Adwent - Niebezpieczne Skrzyżowanie Wtorek - IV tydzień Adwentu 23.12.2014
1. SŁOWO BOŻE Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Jednakże matka jego odpowiedziała: „Nie, lecz ma otrzymać imię Jan". Odrzekli jej: „Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię". Pytali się więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: „Jan będzie mu na imię". I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał, i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: „Kimże będzie to dziecię?" Bo istotnie ręka Pańska była z nim. Łk 1, 57-66
2. ADWENTOWE ROZWAŻANIE Wiele osób buduje swoją świętość zgodnie z własnym upodobaniem. Inni chcą służyć Bogu, ale tylko w określony sposób, w wybranym przez nich miejscu i ze swymi przyjaciółmi. Jeśli to jest niemożliwe, pozostawiają rozpoczęte dzieło lub pełnią je z niechęcią. Nie mają oni wolności ducha, ale są niewolnikami miłości własnej i dlatego niewielka jest ich zasługa, nawet za to, co podjęli. Natomiast ci, którzy naprawdę miłują Jezusa, kochają tylko to, co się Jemu podoba. Czynią to zarówno poprzez zajęcia przynoszące im chwałę, jak i w sytuacjach, gdy muszą wykazać się pokorą i umniejszaniem własnych zalet.
3. MODLITWA Boże mój, dziękuję Ci za kolejny przykład człowieka, który pełnił Twoją wolę - Zachariasza. Otrzymując obietnicę narodzin upragnionego syna, postanowił on do końca wypełnić powierzone mu zadanie. Dopomóż mi, bym stał się równie wytrwały i wierny jak on.
4. ZASTANOWIĘ SIĘ Czy w życiu potrafię konsekwentnie dążyć do obranego celu? Jeśli nie, to dlaczego? c.d.n.