FEYENOORD AMATEURPARTNER

Ik kan jullie met trots vermelden dat we een overeenkomst hebben gesloten met Feyenoord, we zijn nu Officeel Amateurpartner. Welke voordelen zijn hieraan verbonden:

• FEYENOORD JEUGDPROJECT

In het seizoen 2006-2007 kan IJVV De Zwervers-jeugd (leeftijd 6 tm 12 jaar) geheel gratis een wedstrijd bij te wonen.

• WEDSTRIJDBEZOEK VOOR VRIJWILLIGERS

Iedere Amateurpartner ontvangt per seizoen een serie kaarten om een thuiswedstrijd te bezoeken, deze is bedoeld als waardering voor het vrijwilligerswerk.

• SEMINAR TRAINERS

Een keer per seizoen nodigt Feyenoord de Hoofdtrainers uit om een seminar bij te wonen. De activiteiten vinden plaats in de Kuip.

• TOEZENDING FEYENOORD KRANT EN HAND IN HAND

IJVV De Zwervers ontvangt iedere 2 weken twee exemplaren van de Feyenoord-krant en iedere maand een aantal exemplaren van de Hand in Hand.

• VOORKEURSRECHTEN

Voorkeur op het boeken van Feyenoord op locatie, Voetbalclinic, kortingen op Tours in de Kuip, Groepskortingen.

Beschouwingen Wetenschap

door Oel Sof

Ik wilde nog even terug komen op het voorwoord dat Jan Laffeber schreef in het vorige Zwervertje. Jan vroeg zich daarin namelijk af waarom mijn hond na het WK nog steeds Figo heet. Nou toen ik hem vijf jaar geleden Figo noemde, waar hij het overigens zelf mee eens is, was de echte Figo en dat is hij eigenlijk nog steeds, een zeer creatieve voetballer. En creatief is mijn hond namelijk ook. Oké, ik geef toe, Kluivert is een meer passende naam voor een hond, maar dat is een naam die in de familie in die tijd not done was. Border Collies zijn namelijk slim. Om toch enigszins aan het verzoek van Jan tegemoet te komen, juist met die wetenschap van het WK in ons achterhoofd, zeggen wij tegenwoordig als hij moet gaan liggen niet meer: ga af, maar gewoon, val. En creatief als de echte Figo reageert hij daar dan ook meteen op.

Over wetenschap gesproken. Wie kent er de naam Simon Rozendaal nog? Hij was in de maand oktober te zien bij de televisie programma’s Nova en Pauw en Witteman. In Nova Politiek werd er een reactie gegeven op Al Gore zijn boek en fragmenten uit de film daarover door milieustaatssecretaris Pieter van Geel, PvdA-Kamerlid Diederik Samsom en Simon, over de vraag hoe de klimaatproblemen aan te pakken. Doet Nederland bijvoorbeeld genoeg aan de dijken met het oog op de dreiging van een stijgende zeespiegel. En: is kernergie een oplossing? Nu zat Simon daar om tegengas te bieden. Hij is namelijk een voorstander van kernenergie, omdat windmolens (horizonvervuiling) en zonne-energie nooit aan onze consumptiedrang kunnen voldoen. Het komt er op neer dat hij voor een verbetering van het milieu is, maar een bloedhekel heeft aan het over de balk gooien van overheidsgeld aan nutteloze projecten. Hij heeft het dan ook regelmatig over de milieumaffia, die gevaarlijk is omdat de milieugroepen baat hebben bij overdrijven zodat de subsidiekraan volop open blijft staan. Van tegengas zijn zij dus niet gediend. Volkert van der G. is zo’n voorbeeld van een doorgedraaide activist. Hij zet dan ook kanttekeningen bij het broeikaseffect en wijst erop dat het energie effect van de zon meer in zijn mars heeft dan de gehele mensheid bij elkaar om klimaatsveranderingen te beïnvloeden. Kortom: Simon is een luis in de pels van de milieubewegingen en staaft dat aan de hand van wetenschappers die andere geluiden laten horen dan allang bestaande theorieën, die vaak ook al achterhaald zijn.

