SK Februari 2012

www.studentenkrant.org | jaargang 28 | nummer 6 | Februari 2012 | Als je het doet, doe het dan goed.

Reportage

pagina 12

Achter de schermen bij Mamamini

Muziek

pagina 9-11

Eurosonic/Noorderslag met o.a. interview Kees van Hondt

Studentenkrant Groninger

De taal der liefde GRATIS bij Tele2 SmartMix 350 (min.) eerste 9 maanden 50% korting!

GRATIS iPhone 4 8 GB Studentmobiel.nl 070 - 301 0 301

â‚Ź 15,-

p.m.

+ 500 MB mobiel internet eerste 9 maanden â‚Ź 5,- p.m.

2

Groninger Studentenkrant | Februari 2012 Zij: ‘Hoezo prisoners dilemma’?

Post

Jij: Omdat, ik je een hot sexy chick vind en dit tegen je wil zeggen. Zeg ik dit tegen je ben ik weer de zoveelste loser in de club die naar je toekomt. Doe ik het neit, krijg ik buikpijn omdat ik mijn plicht als man niet kan vervullen.

Zij: wat is je plicht dan als manzijnde?

Elke maand ploffen er postzakken vol met post op onze al dan niet digitale deurmat. Hieronder de vrief van de maan.

Beste Roy,

Poster Format.indd 1

26-1-2012 16:09:23

Heb vandaag net 10 min geleden je stukje in de krant gezien. Ik moet zeggen dat je één aspect goed aanhaalt en dat is namelijk: doen! Desalniettemin, sla je de plank compleet mis. De stad zit vol met te arrogante vindi’s en albertianen. Gezien de aard van de vrouw, onzeker over haarzelf, haar figuur mede veroorzaakt door schommelende hormonen, is het ten zeerste niet aan te bevelen om vrouwen helemaal de grond in te trappen, althans niet in het begin. Als we hebben over ‘vrouwen versieren tijdens het uitgaan’ dan al helemaal niet, want de stad zit vol met oversekste toki’s die dik wijf met een topje aan en dikke tieten al geweldig vinden en aandacht schenken al is ze een plork. Ik ga jou mijn succes onthullen beste jongen en dat is: nuchter uitgaan.

Dit is weliswaar alleen weggelegd voor de bazen, maar als je het eenmaal onder de knie hebt is het een kat in een bakkie!

Vrouwen die geilen op een zelfverzekerde mannen, vrouwen hoeven niks van mannen die na 20 bier aankomen en roepen: ‘DAAR MOAT EEN PIEML INN’! Dus hierbij een stappenplan:

Jij: Jou vrouw laten voelen.

En zo begint inpalmen Je hebt haar aandacht vast begint met olien en zij heeft gegarandeerd interesse in jou, wnat geloof me originaliteit beloond! Nadat je haar aandacht permanent hebt gemaakt, begin je met de grond in trappen maar niet te!!!!

En nu komt het, na 10 minuten praten kijk je haar aan en zoen je haar in een flits van een seconde. 7 van de 10 keer zoent ze mee. DOet ze neit, heb je een blauwtje ga je door naar de volgende. Het is puur kwantiteit.

Dus dat verhaal van arrogant doen, niet geinteresseerd zijn klopt niet! Dat niet meteen drankje voor kopen klopt wel(Y)!

En als je aan mijn verhaal twijfelt, daag ik je uit om een keer met me mee uit te gaan en het te aanschouwen:).

Boks ouwe, Erhan Aydogmus., Mocht je mijn stukje bewonderen en meer over weten, kan je me add’en op fb;). Later ------Jeetje, bedankt voor de tips hoor.

- Lock een chick in het vizier Roy - Stap op haar af en zeg dat je een prisoners dilemma hebt!

Oproep: Redacteurs gevraagd Denk jij dat deze krant beter kan? Ben je creatief, kun je (een beetje) schrijven en ben je niet bang om wat tijd te steken in het maken van een maandelijkse krant met een oplage van 8000?

Mail dan naar hoofdredactie@studentenkrant.org en wie weet staat jouw stuk in de volgende SK.

3

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

Toeristje spelen in eigen stad Reportage Wat weet een student van de stad waarin hij of zij woont? Ons vermoeden: bijzonder weinig. Daarom besloten we voor 1,50 bij de VVV een boekje met een stadsplattegrond te kopen om vervolgens een heuse stadswandeling te maken. Het werd een rondje binnen de grachten met als start en finish de Grote Markt.

Voor we de highlights van Groningen door de ogen van een toerist zomaar vrijgeven, moeten we toch eerst benadrukken dat het een raar gevoel is om met zo’n boekje door je eigen stad te gaan. Je hoopt toch stiekem dat je geen bekenden tegen komt, want leg dat maar eens uit! Gelukkig werden we opvallend genoeg nog wel een paar keer om de weg gevraagd dus konden we ervan uit gaan dat we er toch niet zo toeristisch uitzagen als dat we dachten. Wat een opluchting. Het boekje zorgt er wel meteen voor dat je je gaat gedragen als een toerist. Je kijkt alleen maar naar de gebouwen om je heen en je let absoluut niet meer op het verkeer.

We komen we erachter dat Groningen vroeger bijzonder veel Gasthuizen had. Je vindt ze onder meer in de Peperstaat, op de Rademarkt en in de Pelsterstraat. In deze gasthuizen werden door de eeuwen heen armen, zieken en ouderen verzorgd. Ze bevatten allemaal kleine hofjes, waar overigens nog steeds mensen wonen en waar je met een beetje fantasie met gemak allerlei middeleeuwse taferelen voor je ziet.

Nadat we een kaarsje hebben gebrand in de Sint Josef Kathedraal, waarvan de toren overigens Dronkenmanstoren wordt genoemd, lopen we tegen een bijzonder kunstwerk aan. Iets wat de meeste mensen niet eens op zal vallen. Het was ons in ieder geval nog nooit opgevallen. Dit kunstwerk heet ‘De Boom’ en is te vinden aan het begin van de Heresingel. Het is een monument voor H.N. Werkman, die lid was van de kunstgroep ‘de Ploeg’. Tijdens de Twee-

de Wereldoorlog leverde hij, in bedekte termen, kritiek op het nazibewind met als gevolg dat hij net voor de bevrijding werd gefusilleerd.

Als je de Heresingel uit loopt kom je bij het Hereplein uit, waar wederom een kunstwerk staat waar je met alle gemak aan voorbij kunt fietsten. Dit kunstwerk is een door A. Hesselink gebeeldhouwde versie van het schilderij ‘Langs Moeders Graf’ door de schilder Josef Israëls. Wanneer je dit schilderij googled met je ultra hippe smartphone zul je zien dat het beeldhouwwerk sprekend lijkt op het schilderij.

Van de Heresingel en het Hereplein is de stap naar de Herestraat letterlijk en figuurlijk, wat flauw, makkelijk gemaakt.

Op de plek waar nu ongeveer de ingang van de Zara is, is op de grond te zien waar de vroegere stadspoort van Groningen, de Herepoort, gestaan heeft. De poort wordt gemarkeerd door natuursteen. Overigens wordt aan het eind van de Oude Botteringestraat ook een stadspoort gemarkeerd, maar dan door middel van een soort lichtbakken in de grond en aan de gevels.

Een klein hoogtepuntje is de Folkingestraat. Deze straat was het middelpunt van de Joodse buurt, vandaar dat zich ook in deze straat een synagoge bevindt. In deze straat zijn vijf kunstwerken te vinden die

met het Joodse geloof zijn te verbinden.

