'T VIJFJE DE LAATSTE MAN

door Paul

”Allememachies!”, zou Bassie zeggen, die van Adriaan de acrobaat. (Hoewel acrobaat… volgens mij heb ik hem in al die afleveringen maar weinig acrobatische toeren zien uithalen. Robin, de robot, was beweeglijker dan Adriaan, de acrobaat.) The Bassie, die van het andere Circus, dat van Paul Breitner, zou waarschijnlijk zeggen: ”It’s only wock’n’woll but I like it”. (Of: ”Mooi weer buiten”). Terwijl Bassie, die van Oranje, waarschijnlijk iets zou zeggen in de trant van ”’t Is maar hoe je er naar kijkt”.

Allememachies, dus. Wat een ontknoping! Vanwege het mooie weer én gebrek aan een tuin, meende ik de middag op een terras op De Hof te moeten doorbrengen, mezelf verkneukelend op een avondje ontknopen. De Wedstrijden. Met een biertje, boekje en zonnetje bij de hand ging dit lange tijd goed. Tot een of andere onverlaat door zijn mobiele terreurapparaat meende te moeten blèren dat PSV kam- pioen was…. En dat die Van Gaal mooi op zijn bek gegaan was. En dat die Amsterdammers 1 doelpunt te kort kwamen. Bedankt terrasvogel.

Bij thuiskomst toch maar even gekeken. En met terugwerkende kracht klamme handen. Allememachies…wat een shakespeariaans drama in 34 delen. Afijn, u weet hoe het afgelopen is.

Wat me verwondert is de volstrekt opportunistische wijze waarop zaken benaderd worden. Ik kan me een editie van het voetbalweek- en roddelblad

VI van voor de winterstop herinneren. Met de vette kop: ”Ronald Koeman, TOPTRAINER”. Let wel, voor de winterstop. Ná de winterstop oreerde de Hummie v.d. Tonnekreek van de voetbalwereld, Johan Derksen, over de matige trainer R. Koeman, met zijn mislukte aankopen, z’n matige people management en z’n verkeerde tactiek en trainingen. Nu ben ik geen fan van de jongste Koeman - hij rolt me iets te gemakkelijk van (top)club naar (top)club - maar da’s natuurlijk een ommezwaai in benadering waar zelfs turners zich een breuk aan vallen.

Dan het geval Van Gaal. Al meerdere malen gehoord: ”AZ gun ik het wel, maar die Van Gaal hè”. Mijnheer Van Gaal neemt zichzelf met iets te weinig korrels zout. Sterker nog, er komt geen zout aan te pas. Ja, in wonden. En dan bij voorkeur in die van verslaggevers. Lees ik recentelijk in een interview met Mijnheer Van Gaal dat, zelfs als hij een grapje maakt, er een gedachte achter zit. Da’s vermoeiend. Da’s heel vermoeiend. Da’s op het maniakale af. En dan zeggen dat je een goed gevoel voor humor hebt. Da’s niet om te lachen. Ergens een beetje over nadenken, iets met een beetje beleid doen, soit. Maar grapjes met een bijbedoeling….daarvan word ik een tikje triest. Kan me de volgende scène in Huize Van Gaal voorstellen, een twee-akter in de slaapkamer: Louis: ”Welterusten Truus”. Truus, op haar hoede: ”Hoezo?”. Louis: ”Nou gewoon, welterusten”. Truus (in gedachten): ”Jaja”.

Heeft u trouwens al een cd aangeschaft?

BESCHOUWINGEN door Oel Sof

Een Beetje Relativeren Kan Geen Kwaad

Het voetbalseizoen is weer ten einde. Misschien dat een handvol clubs nog bezig is om te bepalen in welke klasse zij volgend jaar mogen spelen, voor de meeste clubs is dat echter wel bekend. Ook onze club had uiteindelijk in die tweede klasse niets te zoeken. Moeten wij daar treurig om zijn? Niet, als het een seizoen lang kommer en kwel is. Zelfs in de laatste twee wedstrijden hadden de roeiboten nog losgegooid kunnen worden. Maar het schip verging met man en muis. Kom op zeg, dat is ook weer geen ramp. Het vlaggenschip is niet echt gezonken toch? Het is hooguit jammer, omdat een club met de uitstraling als de onze, met al zijn noeste werkers gewoon thuis hoort op dat niveau. Temeer, omdat er nog twee klassen boven zitten. Maar goed, ook de jeugd was al vroeg klaar. Hoe moeten die gasten die kleine vier maanden overbruggen? En voetballen op zich is juist zo’n leuk spel. Niet alleen om te doen, maar ook om te kijken.

