T-Licht Verenigingsblad van T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’
Jaargang 14 Editie 2
Een Kijkje bij de drukker!
Bier!! bij Ab InBev
Voorwoord Lieve Lezertjes, Nog uitbuikend van het kerstdiner ligt hier alweer een nieuw T-Licht op de mat. Helaas stoppen er een aantal gerenommeerde auteurs. Zo hebben wij in 2009 afscheid moeten nemen van de controversiële columnist PLEM. Hij wilde zich niet verlagen tot het gruis dat wij elk kwartaal afleveren. Desalniettemin staat er ook in deze T-Licht voor ieder wat wils. Ook wij nemen afscheid, met pijn in ons hart. Hier en daar laten we een traan vallen, want we hebben toch een paar mooie jaren meegemaakt. Hopelijk wordt de ‘goede trend’ voortgezet. Veel succes! Bas en Willeke
En verder... Van de Voorzitter
Spraakwater
2
Onderwijsnieuws
5
PhD Thesis
6
Excursie ExxonMobil
9
Van de donateur
10
Excursie ASML
13
Spraakwater
14
Doorgelicht SVS drukkerij
16
5-daagse naar Boedapest
19
Excursie AB InBev
22
Wie was wie ook al weer?
23
Diesweek
27
Gala
30
Brandbrief
32
Puzzel
33
Het roer moet om bij japie
34
T-Light
35
Wist je dat?
36
Je hoeft niet altijd je studie af te maken op de manier waarop iedereen het doet: Lennart verteld over zijn omweg richting het diploma
14 Excursie naar Boedapest Een vijf daags uitstapje naar hongarije, naast de interesante uitstapjes misschien wel nog veel interessantere avonden!
19 Gala Eindelijk weer een gala; sprookjesachtig en op stijl. Lees het sprookje en bedenk een om de schoonheid van de prins en prinses te evenaren!
30
Het T-Licht
Van de Voorzitter
Een koude, maar ook warme tijd van het jaar. Buiten stormt het, regent het en misschien sneeuwt het ook wel of het heeft al gesneeuwd. De zon komt laat op en gaat weer vroeg onder. Ondertussen zitten wij wel lekker binnen, gezellig met z’n allen of alleen weggekropen op de bank. Gezellige tijden met veel warmte om ons heen. Het nieuwe jaar is begonnen, een nieuw begin, het jaar 2010. Een Gelukkig Nieuwjaar allemaal!
T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’
door: Simone de Vaan
2
De afgelopen drie maanden waren weer drukke tijden. Voor Japie stonden er weer veel activiteiten op het programma, maar ook een verhuizing. In het weekend van 24 en 25 oktober heeft het bestuur, met enkele handige en sterke Japen, de grote en kleine Japiekamers op de tweede verdieping leeggehaald. In de week voorafgaand aan de verhuizing werden de nieuwe kamers, waar wij naartoe zouden gaan, klaargemaakt. Er werd een muur gesloopt en een stuk vloerbedekking gelegd op de plaats waar de muur had gestaan. Intussen werden alle spullen al in dozen gedaan, dit zou de verhuizing versnellen. In twee dagen tijd zijn de nieuwe kamers gepoetst en ingericht. Sinds dat weekend bevindt Japie zich op de begane grond. Tegenwoordig moet je bij binnenkomst in het Helix-gebouw meteen rechts afslaan. De derde deur aan de rechterhand is de kleine Japiekamer STW 0.26 en de vierde deur is de grote Japiekamer, STW 0.25. Het bestuur is zeer tevreden met de nieuwe locatie, hopelijk jullie ook. We kunnen nu weer gezellig met z’n allen pauze houden op de nieuwe Japiekamer. Niet alleen de verhuizing heeft de afgelopen maanden plaatsgevonden. Ook was er een VSI/e-activiteit. Op die avond kwamen drie gasten, uit het bedrijfsle-
ven, spreken over hun carrièrepad tot dan toe en wat er nog verder voor hen lag. In de zaal zaten zowel leden van Japie als van de VSI/e. De avond begon met een buffet en werd afgesloten met een gezellige borrel in de F.O.R.T. Het was een gezellige en zeer boeiende avond. Naast deze activiteit, waren er ook vele andere activiteiten, wat zeer gewoonlijk is bij Japie. Een grote activiteit die ik graag nog wil noemen is de Diesweek. Op 6 december 2009 vierde de vereniging immers haar 52ste verjaardag! Als vanouds werd deze verjaardag, ook dit jaar, weer uitgebreid gevierd, maar meer hierover vind je elders in dit mooie T-Licht. Al met al een mooie en erg geslaagde verjaardag, waar menigeen nog van kan nadromen. Om bij te komen na die zware Diesweek was er het kerstreces, dat we hebben ingezet met de traditionele kerstborrel op de nieuwe Japiekamer. Hopelijk heeft iedereen goed kunnen uitrusten en kunnen bekomen van de zware decembermaand, want we gaan er weer volop tegenaan! Ongetwijfeld hebben er intussen ook veel mensen weer goede voornemens gemaakt voor het nieuwe jaar. Om goede voornemens ook effectief uit te voeren, moet er wel hard gewerkt worden. Zo komt er bijvoorbeeld al snel de tentamenperiode aan. Maar voor het zover is, staan er nog wat ontspannende activiteiten op het programma!
Eén hiervan is het mooie tweede T-feest van dit collegejaar. Ook dit keer weer maken we de Bar2Alex onveilig met uitgelaten Japen. Ik hoop dan ook dat er veel mensen zullen komen, die samen
Van de Voorzitter
met het bestuur het nieuwe jaar komen vieren. Vanaf die avond zullen er weer, ongetwijfeld, nieuwe dingen gebeuren, die nog lang herinnerd zullen worden. Voor passende dansjes op het T-Feest wordt ook gezorgd, want de Galacommissie is al een tijdje druk bezig met de organisatie van twee workshops stijldansen. Even goed oefenen en iedereen is klaar voor de juiste dans bij de juiste muziek. Niet alleen natuurlijk voor het T-Feest, maar ook voor het Gala! De Galacommissie 2009-2010 werkt al een hele tijd hard aan de organisatie van deze mooie activiteit, die plaatsvindt op vrijdag 5 februari. Voor het Gala zal er chique gedineerd worden bij restaurant Listers, er kan dan al een gezellig wijntje worden gedronken en misschien wel geproost worden op een mooie avond. Het Gala zelf zal een betoverende avond worden met mooie prinsen en prinsessen. Japen die zich voor één avond verkleden in een
smoking of kostuum en de dames in hun mooie galajurken. Het belooft een sprookjesavond te worden, waarna hopelijk gezegd kan worden: ‘En zij leefden nog lang en gelukkig’. Niet alleen de Galacommissie zorgt voor de leuke activiteiten in deze donkere wintermaanden, want ook het bestuur is weer fris en fruitig van start gegaan om alles weer zo goed mogelijk te regelen en organiseren voor haar leden. Aan het einde van de komende tentamenweek heeft zij de tweedaagse naar Luik op de agenda staan. Een uitstap om niet snel te vergeten! Luik wordt immers ‘La Cité Ardente’ genoemd. Dat staat voor ‘De Vurige Stad’, ofwel een garantie voor een zwoele nacht aan de oevers van de Maas. En zo komen we weer terug bij de eerste woorden van dit stukje. De wintermaanden zijn niet alleen koud, maar kunnen ook erg warm zijn.
3
advertentie VSI/e
Onderwijsnieuws Op het moment dat ik dit zit te schrijven is het tweede kwartiel alweer enkele weken bezig. Dat betekent dat jullie allemaal alweer hard bezig zijn met colleges volgen en opgaven maken. Kortom, alles wat je op dit moment kan doen om je alvast een beetje voor te bereiden op de volgende tentamens. Ik ben juist op dit moment nog bezig met het evalueren van het vorige blok. Hoe gingen alle tentamens? En misschien nog wel veel belangrijker: hoe gaat het met het nieuwe blokkensysteem?
Zoals jullie allemaal wel gemerkt hebben, was het de laatste week voor de tentamens een stuk rustiger op de TU/e. Dankzij het gebrek aan colleges e.d. hadden veel studenten besloten om maar eens thuis te gaan studeren. Ik heb van veel studenten gehoord dat ze deze week van studeren erg fijn vonden, zo hadden ze de tijd om zich optimaal voor te bereiden op de tentamenweken. Dankzij de verroostering van de tentamens had ook bijna iedereen een paar dagen vrij aan het einde van de week (tsja, ik heb nog steeds niets te zeggen over de minortentamens...) Desondanks zijn er toch enkele bachelortentamens erg slecht gemaakt. Waar dat aan ligt ben ik nog niet achter, maar ik hoop dat iedereen de hertentamens wel haalt! Waarschijnlijk is het jullie ook wel opgevallen dat we dit jaar weer meer eerstejaars hebben dan vorig jaar, over de gehele TU/e is het aantal
eerstejaars zelfs weer gestegen. Echter, de stijging bij andere universiteiten was nog veel hoger. De TU/e wil natuurlijk graag veel nieuwe studenten aantrekken, vandaar ook de roze Innovator campagne. Jullie hebben alle roze posters, matten en borden vast wel gezien de laatste maanden. Het grote verschil tussen deze campagne en de vorige campagnes is dat de TU/e nu ook boven de rivieren studenten aan het werven is! Ik kan hier, als Heemsteedse, natuurlijk alleen maar blij mee zijn. Hopelijk zullen we dit volgend jaar terugzien in een groot aantal nieuwe ST-ers mĂŠt een harde G en een duidelijke R, ik ben benieuwd! De laatste regels van mijn pagina in dit prachtige blad wil ik graag gebruiken om alle mensen te bedanken die op de jaaroverleggen zijn geweest. Vorig kwartiel heb ik weer veel jaaroverleggen gehouden en ik vond het erg fijn dat er bij vrijwel ieder overleg zoveel mensen aanwezig waren om hun mening te geven over het onderwijs. Ik hoop dat dit de rest van het jaar zo blijft!