Waar deze staan is overigens heel beroerd aangegeven, want wij zijn twee keer de straat heen en weer gelopen om ze te vinden. Dus daag jezelf eens uit en zoek deze kunstwerken. De kunstwerken waar het om gaat zijn: Allie van Altena – zonder titel, Marijke Gemessy – Het voorgesneden paradepaard, Joseph Semah – Galgal Hamazalot, Gert Sennema – Portaal en Peter de Kan – Ook hier. Succes!

Een gebouw wat ons studenten natuurlijk het meest interesseert is het Academiegebouw. Voor het gebouw het Academiegebouw werd, was het een begijnhof, een soort vrouwenklooster. In 1614 werd hier de tweede Rijksuniversiteit van Nederland opgericht. Door de eeuwen heen zijn er drie verschillende versies van het gebouw geweest en de huidige is gebouwd in neorenaissance stijl en is in 1909 in gebruik genomen. In de topgevels van het gebouw zijn vijf allegorische beelden te zien. Bovenin de middengevel is de Nederlandse Leeuw en het universiteitswapen te zien.

Tussen deze twee afbeeldingen is een afbeelding te zien van Minerva, godin der wetenschappen. Daaronder is de belichaming te zien van Scientia en Historia. In de linker topgevel de belichaming van Prudentia, en in de rechter die van Mathematica.

Natuurlijk kunnen we de Martinitoren niet

onbesproken laten, het is per slot van rekening de trots van Groningen. Voor het geval je ‘t gemist hebt, je kunt hem vinden op de Grote Markt, hij is 97 meter hoog en hij is te beklimmen. De Martinitoren is vernoemd naar Sint Maarten, de beschermheilige van de stad.

Het bovenstaande is maar een greep uit wat er allemaal te zien valt tijdens zo’n stadswandeling en het is zeker de moeite waard om het eens zelf te ondernemen. Natuurlijk gaat niemand dat meer doen, want laten we wel wezen, wat je wilde weten over de stad weet je nu door dit stuk. Nu maar hopen dat de VVV niet boos wordt...

Mede mogelijk gemaakt door het boekje “Stadswandeling Groningen” van de VVV. Else Marike Kepel foto: Eveline Vaessen

@

Wil je reageren? Stuur een email naar e.kepel@studentenkrant.org

Colofon

advertentie

De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen. Het verschijnt tien maal per jaar in een oplage van tienduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen

Hoofdredactie: Robin van der Sar Olivier Oost hoofdredactie@studentenkrant.org

Redactie: Annick Heit Huub Kappert Else-Marike Kepel Randy Martens Jacob Roel Meijering Olivier Oost Tobias Rutteman Edin Salihovic Robin van der Sar Johan Stolk Mirre Terpstra Tim van Veen Roy de Vries Lisanne Wieringa

Fotografie:

Met dank aan: Bandirah Roland Conté & Onno Lolkema Mark Retera

Drukwerk:

Voorzitter: Mirre Terpstra Penningmeester: Roy de Vries Huub Kappert Randy Martens Jacob Roel Meijering Olivier Oost

Adres:

Ben Hard eindredactie@studentenkrant.org

Vormgeving:

Foto’s Columnisten:

www.studentenkrant.org bestuur@studentenkrant.org

Jacob Roel Meijering

Illustraties: Tobias Rutteman Johan Stolk

Eveline Vaessen (Sophie) Tim van Veen (Esther)

Cover: Tobias Rutteman

DE ROMMELMARKT

Bestuur:

Ewoud Rooks www.erooks.nl Eveline Vaessen Tim van Veen

Eindredactie:

KRINGLOOPWINKEL

Grafische Industrie de Marne

Groninger Studentenkrant Sint Walburgstraat 22C 9712HX Groningen

WWW.KRINGLOOPWINKEL VERKOOPHAL GRONINGEN GRONINGEN.NL Dinsdag: Woensdag: Donderdag: Vrijdag: Zaterdag:

Openingstijden 10:00 - 17:00 10:00 - 17:00 10:00 - 17:00 10:00 - 17:00 10:00 - 17:00

Boterdiep 63 Adres: Rolderstraat 9 Boterdiep 63 9712 LK Groningen 9401 AM Assen

9712 LK Groningen

www.kringloopwinkelderommelmarkt.nl telefoon: 06-57738816 050-3184547

4

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

Wintersporters in alle soorten en maten De tijd van bij München, vier rijen dik, in de file staan samen met de rest van Nederland is weer aangebroken. Met de skispullen op het dak en je meest lelijke joggingbroek aan besef je: het wintersportseizoen is in volle gang! In grote getale vertrekken Nederlanders in de wintermaanden naar oorden als Frankrijk, Zwitserland en Oostenrijk om zich daar een week lang in de sneeuw te bevinden. Op de pistes vind je allerlei soorten wintersporters en daarom leek het ons wel eens mooi om iedereen lekker in een hokje te stoppen.

Wintersporters zijn niet alleen in te delen op basis van hun nationaliteit, maar op nog vele andere manieren. Zo heb je bijvoorbeeld de ‘voor de sier’ wintersporters, denk aan Gooische vrouwen. Deze mensen gaan wel op wintersport maar niemand weet eigenlijk waarom. Ze gaan ’s ochtends een keertje met de lift de berg op om

om 9 uur de eerste lift naar boven om tegen een uurtje of 17.00 de laatste lift naar beneden te nemen. Nog liever nemen ze aan het einde van de dag de dalafdaling.

Een niet te missen categorie is die van de zatlappen en de roekeloze wintersporters. Dit zijn de mensen die dankbaar gebruik maken

Zoals bij iedere vakantie kun je door naar het uiterlijk te kijken ,afleiden waar iemand vandaan komt. De Nederlanders zijn te herkennen aan de eeuwige oranje Unox mutsen en andere kleding met reclame. Een echte Hollander ziet er de hele wintersport uit alsof hij gesponsord wordt. Ook zijn ze te herkennen aan hun voorgebruinde gezichten, zodat ze in Nederland kunnen zeggen dat ze de hele week zon hebben gehad, zelfs als dit niet zo is.

Niet alleen de Nederlanders zijn makkelijk te herkennen, ook een Duitser en een Rus pik je er zo uit. De Duitser kun je herkennen aan zijn ouderwetse, doch klassieke skipak en een dikke snor, een echte Gunther. Of je kunt te maken hebben met de ‘hippe’ Duitser. Deze is te herkennen aan een hightech uitrusting. Een helm en mooie ski’s zijn niet genoeg.

Wanneer je in de rij voor de lift staat te wachten halen deze types allemaal handige gadgets tevoorschijn om te laten zien dat ze alles van skiën afweten. Russen

schieten.

Een aparte categorie is de categorie van de ‘imagematige’ snowboarders en skiërs. Dit zijn de skaters van de wintersport. Deze mensen zijn vooral te herkennen aan kleding met felle kleuren, overdreven grote headsets, veel te grote broeken en veel te grote jassen. De jassen van deze mensen zijn oprecht zo groot dat ze soms over hun knieën hangen, je vraagt je af hoe deze mensen überhaupt nog kunnen skiën.

Tenslotte zijn de allerleukste wintersporters de kleine kinderen.

Wanneer je een klasje kleine kinderen over de piste ziet slingeren, kan je dag niet meer stuk. En wanneer ze niet in een klasje zitten, zie je deze kinderen over de piste heen scheuren alsof het een grote speeltuin is. Zonder vrees schieten ze je overal voorbij en springen ze over iedere heuvel.

illustratie: Tobias Rutteman

herken je aan de stem, maar de vrouwen in het bijzonder aan de kleding. Ze hebben altijd veel te lelijke, glimmende jassen aan die waarschijnlijk ook nog eens veel te duur zijn. Daarnaast maakt het Russen niet zo heel erg veel uit hoe een jas er uit ziet als er maar bont op zit. Bont doet het altijd goed.

daar dan de hele dag in de zon te zitten in hun skikleding, die ze dus duidelijk voor de sier aan hebben.