Simon en ik zaten bij elkaar in de eindexamenklas. Hij was weliswaar een aantal jaren jonger, maar hij had dan ook een aantal jaren overgeslagen. Ik herinner mij dat hij bij het lesuur Engels naar voren moest komen voor een spreekbeurt. Hij was het glad vergeten deze voor te bereiden. Onverstoord ging hij naar voren en verzorgde een talkshow van een kwartier, wat hem een cijfer negen opleverde. Daar was hij goedkoop vanaf gekomen vond hij zelf. Na het behalen van het diploma is hij scheikunde gaan studeren aan de universiteit van Delft. Toen hij klaar was ging hij de journalistiek in en richtte hij bij NRC Handelsblad de wetenschapsbijlage op en sinds 1986 is hij wetenschapsredacteur van Elsevier. Ook houdt hij de wetenschap bij in zijn weblog 'Zeker weten!'. Voor zijn journalistieke werk ontving hij meerdere belangrijke prijzen. Simon is erelid van de Koninklijke Nederlandse Chemische Vereniging, presenteerde diverse wetenschap- programma’s op televisie onder andere: Noorderlicht (VPRO) en Nieuwslicht (VARA) en Teleac cursussen. Hij heeft inmiddels zo’n vijftien boeken geschreven. Het laatste verschenen boek heet het “Grootste lexicon van nutteloze feiten”. Samen met Hein Meijers, de geestelijke vader van de 'De Nationale Wetenschapsquiz', verzamelden zij in een periode van vier jaar een indrukwekkende hoeveelheid geestige, verbazende, onwaarschijnlijke, nuttige, nutteloze maar vooral feitelijke feiten. Bij Pauw en Witteman zat hij vanwege dat net uitgebrachte boek samen aan tafel met wethouder door Erwin Esajas en Hans Kreuk

Abouteleb, cabaretière Ellen Pieters en oud-burgemeester Fons Hertog (schipholbrand). Ellen Pieters vertelde over haar rol als prostituee. Nou, daar had Simon goede herinneringen aan. Hij is geboren en getogen in Katendrecht begin jaren vijftig. Zijn vader had daar een goed lopende groentezaak met exotische groenten en vruchten. Als schoolmaatje kwam ik daar regelmatig over de vloer en kan mij herinneren dat op een keer een aantal chinezen niet durfden aanbellen bij zo’n servicedame aan de overkant van de straat waar wij vanuit zijn kamer zicht op hadden. Dat was een hilarisch tafereel. Het heeft een kwartier geduurd door de nodige lol en gêne die zij hadden, voordat er een de stoute schoenen aantrok. Ach, je kon als jonkie in die tijd rustig door Katendrecht fietsen. Zelfs je fiets stond er nog, ook al was je hem vergeten op slot te zetten.

In de jeugdteams van Zwart-Wit ’28 scoorde hij aan de lopende band met zijn lange benen of met zijn hoofd. In de topjaren van Zwart-Wit ‘28 kwam hij net te kort voor het eerste elftal, ook al heeft hij daar een aantal wedstrijden in het eerste gespeeld. Ik haalde hem dan ook in de beginjaren zeventig over om bij de IJVV te komen voetballen met de wetenschap dat er meer spelers uit reserveteams van andere clubs furore hadden gemaakt bij de IJVV. De trainer kon echter moeilijk een keuze maken uit zijn arsenaal aan spitsen, zoals: Floor Rikaart, Wim van der Graaff , Wim van Lith, Paul Wilstra, Hans Bergers en Chris Bosveld, die in opkomst was en daar kwam Simon bij. Toch heeft hij een aantal wedstrijden meegedaan en gescoord. Mede door de intensivering van zijn studie is hij na dat jaar met het voetballen in selectie-elftallen gestopt. Ik vond dat jammer, want ik wist wat hij in zijn mars had. Maar goed, ook nu lopen er weer een aantal jongens bij de club die het bij een andere vereniging net niet gered hebben. Daar is niets mis mee. Deze spelers kunnen groeien als zij de kans krijgen om langer in een standaard team te spelen. Oké, het gaat dan momenteel wat moeizaam, maar zij moeten dan ook een klasse hoger instromen dan waar wij jaren geleden in begonnen, dus zal de weg ook langer zijn. Met de wetenschap dat het de een of de ander misschien niet zal lukken, so what, wie weet waar dat op andere terreinen dan weer toe leidt.