Onderwijsnieuws
door: Nicky Hoek
5
Het T-Licht
PhD Thesis In nature, organisms are able to produce well-defined high molecular weight peptides from a toolbox of approximately 20 amino acids for many properties, such as catalysis and mechanical strength. In polymer synthesis, broad polydispersity indices (PDIs) and highly unordered structures are formed. With the development of controlled/living polymerizations at least we come a bit closer to a PDI of 1. By working in a field where synthetic and natural polymers meet each other, concepts of both can intertwine with one another.
T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’
by: Gijs Habraken
Already at the start of my graduation project at SPC I became interested in a PhD. A four year project of your own to prove your qualities to yourself and the rest of the world. After an internship in Germany it also became clear that as a polymer chemist a PhD opens a lot of doors abroad. At the moment I am in the third year of my PhD under the supervision of Cor Koning and Andreas Heise. Andreas Heise supervises some other biopolymer related projects in our group. The goal of my project is to design and make biohybrid polymer architectures on basis of N-carboxyanhydride ring opening polymerization (NCA ROP) and (free/controlled) radical polymerizations for self-assembly. These rather expensive materials should be used for biomedical applications, such as drug delivery. First
Scheme 1. NCA ring opening polymerization.
6
I will explain NCA ROP and then its combination with the radical polymerizations. Finally I will mention some applications, which we have just started to have a look into. The NCA polymerization can be an easy method to prepare polypeptides. Initiation is typically started by a nucleophilic primary amine, which attacks on the C-5 position of the NCA monomer. CO2 is released and a primary amine is present again for propagation of a second monomer (Scheme 1). If we compare the reaction products with natural peptides, we see that nature is capable of making much better defined peptides than a polymerization can. With the transfer of the genetic information from DNA to RNA (transcription) to the peptide amino acid sequence (translation) a completely identical series of peptides is made. This gives high molecular weight natural
To obtain polymer structures as wanted by the NCA ROP, control over the polymerization needs to be achieved. Unfortunately under normal reaction conditions side reactions occur, such as secondary initiation processes and termination reactions. Different methods for obtaining full control of the polymerization have been developed. A metal complex at the chain end can insert monomers without any termination reactions occurring. Another well-known method uses high-vacuum techniques in combination with high-purity solvents and monomers. Disadvantages of these methods are the multi-step syntheses of the metal complexes and the fabrication of the glassware for every reaction. Pu-
rification of the monomers and solvent is advised for all methods. Silazane groups for initiation of the polymerization has been published more recently, and shows promising results for the NCA homopolymerizations. A less-used method for NCA ROP is by decreasing the reaction temperature to 0°C. It was shown that this decreases the chain-end termination reactions for the NCA ROP of N-tert-butyloxycarbonyl-L-lysine. The nice thing is that no extensive preparation or purification is needed for this NCA ‘on the rocks’ polymerization. To show that this method works for other monomers, we did experiments at different temperatures for a range of monomers to study the side reactions and the effect of temperature. This indeed seemed to have a huge effect on some of the most common NCA monomers. After establishing that the amine chain-end could be preserved at 0°C we were able to make block copolymers. After that we created random copolymers by combining soluble monomers with insoluble monomers. Copolymers with L-lysine could be deprotected selectively and subsequently can use the amines for growing polypeptide grafts from the copolypeptide to get ‘unnatural’ structures. Most of the prepared combinations, depending on amino acid combination, had a narrow polydispersity. An interesting combination of NCA monomers is g-benzyl-L-glutamate and S-tert-butylmercapto-L-cysteine. The gbenzyl-L-glutamate is the most common NCA monomer and is known for its high solubility in many organic solvents: an excellent model compound. The homopolymerization of S-tert-butylmercaptoL-cysteine is horrible, because of the bad solubility of the polypeptide it just precipitates in the reaction mixture. However, after a selective deprotection of the cysteine residues of the copolypeptide, the thiols can be used for several reactions. These can be used for making disulfide bonds and thereby crosslinking the peptide material. Also, thiols are known for being good chain transfer agents and can be used for thiol-ene chemistry,
PhD Thesis
proteins complex structures, resulting in amazing mechanical properties and even catalytic functionalities. On a lab-scale, synthesis of well-defined peptides is possible with the Merrifield solid phase synthesis, but this is only easily applicable for short peptide sequences. Since not every addition of an amino acid will be done efficiently, the product needs to be purified by chromatography. Yields of this approach are usually a maximum of several grams, but are of outstanding purity. Higher molecular weights of well-defined peptides can be achieved by genetic modifications of organisms that can produce the desired product. Again, purification is needed for this method to separate the organism (E.coli, for example) and other substances from the wanted product. After scaling-up, several grams can be obtained. The NCA polymerization will never yield such well-defined polypeptides, but its mechanism has the potential to create some order in the polypeptides such as blocks, grafts and random copolymers. Furthermore, it can easier give higher molecular weight polypeptides in higher yields then the procedures mentioned previously. As long L-isomer amino acids are used, then these can have the same responses to enzymatic processes and the same secondary structures can be formed (b-sheet and α–helices).
7
Het T-Licht T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’
where molecules with a carbon-carbon double bond attach to the thiol. This also goes for monomers such as acrylates and styrenes, but with a higher molar equivalence with respect to the thiols, polymerization can happen too. Combinations with controlled radical polymerizations have been done to obtain amphiphilic block copolymers for drugdelivery. During my graduation project I worked on nitroxide mediated radical polymerization (NMRP) in combination with the NCA ROP. This was excellent for the combination with styrene and g-benzylL-glutamate. After a five step synthesis a bifunctional initiator was used for the NCA ROP and then at elevated temperature the NMRP was done. It was a nice little project that everybody dreams of; almost everything worked in the first run. One of the first things to do was to test the same principle of macro-initiation for another controlled radical polymerization technique, atom transfer radical polymerization (ATRP). This should only have advantages, since a wider range of monomers can be polymerized with a good degree of control. The initiator synthesis should be much easier and the reactions could be done at much lower temperatures. Unfortunately, this was not the case. It was hard to find an initiator that worked for both polymerizations and then there still were side reactions that terminated 90% of the chains at the beginning of the polymerization. Only after determining what the side reactions were and optimizing the reaction this was fini-
shed. This was the worst kind of project you can have; one loses endless time to figure out why something does not work. This can also be a part of a PhD. At the moment I am testing several polymers for completely different applications. Some of the NCA prepared block copolypeptides have shown to have interesting properties in organic solvents due to their secondary structure. By hydrogen bonding of the b-sheets, blocks and the partial solubility, gels have been formed with only 4 wt% of peptide material. Also the grafted polypeptides with the b-sheets blocks have shown the same properties. In principle this is an interesting phenomenon, and if such a system could be transferred into an aqueous environment it could be used for biomedical applications as degradable hydrogel. A nice trip outside the world of polymers is the work we currently are doing with the group of Nico Sommerdijk. In nature, peptides are known to affect the crystallization of minerals such as CaCO3 (e.g. coral, mother of pearl…). By testing the NCA ROP prepared copolypeptides with different amino acid combinations we have seen completely different crystal structures appear (Figure 1). With the use of different microscopy techniques we now also can start to explain the role of the polypeptides during the crystallization. With approximately one year left in the hourglass there still are some loose ends and challenges to tackle for me. After that there will be an empty seat, could it be yours…?
Figure 1. SEM of CaCO3 crystals formed in the presence of different NCA prepared peptides.
8
Excursie ExxonMobil
ExxonMobil is een van de grotere bedrijven ter wereld dat zich bezighoudt met petrochemie. Ze zijn voornamelijk bekend van hun brandstoffen (Esso/Exxon) en hun smeermiddelen in de formule 1 (Mobil). ExxonMobil had besloten een gezamenlijke excursie te organiseren op 30 september 2009. Om de dag iets groter aan te pakken, waren Japie, Simon Stevin en Industria uitgenodigd. Samen waren deze drie Eindhovense studieverenigingen goed voor zo’n 60 deelnemers.
De dag begon met het zoeken naar de bus die de groep zou ophalen in Rotterdam. De bus bleek op een andere plaats te staan dan twee dagen eerder op de besturendag. Eenmaal aangekomen op plant werd begonnen met een tweetal algemene presentaties over ExxonMobil. De plant van Exxon kenmerkt zich door de hoogwaardige producten die er gemaakt worden. Mede dankzij de flexicoker is Exxon in staat een groot deel van de ruwe olie om te zetten tot kwaliteits smeerolieproducten in plaats van brandstoffen. Na de lunch kregen de leden van Simon Stevin en Japie beschermende kleding, een helm, oordopjes en veiligheidsschoenen. In kleinere groepjes werden zij per fiets over de plant rondgeleid. De rondleidingen werden gegeven door verschillende oud-Japieleden. Sommige groepen kregen de plant van wel heel dichtbij te zien. Ze mochten onder begeleiding op de verschillende onderdelen van de aromatische plant klimmen. Terwijl Simon Stevin en Japie rondfietsten over de plant, werkten de leden van Industria aan een bedrijfskundige case. Naast de rondleiding werd er ook nog een korte case gedaan over het instellen van een fornuis. Om een optimale verbranding van de brandstof te krijgen in een fornuis moet de toevoer en
afvoer van lucht op een bepaalde manier worden ingesteld. Bij te weinig zuurstof is de verbranding onvolledig en kan de brandstof zich gaan ophopen en kan er op den duur explosiegevaar optreden. De ingenieurs in spĂŠ mochten met een simulator aan de slag om dit vraagstuk op te lossen. Tussendoor werden de verschillende groepjes vermaakt met een korte quiz. De vragen varieerden van het noemen van landen waarin ExxonMobil niet actief is tot heuse rekenvragen. De winnende groep kreeg aan het einde van de excursie een mooie prijs.
Excursie ExxonMobil
door: Sven van Belzen
Na de case, rondleiding en quiz werd er per bus naar de binnenstad van Rotterdam vertrokken. In een restaurant werd gedineerd en kon er nog gezellig worden nagepraat met de Exxon-medewerkers.