Dit type wintersporter staat natuurlijk lijnrecht tegenover de ‘fanatiekelingen’. Deze mensen gaan minstens drie keer per jaar op wintersport en nemen ’s ochtends

van het feit dat wintersportlanden alleen maar halve liters schenken, want waarom zou je niet al om 12 uur zat zijn?! Deze groep zatlappen kan ook worden gerekend tot de roekeloze wintersporters want dit soort mensen denkt ook nog eens dat ze heel goed kunnen skiën, met als gevolg dat ze als een soort kanonskogel van de berg af

NB: Ondergetekende is overigens niet in een hokje te plaatsen. Deze persoon skiet en snowboard prachtig en doet op de piste nooit iets verkeerd.

Else-Marike Kepel

@

Wil je reageren? Stuur een email naar e.kepel@studentenkrant.org

Studeren op een middelbare school illustratie: Tobias Rutteman

Gluren Bij...

Faculteit vol. UB vol. Thuis kun je niet studeren, aangezien de grote vierdejaars Psychologie student die zijn propedeuse nog moet halen keiharde dubstep aan het draaien is. Waar kan de hedendaagse student echter nog wel aan zijn studie toekomen? De Studentenkrant ging de radicale kant op, achteruit naar het oude vertrouwde middelbaar toe, om daar de proef op de som te nemen: Is het mogelijk om een middelbare school binnen te sluipen en er stiekem te studeren?

Het hoekje om zie ik in de verte eindelijk de middelbare school die louter uit bijgebouwen lijkt te bestaan. Na een tijdje vind ik de hoofdingang en besluit een klein rondje te lopen. Een sterk gevoel van nostalgie overkomt me en zodra ik de kleine mensen langs me heen zie lopen stromen me de gedachtes en gevoelens van die tijd als een lichtstraal binnen. “Wat vindt Carlijn van me? Hoe zou ik mijn haar dragen? Zal ik dat SO’tje van Frans over de vertaling van 20 woorden in godsnaam goed geleerd hebben? En is het niet belachelijk dat we in één week tijd én die Franse overhoring hebben én nog een tekentoets in moeten leveren? Wie ben ik, Einstein?” Oh de heerlijke onschuld van die tijd.

Fris geschoren en met oude kleren aan stap ik vol goede moed de bus in. Eindhalte: 2007, het jaar waarin ik examen deed. Twee 16-jarige meisjes zitten naast me druk te discussiëren over hun stageplek. “Ja ik wil wel iets in het ziekenhuis doen maar dan verkanker ik het voor mezelf als ik toch iets met wetten enzo wil doen, weetje? Want ik ga hierna niet gewoon HBO doen hoor, dikke lul..” Met zere oren luister ik het gesprek aan en tast in mijn rugtas, niet het ideale moment om m’n koptelefoon te vergeten. Een klein kwartier later stap ik uit en volg ik in tegengestelde richting het tegemoetkomende groepje scholieren dat richting de halte toeloopt.

Eenmaal in de cafetaria vallen gelijk alle kliekjes op, en vooral hoe gemakkelijk ze nu al in te delen zijn: De overduidelijk studentenvereniging types bij elkaar, de toekomstige tienermoeders buiten rokend en de heerlijke bèta-studie mensen op de wc’s met hun boterham. Zoveel wijsheid kan ik ze meegeven, en zo weinig kan ik erom geven. Nadat ik op het rooster gegokt had waar ik bij wilde zitten (Economie) ging ik me toch maar bij de tienermoeders voegen om een sigaretje te doen. Terwijl ik het genotje aanstak besefte ik me iets dramatisch. Dit is het middelbaar. Roken is hier nog niet cool geworden, er roken hier namelijk alleen nog maar debielen.

Gelukkig word ik door de bel gered en voeg ik me bij de menigte om bij het lokaal uit te komen. Blik op oneindig en naar binnen lopen. Daar gooi ik het boek open en probeer onopvallend over te komen, totdat de docent de lijst afgaat. Met lady fortuna aan mijn zijde haakt hij halverwege af, vinkt iedereen aan en zegt dat hij het “allemaal wel gelooft”. Tijd om te studeren zou men denken. Maar niks blijkt minder waar, want natuurlijk zit ik bij de docent die niet in lesgeven gelooft, maar liever met iedereen in discussie gaat. Voordat ik de kaft open gooi gaat het al over het broeikaseffect en de consequenties die dat voor onze kinderen gaat hebben. Een voortreffelijke scholier gaat de leraar tegen met argumenten om en nabij het “Dat geloof ik niet.” en de klassieker “Ja maar dat denk ik niet hoor meneer.” Na een half uur staren op de woorden in mijn boek besluit ik het geheel wat spannender te maken. Ik ben tot dusver niet gesnapt, dus het lijkt me wel nodig om even een tandje bij te zetten, oftewel me lekker in de discussie te mengen.

De hele klas zweept op en we zitten met z’n allen heerlijk elkaars argumenten uit te pluizen en drogredenen aan te voeren. Voordat ik er erg in heb is de tijd al voorbij en het experiment daarmee ten einde.

Licht tevreden loop ik terug naar de bushalte. Is een middelbare school een ideale instantie om de studieboeken op tafel te leggen en keihard te blokken? Misschien niet, maar is het een heerlijke manier om lekker oude gevoelens op te halen en te beseffen hoe wij als studenten een heerlijke tijd hebben gehad en hoeveel heerlijker we het nu hebben?

Absoluut.

Edin Salihovic

@

Wil je reageren? Stuur een email naar e.salihovic@studentenkrant.org

5

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

De Grote markt en het Groninger Forum

Help! Waarom ligt de binnenstad in puin?

Dé Groninger bouwput van de komende jaren, waar vindicatfeestjes vroegtijdig verstoord zullen worden door bouwvakkers, die om 7 uur op de stoep staan te boren. Archeologen kunnen naar hartenlust zoeken naar oude spullen in de diepten en, als alles af is, moet het dé trekpleister van Groningen worden. Wat komt er nu eigenlijk allemaal te staan daar aan de oostwand?

Facts & Figures oostzijde Grote Markt •Kosten: Het totale project kost een slordige 190 miljoen euro.

•Aantal nieuwe gebouwen: 6 •Nieuwe functies: weinig tot geen, vooral opkalefateren van het aanzicht.

•Tijdsbestek: eind 2011 tot 2016

Groninger Forum

Voordat er iets nieuws kan verrijzen moeten we natuurlijk eerst van alle oude lelijke rommel af. Het gebouw waar de VVV zich huisvestte is inmiddels tegen de vlakte, en het voormalig Friesland Bank gebouw zal eind februari ook tot stof zijn vergaan.

Ondertussen, aan de achterkant van Vindicat, draait de sloopkogel overuren.

- 46 meter hoog - oppervlakte: 17.000 m2 - kosten: 71 miljoen euro - exploitatieraming: - kosten: 14.2 miljoen per jaar - opbrengsten: 13.9 miljoen per jaar

Verhuizing Vindicat De verhuizing van Groningens oudste studentenvereniging heeft behoorlijk wat voeten in de aarde. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat Vindicat een tijd dakloos zal zijn. Daarom wordt er eerst nieuw gebouwd en daarna het huidige pand pas afgebroken. Sinds 3 maart 1815 heeft Vindicat haar eigen pand, Mutua Fides genaamd. Na de Tweede Wereldoorlog groeide Vindicat behoorlijk, bij gebrek aan een pand (het toenmalige pand was afgebrand bij de bevrijding) hebben de vindidcaters 9 jaar heen en weer gezworven in het centrum van Groningen , alvorens het huidige Mutua Fides aan de Grote Markt 27 klaar was.

