.

That is also exactly where all the next weekends are filled with, so I’ll stop writing now and celebrate Queensday in the Netherlands!

By: Ruud Abrahams Ruud is currently doing his internship in Germany and was asked to write this article.

T-Licht 16.4

31

BBE: Wuppertal

Wurst, Sauerkraut und Bier!

Na een maandenlange voorbereiding bestaande uit vele slapeloze nachten en bloed, zweet, en tranen, was het op een prachtige woensdagochtend in april dan eindelijk toch zover. De tijd was aangebroken voor een groep zeer enthousiaste Japie’s om in de bus, die klaar stond, te stappen zodat deze hen kon brengen naar daar waar de activiteit der activiteiten, de excursie der excursies zou plaatsvinden: de Buitenlandse Bier Excursie.

D

e Buitenlandse Bier Excursie (BBE) ging dit jaar voor het eerst in 5 jaar weer naar onze buren in het oosten, de Duitsers. Naar de stad Wuppertal om precies te zijn, deze is zo genoemd omdat de stad langs de Wupper (een rivier) en in een dal (tal) ligt. In deze stad was ooit een prachtig zwembad totdat de kinderen die erin speelden opgroeiden en aan nog maar één ding dachten, bier! Zo gezegd zo gedaan en dus werd het zwembad opgedoekt zodat het Wuppertaller Brauhaus, na het legen van het zwembad en het plaatsen van brouwketels, in 1997 zijn deuren kon openen.

pen uit de fustjes die er stonden. Nadat dit alles genuttigd was, werd het tijd voor de rondleiding. Tijdens de rondleiding werd het pas echt duidelijk hoe “groot” het daar was. Met een totale productie van 300.000 liter per jaar is het dus een erg kleine brouwerij. Er wordt dan ook slechts gebrouwen voor het eigen café/restaurant.

We kregen een verhaal te horen over

Dit was dan ook de locatie waar wij die prachtige woensdag om 24 minuten voor 11 voor de deur stonden, die helaas op dat moment nog dicht was. Gelukkig stonden er buiten banken zodat we nog even in het zonnetje konden bijkomen van de busreis voordat we aan het avontuur dat zich binnen zou gaan afspelen konden beginnen. Om stipt 11 uur (tja Duitsland, hè) gingen de deuren open en konden we binnen gaan zitten waar het typische Duitse brood klaar lag en we zelf ons eigen bier konden tap-

32 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

het brouwproces en natuurlijk over het Reinheitsgebot die Duitse brouwers beperkt in het gebruiken van ingrediënten (er mag alleen water, gemout graan en hop worden gebruikt). Ook konden we de hop (die in pellets was geperst) proeven, wat overigens werd afgeraden maar eigenlijk toch best goed te doen was.

BBE: Wuppertal Ondanks de kleine capaciteit worden er nog diverse soorten bieren gebrouwen. Zo was er het normale hell, de dunkel, een weissbier, een biertje speciaal voor het oktoberfest, een lentebock en een winterbock. De lentebock die we kregen, werd direct uit de tank getapt. In de tank lag het

“We konden zelf ons eigen bier tappen uit de fustjes die er stonden.” nog te rijpen, maar het kon al goed gedronken worden. Dit was niet alleen mooi om te zien maar ook nog eens een heerlijk bier. Hierna was de rondleiding afgelopen en konden we terug naar de tafels waar pretzels klaarlagen en de fustjes, die nog niet op waren, met hell of dunkel bier stonden. Na een klein moment van rust kwam de serveerder aan met een enorme tray vol met vlees, bestaande uit karbonade, rib, minibraadworst en minihamburgers (helaas zat er geen schnitzel tussen, maar je kunt niet

alles hebben). Al dit vlees werd ook nog eens vergezeld van gebakken aardappel met ui en zuurkool met spekjes. Toen alles (bijna) op was kon niemand meer fatsoenlijk opstaan en moest er eerst worden uitgebuikt. Dit werd gedaan onder het genot van het (nog resterende) bier uit de fustjes en daarna zijn we met de swebebahn de stad ingegaan.

