T-Licht editie 14.1

T-Licht Verenigingsblad van T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Jaargang 14 Editie 1

Naast natuur is er ook industrie op Java

Bewegwijzering is moeilijker dan je denkt!

Voorwoord Gegroet gij lieve lezer(es), Met heel erg veel plezier schrijf ik als kersverse hoofdredacteur dit stukje voor jou. Voor je ligt dan ook de eerste uitgave van ons kwalitatieve verenigingsmagazine in het nieuwe verenigingsjaar. Het is een mooie taak om zoveel mensen te plezieren met een inhoudelijk interessant, gevarieerd en vormelijk aantrekkelijk ogend blad. Andere verenigingen kunnen ons dit blad alleen maar benijden!

Wanneer die verenigingen naar ons kijken zien ze ook een vereniging die alweer met een ongelooflijke rotvaart van start is gegaan dit jaar. Een start ook voor alle nieuwelingen in en om de faculteit Scheikundige Technologie. Daarom ook een speciaal welkom voor alle eerstejaars, VKO-ers en buitenlandse masterstudenten. Laten we er met z’n allen samen een mooi jaar van maken! Als actieve, professionele studievereniging kan je immers met zoveel mensen erg veel toegevoegde waarde bieden aan een studie.

Uit persoonlijke ervaring weet ik dat die professionaliteit bij een studievereniging als Japie absoluut geen evidentie is. We moeten er dan ook over waken dat het bloeiende, op persoonlijk vlak erg verrijkende, maar fragiele verenigingsleven alle ST-studenten kan blijven bereiken. Ut vivat, crescat et floreat. Zonder de hulp van alle betrokkenen zou de gigantische persoonlijke groei van mensen die besluiten actief te worden binnen de vereniging immers niet mogelijk zijn, waarvoor dank!

Inhoudelijk heeft dit T-licht weer gelijkaardige stukjes op de kleurige A5-pagina’s staan. Verslagen van excursies en activiteiten; visies, ervaringen en meningen van wat oudere mensen met een jong hart en stukjes van mijn lieve bestuursgenootjes. Noemenswaardig zijn de bijdragen die ik heb mogen ontvangen van de Studiereiscommissie over hun aankomende reis, de Introcommissie en Rik Mestrom, over zijn majorproject, uitgevoerd in het mooie Porto.

Redactie en andere leveranciers van stukjes, bedankt!

Dames, heren; geniet ervan.

Evert, Uw Hoofdredacteur.

Self-healing materials

En verder...

Van de Voorzitter

2

Onderwijsnieuws

3

Puzzel

4

Van de donateur

6

Self-healing materials Spraakwater

Bob Jacobs is working on self-healing materials. His job is to investigate what actually happens when ultrasonic sound is applied to this material. He also explains why he chose to become a PhDstudent, what you gain from it and what you have to leave for it.

8

8

12

Pubquiz AkzoNobel

14

Afgestudeerd en dan?

16

STC 2010

20

Majorproject in Porto

24

Wie was ook alweer

26

Doorgelicht

28

De fietsen van het bestuur

32

Het Y van de (Huis)Meester

37

T-light

39

Wist je dat...?

40

Majorproject in Porto After some visits to South-Africa to do a majorproject; Rik Mestrom heads to beautiful Porto in Portugal. How to get there and what to do there can be read at page 24.

24

De fietsen van het bestuur Uiteraard heeft elke Nederlander een fiets. Zelfs de Belg van ons bestuur heeft er eentje. Een fiets zegt ook veel over de persoonlijkheid. Om het bestuur beter te leren kennen zijn de fietsen van het bestuur doorgelicht.

32

Het T-Licht

Van de Voorzitter

Beste leden, Van harte proficiat dat U weer een jaar gevorderd bent in Uw carrière. Voor iedereen is dit een prestatie en men verdient allen een grote pluim voor alle moeite. Wij hopen verder U te mogen verwachten op onze mooie activiteiten en op een prettige sfeer in Uw en onze sociale kringen. Deze vereniging biedt mogelijkheden, voor elk wat wils. Benut deze mogelijkheden goed voor het te laat is!

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

door: Simone de Vaan

2

Het officiële gedeelte heb ik hierbij afgesloten. Graag wil ik bij dezen overgaan op de informele manier. De inleiding geeft wel een voorbeeld van hoe het er tijdens een constitutieborrel aan toegaat. Het recipiëren, ofwel feliciteren, gaat namelijk op een formele manier. Je feliciteert dan het nieuwe bestuur met de installatie, waarna je nog een kort verhaal vertelt. Je zegt dan dat je hoopt dat de samenwerking goed zal verlopen en dat je elkaar veel tegen zult komen op feestjes. Je wenst ze succes en als laatste proost je met je constitutiedrank en zing je het Japielied.

In het begin is het wel lastig, want je moet gewoon ter plekke een heel verhaal uit je duim zuigen, maar naarmate je meer recipieert, gaat dit steeds beter.

Kijk maar naar mijn voorgangers. Je zou ze zomaar kunnen vragen een mooi verhaal te vertellen. Dit is wel iets dat je moet leren als voorzitter, net zoals leren om stukjes te schrijven voor almanakken en bijvoorbeeld het T-Licht. Hier is het de bedoeling dat je een mooi verhaal typt, zodat mensen dit lezen en het ook nog eens leuk vinden om te lezen.

Er zijn nog heel veel andere dingen die je leert tijdens een bestuursjaar. Zo zijn

er vast heel veel punten die ik nog niet weet, maar er zijn ook een aantal dingen waarvan ik wel weet dat ik ze ga leren.

Zoals het aanhoren van kritiek en hoe je hierop moet reageren, het vragen om hulp (ook al ben je heel koppig), het beantwoorden van vragen op een zo duidelijk en vriendelijk mogelijke manier en het voorzitten van een A.L.V. .

Mijn bestuursgenootjes zijn ook heel veel dingen aan het leren, maar hier kunnen zij mijns inziens het beste zelf over vertellen. Dus vrees niet om het ze te vragen.

Iets dat je ook leert is het leren kennen van heel veel mensen. Mensen van andere besturen, medewerkers op de faculteit, mensen uit bedrijven, alumni van deze faculteit, leden van deze mooie vereniging en natuurlijk je eigen bestuur.

Want gedurende het jaar, leer je pas echt je bestuursgenootjes kennen en word je langzaam een steeds hechtere groep die, hoop ik, nog heel lang zal bestaan. Dit vind ik heel opmerkelijk en dit kan je ook zien aan besturen die ons voorgingen.

Zij doen nog steeds leuke dingen samen, zoals vakanties en weekendjes weg. Ik moet zeggen dat ik dit heel mooi vind en ik hoop dat ook wij zo een groep zullen gaan vormen.

Onderwijsnieuws Het jaar is duidelijk alweer begonnen, al enkele weken zit iedereen weer in de collegebanken en zelfs de tentamenweken zijn dichtbij genoeg om stress te veroorzaken. Hopelijk is iedereen al een beetje gewend aan ons nieuwe onderwijssysteem, want dit jaar staat een beetje in het teken van verandering. Niet alleen zijn de aanvangstijden van de middagcolleges aangepast, ook hebben wij tegenwoordig slechts vier tentamenperiodes van ieder twee weken en duren collegeperiodes tegenwoordig acht weken.

Voor wie er dit jaar nog het meeste verandert, zijn de eerstejaars. Na het gedag zeggen van hun middelbare school en het wennen aan de veel langere dagen die ze nu moeten maken na maanden van vakantie; moeten ze nu ook wennen aan het BSA. Zij moeten allen het komende jaar minimaal 30 studiepunten halen om volgend jaar verder te mogen met onze mooie opleiding.

Ik zal verder niet uitweiden over het BSA, daar is al genoeg over gezegd in de afgelopen maanden.

Waar onze eerstejaars ook als eerste mee te maken zullen krijgen is de harde knip. Na vele overleggen tussen minister Plasterk en de studentenorganisaties is de eindconclusie namelijk toch dat de harde knip ingevoerd gaat worden. Collegejaar 2012-2013 zal het eerste jaar worden waarin inschrijven voor de master alleen mogelijk is als de bachelor behaald is.

Natuurlijk zijn er ook randvoorwaarden vastgesteld, zo is doorstromen naar de master ook mogelijk als er alleen nog bachelor onderdelen openstaan die niet direct relevant zijn voor de gekozen master. Er zullen ook meerdere instroommomenten per jaar komen en er moet gekeken worden naar het aantal herkansingsmogelijkheden per jaar.

Mocht het voorkomen dat iemand om ziekte o.i.d. net pech heeft met zijn/haar

laatste tentamens, dan kan deze persoon een verzoek indienen bij de examencommissie voor vervroegd doorstromen. De examencommissie krijgt dus een zware taak over een aantal jaar. Zij moet van ieder geval apart bepalen of de desbetreffende persoon mag doorstromen naar de master, zonder dat deze persoon aan alle eisen voldoet. Dit is de korte versie van wat de harde knip waarschijnlijk in gaat houden, zodra ik meer weet horen jullie dat natuurlijk van mij!

Onderwijsnieuws

door: Nicky Hoek

3

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

Het T-Licht

De Superspannende Puzzel

4

Na weken zwoegen en ontzettend hard nadenken zijn enkele stervelingen er toch in geslaagd de puzzel van T-Licht 13.4 op te lossen. Voor iedereen die er niet in is geslaagd de puzzel op te lossen, de oplossing was: voorraadhok. Er waren meerdere juiste inzendingen. Na loting is bepaald dat Gert-Jan van Heugten de winnaar van de puzzel is. Hij mag zich vervoegen op de Japie-kamer om het superspannende F.O.R.T.-prijzenpakket op te halen.

Voor alle puzzelaars hebben we weer een nieuwe uitdaging. Deze keer is de puzzel een Zeeslagje. Er zijn een aantal vijandelijke boten verstopt in het rooster. Het is aan jou om uit te zoeken waar precies en de vloot te vernietigen.

Bij de rijen en kolommen staat aangegeven in hoeveel vakjes zich een boot bevindt. Verder is gegeven dat de boten niet aan elkaar mogen grenzen, ook niet diagonaal. Naast de puzzel is te zien welke boten er tot de vloot behoren. Stuur de juiste oplossing voor maandag 2 november 2009 naar de T-Licht-redactie en je maakt kans op het grote T-Licht Verrassingspakket.

Advertorial ExxonMobil

“Werken bij een van de grootste oliebedrijven ter wereld: dat leek me wel wat toen ik nog aan het studeren was. Inmiddels ben ik een half jaar aan het werk bij ExxonMobil en dit bevalt uitstekend. “

In tegenstelling tot velen denken, hoef je niet in een baan op de raffinaderij terecht te komen. Zelf ben ik begonnen bij ExxonMobil Chemical waar de aromaten (RAP) en de plasticizers en intermediates (RPI) onder vallen. Binnen de business unit RPI heb ik twee kleinere plants, die onder mijn technische beheer vallen.

Als process support engineer heb ik twee belangrijke taken, enerzijds de dagelijkse follow-up van de plant, waarbij de dagelijkse problemen aan bod komen en uiteraard opgelost dienen te worden. Daar komen natuurlijk ook enkele rapporten bij kijken waarin weergegeven wordt hoe de plant functioneert.

Anderzijds besteed ik een deel van mijn tijd aan langere termijn projecten ter optimalisatie van de plant. Dit kunnen efficiëntieverbeteringen zijn, maar ook zaken die het voor operators makkelijker maakt om hun taak uit te voeren. Dit kunnen dan designs of andere onderzoeken zijn. Natuurlijk word je ook betrokken bij ideeën van andere partijen en krijg je de kans deze te reviewen.

Vanuit beide perspectieven bevind je je tussen meerdere disciplines in met altijd een focus naar het proces. Juist dit multidisciplinaire maakt het werk afwisselend en interessant.

