เขาชี ้มือไปยังสุนขั ของเขาพลางอุ้มขึ ้นมาลูบขนมันอย่างทะนุทนอม ที่ได้ รับ มาเลี ้ยงก็เพราะ เจ้ าของบ้ านขังมันไว้ คนข้ างบ้ านเขาเห็นเขาก็มาเรี ยกเราให้ ไปช่วย ดูแล สรุปไอเจ้ าของหมามันติดยาบ้ า เลยเอาหมามาขาย “เราก็เลยท�ำหนังสือเซ็นต์เลย ให้ เงินไป 2 พันแล้ ว บอกว่าห้ ามมาเอาหมาไป อีก คือเราสงสารเลี ้ยงมันไว้ แบบขังข้ าวอาหารไม่ให้ กิน จริ งๆสัตว์มนั ก็เหมือนคนนะ มัน มี ชี วิ ต จิ ต ใจต้ อ งการมี พื น้ ที่ มี อิ ส ระถ้ า เราไปท� ำ อย่า งนัน้ กับ สัต ว์ จิ ต ใจเราก็ ไ ม่ สมควรที่จะเป็ นมนุษย์แล้ ว” นอกจากนี ้ตามฝาผนังบ้ านของเขาเองจะมีภาพวาด ฝี มือของเขาเอง หนึ่งในนันคื ้ อสุนขั ตัวโปรด เขาวาดไว้ และติดไว้ ที่ฝาผนังบ้ าน อี๊ด เล่าต่อว่า ตอนนี ้ทังเขาและลู ้ กสาวทังสองได้ ้ ช่วยกันแต่งเพลง ซึง่ ตัวของเขาเองนัน้ จะเน้ นไปที่การประพันธ์ เพลง และในส่วนของดนตรี จะให้ ลกู เป็ นผู้ดแู ลตามทฤษฎีที่ ลูกของเขามีความรู้เรี ยนมา เขาได้ แต่งเพลงที่เกี่ยวกับเรื่ องสัตว์ไร้ ที่อยูเ่ ร่ร่อนนัน่ คือเพลงแอบเมตตา โดย เนื ้อหาเป็ นเพลงเกี่ยวกับการที่คนจะแอบมาดูแลหมาตามฟุตบาทนันซึ ้ ง่ ต้ องแอบให้ อาหารแอบดูแล สัตว์จรจัดเหล่านัน ้ ปั จจุบนั ตอนนี ้ อี๊ด ฟุตบาท ผันตัวมาเป็ นนักแต่งเพลงเป็ นหลัก โดยท�ำร่วม กับลูกสาวทัง้ 2 ซึง่ เป็ นผู้ดแู ลด้ านทฤษฎีและโน๊ ตของเพลง เขาทัง้ 3 คน วงฟุตบาท ปั จจุบนั มีเล่นดนตรี ตามงานจ้ างงานการกุศล กับลูกๆ เวลามีงานจ้ างก็ดรู ะยะว่างาน นันใกล้ ้ ไกลเพียงไร โดยเรตราคา ถ้ าเป็ นคนรู้จกั กัน เป็ นเพือ่ นกันก็จะลดให้ เยอะพอ สมควร แต่หากเป็ นงานการกุศลก็จะเล่นฟรี เช่น งานช่วยกลุม่ สังคม ช่วยเด็กและสัตว์ ปั จจุบนั เขายังเป็ นศิลปิ นในค่ายรถไฟดนตรี ถือว่าเขาด�ำเนินชีวติ จนเป็ นแบบแผนอย่าง วิถอี สิ ระตามทีเ่ ขาคาดหวัง จนประสบความส�ำเร็จดังทีต่ วั เขาเองหวังไว้ ได้ ตามต้ องการ อี๊ด ฟุตบาท ส�ำหรับเขาแล้ ว แม้ มีจดุ เริ่ มต้ นจากข้ างถนน แต่ในปั จจุบนั นี ้เขา ไม่คดิ ที่จะย้ อนกลับไปเล่นข้ างถนนอีก ด้ วยเหตุที่วา่ “หลายครัง้ นะ ที่ผมคิดถึงอยากลองอยากกลับไปท�ำอะไรแบบที่สมัยหนุม่ ท�ำ ในตอนนัน เคยลองไปแล้ ้ วไปเปิ ดหมวก เคยลองไปถึงที่สวนจตุจกั ร แต่ไปถึงแล้ วคน
104
ศิลปินเสรี เวทีข้างถนน