De swebebahn is Wuppertals alternatief voor de metro. Deze hangt echter aan een monorail in de lucht in plaats van onder de grond te gaan. Dit is een mooi concept en dan komt er ook nog eens bij dat vrijwel de volledige swebebahn boven de Wupper hangt wat erg mooie uitzichten oplevert.

Daarbij gaan de karretjes ook nog behoorlijk snel, ze halen zo’n 50 km/h wat het vervoer door de (hele lange) stad een stuk sneller maakt. De swebebahn bracht ons zeer snel naar het centrum waar een zoektocht begon naar een fatsoenlijke kroeg. Ik had eigenlijk wel verwacht dat dit makkelijk zou gaan daar in Duitsland, maar het tegendeel was waar. We hebben

de hele stad moeten doorkruizen en zelfs na het aanspreken van een paar mensen duurde het even voordat we iets vonden waar een biertje gedronken kon worden. Ook al was het geen volwaardige kroeg, je kon er toch bijzonder goed zitten op relaxte banken. Tegen het einde van de middag werd besloten om met de swebebahn terug te gaan om het (op dat moment nog ongeproefde) weissbier van de brouwerij te proberen, welke overigens goed beviel.

Helaas was het hierna dan toch echt tijd om in de bus te stappen om te vertrekken naar Eindhoven. In de bus was het natuurlijk erg gezellig met de gebruikelijke rituelen. Eenmaal terug werd natuurlijk de F.O.R.T. open gegooid om nog te kunnen afpilsen.

Door: Klaas Kok Een van de taken van Klaas als Activiteitencoördinator van de F.O.R.T.-cie is het regelen van de BBE. In dit artikel doet hij verslag over deze activiteit.

T-Licht 16.4

33

Science News

Science News Time for a new edition of Science News! This section is completely filled with news about science innovations. We try to get intesting or somewhat provocative news to keep you up to date on what is happening in the giant world of science, so get comfortable and enjoy these fun science facts!

Do bubbles in Guinness flow downwards?

bubbles flow up at the center, and the circulation continues. Eventually the settling process comes to an end. More and more bubbles have been deposited into the head of the beer during the settling, and the cycle loses momentum.

In summary: bubbles at the center rise up and create a circulation in the glass. The circulation causes bubbles at the edge of the glass to be pushed downwards.

We are used to seeing bubbles float up in a glass of beer, but bubbles in Guinness appear to break the rules. Andy Alexander and Dick Zare did an interesting investigation to look into these strange phenomena.

Let’s start at the point where you have just poured your pint of Guinness, and it is starting to settle. At the inside surface of the glass, the bubbles are touching the walls of the glass and they experience drag - just in the same way as you can feel if you slide your finger along a glass surface.

At the center of the glass, the bubbles are not touching the walls, and are free to go up: this is what bubbles of gas really want to do when they are in a liquid, as we are used to seeing. The bubbles at the center rise rapidly until they get to the top, just below the head (the “froth”). In doing this, they have pushed and pulled the surrounding liquid with them. At the top, this liquid flowing upwards hits the surface and flows outwards towards the edges of the glass. The current is directed downwards by the edges of the glass. As the flow moves downwards in waves, it pushes and pulls the bubbles that are hanging around at the edges of the glass. The flow can be seen as the dark lines of liquid (no bubbles) that wave quickly down the inside of the glass. What goes around comes around. More

Is this a special feature that only Guinness has? No, it can happen in any liquid. There are a number of things about Guinness that make it easier to see though. Firstly, the bubbles produced are small, making them more easily pushed around by flowing liquid. The bubbles are small because they have been released at high pressure through fine holes (when poured from the tap or from the “widget”). The gas in the bubbles is also important. The fizz in most lager-beers (and soda) is carbon dioxide, which is

34 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Science News more easily dissolved into the liquid. This is why you can see streamers of bubbles appear to form out of nowhere at the side of a glass of beer or cola: the dissolved carbon dioxide gasifies to form bubbles at tiny defects in the glass surface: they continue to grow, ingesting more dissolved carbon dioxide as they go up (as shown, left, for cola). In Guinness, the gas is nitrogen (which makes up roughly three quarters of the air we breathe). Nitrogen does not dissolve as well in liquid as carbon dioxide, and so the bubbles do not grow like in lager or cola. Another factor is the contrast in the colours of the very dark liquid and the light cream bubbles in Guinness, making the waves and bubbles more obvious.

