. de yük arabaları geçiyord u. Metinle ben de varıp yanına
oturduk Selimin. Selim hiç hiç korkmuyordu. Hiç hiç kork madığını her haliyle anlatıyordu. Öylesine ki az bir sürede
kan ter içinde kaldı. Bir kasılıyor, bir kasılıyor . . . İlk sözü:
- Şimdi artık ben hiç korkmuyorum, .. oldu. · Korkacak
ne var bu dünyada
değil
mi,
korkacak?·
· Hiç bir şey yok,• dedim. · İnsan insandan korkar mı, insan insanı yer mi hiç? · •
Yer mi?· dedim.
Metin köpeği bıyık altından gülüyordu. Ben arada, işi bozacak diye ona sertçe ·bir göz atıyordum.
• İnsan insanın kurdu derler ya, sen kulakasma . ..
miş
Bana d a kaş altından. bütün gücünü gözlerine topla bakıyordu.
· İnsan insanın dostudur, arkadaş . ..
· Dünyada
her
insan
her
insanı
öldürseydi,
kadar bu dünyada hiç insan kalır mıydı? ·
şimdiye
•Kalmazdı. • ·Bak �u istanbula. Bak, ne kadar, ne kadar da, ne ka dar d a çok insan var. Yer gök, vapurlar,
trenler, evler.
ağzına kadar, zık gibi insanla dolu . • •Çok insan var, çooooook . . . •
• İnsanlar birbirlerini durmadan
öldürseler yeselerdi
bu kadar çok insan olur muydu? ·· · Olmazdı. •
· Bir d e insanlar savaş
yaparlarmış,
tüfekleri koca
manmış, uçaklara da tüfek doldururlarmış, durmadan bi ribirlerini,
sabahtan
akşamıara kadar öldürürlerJ]liŞ. ·
vıl, on yıl durmadan, gece gündüz, ama o başka. •
Bir
·O başka Selim . •
B i r kedi gibi yalandı, korkusu elle tutulurcana silini yordu usul usul. Arada sırada, kaçamak, bir anda uçup
giden, korku dolu bir göz atıyordu bana, Metine. Bunun
dışında korkusunu içine gömüyordu ve bundan dolayı d a
gerilmiş, zorluk çekiyordu. · Durup dururken
ribirlerini?
insanlar . niye · öldürsünler öyle bi
•
167