Laatst hoorde ik nog zo’n mannetje van zes jaar zeggen: ”Ja, ik weet dat ik goed kan voetballen. Dat heeft mijn oma mij net verteld”. Een E-keepertje ziet de ene aanval na de andere op zijn doel afkomen en houdt lang zijn doel schoon. Zijn verdedigers kunnen het op een gegeven moment niet meer bijbenen. En als er regelmatig drie man van de vijand op hem afkomen, loopt de score snel op. Als hij voor de zesde keer bukt om de bal uit het net te halen, roept hij:”Hallo, ja hallo, waar zijn mijn verdedigers. Zijn ze al naar huis?” Een F keepertje roept luidkeels bij een corner als een repeterend geweer: ”Mannetje eerste paal, mannetje tweede paal en de rest ook een vent dekken”. En zelf stond hij met de handen in de zij. Ook de supporters zijn soms overenthousiast. De man riep bij ieder doelpunt luidkeels de stand rond. En na het vijfde doelpunt geroepen te hebben: ”Hoi…5-0”, zei een ander weer: ”Leuk, de club heeft een sprekend scorebord aangeschaft”.

Een andere vader zegt, nadat hij al heel vroeg met zijn zoon op de club aanwezig is: ”Waarom wij hier zo vroeg moeten zijn, is mij een raadsel. Ja, ze moeten warmlopen, heb ik begrepen. Maar die van mij komt net uit zijn bed en onder de warme douche vandaan. Veel warmer kan hij toch niet worden”. ”Komt u maar een beetje bij mij in de buurt staan”, zei ik tegen de man, die rood aanliep van opwinding. ”Hoezo”, blaft hij me als een volleerde buldog toe. ”Omdat ik gisteren net de herhalingscursus reanimatie gevolgd heb”. Ach, een beetje relativeren kan soms geen kwaad. Ook denken mensen dat zij tijdens de wedstrijd hun kind voetballen kunnen leren. Dan moeten ze naar links, dan weer naar voren, vervolgens als een speer naar achteren, noem maar op. Ik hoorde toen iemand zeggen: ”Waarom bind je die zoon van jou geen touw om zijn middel? Dan kun je hem het hele veld over slepen.”

Bij goed weer is het een feestdag voor de hele familie. Opa’s en oma’s komen dan ook mee. Opa kijkt wel naar het voetballen, maar oma houdt zich dan meestal bezig met de jongste kleinkinderen die nog niet mogen voetballen. Maar oma hoort wel alles. Ter aanwijzing wordt er een van de vele vaktermen geroepen. In dit geval is het: ”zakken, zakken”. Oma keek verbolgen om: ”Zeg, kan dat niet een beetje minder. Je kan toch geen zakken zeggen tegen ventjes van zes, zeven jaar”. Over zakken gesproken. Zo nu en dan zie je een speler ter aarde storten. Nou ja, zo nu en dan, het komt in iedere wedstrijd zelfs meerdere malen voor. Soms zie je dat een speler vanaf de zijlijn gezien behoorlijk geraakt wordt. Maar goed dat weet je nooit. In ieder geval draaft er dan een mannelijke of vrouwelijke verzorger het veld in met een waterzak. Daar wordt dan een natte spons of in de luxer gevallen een bus coldspray uitgehaald die dan wonderen verricht. Dat blijkt een goede remedie te zijn, die weliswaar wat tijd kost, maar die tijd komt in de hogere regionen vaak goed uit. Maar bij de junioren speelt dat niet zo. De blessures zijn dan echt. Maar het rare is dat je daar meestal geen waterzak voor nodig hebt om ze weer snel aan het spelen te krijgen. Je hoeft meestal alleen maar te zeggen: ”Is het niet beter dat je gewisseld wordt?” Deze woorden zijn vaak effectiever dan meerdere waterzakken bij elkaar.

De speler op leeftijd die na een heerlijke pot voetbal vermoeid onderuitgezakt zit in de kleedkamer en net zijn tweede biertje genuttigd heeft, kijkt eens rustig om zich heen en vraagt aan zijn medespelers: ”Wie zijn beurt is het vandaag om mij te wassen?” Het kunstgras is in sommige streken nog niet zo bekend. Vol bewondering bukt de man om het van dichtbij te aanschouwen. Hij wrijft met zijn hand over het gras en vraagt: ”Hier hoef je toch niets aan te maaien toch?” Een moeder die het tafereel aanschouwt zegt: ”Nee hoor, aaien is voldoende”. Een moeder zegt: ”Dat clubblad vind ik een gezellig blad. Het ligt bij ons altijd op het toilet. Dat vind ik daar relaxed lezen”. Waarop en ander zegt: ”Het betere drukwerk dus”.

Ach, het voetbal biedt zoveel meer dan die broodnodige punten alleen. Alleen daarom mag een degradatie geen ramp genoemd worden. Reden genoeg om na een lekkere vakantie er het volgend seizoen de schouders weer onder te zetten. Zie de zegeningen die er op de velden te vinden zijn.

ALWEER DE LAATSTE!

Alweer de laatste ziekenboeg dit jaar! Waar blijft de tijd? vraag je jezelf vaak af. De tijd is een begrip, de tijd staat nooit stil en voor je het weet ben je weer ouder geworden en is ineens een voetbalseizoen ten einde. Als ik dat besef, dan ga ik wel eens voor mezelf wat zitten filosoferen, dan zie ik weer mijn voetbalvrienden langs de lijn staan, dan zie ik ook weer hun emoties bij b.v. een gemiste kans. Maar ook, en dat gebeurde best ook regelmatig; een doelpunt van De Zwervers, of een mooie actie van onze jongens. Je zou kunnen stellen, dat het ons niet al te florissant is gegaan in de afgelopen periode, maar ook kan je stellen dat we heel veel hebben kunnen genieten van diezelfde mannen. Die mannen die er toch maar weer voor zorgden dat we ons iedere week konden ontspannen en vermaken bij ons eigen kluppie, waar we toch zo ontzettend veel van houden! Ik hoop dat ik dit namens iedere Zwerver mag zeggen: Heren en Dames voetballers: BEDANKT!!!