Buiten het werk om worden er talloze activiteiten georganiseerd waardoor je collega’s beter leert kennen. Op het moment van schrijven zit ik dan ook nog met spierpijn achter mijn bureau van het internationale voetbaltoernooi dat jaarlijks plaatsvindt ergens in Europa.

Daarnaast worden er één keer per maand lezingen georganiseerd door Young ExxonMobil Employees, waarbij je een kijkje krijgt in de keuken van andere afdelingen zoals Public Affairs. Zo leer je op een informele wijze steeds meer facetten van het bedrijf kennen.

Advertorial ExxonMobil

Het eerste half jaar van mijn werkende leven bij ExxonMobil is uitermate goed bevallen. Ondanks dat het begin vallen en opstaan is, kom je toch snel in het ritme. Mede door de begeleiding van met name een mentor die jou met raad en daad bij je dagelijkse werkzaamheden bijstaat, leer je de organisatie en de processen snel kennen. Daarnaast kun jij bij vrijwel al je collega’s binnenlopen om informatie te vergaren en iedereen is ook zeker bereid om daar tijd aan te besteden. Dit allemaal samen zorgt er voor dat je je heel snel thuis voelt en lekker aan de slag kunt gaan.

Vooralsnog blijf ik nog enige tijd in deze functie zitten, aangezien ik de plant stop van volgend jaar mag voorbereiden. Daarna zien we weer wat de toekomst zal brengen.

Eén ding is zeker: de mogelijkheden binnen het bedrijf zijn eindeloos.

Mocht je interesse hebben om dit allemaal van dichtbij mee te maken, alvast wat mogelijke toekomstige collega’s te spreken of gewoon het bedrijf leren kennen, geef je dan op voor de Sneak Preview. Deze driedaagse business course heeft mijn interesse in ieder geval gewekt om bij ExxonMobil te solliciteren en het resultaat daarvan staat hierboven vermeld.

5

Het T-Licht

Van de Donateur De rubriek ‘Van de Donateur’ geeft in elk T-Licht weer de mogelijkheid om te lezen wat er is gebeurd met die ene ‘oude bal’ die al weer jaren afgestudeerd is.

Interessante verhalen over carrière, rondlopen in krakers en dergelijk tuig. Of promoveren en na jaren in een lab dan sowieso manager worden. Een enkeling vertelt over werken in het buitenland: grappige verhalen zoals de geit op het lab of in vreselijk slecht Engels vertaalde bordjes. Gebogen over deze editie grinniken we mee …

door: Robin de Bruijn

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

oninteressant voor feuten.

6

Vaak betaalt deze persoon netjes zijn afkoopregeling (lees: donateurschap), omdat hij daar zelf ook miljoenen keren op aangedrongen heeft, meestal tijdens bestuurschap, aan andere (nog ‘oudere’) ballen. Enkelen van hen worden daar dan ook elke keer weer aan herinnerd als ze een ‘praatje’ komen houden. Uiteraard met versnaperingen, waar ze zelf ook jaren van geprofiteerd hebben. Gelukkig bestaat er de donateursavond, om dit alles te vergeten en weer een excuus te hebben om huis en haard (en vrouw) te verlaten voor het wederzien van jaargenoten. Om later op die vrijdagavond erachter te komen dat het studentenleven te lang geleden was om nog vol te kunnen houden. Schandalige schouwspelen in de Spijker volgen, steevast gevolgd door de belofte dat nooit meer te doen.

Maar na een zomer de kans te hebben gehad om alles weer te vergeten, zal hetzelfde programma komend jaar opnieuw gedraaid worden.

Van die ‘jaren afgestudeerd’ komt weinig dit keer. Mijn diploma zit nog vers in zijn lijst. ‘Ir. Robin de Bruijn’ prijkt zelfgenoegzaam op dit strakke, geprinte wit A4’tje. Al jaren gevolgd door de, vaak schel en hoog gekrijste, betiteling ‘Rooooobin’. Uitleg overbodig of

Ook ik stevende af op dit doel, met een rooskleurig vooruitzicht dat bevestigd werd door velen voor mij. Een nette gemiddelde 6,5 jaar studietijd inclusief Japie-bestuursjaar met een überstandaard Process Engineering ‘Master’.

(Voor die oude knarren die nu nog het Ba(h)Ma vervloeken, kan je hier ook ‘keuzevakken’ invullen… Niks verandert.)

Cum laude, uiteraard, want dat is überhaupt tegenwoordig het gemiddelde. Al met al veel zegeltjes gekost, zo’n “Master of Science” titel. Zelfs mijn rugbehaarde makker met anorganische babbel heeft dat judicium erbij geborreld. Wel een prima afscheidsrede, dat dan weer wel...

Op een duister middaguur, het was volgens mij herfst, zit ik bij een college over ‘Technology Entrepreneurship’. Het was koud en een unheimisch gevoel bracht me in een nostalgische bui. Niet om flauw te gaan doen over de vraag ‘waarom zijn we hier?’, maar wie denkt wel eens niet aan die vraag? Waarom studeer ik hier? Om als kant-en-klaar product in de vakken van DSM geschoven te worden? Ik was al niet zo’n held in solliciteren… “At ExxonMobil you do not choose for a job but for a career!”

Het betaamt de student af te geven op het burgerleven. Hypotheek, leaseauto, te dure eetkamerstoelen, marimba in

de woonkamer, en lekker uren en uren besteden om je hele huis te verbouwen in plaats van een biertje te drinken met je makkers…

Les: Het is duidelijk dat het jaren kost voor je een goede bijdrage aan deze rubriek kan leveren. Gelukkig heb ik wel lekker veel Duits en Latijn kunnen bezigen (oude gewoontes als oorlogswonden)! Trouwens, voor dit stuk zal ik ongetwijfeld bij een volgend weekendje met de maten weer flink moeten boeten…

Ik heb het er voor over: kom maar op met dat kinderzitje, jongens!

Eigenlijk stopt het verhaal hier. Ik voel me nu nog steeds zo en denk nog wel eens aan die herfstdag, zeker nu met precies datzelfde weer. Zelfgenoegzaam, gevaarlijk tevreden en rücksichtslos overtuigd van het aangenomen lot. Toch heerst dat knagende gevoel. Gaat het te makkelijk? Hoe lang je wel niet kan worstelen met de vraag of je een goede keuze hebt gemaakt. Het rughaar, de eetkamerstoelen met een ‘career’, de marimba, de printer en de klusser zullen daar geen last van hebben. Toch? Je zal het zien, over een paar jaar komt deze arme ziel terug met de staart tussen de benen…

Emultech b.v. is de spin-off van Robin. Lees meer op www.emultech.nl .

Van de Donateur

Op dat moment wilde ik eigenlijk de keuze maken dat niet te doen. Dat was makkelijk, voor mij in dat college werd een nieuwe mogelijkheid gepresenteerd.

Een eigen bedrijf starten. Waarom niet?

Natuurlijk! Ik ga geen printers in elkaar knutselen, ik ga voor avontuur, het risico van niets te verliezen en de glimmende berg van het grote geld op de horizon!

Door dat vooruitzicht was ik voorlopig gelukkig en liep weken lang alles te regelen om het te laten gebeuren.

Natuurlijk alle ‘exits’ wijd open, mocht het mislukken. En met elk dingetje dat ik geregeld had, voelde ik me vertrouwder met mijn nieuwe doel. Alles liep vlekkeloos en de TU/e hielp me enorm.

Alles waar je aan moest denken werd uitgelegd en het was gewoon een kwestie van doen. Ik deed het en was verheugd.

Mea culpa, geen carrière advies. Geen wijze raad op arrogante wijze prijkend in dit knisperverse verenigingsblad. Geen verhalen van vroeger. Ik ben er nog niet uit! Ik ben nog niet klaar! Ik zou het liefst je die raad geven, terwijl ik de as van mijn Cubaan zelfgenoegzaam aan het open raampje van mijn Maybach aftik. Met het onvermijdelijke ‘vroeger was ik nog jong en scherp, nu rookt alleen de schoorsteen nog’. Maar nee.

7

Het T-Licht

Self-healing materials

Your skin is the perfect example of a working self-healing material. Rupturing it starts a series of events, ultimately leading to full recovery; usually without formation of scars or any other visible sign.

Using this concept of breakage initiating its own repair in a synthetic system would open numerous new possibilities for selfhealing materials in, for example, aviation and other heavy duty materials.

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

by: Bob Jakobs

8

strong flows. In ultrasound, the acoustic waves generate small gas bubbles that can implode violently. Besides the very high temperatures and pressures inside the imploding bubble, the surrounding solution experiences large shear flows, that can unfold, and eventually break, polymer chains (Figure 1).

After my graduation project under professor Bert Meijer and my internship at IBM Almaden, I realised that I wanted to develop my ‘scientific skills’ more.

However, working on a single subject for four years seemed quite long to me, so it had to be a very stimulating subject. Then, Professor Rint Sijbesma introduced me in the field of mechanically activated catalysts, and it immediately drew my attention. I decided to go for it, and in September 2008 I started as a PhD student in his group. First, I will try to introduce my research Figure 1. Stretching and breaking of a coordination polymer as a result of a collapsing cavitation bubble (left). Sonication set-up (right). project briefly.

Mechanically activated metathesis catalysts In polymers, covalent bonds can be broken by force. Mastication of rubbers, for example, is used to decrease the average molecular weight and soften the material. Over the long polymer chains, the forces accumulate and in the middle of the chain, were forces are highest, it breaks. Similar things happen when applying ultrasound or in very

Latent catalysts are inactive at room temperature, and are quite frequently used since latency often also means stability. Traditional ways to activate such catalysts are by the use of heat, light or an external compound or co-catalyst.

When this catalyst is an organometallic complex, the latency usually is a result of an adequate coordination number of ligands. By applying the stimulus, one of these ligands becomes detached and the catalyst turns active. One example

of a catalyst in which the catalytic cycle begins with decoordination of one of the ligands is a Grubbs’ metathesis catalyst (Figure 2).

PhD Thesis

are shown in Figure 2, and include cross metathesis (XM), ring closing metathesis (RCM), and ring opening metathesis polymerization (ROMP). Herewith, applications of a mechanically activated metathesis catalyst go beyond (at least my) imagination.

One could think about a monomercatalyst solution that can be stored on the shelf, while polymerization will not Figure 2. Schematic mechanism of metathesis (left). Different metathesis reaction start before large (right). shear forces during In commercially available catalysts, this injection molding activate the catadecoordination already takes place at lyst. The application we are particularly room temperature, but by introducing interested in is self-healing materials. stronger binding ligands, a latent metaIn this case, a small crack will activate a thesis catalyst is obtained. By attaching dormant catalyst present in the material. a polymer chain to two of the ligands, Metathesis of dangling double bonds will one gets a long polymer chain with two cross link, and thereby strengthen, the coordination bonds in the middle, as dematerial exactly at the location where it picted in Figure 3. Applying a force to the is needed, while keeping the properties polymer chain will result of the bulk unchanged. in breakage of one of Since metathesis is so the weaker coordinaversatile, this healing tion bonds and hence, event can also be acactivation of the latent companied by signalcatalyst. This concept of ling, such as a colour a mechanically activated change. Furthermore, metathesis catalyst has this scientifically new recently been published principle of mechaniby my predecessor in cally detaching a ligand Sijbesma’s group. He from a latent catalyst showed that sonication in order to activate it, of a solution of such can be applied to a a polymeric catalyst countless number of results in metathesis catalysts, and thereby reaction, while a similar, makes the applications small molecular analoalmost infinite. gue stays inactive.