Op de plaats van het voormalige Scholtenshuis werd in 1954 deze sociëteit geopend. Vindicat zal met de verhuizing naar de nieuwe locatie 23 meter verderop alweer haar 8e Mutua Fides betrekken.

Het nieuwe gebouw is ontworpen door architectenbureau De Zwarte Hond en krijgt wederom een balkon aan de Grote Markt met daarbij een nieuw dakterras aan de Nieuwe Markt zijde.

deren, het 46 meter hoge gebouw komt tot aan de 2e krans van de Martinitoren. In 2016 moet het gebouw in vol ornaat te bewonderen en te bezoeken zijn, de kans is echter groot dat het iets later wordt. Zoals dat gaat met grote projecten zijn er altijd vele beren op de weg en strooien allerlei instanties zand in de motor. Vertraging ligt dan ook nu al in de lijn der verwachting.

Al met al moet de gehele oostwand in 2016 klaar zijn. Groningen heeft dan een stukje lelijke binnenstad ingeruild voor hippe nieuwbouw. Het zal dan nog wel een paar jaar duren voordat het nieuwe gedeelte zijn publiek gevonden heeft en zich definitief settelt aan de oostzijde Grote Markt.

Tot die tijd is het stofhappen.

Nadat de corpsballen goed en wel verhuisd zijn, kan de sloopkogel door het huidige Mutua Fides. Wie de nieuwe buren van de Vindicaters worden, is nog niet bekend.

bekend zijn voor de invulling tussen het nieuwe Vindicat en de Poelestraat. Wel is bekend dat er een doorgang naar de Nieuwe Markt komt maar verder is het nog een groot blanco vel. Navraag leverde op dat de architecten inmiddels bekend zijn en er plek voor horeca en winkels komt, no shit.

Oostzijde Grote Markt

Het Groninger Forum

De complete oostwand van de Grote Markt zal een indrukwekkende 17 meter naar voren komen, zodat de Grote Markt ‘intiemer’ wordt. Door de verplaatsing komt er aan de achterzijde van de nieuwe oostwand ruimte voor een nieuwe markt die de verrassende naam ‘Nieuwe Markt’ krijgt.

Opvallend aan de plannen voor de oostwand is dat er al fanatiek gesloopt wordt, maar er nog vrijwel geen plannen

Achter de nieuwe oostwand komt het Groninger Forum, een onomstreden cultuurtempel. De strijd om het Forum woedt al vanaf 2004 en zal waarschijnlijk pas voorbij zijn als het complete gebouw er staat. Het Forum moet een huis van cultuur en informatie worden met onder andere ForumImages (filmhuis), de bibliotheek en een debatcentrum. Daarnaast zal het Forum de skyline van Groningen gaan veran-

@

Huub Kappert foto: Ewoud Rooks

Wil je reageren? Stuur een email naar h.kappert@studentenkrant.org

advertentie

Ben jij vrouw en 21 jaar of ouder?

Wil je graag op een vaste plek zelfstandig aan de slag? Voor een dag per week of meer.

Hou je van uitdaging?

Dan is dit misschien het juiste adres voor jouw!

Sollicitatie brief graag naar:

Evita Veeningen 49 7924PH VEENINGEN Of Info@evita.nl

KRINGLOOPWINKEL

DE ROMMELMARKT

VERKOOPHAL GRONINGEN WWW.KRINGLOOPWINKEL GRONINGEN.NL Kleding Kinderkleding Jassen LP’s Schoenen Boeken Flexa Verf

€1,€0,50 €2,€1,€2,€1,€4,50

Adres:

Boterdiep 63 Rolderstraat 9 Boterdiep 63 9712 LK Groningen 9401 AM Assen

9712 LK Groningen www.kringloopwinkelderommelmarkt.nl telefoon: 06-57738816 050-3184547

6

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

And the Winner is…….. Walvisch 1!!! een goede balans gevonden te hebben tussen fysieke kracht en snelheid binnen het team. Wellicht een verklaring voor het recente succes?

Team van de maand Op 23 februari vindt het jaarlijkse ACLO Sportgala plaats.

Op dit evenement kunnen deelnemende groepen en individuen prijzen winnen in de categorieën verenigingen, teams, sporters en talenten.

Genomineerde teams zijn het Gyas roei team van Rogier Blink en Nanne Sluis, de heren wielrenners van Tandje Hoger en het vlaggenschip van waterpolovereniging De Walvisch. De roeiers krijgen al aandacht zat op de landelijke televisie, ze hebben zich gekwalificeerd voor de Olympische Spelen, en aan wielrennen moeten we nog even niet denken nu de eerste serieuze vorstperiode van het jaar voor de deur staat. We nemen Walvisch 1 onder de loep en roepen ze tussen neus en lippen door nog even uit tot SK Team van de Maand. Wellicht het hoogst haalbare voor de waterpoloërs, want wees eerlijk, niemand gelooft toch dat ze het van de roeiers kunnen winnen op het gratis-bier-studentenfeest dat het ACLO Sportgala heet?

Op het Sportgala sta je met een rede. Zo ook Walvisch 1. Het

team is afgelopen drie jaar gepromoveerd van de beste 250 naar de beste 48 teams van Nederland doordat het drie jaar achter elkaar kampioen is geworden. De heren komen nu uit in de tweede klasse, slechts twee competities verwijderd van de nationale top en, dat schijnen ze zelf nogal belangrijk te vinden, spelen hoger

dan de Groningse burgerzwemvereniging Trivia. Niet slecht voor studenten. Helemaal niet slecht voor leden van een vereniging die, volgens de ‘heilige’ Walvisch Drieeenheid, Drank en List boven Conditie stelt.

vooral in het water, waar andere natuurwetten van kracht zijn. Zoals het recht van de zwaarste. Een aantal spelers van het Team van de Maand kan gemakkelijk model staan voor een Rubensfiguur, maar het gemak waarmee dat Rubensfiguur vervolgens door het water glijdt is opmerkelijk. Coach en trainer Sven Spijkerman lijkt

Een verklaring lijkt vooral gezocht te moeten worden in de aanwas van 2008. Na het dramatische jaar 2007/2008, waarin het Vlaggenschip van GSZC De Walvisch uit de Bond degradeerde, resulteerde de komst van enkele talentvolle spelers uiteindelijk in de nominatie voor Beste Team op het Sportgala. Het zijn illustere namen als Alex Reesink, Tom van den Berg, Wouter Hendriks en Jan Fedde Bouma. Maar het succesteam kent meer ingrediënten. Verder toe te voegen: goalie Casper van Diepen, de tankdivisie onder leiding van Andrey Fyodorov, een portie balverdeling door Edwin Gerrits, een potje gekdraaierij van Robin Bos en een eetlepel jeugdig enthousiasme van Remco Hebben. Besprenkel dit alles met de onbezonnen sjaarsigheid van Niek Kingma, Bjinse Bouma en Wouter Beek en gooi vervolgens het hele zootje in het water.

Resultaat? Het Studentenkrant Team van de Maand. Of misschien toch het ACLO Beste Team van 2011/2012? Help ons de wielrenners en roeiers respectievelijk met fiets en roeiboot naar huis te sturen en stem op Walvisch 1 via aclosport.nl tekst en foto: Tim van Veen

@ Gezien op straat

Mannen van staal? Nou nee. Sterke mannen? Jazeker…. En dan

Gespot aan de Oude Ebbinge: Niemand minder dan The Stig die boodschappen doet bij de Zeeman.