Maar nu genoeg over ons lekkere clubgevoel, nu maar weer de feiten over de gang van zaken bij de Ziekenboeg. Op die mooie dinsdag 10 april j.l. had het Nederlandse volk er weer een prinsesje bij, een schitterende zaak natuurlijk. Maar er gebeurde nog meer, want op diezelfde dag mochten wij ook op kraambezoek bij ons aller Stefan en Chantal Hartensveld, die samen met hun 2 jarige zoon Tygo hun eigen prinsesje welkom mochten heten in hun gezinnetje. Hun dochter Tara was geboren. Inmiddels zijn wij van de Ziekenboeg al behoorlijk ervaren in het bepalen of een baby mooi is of niet, nou in dit geval ”een schitterende baby”. En de ouders zijn er dan ook heel terecht ongelooflijk trots op. Maar ook broertje Tygo is trots en lief en weet niet hoe zacht hij zijn kleine zusje moet aaien en kussen. Wat is het toch iedere keer weer mooi als je een moment mag mee genieten van dat wonder van de geboorte van een kindje, dat ook zo welkom is bij mensen die al een plekkie in je hart hebben. Wij mochten dat bezegelen met het bekende Zwerversbloemetje. Samen met de gelukkige ouders genoten we van een heerlijk bakkie en natuurlijk ”de beschuit met muisjes”. Stefan en Chantal, wij (en dat zijn alle Zwervers) wensen jullie alle geluk, gezondheid en wijsheid toe om jullie prachtige dochter op een goede wijze groot te laten worden.

Zaterdag 14 april, de dag dat we zoals iedere zaterdag ons weer naar ”De Groote Stee” begeven, om weer van ons wekelijkse plezier te mogen genieten! Maar eerst nog even langs onze grote vriend Jelle Melenberg. Want onze 6 jarige kanjer is lelijk gevallen en heeft bij die val zijn arm gebroken. Jelle is tot de club van de Kanjers toegetreden, hoewel hij wel heeft gehuild. Maar dat was niet van de pijn, maar dat was omdat hij met zijn gipsarm niet mocht voetballen en hij alleen maar gips wilde in de kleuren van De Zwervers ( ”de Koninklijke kleuren rood en blauw”) daarom vraag ik een ieder; ben je dan een kanjer of niet! Nadat we aanbelden in de Tuinenburgstraat, verscheen het natte hoofd van de charmante mamma ”Marian” voor het raam van de bovenverdieping. Zij vertelde ons, hoe kan het ook anders, dat de gehele familie al naar De Groote Stee was vertrokken. Toen wij daar aankwamen, werden we in de kantine al begroet door pappa Bert, Jelle zelf en zijn kleine broertje Barend. Toen ik hem vroeg (naar de bekende weg) waarom hij rood met blauw gips had, zei hij: ”natuurlijk joh, omdat dat van De Zwervers is.” Kortom, hij kreeg zijn troost speelgoed tegoed bon, waarmee hij heel blij was. Even dacht hij nog dat we daarna nog eens zouden komen met zo’n bon, omdat hij de week later jarig zou zijn, maar toen wij hem zeiden dat hij dan weer zijn arm eerst moest breken of ziek moest worden, zei hij met overtuiging: ”Nee hoor, dan hoeft het niet.” Jelle, wij allemaal van De Zwervers, hopen dat je weer heel gauw mag voetballen en dat je arm weer heel snel beter mag worden.

In april werd onze taak overgeno- men door Jaap de Koning. Dat kwam omdat hij op bezoek ging in het Zuider Ziekenhuis bij Marius Kooy. Die patiënt was voor ons totaal onbekend. Maar voor Jaap niet, want het was zijn zwager, die al vanaf de oprichting van de SV lid bij ons is. Marius werd opgenomen met een zware longontsteking en hij had bovendien vocht achter zijn longen. Hij werd thuis node gemist, omdat hij zijn ernstig zieke vrouw verzorgde. Gelukkig herstelde Marius bijzonder snel en mocht hij in de loop van de andere week weer naar huis. Daar ontving hij natuurlijk de bloemengroet van De Zwervers en hij was daar zeer blij mee. Zo´n attentie had hij helemaal niet verwacht en hij vroeg mij om de vereniging hier heel hartelijk voor te bedanken.

