Verklaring van Antwerpen, aangenomen op 23 juni 2022

e Antwerp Declaration adopted on 23 June 2022 e European continent is undoubtedly at a historical crossroads. With the “Antwerp Declaration”, the European political party Identity and Democracy intends to underline the added value and superiority of the concept of national sovereignty. e conference on the future of Europe was a theatrical performance of selfglori cation, as the ID party had feared from the start. Originally intended to compensate for the democratic de cit caused by the composition of the European Commission in 2019, the conference turned out to be a

Since Brexit, the cooperation of European member states within the European Union has been mainly and paradoxically characterised by the further acceleration of centralisation and by the installation of a unitary state that is substituting for member states. e EU seizes the opportunity provided by every crisis to reinforce and accelerate this development. Such was the case with the Coronavirus crisis, and also appears to be the case with the war in Ukraine.

Het Europese continent staat ongetwijfeld op een historisch kruispunt. Met de «Verklaring van Antwerpen» wil de Europese politieke partij Identiteit en Democratie de meerwaarde en superioriteit van het concept van nationale soevereiniteit onderstrepen.

Sinds de Brexit wordt de samenwerking van de Europese lidstaten binnen de Europese Unie vooral en paradoxaal genoeg gekenmerkt door een verdere versnelling van centralisatie en de installatie van een eenheidsstaat die in de plaats komt van de lidstaten. De EU grijpt elke crisis aan om deze ontwikkeling te versterken en te versnellen. Dit was het geval met de crisis naar aanleiding van het coronavirus en dit lijkt ook zo te zijn met de oorlog in Oekraïne.

De Conferentie over de Toekomst van Europa was een theatervoorstelling van zelfverheerlijking, zoals de ID Partij vanaf het begin vreesde. Oorspronkelijk bedoeld om het democratisch tekort als gevolg van de samenstelling van de Europese Commissie in 2019 te compenseren, bleek de conferen- huge failure. A few hundred citizens were selected to participate, and their meetings were manipulated and directed to produce a list of proposals that is basically a copy of the most advanced unitary state projects of the EU. For example, the fact that the migration proposals emanating from the conference essentially mirror, and sometimes literally reproduce, those presented in the Commission’s 2021 Migration Pact, constitutes one tie een enorme mislukking. Een paar honderd burgers werden geselecteerd voor deelname en hun bijeenkomsten werden gemanipuleerd en gestuurd om een lijst met voorstellen op te stellen die praktisch een kopie is van de meest verregaande eenwordingsprojecten van de EU-eenheidsstaat. Zo is het feit dat de migratievoorstellen van de conferentie in wezen een afspiegeling – en soms een letterlijke weergave – zijn van de voorstellen in het mi-