Wil je reageren? Stuur een email naar t.van.veen@studentenkrant.org

7

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

Een bezoekje aan het Universiteitsmuseum Iedere student die ooit in het donker nietsvermoedend door de Oude Kijk in ’t Jatstraat is gelopen, is zich ongetwijfeld een keer lens geschrokken, door de griezelige bleke paspop die bij het Universiteitsmuseum in de etalage staat. De pop draagt een rode universiteitstrui en moet een student voorstellen die aan zijn bureau zit te studeren. Hij mag dan mensen de stuipen op het lijf jagen, de pop is vaak het enige wat studenten van het Universiteitsmuseum zien. Wat is dit museum precies, en is het de moeite waard om er een bezoek aan te brengen?

Het Universiteitsmuseum is verstopt in een gangetje in de Oude Kijk in ’t Jatstraat. Er staat wel een bord buiten met informatie over de laatste tijdelijke collectie, maar je kunt er ook zo voorbij lopen zonder het museum op te merken. Op het bord prijken de woorden ‘Beyond the stars. Reis naar de oneindige ruimte.’ Dit is een expositie van foto’s van de ruimte met als klap op de vuurpijl een planetarium waarin je de sterren kunt zien.

Van deze expositie waren we niet erg kapot. De foto’s waren wel mooi, maar er hing niets tussen wat niet met Google afbeeldingen te vinden is. Het spannende planetarium waarvoor we in de eerste instantie naar binnen gingen, blijkt in het echt een opgeblazen soort halve bol wat nog het meest doet denken aan een springkasteel minus de felle kleuren. Het staat midden in de expositieruimte, en er hangt dan ook een bordje bij dat de bezoekers verzoekt om stil te zijn als de planetariumshow bezig is. Dit is geen probleem; er zijn namelijk maar twee andere bezoekers in het hele museum.

des, een opgezette zilvermeeuw met experimentele eieren en een televisie. De rode draad is ver te zoeken, maar dit maakt voor de slenterende, makkelijke museumbezoeker niet uit. Er zijn namelijk genoeg mooie en interessante dingen te zien: een aantal menselijke schedels, allemaal van verschillende volkeren: een Amerikaanse neger (zo staat het letterlijk op het bordje), een Hottentot en een Javaan bijvoorbeeld. Aan de muur hangen een aantal slangen, er is een mummie en een aangespoelde zeeman in zijn houten kist, die in zijn leven waarschijnlijk een walvisjager bij Spitsbergen was.

Naast deze tijdelijke expositie, die te zien was tot 17 januari is er ook nog de vaste collectie. Deze bestaat uit de spreekkamer van Aletta Jacobs, en een museumzaal met allerlei verschillende voorwerpen. Als je naar de eerste verdieping loopt, kom je eerst langs een mooi glas in lood met daarin alle symbolen van de disciplines van de universiteit: een weegschaal voor rechten, een harp voor letteren en wijsbegeerte, een Bijbel voor godsdienstwetenschappen en een esculaap (een slang die om een staf kronkelt) voor de medische wetenschappen. Verder zien we nog het stadswapen van Groningen, een uil die voor wijsheid staat en een haan voor waakzaamheid, toorn, vreugde, verstand en overwinning op duisternis.

In de spreekkamer van Aletta Jacobs zijn haar originele hutkoffer en bureau te zien, en wat creepy instrumenten die vroeger werden gebruikt bij een bevalling maar verder niets waaraan een simpele museumbezoeker die gewoon grappige dingetjes wil bekijken zijn hart aan kan ophalen. Overigens staat er dan wel weer een kut op sterk water, waar wij absoluut kinderachtig en onvolwassen

foto: Ewoud Rooks genoeg voor zijn om het grappig te vinden.

Dan de laatste zaal; dit is een mooie, statige, Harry Potter-achtige museumzaal met hoge houten vitrinekasten. Dit is de interessantste zaal van het museum,

hoewel de voorwerpen wel een beetje in een willekeurige volgorde zijn opgesteld. Neem nu bijvoorbeeld de voorwerpen in kast zes: een model van een brandspuit, een apparaat om transport van stoffen in platenbladeren te meten, een schroef van Archime-

Een leuke afsluiter is het gastenboek. Voor ons bezoek, had blijkbaar net een brugklas het museum bezocht en het gastenboek volgeschreven met boodschappen als: ‘Hoi ik ben Bianca, ik zoek een leuke zonnen bril hihi’, ‘Cedric jonghu!!!!’ en ‘Hoi ik ben een geest ha haha’. Het museum stelt kortom niet zo heel veel voor, maar is prima om even heen te gaan in een vrij uurtje. Studenten hebben immers toch vrije toegang. Erg jammer dat de universiteit Doortje de vinvis wegdoet, want ze had het museum een stuk interessanter kunnen maken. Het museum is vanaf 16 februari weer open, van dinsdag tot en met zondag van 13:00 tot 17:00 uur.

Lisanne Wieringa

@

Wil je reageren? Stuur een email naar l.wieringa@studentenkrant.org

De taal der liefde

Vroeger speelde ik altijd met zo’n sorteerdoos, rondje gaat in rondje en vierkantje in vierkantje. Je zou denken dat het vanaf dan alleen maar beter wordt, dat je leert om dat principe toe te passen in andere aspecten van je leven. Meisjes gaan naar de toiletten zonder urinoirs, combineer geen strepen met stippen en studeer geen Geschiedenis als je niet houdt van wollige mensen. Nu is februari toch een van de maanden die zich meer leent voor romantiek dan anderen.

Denk glühwein, sneeuw of Valentijnsdag. Dat wil je natuurlijk het allerliefste delen met iemand van wie je houdt.

Maar hoe moet je nou de liefde van je leven herkennen?

Beginnende verliefdheid is immers vaak gebaseerd op niet meer dan een indruk die je van elkaar hebt. Alles wat je tegen elkaar zegt is onderworpen aan immens veel overwegingen en strategieën. Je wil niet te wanhopig lijken, maar ook niet ongeïnteresseerd. Dat je het hele repertoire van Wham! kan meezingen en dat je een geheime voorliefde

hebt voor Star Wars laat je eerst ook maar even achterwege. Eigenlijk laat je het liefst alleen de beste kant van jezelf zien, en niet de schrikbarende werkelijkheid. Hoe eerlijk is dat tegenover je wederhelft?

zijn emotioneel, mannen kunnen maar een ding tegelijk, vrouwen denken teveel na, en ga zo maar door. Het lijkt wel alsof we biologisch gezien niet gemaakt zijn om elkaar te begrijpen.

Maar eerlijkheid is ook niet altijd ‘the best way to go’. “Ja, je lijkt dik in die broek”, “nee, ik heb geen zin om naar je ouders te gaan” of “eigenlijk wou ik die avond liever met je vriendin naar huis” zijn allemaal voorbeelden van dingen die je beter voor je kan houden. Wat je allemaal zegt tegen je geliefde is soms een waar mijnenveld.

Toch laten sommige koppels het zo makkelijk lijken. Ze weten precies wat de ander bedoelt, hoe hij of zij zicht voelt en wat het beste antwoord is. Het is een beetje alsof zij hun eigen dialect hebben ontwikkeld. Een eigen set woorden en regels die je in geen enkel relatieboek terug kan vinden. Misschien maakt dat het juist wel zo goed.

