Mikroludzie zajmują się makrosprawami. Odwołując się do najwyższych wartości, apelują o najważniejsze: o drugiego człowieka. Pogrążeni w mikrosmutku, nie przestają działać, powtarzając jak mantra: „zaopiekujmy się sobą”26.
PRZEWODNICY PO CHAOSIE. O ZESPOLE ADMINISTRACYJNYM Droga przez stary park otaczający renesansowy pałac, tramwaj i gwar śródmiejskiej ulicy, szkolny autobus czy samochód parkujący na opłacanym parkingu. Następnie osobiste powitanie przez dyrektora teatru, aktorów, uśmiechy szatniarzy i bileterów. Czerwone plusze i marmury, skrzypiące schody stuletnich kamienic, czarne ściany z odsłoniętymi lampami czy sztankietami. Krzesła drewniane, teatralne, kinowe, wygodne ławki, poduszki na podestach. Wreszcie spektakl, spotkanie, doświadczenie wspólnoty. Niekiedy, zapewne w młodości, wizyta w teatralnych pracowniach po spektaklu czy widok sylwetek w czarnych strojach przemykających w chwilach zaciemnienia z elementami scenografii. Poza wrażeniami artystycznymi to wszystko kojarzy nam się z teatrem i zapada głęboko w pamięć. Nie zaglądamy nigdy do biur i w mniej charakterystyczne zakamarki teatrów. Znamy je przecież z każdego innego miejsca pracy, wydają się zwyczajne i nie przyciągają egzotyką. Zazwyczaj administracyjne stanowiska pracy nie odbiegają wyglądem od podobnych stanowisk biurowych w każdej innej instytucji. Również charakter wykonywanej pracy na pierwszy rzut oka nie odróżnia pionu administracyjnego w teatrach od pionów administracyjnych w innych instytucjach. Jednak ludzie z teatralnych zespołów administracyjnych angażowani są w szeroką paletę działań. 26
40
Tamże.