My task as a PhDstuGrubbs’ type metathesis dent is to furtherly catalysts have proved investigate the exact their use in synthesis, events happening when Figure 3. Schematic working principle and specialty chemicals, and structure formulas of a mechanically activated applying ultrasound metathesis catalyst. pharmaceutical proto a solution of latent ducts. It is often used in catalyst and substrate, one of the final steps, since its versatility and with this knowledge improve this and reliability is almost unprecedented. current system, to enhance the activity, for example, or make it reversible, in The types of reactions that can be done

9

Het T-Licht T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ 10

order to make multiple healing events possible. We work with a team of three people, cooperating quite closely. The team consists of a post-doc, who is working on a similar system but with a silver complex, and another PhD, who is investigating other ways to mechanically activate these catalysts, such as laminar flow in a micro channel or by stretching it in a viscoelastic matrix. Being part of such a small team sometimes makes it hard, since the number of people that can come up with a solution to your problem is limited. On the other hand, it makes the collaboration really intense, knowing almost all the ins and outs of all the different projects.

Life as a PhD Now that I briefly (a bit less briefly as hoped) explained my research project, it is time to expound my life as a PhD student. First, I would like to refine the student part of it. It is of course true that becoming a PhD student brings along less responsibility and a bit more freedom than accepting an industry job, but it still means that student life is over. At least, that is the way I see it, perhaps some PhDs will experience this differently. If you want to get something done, you cannot walk around like a hung-over zombie (at least not three times a week).

Also you have to work your hours, sometimes a bit more than that. Of course, I have to admit that moving back to Limburg also had quite an influence in decreasing my social activities in Eindhoven, but the reduced amount of spare time is significantly responsible for this as well.

Luckily, I will be able to separate these two parameters, because I will move back to Eindhoven in the very near future (as a matter of fact, by the time this Tlight comes out, I might be showing my two left hands in our new apartment).

So student life is over, while you work for a pittance (which is not fully true), so why choosing for a PhD. Well, of course I already mentioned some of the benefits, like having more freedom than an average nine-to-five job. I am kind of an early bird, so I work more or less office

hours, but quite some colleagues have chosen to adapt to the time zone of Cape Verde (UTC -1) and work from half past ten to eight, or something similar. While planning your vacation, you can leave the holidays of your colleagues out of account, which is not always the case in industry. Talking about vacation, the trips to symposia and conferences are pretty nice as well, also because the amount of days off allows you to visit the surroundings.

Perhaps most importantly, you can do what you want; you only have to please your advisor, who is too busy anyway.

To become a PhD, of course you have to demonstrate your scientific eagerness, so doing what you want means practicing science, which, in turn, makes your advisor happy. But in principle, you can choose the experiments you do or do not want to perform, which makes life more easy. Every day you can do what you like best, while even getting paid for it and working on your future prospects on the run, sounds like a pretty good job to me. Obviously, when something is not working the way you hoped for a too long period of time, you can be fed up to the back teeth, especially since you have to get your project running, one way or the other. That is what you choose for as a PhD, and you have to be able to cope with, to become a successful one. For me, after my first year, I can fully say that this was the right way for me.

Working in the new field of mechanochemistry, were mechanical force start or alter reactions, you have to expect surprises every day. Concepts are not yet fully understood, and unknown to many of your direct colleagues. Being part of the scientific community that tries to unravel the secrets of mechanochemistry makes your every day work a bit more special. Connecting to people working on similar concepts on conferences, gives you the impression that everyone is searching for the parts of the puzzle. I hope that I can find one or even a few of those parts, and learn how to do science along the way.

Advertentie ASML

Het T-Licht

Spraakwater Ook aan deze jongen uit een klein Limburgs dorp werd door een sympathieke Belg gevraagd om een stukje voor het Spraakwater te schrijven. Deze eer viel natuurlijk niet te weigeren, daarom besloot ik maar om een stukje te schrijven voor het altijd leuke T-Licht. Aangezien er niet zoveel technische studies in het zonnige zuiden zijn, moest ik uitwijken naar dat andere mooie land met de zachte G. Hier begint mijn verhaal dan ook.

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

door: Dannie van Osch

Het begon natuurlijk allemaal al op het middelbaar onderwijs. Onder mijn vriendengroep speelde natuurlijk de vraag die menig scholier in de bovenbouw bezig hield. Wat gaan we studeren? Voor mij was deze keuze aanmerkelijk snel gemaakt, aangezien kiezen niet mijn sterkste kant is. Ik wilde ST gaan studeren in het land van de zachte G. Na het laatste jaar middelbaar onderwijs en me aanmelden voor de TU/e was het jaar bijna aangebroken. Als ik eerlijk was, wist ik niet zoveel van de uni of van het studentenleven. Ik had natuurlijk wel eens gehoord van het relaxte studentenleven en de bijna roemruchte studentenverenigingen waar de nodige pils wel doorheen ging. Na lang wachten was het eindelijk zo ver: de intro. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten, maar er was een ding dat me direct opviel: de studievereniging van ST, natuurlijk beter bekend als Japie. Op een of andere manier klikte het direct tussen mij en “Japie”. De introweek was voor mij dan ook een fantastische week met wel heel erg weinig slaap. Na deze vermoeiende week en een week weerbijslapen was het dan bijna tijd voor colleges.

Viel me dat even zwaar tegen. Ik dacht

12

even dat de Intro toch wel een beetje het boegbeeld van studeren was. Lekker de hele dag relaxen of een beetje sporten en dan in de avond lekker uitgaan en een paar pilsjes nuttigen. Ik had me wel erop voorbereid dat het studentenleven niet alleen maar feesten was zoals ik gehoord had, maar dit viel me wel heel zwaar op mijn dak. Een kamer zat er nog niet in, dus elke dag al uit je bed voor de zon opging en terug naar huis als de zon weer bijna onder ging. De eerste twee blokken gingen dan niet helemaal zoals het zou moeten, maar uiteindelijk na lang aanpassen was ik eindelijk gewend.

Studeren gaat natuurlijk niet alleen over het studeren zelf. Als je gaat studeren heb je het ook over plezier maken en natuurlijk niet te vergeten is het een voorbereiding op je beroepsleven. Onze mooie studievereniging zorgt hier allebei voor. Er zijn ontzettend veel mogelijkheden om kennis te maken met de bedrijven waar jouw toekomst ligt en er zijn nog veel meer activiteiten waarbij je gewoon plezier kunt maken. Voor iedereen is er wel wat wils. Zo zijn er het afgelopen jaar dingen gebeurd die ik nooit meer zal vergeten, zoals de F.O.R.T.(al werd dit in het tweede semester beduidend minder), het eerstejaarsweekend, het reisje naar Thialf en natuurlijk de ONCS in het toch wel mooie Enschede. De ONCS is ook

echt zo een ding dat ik nooit meer zal vergeten. Het begon al lekker gezellig in de F.O.R.T. met een paar pilsjes, waarna we fijn aan de chinees gingen. Toen we allemaal ons buikje vol hadden zijn we naar het station gegaan en lekker met zijn allen in de trein gaan zitten met nog wat bier. Voor ik het wist waren we al in Enschede. De dag erna was fijn sporten en ’s avonds feesten waar de bierestafette toch wel een mooi vermaak van de avond was. De laatste dag sporten viel toch wel een beetje tegen, maar ja, je kunt niet alles hebben.

Nu ik hier mee klaar ben wil ik nog wel enkele woordjes kwijt over mijn jaargenoten. Direct na de intro waren we toch wel al een redelijk hechte groep.

Er werden dingen samen gedaan, vooral gamen stond toch wel hoog in het vaandel bij sommigen, maar ook naar de F.O.R.T. gaan was een ding dat we met een mooie vertegenwoordiging van toen eerstejaars, nu al tweedejaars, deden.

Natuurlijk hebben we ook al een aantal mooie slagzinnen, die een aardige jongen met een grijze trui heeft verzonnen (wie kent hem niet).

Als afsluiter wil ik dan ook nog zeggen dat ik een fantastisch jaar heb gehad.

Voor dit onvergetelijke jaar wil ik dan ook het 51ste bestuur en alle commissies bedanken, want zonder het harde werk van deze was dit allemaal niet mogelijk geweest.

Daarnaast wil ik het 52ste bestuur en alle commissieleden van dit jaar heel veel succes wensen met het uitvoeren van hun functie. Aan het begin van het nieuwe collegejaar weet ik dan ook zeker dat het 52ste bestuur en alle commissies het komende jaar weer voor een sensationeel en onvergetelijk jaar gaan zorgen en niet alleen voor mij, maar ook voor de alle andere tweedejaars en ouderejaars en natuurlijk niet te vergeten: ook voor onze nieuwe sjaarsen zal dit een onvergetelijk jaar worden.

Spraakwater

Ik hoop dan ook dat ik iets terug kan doen voor de leuke tijd die ik nu bij Japie ervaar door commissies te gaan doen of misschien wel bestuur. Welke commissies is jammer genoeg voor mij nog niet helemaal duidelijk en op dit moment zal het helaas ook niks worden, omdat ik andere dingen aan mijn hoofd heb. Van een ding ben ik wel zeker, een commissie is een ervaring die je nooit meer zal vergeten.

Als een van de laatste dingen die ik nog wil zeggen is het volgende: Brabanders lijken toch wel een beetje op Limburgers. Ook Brabanders houden wel van een pilsje (het liefste van eigen bodem) en natuurlijk staat carnaval hoog in het vaandel. Een van de andere dingen die me opviel is toch wel de liefde voor de provincie. Zeg iets verkeerds over Brabant en je krijgt toch wel een paar ‘Brabanders’ op je nek. Hier is in Limburg toch ook wel sprake van.

13

Het T-Licht

AkzoNobel Pubquiz Als je op woensdag 17 juni 2009 in de F.O.R.T. was, dan was je spekkoper . Je kon namelijk van alles leren over pepers bij de AkzoNobel pubquiz. Ter promotie van de AkzoNobel Technology Meets Marketing waren Margriet Rouhof en Yvette Adams namens AkzoNobel naar de F.O.R.T. afgereisd om de Japen enkele moeilijke vragen te stellen over pepers.

Zo’n 25 deelnemers streden om de felbegeerde eeuwige roem.

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

door: Sven van Belzen

14

Enkele weken voor de daadwerkelijke activiteit kon je op de wandelgangen bestuursleden treffen die moeite deden om uit te leggen wat nu eigenlijk de bedoeling was van deze activiteit. Waarom zou je een quiz houden over papers?

Gelukkig begreep iedereen uiteindelijk dat het om de rode hete pepers ging. Dit thema werd gekozen voor de quiz vanwege het logo voor de Technology Meets Marketing Bussiness Course.

Sommige deelnemers kwamen ontzettend goed voorbereid naar de F.O.R.T.. Voor enkele anderen beloofde het een pittige quiz te worden. Bij de vraag wat werkzame stof in peper nu eigenlijk is, gingen twee groepen hopeloos de mist in. Een andere, niet nader te noemen schavuit, had zich goed ingelezen in het onderwerp op Wikipedia.

Deze jongeman tekende moeiteloos de structuurformule van capsaïcine. Waarschijnlijk omdat hij enkele Alembic-leden gesproken had. Dezelfde quiz was namelijk een week eerder in Enschede gehouden.

Naast de pittige vragen kreeg de avond ook nog een informatief tintje. Yvette Adams vertelde de aanwezigen over de AkzoNobel Technology Meets Marketing

Business Course, waar zij zelf ook ooit aan heeft deelgenomen. De business course vond dit jaar plaats van 16 t/m 18 september in Kristinehamn in Zweden.

De deelnemers aan dit evenement krijgen een exclusief kijkje in de keuken van AkzoNobel, door drie dagen gevuld met college, discussie en cases over marketing en technologie.