Liefde is immers iets tussen twee personen, waarom de taal der liefde dan niet?

Ook als je de eerste kritieke fase van het samenzijn hebt doorstaan en verder bent in je relatie blijft communicatie vaak een heikel punt. Natuurlijk gaat het allemaal niet vanzelf en zal je altijd compromissen moeten sluiten, zelfs als je allebei een perfect geometrische driehoek bent. Dat zou dan te wijten vallen aan het feit dat je als mannen en vrouwen anders in elkaar steekt, tenminste, dat zeggen Dr. Oz, Dr Phil en Oprah. Mannen zijn oplossingsgericht, vrouwen

Annick Heit

@

Wil je reageren? Stuur een email naar a.heit@studentenkrant.org

8

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

Welke App maakt je leven beter? Sudoku Scrabble was altijd een suf spel dat je met je oma speelde toen je klein was, en dat had het eigenlijk moeten blijven. Mensen die op wereldniveau aan scrabble doen zijn eigenlijk een beetje sneu. Bij deze is Wordfeud uit.

Geen scrabble meer dus, maar waarvoor kun je je telefoon dan nog meer gebruiken naast de standaard apps als Whatsapp, Facebook, en een beetje bellen?

Dit zijn de apps die je leven beter maken.

Sporcle Je wist natuurlijk al dat je op sporcle.com een bijna oneindig aantal trivia-quizzes kunt doen

een prijs. De app kost $1,99 op de iPhone en â‚Ź1,45 op Android. Een geringe investering voor iemand die in het vervolg met gemak elke pubquiz binnensleept.

Risk Zoals gezegd, Wordfeud is uit en verleden tijd. Een alternatief voor telefonisch scrabble spelen zou Risk kunnen zijn. Er zijn verschillende apps in de verschillende markets te vinden met elk hun eigen voor en nadelen. Wij hebben Landrule voor Android getest en dit spel functioneert bijzonder goed.

goed beginnen. Helaas komt dit vaak overeen met lekker uitslapen, en als je graag naar je college wilt is dat niet al te handig.

Gelukkig is er tegenwoordig voor alles een App, en zo is er ook iemand op het idee gekomen dat je met de bewegingssensor en de microfoon in je telefoon kan bepalen wanneer je zo ligt mogelijk slaapt. Het is een ingewikkeld en technisch verhaal maar het komt er op neer dat op het moment dat altijd lekker wakker wordt. Het verassende is dat deze app echt lijkt te werken.

Wat nou, die Sudoku is te moeilijk. Wij studenten, wij moeten deze verderfelijke wereld van de ondergang redden als de generatie babyboom haar tot op het randje van de afgrond heeft geduwd. Wij zijn de toekomstige intellectuele elite (als je de Chinezen die ons land gaan kopen voor het gemak even buiten beschouwing laat), en dan zouden wij dezelfde puzzels maken als die u dagelijks in de Metro aantreft? Nee! Zestien is het nieuwe negen! Bewijs dat het hexadecimale stelsel geen geheimen voor u heeft. Wie het eerst klaar is met deze puzzel kan een gratis diploma verdienen door de QRcode te scannen.

Jacob Roel Meijering

Sleep as an droid / Sleep Cycle Lekker wakker worden is de dag

op het gebied van uiteenlopende onderwerpen. Het is nu ook mogelijk om tijdens het studeren/gedurende je college/in de trein aan je algemene ontwikkeling te werken. Wil je iedereen kunnen imponeren met je kennis van hoofdsteden van Afrikaanse landen?

Geen enkel probleem met deze app. Helaas heeft al dit moois wel

Goedkoop je symposium/bedrijf/congres promoten?

Dan kan al vanaf 20e (a7). Met een oplage van 8000 ( + gemiddeld 2000 views per editie op studentenkrant.org bereik je bij ons een maand lang zo’n beetje heel studerend Groningen. Met meer dan 50 verspreidingspunten in de stad en op het Zernike liggen we overal waar veel studenten komen.

Mail voor meer advertentie-informatie naar bestuur@studentenkrant.org

9

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

Kees van Hondt: ‘Er zijn te weinig mensen die begrijpen hoe serieus ik met muziek bezig ben.’

Het Gesprek Boedapest 14 augustus 2011. Vijf onthutste Hongaren zien hoe een meute op hol geslaagde Nederlanders haar best doet takken, tenten en opblaasbeesten de partytent op het Sziget festival binnen te slepen. Het feest wordt geleid door DJ Kees van Hondt maar die is dan nauwelijks nog zichtbaar achter het woud van feestattributen en Hongaars openbaar groen. De shows van Kees van Hondt lijken garant te staan voor dit soort excessen. Op 15 januari stond hij op het Noorderslag festival en dat hij van de grote zaal van De Oosterpoort een bende ging maken stond al vast, vanaf het moment dat hij geboekt werd. Waar komen deze uitspattingen vandaan? We vroegen het hem zelf.

“Het is eigenlijk een beetje een toevalligheid. In het vierde jaar van Lowlands had een van de organisatoren een festival bezocht in Engeland en gezien dat daar allemaal exclusieve opblaasbeesten de zaal in werden gegooid, dat was een enorm succes. Hij heeft vervolgens een hele lading van die beesten besteld. Dat ging ook de zaal in en daar is dat begonnen. Het heeft wel tot gevolg ge-

had dat het steeds gekker werd.

Dat is geen bewuste keuze van mij geweest. Ik ben eigenlijk alleen maar met de muziek bezig. Kijk, ik vind het prima dat het meteen over opblaasbeesten gaat, maar er zijn misschien te weinig mensen die begrijpen hoe serieus ik met muziek bezig ben. Als je met een Afrojack of een Tiesto gaat praten kom je al heel snel bij de muziekkeuze en setlist uit. Het zou mij

Rechtenstudenten opgelet! Op donderdag 16 februari 2012 zal in de Euroborg het jaarlijkse symposium van Vevonos plaatsvinden met het ondernemingsrechtelijke thema: "De NOTaris in EURopa: So you think EUR-NOT necessary?!". ’s Ochtends vindt het plenaire gedeelte plaats waarin het thema uitgewerkt zal worden. Daarna volgen 2 recruitmentlunches in De Groene Kathedraal en 2 workshops met kantoren in de Skyboxen van FC Groningen. Afsluitend is er banenmarkt en borrel.

Het belooft een leuke en interessante dag te worden die absoluut niet gemist mag worden! Dus schrijf je nu in via onze site www.symposium.vevonos.nl. De kosten zijn €10,= per persoon (Vevonos-leden gratis!).

niet verbazen als ik misschien meer bezig ben met de muziek dan die dj’s.”

Het is niet gek dat mensen dat denken, je muziek is immers carnavalesk.

“Dat ben ik niet met je eens. 3 Voor 12 heeft mij ooit weggezet als balkanfeestje. Toen ben ik voor de aardigheid gaan kijken hoeveel balkannummers ik heb gedraaid in mijn optreden. Dat bleken er twee te zijn. Twee minuten op vier uur muziek. Carnavalsnummers, gemiddeld 1 in anderhalf uur. Maar dat zijn de nummers die mensen kennen en bijblijven, zoals Lauwe Pis, land van Maas en Waal. De muziek die ik draai is een in de pan-europese volkstraditie gewortelde muziekstijl. Het moet dansbaar zijn, vrolijk, raar. Die muziek vnden is een behoorlijke speurtocht. Maar ik vind het de beste muziek die er is, het zit in mijn hart. In Nederland is deze muziek volledig weggemoffeld, de klompendans en zo. Ik vind het jammer dat er

heel weinig Nederlandse orkesten zijn die deze traditie door willen geven. Daarom ben ik ook een live show met zulke bands aan het voorbereiden. Maar dat staat pas gepland in 2013.”