Precies een week later ging Jaap weer voor ons op pad en nu was het naar zijn zus Co Verseveldt. Zij had een week voor haar thuiskomst een zware operatie ondergaan in haar buik. Zij vreesde het ergste, maar gelukkig is dat voor haar gunstig verlopen en daarom mocht zij naar huis om daar verder aan te sterken. Natuurlijk ontbraken de bloemen van De Zwervers ook daar niet. Toen ik naar huis ging, vroeg zij mij of ik niet wilde vergeten om de vereniging daar hartelijk dank voor te zeggen en dat doe ik bij deze. De lezers zullen best wel kunnen begrijpen, dat Jaap deze twee bezoeken voor zijn rekening heeft genomen, mede omdat het familie van hem is. Wij als De Zwervers wensen beide mensen een heel spoedig herstel toe.

Donderdagavond 3 mei j.l. stond een beetje in het kader van de dames. Op zich natuurlijk niet erg, want die momenten gaan altijd gepaard met een zekere charme en die charme komt geheel van de kant van de dames. Waarmee ik wil opmerken dat wij ook in die zin toch een mooie baan hebben bij ons De Zwervers. Hoewel het deze keer wel om twee geblesseerde dames ging, waren het ook deze keer weer bezoeken waar ons Zwervershart weer volledig aan z’n trekken kwam! Eerst mochten we op bezoek bij onze Kelly Kuiper in de Beverwaard. Kelly was in de laatste minuut van een wedstrijd uitgevallen met een knie die op slot schoot. Er werd geprobeerd om de knie op de één of andere manier weer in orde te krijgen, wat gepaard ging met veel pijn, maar wat ook niet lukte. Dit karwei werd in het ziekenhuis geregeld door de knie vanuit de heup weer op z’n plaats te krijgen. Al met al een heel pijnlijke geschiedenis.

Nu zit onze 15 jarige kanjer zich thuis te verbijten omdat ze voorlopig niet mag voetballen. Tijdens ons gesprek met haar en haar geweldige ouders, kwamen wij er achter dat eigenlijk iedere Zwerver een morele taak heeft. Hoezo? zult u zich afvragen. Toen de ouders van Kelly vertelden dat zij nog niet zo heel lang lid was van De Zwervers, maar het nu erg naar haar zin begint te krijgen, vroegen wij: ”Verklaar u nader.” ”Nou,” vertelden zij ”in het begin voelden we ons als een kat in een vreemd pakhuis, want als we naar de wedstrijden van Kelly met haar team gingen kijken, hadden we eigenlijk weinig contact met andere mensen van de club. Maar dat is gelukkig nu heel wat beter, we voelen ons er nu ook bij horen.” Waarmee ik maar zeggen wil: Laten wij allemaal de mensen die nieuw komen opnemen in die warme Zwerverssfeer waar wij zo bekend om zijn. Laten wij hen die nieuw komen ook hartelijk welkom heten en hen er ook bij betrekken, misschien hebben we er dan gelijk wel een paar goede vrijwilligers bij! Maar nu weer even terug naar onze arme Kelly, wij mochten haar de bekende troost cd tegoedbon geven namens alle Zwervers, haar beterschap wensen, haar moeder bedanken voor de lekkere koffie en de wens uitspreken dat zij het tot in lengte van dagen heel erg naar hun zin blijft hebben bij de mooiste club van de wereld. Met weer dat warme gevoel in ons hart vertrokken we naar onze volgende afspraak.

We reden naar Bolnes, waar ons nog zo’n bezoek wachtte. De arme Mirjam Antes, een speelster van hetzelfde team als dat van Kelly Kuiper, was ook uitgevallen tijdens diezelfde wedstrijd met een nijdige blessure, ook aan de knie. Deze 21 jarige kanjer komt dit keer uit een Zwerversfamilie die al heel lang lid van die club is. De naam Antes is bij veel Zwervers wel bekend, omdat een aantal broers (ik weet niet precies hoeveel), bij ons heeft gevoetbald of nog steeds voetbalt. Kortom, ook hier weer kwamen we terecht in een Zwerversfamilie, waar we ons dan ook meteen thuis voelden. Deze keer hebben we niet met de ouders gesproken, omdat haar ouders op dat moment van een welverdiende vakantie genoten. Maar dat weerhield Mirjam er niet van om ons op een bijzonder gastvrije wijze te begroeten. Mirjam vertelde ons dat zij te kampen had met verrekte kniebanden en gekneusde spieren in de knie, maar zat gelijk te rekenen wanneer ze weer kon voetballen. En hoewel wij ook hopen op een spoedig herstel, hebben wij haar geadviseerd om alsjeblief niet te snel te beginnen, mede omdat zij ook vertelde dat het onderbeen er eigenlijk maar zo’n beetje bij zwengelde en zij het daardoor totaal niet onder controle had. Maar hopelijk is zij er het volgende seizoen weer helemaal bij. Ook bij Mirjam mochten wij de bekende bon achterlaten, die zij in dank aannam. Wij voegden daar namens alle Zwervers de allerbeste wensen bij en verlieten, na nog wat gezellig gebabbeld te hebben, huize Antes met weer dat warme gevoel waarover we het al eerder hadden. Wat is het toch fijn om lid te zijn van die club!!!

