Arjantin Öyküleri - Kolektif

geçirilen bölümde sevdiğimiz eşyaları bırakmıştık. Örneğin benim Fransız edebiyatına ait bütün kitaplarım kütüphanedeydi. lrene ise bazı örtülerini ve kış boyunca onu ısıtan terliğini özlüyordu. Ben ardıç ağacından yapılma pipoma üzülüyor, lrene ise yıllanmış bir şişe Hesperidina’yı düşünüyordu. Sık sık (tabii bunlar sadece ilk günlerde oluyordu) komodinlerin çekmecelerinden herhangi birini kapatıp, üzüntülü bir şekilde birbirimize bakıyorduk.

“Burada değil.”

Bu, evin diğer tarafında kaybettiğimiz tüm şeylerden daha üzücü bir durumdu. Öte yandan bazı avantajlarımız da olmadı değil.

Temizlik işi öylesine basitleşmişti ki, örneğin, dokuz buçuk gibi çok geç bir saatte kalkmamıza rağmen, saat daha on bire bile gelmeden kollarımızı kavuşturup oturabiliyorduk. lrene benimle birlikte mutfağa gelip öğle yemeğini hazırlamam için bana yardım etmeye alışmıştı. İyice düşünüp şu karara varmıştık: Ben öğlen yemeği hazırlarken, lrene akşam soğuk olarak yiyeceğimiz yemekleri pişirecekti. Akşam olurken odalarımızı bırakıp yemek pişirmeye gelmek her zaman için rahatsız edici olduğundan, bu çözüm bizi neşelendirmişti. Irene’nin yatak odasındaki masa ve soğuk etlerden oluşan yemekler bize yetiyordu artık.