Παππά Ζωή
“Meat Me” Συνάντησε με, κατακρεουργησέ με, φάε με. Οι συναντήσεις-σχέσεις με τους ‘άλλους’ εγκυμονούν κινδύνους.Δούλοι της απληστίας, κυριευμένοι από την ανθρώπινη αδηφαγία, πλησιάζουμε τον άλλο μόνο για να πάρουμε.Κατατάσουμε τις φιλίες μας με γνώμονα το συμφέρον, και προσεγγύζουμε τον άλλο σαν ένα μέσο επίτευξης των επιθυμιών μας. Η δυσπιστία είναι η προέχουσα ιδιότητα μας.Αναζητούμε την κοινωνική αποδοχή πλάθοντας μια πλαστή εικόνα για τον εαυτό μας, ζώντας το μυθο του παντοτινού. Ματαιότητα και εμμόνη με την εμφάνιση. Επιτιδευμένη κοινωνικότητα, ρούχα, δίαιτες και πλαστικές χειρουργικές. Μέσα στην κοινωνία της βίας και της αποχαύνωσης γινόμαστε αδιάφοροι παρατηρητές του πόνου του άλλου,.Καταναλώνουμε ασυνείδητα το ‘κρέας’ των άλλων, ενώ διατηρόντας μια υπερευαισθησία με τη δικιά μας ύλη, αρνούμαστε να αποδεχτούμε το φθαρτό της ανθρωπινης φύσης, την ανικανότητα άσκησης ελένγχου του χρόνου. Meet me, meat me, eat me.It is fraught with danger to meet others and make relationships with them.Slaves to avarice and overcome by human voracity, we approach each other with a view to obtaining. We rate people among our friends out of interest, and we approach each other in order to satisfy our desires. Distrust is our dominant characteristic. We seek our social acceptance by creating a false image of ourselves, thus living the enduring myth. Personal vanity about and obsession with our appearance. Affected Sociability, clothes, diets and plastic surgeries. We are becoming indifferent onlookers to the others’ suffering in the violent and stultifying society we live. We consume the others’ ‘meat’ unconsciously. While displaying hypersensitivity to our own organic matter we refuse to accept the mortality of human nature and our incapacity to control time. |15 8 |