Beste Zwervers. We beginnen deze keer met het verslag van onze goede vriend Mick de Vries van ons D1. Mick, zo kregen wij te horen, had een rib gekneusd en dat is behoorlijk pijnlijk. Toen wij ons dan ook melden om ons medeleven namens De Zwervers te betuigen, waren we blij verrast toen we van zijn moeder hoorde dat het heel goed met hem ging en dat hij alweer gevoetbald had en ook al weer naar school ging. Je kan dan zeggen dat het gelukkig wat minder erg was dan het zich liet aanzien, maar je kan natuurlijk ook zeggen dat onze Mick een kanjer van een vent is, die zich niet zo gauw uit het veld laat slaan door een gekneusde rib. Al met al nemen we Mick op in de rij van de echte ZWERVERSKANJERS. Maar hierbij willen wij wel met klem zeggen, beste Mick, denk hierbij wel aan jezelf en neem de tijd om alles goed te laten genezen!

De volgende twee berichten laten maar weer eens zien dat het leven vol met tegenstrijdige verrassingen zit, waarbij het begin vaak zo dicht bij het eind is. Op dinsdag 17 oktober 2006 waren wij aanwezig bij de begrafenis van een wel heel bekende IJsselmondenaar en Zwerverslid namelijk Bernard Schop

Bernard mocht slechts 65 jaar worden. Bernard vervulde heel veel functies in de politiek en was tevens lid van heel wat commissies, waarbij altijd de mens in zijn algemeenheid en de vooruitgang centraal stonden. Hij was dan ook een geliefd mens bij allen waarmee hij te maken kreeg. Bernard, o.a. de vader van Corrie (van de keuken) en schoonvader van Bert en Hans Melenberg, bij velen van ons bekenden van onze club, was een bijzonder druk bezet man en was daarom dan ook heel blij met de uurtjes die hij samen met zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen kon doorbrengen. Hij kon dan mateloos genieten, zoals hij mij eens vertelde. En als hij even kon, was hij ook op het Zwervers complex te vinden, waar hij dan even zijn zinnen kon verzetten door van voetbal te genieten, dat gaf hem dan weer wat rust. Hoewel hij er niet elke week was, was hij wel een echte Zwervers supporter. Hij was begaan met het lot van zijn IJsselmondse clubje, zoals hij De Zwervers dan noemde. Altijd als ik hem waar dan ook tegenkwam, informeerde hij naar de club. Op zijn eigen wijze bleef hij zijn club trouw! De rouwdienst in de gereformeerde kerk de “Groenetuin”, werd voor een groot gedeelte door zijn kinderen en kleinkinderen verzorgd, met intense bewondering heb ik geluisterd naar o.a. zijn dochters. Met een bewonderenswaardige kracht, maar toch ook met een intens verdriet om het verlies, schetsten zij het leven van hun vader in de vorm van een gedicht, een toespraak en zelfs door een rollenspel met de kleinkinderen, dat zo gevoelig en vol respect werd gespeeld, dat er ademloos naar werd geluisterd en gekeken. Kortom, hier hebben we kunnen ervaren waarom Bernard zo trots op zijn vrouw en kinderen was, en terecht! Wij willen dan ook zijn vrouw Corrie, de kinderen en kleinkinderen alle verdere familieleden, vrienden en bekenden kracht toewensen voor de komende tijd. Laten wij Bernard voor altijd in onze gedachten en in ons hart bewaren, want iemand is pas dood, als we hem vergeten zijn!