Source: http://www.chem.ed.ac.uk/guinness/aboutus.html (2004) Liquid Crystals: self-organizing into new classes of ma-

the molecular scale in ways that could lead to remarkable new materials with scores of technological applications.

The new study modeled the behavior of thousands of rodshaped liquid crystal molecules packed into nano-sized liquid droplets. It showed that the confined molecules self organize as the droplets are cooled. “At elevated temperatures, the droplets are disordered and the liquid is isotropic,” de Pablo explains. “As you cool them down, they become ordered and form a liquid crystal phase. The liquid crystallinity within the droplets, surprisingly, induces water and other molecules at the interface of the droplets, known as surfactants, to organize into ordered nanodomains. This is a behavior that was not known.” In the absence of a liquid crystal, the molecules at the interface of the droplet adopt a homogeneous distribution. In the presence of a liquid crystal, however, they form an ordered nanostructure.

As an example, de Pablo suggested that surfactants coupled to DNA molecules could be added to the surface of a liquid crystal droplets, which could then assemble through the hybridization of DNA. Such nanoscale engineering, he notes, could also form the basis for liquid crystal based detection of toxins, biological molecules, or viruses. A virus or protein binding to the droplet would change the way the surfactants and the liquid crystals within the droplet are organized, triggering an optical signal. Such a technology would have important uses in biosecurity, health care and biology research settings.

Source: http://www.sciencedaily.com/ releases/2012/05/120502132953.htm Our promise

A computational model shows nanospheres of liquid crystal materials. The different patterns represent the self organization of surfactants, the molecules the liquid crystals interact with at their surface interface. (Credit: Juan de Pablo)

Last T-Licht the promise was made we would return to the subject of the neutrinos moving faster than light. Well,

terials?

Liquid crystals, the state of matter that makes possible the flat screen technology now commonly used in televisions and computers, may have some new technological tricks in store.

Writing May 3 in the journal Nature, an international team of researchers led by University of Wisconsin-Madison Professor of Chemical and Biological Engineering Juan J. de Pablo reports the results of a computational study that shows liquid crystals, manipulated at the smallest scale, can unexpectedly induce the molecules they interact with to self-organize in ways that could lead to entirely new classes of materials with new properties.

“From an applied perspective, once we get to very small scales, it becomes incredibly difficult to pattern the structure of materials. But here we show it is possible to use liquid crystals to spontaneously create nanoscale morphologies we didn’t know existed,” says de Pablo of computer simulations that portray liquid crystals self-organizing at

here we are: By: Frank van Wijk and Sven van Belzen Apart from reviewing beer for the T-Licht, these editors also have some other capabilities such as writing Science News.

T-Licht 16.4

35

Borrellezing

Borrellezing CB&I Lummus Eén van de favoriete bezigheden van een student is toch wel borrelen. Een student die bijna afgestudeerd is, wil graag meer weten over de mogelijkheden die er na de studie in het arbeidsleven te vinden zijn. Combineer beide feiten en de conclusie moet dan automatisch zijn dat er een markt is voor borrellezingen. Dit recept is bij Japie zeker een beproefd recept en het is niet voor niets dat op 28 maart jongstleden STO 2.91 weer goed bezet was met Japieleden. Zelfs enkele leden van W.S.V. Simon Stevin hadden de weg naar de Helix gevonden om daar de borrellezing van CB&I Lummus bij te wonen.

