Paris komünü g bourgin a adamov

Rehineler. 6 Nisan günü, İnsanî idealerine bir örnek ol­ mak üzere, 137. Federe Taburu bir giyotini ateşe vermişti.

Ama bu bahar havası uzun ömürlü olmayacaktı. Komün döneminin sonuna doğru, şüphecilik ve kinciliğin de yar­ dımıyla, gittikçe daha şiddetli tedbirler alınmağa girişildi.

Papazlar, şehir çavuşları, İmparatorluk devrinin siyasi­ leri ve Millî Savunma Hükümetinin üyeleri arasında git­ tikçe daha geniş çapta tevkifler yapıldı. Sonunda iş gelip istisnaî kaza (askerî mahkemeler ve sıkı yönetim mahke­ meleri gibi, olağanüstü hâllerde ve normal mahkemelerin dışında kurulan yargılama rejimi - Ç.N.) rejiminin zecrî tedbirlerine ve rehineler rejimine dayandı. 22 Nisanda Komün, Büyük Devrimin anısını canlandıran halk jüri­ leri kurmuş, ama savunma özgürlüğünü de tanımıştı. Versaylılarla ilk çatışmanın ertesinde Thiers, J. FaVre, Picard Dufaure, J. Simon ve Amiral Pothuau itham altına alına­ rak, bütün mallan “halkın adaleti” önüne çıkışlanna ka­ dar yed-i emine teslim edildi. Mayıs başlangıcında ise, Millî Selâmet Komitesi, Thiers’in evini yıkmak emrini verdi ve bu emir 12 Mayıs’ta Komün tarafından onayla­ narak uygulandı. Öte yandan, 4 Nisanda Duval’in Versayhlarca kurşuna dizilmesi üzerine R. Rigault, rehineler meselesini ortaya atmıştı. Ama bu korkunç silâh hemen kullanılmadı. Protot’nun temkin ve iyi kalpliliğinin gü­ nün gerekleri karşısında yenilmesi için aşın gazetelerin bir hayli ısrarı gerekecekti. Sonunda 19 Mayıs günü Maroteau, “Mayıs Haftası” m seksen ölüyle kana bulayan infazlann yerine getirildiğini ilân ediyordu. Bu, aslında, Paris’le Versailles arasındaki amansız savaşın ikinci de­ recede olaylarından biridir.

Gazeteler ve Klüpler. Bütün devrimci dönemlerde olduğu gibi, Komün’e de karakterini veren, özgürlük aşkıyla zor içgüdüsü arasındaki karşıtlıktır. Nitekim, gazeteler ol­ 50