Op 8 mei j.l. zijn we met een troostbloemetje onder de armen en de allerbeste wensen voor beterschap namens alle Zwervers in ons hart, op ziekenbezoek geweest bij de betere helft van ons aller Cees Konijnenburg. En niet zo maar, want onze Trudy had te kampen met een heftige gordelroos, waar zij hevig pijn van ondervond en waar zij dan ook behoorlijk ziek van was. Deze echte Zwerversfan heeft er eigenlijk nog een probleem bij, want zij moet eigenlijk volkomen rust houden, maar zo zegt ze zelf ”als ik mij een moment goed voel, kan ik ook niet stilzitten, dan zie ik wat ik nog allemaal moet doen en voor ik er dan erg in heb, is het alweer gebeurd.” Wij hebben daar natuurlijk onze vaderlijke visie op gegeven, maar alleen maar zeggen wat iemand moet doen is altijd nog makkelijker dan wanneer je zelf de lijdende persoon bent. Zij heeft het zelf niet gezegd, maar ik dacht op dat moment wel: het is gemakkelijk praten wanneer je zelf niks mankeert. Maar wij spreken wel de wens uit dat Trudy zich zelf in acht neemt, zodat ze zo snel mogelijk van die pijn af is. Trudy, wij weten dat dit voor jou hartstikke moeilijk is, maar zie de voorgaande regel!!! Ondanks bovenstaande narigheid hebben we toch ook weer een echt Zwerversbezoek mogen afleggen. De koffie, door Cees ditmaal verzorgd, smaakte voortreffelijk, de roze koeken waren geweldig en die echte Zwerversband smaakte naar meer! Toen wij afscheid van deze fijne mensen namen, zei Trudy nog: ”nou jongens, tot zaterdag dan”. Wij hebben haar dit ten zeerste afgeraden en gezegd: blijf nou maar thuis, dan doen wij iedereen de groeten wel van jou. ”Mmmmm, ik zie wel, zei ze toen.” Trudy, wij wensen jou namens alle Zwervers een spoedig en algeheel herstel toe!

Zaterdag 12 mei jl. zijn we op bezoek geweest bij onze grote vriend Leen Zevenbergen in de Tuinenburgstraat. Leen was namelijk in die afgelopen week terug gekomen uit het ziekenhuis, waar hij een lastige operatie had ondergaan. Ergens in de onderbuik was een vochtophoping en dat lastige euvel moest worden weggenomen middels een operatie. Toen wij die zaterdag bij hem kwamen, werden we op de inmiddels welbekende Zwervers manier welkom geheten, een geweldig vriendelijke en gastvrije Leen deed de deur open. Op zijn eigen stralende manier zwaaide hij ons naar binnen, waar hij blij verrast eerst het bloemetje uitpakte met de opmerking: ”dat hadden jullie toch niet moeten doen, dat is veel te gek joh.” Direct daarop vroeg hij: ”Wat drinken jullie? Koffie, thee, bierje, jägermeister, limonade en voor jou, toen wees hij naar mij, heeft Petruska alcoholvrij bier gehaald. Dus zeg het maar.” Natuurlijk wilden we eerst weten wie Petruska was. ”Nou” zo vertelde hij, ”dat is een heel aardig buurmeisje”. Waarop wij ons afvroegen: Bedoel je met aardig misschien ook lief ? Hij antwoordde; ”Nou ja, eeeh ja natuurlijk, ook lief. Maar wat willen jullie nou drinken, stelletje…….” De rest laat zich raden! Kortom, een cola en het alcoholvrije biertje werd op tafel gezet, waarna we heel gezellig hebben gekletst over koetjes en kalfjes en natuurlijk over zijn operatie, waarvan hij gelukkig weer aan het opknappen was. We hebben daarna nog heel wat zitten filosoferen over De Zwervers, waarbij we de tijd dat wij nog in de Tuinenburgstraat speelden uitvoerig de revue lieten passeren. Dit verslag samenvattend, kunnen wij constateren dat het met Leen gelukkig weer de goeie kant op gaat, dat hij vooral nog steeds een echte Zwerver is en dat hij dat ook vanachter de klaverjastafel, altijd zal blijven! Leen, wij, en dat zijn alle Zwervers, wensen jou van harte beterschap toe. En doe de groeten aan Petruska.

Dan nog even dit. Wij mochten kort geleden een bloemetje brengen bij de vrouw van Erwin, die net thuis was gekomen van een vervelende hartoperatie. Naar aanleiding daarvan vroeg zij (Nora) of ik De Zwervers heel hartelijk wil bedanken middels de rubriek de Ziekenboeg, voor de mooie bloemen. Zij was er door geroerd zo vertelde zij, ze vond het heel mooi van de Zwervers. Dus bij deze!

door Kevo

Het doek is gevallen. Waar wij met ons allen al een beetje rekening mee hadden gehouden is helaas uitgekomen. Ons vlaggenschip is na een verblijf van slechts één seizoen in de 2e klasse terug naar de 3e klasse. In die klasse zullen wij weer moeten gaan proberen om het verloren terrein terug te winnen. Met welke spelers dat zal moeten gaan gebeuren weten wij nog niet, want pas op 31 mei des ‘s nachts om 24.00 uur is de overschrijvingstermijn gesloten. Dan hebben de heren spelers hun keus vastgelegd of zij zullen blijven of dat ze hun heil bij een andere vereniging en/of trainer zullen zoeken. In ieder geval weten wij wel wie de kar bij ons IJ.V.V. De Zwervers zal gaan trekken. Dat zal zijn Wim Schouten. In de volgende uitgave zullen wij nader met hem kennis maken.