Na de afronding van de quiz en het mooie verhaal van Yvette werd er nog fijn verder geborreld in de F.O.R.T. Het was een informatieve, maar vooral erg gezellige avond. Voor enkele Japie-leden was het avontuur echter niet afgelopen na het verlaten van de F.O.R.T. Enkele gelukkigen hebben zich opgegeven voor de business course en zijn door de selectie gekomen. Zij mochten op naar een mooi avontuur in Zweden.

advertentie Akzo

Het T-Licht

Afgestudeerd en dan?

Op een gegeven moment zal, wat vaak de “mooiste” tijd van het leven genoemd wordt, tot een einde komen. Ze zeggen immers dat de studententijd de mooiste tijd van het leven is. Maar wordt de tijd echt minder “mooi” na het studeren? Waar heb ik me na het afstuderen mee bezig gehouden en wat doe ik op dit moment?

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

door: Sander Fiévez

16

Op een gegeven moment zal, wat vaak de “mooiste” tijd van het leven genoemd wordt, tot een einde komen. Ze zeggen immers dat de studententijd de mooiste tijd van het leven is. Maar wordt de tijd echt minder “mooi” na het studeren?

Waar heb ik me na het afstuderen mee bezig gehouden en wat doe ik op dit moment?

Na het afstuderen ben ik me gaan oriënteren op de arbeidsmarkt. Mijn interesses gingen op dat moment uit naar werken in een multidisciplinaire groep om internationale projecten uit te voeren. Het liefste allemaal korte en verschillende projecten, om zo in korte tijd zoveel mogelijk ervaring op te doen.

Een ingenieursbureau zou, mijns inziens, in deze behoeften kunnen voorzien. Dus heb ik vol goede moed sollicitatiebrieven naar een aantal ingenieursbureaus gestuurd en reactie ontvangen om op bezoek te komen voor een sollicitatiegesprek. De gesprekken verliepen naar wens en ik mocht langs komen voor een tweede gesprek. Op het moment van het tweede gesprek hadden verschillende bedrijven al een vacature-stop vanwege de

zogeheten crisis; zo ook de bedrijven waar ik al twee keer mijn gezicht had laten zien.

Na opnieuw oriënteren op de arbeidsmarkt, heb ik een baan kunnen vinden in Alphen aan den Rijn. Bij het bedrijf Frames Process Systems (FPS) ben ik aan de slag gegaan als Junior Design Engineer op de afdeling Process Engineering. FPS is onderdeel van Frames Group, een Nederlands bedrijf met vestigingen in het buitenland. Zo zijn er vestigingen in Duitsland, India, de VSA, de Verenigde Arabische Emiraten, Brazilië, Maleisië en Saoedi-Arabië.

Frames Process Systems ontwerpt en installeert installaties voor de gas- en

olie-industrie, waarbij hun specialiteit het bouwen van een gehele installatie in een zgn. ‘skid’ is. Een skid is een staalconstructie waarbinnen de gehele installatie, of een deel hiervan, staat. Het voordeel van zo’n constructie is dat het erg compact is en daardoor ideaal voor offshore gebruik.

Het werk is heel erg interessant en achteraf is dit ook precies wat ik zocht. Het belangrijkste vind ik dat de sfeer goed is en dat je je op je gemak voelt. Ook bij je studie moet je het naar je zin hebben want anders houd je het er nooit lang vol. Verder is Frames een zeer sportief en actief bedrijf, waardoor er veel wordt georganiseerd en je ook andere vestigingen leert kennen. Uiteindelijk vul je zelf in of je wil deelnemen aan de activiteiten, net zoals bij Japie. Ook worden er lezingen gegeven door leveranciers over de producten die ze verkopen en geven collega’s soms een presentatie die je kan bijwonen om zo meer achtergrond te krijgen over de activiteiten die ze uitvoeren.

Terugkomend op de vraag in de inleiding van dit stuk tekst: Is de tijd minder “mooi” na het studeren? Zoals hierboven beschreven lijkt het allemaal veel op elkaar, maar toch is het net weer iets anders. Het is net als appels en peren; beiden fruit maar niet te vergelijken.

Het project waar ik nu mee bezig ben, gaat over het ontwerpen van een gasdrogingsinstallatie voor het Belgische equivalent van onze Gasunie, genaamd Fluxys. De projectgroep bestaat uit de volgende disciplines: Project EngiStuderen neer, Process Engineer, Mechanical Geen regelmaat Engineer en Electrical & InstrumenGeen verplichtingen tation Engineer. Als Process Engineer ‘s Avonds studeren begin je met het maken van een PFD Veel borrels (Process Flow Diagram). Deze werk Geen geld je later uit in P&ID’s (Piping & InstruActiviteiten mentation Diagrams), waarbij je ook

Werken Dag van 8 tot 17 Aanwezigheidsplicht Overwerken Vrijdagmiddagborrel Geld Bedrijfsuitjes (buiten werktijd) Door de week kater Drinken met mate Veel vakantie Zeven weken vakantie Tentamens Cursussen Excursies nareve l j i b keozeb pO ciers/klant Reizen met de trein Bedrijfsauto.

alle kleppen, regelingen, indicatoren, transmitters, etc. aangeeft. Samen met je projectteam worden alle P&ID’s uitgewerkt in 3D-modellen, om te zien of het allemaal wel in elkaar gezet kan worden. Hierbij moet rekening worden gehouden met de beschikbaarheid van de instrumenten, de ruimte voor onderhoud, de grootte van de regelkleppen en de bekabeling voor deze kleppen. Alle apparatuur wordt afzonderlijk ingekocht, waarna dit alles getransporteerd wordt naar een firma die het monteert. Het skid zal dan op transport worden gezet naar de eindgebruiker. Het 3D-model, dat begonnen is met 2D-tekeningen, wordt dan

Hoe gaat het nu...?

Als nieuwkomer werd ik meteen aan een project gekoppeld. De eerste dagen waren heel vermoeiend, zonder flink op stap te zijn gegaan. Maar je krijgt zoveel informatie te verwerken, dat je je afvraagt wat je de afgelopen jaren op de universiteit hebt gedaan. Desondanks lijkt het werk veel op het MDP (Multi Disciplinair Project), alleen ben je nu ongeveer twaalf maanden fulltime bezig aan het project. Door de extra tijd moet je alles tot in de puntjes uitwerken, want over twaalf maanden wordt de installatie in gebruik genomen.

daadwerkelijk geïnstalleerd en in gebruik genomen.

Desondanks zal ik toch proberen de twee levensstijlen naast elkaar te zetten.

Alles heeft zijn voor- en nadelen, dus geniet van ieder moment zolang het duurt.

17

Het T-Licht

De Intro...

Nog wat onwennig zaten ze er dan: de groep nuldejaars. Het grote avontuur stond op het punt te beginnen: de eerste stappen in een nieuw leven, nieuwe mensen, een nieuwe vereniging, een nieuwe stad. Om dit allemaal in goede banen te leiden, was ons de taak gegeven om dit zooitje ongeregeld te temmen en een grandioze week te geven. Hiervoor heeft men de Intro bedacht, de leukste manier om het jaar te beginnen.

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

door: Hent, Robin en Robin

18

Na een hele poos van gissen werd dan eindelijk bekend gemaakt wie met wie deze week zou beleven. Uiterst gespannen begonnen de eerste gesprekjes op gang te komen tussen de kids en hun papa en mama. Na een korte kennismaking met elkaar konden ze dan eindelijk onze mooie vereniging leren kennen.

Op de spellenmiddag hadden verschillende commissies en verenigingen een leuk spel voorbereid om de kids voor de eerste keer met hen in aanraking te laten komen. In het begin ging alles nog wat onwennig, maar toen de papa’s en mama’s eenmaal helemaal vol zaten met vuile troep, begonnen de kids de essentie van dit alles te begrijpen. Zelfs het roze ONCS-konijn kon er niet aan ontkomen.

Na een deugddoende douche volgde een lekkere barbecue bij de F.O.R.T. Meteen de eerste kennismaking met onze prachtige borrelruimte. Wat bier -of andere drank- en een volle maag later, volgde het meest serieuze onderdeel van de dag: de stichtelijke woorden van onze opleidingsdirecteur en van de voorzitter van onze vereniging. Na het ten gehore brengen van het Japielied werd er koers gezet richting Stratumseind, waar het faculteitsfeest zou plaatsvinden. Een feest was het! In het begin stond men

nog wat verlegen ‘groepje bij groepje’, totdat de eerste Brabantse muziek ten gehore werd gebracht. Hierbij denderde de polonaise al snel door de kroeg. Ook de andere Japieleden wisten de weg naar de kroeg goed te vinden en vijzelden de sfeer nog verder op.

Met een licht houten hoofd, ten gevolge van de eerste avond als student, volgde op dinsdagochtend de instantietocht langs allerlei nuttige plaatsen zoals het NSC, de bibliotheek en het STU. Na een broodje werd dan het eerste deel van de race ingezet: de faculteitstocht. Via allerlei aanwijzingen moesten de kids binnen de faculteit ST een aantal belangrijke plaatsen vinden waar ze vermaakt werden door de aanwezigen. Zo kon er bij de IntroCommissie van een lekker drankje en een koek genoten worden, terwijl de kids middels galgje vier begrippen binnen de faculteit leerden kennen. Ondertussen werden ook de eerste horden voor het opdrachtenspel genomen. Dinsdagavond werd er gegeten bij de bunker en volgden er diverse sporttrainingen. De avond werd verder afgesloten met de presentatie van de

studentenverenigingen en een gezellig feest in de bunker, dat doorging tot in de late uurtjes.

Donderdag moest men vroeg de fiets op, op weg naar de Bunker. Beginnend met een aardbeien- en champagneontbijt, kwam daarna de Eindhovense cultuur aan bod. Na een spectaculaire cabaretvoorstelling waarin de wiskundigen helemaal met de grond gelijk gemaakt werden, was er tijd om te lunchen en van Chocomel te genieten. Bart van Introgroepje 5 sloeg zonder pardon de twee liter Chocomel in drie minuten achterover en hield die daarna ook nog eens een kwartier binnen. Nadat de punten binnen waren, vroeg hij wel waar de WC was… ’s Avonds was er eten in een van de gezellige eetcafeetjes in de stad, waarna er voor de eerste keer een donderdagborrel in de F.O.R.T. werd bijgewoond. Na een hoop onweer, fikse buien en een hoop gezelligheid begaf de groep zich naar het grote vermaarde Bunkerfestival, dat reeds was begonnen. Dit had als hoogtepunt een optreden van de Jeugd van Tegenwoordig, waarbij zelfs een IntroCommissielid op het podium stond te dansen.

Na deze energyboost kon er begonnen worden met het laatste gedeelte van de race: de actieve activiteit. De parkeerplaats voor gebouw Helix was omgetoverd tot een racebaan waarin water, monsters en een heel kleine skelter de hoofdrol speelden. De Gabbersaurus bleek koudbloedig te zijn en moest onder de warme douche worden gezet. Hij werd vervangen door een IntroCommissielid dat die ochtend in slaap was gevallen tijdens het uitvoeren van zijn taak en daarom deze gepaste straf kreeg. Het roze konijn bleek warmbloedig en moest afgekoeld worden met waterballonnen.

Nadat de uitslag van het opdrachtenspel was bekendgemaakt -gefeliciteerd groepje 5!-, vertrok men naar de cantustent. Het bierspektakel was zoals steeds erg leuk en een zeer mooie afsluiter van deze week.

De Intro...

