ZABYTKI W KRAJOBRAZIE
5 5 |Ślady po dekoracjach kominków w skrzydle wschodnim pałacu: w przedpokoju
(zdjęcia: 2-5 – Natalia Gryzińska) ...............................................................................
Za umiejscowieniem jadalni w tym skrzydle przemawiałby fakt zlokalizowania pomieszczeń gospodarczych, w tym zapewne kuchni, w zachodniej oficynie. Być może przez Kłębowiec, a także Siemczyno, znajdujące się blisko granicy z Prusami, biegł szlak pocztowy z Berlina do Królewca. Na szlaku tym znajdowałyby się także Słobity i Kamieniec, z rezydencjami rozbudowywanymi na przełomie XVII i XVIII w. Wiadomo, że Słobity, pałac rodu Dohna-Schlobitten, miały wręcz przywilej pałacu królewskiego, w którym Spotkanie z książką
D
monarchowie zatrzymywali się w trakcie podróży. Kłębowiec swoją lokacją i architekturą pałacu wpisywałby się w ideę owego szlaku. Jeśli jest to prawdą, nie sposób spojrzeć bez żalu na ruiny pałacu, który niegdyś odwiedzało mnóstwo ludzi, a dziś niewielu wie choćby o jego istnieniu. Sytuacja ta może jednak ulec w najbliższym czasie zmianie, dzięki projektowi, który powstał we wrześniu br. w Urzędzie Gminy Wałcz. Projekt ten zakłada rewitalizację pałacu oraz jego najbliższego otoczenia. Przede wszystkim planowane jest uzupełnienie ubytków w koronie murów i spięcie ich wieńcem koronującym w celu stałego zabezpieczenia budowli do czasu, gdy znajdzie nowego gospodarza, który przywróci jej
dawną świetność. Ponadto, ruina pałacu ma stać się atrakcją turystyczną regionu i tłem dla plenerowych działań kulturalnych. Przyjęto, że taras po stronie południowej zostanie wykorzystany jako rodzaj plenerowej sceny, przed którą umieszczona zostanie widownia. Jednocześnie ustalono pełną odbudowę oficyny północno-wschodniej, która posłużyć ma za zaplecze dla opisywanych działań. Z kolei całkowicie zniszczona oficyna północno-zachodnia ma być pokazana jedynie w formie odtworzonych do wysokości około 0,5 m ścian zewnętrznych. Służyć ma za miejsce do różnego rodzaju biesiad i plenerowych warsztatów artystycznych. W celu połączenia dziedzińca z tarasem po stronie południowej zaproponowano stworzenie drewnianej kładki, biegnącej przez całą szerokość pałacu, wspartej na zrujnowanych sklepieniach piwnic i częściowo podwieszonej do murów obiektu. Rewitalizacji poddane zostanie także założenie parkowe, w którym zaplanowano przywrócenie pierwotnej zieleni oraz wprowadzenie ścieżek, ławek, oświetlenia oraz wieży widokowej. Można mieć nadzieję, że to przedsięwzięcie zostanie zrealizowane w krótkim czasie i przyczyni się nie tylko do podniesienia walorów turystycznych regionu, ale także do ocalenia przed zapomnieniem wspaniałej barokowej architektury pałacowej. Natalia Gryzińska
SKARBY PODKARPACKIE
okładnie cztery lata temu krótką informacją zamieszczoną w „Przeglądach, poglądach” („Spotkania z Zabytkami”, nr 12, 2006, s. 2) powitaliśmy narodziny „Skarbów Podkarpackich” – rozprowadzanego bezpłatnie popularnonaukowego czasopisma, obecnie dwumiesięcznika o zasięgu regionalnym, reginalno-transgranicznym (polsko-białoruskim i polsko-ukraińskim), a od dwóch lat, w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Rzeczpospolita Polska – Republika Słowacja 2007-2013, współfinansowanego przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, także polsko-słowackim (stąd tłumaczenia i streszczenia na język słowacki artykułów zamieszczanych ostatnio w periodyku). Pismo ukazuje się w Rzeszowie, jego wydawcą jest Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Promocji Podkarpacia „Pro Carpathia”, a poruszane w nim tematy wiążą się z archeologią, etnografią, historią, tradycją, turystyką i zabytkami województwa podkarpackiego. Redaktorem naczelnym „Skarbów” jest Krzysztof Zieliński, nasz wieloletni czytelnik i autor, który nigdy nie ukrywał, że tworząc nowe czasopismo do pewnego stopnia wzorował się na mających wtedy już trzydzieści lat tradycji i doświadczenia „Spotkaniach z Zabytkami”.
Nas cieszą najbardziej wypracowane w ciągu tych czterech pierwszych lat ukazywania się „Skarbów Podkarpackich” realne osiągnięcia ich twórców, determinacja w działaniu, widoczny rozwój i zarysowane cele. W felietonie od redakcji w tegorocznym 3. numerze (w numeracji ciągłej 22.) pisma czytamy m.in.: „Po szybkim przejrzeniu czytelnik tego numeru «Skarbów» dojdzie do wniosku, że dużo w nim miejsca poświęciliśmy wystawom. To pierwsze takie nasze otwarcie na tematykę muzealną, i tak już zostanie. Podkarpackie muzea to prawdziwe skarbnice kultury, coraz ciekawiej i wszechstronniej prezentujące swoje, i nie tylko, zbiory. A naszym zadaniem jest przekonywanie, że warto je odwiedzać nie tylko w Noc Muzeów”. W oczekiwaniu na pierwszy „mały jubileusz” pisma (numer 25., który ukaże się już niebawem) – życzymy wytrwałości i dalszego owocnego rozwoju. „Skarby Podkarpackie” można otrzymać bezpośrednio w redakcji pisma: Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Promocji Podkarpacia „Pro Carpathia”, 35-074 Rzeszów, ul. Gałęzowskiego 6/317, tel./fax: (17) 852 85 26, e-mail: krzysiek@procarpathia.pl lub pobrać ich wersję elektroniczną pod adresem http://www.skarbypodkarpackie.pl.
...............................................................................................................................................................................................................................
40
| Spotkania z Zabytkami – dla szkół
2010