Kees ziet er niet uit als de doorsnee DJ; lang sluik haar en gehuld in kleren die hij, zo hij later bevestigde, heeft gekregen of heeft gevonden. Gaat het je om het geld?

“Laat ik het zo zeggen, als het in mijn leven om geld was gegaan had ik hier niet gezeten en had ik gewoon mijn studie rechten afgemaakt. En als het me nu om het geld te doen was zou ik op ieder verzoek van een organisator ja zeggen. En dat doe ik niet. Ik ga liever voor wat minder naar feestje waarvan ik vind, dat het leuke mensen zijn die het organiseren.

Ik geef weinig voorstellingen. Het gaat bij mij dit jaar om Lowlands, dat moet gewoon een knalfeest worden. Daar werk ik naar toe.

Maar zoals andere artiesten, dat schrapen, dat graaien…. Als Sim-

plon vraagt, kan je komen draaien op vrijdagavond zeg ik nee, sta je dan in zo’n cluppie.”

Wil je niet een groter publiek bereiken dan alleen Nederlanders?

“Ik heb toevallig laatst bedacht om misschien in het najaar iets in Belgie te plannen. Ik heb een enorme hekel aan reizen. Sziget vond ik leuk, maar dat reizen ernaartoe en dat gedoe er omheen, ik moet er niet aan denken iedere twee, drie maanden zoiets te ondernemen. Ik ben van de zomer ook op Bestival geweest, op het eiland Wright, nah echt… ik ga volgend jaar niet weer. Het was wel leuk, maar het vliegtuig, de boot en heel dat gedoe, ik hou er niet van.” tekst en fotografie: Tim van Veen

@

Wil je reageren? Stuur een email naar t.van.veen@studentenkrant.org

Huize Maas, bij de meeste studenten bekend vanwege feesten en galaʼs, is nu vijf dagen per week geopend als Grand Café.

Speciaal voor alle studenten in Groningen hebben we, op vertoon van je studentenkaart de volgende leuke aanbiedingen: Een wisselende lunchtip met koffie, thee of fris naar keuze voor slechts € 5,50.

Onze wisselende weekmenuʼs met keuze uit vlees, vis of een vegetarisch gerecht geserveerd met warme groenten, salade en frites of gebakken aardappelen. Inclusief 1 bier, fris of wijn voor slechts € 10,-.

Voor de nieuwe weekgerechten of updates van feesten, check www.huizemaas.nl, facebook.com/huizemaas of volg ons op twitter via @huizemaas.

Vismarkt 52 9711 KV Groningen 050-3123621

10

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

Eurosonic Noordersla Januari was dit jaar koud, regenachtig en grijs. Op vier dagen na. Van 11 tot 13 januari werd namelijk het festival Eurosonic gehouden en de dag daarna was Noorderslag. In zo’n beetje elke kroeg waar een podium past traden Europese (overwegend beginnende) bands op. De hel voor iedereen die op donderdagavond ge-

Puggy

woon ergens een biertje wilde drinken, de hemel voor de gelukkige muziekliefhebber met een kaartje voor dit festival.

Eurosonic is het ideale festival voor iedereen die liever in een knusse setting geniet van de bands die over twee jaar op de grote festivals staan. Hieronder kun je bijvoorbeeld een interview lezen met Ewert & The Two Dragons, een bandje uit Estland dat, voorspellen wij u, Europa zal veroveren de komende twee jaar.

Een andere verassing is Puggy. Dit internationale gezelschap uit Antwerpen zoekt een geluid tussen pop en akoestische rock. In Huis de Beurs - na zelf eerst alle gear handmatig twee trappen op te hebben gesjauwd - gaven ze een zeer goede show weg.

Op de rest van deze pagina’s zie je foto’s van acts waarvan wij vinden dat je ze niet mag missen de volgende keer dat ze in Groningen of omstreken optreden. [jrm]

Ewert & The Two Dragons: Relevant in Estland Wil je weten hoe relevant iets is, dan typ je het in google en houd je de zoekbalk in de gaten. Hoe eerder google je zoekopdracht afmaakt, hoe relevanter. Coldplay en Pearl Jam worden door google al na de derde letter afgemaakt, net als Led Zeppelin. Ewert and the Two Dragons verschijnt al na vier letters en is dus even relevant als Snoop Dog en Creedence Clearwater Revival. Zo relevant en zo onbekend, daar moeten we eens verandering in brengen.

Ewert and the Two Dragons zijn wereldberoemd in hun thuisland, Estland. De baltische staat is met 1,3 miljoen inwoners al snel te klein voor de ambities van de jonge band. “We doen het goed in Estland. We hopen dat Eurosonic goed is voor onze muzikale carrière en dat we in de zomer veel concerten in het buitenland kunnen doen. Omdat Estland maar een klein land is zijn er al snel weinig mensen meer om voor te spelen. Je kan niet elke week in Tallinn spelen.”

Internationaal doorbreken met folk muziek. Het is logisch dat Ewert and the Two Dragons vergeleken wordt met Mumford and Sons (na drie letters in de zoekbalk).

“Onterecht, je kan ons met geen enkele andere band vergelijken. De vergelijking met Mumford and Sons begrijpen we zelf ook niet. We streven hun geluid niet na en gaan onze huidige stijl

niet aanpassen om een groter publiek te bereiken. De mensen met wie we werken begrijpen dat en geven ons volledige artistieke vrijheid.” En dat werkt goed, Op youtube klinkt de band fantastisch. Frisse Indie-Folk, ritmisch, vaak vrolijk maar altijd met gedragen door de goede stem van Ewert. In april komt hun album uit in Nederland, tot die tijd biedt Spotify uitkomst.

De bizarre naam van de band roept al snel vraagtekens op. Welk Ests sprookje schuilt er achter? Het blijkt een modern sprookje te zijn, of meer eigenlijk een anekdote over het opname proces van het eerste album.

“Toen we ons eerste album opnamen hadden we drie bandleden. Alle muziekbestanden gingen in de computer map die we voor het gemak ‘Ewert and the Two Dragons’ noemde. Toen het album bijna uitkwam had-

den we nog geen bandnaam.

Erki en Christian zeiden dat ze dachten dat we Ewert and the Two Dragons heetten en daar zijn we toen maar mee akkoord gegaan. Dat eerste album was echt een sprong in het diepe. De beslissing ons volledig op muziek te concentreren was een moeilijke. Oké we waren werkloos, maar we hadden een baan kunnen hebben. Nu we van de muziek kunnen leven lijkt die beslissing door-

dacht maar destijds was het een leap of faith.” We zijn blij met de goede keuze en ervan overtuigd dat Ewert and the Two Dragons een groter Ests exportproduct zal worden dan Skype. Typ over een jaar maar eens een ‘E’ in de zoekbalk van google, dan weet de zoekmachine al wat je zoekt. [tvv]

De Festivalganger Karin studeert al een aantal jaar in Groningen, maar was nog nooit bij Noorderslag geweest en ze vond dat ze nu toch echt eens naar het festival toe moest. Aanvankelijk was ze te laat voor een kaartje, maar ze vond er alsnog een op Marktplaats. Hoogtepunten van Karin waren Eefje de Visser en de Jeugd van Tegenwoordig. Verder zag ze De Kaaien en The Kik en keek ze nog uit naar Kees van Hondt. [jrm]

De Kraaien

11

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

ag 2012 Dope D.O.D.