Wij begonnen dit stukje over Bernard met de opmerking over tegenstrijdige verrassingen en dat het eind zo dicht bij het begin ligt, niets is minder waar. Want hoe bizar het ook moge klinken, ik moest mij nog enigszins haasten om op tijd weer op mijn volgende afspraak te zijn. Een afspraak met een totaal andere basis. Deze keer was het een bezoek van een groot geluk, namelijk Michel en Ester Koks, zeker geen onbekenden, waren de trotse ouders van een prachtige dochter geworden. Erwin liet zich verontschuldigen door het feit dat hij met zijn vrouw naar het ziekenhuis moest voor een controle na een staaroperatie bij zijn vrouw, waarbij ook gelijk gekeken werd wanneer de volgende operatie aan het andere oog moet gaan plaatsvinden. Als je dan na zo’n verdrietige omstandigheid zo plotseling overstapt in een zo totaal andere en je ziet dan dat hele kleine mensje met die o zo kleine vingertjes, dat hele kleine lieve gezichtje en al dat andere kleins en je mag dan te gast zijn bij die terecht trotse gastvrije en vooral ook lieve mensen, dan besef je ook ineens dat we naast alle verdriet en zorg toch ook intens mogen genieten van dat mooie nieuwe begin, dat wonder van de geboorte. Dan besef je maar al te zeer dat wanneer je het verdriet van anderen mag delen met elkaar, je dan ook het geluk van anderen mag delen, (wat is het leven dan toch mooi!). Ik moest even op gang komen, maar met behulp van Michel en Ester, die zo begripvol waren over de aard van mijn vorige bezoek, liet ik mij onder het genot van een fijn gesprek de koffie en beschuit met roze muisjes goed smaken. Het geluk straalde van deze mensen af, zodat ik al weer snel met beide benen terugkeerde op de aarde met al z’n zorgen maar ook met al zijn geluk. De tijd ging snel, daarom was het voor ik het wist al weer tijd om naar huis te gaan. Ik nam afscheid van deze lieve mensen nadat Michel mij verzekerde dat er ook nog damesteams bij De Zwervers actief zijn, dus zijn prachtige dochter Julie heeft een voetbaltoekomst! Met dat warme gevoel in mijn Zwervershart, waarvan ik eerder al eens vertelde, ging ik weer naar huis.

Toen werd het vrijdag 3 november, voor ons een drukke avond, want wij moesten die avond vier bezoeken afleggen. Om half zeven melden wij ons bij onze eerste kanjer, namelijk onze goede vriend van B1, Kevin Beekman. De arme Kevin had een behoorlijk zware schouderblessure opgelopen. Dat Kevin een echte Zwervers kanjer is bleek algauw, toen hij direct na onze binnenkomst al zei: “ik ga weer zo snel mogelijk weer voetballen hoor”, waarop wij hem probeerden te overtuigen van de ernst van een dergelijke blessure. Of dit helemaal is gelukt, is een beetje te betwijfelen, maar gelukkig heeft hij heel verstandige ouders en daar vertrouwen we dan maar op. En we denken, dat zij wel goed in de gaten zullen houden wanneer onze held weer zijn geliefde spelletje voetbal zal gaan spelen. Dus beste Kevin, luister naar je fantastische ouders en ga dan pas weer voetballen als zij het zeggen en we hopen natuurlijk wel dat dit zo snel mogelijk mag zijn. Hoewel we dit bezoek bij deze fijne Zwervers mensen niet hebben willen afraffelen, moesten wij het tot onze spijt kort houden omdat we om zeven uur weer bij onze volgende Zwervers vrienden hadden afgesproken. We namen hartelijk afscheid van deze gastvrije mensen, nadat wij Kevin de bekende troost CD tegoedbon hadden overhandigd en vertrokken weer met dat inmiddels bekende Zwerversgevoel, dat ons begeleidde naar ons volgende adres.

In de Mahoniestraat werden we ook nu weer hartelijk welkom geheten bij de familie Hensepeter, want wat was het geval? De arme José, moeder van het gezin, was weer thuis na een dubbele operatie in het ziekenhuis. Een vervelende navelbreuk en een lastige correctie aan een oud litteken hadden haar een aantal dagen in het ziekenhuis gehouden en tevens ervoor gezorgd dat zij het een paar weken (gelukkig wel thuis) in ieder geval heel rustig aan moest gaan doen. Dit was reden genoeg om haar te gaan troosten met een bloemetje namens ons aller club! Ook bij deze echte Zwervers vloog de tijd weer om, (helaas). Gelukkig kunnen we nog melden dat het al weer een stuk beter met haar gaat, maar voorlopig moet zij het nog heel rustig aandoen. Op nu naar ons volgende bezoek, te weten onze kanjer Julian Heuzen in de Iependaal. We hadden daar om kwart voor acht afgesproken en waren daar redelijk op tijd. Deze kanjer van C4 had zijn enkelbanden ingescheurd en zat met zijn voet ingetaped. Ook hier weer was de troost CD tegoedbon van die ene club terecht op zijn plaats. Dat wij een geweldige jeugd bij onze club hebben is ook nu weer duidelijk, ik ga u niet weer opnieuw vertellen waarom, lees de verslagen van onze vorige bezoeken maar, dan weet u het. Ook hier bij Julian en zijn fijne ouders ging ons oude Zwervershart weer behoorlijk te keer. Ook hier weer namen we afscheid van deze mensen met dat warme gevoel in ons hart.