Z

oals haast iedere borrellezing begon ook deze met een presentatie over de geschiedenis en achtergronden van het bedrijf, in dit geval CB&I Lummus. Chicago Bridge & Iron, zoals het moederbedrijf volledig heet, is een van de grootste spelers in engineering, procurement en constructie (EPC) ter wereld en heeft dan ook vele kantoren over de hele wereld waar in totaal zo’n 18.000 mensen werkzaam zijn. Naast de EPC-tak biedt CB&I ook zaken als conceptdesign en troubleshooting aan, waardoor het bedrijf een mooi compleet pakket kan aanbieden aan haar klanten.

Naast de businesssectoren Project Engineering and Construction en Steel Plate Structures heeft CB&I ook nog een derde businesssector, het zogeheten Lummus Techno-

logy. Dit is een sleutelspeler binnen de wereld van het licenseren van procestechnologieën aan de koolwaterstofindustrie. Binnen hun licentieportfolio vallen meer dan zeventig processen die weer ondersteund worden door ruim tweeduizend octrooien. Vooral op het gebied van olefinen is Lummus Technology erg sterk. Daarnaast is de businesssector erg bekend voor het ontwerpen en leveren van geavanceerde warmteoverdrachtsapparatuur. Maar liefst veertig procent van ’s werelds ethyleenproductie komt tot stand met behulp van Lummus-apparatuur.

Na deze korte introductie van het bedrijf werd het tijd voor het hoofdonderdeel van de sessie, een lezing over Waste to Energy (W2E). De W2E-technologie zorgt ervoor dat al het gemeentelijk vaste afv a l , maar

ook alle biomassa, tot elektrische kracht en het bijproduct as geconverteerd wordt. De conversie in het CB&I/Kobelco W2E-proces wordt gedaan door middel van vergassing met lucht bij relatief lage temperatuur, gevolgd door de volledige conversie met een overmaat lucht op hoge temperatuur zodat ook de slak smelt.

Het hete rookgas wordt efficiënt gekoeld, waardoor er stoom en daaruit elektriciteit gegenereerd wordt.

Hierdoor wordt het milieu minimaal belast, doordat de uitstoot van onder andere NOx, SO2, fijnstof en zware metalen ver onder de Europese specificaties valt. Ook wordt de hoeveelheid afvalwater sterk gereduceerd en kunnen de vaste restproducten door de bouwindustrie worden gebruikt.

Ten slotte was er de afsluitende borrel in de F.O.R.T., waarbij er nog volop vragen gesteld kon worden aan de aanwezige werknemers van CB&I Lummus. Van deze mogelijkheid werd veelvuldig gebruik gemaakt, zodat rond half tien uiteindelijk alle deelnemers voldaan huiswaarts keerden.

Door: Yoran Zonneveld Dit redactielid was aanwezig was bij deze borrellezing.

36 T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Het Y van de Huismeester

Kostprijstarief ‘Omdat je geen Japie-lid bent, is er niet voor je begroot en zul je de kostprijs moeten betalen om deel te nemen aan de buitenlandse bierexcursie’, stond er in de mail die ik van een niet nader te noemen F.O.R.T.-commissielid mocht ontvangen. Als dit de manier is waarop mensen met mijn staat van dienst worden behandeld, vind ik dat prima. Maar dan ga ik voortaan ook een kostprijstarief in rekening brengen.

N

atuurlijk werd ik geraakt door de kille woorden die op mijn beeldscherm verschenen. Afstandelijk, en zonder enige vorm van emotie moeten ze zijn getypt. Een bestuur dat kennelijk niet weet wat ik door de jaren heen voor de F.O.R.T. heb betekend.

Zolang ik me kan herinneren, ga ik bijna jaarlijks mee met de bierexcursie. Nog nooit heb ik hiervoor een kostprijstarief moeten betalen. Het gaat me niet eens zozeer om het financiële aspect, want € 27,50 is voor mij niets. Wat wél pijn doet, is het feit dat ik als Erelid van Japie als willekeurig niet-lid word beschouwd. Terwijl ik in het verleden toch wel het een en ander heb geregeld voor de F.O.R.T. en Japie.

