SPOTKANIA NA WSCHODZIE
się inspirację ryciną przygodnie ujrzaną w angielskim czasopiśmie. Data uwidoczniona na jednym z dwóch kartuszy elewacji wschodniej: „1835” z adnotacją „BUDOWAŁ” wyznacza zapewne zamknięcie budowy pałacu na pewnym etapie, jednak nietożsamym z jego obecną formą. Co do działań budowlanych na terenie całego zespołu, obecnie znane informacje nie pozwalają na pełną rekonstrukcję zdarzeń. Wiemy jednak, że pięć półkoliście zamkniętych okien w środkowej części elewacji ogrodowej stanowiło wówczas otwarty ganek, rodzaj podcieni. W 1841 r. powstała w parku oranżeria. Rok później, pod koniec 1842 r., do południowo-zachodniego krańca pałacu dobudowany został pawilon ogrodowy. Tak ukształtowana siedziba już w 1849 r. na osiem lat została jednak opuszczona przez rodzinę Fredrów, którzy
5
7 wyjechali do Francji. W tym samym roku, kiedy Aleksandrostwo powróciło do Beńkowej, syn – Jan Aleksander wziął ślub z Marią Mierówną. Niestety, zmarła ona przedwcześnie w 1862 r. Jan Aleksander miał realny wpływ na pałac dopiero od około dekady po śmierci Marii, jednak powzięte przez niego prace były zakrojone na szeroką skalę. Uzupełniał
6
Spotkania z Zabytkami
3-4 2012 |
51