Tenslotte die avond zijn we nog naar de Beukendaal gereden, naar onze eigen Piet v.d. Berg. Piet loopt al een lange tijd te tobben met zijn gezondheid na een zware misschien ietwat verwaarloosde griep. Piet is de man die inmiddels onmisbaar is geworden voor De Zwervers, omdat Piet een heel belangrijke plaats inneemt in onze befaamde onderhoudsploeg, de ploeg die ervoor zorgt dat onze accommodatie er zo netjes uitziet en waar wij met z’n allen zo trots op mogen zijn! Bij deze geweldige mensen kwam ik er achter dat ik onze afspraak verkeerd had gemaakt. Ik had me vergist in de tijd, waardoor we eigenlijk veel te laat daar aankwamen. Maar dat is helemaal niet erg joh, zo werd ons verzekerd, dat geeft toch niks? Trouwens jullie zijn er nu toch? Er volgde een fijn gesprek gelardeerd met af en toe een grap, de limonade (we hadden al wat koffie op) was lekker, maar we werden ook nog eens verrast met een heerlijke tompoes! De troostbloemen werden bewonderd door Piet en zijn lieve vrouw en het afscheid daarna was ook hier weer warm. Dan ga je weer naar huis en in de auto praat je nog na over de dingen die ook deze avond weer mocht ervaren en dan weet je ook dat we als Zwervers eigenlijk één grote familie mogen zijn, een wetenschap die we mogen koesteren!

weer zulke fijne Zwervers!

Na deze toch wat drukke avond mochten wij de volgende dag weer van onze jongens op het veld genieten en hoewel ons eerste team helaas verloor (terwijl zij toch zo hun best deden) hadden we toch weer een fijne dag. We hebben die zaterdag nog een bezoek mogen afleggen en wel bij onze Jamie v.d. Waal in de Wilgenweerd. Ook deze kanjer zat op ons te wachten met zijn arm in een mitella, want tengevolge van een duel in een wedstrijd met zijn C3, kwam hij zo ongelukkig ten val dat hij zijn sleutelbeen kneusde en de banden in zijn schouder verrekte. Voorlopig mag de arme Jamie nog niet voetballen, maar zo zei hij; ik laat mijn vrienden niet in de steek en is hij daarom wel aanwezig bij de trainingen en wedstrijden van zijn team. Jamie, dit vinden wij geweldig!! En daarom ben jij van nu af ook een echte kanjer!! De troost CD tegoedbon werd in dank aangenomen, een lekker bakkie koffie werd met smaak door ons genuttigd en daarna werd afscheid genomen van door Kevo

