Ik liep in een park en ineens kreeg ik neiging om niet mijn gewone wandeling te maken, en in plaats van rechtdoor ging ik rechtsaf een donker bos in. ’t was in die week van de hittegolf en daar was het nog heerlijk koel. Dit bos was niet zo heel groot dus was ik er al weer gauw door heen en kwam uit op een slingerend voetpad wat door een groot rietveld liep. Het was daar afgelegen en stil en het eerste wat me op viel was de vreugdevolle zang van de Veldleeuwerik, die alsmaar hoger en hoger vloog, om met een plotselinge duik weer tussen het riet te verdwijnen. Ook ik verdween helemaal in het wel 2 meter hoge riet. Het was er een waar eldorado voor veel vogels want zo af en toe hoorde ik ook de Karekiet, maar ook Kikkers en Veldmuizen voelen zich daar thuis. En tussen al dat riet groeien heel wat planten o.a. de Gele Schermbloem en Monnikskap en zo hier en daar stonden planten met fluweelachtige bladeren en mooie bloemtrossen, dat was de Ossentong en natuurlijk diverse Varens. Op een Velddistel zat een leuk wit-zwart getekende vlindertje. Dat was een Koevinkje en ook de Kleine Vos zat heerlijk van de nectar van een bloem te smullen. Ja, ook de Koolwitjes waren aanwezig, maar die zie je overal en al die vlinders leggen weer hun eitjes tussen de planten waar dan weer rupsen uit voort komen. Die hele levenscyclus speelt zich daar tussen het riet af; het is een wonderlijk
gebeuren. Ik had nauwelijks een kwartier gelopen of ik hoorde rechts van me een zwaar puffend geluid en ik zag een grote zware combine die getrokken werd door een diesel, die ook weer een grote laadbak achter zich had en dat hele geval werd door één man bediend. Al het graan was radicaal in die laadbak verdwenen. Vroeger gebeurde dat heel wat idyllische. Met 4 of 5 mensen werd het koren met de sikkel af geslagen en de vrouwen bonden ze tot garven en ze moesten nog een paar dagen drogen en werd met paard-enwagen naar de boerderij gereden. Prachtig om te zien maar niet efficiënt - dat was toen zo’n 80 jaar geleden nog niet nodig. Toen bestond de bevolking van Nederland nog uit 6 miljoen mensen en dat zijn er nu 3x zo veel en die moeten allemaal eten. Toen ik daar een hele tijd in het gras had gelegen dwaalden mijn gedachten toch weer terug toen ik nog een kind was en hoe anders het toen allemaal was. Ook toen hield ik al van wandelen, vaak met mijn opa en die kwam echt van het boerenland en wist daar heel veel van te vertellen. Mijn opa was bekend in heel de buurt en wij hoefden onderweg nooit honger te lijden want hier werd overal koffie of een glas karnemelk aangeboden.
06