324
aracılığıyla Reşat Nuri, Sait Faik, Refik Hâlit ve Yakup Kadri gibi edebiyatçılar hakkında yorumlara yer verilmiştir: Reşat Nuri’nin “Ötekilerden farkı şudur ki bilhassa çalıştığı hikâyeler bir insanın bütün tabiatıyla yoğrulmuştur. Mesela birçok muharrirler ya tamamen ciddi kalmışlar, ya baştan başa mizah kesilmişlerdir. İnsansa haddiztında yaradılışında ne somurtkan bir mahluk, ne de karikatür bir mahluktur. Mesela Yakup Kadri’nin bütün kitapları balmumuyla makyaje edilmiş insan yüzlerine benzer. Bu da, mahza, çehremizdeki küçük tebessümlere bile mâni olmak için yapılmıştır. En kaypak bir espri dahi onun lisanında ve tefekküründe demir bir tezyinat gibidir. Refik Hâlit’e gelince, onu okurken bir Nis maskarasına benzersiniz!” (s. 31)
Hikâyede Rus yemekleri hakkında bilgi de verilmiştir: Blini “Rusların millî yemeklerinden biriydi. Yufkadan yapılıyordu. Arasına çerez, sardalya balığı, lahana kabukları, lakerda, tereyeğ, yumurtanın pişmiş sarısı konuyor, bunlar kat kat serpiştiriliyordu.” (s. 37)
Hikâyede anlatılanlar, İkinci Dünya Savaşı’nın başlarında geçmektedir. Kişilerin konuşmaları aracılığıyla Birinci Dünya Savaşı hakkında da uzun bilgiler verilmiştir: “1914’te biz Rusların hakiki düşmanı katiyen Almanlar değildi. Bilakis Avusturyalılardı. Çünkü Ruslar da, Almanlar da Polonya’nın zararına emellerimizi hakikat yapmıştık. Ayrıca biz Ruslar 93 ve Balkan harpleriyle Osmanlıları bertaraf ettikten sonra Habsburgların otoritesine tahammül edemezdik. Büyük Harp’e zannederim bu maksatla giriyorduk. Yani 1914’te kazanacak tarafı iyi seçtik. Yalnız harbin devamınca Ruslar için yapılacak tek şey vardı ki onu yapmadık. Bütün kuvvetlerimizle Avusturya’ya yüklenmek ve münferit barış yapmak. Hâlbuki biz daha fazla Almanlarla dövüşmeye kalktık. Zafer ibresini çok iyi seçtiğimiz hâlde bir talihsizliğe uğradık. Bunuysa mahza Kızıllar ve Bolşevikler yaptı. Orduya komünizm girdi. Ordu harbi değil, dünya barışını arzu etmeye başladı.” (s. 44)
Hikâye, haziran ve eylül arasında geçen dört aylık süreyi kapsamaktadır. Bu hikâye ile yazarın “Bir Otelde 7 Kişi” adlı hikâyesi pek çok yönden birbirine benzemektedir. Deniz, otel/pansiyonda geçirilen tatil, otel/pansiyon sahipleri ile müşterileri arasındaki sıcak ilişkiler, sevimli bir köpek, Beyaz Ruslar, otel/pansiyondan yükselen piyano sesleri gibi birçok unsur iki hikâyede de yer almaktadır.