Om de alcohol uit het lichaam te krijgen was veel doorzettingsvermogen nodig tijdens het sporttoernooi, waar natuurlijk goed moest worden gepresteerd. Ook werd er weer verder gegaan met het opdrachtenspel, waarbij de eerste groepjes de Dommel overstaken. Waar de IntroCommissie dacht dat zij dit met een vlot zouden doen, sprongen ze onverschrokken het vieze water in en zwommen naar de overkant. Ook de begeleiders moesten er aan geloven: de IntroCommissie had schmink geregeld waarna enkele gezichten onherkenbaar werden. Nadat de kids de bunkertocht hadden meegemaakt, konden ze genieten van de kook- en opruimkunsten van de papa’s en mama’s. ’s Avonds was er voor de eersten het sportfeest op het Stadhuisplein, waarna er verder gefeest werd in de Bunker en de kroegen in Stratumseind.

Na de rest van de nacht in de Bunker te hebben doorgebracht en toen de eerste vogeltjes weer begonnen te fluiten, werd het Japielied nog eens ingezet.

Hierna kon er vertrokken worden naar de F.O.R.T. Daar kon genoten worden van een vers gebakken eitje, een stukje fruit en een boterhammetje, allemaal verzorgd door het bestuur. De vermoeidheid begon nu wel parten te spelen. Gelukkig vonden verschillende kids de weg naar de Praxis nog, waar er gebruik gemaakt werd van de heerlijke (slaap)stoelen. Anderen haalden de weg naar de Praxis echter niet, maar de grond lag ook heel lekker.

Wij kijken dan ook terug op een leuke maar zeer vermoeiende week. We hebben ervan genoten!

19

Het T-Licht

Study Tour Committee 2010

Zoals de meesten van jullie ondertussen al weten, zal de studiereis van Japie in de zomer van 2010 naar Indonesië en Hong Kong gaan. Natuurlijk, er zal meer dan voldoende aandacht besteed worden aan leuke uitstapjes, maar een van de zwaartepunten van de reis ligt toch bij de chemische industrie in deze landen. In dit stukje vinden jullie dan ook een bespreking van enkele chemische feitjes uit dit deel van de Oriënt.

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

door: Yoran Zonneveld

20

Tot afgelopen jaar was Indonesië een OPEC-land, een netto-olie-exporteur dus. Het feit dat ze tegenwoordig meer olie importeren dan exporteren, doet niet veel af aan het feit dat het land wel degelijk over grote oliereserves beschikt.

In 2006 produceerde het land ongeveer 1,1 miljoen vaten olie per dag, waarvan 0,9 miljoen vaten ruwe olie. Vrijwel de gehele Indonesische olieproductie wordt gereguleerd door het overheidsbedrijf PT Pertamina, dat alle acht olieraffinaderijen in Indonesië bezit. Deze raffinaderijen zijn mooi verspreid over Indonesië, en bevinden zich op Sumatra, Kalimantan, Java en West Papua.

Dit betekent overigens niet dat PT Pertamina de enige speler is op de Indonesische oliemarkt. Vooral in de upstream-markt is het monopolie van Pertamina ernstig ingeperkt door recente

wetgeving, waardoor ook enkele traditionele oliegiganten zoals Chevron, BP en ExxonMobil zich tegenwoordig met de olieproductie bemoeien. De downstreammarkt blijft voorlopig nog wel in handen van Pertamina, hoewel ook hier het monopolie sinds 2004 niet meer van kracht is. Ook BP en Petronas begeven zich tegenwoordig op deze markt. De regering heeft beloofd deze sector volledig open te gooien voor de vrije markt, maar erg veel vaart zit er nog niet achter.

Een andere grote natuurlijke bron van inkomsten voor Indonesië zijn de gasreserves. Deze worden geschat op 2,76 triljoen m³, ongeveer even veel als de oorspronkelijke gasbel bij Slochteren.

Omdat Indonesië tot 2005 voornamelijk zijn oliereserves aansprak voor eigen gebruik, kon het veel gas als LNG exporteren naar het buitenland. Dit waren zelfs zulke enorme hoeveelheden dat Indonesië de grootste LNG-exporteur ter wereld was. Helaas daalt de gasproductie in Indonesië dezer dagen als gevolg van verouderde gasvelden en dalende investeringen in de winning ervan. Onzekerheden over regelgeving en politieke steun aan de naleving van contracten bemoeilijken daarnaast nieuwe investeringen. Hierdoor werd Qatar in 2006 de grootste LNG-exporteur.

De twee belangrijkste LNG-plants van Indonesië bevinden zich in Arun op

Ook aan de oostkust is er nog wel wat industrie te vinden, in het bijzonder in Gresik. Hier vind je bijvoorbeeld de grootste

Study Tour Committee 2010

Noord-Sumatra en in Bontang op OostKalimantan. De laatste is potentieel de grootste LNG-plant ter wereld met een capaciteit van 31 miljard m³ per jaar. Helaas draait deze zelden op maximale capaciteit, waardoor er gemiddeld ‘slechts’ 28 miljard m³ per jaar daadwerkelijk geproduceerd wordt. Jammer genoeg zal de studiereis deze plant vermoedelijk niet aandoen, aangezien ze zeer lastig te bereiken is in een andere aggregatietoestand dan gasvormig…

Een andere interessante fabriek op Kalimantan is de vestiging van DSM, eveneens op Bontang. In deze fabriek wordt namelijk melamine geproduceerd.

Melamine kennen we nog wel van het beruchte Chinese melkschandaal ongeveer een jaar geleden. Toen werden 53.000 Chinese baby’s naar het ziekenhuis gebracht omdat melkproducenten melamine aan de melk toevoegden. Dit om te verhullen dat zij hun melk aanlengden.

In het normale leven wordt melamine echter gebruikt in kunstharsen, vlamvertragers en autolakken. De gecombineerde cijfers van de DSM-melamineplants in Geleen en Bontang maken DSM marktleider in de productie van deze stof. Ook deze plant behoort helaas vermoedelijk niet tot het programma, omdat Kalimantan erg lastig te bereiken is.

Niet getreurd, ook op Java, de voornaamste reisbestemming van de studiereis, is genoeg industrie te vinden voor de leergierige scheikundig technoloog-in-spé. Zoals al eerder vermeld liggen er olieraffinaderijen op Java, maar ook de grootste staalleverancier van Indonesië, Krakatau Steel, is gevestigd op West-Java. Niet geheel verrassend is de fabriek te vinden in de buurt van de befaamde Krakatau-vulkaan, die in 1883 voor een van de grootste vulkaanuitbarstingen in de recente geschiedenis zorgde. Niet alleen Krakatau Steel heeft een vestiging in Cilegon, zo’n 80 kilometer ten westen van Jakarta. Ook ethyleenproducent en –verwerker Candra Asri en polyethyleentereftalaatproducent Amoco Mitsui zijn in dit gebied te vinden, samen met nog een aantal andere bedrijven.

21

Het T-Licht T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ 22

cementfabriek van Indonesië. Getooid met de dubieuze naam ‘PT Semen Gresik’, is deze firma verantwoordelijk voor een marktaandeel van 42% in Indonesië met een totaalproductie van 17,7 miljoen ton cement. Naast de cementfabriek is ook PT Petrokimia Gresik één van de toonaangevende bedrijven uit de regio.

Deze producent van onder andere urea, kunstmestproducten en zwavelzuur is ook eigendom van de staat, zoals zoveel bedrijven. Mocht je je overigens afvragen wat de letters ‘PT’ voor zowat elke bedrijfsnaam betekenen, weet dan dat dit simpelweg ‘Naamloze Vennootschap (Perseroan Terbatas)’ is.

Ook heeft Indonesië ook nog wel wat te bieden op het gebied van mijnindustrie.

Zo is het, op China na, de grootste tinproducent ter wereld en beschikt het land over 12% van ’s werelds nikkelreserves.

Ook was het land het afgelopen jaar de op twee na grootste producent van koper in de wereld.

Nadat de studiereis Indonesië heeft aangedaan, zal er naar alle waarschijnlijkheid een kort uitstapje gemaakt worden naar Brunei. Brunei, voluit Negara Brunei Darussalam geheten, heeft internationale faam verworven als ‘dat ministaatje in het oosten dat stikt van de olie, met die rijke sultan’. Dat klopt, de economie van Brunei is voornamelijk afhankelijk van de winning en export van olie, maar ook van LNG. Een simpel rekensommetje leert dat van de 200.000 vaten olie die Brunei per dag produceert, er maar 10.000 gebruikt hoeven te worden door de eigen bevolking. De rest is dus bestemd voor de export. Ook van het geproduceerde LNG hoeft maar een klein deel gebruikt te worden door de eigen bevolking. Als je de op drie na grootste LNG-productie ter wereld bezit, kun je daar nogal wat geld mee verdienen.

Indirect profiteert Nederland overigens ook mee van de gas- en olievoorraden van Brunei. Beide sectoren zijn namelijk voor een groot deel eigendom van RoyalDutch Shell. Er is alleen een kleine kink in de kabel. Er wordt namelijk geschat

dat de huidige reserves in Brunei slechts tot 2015 afdoende zullen zijn. De sultan heeft echter geen angst: er schijnt met moderne diepzeetechnieken nog veel meer olie gewonnen te kunnen worden, waardoor hij weer jaren vooruit kan. Het zou toch wat zijn als hij zijn autopark van (naar schatting) 6000 wagens niet meer zou kunnen uitbreiden zeg…

Ten slotte voert de reis naar de wereldstad Hong Kong. Het meest spannende gedeelte wat de industrie betreft, zit er dan al wel op. Hong Kong is namelijk toch vooral die stad waar je heen wil voor de hoog aangeschreven universiteiten en iets minder voor de industrie.

Slechts 0,05% van de totale industrie van Hong Kong wordt bepaald door het mijnwezen en de cementindustrie. Hong Kong bedient zich namelijk vooral van de toeristische en financiële industrie. De producten die er wel gemaakt worden, zijn overwegend textiel en speelgoed.

Voor de leergierige chemisch technoloog is de stap naar buurstad Shenzhen in China echter snel gemaakt omdat daar wel een aantal fraaie chemische plants gelegen zijn.

De bestemmingen van de studiereis komende zomer bieden dus een interessant scala aan chemische activiteiten, waarvan er zeker een aantal aangedaan zullen worden. Ook de intellectuele mens zal gedurende deze studiereis meer dan genoeg aan bod komen, want ook bezoeken aan enkele universiteiten staan zeker op het programma, maar het voornaamste doel van de STC 2010 is toch wel het afleveren van een prachtige reis naar Indonesië en Hong Kong voor 26 Japieleden. De commissie werkt er hard aan om deze reis mogelijk te maken. Jullie zullen de komende maanden dan ook nog zeker van ons horen. Mocht je meer willen weten over de studiereis en de activiteiten waar we mee bezig zijn, spreek dan vooral een van de commissieleden een keertje aan of bezoek onze website, www.studytour.tsvjapie.nl.

Advertentie Dosign

Het T-Licht

Majorproject in Porto

This summer I have been in Porto (Portugal) for four weeks. No, it wasn’t for a vacation, it had a higher goal. I had the opportunity to conduct experiments in a brewery for my majorproject. The majorproject is a small (seven credit point) research project at the end of the bachelor phase.

by: Rik Mestrom

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

that was settled I booked my flight and was ready to go.

24

First I would like to explain how I came to carry out my major project in Porto.

Rick Maas and I were preparing a five day excursion to Porto for Japie (see also T-Licht issue 13.3) and we established contact with a professor who was very enthusiastic about this excursion. He utilised his contacts with local companies to set up visit for us. One of the companies was the brewery Unicer.

After this excursion I started thinking about my majorproject. Because I wanted to do something more than just a project in the Netherlands, I thought about going abroad. Then I remembered this professor, who seemed very fond of receiving foreign students in Porto.

I decided to give this possibility a shot and started to ask around. Shortly after I sent an e-mail to the professor, I received a positive answer.

