AANVAARDINGSREDE DOOR HANS DE CEUSTER

Patsy en Payoke krijgen een Prijs –en wat voor een?

Vandaag krijgen we de Prijs voor het Vrijzinnig Humanisme en dat als erkenning voor het werk dat Patsy meer dan 35 jaar geleden startte. Het bijzondere is dat de éérste prijs die Patsy kreeg voor haar werk er ook een was die vanuit het humanisme gegeven werd. Namelijk de Ribbius Peletier Prijs voor ‘het bevorderen van het praktisch humanisme met betrekking tot vrouwenzaken’ en in 1994 was ze de eerste laureaat voor deze prijs.

Vandaag voelt dus aan als de bekroning op het werk dat reeds enige tijd geleden gestart werd en dat ons langs kronkelende paden bracht tot vandaag.

Wat betekent vandaag voor Payoke en wat is Payoke vandaag?

Vandaag is Payoke een referentie voor wat betreft het onthaal, de opvang en de begeleiding van slachtoffers mensenhandel, en dat in al zijn vormen.

Vandaag is Payoke een solide partner binnen het multidisciplinaire team dat deze vreselijke misdaad aanpakt. Vandaag is Payoke nog steeds de organisatie die aan de weg timmert om wat we doen, steeds beter te doen, want het kan en moet beter.

Wie? Dat zijn de medewerkers en vrijwilligers van Payoke die zich dagelijks inzetten om opnieuw kracht en hoop te geven aan die mensen die onder volledige controle door de vreselijke misdadigers als object werden uitgebuit, geen ontsnappen aan.

Wie? Het zijn alle mensen die ooit voor de bloei en groei van Payoke hebben gewerkt. Al de mensen die er van in het begin bij waren, van in het begin mee aan boord zijn gestapt en al degenen die er nog zullen bijkomen.

Al die mensen die met hun volle hart ervoor gingen om samen met Patsy de slavernij een halt toe te roepen, om de slachtoffers van slavernij als mensen op te vangen en te begeleiden, en om recht te doen gelden. Want dat is de missie van Payoke.

Dat Patsy voor haar baanbrekend werk 29 jaar geleden reeds een humanistische prijs kreeg is geen toeval, want de humanistische waarden en de methoden van de humanistische geestelijke begeleiding maken deel uit van het hart van Payoke.

Vandaag is Payoke een springlevende organisatie met veel ambitie, en met bruisende, enthousiaste medewerkers, maar ook een organisatie die koorddanst boven een diep ravijn gevuld met krokodillen en af en toe gaat er een stevige stroomstoot door dat koord.

Inderdaad, Payoke heeft het niet gemakkelijk. We gingen de afgelopen jaren door een hevige storm en, hoewel we het hoofd boven water blijven houden, is het lichaam best wel moe. De kust is echter in zicht en er zijn wel degelijk reddingsbootjes onderweg en we hopen dat we het redden.

We zijn positivisten. Dat is onze plicht, want wie gaat er anders de slachtoffers van een van de meest vreselijke misdaden, namelijk mensenhandel en slavernij, helpen? Wie?

Graag zou ik nooit meer een prijs voor Payoke in ontvangst willen nemen, want dat zou betekenen dat onze opdracht geslaagd is en dat er geen slavernij meer is. Maar tot we dit bereiken willen we nog veel mensen helpen en zullen er nog veel mooie mensen het Payoke-team vervoegen.

Uit naam van Payoke, en van alle medewerkers, bedankt.

Bedankt om ons de Prijs van het Vrijzinnig Humanisme te geven.