9
Het T-Licht
Van de Donateur Ik ben in 2002 met Scheikundige Technologie begonnen. Daarvoor heb ik een jaartje Technische Bedrijfskunde gestudeerd en daar mijn propedeuse gehaald. Tijdens mijn studie heb ik het genoegen gesmaakt (bestuurs)lid te mogen zijn van de Chemiewinkel. In 2008 ben ik dan afgestudeerd bij prof. Jos Keurentjes. Mijn afstudeeropdracht ging over de stabiliteit van pervaporatiemembranen. Mijn stage deed ik in Zweden bij Akzo Nobel Industrial Chemicals in Skoghall, waar ik nu werk als proces-ingenieur.
T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’
door: Marco Krielen
10
Voor mijn stage in Zweden heb ik deelgenomen aan AkzoNobels Masterclass van 2007 en een voucher voor een toekomstige baan gekregen. De stage beviel zo goed voor beide partijen dat ik in Zweden ben gebleven. Ik heb daar absoluut geen spijt van gekregen! Het is een geweldige ervaring om in het buitenland te wonen en te werken. Ik werk als proces ingenieur voor de chloorfabriek van Industrial Chemicals. Op de site van de business unit Industrial Chemicals staat ook een ijzerchloridefabriek die onder de chloorfabriek valt, en een MCA (monochloor azijnzuur) fabriek. Ik werk voor de subbusiness units Chlor/Alkali en ECO Systems. Ik begon met het specialiseren in de ijzerchloridefabriek. Nu ben ik ingenieur voor de hele chloorfabriek. Het voordeel van een kleinere fabriek zoals die in Skoghall, toch nog goed voor 90 kton chloor per jaar, is dat je meerdere processen leert kennen. Dit gebeurt vooral via projecten en troubleshooting. De meeste aandacht gaat nu uit naar de cellenzaal waar met behulp van membraanelektrolyse chloor, loog en waterstof geproduceerd wordt. Verder hebben we een chloorbrander waar zoutzuur geproduceerd wordt, een pekel- en loogloop, een loogindamper, het chloor-
systeem met droogtorens, chloorcompressie en –liquefactie (red: liquefactie is ‘vloeibaar maken’) en een hypochloriet unit die dient als veiligheid systeem. Chloorgas wordt hier geneutraliseerd met behulp van loog. Geen enkele dag is hetzelfde voor een proces ingenieur. Normaal werk ik aan projecten. Dit kan een optimalisatie van een proces inhouden of een uitbreiding van de capaciteit. Zo heb ik bijvoorbeeld aan projecten gewerkt zoals het voorkomen van flooding in de chloreringskolommen, de sturing van de concentratie en kwaliteit van loog en het vergroten van de productiecapaciteit van hypochloriet. Sinds dit jaar ben ik ook verantwoordelijk voor de documentatie van de cellenzaal. Hierbij valt te denken aan het in de gaten houden van de spanning en stroomsterkte en de conditie van de membranen en elektroden. Dit is niet alleen belangrijk vanuit economisch- maar ook vanuit veiligheidsperspectief: een dun membraan scheidt waterstof van chloorgas! Gelukkig zijn er een aantal trucjes waardoor je kunt zien of er gaatjes in het membraan zijn ontstaan, waardoor je op tijd kunt ingrijpen. Als er problemen in de plant optreden ben ik vaak degene die geraadpleegd wordt. Je leert die delen waar zich de meeste problemen voordoen het beste kennen door het troubleshooten. Zo ken ik de ijzerchloridefabriek inmiddels van
leven hier in het hoge noorden opgebouwd. Verder spreek ik de taal bijna vloeiend al kun je natuurlijk horen dat ik geen echte Zweed ben. Daarom is het jammer dat ik volgend jaar Zweden ga verlaten. We gaan namelijk volgend jaar de site sluiten ondanks een (kleine) winst en een goede veiligheidsstandaard. De oudste (sinds 1918!) nog in werking zijnde chloorfabriek houdt hiermee op te bestaan. Het is puur een marktkwestie: voor onze grootste (interne) klant, de MCA fabriek, is nauwelijks nog afzet te vinden. Door deze beslissing zijn natuurlijk alle optimalisatieprojecten gecanceld. Alleen projecten met als doel de veiligheid te verbeteren, worden voortgezet. Ik houd me nu meer met de productie en documentatie bezig. Zo heb ik de hele uitrusting van de ijzerchloridefabriek in kaart gebracht. Ik zal ook betrokken worden in projecten met als doel om uitrusting te verplaatsen naar andere fabrieken binnen Chlor/Alkali. Bovendien is er nu een mogelijkheid om experimenten uit te voeren die je normaal niet durft te doen omdat het een productiestop tot gevolg kan hebben. Het worden met andere woorden spannende tijden. Dat onze fabriek in Zweden ophoudt te bestaan betekent echter niet dat ik naar Nederland terugga. Ik heb een aanbod gehad om de proces ingenieur te worden voor het Remote Controled Chlorine Production (RCCP)-project. Dit houdt in dat ik me bezig ga houden met vijf kleinere chloorfabrieken die op afstand vanuit de controlekamer in Bitterfeld in Duitsland bestuurd gaan worden. Bitterfeld ligt dichtbij Leipzig. Het idee achter het project is om chloortransport te verminderen. In plaats van grootschalige productie en dito transport, wordt een kleine chloorfabriek op de site van de klant gebouwd. De vanop afstand bestuurde fabriekjes moeten nog gebouwd worden. Het is de bedoeling dat ik hierin een rol ga spelen. Verder zal ik betrokken zijn bij de start-up en commissioning. Ik zie dit als een erg leuke uitdaging en ik denk dat ik het aanbod ga accepteren.
Van de Donateur
binnen en van buiten. Veiligheid is belangrijk en hier wordt steeds meer aandacht aan besteed. Dit geldt niet alleen voor het veilig bedrijven van de fabriek, denk bijvoorbeeld aan HAZOP, maar vooral voor hoe men zich dient te gedragen in de fabriek. Bijvoorbeeld door altijd je persoonlijke veiligheidsuitrusting te dragen. Dit houdt in: een helm en bril op en een gasmasker bij je als je de fabriek in gaat. Ook veiligheidsschoenen en kleding die je hele lichaam bedekt is belangrijk. Ik ben sinds dit jaar ook opgeleid als BBS (Behaviour Based Safety)-observator. Hierbij doe je observaties naar het gedrag van anderen tijdens het werk. Bij gevaarlijk gedrag moet je dan ingrijpen. Als lid van het management-team heb ik ook andere opdrachten. Ik neem geregeld taken over van onze productiemanager. Vooral voor de ijzerchloridefabriek gaat veel communicatie via mij. Er gaat ook veel tijd in meetings zitten. Zo heb ik normaal gesproken elke twee weken een meeting met ons management team van de chloorfabriek. Vier keer per jaar hebben we een meeting met het management team van Chlor/Alkali uit Amersfoort. Verder heb ik geregeld meetings met de technische afdeling in Skoghall. Elke ochtend hebben we een meeting met de operators over wat er gebeurd is tijdens de vorige avond/nacht en wat er diezelfde dag op het programma staat. Ten slotte is er elke maand een bespreking met de wachtchefs. Ik ben ook Skoghalls contactpersoon voor de Technology & Development groep binnen Chlor/Alkali. Een aantal optimalisatieprojecten worden met hulp van deze groep uitgevoerd. Twee keer per jaar komen proces ingenieurs van alle Chlor/Alkali fabrieken bijeen om kennis uit te wisselen. Dit is altijd erg interessant. Deze besprekingen zijn wel altijd in Nederland. Dit betekent dat ik dan een stukje moet reizen. Het voordeel is echter dat ik er vaak een paar dagen in Nederland aan vast kan koppelen om vrienden en familie te bezoeken. Het leven en werken in Zweden bevalt me uitstekend. Ik heb een leuk sociaal
11
Advertentie ASML
Excursie ASML
Vlakbij onze favoriete stad zit het hoofdkwartier van ’s wereld grootste chipmachine fabrikant. In Veldhoven staan de mysterieuze gebouwen van ASML, waar elke dag high-tech apparatuur gemaakt wordt. De vooraanstaande technologieën worden door ASML goed beschermd tegen de concurrentie. Het is dan ook bijzonder om een keer binnen te mogen kijken bij ASML.
door: Sven van Belzen
Om te beginnen heb je een ‘reticle’. Dit is een soort negatief, dat alle patronen bevat die op de chips moeten komen. De patronen op het reticle moeten geprint worden op een wafer. Een wafer is een ronde plaat van silica met daarop een lichtgevoelige laag. Met een laser wordt door het reticle op de wafer geschenen, waardoor het patroon op de wafer is geprint. Vervolgens kunnen er ionen worden geïmplementeerd op de plaatsen waar de licht gevoelige laag verdwenen is. Door dit proces een aantal keer te herhalen kun je een chip maken. Bovenstaand verhaal is redelijk eenvoudig uit te voeren, ware het niet dat de chips steeds kleiner moeten worden gemaakt. Kleinere chips zorgen ervoor dat computers en applicaties steeds sneller
kunnen werken. ASML loopt nu voorop in de markt en wil dat in de toekomst blijven doen. Momenteel is ASML in staat om op massaproductieniveau chips te printen met lijnen van 38 nm, met een afwijking van maximaal 3 nm. Telkens machines ontwikkelen die kleinere chips kunnen maken vergt veel onderzoek, testen en problemen oplossen. De deelnemers kregen zo’n probleem voorgelegd in de vorm van een case. Doordat het reticle bijna constant wordt beschenen met een laser, wordt het reticle warmer. Hierdoor gaat het reticle uitzetten en dit leidt tot een flinke afwijking bij de geprinte chips. Elke groep kreeg de gelegenheid om een uur aan een oplossing te werken en die vervolgens aan de groep te presenteren. De winnaars kregen een mooie prijs. Tijdens de afsluitende borrel werd er nog gezellig nagepraat over de case en de excursie.