Natuurlijk blijf ik beschikbaar om Japieleden de helpende hand te bieden. Maar ze zullen hiervoor wel in de buidel moeten tasten. Voor een ritje naar de Sligro, reken ik € 125,-. Dit is berekend op basis van mijn uurtarief van € 95,- en € 30,- brandstofkosten.

Een informeel praatje maken in de kantine? Gezellig! € 47,50 per half uur, contant te voldoen. Een column schrijven? Hartstikke leuk. Maar dat kost me al gauw een half uurtje. Inclusief afschrijvingskosten van mijn pc, dus laten we het afmaken op vijftig euro. Voor collega’s en studenten die geen lid zijn van Japie, blijf ik dit soort taken overigens gratis doen.

Gelukkig is op de valreep van het moeten inleveren van mijn column,

de voltallige F.O.R.T.-commissie bij mij op kantoor binnengevallen en ze hebben hun excuses gemaakt voor het gebeuren. Het leverde mij ook nog een lekker vijf liter vaatje op wat meegebracht werd van de Buitenlandse Bierexcursie.

Wel denk ik dat het een wijze les is geweest voor zowel het Japiebestuur als de F.O.R.T.-commissie. Het is toch zeker de bedoeling in zo’n jaar dat je sociaal sterker gaat worden en dat je de netwerken die er al voor je liggen respectvol blijft onderhouden.

Door: Michael Scheepers De Huismeester en vaste columnist van het T-Licht.

Niets was mij ooit te veel gevraagd.

Ik denk dat ik totaal wel honderd keer met mijn auto boodschappen heb gedaan voor F.O.R.T.-commissieleden. Maar ook coördineerde ik de verbouwingen, vroeg hiervoor de vergunningen aan, betaalde ik uit eigen zak de soms hoge boetes voor het niet naleven van de bouwvoorschriften en zorgde ik voor aanvulling van de drankvoorraad. En op donderdagmiddagen zorgde ik er ook voor dat een deel van deze drankvoorraad weer verdween. Zo kan ik nog wel even doorgaan met het opsommen van mijn talloze activiteiten, maar dat wil ik jullie besparen. Dit deed ik allemaal geheel belangeloos. Maar dat is vanaf nu dus afgelopen.

