BESCHOUWINGEN TERUGKIJKEN

door Oel Sof

GESPREK OP 4 OKTOBER

Regelmatig kom ik op de velden bekenden tegen die uit IJsselmonde vertrokken zijn en wiens kinderen bij een plaatselijke club in de omgeving voetballen. Gasten waar ik in het verleden mee opgetrokken ben en die nu hun wilde haren kwijt zijn, omdat zij logischerwijs nu zelf de verantwoordelijkheid dragen voor een gezinnetje. Laatst liep ik twee weken achtereen Johan de Koning tegen het lijf. Hij probeerde en passant zijn twee zoons het voetballen bij te brengen, met dezelfde problemen die ik vroeger ook met die huidige vaders had. Zo draait de cirkel rond. Maar goed, even bijpraten en dollen dus. Zijn oog viel op mijn hond die daar altijd losloopt en keurig buiten de afrastering de jeugdige spelers voordoet hoe zij moeten vrijlopen zonder bal. “Die hond moet inmiddels toch ook verstand van voetballen gekregen hebben”, merkte Johan op. Goed idee Johan. Ik zal het hem eens vragen.

ZEG FIGO, WAT VIND JIJ NU VAN VOETBALLERS IN HET ALGEMEEN?

"Grrr.., tja wat zal ik zeggen. Ik vind de voetballers over het algemeen nogal lui. Ik bedoel: ze lopen te weinig als de bal niet in hun buurt is. Zij gaan pas lopen als zij de bal in hun richting zien komen. Ze moeten meer hun pass achterna lopen, vrijlopen, ruimte maken voor medespelers of andermans plaats overnemen. Als je uit stilstand voetbalt, kom je altijd en overal te laat. Bovendien krijg je schoppen. Dat is een gebrek aan bezieling waar ik niet tegen kan. Ik geef regelmatig het voorbeeld van lopen zonder bal. Ik ben versleten na zo'n potje voetbal, maar dat is logisch, want ik speel er een aantal per dag en soms op verschillende velden tegelijkertijd. Goed, dat is ook weer overdreven, maar die voetballers zie ik nooit moe van het veld komen. Ze komen alleen met een nat shirt van het veld als het toevallig regent. Kijk, ik kom langs dat hek zelden aan de bal. Maar als je op het veld meer in beweging bent, kom je vanzelf meer in balbezit en voel je geen vermoeidheid ook. Conclusie: het is allemaal lopen of er loopt niemand. Maar bij dat laatste kun je net zo goed thuis blijven, toch? Daar kun je ook nog zitten. Bovendien ben ik de enige die me tijdens het spel laat horen. Dan bedoel ik niet de ouders van effies en eetjes die langs het veld van alles en nog wat naar iedereen en alles lopen te brullen. Dan bedoel ik in het veld. Als een speler iets roept, lijkt het wel of hij een luchtweginfectie heeft. Die hoor je niet. Communicatie en elkaar coachen mis ik bij de spelers. O ja, ze doen het anders wel tegen de scheidsrechter, maar dat is zo improductief. Brrrr”.

WAT VIND JIJ VAN SCHEIDSRECHTERS?

“Scheidsrechters? Dat zijn toch die eenlingen die in een afwijkende kleur op dat veld heen en weer lopen? Nou, daar word ik anders knap zenuwachtig van. Als ik hoor fluiten, is dat voor mij een teken dat ik bij de baas moet komen. Om de haverklap hoor ik fluiten en ren ik naar jou toe. Doe jij net of je van niets weet. Nu ben ik erachter dat het zo’n zalf in het veld is die met mij een dolletje maakt. Neen, voor mij is er geen touw aan vast te knopen. Ik mag die gasten niet. Dan heb ik meer op met een grensrechter. Dat is meer mijn type. Die rent lekker langs de lijn. Zijn opgestoken vlag maakt geen fluitend geluid of het moet een erg fanatieke vlaggenist zijn. Ja, die heb je ook. Maar het zijn wel sadisten hoor. Lopen er zo’n twintig spelers zich de blubber om een doelpunt te maken. Dat is al moeilijk genoeg zou je zeggen. Wordt er eindelijk een bal tussen de palen geschoten, gaat het feest niet door. Kun je het voorstellen: een complete verdediging kan een doelpunt niet voorkomen, maar zo’n man langs de lijn, die net als ik niet eens in het veld mag komen, lukt het wel door simpelweg een vlag op te steken. Je houdt het toch niet voor mogelijk dat zoiets kan”.