Nu het afgelopen seizoen. Helaas hebben wij eigenlijk 2 nederlagen geleden. Ten eerste de degradatie maar ten tweede het heenzenden van Daan van der Meer. Het is natuurlijk nooit de bedoeling, van geen enkele vereniging, om een trainer de laan uit te sturen. Vooral niet een trainer die enkele maanden terug nog zijn contract met een jaar verlengd had. Het is en blijft altijd een vervelende zaak. Zelf heb ik een heel seizoen naast hem gewerkt en ik kan u vertellen dat hij een bezeten man was die er alles aan gedaan heeft om het seizoen tot een goed einde te brengen, maar als je als team en als trainer in de hoek zit waar de klappen vallen is het moeilijk om daar uit te komen. De gifbeker moesten wij geheel leegdrinken. In de vorige uitgave heb ik u al uit de doeken gedaan hoe wij onverwachts promoveerden naar de 2e klasse en dat toen al veel spelers besloten hadden om te stoppen of lager te gaan spelen. Zodoende moesten wij toen met een op veel plaatsen gewijzigd team het in de tweede klasse gaan proberen, wat dan helaas niet gelukt is. Daan van der Meer werd voor de laatste twee wedstrijden vervangen door Paul Kranendonk en Patrick Schaerlaeckens, maar dat heeft helaas geen schokeffect opgeleverd en werden de wedstrijden met 2–0 en 1–4 tegen respectievelijk Honselersdijk en Stellendam verloren. Ik weet niet of Daan van der Meer het komende seizoen weer voor een groep zal staan, mocht dat zo zijn dan wens ik hem in ieder geval veel succes.

Welke spelers gaan onze vereniging verlaten, en wie komen er bij. Dat kunnen wij u pas in de volgende uitgave melden. Zeker is dat Bas en Arie Heiden weg gaan. Bas had enkele weken geleden helaas de handdoek al in de ring gegooid en dan tot overmaat van de ramp leverden Tim Kurvers en Alex Bekker, bij het horen dat zij voor een bepaalde wedstrijd op de reservebank moesten beginnen, ook maar hun spullen in.

Natuurlijk hebben wij geen goed seizoen gedraaid. Van de 22 wedstrijden werden er slechts 2 gewonnen, 7 maal kwamen wij tot een gelijkspel en 13 wedstrijden werden er verloren. Wij haalden bij onze thuiswedstrijden de meeste punten, nl. 9. Dat waren de 2 overwinningen en 3 gelijke spelen, 6 thuiswedstrijden verloren wij. Met de uitwedstrijden was het nog minder gesteld. Naast geen enkele overwinning stonden er 4 gelijke spelen en 7 nederlagen. Allemaal heel triest.

In totaal hebben dit seizoen 33 spelers speelminuten gehad in het 1e. Wij kregen 62 doelpunten tegen en scoorden zelf maar 27 doelpunten. De top 3 van doelpunten makers ziet er als volgt uit: 1. Niels Kasius met 9 doelpunten; 2. Tim Kurvers met 4 doelpunten en 3. Dimitri Metgod met 4 doelpunten.

Mede doordat overwinningen uitbleven zijn er dit seizoen ook behoorlijk wat kaarten door de heren scheidsrechters uitgedeeld. Totaal kregen wij 38 kaarten voorgeschoteld en wel 24 hele gele kaarten, 12 halve gele kaarten en helaas ook 2 rode kaarten. In het seizoen 2007–2008 zullen de halve gele kaarten verdwijnen en zal iedere gele kaart een hele zijn. Dus voor bijvoorbeeld praten tegen de scheidsrechter ontvang je in het komende seizoen een hele gele kaart. SPEELMINUTEN.

Als een speler in een seizoen alle wedstrijden van de eerste tot de laatste minuut zou spelen dan voetbalt hij 22 x 90 = 1980 minuten. Ik laat u nu het elftal zien met de meeste speelminuten, met tussen haakjes het aantal gespeelde wedstrijden: Remy Brugts (20) 1740; Alex Bekker (12) 991; Arie Heiden (20) 1633; Wesley Wouden (17) 1002; Sito Hato (14) 927;

Bas Heiden (17) 1530; Dimitri Metgod (21) 1571; Jeffrey Boslooper (21) 1835; Niels Kasius (18) 1619; Roman Helms (19) 1306 en Tim Kurvers (19) 1362.

Dan volgen nog Rogier Bal met 827 (11) , Mark van Rietschoten met 824 (10) en Mario Spencer met 822 (10) speelminuten. Als laatste noem ik Justin Vonk met 180 speelminuten in 2 wedstrijden, maar hij zat wel 14 wedstrijden op de reservebank. Jeffrey Boslooper heeft dus zoals u ziet de meeste speelminuten gemaakt.

