Yıkıcı güç kollektif özne volkan yaraşir

olan kıdem ve ihbar tazminatlarının kaldırılması gündemdedir.

Toplu sözleşmelerin fiilen işlevsizleştirilmesi yönünde adımlar atılmaktadır. Temel ekonomik ve sosyal kazanmaların gaspı hede­ flenmektedir. Sermaye, küresel rekabetin acımasızlığından dem vurarak, bu rekabetle baş etmenin ancak her düzeyde işçi maliyet­ lerinin hafifletîlmesiyle mümkün olacağını ileri sürüyor. İşçilerin bir anlamda iş bulmalarının mucize olduğu ve buna şükretmeleri yönünde vurgular yapıyor.

Türkiye’de 18 milyon ücretlinin bulunduğu ve bunun da ancak % 8’inin sendikalı olduğu düşünülürse, sınıfın ana gövdesini örgüt­ süzler ve güvencesiz işçiler oluşturmaktadır.

Sermaye hiçbir güvencesi ve geleceği olmayan bu işçilere asgari ücreti bile çok görüyor. Güvencesizler olağanüstü ağır koşullarda, günde ortalama 10-12 saat çalışıyor. Bu işçiler, yeni işçi cehen­ nemleri olan organize sanayi bölgelerinde, atölyelerde, KOBİ’lerde hayatlarını tüketiyor. Çok büyük bir oranı gençlerden oluşan, güvencesiz işçiler sistematik bir deformasyon yaşıyor. Bundan dolayı bilinç ve kimlikleri oturmuş değil. Geçmiş işçi kuşaklarıyla ilişkileri ve bağları yok. Ne yeterli sınıfsal ne de sendikal deneyim­ lere sahipler. Güvencesiz işçilerde formel eğitim düzeyi son derece düşük, lümpen eğilimler hakim ve kültürel dejenerasyon yaygındır.

Geleneksel değer yargıları reflekslerini belirliyor. İşçi olma üst kimlikleri oturmadığından alt kimlikleri öne çıkıyor. Metropolün cangılında ayakta kalmak ve tutunmak için özellikle hemşericiliğe, milliyetçiliğe ve dinsel eğilimlere sarılıyorlar.

Sınıfın bu genel tablosunun yanında 12 milyon işsiz bulunuyor.

Bu ülkede işsizlik ölümle eşdeğer olduğundan, işsizler kendilerini “hiç” hissediyor ve işçi sınıfının organik parçası olarak görmüyor.

Bugüne kadar işsizlere yönelik ciddi bir örgütlülüğün yaratılmaması da bu durumu kronikleştiriyor. İşsizler vahşi kapitalizmin yok edici şartları içinde her gün eziliyorlar. Sendikal hareketin giderek bir çıkar örgütüne dönüşmesi, statükosunu koruma arzusu bu kesime yönelik hiçbir adımın atılmamasını beraberinde getiriyor. Umut­ 116