PRAAT JIJ WEL EENS MET JE MAATS OVER VOETBAL?

“Neen, natuurlijk niet. Met een bal spelen moet je doen. Weinig van mijn maats doen dat. Die hebben liever een stok om op te kauwen. Die gaan er nog bij liggen ook. Ieder zijn meug. Ballen is goed voor lijf en leden. Spelers onderling moeten over de wedstrijd praten. Maar dat gezeur voor, tijdens en na een wedstrijd door al die kenners, is aan mij niet besteed. Daar val je vanzelf bij in slaap, dus doe ik dat ook maar. Neem nu het Nederlands elftal. Huntelaar moet erin. Komt Huntelaar erin, gaat van Nistelrooy eruit. Logisch, je mag immers niet met twaalf man spelen. Als ik zo slim ben, dan zal een scheidsrechter dat zeker merken. Alhoewel... Maar die criticasters hebben dat niet door. Vervolgens vinden ze het weer belachelijk dat van Bommel niet speelt. Luister, als van Bommel op het WK tegen Portugal in de eerste minuut die grote kans op het doel geschoten had in plaats van ernaast, had hij zichzelf opgesteld. Die heer Bommel is geen heer van stand. Hij scoort veel onnodige kaarten en zijn beste wedstrijden heeft hij niet bij het Nederlands elftal gespeeld. Dus wat is dat voor geleuter. Dr. Phil zou zich er eens over moeten buigen. Ach, laat maar ook. Een trainer probeert een winnend team samen te stellen. En zo’n team hoeft niet altijd uit spelers te bestaan die toevallig goed bij hun club spelen. Je hebt nu eenmaal typische clubspelers, die het in een andere formatie niet zo goed doen. Vraag maar aan Feyenoord. Die heeft daar een heel magazijn vol van. Maar goed, dan plaatst de bondscoach zich ongeslagen voor het WK, wat nog geen toptrainer eerder gelukt is, dan is het voetbal weer niet spectaculair genoeg. Waarom nemen die Johan Derksen en Hugo Borst het Oranje team zelf niet onder hun hoede? Dan is het lek toch gelijk boven! Tja, als er geen beter tijdverdrijf te verzinnen is dan zeuren, haak ik af. Wie dan niet gaat maffen, is toch niet goed snik?” door Erwin Esajas en Hans Kreuk

DUS JIJ HEBT OOK VERSTAND VAN VOETBALLEN GEKREGEN?

“ Moet dat dan? Luister ik zeg niet veel, maar heb wel grote oren hè?. Let wel, jullie kunnen ergens lang en breed over praten. En ook nog uit de hoogte. Maar ik bekijk alles vanaf de grond, de basis dus. Daar hang ik tenslotte met mijn neus pal boven. Ik kijk altijd tegen jullie op, maar pas op hè: ook van mij is iets te leren. Ik heb bijvoorbeeld wel door dat die van Basten heel slim is. Die riep van Nistelrooy en van Bommel gewoon op. Zij konden door de druk van de media niets anders doen dan voor de eer bedanken. Zo speelde hij de bal keurig naar die gasten terug en kan hij zijn gang gaan. Hij riep geen andere spelers op, dus had hij ze niet nodig ook. Maar oké, als sport ook tot politiek verworden is, doe ik niet meer mee. Sport is goed voor lijf en leden. Dat moet je doen. Daar moet je niet over zeuren. Sport is, hoe noemden jullie dat ook al weer? Respect en plezier, juist. Ik ben blij dat ik geen mens ben. Wat een problemen halen de mensen op hun hals”.

