ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ & ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ
« …της Θάλασσας »
Μην μπερδεύεσαι περήφανο σκαράκι, τα πανιά σου κινδυνεύουν στο βοριά, εσύ φρόντιζε γιαλό-γιαλό να μένεις και ποτέ μην ανοιχτείς στα πιο βαθιά. Γιατί εκεί σε καρτερούν πολλές φουρτούνες, τρικυμίες που είν’ για πλοία θωρηκτά, εσύ στάσου μέσα σ’ ήρεμους κολπίσκους και το μπλε το πιο βαθύ μη σε γελά.
ΙΣΩΣ Απόψε θα καθίσω στην ακρογιαλιά. Η θάλασσα θα με συντροφεύσει, θα μου τραγουδήσουν τα κύματα, ο φάρος θα μου «κλείσει το μάτι» και ίσως κάποιο πλοίο με πάρει μακριά.
ΤΑ ΠΛΟΙΑ Κοιτάζω απόψε από ψηλά ετούτο το λιμάνι. Τα πλοία αγκυροβόλησαν και στέκονται ακίνητα. «Έδεσαν» τόσο στη στεριά, που μοιάζει πλέον δύσκολο να ταξιδέψουν πάλι. Γύρω σκοτάδι και σιωπή, οι φάροι μείνανε σβηστοί και μένα ο νους μου έδεσε σε πλοία ναυαγισμένα. Μήπως πλέουν γαλήνια σ ’ένα ταξίδι του βυθού;
48