Excursie ASML
Op 19 november vertrok een groep van elf Japie-leden naar Veldhoven om een bezoek te brengen aan ASML. Studieverenigingen voor technische natuurkunde en scheikundige technologie uit heel Nederland waren uitgenodigd op dezelfde dag. Dit resulteerde in een groep van zo’n 64 personen. De ochtend begon met een viertal presentaties. Hoewel dit voor sommigen een lange zit bleek, was het technische verhaal erg boeiend. Aan de hand van animatiefilmpjes werd uitgelegd hoe een chipmachine werkt. Het principe lijkt erg op dat van een kopieerapparaat.
13
Het T-Licht
Spraakwater
Voor de meesten is het pad naar een baan vrij lineair. Van de middelbare school naar de universiteit en daarna zoek je een baan. Ik zag het echter anders; na twee jaar ST in Enschede zei ik het studentenleven vaarwel en ging ik aan het werk. Wat oorspronkelijk als een uitstapje was bedoeld, duurde uiteindelijk toch zes jaar. Inmiddels heb ik mijn bureau alweer een jaar ingeruild voor de collegebanken en ben ik in plaats van een jonge werker een oude student.
T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’
door: Lennart van Haandel
14
Het is misschien moeilijk voor te stellen waarom iemand besluit om te stoppen met deze prachtige studie. Ik merkte echter aan mezelf dat ik na het behalen van mijn propedeuse de motivatie miste om nog 4 jaar door te studeren (toen was er nog geen BSc/MSc) en ik had er geen zin in om een ‘eeuwige student’ te zijn. Daarom besloot ik om 1 à 2 jaar te gaan werken en dan de studie weer op te pakken. Via wat uitzendwerk ben ik uiteindelijk bij een bedrijf terecht gekomen in Noord-Holland (waar ik vandaan kom) dat gespecialiseerd is in tandtechnische materialen. Dit zijn materialen die gebruikt worden voor tandprotheses, zoals kronen en bruggen, en omvatten onder andere keramiek en (edelmetaal)legeringen. Bij dit bedrijf heb ik uiteindelijk vijf jaar in verschillende functies gewerkt. In 2003 ben ik begonnen op het kwaliteitscontrole-laboratorium voor de keramiekproducten. Na dit werk een ruime twee jaar gedaan te hebben ben ik me meer gaan richten op klachtenbehandeling. Hier deed ik technisch onderzoek naar klachten, vaak met behulp van SEM, en schreef dan een rapport met de resultaten en advies aan de klant. Ondanks dat dit werk heel leuk en leerzaam was,
geen klacht is hetzelfde, heb ik dit niet lang gedaan. Er werd in die periode een compleet nieuwe afdeling opgericht die onderstructuren moest maken op basis van CAD/CAM technologie. In eerste instantie werd mij toen gevraagd om de R&D afdeling hierbij te ondersteunen, maar uiteindelijk heb ik de ontwikkeling van het proces zelf naar mij toe weten te trekken. Dit heeft me een baan op de R&D afdeling opgeleverd. Als ik terugkijk op mijn periode bij dat bedrijf, dan houd ik er veel goede herinneringen op na. Een eerste ‘echte’ baan is toch een bijzondere ervaring, die je een stuk volwassenheid bijbrengt. De vrijblijvendheid van het studentenleven is weg en in eens wordt je geacht om opdrachten te geven aan mensen die wel twee of drie keer ouder zijn en al ruim tien jaar werkzaam zijn in dezelfde functie. Dit is denk ik ook wat men bedoelt met het begrip werkervaring. Enerzijds de verantwoordelijkheid om autonoom te kunnen opereren en zelf actie te ondernemen zonder dat je exact verteld wordt wat je moet doen (daar heeft niemand tijd voor). En anderzijds communicatie en mensenkennis, want de omgang met een productiewerker is toch anders dan met een chemisch analist. Een maat in de kroeg vertellen dat het nu toch echt zijn beurt is om een rondje te halen is namelijk niet hetzelfde als een collega
overtuigen dat jouw opdracht belangrijker is dan al het andere werk dat op zijn bureau ligt.
De beslissing om weer te gaan studeren was voor mij wel redelijk ingrijpend, want je moet toch je baan opzeggen waar je vijf jaar in hebt geïnvesteerd. Daarnaast moest ik ook mijn appartement weer inruilen voor een studentenkamer, maar hierdoor begon ik wel extra gemotiveerd aan de studie. Omdat ik mijn propedeuse in Enschede had gehaald, kon ik hier direct in het tweede jaar instromen. Na zes jaar werken had ik wel verwacht dat de beginperiode lastig zou zijn, maar dat ik me nog zó weinig kon herinneren van scheikunde viel me toch fors tegen. En als je dan in je eerste college wordt geconfronteerd met de Schreudinger vergelijking, dan zakt je toch een beetje
Gelukkig gaat het in Eindhoven niet alleen om de studie, maar is er ook een hele actieve studievereniging die voor de nodige gezelligheid zorgt. Ik kende niemand in Eindhoven voordat ik hier kwam studeren en dan is het toch fijn als je via Japie wat mensen leert kennen en gezellig kunt borrelen met studiegenoten. Een mooie herinnering aan het afgelopen jaar was de ONCS in Enschede. Want wat is er nu mooier dan in mijn oude studentenstad voor Japie de bierestafette winnen? Dat had ik nooit gedacht toen ik bijna tien jaar geleden naar Enschede vertrok en lid werd van Alembic.
Spraakwater
Ondanks de positieve ervaringen ben ik uiteindelijk toch hier in Eindhoven terecht gekomen. De behoefte om weer te gaan leren werd steeds groter en ik vond ook dat ik dit nodig had om mezelf verder te ontwikkelen. Mijn manager vond dit ook, dus leek de keuze voor een duale studie voor de hand te liggen. Hier was echter geen geld voor en één dag per week missen voor colleges werd ook niet echt gewaardeerd. Dit gegeven in combinatie met het vooruitzicht dat door reorganisaties de R&D taken ook minder uitdagend zouden worden, deed mij uiteindelijk realiseren dat ik twee keuzes had om mezelf gemotiveerd te houden: studeren of een andere baan zoeken. Een andere baan zoeken leek mij niet de beste keuze omdat het uitzicht op een betere baan dan wat ik had zonder diploma vrij klein was. Ik zocht niet naar een ontwikkeling in de breedte, maar juist in de diepte. Dus werd het Eindhoven.
de moed in de schoenen. Gelukkig had ik redelijk vlot contact met studiegenootjes en kwam ik erachter dat dit voor hen net zo lastig was. Na een paar weken keihard werken had ik me weer aangepast aan het studietempo en is de rest van het jaar eigenlijk soepel verlopen. De zelfdiscipline van het werken heeft me toch getransformeerd van een behoorlijk luie student (Enschede) naar een brave en gemotiveerde student (Eindhoven).
15
Doorgelicht SVS drukkerij
Het T-Licht
Ongeveer eens per kwartaal klapt er een dikke Japie-envelop op je deurmat. Als je dit al eerder hebt meegemaakt weet je meteen wat er aan de hand is. Inderdaad, er is weer een nieuw T-Licht uitgekomen. Meteen sla je het boekje open en je bladert naar je favoriete rubriek. De puzzel, de column van de Huismeester of misschien toch de wistje-datjes. Het lijkt allemaal zo simpel, elk kwartiel krijg je een mooi boekje. Toch komt er heel wat bij kijken om zo’n boekje te drukken. Sven ging langs bij de SVS drukkerij om eens te onderzoeken hoe dat allemaal in zijn werk gaat. Deze keer in doorgelicht: het verhaal van de drukkerij achter dit boekje.
T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’
door: Nicky en Sven
16
Tegenwoordig wordt het T-Licht gedrukt door de SVS drukkerij. Dit bedrijf is eigendom van de heer en mevrouw Grijseels. Zij zijn in 1974 begonnen door te investeren in het opzetten van een drukkerij. Nog steeds runnen zij samen het bedrijf, zonder personeel. Het begon allemaal in de praktijk van een huisarts, die nog een ruimte over had. Aan de keuze van het investeren in een drukkerij kleeft volgens de heer Grijseels geen lang verhaal. Enkele bekenden van hem zaten al in de grafische wereld, maar verder was er eigenlijk geen bijzondere reden om te kiezen voor een drukkerij. De huidige locatie is gevestigd aan de Baltesakker in Eindhoven (Woensel). Het pand doet eigenlijk meer denken aan een woonhuis dan aan een drukkerij. Dit komt omdat het pand als drukkerij en als woonhuis gebruikt wordt door meneer en mevrouw Grijseels. In de tijd dat de drukkerij werd opgezet ging het drukken van een boekje of een constitutiekaartje compleet anders dan tegenwoordig. Voordat er
computers waren op de drukkerij werd het drukwerk met de hand in orde gemaakt om het te drukken. Dat betekende per pagina uren knip- en plakwerk. Niet alleen het knippen en plakken was werk voor de drukker, maar ook het uittikken van de tekst op een typemachine. Het drukken zelf was ook een stuk bewerkelijker dan tegenwoordig. Helemaal in den beginne werd er gedrukt met loden letters, die in een soort metalen frame werden geklemd. De SVS drukkerij heeft wel een machine om met loden letters te drukken, maar heeft nooit met loden letters gedrukt. Vanwege wettelijke richtlijnen mocht kort na de aanschaf van het apparaat niet meer met loden letters gedrukt worden. In plaats daarvan kunnen kunststof letters gebruikt worden. In kleur drukken was ook veel werk. Per pagina moesten vier platen gemaakt, waarmee vervolgens werd gedrukt. Voor elke kleur moest een aparte laag gedrukt worden. Dat betekent dat er acht platen nodig zijn om dubbelzijdig in kleur te drukken. Tegenwoordig gaat het allemaal een stuk sneller. Er wordt door de klant een
Hoewel SVS altijd goed is meegegaan in de ontwikkelingen, vinden de heer en mevrouw Grijseels dat de modernisering ook een keerzijde heeft. Er komen veel minder mensen over de vloer dan vroeger, omdat de communicatie veel meer elektronisch gaat. Daarnaast is het zo dat de concurrentie via het internet ook steeds meer toeneemt, in de vorm van nieuwe bedrijfjes waarbij je goedkoop via internet je drukwerk kunt laten drukken. De SVS-drukkerij moet het vooral hebben van de goede relatie met haar klanten. Ze probeert zicht te onderscheiden door goede service naar klanten toe. Zo is het bij de SVS-drukkerij altijd mogelijk om even langs te komen om wat fouten in het aangeleverde drukwerk te herstellen. Dit blijkt voor de redactie van het T-Licht vaak een uitkomst. Waar hard gewerkt wordt worden immers fouten gemaakt. Het T-Licht bestaat sinds 1995 en wordt sinds 2000 bij de SVS-drukkerij gedrukt. Al snel besloot Japie dat het tijd was voor
Doorgelicht
.pdf-bestand aangeleverd en het drukwerk komt binnen enkele seconden uit een geavanceerde printer rollen. De printer lijkt aan de buitenkant sprekend op de Japie-printer, maar volgens de heer Grijseels scheelt de geavanceerde printer qua waarde wel een paar auto’s met de Japieprinter. Na een druk op een knop laat hij de voorkant van het T-Licht uit de printer rollen, om te laten zien hoe simpel het eigenlijk gaat.