Zo dit was dus een korte terugblik op het seizoen 2006–2007. Ik hoop dat wij met ons allen zo’n seizoen niet meer mee willen en zullen maken. Achterom kijken moeten wij niet doen. Wij gaan met ons allen, zowel de spelers die blijven als de nieuwe spelers, samen met onze nieuwe trainer Wim Schouten, proberen het verloren terrein zo snel mogelijk weer in te nemen want een vereniging zoals IJ.V.V. De Zwervers hoort in de 2e klasse te spelen!

Net voor ik deze column wil gaan verzenden naar de redactie kom ik te horen dat Mario Spencer door Smitshoek is benaderd en daar zijn jawoord heeft gegeven. Wij zullen hem dus niet meer op onze velden zien en ik wens Mario dan ook veel succes bij zijn nieuwe vereniging.

Beste mensen dit was het dan weer voor wat het seizoen 2006–2007 betreft, ik wens een ieder een fijne vakantie toe en hopelijk allemaal weer gezond terug te zien bij aanvang van het seizoen 2007–2008. Tot kijk.

Dames En Heren

op woensdag tot 20.00 uur geopend

NOORDERHAVENKADE 15

Dan hebben we hier nog even de laatste berichten over ons aller Koos Ouwens. Op vrijdagavond 14 mei zijn wij samen met Piet en Cees Konijnenburg en Ben van Houwelingen nog even naar Breda gereden om Koos te bezoeken. Toen wij in zijn kamer aldaar aankwamen, zat onze arme Koos ietwat treurig voor zich uit te staren, maar toen hij ons zag, lichtten zijn ogen op en blij verrast begroette hij ons hartelijk. ”Wat fijn”, zei hij, ”dat jullie langskomen”. Waarmee ik maar wil zeggen, dat als je ziek bent het voor een patiënt zo fijn is als je bezoek krijgt. Wij bedoelen hiermee dat je niet persé van de ziekenboeg behoeft te zijn om bij iemand op bezoek te gaan, dit kan altijd bij iedere zieke en ook door iedereen! Waarbij een bloemetje of iets dergelijks maar bijzaak is, de hoofdzaak is een beetje belangstelling en vooral zomaar een bezoekje. Wat betreft zijn hartoperatie is Koos al weer aardig aan de beterende hand gelukkig. Maar wat betreft zijn bloedvaten is het toch wat minder. Hij vertelde dat hij de volgende dag, 15 mei, weer naar het Ikazia ziekenhuis teruggebracht zou worden, voor weer een operatie aan de bloedvaten in zijn benen. Dan vraag je jezelf af of er nog meer mogelijk is, nog niet helemaal genezen van een hartoperatie of de volgende (de bloedvaten) operatie dient zich al weer aan. Het gaat onze arme vriend de laatste tijd niet echt voor de wind. Koos, ouwe makker! Dit is de laatste aflevering van Het Zwervertje alweer dit seizoen, dus wij zijn er even niet. Vakanties etc. maar vanaf dit moment: ”hou je taai en laat je volgend seizoen weer gezond en wel zien aan tafel 3”.

En dan sluiten we deze rubriek af met een wel heel verdrietig bericht. Een bericht dat je eigenlijk niet kan en wil geloven, maar wat helaas wel waar is. Op 10 mei is het oudste lid van De Zwervers op 94 jarige leeftijd overleden. De heer Anton van der Graaff is niet meer, maar in gedachten zal hij nog heel lang in ons midden zijn. Anton kwam de laatste tijd niet meer zo vaak op De Groote Stee, omdat hij met gezondheidsproblemen kampte. Ook was hij niet meer zo goed ter been, het lopen werd voor hem steeds moeilijker, maar het werd hem allemaal ook een beetje te zwaar. Maar als je bedenkt wat hij in de geschiedenis gen: Hij heeft meer dan genoeg gedaan! Om maar één voorbeeld te noemen. Het moet niet zo erg lang na de oorlog geweest zijn (ik weet geen exacte data) toen dreigde De Zwervers ontbonden te worden omdat de club niet voldoende spelers overhield had om een wedstrijd te kunnen spelen en daarom moest De Zwervers ophouden te bestaan. Dit zou dan het einde zijn van de voetbalclub De Zwervers, tenminste als we op dat moment geen Anton van der Graaff hadden gehad!!! Anton ging de straat op en schoot alle jongens aan in de leeftijd van zo’n 17 tot 20-25 jaar en vroeg hen: ”Hou jij van voetballen? ”Als hij daar dan een bevestigend antwoord op kreeg, zei hij ”dan zie ik je zaterdag op het voetbalveld, dan kan je gelijk meedoen”. Die zaterdag waren er genoeg voetballers om die wedstrijd te kunnen spelen en of ze toen gewonnen of verloren hebben dat weet ik niet, maar De Zwervers bleef bestaan. En dat dank zij Anton! Toen kreeg iedereen weer het geloof terug in de club en is De Zwervers uitgegroeid tot wat het nu is. Daaraan denkend durf ik te beweren dat Anton niet alleen lid was van De Zwervers, maar dat hij een deel van De Zwervers was. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen. Toen hij niet meer zo vaak kwam, belde hij mij bijna iedere zaterdagavond op en dan vroeg hij ”Wat hebben ze gedaan?” En dan vroeg hij niet alleen naar het eerste maar ook naar de overige elftallen, waarvan ik niet altijd de uitslagen wist en dan zei hij: ”dat moet jij toch weten.” Kortom, Anton was De Zwervers. Laten wij hem ook nog heel lang zo in onze gedachten houden. Wij wensen zijn kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en verdere familie en bekenden alle

