Interview Thijs Römer
‘Rob is geen gelikte held’ Thijs Römer speelt in ‘Kapitein Rob en het geheim van Professor Lupardi’ DOOR IVO VAN WOERDEN ROTTERDAM
Het gaat goed met Thijs Römer. Hij trouwde met Katja Schuurman en hij doet op film en theatergebied alles wat hij altijd al wilde doen. Vandaag gaat het door hem geregisseerde stuk Trojaanse Vrouwen van toneelgroep Annette Speelt in première en morgen schittert hij als verfilmde stripheld Kapitein Rob op het witte doek. Römer: ‘Ja ik ben gelukkig, het enige wat ontbreekt, is vrije tijd om van alles te kunnen genieten.’ Kapitein Rob is een held uit een vooroorlogse jongensstrip. Ben je niet bang voor de reacties van de onge twijfeld kritische fans? ‘Vanaf het eerste krantenberichtje waarin stond dat we gingen beginnen met de verfilming hebben we brieven binnen gekregen. Mensen vroegen zich af waarom Kapitein Rob ineens geen pijp meer rookte. Ook vinden ze zijn liefje Paula overgewaardeerd. Die krijgt in de film een grotere rol dan in de stripverhalen. Kapitein Rob moest meer een loner zijn. Uiteindelijk hebben we er gewoon de personages van gemaakt die wij leuk vonden.’ Hoe heb je dat aangepakt? ‘De hond, de boot en de pet stonden al vast. Ik vond het leuk om van Rob een niet al te gelikte held te maken. Hij redt makkelijk de wereld, dus het grote kan hij wel aan. Ongemak zit eerder in zijn liefde voor Paula. Zij moet hem dus maar een beetje versieren en veroveren. En misschien houdt hij niet van grote gezelschappen. Ik heb geprobeerd hem menselijk te maken. Of dat gelukt is? Dat is nu aan het publiek.’ Je regisseerde ook het stuk Troja a n se Vrouwen, waarin zware thema’s als dood en angst centraal staan. Is het moeilijk om te schakelen tussen dit stuk en Kapitein Rob? ‘De film is al in april, mei en juni opgenomen, dus echt schakelen hoeft niet meer. Ik ben in ieder geval gezegend met de mogelijkheid die uitersten op te zoeken.Dat vind ik fantastisch.’
Ben je gelukkig? ‘Ik heb een chronisch gebrek aan vrije tijd. Maar alles gaat verder goed. Uiteraard ben ik gelukkig in de liefde en ik ben bevoorrecht dat ik in mijn werk mijn eigen keuzes kan maken. Maar soms ontbreekt de tijd om ervan te genieten. We gaan in december gelukkig twee weken met vakantie. Waarheen? Ha ha, dat ga ik natuurlijk niet zeggen. Ver weg. Maar Nederlanders zijn overal, daar ontkom je niet aan.’ Hoe was het om weer samen met Katja op de set te staan? ‘Heel leuk, we hebben dezelfde smaak wat films betreft. En we hebben een wederzijdse bewondering voor elkaar als acteur en actrice. We hoeven daarnaast geen gêne meer overwinnen in het samenspelen.’ Je hebt inmiddels zoveel be reikt, lonkt het buitenland niet? ‘Die ambitie heb ik niet. Het toneelniveau is hier ongelooflijk hoog. Al is er in het buitenland wel veel meer geld, terwijl alles in Nederland wegbezuinigd wordt. Hier zien ze kunst als pure luxe. Ik heb wel ideeën over hoe we er anders mee kunnen omgaan. Ik vind dat filmregisseurs eerder concessies moeten doen en niet moeten wachten tot ze vier miljoen hebben voor één film. Het is beter om van dat geld acht films van een half miljoen te maken. Op dit moment ben ik met Column Films, de productiemaatschappij van Theo van Gogh en Gijs van der Westerlaken, in gesprek om zo’n acht films per jaar te maken. Mijn eerste ben ik nu aan het monteren in de avonduren. Het Wapen van Geldrop heb ik zelf geschreven en geregisseerd. Ik speel er ook in, samen met Katja en Tara Elders. Half mei volgend jaar komt de film uit.’ Niet bang voor vooroordelen rond Nederlandse films? ‘Ik vind het verve-
Thijs met zijn muze Katja Schuurmanis niet alleen zijn vrouw, maar speelt ook in ‘Kapitein Rob’’ (FOTO ANP) lend dat men het vanzelfsprekend vindt dat een Nederlandse film flopt, terwijl in de topdrie nu alleen maar Nederlandse films staan. Iedereen vraagt ons of we met Kapitein Rob niet bang zijn voor de concurrentie van De Scheepsjongens van Bontekoe, maar het tegendeel is waar. Als mensen die film leuk vinden, geven ze een andere Nederlandse film ook eerder een kans. Als ze één slechte Nederlandse film zien, vinden ze daarna alle Nederlandse films tegenvallen. Maar films zijn niet over één kam te scheren.’ Zit er veel naakt in Het Wa pen va n
Geldrop? ‘Het is een vrolijk verhaal. Een roadmovie van drie mensen die niet goed bij hun hoofd zijn en er is geen blote tiet in te zien.’ Dat is wel de verwachting van een Ne derlandse film. ‘Ja, omdat Peter Faber in de jaren tachtig in elke film in zijn blote reet door het beeld moest lopen. Niets ten nadele van Peter Faber, maar het imago van de Nederlandse film heeft toen veel schade opgelopen.’
Bekijk detrailer vandefilm opwww.dag.nl/vide o