REALIZM SOCJALISTYCZNY W WARSZAWIE
zaprojektowane najpierw w formach klasycyzującego modernizmu, a po poprawkach w klasycystycznym nurcie socrealizmu304. Kolumny westybulu o barwnych stiukowych trzonach oraz pilastry akcentujące podziały w centralnej sali eliptycznej mają charakterystyczne kapitele, stylizowane na korynckie, ale z użyciem motywu liści tataraku, a nie akantu. Salę eliptyczną nakryto kopułą ozdobiona freskami wyobrażającymi cztery miasta polskie: Warszawę, Kraków, Łódź i Szczecin oraz cztery stolice republik ZSRR: Wilno, Mińsk, Kijów i Moskwę. Autorami tych kompozycji byli Edward Kokoszko, Józef Sławiński i Jerzy Karcz. Sztukatorska wić akantu w dwóch supraportach otaczała godła PRL i ZSRR. Klatkę schodową wyróżniała artystycznie kuta balustrada oraz fryz wiążący kompozycyjnie sześć rzeźb sym259. Centralny Klub TPPR – sala eliptyczna i jej supraporta bolizujących przemysł, rolnictwo, żeglugę, [wg: „Architektura” 1952] naukę, budownictwo i obronność. Ich twórcami byli Roman Łukijanow i Danuta Tomaszewska-Kolarska. Według Krystyny Krzyżakowej: powrót do tradycji powiązania w jednym obiekcie architektury z rzeźbą i malarstwem monumentalnym, zastosowany na obiekcie TPP-R, został oceniony przez komisję artystyczną, powołaną przez Ministra Kultury i Sztuki jako nowatorski i twórczy na drodze realizmu socjalistycznego w architekturze305.
260. Centralny Klub TPPR – klatka schodowa i jedna z jej płaskorzeźb [wg: „Architektura” 1952] 304 305
Por.: „Stolica” 1949/51, s. 6 i 1951/9, s. 5-6. „Stolica” 1951/9, s. 5.
241