There were a couple of projects from which I could choose but a project in the brewery sounded nice. Next step was to find a professor at the TU/e who would supervise this project. This was settled quickly. Now I had to find a place to live in Porto. Luckily the Portuguese professor knew a not too expensive student’s residence near a subway station. After

On Friday the 26th of June, I arrived at Aeroporto Internacional Dr. Francisco Sá Carneiro and quickly took the metro to my temporary home. When I arrived at the residence, I asked if there was a good place to eat. Someone informed me that the Portuguese students that live in the residence were probably going out for dinner in a few minutes and he advised me to go along with them. This way I quickly became acquainted with them and had a nice dinner. The weekend was used to rest a little and also to get to know the Portuguese students. Unfortunately they would be having exams until I left Porto.

Monday morning I visited the brewery, where I met my direct supervisor, Mar-

During the third week we modified the dealcoholising set up. In this way it was possible to obtain the aroma compounds of the wine by pervaporation. These compounds can be used to adapt the taste of the dealcoholised wine. Thus making it possible to better imitate the taste of real wine.

Because I worked for whole days at the brewery, I received a pass to identify myself at the entrance of the building.

Next to that I was entitled to have lunch at the brewery for the reduced price of â‚Ź 0.10 per meal. This was a really nice arrangement, because in Portugal they have warm meals during lunch. Each day you could choose four different plates and most of them were very good. This was a good way to learn more about the Portuguese cuisine.

In the weekend I was invited to a barbeque organised by some of the PhDstudents I met earlier. It was very nice talking, eating and walking around. For instance I learned some more about being a PhD-student and the labour market in Portugal. When you start working in Portugal as a chemical engineer, you will earn about as much as a PhD-student. Next to that it is very hard to find a job. You could say that this is a reason to start as a PhD-student, but after your PhD it is even harder to find a job.

In the weekend, I spent some time sleeping and finding more literature about membranes. Saturday night I persuaded some students to go out. We had a really good time talking about all kinds of things and walking around.

The second week, I visited the faculty of Chemical Engineering in Porto and the professor showed me around in a few labs and introduced me to some of his PhD-students. In the brewery laboratory, we conducted more experiments with different membranes to determine which provided the best results in dealcoholising the wine. The complication with using a membrane is that not only the alcohol will permeate the membrane, but also the important compounds which are responsible for the flavour of the wine.

Back at the residence I persuaded a Portuguese student to run with me. We tried to find an interesting route and ran around the stadium of FC Porto. Friday, I went to a nice restaurant on the other side of Porto to eat a Francesinha (a typical meal from Porto). It was a very sociable evening. The weekend was filled with quite some sleep.

More experiments ensued in the fourth week and I had some time to work on my report. During the barbeque I met some people and I visited them in their labs at the university. They were very happy to tell me everything about their research projects. In the last week, I had met some American students who also stayed at the residence. Because they didn’t have any exams they were happy to go out in the weekend. So I finally had an opportunity to go to the discotheque.

Friday and Saturday night were spent at the Zona Industrial which was a lot of fun. Sunday morning I flew to my holiday destination in Germany.

Majorproject in Porto

garida. She is a PhD-student working on a project to reduce the alcohol content in beer and wine. During my stay in Porto we only worked on dealcoholising wine.

In the first week we reduced the alcohol content of a wine using a membrane. I even had the chance to try some. It felt quite good to try something you (partly) made yourself.

25

Het T-Licht

Wie was ook alweer?

Leo Hendrik Baekeland, geboren op 14 november 1863 in Sint-Martens-Latem was de grondlegger van de plastic-industrie. Hij verdient hiermee als enige Belg een plaats in de lijst van tien grootste denkers en wetenschappers van de twintigste eeuw, opgesteld door het Amerikaanse tijdschrift Time. Reden genoeg om het leven van deze uitvinder van Bakeliet dus even uit te pluizen voor deze editie van het T-licht.

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

door: Ilse en Evert

26

Leo Baekeland was de zoon van een schoenmaker en dienstmeid. Allereerst ging hij naar de gemeentelijke technische school in Gent, waar hij cum laude zijn diploma behaalde. Om deze reden kreeg hij een beurs aangeboden om scheikunde te studeren aan de Universiteit van Gent.

Op 21-jarige leeftijd behaalde hij hier zijn PhD summa cum laude en begon hij een carrière als professor scheikunde aan deze universiteit. In deze functie staat hij onder Theodore Swarts, de opvolger van de edele heer August Kekulé, in de vakgroep Algemene Scheikunde.

Met zijn fotopapier naar Amerika…

Na zijn huwelijk met Celine Swarts, de dochter van zijn afdelingshoofd, ging hij natuurlijk op huwelijksreis. Deze reis bracht hem naar Amerika, waar hij Richard Anthony ontmoette, van de E. and H.T. Anthony photografic company.

Baekeland had in zijn carrière al een methode uitgevonden die het mogelijk maakte fotografische platen te ontwikkelen met behulp van water in plaats van chemicaliën, iets wat voor wederzijdse interesse zorgde. Ook wilde hij wel naar Amerika verhuizen en dus bood Richard Anthony hem een baan aan binnen zijn bedrijf.

Na twee jaar voor dit bedrijf gewerkt te hebben, besloot Leo voor zichzelf te beginnen als scheikundig consultant in 1891. Helaas werd hij geremd door ziektes en tegenvallende fondsen, waardoor hij zich genoodzaakt voelde terug te keren naar zijn oude bezigheid, het ontwikkelen van fotopapier waarmee foto’s genomen konden worden in kunstlicht.

Na twee jaar moeite had hij het proces volledig ontwikkeld om dit fotopapier, genaamd `Velox`, te maken. De tijd was rijp om ermee de markt op te trekken, maar helaas was op dat moment de economie een beetje aan het tegenwerken.

Baekeland was echter een doorzetter, want hij slaagde erin een zakenpartner te vinden in de nobel onbekende Leonardo Jacobi . Samen richtten ze het bedrijfje Nepera Chemical Company op, dat zich op dit procedé ging toeleggen.

Na 5 jaar kwam er interesse vanuit Eastman Kodak Logo van Baekeland’s Nepera voor zijn Chemical Company bedrijfje.

Dit bedrijf had de mooi ronde som van één miljoen dollar veil voor zijn proces.

Onderzoeker als hij was gaf hij dit geld uit aan een mooi huisje met een al even mooi lab. In dit lab kon hij dag en nacht werken, zoals een echte onderzoeker.

Dit had hij waarschijnlijk meegekregen uit de tijd dat hij voor de afdeling werkte waar Kekulé ooit het afdelingshoofd was geweest.

Het grootste doel van zijn zoektocht naar synthetisch plastic was het verdienen van grote hoeveelheden geld. Hij begint na zijn uitvinding dan ook meteen op grote schaal met de productie van zijn plastic.

Aangezien hij niet de enige scheikundige was die onderzoek deed naar kunststoffen, zijn er verscheidene wetenschappers die zijn patent proberen te omzeilen en hier ook grof geld mee willen gaan verdienen. De slimme zakenman ziet in dat de beste manier om dit tegen te gaan, een samenwerking te starten met de

Leo Baekeland en zijn vrienden…

Het kan een troost zijn voor velen, en misschien een waarschuwing voor anderen, maar een van de grootste wetenschappers van de twintigste eeuw had vrij weinig vrienden. Dat hij vrij impopulair was in zijn stad, Gent, bleek uit zijn feestje nadat hij het patent op Velox fotopapier had verkocht. Toen hij dit wilde vieren met een groots banket, kwamen slechts zes van de genodigden opdraven in het Hotel de la Poste. Na deze gebeurtenis wilde hij dan ook nooit meer een voet zetten in deze stad, en kwam zijn verhuizing naar New York ook als gelegen. Goede keuze, aangezien hij een van de rijkste mensen van Amerika uit die tijd zou worden.

Uit deze biografie kunnen ook weer een aantal zaken geleerd worden voor de scheikundig technoloog van tegenwoordig: - Belgen gunnen je het geld en succes niet, dus je kunt beter hier rijk worden en je miljoenen in Nederland delen.

- Heb je geen vrienden? Stort je dan dag en nacht op je onderzoek en misschien sta je over een tijdje met je hoofd op een Amerikaans tijdschrift.

Wie was ook alweer?

De uitvinding van het bakeliet Nu zijn Velox bedrijf verkocht is, gaat Baekeland een nieuw terrein verkennen. In de negentiende eeuw werd de hars, die de populaire kever Lacifer Lacca uitscheidt, gebruikt voor het isoleren van elektrisch materiaal. Al snel overtreft de vraag het aanbod en zijn er niet voldoende kevers in de VS aanwezig die hun hars kunnen afstaan. Een honderdtal wetenschappers ziet hier hun kans in en begint het onderzoek naar de kunststof die de eigenschappen van deze hars kunnen evenaren, maar waarmee ook aan de vraag voldaan kan worden. Zo ook Baekeland… In de zomer van 1907 is de eer aan Baekeland de eerste kunststof te ontwikkelen die deze hars kan vervangen, wat meteen betekent dat de eerste kunststof ter wereld is geproduceerd. Met de uitvinding van bakeliet is het eerste synthetische plastic dan ook een feit! Het bakeliet, gemaakt van fenol en formaldehyde, was niet compleet bedacht door Baekeland. De Nobelprijswinnaar German Adolf von Baeyer had in 1872 al geëxperimenteerd met dit materiaal, maar heeft dit nooit voltooid.

concurrent is. Hierdoor komt Baekeland bovenaan een groot kunstoffilmimperium te staan en haalt hij in 1924 de cover van Time Magazine.

- Wil je je vrienden behouden?

Plastic hebben we nu al, dus richt je op sociaal contact in plaats van op dit onderzoek.

De ‘Bakelizer’ voor de bereiding van bakeliet

27

Het T-Licht

Hype, Hypes en Hypen

hype [hajp] de; m -s iets nieuws dat tijdelijk sterk de aandacht trekt, maar weinig voorstelt.

Je zult het ongetwijfeld gezien of gedragen hebben tijdens je vakantie; de hippe Björn Borg broekjes die boven de zwembroek uitkomen, het liefst zo’n centimeter of tien. Een echte hype, want als je het niet hebt, hoor je er simpelweg niet bij. Maar hoe hype gevoelig ben jij?

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

door: Thijs en Willeke

28

Een hype (uit te spreken hajp, afgeleid van het Griekse hyper, wat boven betekent) is een verschijnsel dat voor korte duur veel media-aandacht krijgt en daardoor belangrijker lijkt dan het in werkelijkheid is. Het gevolg hiervan kan zijn dat iets wat als een hype begint, uitgroeit tot een belangrijk iets. Het creëren van een hype wordt hypen genoemd.

Hypes kunnen bewust in gang gezet worden en hebben dan het karakter van een reclamestunt. Ook kunnen ze ontstaan spontaan door een aantal factoren van de consumenten en de producenten van nieuws. De consumenten gaan iets hip en belangrijk vinden als er veel en vaak over bericht wordt. Als gevolg daarvan gaan de media er meer over berichten zodat het in korte tijd iets heel groots wordt.

Nu je weet wat een hype is en hoe het ontstaat kun je eens naar jezelf gaan kijken of je daadwerkelijk hype-gevoelig bentm, of dat al die hypes totaal langs je heen gaan.

Hype test Eindhovense studenten staan niet echt bekend als hippe mensen. De meeste hypes zullen hen dan ook zonder er iets

van te merken voorbij gaan. Omdat generaliseren tegenwoordig ‘not done’ is gaan we hier een gradatie in aan brengen. Met deze test kun jij bepalen hoe hip en trendy jij eigenlijk bent!

1.

Absoluut een must voor de sociale mens: Hyves (spreek uit hajvs). Dit is een website waar je allemaal onbekende mensen als vrienden hebt en waarmee je kunt krabbelen, kwekken en kriebelen.