T-Licht 16.4

37

Reacties op de nieuwe lay-out

A4 versus A5

E

en commentaar dat Sinds de vorige editie van het T-Licht is het aan- De redactie vond het jamal vrij snel duidelijk dat van donateurs zien van ons blad veranderd. Oftewel we hebben mer werd, was dat als weinig feedback op de men (lees: Mark P.) op de een nieuwe lay-out en papierformaat geïntrodu- nieuwe lay-out is gekoWC zat men niet én het ceerd. Zelf hadden we vrij veel reacties verwacht men. De mails van deze T-Licht kon lezen én tege- van de zogenaamde oude garde, omdat wij ver- meestal toch wel kritische lijkertijd voor een schoon groep mensen kwamen wachtten dat zij veel waarde zouden hechten aan maar niet. Ja oké, er kwaachterwerk te zorgen met behulp van toiletpapier. de het traditionele formaat van het T-Licht. Maar men wel kritische mails, Doordat je het T-Licht aan kwamen deze commentaren ook? En wat hebben maar die hadden weinig de onderkant vastpakt is met de nieuwe lay-out wij er mee gedaan? hij zo groot dat hij naar te maken. Zo stuurde Olachter omklapt en hierdoor kun je heeft dit besproken en er zijn enkele gun Besirik een opmerking over de hem niet meer lezen. Bij het A5-forandere ontwerpen gemaakt voor de quotes die gebruikt waren in sommaat was dit nog geen probleem. De voorkant, waarbij de voorkant over mige artikelen en trakteerde Gert-Jan redactie ziet dit echter niet als een het algemeen hetzelfde is gebleven, van Heugten ons op een brandbrief groot onoverkomelijk probleem. Het maar waar de kleur is veranderd in (op te vragen bij de redactie) over het lezen van een dergelijk kwalitatief blauw of waar een lamp aan is toewel of niet plaatsvinden van de oerblad behoeft namelijk niet gedaan te gevoegd. Naar deze opmerkingen is knal. De redactie vroeg zich dan ook worden wanneer men zijn behoeften – gedeeltelijk - geluisterd en het reaf of ze zelfs volgens de gewaardeerdoet. sultaat zie je op deze kaft. de donateurs een goede keuze had gemaakt met het nieuwe formaat en Een ander commentaar op de nieuwe Het andere, eigenlijk wel het meest de nieuwe lay-out. Het commentaar lay-out was dat het niet meteen hergehoorde commentaar was dat het van erelid Anton Hermus viel dan ook kenbaar was als het T-Licht. De voorer goed uitzag. De redactie is dan zeer goed bij de gehele redactie: “van naamste ‘defecten’ waren de kleur zelf ook zeer content met de nieuwe leuk naar nivo, fantastisch!” van de voorkant (niet blauw) en het lay-out en stelde hoge eisen aan het ontbreken van de (glimlachende) ontwerp voordat het gedrukt kon Door: Dennis Hulsman en Eveline Herlamp of het Japielogo. Natuurlijk als worden, zo is bijvoorbeeld de foto mans er een nieuwe lay-out wordt gemaakt op de voorkant van de vorige editie Zij evalueerden namens de redactie voor een blad is het blad sowieso niet een week voor de uitgifte aangepast, alle input op de nieuwe lay-out. herkenbaar meer omdat de lay-out omdat deze toch te korrelig was in de anders is dan voorheen. De redactie proefversie.

T-Licht 16.4

39

Wist je dat?

Wist je dat... ijn ns Mar t ... volge it u .

O n Iva van Z. t ere kas een and komt?

E. an a N. v s hij aur H. ... T hts, L Poul ner t rec s en gpar k o o n li ged de is?

... R alle emco voe s in z F. va i we lt, m jn br n aar et oek wa t? niet

een idee ... Evi H. g haar heeft wie dekte?

... Jasper van K. Roel S. elke dag verwent?

een eer w r er ls e ... a erwint a van g r n b in lf ho , Sa zichze t m s t ko n h e c sla olg O. v erst ge e het t? d r wo

is ng i P. ie cord d d c ? .

E a ... ap, ne T j e i ch Mar to

... Nick y janken M. moet v groott an de e van een Duitse worst?

... Steven R . graag een lichtgev end condoom ge bruikt om zijn erec tie te kunnen zien ?

Kopij voor de volgende uitgave inleveren voor 1 september!

Colofon Jaargang 16, nummer 4 Juni 2012 Oplage: 525 Hoofdredacteur: Yoran Zonneveld Redactie: Sven van Belzen, Svetlana Borukhova, Eveline Hermans, Dennis Hulsman, Ivan Ottenheijm, Eric de Vries, Frank van Wijk en Robin Willems.

Drukker: Drukkerij SVS B.V. info@drukwerken.nl Het T-Licht is het verenigingsblad van T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’, studievereniging van de faculteit Scheikundige Technologie aan de Technische Universiteit Eindhoven.

Het T-Licht verschijnt 4 keer per jaar.

Redactieadres: T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ t.a.v. Het T-Licht Helix STW 0.25 Postbus 513 5600 MB Eindhoven Tel: 040-2473756 tlicht.st@tue.nl www.tsvjapie.nl De redactie behoudt zich te allen tijde het recht voor om wijzigingen aan te brengen in aangeleverde kopij of om kopij te weigeren.

Adverteerdersindex: ASML Binnenkant kaft voor ??? Blz. 6 VSI/e Blz. 14 Dow Blz. 20 ???

Blz. 26 ??? Blz. 38 Technip Binnenkant kaft achter Sabic Buitenkant kaft achter