Úrsula - Maria Firmina dos Reis

Page 153

18 pensava oncoiilrar o iKuIro, e iiHo sc oiiganoii, qrc hem |HM'lo Ilia die Gaminliava a passo Iciilo o liia levar coiisolafoos aqiiella, a qiioiii o c,> in m en da dor liia pedir amor. —Meo padre—« exdamou Fernando ao avistar olioniem de paz, que o precedera na viagem »—emfini vos enconlro ! Eia, dizei-me, o que ha de novo? 0 padre fixou-o com olhar que qiieria dizer: —Hesignae-vos! —Jlinha irman ? ! minha pobre irman ? ! —« soliifou magoado aquelle cornf lo de ferro. —Morreo ! fillio—« disse o padre comrnovido »—a Ursula geme acurvada pela niais pimge; te, e afilicliva dor. Eiilao dnas lagrimas rolaram dos olhos de Fernando, que so esquoceo de si, immerso n'esse senlimento, nnico que esclarecia a sua vida em lodos os demais ponlos tao negra. Abandonon as redeas e o seo c.ivallo segnia OS passes (ardos da mula do digno sacerdole. E esse torpor doido durou muito, e ninguein ousava quebrar o silencio que era completo. Enlao a corrida de rii])i,la lornou-.ic vagarosa e pesada, e a luajii passeiava bem alia noscamposdo ceo, quando o commendador, ajiidado polos seos dous pagens, apeiou-se a porta d'es-^a casa silenciosa, cnja fachada melancholica, denionslrava os grandes pesares de ijue 0 interior era testemniiha atteiila, posto que niuda e Impassivel. Em qunnlo o padre humiklemcnte desmontava, os dous negros baltiam a porta. Oarruidoalfim desperlou a velha atVicana de seos pensamentos dolorosos, e fe!-a vir pressurosa ao reclamo persuadida de que eram os dous cavalleiros, e Ursula, que regressavjin.

Biblioteca Publica Benedito Leite


Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.