een volgende stap met het T-Licht. In 2000/2001 verscheen het eerste T-Licht in kleur. Enkele jaren later besloot SVS over te stappen op InDesign C2, om het drukwerk allemaal veel sneller te kunnen verwerken. De toenmalige T-Licht-redactie kende dit programma niet, want zij was gewend de stukjes in word-bestanden aan te leveren. Gelukkig kwam onze drukker met een geweldige oplossing voor dit probleem. Hij gaf de inplakkers van de T-Licht redactie hoogstpersoonlijk een cursus InDesign C2. Deze kennis wordt binnen de redactie goed overgedragen. In tegenstelling tot veel andere klanten levert Japie bijna altijd goede bestanden aan. Dat wil niet zeggen dat er nooit fouten in het T-Licht staan, maar dat de bestanden zo goed als klaar zijn om afgedrukt te worden. Wanneer de drukker een bestand krijgt waar bijvoorbeeld geen afloopmarge is om te kunnen snijden, moet hij dit zelf in het bestand aanpassen. Dit is een tijdrovend klusje, dus de drukker is nog steeds blij dat hij in het verleden de TLicht-redactie heeft geleerd hoe het wel moet.
17
advertentie Technip
Vijfdaagse Excursie Boedapest Aan weerszijde van de Donau is in de loop der jaren een ware miljoenenstad ontstaan. In 1873 zijn Buda, aan de ene kant van de Donau, en Pest, de andere kant, samengevoegd. Boedapest herbergt ongeveer 20% van de bevolking van Hongarije en staat bekend om zijn rijke cultuur, inspirerende historie, talloze cabaretshows, overheerlijke traditionele goulashsoep en gewillige vrouwen. Van al deze dingen hebben één of meerdere mensen genoten op deze onvergetelijke 5-daagse.
Op woensdag 4 november rond half 10 begon ons avontuur. Als allereerste werd er ingecheckt op Eindhoven Airport. Na de douane gepasseerd te zijn, was er nog genoeg tijd voor een aantal mensen om afscheid te nemen van het Nederlandse bier. Een mooi paars-roze vliegtuig heeft ons vervolgens veilig in Boedapest gedropt. Eenmaal daar aangekomen was er tot het eten de tijd om vrij te spelen en de stad alvast een beetje te verkennen. Nadat iedereen weer ongeveer op tijd terug was bij het hostel, kon er gezamenlijk vertrokken worden naar het restaurant om daar te genieten van een overheerlijke traditionele goulashsoep. De avond daarna werd er volop genoten van het Hongaarse bier in de 24-uursbar naast ons hostel. Dit resulteerde in 28 in plaats van 26 slapers en één vol condoom.
Na de avonturen van die avond was het tijd voor het serieuzere werk. Rond een uur of 9-half 10 werd er vertrokken naar de Hungarian Academy of Sciences Chemical Research Center. Het centrum is ondermeer toegespitst op het gebied van medicijnen en vooral op de rol van biomoleculen in fysiologische processen. Verder doen ze onderzoek naar nieuwe materialen, katalysatoren, coatings en nanodeeltjes. Ook zijn ze actief op het gebied van ‘groene’ chemie. Belangrijke ontwikkelingen die mede tot stand zijn gekomen dankzij dit onderzoekscentrum zijn een zeoliet katalysator die vandaag de dag 300.000 ton olie per jaar omzet in benzine en het illustere 5-isopropyl-deoxyuridine, wat de actieve component is in medicijnen tegen herpes. Op de Budapest University of Technology and Economics, die daarna bezocht werd, kon wederom genoten worden van een overheerlijke traditionele goulashsoep. Op de universiteit werd ons duidelijk gemaakt dat er misschien hier en daar toch nog wel wat praktijkervaring mist, want wat stroomt er precies door een groene leiding… Dit is ook niet verwonderlijk want de afdeling scheikundige technologie van deze universiteit bestaat al ruim 100 jaar. Verder hebben ze hier,
Vijfdaagse excursie
door: Bas en Willeke
19
Het T-Licht T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ 20
zoals bij elke faculteit scheikundige technologie in het buitenland, 50% vrouwen en is het aantal studenten stijgende. Een nadeel hiervan is dat daar ook steeds meer minder goede studenten bij zitten. Daarom is er een soort honneursprogramma ontstaan om alsnog het kaf van het koren te scheiden. Tenslotte sloeg de klok al ruim na 4 uur en werd er dus gehaast naar de plaatselijke F.O.R.T., waar nog even een biertje werd gedronken. Stipt om 7 uur werden we op vrijdagochtend gewekt door het altijd vrolijke bestuur, om vervolgens stipt om 8 uur te vertrekken naar een van de grootste raffinaderijen van het Oostblok, de MOL raffinaderij in Szazalombatta. Eenmaal op de raffinaderij aangekomen, werden we hartelijk ontvangen. Terwijl wij ons ten goede deden aan de hapjes en drankjes werd ons het programma van de excursie verteld. Eerst zouden we een presentatie krijgen over de raffinaderij en een aantal belangrijke projecten, waarna we een bustoer over de plant kregen. MOL raffinaderijen was eerst een nationaal bedrijf dat gestart is in 1960 en later werd het geprivatiseerd. In Hongarije waren toen der tijd vijf MOL raffinaderijen die nu gereduceerd zijn tot slechts één. Toen ze
geprivatiseerd waren, zijn ze ook internationaal gegaan. Allereerst zijn ze in 2001 samengegaan met het Slowaakse bedrijf Slovnaft Synergies, waarna ze een kleine raffinaderij in Italië hebben overgenomen. In 2009 zijn er nog 2 Kroatische raffinaderijen aan MOL toegevoegd. Vanaf de start van de raffinaderij (1960) tot nu hebben ze hard gewerkt om MOL op de internationale kaart te zetten. Ze zijn in 1990 begonnen met milieu- en productverbeteringen door de sulferuitstoot te verminderen. Voor die tijd waren er geen regels voor de emissierechten, behalve dan dat de schoorstenen hoger moesten zijn dan 100 meter, want dan merkten de mensen er beneden toch niets van. Zoals gezegd hebben ze veel aan emissieverlagingen gedaan, maar ook de productverbeteringen bleven niet achter. MOL is vooral toegespitst op productverbeteringen in plaats van als een dolle olie boren. Deze productverbeteringen zijn tot stand gekomen door de conversie van het systeem te verhogen en milieuvriendelijker te werk te gaan. Wat resulteert in het feit dat MOL meer US Dollars uit een vat olie kan krijgen in vergelijking tot Shell of ExxonMobil. Door al deze verbeteringen heeft MOL nu een leidende positie op de oliemarkt. Nu we alle facts and figures wisten
werd het tijd om de fabriek eens met eigen ogen te gaan bekijken. Tijdens de toer kwamen de gebruikelijke leidingen, opslagtanks, krakers, destillatietorens en schoorstenen voorbij.
Na een wat korte of onstuimige nacht was het tijd om de broodnodige cultuur te gaan snuiven in Boedapest. Het bestuur begeleidde ons na wat omzwervingen door de stad naar de voet van de Burchtheuvel in Boeda, waar we de heuvel gingen bestijgen. Dat kon natuurlijk te voet, maar ook met een mooie tandradbaan. Boven op de heuvel werd ons de gelegenheid geboden om het Cultuur historisch museum van Boedapest te bezoeken. Dit museum is gevestigd in het oude burchtpaleis en geeft de geschiedenis van Hongarije en vooral
Boedapest weer. Na dit korte museumbezoek (want we zijn technologen en geen historici) was er tijd om de rest van de heuvel te verkennen en te lunchen. Bij deze wandeling door de Burchtwijk waren de restanten van de Turkse overheersing, eeuwen geleden, goed te zien. De Mathiaskerk en het Vissersbastion waren opvallende gebouwen die symbool staan voor de bewogen en door bezettingen gekenmerkte historie van de Hongaarse hoofdstad. Na deze enerverende ochtend kregen we ´s middags de kans om eens kennis te maken met de vele wijnen die Hongarije rijk is. Tijdens de rondleiding, door een van de vele wijnkelders, werden de verschillende streken en soorten wijn die Hongarije heeft, ons goed duidelijk. En eindelijk was het dan zover, de Proeverij. Helaas waren niet alle wijnen even smakelijk. Sommige werden bestempeld als tangiues bekkentrekkers. Na dit smakelijke intermezzo waren we vrij om te gaan en te staan waar we wilden. Het overgrote deel van de groep vertrok richting een van de vele badhuizen waar Hongarije bekend om staat om toch nog even te relaxen, want al die zware avonden hadden er goed ingehakt. De keus was gevallen op Szechenyibadhuis in het Stadspark. Na twee uur volkomen ontspanning was het weer tijd om voor de laatste maal het avond- en nachtleven van Boedapest te gaan verkennen, zodat de Hongaren ons nooit zullen vergeten. Er is gepast afscheid genomen en moe maar voldaan keerden we de volgende dag terug naar Eindhoven.
