Dobre nowiny

12. Sezon inny niż zwykle Od kilku lat prowadzę z mężem pensjonat w Świnoujściu – podobno najładniejszy w mieście. Wszystkie zyski inwestujemy, podnosimy standard, dobudowujemy kolejne pokoje, basen, saunę. Mamy stałych gości, rezerwacja na sezon kończy się już zwykle w styczniu. W tym roku pogoda dopisała i w lipcu kolejny już komplet gości wypoczywał w naszym pensjonacie.

Któregoś dnia poszliśmy do pobliskiego marketu, żeby dokupić parę kuchennych drobiazgów. Na ulicach było pusto – wczasowicze wylegli na plażę. Naszą uwagę zwrócił spory tłumek ludzi stojących obok białego busa. Ludzie ci zachowywali się dziwnie nerwowo, jakaś dziewczyna próbowała bezskutecznie okryć swoje nagie ciało niewielkim ręcznikiem, niektórzy płakali, jakieś dziecko krzyczało w wniebogłosy, że chce pić, a ciemnoskóra matka tłumaczyła córeczce, że niestety nie może kupić jej teraz hot-doga, bo nie ma ani grosza. Starszy blady mężczyzna siedział zupełnie bez sił na parkingowej ławeczce i bezradnie rozglądał się wokoło. – „Skąd oni przyjechali?

Dlaczego nie idą do hotelu, gdzie są ich bagaże, bo towarowy luk w busie był otwarty i pusty „ – zastanawiałam się przez chwilę.

Kierowca siedział zrezygnowany w szoferce i nie reagował na osoby, które zwracały się do niego. Zaniepokojona podeszłam z pytaniem, co się dzieje? O dziwo, kierowca odezwał się bez specjalnej zachęty i opowiedział, że to wycieczka, która była w Danii, lecz na miejscu spalił się pewnej nocy ośrodek wczasowy, w którym przebywali. Nic nie ocalało, ludzie wybiegli z płonącego domu tak, jak stali. Na szczęście nikt nie zginął, ale ich bagaże spłonęły. Biuro Podróży ze Szczecina, które organizowało ten wyjazd, nagle ogłosiło upadłość i znikło z pola widzenia, telefony ani maile nie odpowiadały. − „Dobrze, że miałem w busie mały zaskórniak – starczyło na paliwo i prom. Turyści pochodzą z całej Polski. Przywiozłem ich tutaj, bo ja tu mieszkam. Boję się jednak iść do domu, bo nie 49