REALIZM SOCJALISTYCZNY W WARSZAWIE
1949 roku przez Jerzego Grabowskiego wskazują, iż Warszawa przyszłości miała szybko zepchnąć w cień Warszawę historyczną z odbudowanymi zabytkami, które muszą być jej ozdobą, a nie dominantą. [...] Warszawa wieku XX i następnych, Warszawa Polski Ludowej, Polski dążącej do socjalizmu, musi świadomie, programowo i zdecydowanie bić się o swoją własną skalę miasta milionowego [...]. Nie ulega wątpliwości, że skala Placu Zwycięstwa, nie mówiąc już o Placu Teatralnym, czy Rynku Staromiejskim, nie jest skalą dla stolicy Polski Ludowej, skalą masowych manifestacji ludu pracującego22. W wielkim albumie Sześcioletni plan odbudowy Warszawy, którego fikcyjnym autorem był Bierut, przedstawiono w sposób przystępny dla mas pracujących, a więc głównie pismem obrazkowym, czym różni się w Warszawie ponura przeszłość od postępowej teraźniejszości i świetlanej przyszłości. Jednak obok propagandowych kłamstw i nonsensów można w tej księdze znaleźć sporo interesujących, choć z obecnego punktu widzenia raczej upiornych, wizualizacji Warszawy przyszłości, jak też wiele cennych zdjęć obrazujących bieżący stan inwestycji.
29. Manifestacja ludowa na ul. Marszałkowskiej – wizja rysunkowa, 1950 r. [wg: Bierut 1950, rys. K. Marczewski]
22
„Stolica” 1949/16-17, s. 9.
45