Vijfdaagse Excursie
Na deze interessante excursie werden we bij het World Science Forum afgezet. Dit werd daarna bezocht, maar niet voordat iedereen in ongeveer een uurtje op eigen gelegenheid geluncht had. Op het World Science Forum komen allerlei vooraanstaande wetenschappers en politici samen om te praten over hun eigen project. Ondertussen worden er door de bezoekers foto’s gemaakt van de sheets en van het mooie plafond. De echte discussies werden bewaard voor de borrel en het diner, waar wij helaas niet bij aanwezig mochten zijn, al hebben sommigen wel even een biertje meegepikt. Omdat we zaterdag konden uitslapen, kon er goed gestapt worden. Nadat de vrouwen enkele geile Hongaren van zich afgeschud hadden en de mannen inmiddels voor de derde keer afgewezen werden, besloot het gros van de deelnemers toch maar hun bedje of een bedje in de buurt op te zoeken. Een enkeling besloot nog even af te pilzen onder het genot van een cabaretshow. Helaas was de minimale drankafname 18.000 HUF en moesten ze dus nog even door. Gelukkig was er ook cognac en whisky. Aangekomen in het hostel werd er besloten eerst te ontbijten en daarna nog even lekker in slaap te vallen onder het geluid van de wekkers van de overige kamergenoten.
21
Het T-Licht
Excursie AB InBev
AB InBev is de grootste bierbrouwerijketen ter wereld. Je kent ze wellicht van Dommelsch, Jupiler en Hoegaarden. Maar wist je ook dat ze wereldwijd ruim 300 verschillende biermerken in handen hebben? Als je die allemaal kunt opnoemen ben je een baasje! De vele verschillende bieren maken AB InBev tot veel meer dan een bierbrouwerij. Het bedrijf heeft vele werknemers die zich bezighouden met finance, marketing en andere zaken die niet tot het brouwproces behoren.
T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’
door: Sven van Belzen
22
Op 21 oktober vertrok een groep van elf Japieleden naar Dommelen, om daar een bezoek te brengen aan de Dommelsch brouwerij, welke niet zo vaak opengesteld wordt voor publiek. Japie was echter uitgenodigd door AB InBev om een keer op excursie te komen. De dag begon na een kop thee of koffie met een uitgebreide rondleiding door de brouwerij. Na een lange introductiefilm over de veiligheid op de site, werd de groep door een van de plaatselijke brouwmeesters langs de verschillende stappen in het brouwproces geleid. Om te beginnen komen de ingrediĂŤnten per vrachtwagen naar de brouwerij. Het gerstemout wordt samen met water verwarmd en zo wordt wort gemaakt. De wort wordt gekookt en dan wordt er hop toegevoegd aan het mengsel. Dit wordt vervolgens gelagerd (eigenlijk houdt dit in dat het mengsel nog een tijdje kan gisten, maar dan op een
lagere temperatuur). Tot slot wordt het bier gefilterd en heb je een overheerlijk biertje. Bij het proces kunnen vele dingen de smaak van het eindproduct verstoren. Er worden dan ook strenge kwaliteitscontroles gehouden om de optimale kwaliteit van het bier te garanderen. Na de rondleiding werd het programma vervolgd met een presentatie over het management traineeship dat AB InBev aanbiedt. Het idee van dit management traineeship is dat je in een korte tijd vele verschillende gebieden van het bedrijf te zien krijgt. Naar aanleiding van je eigen leerplan en ambities zul je vervolgens hoger op in het management komen of je specialiseren in een bepaald technisch gebied. Er zijn ook verschillende mogelijkheden om in het buitenland aan de slag te gaan.
Wie was ook al weer?
Deze keer kijken we in de rubriek ‘Wie was …. ook alweer’ wat dichter bij huis en zullen het hebben over Henk Dorgelo. De naam Dorgelo zal velen – op de TU/e – bekend in de oren klinken. Waarschijnlijk weten heel veel personen niet precies waar vandaan, maar later in het artikel zal dat duidelijk worden. Prof. Dr. Dorgelo was de eerste rector magnificus van de – toenmalige – Technische Hogeschool Eindhoven.
Henk Dorgelo wordt geboren op 9 februari 1894 in Dedemsvaart, Overijsel. Als pientere jongen krijgt hij de kans om de kweekschool te bezoeken. Voor jongeren uit minder welgestelde gezinnen, zoals dat van Dorgelo, is dit de kans om hogerop te komen. Tijdens zijn dienstplicht in de Eerste Wereldoorlog doet hij het staatsexamen en gaat vervolgens wis- en natuurkunde studeren aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Na zijn kandidaats in 1919 combineert hij zijn studie, het werk als leraar aan het Christelijk Gymnasium in Utrecht en een assistentschap in het fysisch laboratorium van prof. Ornstein en prof. Julius. Dorgelo promoveert in 1924 op onderzoek dat aansluit bij gasontladingsfysica. Promotie Dorgelo´s begeleider is Prof. Dr. Ornstein, die zelf in 1908 bij Nobelprijswinnaar Lorentz promoveerde. Deze combineert de theoretische met experimentele fysica. Van Ornstein leert Dorgelo vooral zijn manier van denken. Om de onderzoekers te laten bijpraten over hun werk moet er van Ornstein minstens één keer per dag een koffie-of theepauze zijn. Ook vindt Ornstein dat (sic) “de betekenis van een universitair laboratorium voor de wetenschap niet alleen afgemeten mag worden aan de bijdragen die het biedt aan de ontwikkeling van de theoretische
natuurkunde. Het werk dat daar verricht wordt staat zowel in dienst van de zuivere wetenschap als in dienst van het onderwijs en van de behoefte van de maatschappij.” De groep van Ornstein richt zich op zogenaamde intensiteitverhoudingen in atomaire spectra en speelt een rol in de kwantumfysica. Dorgelo heeft als eerste in de groep resultaten. Samen met H.C. Burger stelt hij de zogenaamde somregels op die in de fysica snel een begrip worden. Zelfs van Niels Bohr en Max Planck krijgt de jonge Dorgelo complimenten.
Wie was ook al weer?
door: Chris
Een paar jaar eerder startte Philips in haar Natuurkundig Laboratorium (NatLab) een researchprogramma voor de radiotechnologie. Daarbij wordt er onderzoek gedaan naar radiobuizen, ook bekend als elektronenbuizen. Het onderwerp van Dorgelo’s promotie speelt een belangrijke rol in radiobuizen en brengt hem dan ook naar het NatLab in Eindhoven. Delft Drie jaar na zijn aanstelling in Eindhoven maakt Dorgelo alweer de overstap naar de Technische Hogeschool Delft (TH
23
Het T-Licht T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’
Delft), waar hij een aanstelling krijgt als hoogleraar. Kort daarna krijgt hij de opdracht een studie Technische Natuurkunde op te zetten. De mening van Ornstein hierover is dat (sic) “de technisch-wetenschappelijke opleiding aan een Universiteit moet plaatsvinden en niet aan een T.H.”. In december 1941, tijdens de Tweede Wereldoorlog, verschijnt ‘De Oprechte Delftenaar’, een periodiek van het studentenverzet. De secretaris-generaal van het ministerie van Opvoeding, Wetenschap en Cultuurbescherming verwijt de rector van de TH Delft niets gedaan te hebben tegen de ‘De Oprechte Delftenaar’ en geeft aan dat het eeuwfeest van de TH Delft op 22 januari 1942 geen doorgang mag vinden, tenzij de rector aftreedt. Op 23 februari 1942 stapt rector Van Nieuwenburg op en wordt opgevolgd door Dorgelo. Na een aanslag op een NSB’er in februari van 1943 worden grote groepen studenten opgepakt. De NSB’er kon namelijk nog net voor zijn dood aangeven dat de daders vermoedelijk studenten waren. Om het studentenprotest in te dammen wordt besloten dat alleen studenten die een loyaliteitsverklaring hebben getekend mogen doorstuderen. Een meerderheid van de senaat (red: een soort van College van Bestuur) van de TH Delft , die onder leiding van Dorgelo staat, adviseert studenten de loyaliteitsverklaring te tekenen met als argument dat een TH die openblijft van groot belang is voor de wederopbouw na de bevrijding. Dit advies valt niet in goede aarde bij een meerderheid van de studenten en leidt tot een vertrouwensbreuk tussen de studenten en de senaat. Ook de hoogleraren zijn het niet eens met het advies van de senaat. In oktober treedt Dorgelo af als rector van de TH Delft. Oxford Op een reis naar Amerika in de
24
jaren dertig, ontmoet Dorgelo dominee Frank Buchman. Buchman is de Amerikaanse oprichter van de Oxford-beweging, die later bekend zou staan als de Morele Herbewapening. Die beweging groeit snel uit tot een internationaal netwerk van idealisten die een positieve verandering van de wereld nastreven. Eén van hun leuzen is “world-changing through life-changing”. De Oxford-beweging heeft christelijke wortels en de leden aanvaarden vier evangelische maatstaven: eerlijkheid, reinheid, liefde en onbaatzuchtigheid. De beweging geniet veel belangstelling, zelfs tot in de hoogste kringen. Dit komt waarschijnlijk ook door de dreiging van de Tweede Wereldoorlog. Dorgelo is één van ´medewerkers´ van de Oxford-beweging. Dorgelo en zijn vrouw raken bevriend met Frits Philips en diens vrouw, die bieden ook actief zijn in de Morele Herbewapening. Die vriendschap is tijdens zijn periode in Eindhoven ook voortgezet. Eindhoven Na de bevrijding van Nederland worden de eerste plannen gemaakt voor de oprichting van een tweede Technische Hogeschool. Dorgelo is dan nog steeds hoogleraar aan de TH Delft. In juni 1956 verhuist Dorgelo met zijn gezin naar Eindhoven nadat hij gevraagd is om Rector Magnificus te worden van de Technische Hogeschool Eindhoven (THE).
