Και αυτά; Αυτά υπήρχαν ανέκαθεν σαν τέρατα, που ξεπηδούν από τα πιο σκοτεινά μύχια του μυαλού και αφήνουν τα αποτυπώματά τους στο χαρτί. Περίμεναν υπομονετικά, σχεδόν καρτερικά κάποιον, με μια πένα και λίγο μελάνι, να στάξει λίγες σταγόνες πάνω σε αυτά που προϋπήρχαν και να τα φανερώσει. Περίμεναν ένα θύμα, ένα ανδρείκελο, μια μαριονέτα μπλεγμένη στα νήματα της μοίρας να τους δώσει ζωή, να τα ελευθερώσει στην ύπαρξη. Και ύστερα; Ύστερα προσκολλήθηκαν επάνω του σαν βδέλλες τού μυαλού, που τρέφονται από το είναι του ως τη λήθη. Οι σκέψεις μου με πνίγουν σαν τις λερναίες Ύδρες.
10