Beste Zwervers. Allereerst mijn welgemeende excuses voor het feit dat er in het vorige Zwervertje geen ziekenboeg rubriek is verschenen. Ik ben niet vergeten om mijn kopij in te sturen zoals vermeld werd, maar het is daarom niet minder mijn schuld dat ons stukje niet in ons Zwervertje kwam. Het volgende deed zich voor: Zaterdag 2 september ging ik met vakantie, dus zorgde ik er voor dat mijn kopij een dag eerder bij onze goede vriend Jan Laffeber terecht moest komen. Ik mailde dus op tijd mijn kopij naar Jan, ik controleerde dat de mail ook werkelijk in de uitgaande post vermeld stond en sloot mijn pc dus af, maar ik vergat bij nader inzien om eerst het bericht te versturen! Dus……….mijn schuld, SORRY! Maar dan nu toch terzake. (Kopij van de vorige keer is hier nu ook geplaatst-eindred.).

Wij beginnen dit jaar met een bezoek bij (wij denken) ons oudste lid, de heer Anton v.d. Graaff. Anton die inmiddels 93 jaar is en nog altijd een trouw lid van (zoals hij zelf zegt) de fijnste club van Nederland! Anton was pas uit het ziekenhuis ontslagen, hij had last van een tumor in de maag, waar verder niets aan gedaan kon worden. Iedereen kan begrijpen dat dit toch behoorlijk hard aan kwam. Toen wij bij hem op bezoek gingen en hem meteen de hartelijke groeten van die fijnste club over mochten brengen, gaf hij dan ook duidelijk blijk van zijn dankbare genegenheid voor die club. Wij hoorden dat enkele Zwerversleden af en toe wel eens langskomen, dat doet ons deugd, immers wij pleiten altijd voor wat aandacht voor elkaar, want als je ziek bent is het zo fijn om te weten dat er mensen zijn die een beetje met je mee leven! Wij wensen Anton veel sterkte toe en veel bezoek, of kaartjes, want hij verdient het!!

Ons volgend bezoek op 16 juli j.l. had een totaal ander karakter als het voorgaande, maar had toch ook te maken met onze Anton. Want zijn kleinzoon, Mark v.d. Heuvel en zijn vrouw Marlies, zijn de terecht trotse ouders geworden van een schitterend mooie dochter, met de al even mooie naam Jolie. Naast de grote zorgen in de families van der Graaff en van der Heuvel, toch ook weer reden voor grote blijdschap! Wij werden ontvangen op een zonovergoten terras van de Orangerie in Poortugaal, waar we ons verbaasden over het feit dat een baby met zoveel mensen om haar heen en zoveel drukte ook gewoon zo lief kon blijven doorslapen. Wij mochten hier de felicitaties overbrengen namens alle Zwervers en hen veel wijsheid, geluk en liefde voor hun kindje toewensen. Waarbij wij toch ook weer hier, enige Zwervers mochten begroeten. Onderlinge belangstelling in vooren tegenspoed, het werkt!! Met een ouderwets fijn Zwerversgevoel in ons hart gingen we weer huiswaarts.

Toen die tweede augustus 2006. Op zichzelf een gewone warme zomerdag, zo te zien, niks bijzonders. Totdat je dat bericht krijgt van een overlijden. Het overlijden van een wel heel bijzondere, in hart en nieren echte Zwerverssupporter, iemand die in het verleden zijn sporen meer dan verdiend heeft. En daarom dan ook terecht de titel van erevoorzitter droeg. We hebben het nu over Teun Hagendijk, de man die lange tijd voorzitter was van onze vereniging en tijdens vooral die periode de club van vele dingen voorzag, waarvan ik er maar één wil noemen, want als ik alles moet noemen heb ik waarschijnlijk te weinig papier. En dat ene ding wat ik bedoel, zie je al direct als je ons complex betreedt, heel markant staat daar in volle glorie: onze tribune! Deze geweldige man overleed op zondag 30 Juli 2006. Zijn gezondheid werd steeds zwakker en naar wij begrepen is hij na een moedige strijd op die zondag overleden. Wij zijn op 3 augustus jl. op rouwbezoek gegaan en hebben in stilte afscheid genomen van een echte Zwerver. In hetzelfde vertrek waar ook Teun was, hing het bloemstuk van de club waar hij zo trots op was, dan kan je op dat moment alleen nog maar denken: Bedankt Teun, rust in vrede! Als je dan op die avond een aantal Zwervers ziet die ook afscheid komen nemen van een groot man en hun medeleven komen betuigen aan hen die achterblijven, maar een groot aantal is er de dag daarop tijdens de begrafenis ook weer, dan weet je ook dat het verenigingswerk van Teun niet voor niets is geweest, immers hij stond altijd voor dat echte verenigingsgevoel, iets dat iedere Zwerver moet hebben, in voor en tegenspoed! Ook hierin is Teun een echte voorvechter geweest. Wij wensen langs deze weg zijn familie en vrienden heel veel kracht toe bij het verwerken van dit zo grote verlies. Wij willen dit bericht beëindigen met een gedicht van maar twee regels, echter in die twee regels is eigenlijk alles omvat, moge dit als troost dienen voor hen die achterblijven: Begrensd was voor jou het heden, Onbegrensd zijn voor ons de goede herinneringen aan jouw verleden!