De Dorgelolaan
Het overgrote deel van zijn tijd is Dorgelo kwijt aan zijn bestuurstaken, waardoor hij in die periode niet veel tijd heeft voor onderzoek. Vier jaar na het oprichten van de TH Eindhoven besteedt Dorgelo aandacht aan wetenschapsbeleid in zijn toespraak in het kader van de opening van het academisch jaar 1960 -1961. Hij geeft aan dat het beoefenen van wetenschap en het bevorderen hiervan in eendrachtige samenwerking zouden moeten geschieden aan de THE. Die frase is een mededeling die bij de toenmalige professoren voor de nodige discussie zorgt. Die zijn van mening dat wetenschap en planning (beleid) niet bij elkaar horen.
In de nacht van 5 op 6 maart 1961 overlijdt rector Dorgelo – voor velen – onverwacht na een ernstige ziekte. Bekend van Op de campus kom je de naam ‘Dorgelo’ tegen in het Traverse-gebouw. Daar is namelijk de Dorgelozaal. In die zaal vinden o.a. de vergaderingen van de Universiteitsraad met het College van Bestuur plaats. In 1964 noemt de Gemeente Eindhoven de straat aan de spoorweg kant van de campus naar Dorgelo. Duizenden studenten hebben intussen de Professor Dr. Dorgelolaan overgestoken om de campus te bereiken en sommigen zullen zich ongetwijfeld afgevraagd hebben wie die professor Dr. Dorgelo was wiens naam op het straatnaambordje staat. Nu weet je het. Bron: Wikipedia, De Kleine TU/e encyclopedie 1956 – 2006.
Wie was ook al weer?
Dorgelo vindt dat de THE zich moet gaan onderscheiden van de TH Delft. De Eindhovense ingenieurs zouden een brede academische opleiding moeten genieten. Ze moeten dus niet alleen een goede technische opleiding, maar ook een academisch getinte opleiding krijgen om hun rol in de maatschappij te kunnen vervullen. Volgens Dorgelo is studeren meer dan colleges volgen. Om dit te bewerkstelligen krijgt de THE ook een afdeling Algemene Wetenschappen. Daarom trekt hij niet alleen natuurwetenschappers maar ook sociale wetenschappers aan voor het verzorgen van colleges. Niet alleen via colleges maar ook door het opzetten van Studium Generale wil Dorgelo de studenten aan de THE een algemeen vormend programma aanbieden.
Naast zijn bestuurstaken besteed Dorgelo veel tijd aan contact met studenten. Het was zelfs zo dat hij groepen studenten bij zich thuis uitnodigde voor een gesprek die meestal levenbeschouwelijk van aard waren. Hij was oprecht geïnteresseerd in de individuele student. Dorgelo was zelfs een groot voorstander is van één studentenvereniging. Hij wilde niet dat er in Eindhoven diverse groepen zullen ontstaan en zag idealiter enkel het Eindhovens Studenten Corps met daaronder diverse verenigingen. Dat is anders dan de 91 verenigingen die Eindhoven vandaag de dag rijk is.
25
Advertotial AKZO (testimonia)
Diesweek
Every year, around the famous ‘Sinterklaas’-period, the same happening is held again. This event is the celebration of Japie’s ‘Dies Natalis’! As for every important event in this country, a beautifully sounding name is found for this. Indeed, ‘Dies Natalis’ is Latin for ‘birthday’. Japie is 52 years young. To celebrate this, the whole week was filled with lots of great activities.
door: Sven
On Monday evening it was time for the Chemiecafé ‘Hard Core’. To make the party in the F.O.R.T. even more fun, several members were dressed up as hardcore (Japie-)fans or as hooligans. During this chemiecafé the traditional beer-relays were held once more. One of the contes-
tant, who got just back from Australia, wasn’t used to drinking so many beers in a row anymore. Tuesday’s afternoon was reserved for the activity committee. The decided to take Japie on a LaCrosse training. The local students’ La Crosse association ‘Eindhoven Griffins’ arranged a training for a group of 20 Japie members. For those who aren’t familiar with La Crosse, it is a full contact and rather aggressive sport. The aim of the sport is to get the ball in the goal of the other team by using some sort of scoop net. Although LaCrosse is usually played with a lot of protective gear, the Japie members had no protection at all. The game was therefore a bit less rough. Normally it is allowed to just strike your opponent with your stick. For safety reasons, only pushing was allowed today. Throwing and catching the ball was easier than most players expected. Running around with the ball was not so easy. To keep the ball in your net you have to make a cradle movement. Some Japie members had their own techniques however. The group had a lot of fun playing the strange sport. Fortunatly nobody got injured, except for someone who caught a ball with his private parts.
Diesweek
During the lunch break our Dies-week was opened by singing a birthday song for our association. Although not every member is a very good singer, the pantry was filled with a happy birthday feeling. The board had arranged for a huge cake, for approximately 200 persons. Anyone in or around the pantry got a piece. Later that afternoon it was time for a more serious activity. The 194th general member meeting was held at 13:30 hr.
27
Het T-Licht T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ 28
After the sportive activity it was time for the Dies-diner. The Japie board arranged a buffet and a lot of beer and wine. A group of over 30 persons joined the dinner and enjoyed the food in a nicely decorated lecture room. On Wednesday a small group joined for the workshop balloon figure making. The group headed for a sports canteen in Eindhoven north. While enjoying a beer they were all surprised when a clown entered the room. The clown had to briefcases filled those long balloons and some pumps. He tried to explain to the participants how to make several figures, varying from a dog to a strange hat or a sword. One of the Japie members had some unusual talent and was even offered a position in the clowns’ school. Of course, some other participants had less talent. They used to much force and popped most of the balloons. On Wednesday evening the cantus was held. As always there were three gentlemen who were very strict about singing the songs nicely. Whenever the corona did not sing the songs good enough, some people were picked out and punished. They got the usual penalties, like eating bananas or just drinking beer. Niels however was lucky enough to have his anniversary during that day. He had to put whip cream in every beer of his. Other participants were less lucky. They
had to drink Bacardi Breezer or eat a herring. Thursday morning the board had carried the banks from the Japie room to the pantry. They expected to see a lot of members with a hangover. Unfortunately those members either did not have a hangover or they simply stayed in bed. The board arrange for anyone who stepped by to have a cup of coffee or tea. Furthermore it was possible to draw your own playing card. During this morning a new edition of Cursor was published. It had a huge difficult puzzle in it and Japie members immediately started to solve the riddle. The puzzle should lead to a hidden object somewhere on the campus. Despite all the efforts Japie did not succeed in solving all the riddles. That is a shame, because a Play Station 3 (which is the first price) would be a nice addition to the Japie room. After the usual Thursday drink in the F.O.R.T.. It was time for the pub crawl on Stratumseind. A lot of members signed up for this activity, and the board was glad to welcome over 100 participants! In every pub there was one free beer (or soft drink) for every participant. After visiting The Jack, Bar2Alex, Café Today and Santé we ended up in ‘t Lempke. After the final free beer the activity was officially ended. Most of the participants however, stayed until the pubs closed. Perhaps it was a good thing, there were no lectures planned on Friday.
Advertentie WvD
Diesweek
Het T-Licht
Gala
Er was eens een mooie prins in Eindhoven, ver van zijn papa en mama de Koning en de Koningin. Ergens anders in Eindhoven woonde een mooie prinses, een van de weinige in de buurt. Oh wat wilde de prins graag samen met deze prinses in zijn kasteel wonen, maar hoe moest hij dit aanpakken?
T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’
door: Ilse Hendriks
30
Toevallig hoorde de prins op een dag van een groot bal, op een mooie locatie in de Genneper Parken. Op deze locatie zou hij haar hart kunnen veroveren! Snel pakte de prins zijn mooiste blauwe briefpapier en zilveren pen en schreef de prinses een brief met hierin de uitnodiging. ‘Wilt u met mij een 3-gangen diner nuttigen bij Listers, oh mooie prinses, en mij daarna vergezellen naar het mooiste, gezelligste en leukste gala dat u ooit heeft meegemaakt?’.
Toen de prinses de brief ontving in haar bescheiden kasteeltje, wist ze niet hoe snel ze moest reageren. Gelukkig had ze op vrijdag 5 februari om 18.30 uur nog geen concrete plannen en pakte ze haar roze briefpapier en gouden pen om de afspraak te bevestigen. ‘Graag wil ik u uitnodigen op de thee in mijn kasteeltje, oh lieve prins’. Aangezien de prinses de prins niet alleen maar wilde vergezellen naar het diner en het bal dat om 21.30 uur zou beginnen, maar ook daarna nog
graag eens met hem zou willen afspreken, besloot ze het grootste gebak uit heel Eindhoven aan te schaffen voor als de prins langs zou komen. Dit moest een duidelijk gebaar zijn, dacht ze. Het is immers een echte prins en hij zou de etiquette uit het galaboekje toch gelezen moeten hebben?
meemaken van dit gala nog maar één opmerking: Kom allen naar het gala van T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ op vrijdagavond 5 februari met uw mooiste date en heb de avond van uw leven!
Gala
Zo gezegd, zo gedaan. De prins kwam langs en samen aten ze het gebak en dronken ze thee. De eerste geslaagde avond, maar een avond die in vergelijking met vrijdagavond 5 februari eigenlijk in het niet viel. De prins kocht de mooiste bloem voor op de jurk van zijn prinses, haalde haar op in haar kasteel in zijn mooiste koets en bestelde voor haar het lekkerste eten dat zij ooit geproefd had. De hele avond danste de prins en prinses samen door het Paviljoen op muziek van de beste DJ die zij ooit gehoord hadden, aten zij de beste hapjes die ze ooit geproefd hadden en dronken zij zoals ze nog nooit gedronken hadden. Eigenlijk hadden de prins en prinses na het
Wanneer u de schoonheid van deze prins en prinses kunt evenaren op de desbetreffende avond, maakt u kans zelf gekroond te worden!
