tekst Marcella Das beeld Cindy Timmer
Ze kwam vers van het vwo en wist dat ze alles zou kunnen gaan doen. Eindeloos liep derdejaars Illustration Cindy Timmer (22) Open Dagen af, maar niets raakte haar echt. Tot ze bedacht dat ze naar de kunstacademie kon om te doen wat ze altijd al wilde: tekenen. Ze zakte voor de eerste toelating aan de HKU. ‘Gelukkig maar, anders was ik kapotgegaan.’ ‘Van je hobby je werk maken bleek een illusie’, aldus Cindy. Ze vindt het meer dan terecht dat ze die eerste keer is afgewezen, want ze wist zich totaal geen raad met de vragen. Als ze was aangenomen, was ze onderuit gegaan. Omdat ze totaal geen beeld zou hebben van de kritiek die je tijdens de opleiding krijgt. Bovendien wist ze toen ook niet dat illustreren veel meer inhoudt dan het maken van esthetisch mooie plaatjes. lievelingskleur Een halfjaar werkervaring en zelfstandigheid later probeert ze het opnieuw. Met succes. ‘Het grappige is dat je niet eens goed hoeft te kunnen tekenen om te worden toegelaten. Het gaat om de variëteit in je aanbod en de onderbouwing van je keuzes. Het antwoord dat blauw je lievelingskleur is, wordt uiteraard niet getolereerd.’ Daar begon de opleiding die Cindy ‘loodzwaar’ noemt. Loodzwaar en intens confronterend. ‘Er wordt ongebreidelde kritiek gegeven op dingen die heel persoonlijk zijn en soms snapte ik daar helemaal niets van’. Ja, ze heeft vaak overwogen om te stoppen. Maar ze kon niet: ‘Ik wilde niets anders doen dan dit, ik MOET gewoon tekenen’.
20
.UNST N° 30 2014
Nu, als derdejaars, begrijpt ze alle kritiek. Tijdens het illustreren lever je vrijheid in - ‘je kunt niets meer maken zonder dat er een goed verhaal aan voorafgaat’ - maar je leert inhoud toe te voegen aan je werk. Ze vindt dat ze daarin grote stappen heeft gemaakt. ‘Mijn familieleden begrijpen het nog steeds niet, die worden vooral blij van mooie plaatjes. Ik ben ooit gezakt voor een opdracht en heb vervolgens mijn werk verknipt tot een collage om samenhang te creëren. Mijn vader vond het verschrikkelijk en kon het niet aanzien, maar ik ben daardoor ruimschoots voor mijn herkansing geslaagd.’ Natuurlijk heeft ze zich afgevraagd waarom de opleiding zoveel waarde hecht aan beelden met betekenis, als buitenstaanders zich vaak toch focussen op de schoonheid ervan. Inmiddels begrijpt ze heel goed waarom het om betekenis draait: ‘Als je iets moois wil maken, doet de boodschap er niet zo toe. Maar bij een beeld voor Amnesty International of iets omtrent kindermishandeling, is de boodschap essentieel’. Volgens Cindy weet een goede illustrator met een zo minimaal mogelijk beeld zo veel mogelijk te zeggen. ‘Wat niet betekent dat ik niet nog steeds graag mooie dingen maak. Dat blijf ik er bewust naast doen, die balans is belangrijk voor mij.’
9 DECEMBER 2013 — 23 MAART 2014
21