Maar dan volgt er toch weer na dat zo trieste bericht een wel heel blijde boodschap! Die boodschap kwam van onze goede Zwerversvrienden uit Barendrecht. De familie Gert Jan, Yvette en de klein Lisa Klop, want daarover gaat het ditmaal, mochten na een voorspoedige bevalling van een kerngezonde baby, dit prachtige kindje welkom heten in hun midden. Timon Wouter, want zo heet de nieuwe telg, lag toen ik binnenkwam die dag, dd. 14 augustus j.l. voor mijn beschuit met muisjes, in de armen van zijn trotse moeder te genieten van zijn avondmaal. De begroeting was bij deze fijne mensen allerhartelijkst. En onze driejarige Lisa, waarvoor we ook al 3 jaar geleden op kraambezoek waren, zat al snel naast mij op de bank, om vol trots over haar lieve kleine broertje te vertellen, die geboren is op 28 Juli 2006. Ik had m.i. haar warme sympathie gewonnen, want tussen twee zinnen van haar boeiende verhaal door vroeg ze: Wil je mijn kamer even zien? Toen ik eerst ietwat aarzelend naar mama en papa keek, zag ik hen beide geamuseerd ja knikken, als ik maar niet naar de rommel zou kijken, en ik kan u verzekeren dat ik veel kinderspeelgoed heb gezien en geen rommel. Een ieder die dit leest zal begrijpen dat ik geen weerstand kon bieden aan deze mooie invitatie. Op haar kamer liet zij trots haar spulletjes zien. Ik vertelde haar dat ik in mijn hele leven nog nooit zo een mooie kamer had gezien, waarop zij heel spontaan ook alle andere kamers wilde laten zien. Dit kon ik verijdelen door haar te overtuigen dat wij toch weer snel naar haar kleine broertje moesten gaan kijken. En…? Vroeg Yvette ietwat bezorgd, erg veel rommel? Ik kon haar met recht gerust stellen, ik had geen rommel gezien. Kortom was ook dit weer een bijzonder bezoek, bij ook nu weer die echte fijne Zwervers! Tenslotte nog de mededeling dat de koffie en de beschuit met muisjes van een bijzondere kwaliteit was en de ontvangst geweldig en warm! Met dat zelfde warme gevoel ging ik weer huiswaarts, in de wetenschap dat we allemaal bij een fantastische club mogen horen! Wij wensen tenslotte deze fijne mensen alle geluk en wijsheid toe om hun kindje in gezondheid groot te brengen. hem wel mee voor jou hoor. Ik kon niet anders doen dan zeggen dat ik heel dom was om die mooie tekening te vergeten en dat ik het ook heel fijn zou vinden als de tekening op de voetbal dan zou krijgen. Ten tijde dat ik dit stuk schrijf heb ik Lisa nog niet gezien, maar ik wacht in spanning af.

(maar wel als je helemaal genezen bent) terug op het veld te zien. En als je nog niet voetbalt, zien we je graag op de Groote Stee! Dit was het dan weer wat betreft onze bezoeken van de afgelopen periode en zeggen graag tot de volgende keer!