Jeugdmagazine

C-junioren

Alweer de laatste bijdrage van dit seizoen geschreven door een trotse jeugdvoorzitter. Trots op wat er dit seizoen weer met zijn allen bereikt is. Sportieve hoogtepunten, afgewisseld met (heel soms) iets minder fijne momenten. Gelukkig hebben we de eindstreep bereikt met bijna alle jeugdvoetballers en met bijna alle vrijwilligers, die zich ook bereid hebben verklaard volgend seizoen hun beste beentje voor te zetten.

Enkele bijzonderheden over het afgelopen seizoen.

B-junioren

Onder leiding van Paul Kranendonk is gebleken dat deze groep een aantal talentvolle voetballers herbergt. Een aantal van hen zijn zelfs al in de selectie ingezet. Goede klasseringen (alle B-teams zijn rond plaats 5 geëindigd) geven ons de indruk dat het nieuw te vormen A1, met wat versterking, zelfs in de 1e klasse kan meedraaien. Omdat we het afgelopen seizoen 3 B-elftallen hadden zullen er volgend jaar zelfs 2 A-teams gevormd kunnen worden. De winst zit ook in de 3 B-teams voor volgend jaar, vol sportieve verwachtingen, met al die C kampioenen en bijna kampioenen.

Over C1 is genoeg geschreven, een prachtig seizoen natuurlijk. Volgend jaar zelfs actief in de 1e klasse. Helaas zonder trainer Roald Sitaldien. Hij heeft besloten er een punt achter te zetten, Roald bedankt voor je bijdrage de afgelopen jaren, ik hoop dat we je nog eens zien op De Groote Stee. C2 en C3 (in het najaar ingedeeld in een hogere competitie) hebben goed gepresteerd en C4 heeft pas in de laatste fase het kampioenschap moeten prijsgeven. Ook volgend jaar weer 4 C-teams. Chiel van Smirren blijft de hoofdtrainer.

D-pupillen

D1 heeft, na een dramatische start, een goede prestatie in de 2e klasse neergezet. D2 heeft een zwaar seizoen achter de rug en D3 deed ook al tot het eind mee voor de prijzen. Het nieuwe D-zevental werd met de nieuwe trainster Tamara Breedveldt al vroeg kampioen, wat een stimulans voor Tamara en haar kersverse pupillen! Komend seizoen 4 D-elftallen onder leiding van Michel Koks.

E-pupillen kracht toe bij het verwerken van dit grote verlies, dit doen wij namens alle Zwervers!

Alweer een kampioensteam (E1), ook de andere teams hebben laten zien dat ook zij op het juiste niveau waren ingedeeld. Komend seizoen 4 of misschien zelfs 5 teams.

De titel van deze rubriek is: ”alweer de laatste”. Toen ik die titel bedacht kon ik niet weten dat we op 15 mei 2007 de laatste mens die de oprichting van De Zwervers heeft meegemaakt zouden begraven. Is dit toeval??? Ik weet het niet. In ieder geval hopen we volgend seizoen weer met de mooiste club van de wereld door te gaan, dus ook dan is er weer een ziekenboeg. Die laatste mens die het begin heeft meegemaakt zou het niet anders gewild hebben.

Ons eerste team gaat in de derde klas spelen, maar ook dan gaan we weer van onze kanjers genieten en ook van die mannen en dames van de andere teams. Dames en heren voetballers, tot het volgend seizoen!

F-pupillen

De jongste jeugd met 5 competitieteams, neemt afscheid van trainer Gerben Oorebeek en zijn zoon Matt die wij veel succes bij Feyenoord toewensen. Gelukkig is Gerben bereid om A1 komend seizoen te begeleiden. De nieuwe hoofdtrainer F is een ‘oude’ bekende namelijk Henk de Bock. Henk is al eerder bij De Zwervers actief geweest, we zijn blij dat hij terug is. Verwacht wordt in de loop van volgend seizoen met 6 Fpupillenteams in actie te komen.

Sponsoren

Zoals u weet heeft (tot nu toe) ieder jeugdteam van De Zwervers een kledingsponsor. Gelukkig is een aantal ondernemingen, dit seizoen weer vijf, bereid een team in het nieuwe Errea-tenue te steken.

Erg blij zijn wij met ITG, die volgend seizoen de kledingsponsor van A1 wordt, volgend nummer meer hierover. Aangezien we met 25 jeugdteams de competitie ingaan is het ook komend seizoen wenselijk/noodzakelijk dat er nog een aantal nieuwe sets aangeschaft worden. Hiervoor zijn genoemde sponsoren onmisbaar.

Kent u iemand of een bedrijf die mogelijk geïnteresseerd is, laat dat dan aub. aan mij weten.