Dus, heb jij Hyves? a)Wat? b)Mja, ik heb iets van vijf vriendjes geloof ik, maar ik gebruik het niet echt. c)Hyves is mijn leven, ik heb hon- derden vriendjes en ik krabbel elke dag!

2.

Wespen waren deze zomer een echte plaag in Nederland en je hoort er natuurlijk niet echt bij als je daar geen last van hebt gehad. Hoe vaak ben jij gestoken? a)Niet, ik heb deze zomer alleen binnen gezeten achter de com- puter. b)Eén keer, ik probeerde mijn co- laatje te beschermen maar dat ging mis. c)Meer dan vijf keer, ik heb er de hele zomer met mijn zatte har- ses achter die beesten aan ge- hold.

3.

Vijfendertig miljoen vaccinaties zijn er beschikbaar! Jaja, als we ergens goed in zijn is het wel paniek zaaien in het hele land, nu weer met een griepje uit Mexico. Heb jij de Mexicaanse griep al gehad? a)Ik heb me laten inenten, dus ik zal het zeker niet krijgen. b)Neuh, twee vrienden hebben het, maar ik was mijn handen wel drie keer per dag, dus ik ben veilig. c)Absoluut, toen ik hoorde dat er mensen op de TU/e het hadden ben ik meteen op bezoek ge- gaan. Ik heb zelfs de Q-koorts al gehad. Zoiets wil je toch niet missen?

5.

Polen die onder erbarmelijke omstandigheden leven in containers is schijnbaar ook een big issue in Eindhoven en omstreken. Aspergeplukkers in Someren, aardbeienplukkers in Oirschot, ze hadden er al snel genoeg van en vertrokken weer naar hun vaderland. Heb jij een stakende Pool in dienst gehad? a)Nee, natuurlijk niet, dat kun je toch niet maken?

6.

Een van de nieuwste vormen van communiceren is Twitter. Via korte berichtjes laat je anderen weten wat jij op dat moment aan het doen bent. Heb jij Twitter? a)Twitter, is dat een soort sms’en of zo? b)Nee, ik heb anderen niets te melden en anders sms of mail ik wel even. c)Allicht, zo weet iedereen hoe gaaf mijn leven is op ieder mo- ment van de dag.

7.

Een geweldige rage zijn auditieshows op tv. Kneuzen, of nee, mensen die denken een talent te hebben geven zich op en dansen, zingen of goochelen voor een miljoenenpubliek en een meedogenloze jury. Wat volg jij er allemaal van? a)Pff, naar dat valse gekrakeel en gestuntel ga ik toch zeker niet naar kijken? b)Idols, Popstars, Sterren Dansen op het IJs, K2 zoekt K3, Het Beste Idee van Nederland, Ster- retje Gezocht, ik kijk het alle- maal! c)Ik kijk het niet alleen, ik ben zelfs al vijf keer afgewezen tijdens audities, en dat terwijl ik geweldig kan zingen! Stomme Jerney met haar plastic hoofd.

Doorgelicht

4.

Een hype welke zich beperkt heeft tot ST is Tribal Wars (TW). Met edelmannen, zwaarden en dorpen probeer je de wereld te veroveren. Hoeveel dorpen had jij op je hoogtepunt van je TW periode? a)Tribal Wars is voor nerds, daar doe je toch zeker niet aan mee? b)1 tot 20 dorpen, ik was een matige speler. c)Meer dan 20 dorpen, ik was de heerser van mijn wereld!

b)Mijn Pool leeft in goede omstan- digheden en staakt dus niet. c)Ach, ze willen het toch zelf?

8.

Een absolute ‘must have’ tegenwoordig is de iPhone. Met de iPhone kun je mailen, internetten, muziek luisteren, foto’s maken en kijken, video’s kijken, games spelen en downloaden en zelfs bellen! Wat een geweldig ding, die heb je zeker wel? a)Mijn gsm kan bellen en sms’en. b)De volgende gsm die ik koop is een iPhone, zeker weten!

29

Het T-Licht

punten. Kijk hieronder hoe hip jij echt bent!

0 tot 6 punten: Och, och, och. Jij studeert zeker aan de TU/e? Je doet echt werkelijk aan geen enkele hype mee. Probeer eens met andere mensen te praten in plaats van de hele dag Dungeons and Dragons te spelen, dat is goed voor je.

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

c)Uiteraard heb ik er een. Wil je zien hoe je een biertje kan drinken op mijn iPhone?

30

9.

Voor zowel mannen als vrouwen beschikbaar: De Björn Borg onderbroeken. Ze moeten wel boven je broek uitkomen, anders telt het niet. Hoeveel van deze prijzige onderbroekjes heb jij? a)Geen, ik heb gewoon van die witte onderbroeken van de HEMA. b)Eentje, maar ik heb eigenlijk meer gewone boxers. c)Ik heb alleen maar Björn Borg ondergoed. Iets anders is echt te suf.

10.

En daar is ie weer hoor, hoe kan het ook anders, de crisis. Iedereen heeft er last van en je kunt er niet omheen, toch? a)Há, crisis, ik heb nergens last van, mijn ouders betalen toch alles. b)Tja, echt last heb ik er niet van, maar ik let wel goed op mijn centjes. c)Het is een drama! We komen nooit meer uit deze ellende, de wereld gaat ten onder!

Alle antwoorden ingevuld? Dan is het nu tijd op jou hipheidsfactor te bepalen. Voor alle vragen waarop je a hebt geantwoord krijg je nul punten, voor alle b’s krijg je 1 punt en voor c’s krijg je 2

7 tot 13 punten: Een grijze muis wat de score betreft.

Geen stereotype nerd, maar zeker ook geen volger van de nieuwste hypes en trends. Zo af en toe doe je half mee met een hype, maar dan is de hype eigenlijk al over zijn hoogtepunt heen. Zielig hoor.

14 tot 20 punten: Jij hebt de twijfelachtige eer een absolute trendsetter op de TU/e te zijn. Wellicht dat je het iets rustiger aan moet doen.

Je valt met je buitensporig meedoen van hypes volledig buiten het normale gedrag van TU/e-studenten. Weet je zeker dat je hier op de goede plek zit?

Advertentie Sabic

Het T-Licht

Voorstellen Bestuur In juni hebben we weer een nieuw bestuur mogen verwelkomen. Omdat het belangrijk is dat alle leden goed kennis maken met het bestuur hebben we bekeken hoe we ze goed kunnen voorstellen.

Hoe kan je nu beter iemand herkennen dan aan zijn... fiets! Daarom bij deze een overzicht van de fietsen van de bestuursleden.

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

door: Christopher en Paula

32

denken dat ze samen met de fiets heeft meegemaakt. Wel denkt ze dat binnenkort dat verhaal zal komen omdat op dit moment haar zadel los zit. Ze heeft geen verlichting op haar fiets maar wel losse lampjes, zodat ze toch veilig over straat kan.

De vaste plek voor de fiets van Simone is vooraan in de fietsenstalling met de neus van de fiets naar het station.

Simone de Vaan Simone heeft meerdere fietsen in haar bezit. Aan de fiets die ze momenteel gebruikt, valt op dat het zadel erg los zit en naar beneden staat. Verder is de fiets versierd met een Japie-sticker en met tape in verschillende kleuren.

Simone heeft deze fiets nu ongeveer vijf maanden in haar bezit. Hiervoor was hij Jeroen van den van een tante uit LandReijen graaf. Ze heeft de fiets De fiets van Jeroen is dus gratis gekregen. Als goed te herkennen omhaar fiets kapot gaat dat de handvaten van dan wordt Mark meestal de fiets missen. Verder ingeschakeld om hem te valt op dat de banrepareren maar nu hij in den van de fiets niet het buitenland is, zullen gelijk zijn in hoogte. vooral de Jeroenen uit Ook lijkt de fiets een haar bestuur de reparabeetje krom en zitten ties moeten verzorgen.

De fiets van Jeroen van den Reijen er veel roestplekken Op dit moment heeft op. De lampen op de Simone drie fietsen in fiets van Jeroen werken niet meer. De Eindhoven, maar ze worden niet allemaal favoriete parkeerplek van Jeroen is in de door haar gebruikt. Haar huisgenoten eerste fietsenstalling helemaal rechts in lenen ook regelmatig haar fietsen. De de hoek. fiets die ze nu heeft zou ze alleen willen Jeroen vertelt dat hij de fiets ongeveer verkopen als ze er 75 euro voor krijgt. een half jaar heeft. Toen op een dag zijn Want de fiets is volgens Simone veel andere fiets een lekke band had, heeft waard door de stickers die erop zitten en hij even in de fietsenstalling gezocht bovendien fietst hij erg goed. naar een andere fiets en zo is hij bij Omdat Simone de fiets nog niet zo lang deze fiets uitgekomen. Zijn oude fiets heeft, kan ze geen spannend verhaal beheeft hij daarna nog wel geplakt waar-

Even voorstellen...

dehands fiets dus hij gaat al een lange tijd mee. Een van de zwakke punten van de fiets is de remkabel.

Deze is al vaker kapot geweest. Jeroen heeft deze zelf wel eens vervangen maar ook de fietsenmaker is reeds inschakeld. Andere simpele gebreken zoals lekke banden verhelpt hij altijd zelf. Jeroen schat dat zijn fiets op dit moment ongeveer 10 euro waard is. Nadat hij enkele geplande reparaties heeft kunnen uitvoeren (onder andere weer aan de remkabel), is de fiets volgens Jeroen zeker weer 20 euro waard.

De vierkante lamp op Jeroen van Heck zijn fiets Een ander nadeel van de fiets is dat door hij nu de eigenaar is van twee fiethij altijd naar rechts stuurt omdat sen. Maar omdat deze fiets het lekkerst het stuur krom staat. Op een dag reed fietst, neemt hij meestal deze fiets mee.

Jeroen namelijk voor de verandering een Daarnaast heeft hij bij zijn ouders nog keer door een groen stoplicht, waarop een wat betere fiets. hij werd aangereden door een auto. De Zelf schat Jeroen dat zijn fiets maar enweg was glad en de auto had niet op kele euro’s waard is. Dit lijkt een goede tijd kunnen remmen. Dit was de eerste schatting aangezien hij hem gratis heeft keer dat Jeroen viel met de fiets. Door “gevonden”. het kromme stuur lukt het niet meer om Natuurlijk heeft Jeroen ook spannende zonder handen te fietsen. dingen meegemaakt op de fiets. Op een Jeroen heeft ook nog een andere fiets die avond toen Jeroen op de fiets zat, had hij staat bij zijn ouders. Ook met die fiets is een beetje te diep in het glaasje gekehij nooit gevallen. Hij is wel ooit de sloot ken. Hij reed toen tegen een huisgenoot ingereden maar toen stond hij met zijn van hem aan die daardoor in een stapel ene been aan de ene kant van de sloot vuilniszakken viel. Hierna heeft Jeroen en met het andere been aan de andere een fiets (hij weet niet meer van wie de kant waardoor hij nog steeds droge voefiets was) bovenop die arme huisgenoot ten had. gegooid. De volgende dag duurde het Jeroen is zo trots op zijn fiets dat hij nog enkele uren voordat hij het zich weer hem ook zijn ‘trouwe stalen ros’ noemt. kon herinneren.

Daarom zet hij zijn fiets ook altijd helemaal achter in de fietsenstalling waar hij Jeroen van Heck veilig staat.