Ik dacht met deze laatste zin mijn relaas over het zo mooie bezoek aan de familie Klop wel te hebben beëindigd, maar dat is niet zo. Want toen ik met mijn vrouw op donderdag 23 augustus j.l. boodschappen deed in de Keizerswaard, kwamen wij de familie Klop tegen. Papa duwde het boodschappenwagentje en daarin zat als een vorstin onze Lisa. Ik was, zo vertelde zij, de tekening die zij voor mij gemaakt had vergeten! Maar zo verzekerde zij mij, als ik met papa weer bij de voetbal kom, neem ik

Tenslotte dan nog een bericht waarvan wij behoorlijk schrokken. Op 26 augustus j.l. voetbalde ons eerste tegen Excelsior Pernis, bij deze wedstrijd raakte onze Mario Spencer ernstig geblesseerd, hij scheurde zijn milt. In eerste instantie had niemand er nog besef van dat zijn milt gescheurd zou kunnen zijn, maar later bleek dat wel zo te zijn. Mario moest meteen naar het ziekenhuis, waar hij dan ook gelijk werd geopereerd. Het gebeurde allemaal, zo zei hij zelf, zonder enige opzet van wie dan ook, de keeper van de tegenpartij en hijzelf sprongen naar de bal, waardoor zij met elkaar in botsing kwamen. Daardoor voelde hij een beetje pijn in zijn zij, maar sloeg daar verder geen acht op, immers, (zo zei hij) je voelt wel vaker iets. Hij bleef dus gewoon verder voetballen. Maar na ongeveer een kwartiertje kreeg hij toch zoveel pijn dat hij moest uitvallen. Er werd aangeboden om hem met de auto thuis te brengen, maar zei Mario, dat is niet nodig hoor ik ben met de fiets en ik kan gemakkelijk zelf naar huis. Maar halverwege deze rit moest hij toch afstappen om zijn vriendin te bellen. Zij heeft hem toen opgehaald en is (heel verstandig) met hem naar het ziekenhuis gereden. Daar constateerde de arts dat de milt was gescheurd. Onze arme Mario moest onder het mes. Wij hebben even de tijd genomen om hem een beetje bij te laten komen, maar zijn donderdag 31 augustus bij hem op bezoek gegaan in het Zuiderziekenhuis. Tot onze grote blijdschap troffen we hem voor het eerst naast zijn bed. Het ging gelukkig weer zo goed dat hij op dat moment voor het eerst (maar wel heel voorzichtig) wat uit bed mocht. We hebben gezellig wat zitten babbelen, een koppie koffie gedronken en hem bezworen dat hij er iedere zaterdag ook voor ons plezier altijd is, maar wij hebben hem ook beloofd dat zolang hij niet mag voetballen, dat wij allemaal er voor hem zullen zijn. Ook al voetbalt Mario even niet, hij is en blijft één van ons!! Mario wij wensen jou een snelle en algehele beterschap toe en hopen jou weer zo snel mogelijk

Als we zijn naam noemen, zullen de iets oudere Zwerverssupporters hem in hun dromen weer terugzien, de man die rond de jaren 70 in ons eerste voetbalde en die, wanneer hij scoorde, zijn fans in verrukking bracht als hij die goal met een koprol of soms zelfs met een salto bekroonde. Zijn naam? Pierre Eyfferts! Onze arme Pierre, in zijn hart nog steeds diezelfde Zwerver maar fysiek op zijn huidige leeftijd misschien ietsje minder, had een heel lastige herniaoperatie ondergaan. Dat was voor ons reden genoeg om hem een groet en bemoediging, vergezeld van een fruitmandje, namens de IJ.V.V. en S.V. te brengen. De 26e september j.l. werden we op zijn eigen hartelijke wijze bij hem thuis ontvangen. Gelukkig had hij het ergste gehad, zoals hij zelf vertelde en ging het weer de goede kant op. Na een gezellig en onderhoudende conversatie gingen we weer huiswaarts met weer dat fijne gevoel in ons hart, dat we telkens hebben als we weer bij echte Zwervers op bezoek waren. Pierre (ouwe Rakker) wij wensen jou een spoedig en algeheel herstel toe, namens alle Zwervers en hopen je weer snel op de Groote Stee aan de kaarttafel te mogen begroeten!