31
Het T-Licht
Brandbrief Rik Mestrom maakte op de nacht van donderdag 13 op vrijdag 14 november 2008 een reis met een trein van de Nederlandse Spoorwegen. Hij stapte om 02.04 uur in de trein op station Utrecht. Deze trein vertrok die avond richting Eindhoven. Vervolgens is hij (vanwege het late uur en enkele inspannende activiteiten de dag ervoor) in slaap gevallen in de trein. Toen hij wakker werd, kon hij nog net uitstappen op station Tilburg om 3.58 uur. Zich afvragende hoe dit kon gebeuren, wendde Rik zich tot de elektronische vraagbaak, genaamd Eva, van de NS. De elektronische conversatie wordt hieronder kort weergegeven. Hoe kan het dat ik op vrijdagochtend om 02.04 uur de trein in Utrecht richting Eindhoven heb genomen en toch om 03.58 uur wakker werd in Tilburg? Waarom? Nou, omdat dat zo is, denk ik.
T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’
De volgende vraag heeft betrekking op het dienstrooster in de nacht van 13 op 14 november 2008. Ik stapte in de nachttrein van 02.04 uur in Utrecht waarvan uw reisplanner zegt dat deze nummer 21459 heeft. Om 3.58 uur stapte ik uit op station Tilburg. Omdat ik uit Eindhoven kwam, en de enige trein uit die richting volgens uw reisplanner nummer 21464 heeft en ik niet tussentijds ben overgestapt, vraag ik mij af of er een wijziging in uw dienstrooster is geweest. Ik begrijp dat u een vraag heeft over het nachtnet. Nachtnet stations zijn: Utrecht Centraal, Amsterdam Centraal, Schiphol, Leiden Centraal, Den Haag Centraal, Delft-Rotterdam Centraal, Dordrecht, Breda, Tilburg, ‘s-Hertogenbosch en Eindhoven.
32
Kunnen treinen van nummer veranderen? Onze klantenservice is telefonisch bereikbaar van maandag tot en met vrijdag van 8.00 tot 18.00 uur. Telefoonnummer: 0900-2021163 (0,10 euro p.m.). Wat is uw beleid ten opzichte van slapende reizigers? Ik ben Eva, één van de medewerkers van NS. Ik beantwoord vragen over NS. Beste Eva, wat is het NS beleid ten opzichte van slapende reizigers? De huidige NS komt voort uit diverse spoorwegmaatschappijen. De twee grootste, de Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen (SS) en de Hollandsche Spoorweg Maatschappij (HSM), besluiten in 1917 hun krachten te bundelen. Zij gaan samenwerken in de belangengemeenschap Nederlandsche Spoorwegen (NS), maar beide maatschappijen blijven wel zelfstandig. In 1937 gaan SS en HSM alsnog fuseren tot één bedrijf met de naam Nederlandsche Spoorwegen (NS). Kijk voor meer informatie op deze pagina. Beste Eva, dat is geen antwoord op mijn vraag, ik wil graag weten wat er gebeurt wanneer je ligt te slapen in de trein. Als ik een vraag niet kan beantwoorden, dan zeg ik dat gewoon. Als u belt met de klantenservice, dan wordt uw vraag altijd behandeld. Wat is een trein? Ik begrijp dat u meer wilt weten over de trein. Ik weet alleen nog niet wat u daar precies over wilt weten. Stelt u mij gerust een andere vraag zodat ik u verder kan helpen.
Puzzel Het is weer tijd geworden om practica te gaan volgen en op het lab is het erg druk. Kan jij, met behulp van de onderstaande aanwijzingen, beredeneren welke student in welke zuurkast zijn proef doet, van welk cohort deze student is, en welk cijfer hij voor zijn verslag kreeg? De oplossing kan je vinden door een – neer te zetten als twee ‘eigenschappen’ niet bij elkaar horen en een + neer te zetten als ze wel bij elkaar horen.
Puzzel
Aanwijzingen: De jongen die zuurkast 3 gebruikt is van een eerder cohort dan de jongen die een 5 kreeg, maar van een later cohort dan Boltzmann. 2. De jongen van cohort 06-07 kreeg een 8. Dat was niet Newton. Degene van cohort 08-09 kreeg geen 5. 3. De jongen die zuurkast 2 gebruikt is van een eerder cohort dan de Avogadro maar van een later cohort dan de jongen die een 7 kreeg. Boltzmann gebruikte niet zuurkast 1. 1.
Stuur je oplossing voor 15 februari naar tlicht. st@tue.nl en maak kans op een scheurkalender van Fokke en Sukke. Alleen Japieleden en Donateurs dingen mee naar de prijs.
De winnaar van de vorige puzzel was Mark Janssen
33
Het T-Licht
Het roer moet om bij Japie
Gedurende de acht jaar dat ik werkzaam ben binnen de faculteit heb ik al verschillende Japiebesturen zien komen en gaan. Daar ik sinds 2004 erelid ben van Japie en toch wel veel contact heb met de verschillende besturen, voel ik me toch wel geroepen om regelmatig eens een gedeelte van een Algemene Leden Vergadering bij te wonen.
T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’
door: Michel Scheepers
34
Vaak kom ik dan tot de conclusie dat er in de afgelopen acht jaar niet veel veranderd is. Ik vergelijk zo’n A.L.V. altijd met een bezoek aan mijn schoonmoeder, en wel hierom: - Beiden gebeurtenissen duren eindeloos - De beste stuurlui staan altijd aan wal - Agendapunten worden zo breed uitgemeten, dat je uiteindelijk naar huis gaat met het gevoel ‘ik ben geen steek wijzer’ - Het kost een hoop tijd Wat betreft de verschillende activiteiten van Japie vind ik ook dat er veel te veel gekeken wordt naar het verleden. De draaiboeken van elk evenement liggen klaar en als je probeert het op een andere manier te organiseren omdat er niet in dat draaiboek gekeken is krijg je
al die stuurlui uit de A.L.V. over je heen. Daarom ben ik voorstander om elk nieuw bestuur te verplichten vijf activiteiten te renoveren, vijf activiteiten te schrappen en vijf nieuwe activiteiten te organiseren. Ja, ik weet dat het wat creativiteit vereist, maar dat mag verwacht worden van een bestuur van Japie en haar leden. Mocht het zo zijn dat jullie verlegen zitten om enkele ideeën, dan ben ik meer dan bereid om jullie te helpen, want de taak van de Huismeester is om voor iedereen klaar te staan.
T-Light
Every T-Licht, we get the opportunity to write something in English, off course, this article is for everyone to read, but most of the time we write is especially for the foreign master students. Why? Because we like to tell you more about Japie, what we do, and most important, what we can do for you.
door: Simone de Vaan & Nicky Hoek
that everything is going really well, it will still be highly appreciated if you join the meeting. Hearing that everything is going exactly as expected is valuable information as well. We, as the board of Japie, would like to be there for all of our members and we understand that a Dutch student, who has studied in Eindhoven for the past few years, has something else to say than a student who just arrived here a few months ago in a new country. Also, there are a lot of other activities that are organized by our committees where you are also invited for. One we would like to mention in particular, is the Gala this coming February. The Galacommittee has organized a grand gala for all students and employees of the faculty Chemical Engineering and Chemistry. At this dance-event, everybody is dressed up beautifully in a smoking or a ballroom dress. The theme of this ball is ‘Fairytales’, and we hope it is going to be a little fairytale. You are all invited and we hope you come, why not with a Dutch date?
T-Light
You have probably noticed that we have a foreign master committee. This committee organizes activities with the intention that foreign master students and Dutch students more integrating, so that you can learn more about each other, but also about the Dutch students in Eindhoven. But this is not the only thing we do. Twice every year, the association organizes master meetings for every master-track. These meetings are organized in order to discuss the courses of the past half year. They are announced on the promotionscreen, the website and also, we remind everybody by e-mail. But this is certainly not the only thing we do. On the 13th of January, we will organize a foreign master meeting. This meeting will be about the education towards all foreign masters at our faculty. Not only about what you think of the courses, but also about how everything is organized at the TU/e for foreign master students. If you can think of anything that can be improved in order to make studying at the TU/e for foreign master students easier or more fun, please come to this meeting. Even if you think
35
Het T-Licht
Wist je dat...?
... Volgens Jeroen v.d. R. Simone d.V. gewoon `alles doet`? … de uitwerpselen van Boris P. kopjes geven? … er volgens Frank van W. Er geen Brand in de F.O.R.T is? … Evert C. van Diederik H. vindt dat hij lekker kan trekken? ...Er volgens Sander H. ook ren-Belgen bestaan? ...Evert C. geen ren-Belg is? ...Simone de V. de balletjes het lekkerst vindt?
T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’
...Fokko H. vindt dat homo’s te veel van hem willen? ...Willlek van H nieuwschierig is naar de ligging van Fokko H in de homomarkt? ...Bas H. nog liever gelooft in god dan in ionic liquids ...Evert C vindt dat hij echt niet kan naaien
Stukjes voor de volgende uitgave inleveren voor: 1 Februari
Colofon Jaargang 14, nummer 2 Januari 2010 Het T-Licht is het verenigingsblad van Technologische Studievereniging ‘Jan Pieter Minckelers’, studievereniging van de faculteit Scheikundige Technologie aan de Technische Universiteit Eindhoven. Het T-Licht verschijnt 4 keer per jaar.
T-Licht redactie: Bas Hermans, Christopher Gits, Paula Geers, Nicky Hoek, Willeke van Hout, Ilse Hendriks, Thijs Duisters, Evert Cornelissen, Stefan Schaap en Sven van Belzen De redactie behoudt zich te allen tijde het recht voor om wijzigingen aan te brengen in aangeleverde kopij of om kopij te weigeren.
Drukkerij: Drukkerij SVS B.V. info@drukwerken.nl Redactieadres T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ t.a.v. Het T-Licht Helix STW 0.25 Postbus 513 5600 MB Eindhoven Tel: 040-2473756 tlicht.st@tue.nl www.tsvjapie.nl
Adverteerdersindex Dosign Binnenkant kaft VSI/e pag. 4 ASML pag. 12 Technip pag. 18 Akzo pag. 26 Wervingsdagen pag. 29 Teijin kaft achter binnen Akzo kaft achter buiten