De fiets van Jeroen van Heck hangt aaneen door een flink aantal tie-wraps en stukken tape. Waarschijnlijk heeft Jeroen Nicky Hoek een gevoelig achterwerk want zijn zaOngeveer 30 jaar terug was er een delhoes is enorm. Verder wordt zijn fiets meisje dat van haar eerste centjes een opgesierd door een mooie vierkante lamp mooie donkergroene fiets kocht. Vandaag die zelfs echt werkt. de dag is die fiets eigendom van Nicky, Jeroen vertelt dat hij de fiets waarschijnde dochter van het meisje. De fiets is nu lijk al bijna tien jaar heeft. Of hij er zelf niet meer donkergroen maar wel wit met voor heeft moeten betalen of dat hij hem zwarte vlekken, de zgn. ‘koeienprint’. De heeft gekregen weet hij niet meer. Hij fiets die “bijna uit elkaar valt” maar van weet nog wel goed waar hij hem heeft “onschatbare waarde” is, was een van de gekocht, namelijk in ‘Bert’s Bike Shop’. slechtere fietsen in Nicky’s bezit. Vandaar Toen hij hem kocht was het al een tweedat die uitgekozen is om haar vervoers-

33

Het T-Licht T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

middel in Eindhoven te zijn. Maar met een fiets die in een niet al te goede staat verkeert, gaat er soms wat mis.

Zo viel de bagagedrager enkele weken geleden van de fiets. Onze commissaris Onderwijs schrok daar niet van aangezien ze al een tijdje wist dat de bagagedrager los zat. Nu staat de bagagedrager veilig op de Japiekamer totdat een en ander gemaakt zal worden. Haar fiets zal Nicky niet zelf maken want daarvoor roept ze de hulp in van haar vriendje, die Werktuigbouwer is. Misschien dat dan ook de verlichting meteen in orde gemaakt kan worden.

Mocht je de koeienfiets willen bezichtigen, weet dan dat Nicky een vaste plek heeft. Altijd in het fietsenhok in het eerste stuk tussen de ingangen. Echter, sinds Nicky in het bestuur zit en dus later mag/moet komen, zit haar plek meestal vol. Daarom moet ze tegenwoordig soms noodgedwongen haar fiets elders stallen.

Sven van Belzen De mooiste fiets van het bestuur is die van Sven van Belzen. Dat hij de fiets sinds 3VWO in zijn bezit heeft, verklaart natuurlijk ook de goede staat ervan. Op de vraag wat de fiets gekost zou hebben, geeft Sven – komisch – aan: “niet veel, want mijn ouders zijn Zeeuwen.”. Hij schat de huidige waarde op “een F.O.R.T.kaart”(red: Dat is dus € 5,-), maar geeft daarbij direct aan dat zijn fiets niet te

De fiets van Sven

34

De koeienfiets van Nicky

koop is. Sven is heel gemakzuchtig als het aankomt op zijn fiets vinden. De fiets heeft geen vaste plek in de fietsenstalling. Sven legt uit dat “als je zo laat mogelijk vertrekt het gemakkelijker zoeken is. Er zijn dan minder fietsen”.

Ook grappig is dat Sven er niet voor gekozen heeft zijn slechtste fiets te gebruiken in Eindhoven. Zijn andere fiets die ‘thuis’ in Ritthem staat “ziet eruit alsof ze is opgevist uit een Amsterdamse gracht”.

Van alle avonturen die zijn bestuursgenoten op hun fietsen hebben meegemaakt is het avontuur van Sven toch wel het grappigste. Als kersverse eerstejaars besloot hij op de eerste donderdag van het collegejaar de stad in te gaan. Na een avondje stappen was het tijd om terug naar zijn kamer te gaan. Maar als je net vier dagen je kamer hebt en je “een beetje zat” bent, is dat geen gemakkelijke opgave. Sven heeft hierdoor bijna 2,5 uur door Eindhoven gereden.

Gelukkig kwam hij geen politie tegen aangezien hij geen verlichting op zijn fiets heeft. Slechts 1 keer is Sven staande gehouden door een agent, maar omdat hij naar eigen zeggen “vervelend” was, heeft de agent hem niet beboet.

Rode lampjes schijnen bij Sven het probleem te zijn; die is hij altijd kwijt. Gelukkig heeft een van zijn bestuursgenoten een overschot aan rode lampjes dus Sven kan de komende tijd met een gerust hart fietsen.

Everts fiets

Even voorstellen...

Evert Cornelissen De oudste persoon in het bestuur heeft toevallig ook de oudste fiets.

De moeder van Evert kreeg ongeveer 40 jaar geleden voor haar plechtige communie een fiets cadeau. Diezelfde fiets is inmiddels al zes jaar in het bezit van Evert. Evert wist meteen toe te voegen dat zijn moeder even oud is als Japie – of zijn moeder daar blij mee is weten we niet – en dat hijzelf even oud als de F.O.R.T. is. De fiets is voor Evert van “onbetaalbare” waarde, De sticker van Everts Belgische studievereniging maar volgens hem “zorgen de stickers niet meer meteen bij de ingang van de van de studieverenigingen erop voor fietsenstalling staat. Zijn fiets is namelijk extra waarde”. Wij denken eerder dat door een paar oud-bestuursleden van het zadel voor extra waarde zorgt. Naar Japie verplaatst naar een wat hoger geleverhouding is het zadel net zoveel, misgen deel van de stalling. Daar was Evert schien zelfs meer, waard dan de rest van “niet blij mee”. Hij heeft voorlopig nog de fiets. geen echte vaste plek voor zijn fiets.

Op de vraag wat het spannendste avontuur is dat hij op zijn fiets heeft beleefd moet Evert heel diep nadenken en vraagt zich luidop af “welk verhaal hij nu gaat vertellen”. Blijkbaar is Evert een avonturier. In juli had Evert in België een cantus bezocht. Hij is daar rond 02:00 uur vertrokken. Vervolgens is hij naar eigen zeggen “bij een scharrel gepasseerd” en weer om 05:00 uur vertrokken. Op zijn weg naar huis zag hij de zon opkomen, dat was volgens Evert zijn spannendste avontuur. Wij denken dat het ‘spannende’ ergens tussen 02:00 en 05:00 uur gebeurd moet zijn, want zo spannend is het verhaal ook weer niet.

Volgens ons heeft een spannender avontuur van zijn fiets – Evert was er niet bij betrokken – ervoor gezorgd dat zijn fiets

35

Advertentie SAI

Naambordjes...

door: Michael Scheepers Ik doe dit overigens met plezier. Het aantal naambordjes dat ik moet wijzigen is immers een prima graadmeter voor de dynamiek van een faculteit. Menig keer heb ik op deze manier een hele vleugel van ons gebouw gereorganiseerd. Het naambordje van onze managing director heb ik op een zodanige manier bevestigd dat de naam in een handomdraai te wijzigen is, al doende leert men. Soms wacht ik even met maken van een nieuw bordje, onder het motto “eerst zien, dan geloven”. Soms neem ik ook de vrijheid om hardop de vraag te stellen of “men” het al zeker weet. Vervolgens kan “men” er nog een nachtje over slapen. Ook is het leuk om eens bewust een titel te

vergeten bij een nieuwe medewerker, zodat ik uit haar of zijn reactie precies kan bepalen wat voor vlees ik in de kuip heb.

Op die manier kun je diplomatiek sturen in het belang van de organisatie.

Bij dynamiek hoort ook enige rust. Als alles omver gaat krijg je totale chaos. Daar is niemand bij gebaat. De decaan is (wat naambordjes betreft) zo’n rustpunt.

Sinds de opening van de nieuwbouw in 1996/1997 vertoeft hij tot de dag van vandaag in kamer STO 0.37. Onlangs heb ik toch zijn naambordje moeten vernieuwen, daar het op een onverklaarbare manier een gelige kleur had gekregen.

Tot op heden blijft de reden daarvan een raadsel.

Het Y van de Huismeester

Mensen komen, mensen gaan in onze faculteit. Interne verhuizingen zijn ook weer populair aan het worden. Uiteraard weet ik dit als eerste (dikwijls in vertrouwen), want met het gaan en komen moeten er ook telkens nieuwe naambordjes gemaakt worden.

37

Advertentie Wervingsdagen

T-Light

On September 7th, the Academic Year was officially opened. For the first time the whole ceremony was conducted in English.

door: Simone de Vaan en Nicky Hoek

Hearing these students, the first thing we thought about was the activity that was organized at the end of the introduction period. Chemiewinkel, Kekulé, Prometheus and Japie got the chance to introduce themselves and to play a game with the foreign students.

Japie asked everyone about their

prejudices about other nationalities. Off course it was a lot of fun hearing the answers and it seemed that everybody had the wrong idea about other cultures.

This year, there was an enormous increase in foreign master students. We already noticed that when we heard that each intro group for chemical engineering consisted of 7 persons. This was a lot more than we anticipated for, but we were happily surprised. We hope you had fun playing all our games. We saw you had a lot of fun at the ‘cantus’ and even saw some of you throwing around beer.

You understood the meaning of the whole event very well! For all of you who would like to see the pictures of the whole intro, you can find them on our website www. tsvjapie.nl.

T-Light

The theme ‘the world is yours’, provided the perfect opportunity to hear something from foreign master students. In his lecture Hans van Duijn, the Rector Magnificus of the TU/e, asked questions about the difference between Dutch students and their foreign colleagues . It seems that the foreign students think of the Dutch as cold persons, but when they get to know them, the Dutch become more open. There was also a question about what the foreign students think about the Dutch food. Almost every foreign student answered that they were sick of eating so much bread. Strangely no-one said anything about cheese, peanut butter, ‘drop’ (kind of candy) or ‘stroopwafels’ (very sweet waffles, made with corn syrup).

The last few lines of this article, we would like to use to invite you all to our faculty party called the ‘T-feest’. Three times a year, the Japie-board organizes a ‘T-feest’ in one of the bars at Stratumseind. The first ‘T-feest’ will be on the 17th of November in the Bar2Alex. It starts at 21:00. You can buy tickets at the Japieroom.

See you on the 17th!

39

Het T-Licht

Wist je dat...?

... Volgens Rik M. een verschraald pilsje een homogene mobiele fase is? … het 52ste bestuur net iets beter is dan de versterker van de F.O.R.T.? … Denise S. Bavaria naar cassis vindt smaken? … de totem van Junglespeed ook handig is om voorzitters fysiek letsel aan te brengen? ...volgens Jeroen v.d. R. alle kutblokken dood moeten? ...Sven v.B. volgens Bas H. ‘non habes’ heeft en ‘habes’ kan vergeten?

T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’

...Laura N. volgens Frank v. W. en Jeroen v.d. R. niet lacht? ...Jeroen v.d. R. zijn bier dood is? ...Karel W. hierop antwoordt: Dat past bij je gerecht, de kip is ook dood?

Stukjes voor de volgende uitgave inleveren voor: 2 november

Colofon Jaargang 14, nummer 1 Oktober 2009 Het T-Licht is het verenigingsblad van Technologische Studievereniging ‘Jan Pieter Minckelers’, studievereniging van de faculteit Scheikundige Technologie aan de Technische Universiteit Eindhoven.

Het T-Licht verschijnt 4 keer per jaar.

T-Licht redactie: Bas Hermans, Christopher Gits, Paula Geers, Nicky Hoek, Willeke van Hout, Ilse Hendriks, Thijs Duisters, Evert Cornelissen en Sven van Belzen De redactie behoudt zich te allen tijde het recht voor om wijzigingen aan te brengen in aangeleverde kopij of om kopij te weigeren.

Drukkerij: Drukkerij SVS B.V. info@drukwerken.nl Redactieadres T.S.V. ‘Jan Pieter Minckelers’ t.a.v. Het T-Licht Helix STW 2.43 Postbus 513 5600 MB Eindhoven Tel: 040-2473756 tlicht.st@tue.nl www.tsvjapie.nl

Adverteerdersindex Teijin Twaron Binnenkant kaft ExxonMobil advertorial pag. 5 ASML pag. 11 AkzoNobel pag. 15 Dosign pag. 23 Sabic pag. 31 Stan Akermans Instituut

pag. 36 Wervingsdagen pag. 38 Shell kaft achter binnen Technip kaft achter buiten