Het is nu zaterdag 4 november, het is avond (half negen) en onze kopij voor Het Zwervertje had in de loop van de ochtend eigenlijk al bij de hoofdredacteur moeten zijn, maar in samenspraak met Jan Laffeber mocht ik de kopij wat later mailen en dat heeft een reden. Het artikel waarmee wij deze editie willen afsluiten, is er één waar ik heel, heel veel moeite mee heb. Ik heb daarom wat meer tijd gekregen om naar de juiste woorden te zoeken. Lenie Konijnenburg (de moeder van De Zwervers) is op 1 november j.l. na een zeer zware tijd in Anthonius overleden. Toen ik die avond telefonisch dat bericht kreeg, was het net of de kamer om z’n as draaide. Ik dacht:”dat kan niet waar zijn”, maar het was maar al te waar. Vertwijfeld luisterde ik naar het verhaal van Kees, (haar zoon) het ging de laatste dagen juist zo goed met haar, ze was weer wat vrolijker geworden en ze bloeide zowaar weer wat op. En dan ineens dit. Lenie, de gastvrouw van de club, die onze gasten vroeger ontving als een echte gastvrouw, die onze gasten dan ook nog eens tracteerde op zelfgebakken cake of boterkoek bij dat lekkere bakkie koffie dat zij tegelijkertijd ook serveerde. Diezelfde Lenie, die zo’n drie jaar geleden werd getroffen door een hersenbloeding, waardoor zij in Anthonius terecht kwam. Daar in Anthonius bezochten wij haar regelmatig en zagen wij een lieve vrouw, die éénzijdig verlamd en moeilijk pratend (dat ging met de tijd alsmaar slechter) maar altijd keurig gekapt en als een DAME, ons dan ontving met haar intens lieve glimlach, is dat nu echt voorbij? De realiteit leert ons dat het helaas ook zo is. Maandagavond gaan we naar de condoleance op de Langenhorst, waar we met haar man en kinderen en kleinkinderen en alle andere geliefden samen dat grote verdriet willen delen. Maar zover is het nog niet, we hopen met alles wat in ons is, dat er heel veel Zwervers als een troost voor hen die achterblijven zullen zijn, we hebben het al vaker gezegd: gedeelde vreugd is dubbele vreugd, maar gedeelde smart is halve smart! In het volgende clubblad zal ik hiervan nog verslag doen. Wij wensen in ieder geval Piet de kinderen en kleinkinderen en verdere familie en vrienden veel kracht toe om dit grote verlies te kunnen dragen.

Het is zwaar in de 2e klasse, maar dat wisten wij toen wij aan het karwei begonnen. Een nieuwe trainer die 5 nieuwe spelers in moest passen in een groep spelers waarvan er ook nog enkelen lager gingen voetballen. Hoopvol was onze stemming toen 2 spelers terug kwamen op hun beslissing om bij De Zwervers te stoppen en elders zouden gaan voetballen of helemaal te stoppen. Dit seizoen hebben wij hun hulp nog hard nodig bij het begeleiden van de vele jonge spelers die wij nu in de selectie hebben. Bas en Arie Heiden stellen zich in de volgende uitgave nader aan u voor. Goede en slechte wedstrijden hebben wij gezien. Met goed voetbal wisten wij de kampioen van het vorig seizoen en thans kampioen van de eerste periode ’s-Gravenzande op De Groote Stee op 1–1 te houden. De uitwedstrijd bij Strijen geven wij onnodig een 1–3 voorsprong in de laatste 10 minuten uit handen en verlaten wij Strijen met een 3–3 gelijkspel. Tegen NSVV thuis moeten wij in de allerlaatste minuut van de wedstrijd zien hoe NSVV nog met de 3 punten naar Numansdorp afreist.

4 DOELPUNTEN.

Ja het is echt waar, 4 doelpunten scoren wij in Vlaardingen tegen het altijd lastige HVO. Dan denk je toch die wedstrijd hebben wij gewonnen. Niets is minder waar want wij stonden 28 minuten voor tijd nog met 5–1 achter. Dit was echt zo’n wedstrijd waarin wij er te laat achter kwamen dat deze ploeg te verslaan was. Naaldwijk was eigenlijk tot nog toe de enigste ploeg waarin wij weinig te vertellen hadden. De laatste wedstrijd van de eerste periode spelen wij tegen het Vlaardingse Zwaluwen en als je dan de maandag erna het verslag van Zwaluwen op hun eigen site leest hebben zij een geflatteerde overwinning behaald. En als zij met de rust met 0–2 achter gestaan hadden, hadden zij niets te zeggen gehad. Alleen het was niet zo, het was met de rust 0–0 en de einduitslag was 3–0 in het voordeel van Zwaluwen. Dan is er ook nog de nodige pech die ons achtervolgt. Nog steeds hebben wij niet met het team kunnen spelen wat de trainer in zijn gedachten heeft. Door diverse omstandigheden, ik noem blessures, schorsingen, ziektes enz. enz. is daar nog steeds niets van gekomen. Op het moment dat ik dit nu op papier toevertrouw, hebben wij 9 wedstrijden gespeeld en hebben wij al 26 spelers gebruikt. Maar ik weet zeker dat er een ommekeer komt en dat die bal die tegen de paal komt en weer terug het veld inspringt, zeker een keer van de paal in het doel beland en dan hebben wij net dat éne doelpunt meer gescoord dan de tegenstander want dat is toch de stelling van onze meester Johan Cruijff , als je 1doelpunt meer scoort dan je tegenstander heb je de wedstrijd gewonnen.

