werken met vijfdagenweken, dus in het weekend zijn de jongeren vrij. Sommige deelnemers sparen de weekends op, om aan het eind van hun verblijf nog een week rond te trekken. Daar is niets mis mee. Uiteindelijk betalen de vrijwilligers zelf voor hun reis. Daar mag iets tegenover staan.’
waterdoop 13
Zeilkampioene Evi Van Acker
Fondsen werven Niet alleen de reis betalen de deelnemers zelf. Ook de projecten ter plaatse worden met hun inbreng gefinancierd. ‘De jongeren zorgen zelf voor een deel van het budget’, zegt Stef. ‘We stimuleren hen om vooraf een soort fundraising op poten te zetten. Dat hoeft geen fortuin op te brengen: met een paar honderden euro kan je vaak al bergen verzetten. Voor het project in Marokko hadden we 1500 euro op zak, maar dat bleek meer dan voldoende. De prijzen zijn er een stuk lager dan hier. Bovendien hebben we altijd een contactpersoon ter plaatse, die de geplogenheden kent en mee onderhandelt over de prijs. Alles wat we doen, gebeurt in nauw overleg met de plaatselijke bevolking. Die onderlinge samenwerking is minstens even belangrijk als het werk op zich.’
Geitenwollen sokken ontgroeid Behalve mooie vriendschappen met de andere teamgenoten, houden de deelnemers vaak een hoop praktische kennis aan een bouwkamp over. ‘Zo weet ik ondertussen hoe ik een muur moet betegelen’, zegt Caroline. ‘En na de zomer zal ik ook dakgoten kunnen installeren.’ Om de technische kennis van de vrijwilligers bij te schaven, zijn er vooraf ook vormingsmomenten. ‘Meestal proberen we ook een student bouwkundig ingenieur mee te sturen’, zegt Stef. ‘Het is trouwens een mythe dat onze kampen vooral in trek zijn bij studenten humane wetenschappen. Het grootste deel van onze vrijwilligers bestaat uit toekomstige ingenieurs, die bij ons flink wat ervaring kunnen opdoen. Geitenwollen sokken dragen wij al lang niet meer!’
Info www.bouworde.be, info@bouworde.be, tel. 016 25 91 44
‘Ik hou niet van
douchen’
Tijdens het wk zeilen in maart had Evi Van Acker even een dipje, maar deze zomer gaat ze voor Olympisch goud. Wij dompelden de jongen zeilster onder in ons bad vol watervragen.
I
k ben een echte waterrat. Toen ik vijf was, begon mijn broer met zeilen. En ik stond te trappelen om ook in zo`n bootje te stappen. Zeilen was mijn favoriete sport voor ik ooit een voet aan boord had gezet. Bootje recht, bootje schuin, bootje ondersteboven, maar vooral: bootje sneller dan de rest! Het liefst zeil ik op de golven, met 10 tot 12 knopen wind. Maar in het zonnetje mag ook.’
Op een rustdag drink ik zo`n anderhalve liter. Tijdens zeildagen in China, waar het warm en vochtig is, loopt dat op tot 4 à 5 liter. Op zware trainingsdagen leng ik het aan met energiepoeder. Thuis drink ik water van de kraan, maar in de meeste landen hou ik het bij flessenwater. Ik wil geen onnodige risico`s nemen.’
Turbodouche
Energiepoeder
‘Als student scheikunde heb ik de problematiek van de watervervuiling van nabij leren kennen. Ik ga bewust met water om, zonder te overdrijven. Ik laat nooit een kraan onnodig open staan, sta geen uren onder de douche en ga zelden in bad. Ik hou immers van water, maar niet van douchen. Het is nochtans goed voor de spieren, zeggen de fysiotherapeuten. Na het zeilen spoel ik mijn kleren uit met koud water. Ik neem een turbodouche met warm water, en kruip snel in mijn gewone kleren. Een bad neem ik zelden. Alleen als ik echt niets te doen heb. Niet meer dan twee keer per jaar, dus.’
‘Ik drink veel water. De hoeveelheid is afhankelijk van de activiteit en het klimaat.
Info www.evivanacker.be
Staren naar zee ‘Ik heb al gesurft, gekitesurft, gewakeboard (waterskiën met één plank, nvdr.), noem maar op… Ik vind het allemaal leuk, maar zeilen steekt er voor mij torenhoog bovenuit. Ook tijdens vakanties zoek ik altijd het water op. Ik voel me gewoon goed als er water in de buurt is. Ik kan echt uren naar de zee staren, luisteren naar het geluid dat de golven maken… heerlijk!’