Op zaterdag 23 september j.l. speelde de bij ons allen bekende Peter Smit zijn wedstrijd met zijn makkers van het vierde, toen hij tijdens een duel lelijk ten val kwam, waarbij hij zijn schouder zodanig blesseerde dat hij voorlopig is uitgeschakeld. De arme Peter viel daardoor uit en moest voor onderzoek naar het ziekenhuis, waar een scheurtje in het schouderblad en een ontwricht sleutelbeen werd geconstateerd. Dit was voor ons reden genoeg om hem een troostbloemetje en daarbij ook een medeleven van de mooiste club van de wereld te laten bezorgen in het tamelijk verre Den Briel. Van hieruit wensen wij met z’n allen Peter een snelle en algehele beterschap toe en hopen weer zo snel als maar even kan Peter weer te zien voetballen.

Zo dat was het dan weer voor deze periode. Blijf gezond en tot de volgende keer!

door Kevo

Rondom het vlaggenschip van IJ.V.V. De Zwervers is er altijd wel wat te beleven. Zowel in goede als in slechte zin. Het is een trouwe gewoonte dat we eerst met het goede nieuws beginnen, maar deze keer begin ik met een slechter bericht en dat betreft onze aanvoerder van het 1e Mario Spencer. Mario is helaas voor een langere periode door een vervelende blessure uitgeschakeld. In de bekerwedstrijd Excelsior P. – De Zwervers kwam hij al na 10 minuten spelen in botsing met de keeper van Excelsior P. Het liet zich aanzien als een onschuldige botsing maar Mario bleef last houden in zijn linker zij . Later bleek dat hij diezelfde avond nog per ambulance naar het Zuiderziekenhuis werd afgevoerd en nog diezelfde nacht werd geopereerd. Hij bleek een gescheurde milt te hebben opgelopen en had veel bloedverlies. Na enkele dagen mocht hij het ziekenhuis verlaten. Bij onze eerste thuiswedstrijd op 16 september tegen ’s-Gravenzande vv kwam Mario ons, met zijn vrouw, supporten. Voetballen is er nog even niet bij, maar wij zijn al blij dat hij zich weer op weg begeeft naar “De Groote Stee”.

EEN TRADITIE HERSTELD.

Hij/zij is weer terug en dan heb ik het over de PUPIL van de week. Er is toch weer voor gekozen om bij iedere thuiswedstrijd van deze kompetitie het veld op te komen met een PUPIL van de week en op 16 september was dat Dennis Kooy (E-pupil). Naast de prachtige middag die hij beleefde kreeg hij een oranje leren bal met alle handtekeningen van de spelers erop, mocht hij in plaats van de scheidsrechter de toss verrichten tussen beide aanvoerders. Ook mocht hij nog met een gave dribbel de keeper van de tegenpartij proberen te passeren, wat hem met een prachtig schot ook lukte en hij mocht ook nog met zijn favoriete speler op de foto. Zijn zaterdagmiddag kon niet meer stuk.

”MAN OF THE MATCH”

Door de Supporters Vereniging wordt er iedere thuiswedstrijd een Man of the Match gekozen. De winnaar van de dag ontvangt een waardebon (beschikbaar gesteld door SPORT 2000) en van de S.V. een snack of drankje. Bij onze eerste echte thuiswedstrijd tegen ’s-Gravenzande vv was het onze keeper Remy Brugts die door zijn goede reddingen vooral in de tweede helft, de prijs in ontvangst mocht nemen. Bij de 3e thuiswedstrijd, die door ons met 2-1 werd gewonnen van het altijd lastige Die Haghe, was de prijs voor Arie Heiden.

Ook deze maal stellen wij weer enkele spelers aan u voor en als eerste is aan het woord Jeffrey Boslooper.

