39. Neony firm „Antiba” i „Majde”, ok. 1938.
41. Reklama „Herbewo” – Focha 12, róg Senatorskiej. Rekonstrukcja stanu z 1939.
o trójkondygnacyjnym napisie zwieńczonym wizerunkiem rewolweru, osadzona na prawym pawilonie od strony Alej Jerozolimskich. Funkcjonowała równocześnie z reklamą „Antiby”, ale być może była wcześniejsza. Zaskakujący szczegół słynnej reklamy MYDŁO SCHICHT JELEŃ, niewidoczny na fotografiach, ale wyraźnie uchwycony w filmie, to cyfrowy zegar, wskazujący godzinę 11.08 wieczorem, umieszczony u podstawy sylwetki skaczącego jelenia w kole. To bodaj jedyny taki przekaz i na temat cyfrowych przedwojennych zegarów w nocnym krajobrazie miasta nic ponadto nie wiemy. Omawiany neon wieńczył ogromną kamienicę u zbiegu al. Trzeciego Maja (dziś Aleje Jerozolimskie) i Nowego Światu. Powstał przed 1934 r. Było w Warszawie kilka innych neonów z takim samym godłem, z których jeden ustawiono na istniejącym do dziś gmachu przy ul. Nowy Zjazd 1, gdzie ówcześnie mieściły się m.in. biura koncernu „Schicht-Lever”. 28 | Neony – ulotny ornament warszawskiej nocy
40. Neon „Schichta” – al. Trzeciego Maja 50, róg Nowego Światu, po 1930.
42. Neon firmy „Plutos” – Marszałkowska 106. W głębi neon „Wedla” na rogu Chmielnej; ok. 1932.
Najciekawsza reklama związana z wyrobami tytoniowymi należała do Towarzystwa Akcyjnego „Morwitan Herbewo” i od końca lat 30. stała na dachu zabytkowej kamienicy Uruskich u zbiegu ul. Focha (dziś Moliera) i Senatorskiej, a więc we wschodniej pierzei pl. Teatralnego. Nazwa firmy, handlującej hurtowo gilzami i bibułkami, ograniczona do słowa HERBEWO, została zestawiona w anagram wewnątrz pięciobocznej tarczy zwieńczonej triadą blankowanych wież. Po prawej stronie tego logo zaprojektowano długi, nieco ukośnie ułożony papieros ze smużką dymu, nad nim powtórzono jednowyrazową wersję nazwy spółki, pod nim zaś – przy prawym końcu napis: ZWIJKI (GILZY) BIBUŁKI. Prawą stronę kompozycji zajmowała niezbyt wiernie oddana postać myszki Miki w krótkich spodenkach, wskazująca ręką logo firmy. Wyjątkowo potrafimy wskazać projektanta tej monumentalnej kompozycji, którym był znany po wojnie architekt Zygmunt Stępiński.