Jarosław Zieliński
akcentem wyodrębniającym ten zespół zabudowy spośród sąsiedniej zabudowy. Budynki, wyróżnione II nagrodą honorową SARP w 1953 roku, miały uzyskać bogaty wystrój z arkadowymi witrynami, łukowymi i trójkątnymi naczółkami okien pięter oraz attyką z obeliskowymi sterczynami i figuralnymi rzeźbami. Ostatecznie ukończono tylko cztery bloki od ulicy Puławskiej, rezygnując z wszystkich wspomnianych elementów wystroju460. Bibliografia Chrzanowski Andrzej: Mokotów Racławicka – nowe osiedle mieszkaniowe „Stolica” 1953/42, s. 8-9. (K.-a): Nowe domy na Puławskiej „Stolica” 1955/30, s. 2. (K.-a): W osiedlu na Racławickiej „Stolica” 1955/24, s. 2. Krzyżakowa Krystyna: Racławicka zachodnia „Stolica” 1955/26, s. 3. Litterer W. [red.]: Osiedle Mokotów, Warszawa 1953. Nowicki J.: Osiedle WSM na Mokotowie „Architektura” 1948/4, s. 9-14. Pietraszewski W.: Mieszkamy na Mokotowie „Stolica” 1951/6, s. 6-7. Pr.J.: Korekta projektu Mokotowa „Stolica” 1953/49, s. 5. Osiedla na Ochocie Osiedle Ochota I rozplanowane urbanistycznie przez Pracownię XVII Miastoprojektu-Stolica pod kierunkiem Aliny Malinowskiej na 41 hektarach pomiędzy ulicami Grójecką, Nowo-Opaczewską (później Wery Kostrzewy, obecnie Bitwy Warszawskiej 1920 roku), Szczęśliwicką i Kopińską powstało na terenach zabudowanych już przed 1914 roku ubogo i chaotycznie zarówno drewnianymi domami, jak i kilkupiętrowymi czynszówkami. W okresie międzywojennym powstało tu sporo nowoczesnych kamienic i standard dzielnicy (dawnego przedmieścia) zaczął się podnosić. W czasie wojny najstarsza część zabudowy uległa zupełnemu zniszczeniu, natomiast nowsze domy odremontowano i można je było adaptować do zespołu zabudowy osiedla. Zgodnie z projektem urbanistycznym wzdłuż południowego skraju osiedla wytyczono oś urbanistyczną prostopadłą do Grójeckiej, czyli Nowo-Opaczewskiej, która była odgałęzieniem starej ulicy Opaczewskiej obejmującej jeszcze wówczas nazewniczo także dzisiejszą ulicę Banacha. Miał być to szeroki pas zieleni ujęty dwoma jezdniami i pierzejami zabudowy. W połowie długości widok przewidywano zamknąć „ośrodkiem kulturalno-oświatowym” i ulokowanym
460
Rysunek projektowy fragmentu elewacji, zob.: „Architektura” 1953/7, s. 180.
358