Voor ik u nu het laatste nieuws ga vertellen van de wedstrijd De Zwervers - M.V.V.’27 1 van 4 november ga ik u eerst even voorstellen aan 2 spelers die ook vorig seizoen al in De Zwervers 1 voetbalden n.l. Dimitri Metgod en Tim Kurvers.

DIMITRI METGOD

“Mijn naam is Dimitri Metgod ik ben 24 jaar en speel dit seizoen op het middenveld in het eerste elftal van IJVV De Zwervers. Ik ben in 2002 naar De Zwervers gekomen -nadat ik bij Slikkerveer, Feyenoord en DOTO had gespeeld- omdat ik de trainer kende (Maik Mastwijk). Ik zou namelijk in 2002 voor 6 maanden naar Mallorca gaan voor mijn studie en wilde weg bij DOTO, omdat daar totaal geen sfeer was. Kort nadat ik hier mijn eerste stappen had gezet voelde ik dat dit wél een club was waar de sfeer hoog in het vaandel staat. Mede dankzij de sfeer ben ik nog steeds te vinden op De Groote Stee. Ik heb hier veel mensen leren kennen en heb veel vrienden dankzij de club. Ik speelde tot vorig seizoen in het eerste, maar door een incident moest ik een jaar in het 3e spelen, waar ik een fantastisch jaar heb meegemaakt. Zowel sportief als buiten het veld. Na dat seizoen werd ik weer toegelaten tot het eerste elftal. Naast het veldvoetbal speel ik ook in de Ridderkerkse zaalcompetitie bij B.E.G.Z met o.a. Danny Houtman, Jim Bruggeman, Roy Hartog, Marvin de Ridder, Michael Bakker en Danny Nelemans. Deze jongens spelen ook

Grebro Glas & Lijsten

Ruim assortiment glas & lijsten op maat gemaakt. Wij leveren o.a.:

- (on)geslepen glas en spiegels

- reparaties aan huis of werkplaats

- zandstraalwerk / glas in lood

- (foto) lijsten / inlijstwerk

Treubstraat 13-15 R,dam 010-2653945 openingstijden: di t/m za van 09.00 tot 17.30u allemaal bij De Zwervers. Ik heb eerder al gezegd dat ik de club niet hoef te verlaten, omdat ik het zo naar mijn zin heb en mijn mening is tot vandaag toe nog steeds niet veranderd. Als laatst wil ik de trouwe supporters bedanken die ons altijd weer steunen en ik vind “broodje” Gerrit Schelling ook een kanjer”!

TIM KURVERS

“Mijn naam is Tim Kurvers. Op 2 augustus 1982 ben ik op enkele honderden meters van De Zwervers in de Clara geboren. Ik kwam het eerst met mijn benen eruit, waarmee al bleek dat ik een voorliefde zou krijgen voor het beoefenen van het voetbal. Opgegroeid ben ik aan de Noorder Kerkedijk in IJsselmonde. Leren rekenen en schrijven heb ik op basisschool Het Zomerland en later op basisschool de Pit. In mijn jeugd heb ik bij CVV gespeeld. De club waar op voetbalgebied de roots van mijn familie liggen. Op een bepaald moment zocht ik echter toch wat meer uitdaging in het voetbal en ben ik overgestapt naar BVV Barendrecht. Hier heb ik samen met Jeffrey, Remy en Mark in de landelijke B en A jeugd gespeeld. Mijn seniorenperiode startte minder goed. Na een overgang naar de eerste selectie van BVV Barendrecht raakte ik geblesseerd aan mijn lies en ben ik een jaar uit de roulatie geweest. Toen na een omzwerving via VVGZ en Smitshoek ben ik vorig jaar komen voetballen bij De Zwervers. Wat meteen een mooi jaar was gezien de promotie via de achterdeur.

Dit jaar kom ik in de competitie uit tegen mijn broer Bas Kurvers

D.C. TUINENBURG

De enige echte textielzaak in IJsselmonde