Sonra 6-7 Eylül hadiseleri, yirmi yıla kalmadan Kıbrıs Harekatı… Bozcaada Kilisesi’nin çanı, pazar sabahı, sesi soluğu kesilmiş bir ihtiyarın son sözleriymişçesine tıngırdıyor. Onu geçmeyen kadın, beşi geçmeyen erkek ve bir de papazla karısı. Emekli matematik öğretmeni, zangoç da sayılacak olursa Bozcaada Kilisesi’nin çatısı altında toplam 17 kişi var. Cemaat, tek başına koro gibi davranan papazın karısıyla, yüzlerce kişiye vaaz vermeyeli yıllar olmuş İmrozlu (yeni adıyla Gökçeada) papazı hüzünle izliyor. Rumlar, Bozcaada’da şimdilerde çocuklar ve yaşlılar da dahil olmak üzere sadece 120 kişiler.Bir zamanlar, 1950’li yılların başlarında, sayıları iki bini aşkınmış. Ama sonra olanlar olmuş. Yıllardan 1955. aylardan eylül. Takvimler altısını gösteriyor. Tüm ada halkının kulakları radyoda. İstanbul kaynıyor:Bozcaadalı Rumlar, Türkiye sınırları dahilindeki öteki Rumlarla aynı tedirginliği paylaşıyor. Ya göstericiler durmazsa? Ya olaylar devam ederse? Bugün artık nedenleri ve gelişme biçimi açık seçik bilinen 6-7 Eylül hadiselerini, o günlerde yirmili yaşlarını süren, Yakar Kaptan şöyle hatırlatıyor: ‘Hep beraber dinliyorduk radyo haberlerini. Rumlarla Türklerle beraber. Bizim adanın Rumları bizden korkmazlardı hiç. Nedense karşıdan, Anadolu’dan gelecek olan Türklerden korkarlardı. Doğrusu bizden korkmaları için bir neden de yoktu. Çünkü kardeş gibiydik hepsiyle.’
193