“Mijn naam is Jeffrey Boslooper, 22 jaar. Ik ben bezig met mijn 2e seizoen op De Groote Stee. Voorheen heb ik eigenlijk alleen nog maar in jeugdelftallen gevoetbald. Ik ben als 5 jarig ventje begonnen bij Feyenoord waar ik 9 jaar gevoetbald heb. Vervolgens heb ik de overstap gemaakt naar Barendrecht, waar ik 4 jaar in de landelijke B en A jeugd heb gevoetbald. In deze 4 jaar heb ik ook samengespeeld met Tim, Remy en Mark. Na mijn laatste jaar in de A-tjes heb ik eigenlijk een beetje het plezier in het spelletje verloren. (Ik snap nog steeds niet waarom want het is het mooiste spelletje dat er is) Na 3 jaar moest en zou ik dan ook weer gaan voetballen. Mijn keuze viel op De Zwervers, mede doordat Tim er ging voetballen. Na het eerste half jaar onder Paul in het 2e te hebben gespeeld, heb ik vlak voor de winterstop mijn debuut in het 1e gemaakt tegen Zuiderpark. Uiteindelijk heb ik de mooie seizoenafsluiting met het 1e ook nog mogen meemaken. Dit seizoen zal een stuk zwaarder worden. Zoals iedereen weet is er een hoop ervaring weg en hebben we veel nieuwe jongens. Toch heb ik er alle vertrouwen in dat we ook dit seizoen goed zullen afsluiten, omdat we met de week groeien. Promoveren zullen we niet maar een plek bij de eerste 9 moet te doen zijn. Mijn favoriete plek in het elftal is toch rechtshalf / rechtsbuiten. Op links zou ik ook nog wel uit de voeten kunnen. Ik heb in het verleden echt al op iedere positie gespeeld. Van spits tot laatste man en van linksbuiten tot rechtsback. Ik heb alleen nog nooit in het doel gestaan en dit zal nooit gebeuren ook want daar bak ik echt niks van. Naast het voetballen zet ik mij ook nog met veel plezier in als trainer van de D2. Dit doe ik omdat ik het erg leuk vind om te doen en omdat het deels aansluit bij mijn studie. Ik zit namelijk in mijn laatste jaar Sportmanagementstudie die ik volg aan de Haagse Academie voor sport. (voorheen de HALO) Al met al heb ik het dus erg naar mijn zin op De Groote Stee. Ik heb dan ook absoluut geen spijt dat ik vorig seizoen voor deze mooie vereniging heb gekozen”.

Grebro

Glas & Lijsten

Ruim assortiment glas & lijsten op maat gemaakt. Wij leveren o.a.:

- (on)geslepen glas en spiegels

- reparaties aan huis of werkplaats

- zandstraalwerk / glas in lood

- (foto) lijsten / inlijstwerk

Treubstraat 13-15 R,dam 010-2653945 openingstijden: di t/m za van 09.00 tot 17.30u

De volgende speler staat klaar en dat is Nilton Borges.

Naam: Nilton Borges

Geboortedatum: 22-06-1975

Geboorteplaats: Rotterdam

Burgerlijke staat: Ongehuwd

Kinderen: 2 dochters

Beroep: Senior IT Support Engineer

Mijn ouders komen van Cabo Verde, maar ik ben geboren en getogen in Rotterdam. Ik ben een Rotterdammer in hart en nieren en daar ben ik trots op. Bij mij zit er dus voornamelijk "Groen/ Wit" in het bloed, uiteraard, maar ook heel veel "Rood/ Wit"; je begrijpt dus vast wel dat mijn favo - riete club dan dus ook alleen maar Sparta Rotterdam kan zijn. Ik wilde er ook altijd gaan voetballen, maar toen ik 10 jaar was ben ik begonnen met voetballen bij R.V.V. Bloemhof, omdat mijn vrienden daar ook voetbalden. Ik ben blij dat ik destijds die keuze heb gemaakt, want ik heb daar met veel plezier gevoetbald en heb daar ook echt een geweldige tijd in de jeugd gehad. Op een gegeven moment moest ik de overstap naar de senioren maken, maar daar zat ik niet echt op te wachten. Ik ben toen op mijn 17e gestopt met voetballen, maar het bloed kruipt waar het niet kruipen kan, dus op mijn 20e hield ik het niet meer en ben ik weer begonnen met voetballen. Door allerlei omstandigheden ben ik toen gaan zwerven, van club naar club. Zodoende ben ik bij verscheidene verenigingen actief geweest: HWD, DOTO, VVOR, XERXES/DZB, SMITSHOEK en ALEXANDRIA '66, om er maar een aantal te noemen. Nu speel ik bij IJ.V.V. De Zwervers en mag