Groningens trots op het gebied van HipHop, Dope D.O.D., stond donderdag in de Simplon en ook tijdens Noorderslag verzorgde het drietal een optreden. Of je nou van Gangster-Hip-Hop houdt of niet, het volgende optreden in Gronin-

Tekst: Jacob Roel Meijering Tim van Veen Fotografie: Tim van Veen

gen mag je simpelweg niet missen.

Hun muziek is rauwer en harder dan de meesten, en hun optredens maken veel energie los. Zelfs bij Hip-Hop-Haters. [jrm]

VERA

PROGRAMMA ONDER VOORBEHOUD // CHECK WWW.VERA-GRONINGEN.NL & DE VERAKRANT //

FEBRUARI 01 MEGAFAUN 02 RADICAL FACE 03 WE WERE PROMISED JETPACKS 09 THE REAL MCKENZIES 10 MALEVOLENT CREATION ++++ 15 ELECTRIC BARBARIAN 16 WOLFENDALE + ARE YOU A LION 23 DIRTY BEACHES 29 METAL BATTLE

Ieder jaar wordt tijdens Noorderslag de Popprijs uitgereikt aan de band die de grootste bijdrage heeft geleverd aan de Nederlandse popmuziek. Dit jaar ging de prijs naar de Jeugd van Tegenwoordig.

De heren stoppen een tijd met optreden om zich te wijden aan soloprojecten. Hun optreden dat volgde op het uitreiken van de prijs en de traditionele Bierdouche was dus hun laatste voorlopig. Reden genoeg voor het publiek om er een extra groot feest van te maken, maar eigenlijk was de JvT slechts het voorprogramma van Kees van Hondt.

OOSTERSTRAAT 44 9711 NV GRONINGEN

VERWACHT:

MOSS, GO BACK TO THE ZOO, OTHER LIVES, GEM +++

[jrm]

In de Der Aa Kerk (dit jaar een nieuwe locatie bij Eurosonic) zagen we Spinvis. Als er één Nederlandse artiest is die in een kerk goed tot zijn recht komt, dan is het Erik de Jong en zijn gezelschap.

Achterin de kerk was de akoestiek niet optimaal (belabberd) maar dichterbij het podium zorgde de combinatie van de ambiance van de kerk en de muziek en de teksten van Spinvis (“Begin de dag met tequila, dan is het randje er een beetje vanaf”) voor een onvergetelijk optreden. [jrm]

Jeugd van Tegenvoordig De Botenman

De Kraaien, kort samengevat: een groot Haags HipHopfeest.

Een biertap en naakte vrouwen op het podium, kraaienmaskers voor iedereen voor het verbergen van je identiteit. Vage Haagse teksten.

Strakke beats.

Topfeest.

[jrm]

Spinvis

Op Noorderslag kwamen we Mark Jongendijk tegen. Hij regelt al zeven jaar alles rondom de hotelboten, waar gasten en artiesten kunnen overnachten tijden het festival. Noorderslag is voor hem een echte afsluiting van een tijd hard werken. Tijdens Eurosonic heeft hij bijna niets van de muziek meegekregen. Wel ging hij onder andere naar Chef Special Deluxe, de Jeugd van Tegenwoordig en Roosbeef. [jrm]

12

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

Achter de schermen bij Mamamini Zo nu en dan lopen we een dagje mee met een interessant persoon of een bijzondere organisatie om een kijkje achter de schermen te nemen. Deze maand kringloopwinkel Mamamini, een idealistische Groningse winkelketen, waar mensen letterlijk voor in de rij staan. Als student kun je hier natuurlijk het beste eerst gaan kijken voordat je nieuwe (dure) spullen koopt. Ideaal voor goedkope bankjes, kastjes en glazen, maar ook wasmachines, designlampen en tv’s zijn er te koop.

Onze dag begint op kantoor aan de Noorderbinnensingel. Hier worden we hartelijk ontvangen door teamleider transport, Bram Hoeksema. Hij zal ons vandaag rondleiden en onze vragen beantwoorden. Na een korte uitleg van wat ons zo ongeveer te wachten staat, lopen we naar de eerste stop: de telefoondienst.

Telefoon Hier ontmoeten we teamleider Micha, die vertelt dat de telefoondienst het zenuwcentrum van de organisatie is. Alle telefoontjes komen hier binnen voor elke vestiging. Dagelijks worden zo’n 60 tot 80 afspraken gemaakt voor het ophalen van goederen. Op een enorm bord aan de muur wordt keurig bijgehouden wat waar kan worden opgehaald.

Transport En dat is veel meer dan we dachten. Iedere werkdag rijden er vier chauffeurs, die allen zo’n 25 huizen aandoen. Soms voor één enkel meubelstuk, maar soms ook voor iemands gehele inboedel.

Hoewel de mensen die bellen zelf al vaak de afweging maken of iets nog verkoopbaar is, hebben de chauffeurs ter plaatse altijd nog het laatste woord. Als zij inschatten dat dit niet het geval is, laten ze het staan. Voor gekochte spullen kun je een uur lang gratis een bakfiets lenen of de spullen laten bezorgen.

Magazijn Onze volgende stop is het magazijn, waar net een vrachtwagen wordt uitgeladen. Het is altijd

Teamleider Jan Willem vertelt overe enkele merkwaardige dingen die Mamamini heeft gezien.

Zo is er een keer een bom uit de Tweede Wereldoorlog aangele-

slechts 25e zien staan, niet duur.

Teamleidster Lilian vertelt dat er op maandag standaard 50-60 mensen buiten de deur staan te wachten op de opening. Dan staat

In de boetiek zelf loopt teamleidster Jolanda rond. Zij laat ons de collectie zien, waar zoals je verwacht broeken, jassen, riemen en hoedjes tegen komt, maar ook

maar afwachten wat er hier binnen komt, vertelt teamleider Bert.

Eetkamerstoelen en bankjes krijgt hij het meest onder handen, maar ook boottrailers, designlampen en complete caravans heeft hij voorbij zien komen.

Bij MamaMini weten ze natuurlijk niet van alles de waarde. Marktplaats en Google bieden dan vaak uitkomst. Onbekende dingen houden ze eerst in opslag tot ze een beter beeld hebben van hun waarde. Echt dure of bijzondere dingen (bijv. schilderijen) gaan naar een veiling, in de winkel worden deze niet verkocht. Prijskaartjes van boven de 500 euro zul je er dan ook niet zo snel tegen komen.

Werknemers nemen zelf ook wel eens wat mee naar huis. Ze kunnen een optie nemen op spullen, nog voor ze de winkel in gaan. Als ze het niet kunnen betalen, dan gaat het voor dezelfde prijs de winkel in.

Een van de opslagruimtes

Ruimte waar de kleding wordt gesorteerd.

Ruimte waar het kleingoed van een prijskaartje wordt voorzien

Kleingoed Door naar de afdeling kleingoed, waar huishoudelijke artikelen terecht komen. Een deel hiervan is onbruikbaar en belandt alsnog bij de milieudienst. De rest wordt gesorteerd in grijze bakken met labels als ‘theepotten’ en ‘prullaria’ en vervolgens in een andere ruimte geprijsd.

Met de komst van internet en websites als Marktplaats komen er natuurlijk minder bijzondere spullen binnen,. Het is veel makkelijker geworden om erachter te komen wat iets ongeveer waard is en de meer waardevolle spullen verkopen mensen vaker zelf.

verd, waarvan niet direct duidelijk was of hij al onschadelijk was gemaakt. Die werd dus opgehaald door de opruimingsdienst met een gepantserde wagen. Ook is een keer een menselijke schedel gebracht, die na forensisch onderzoek niet afkomstig bleek van een misdrijf.

Werkplaats Bram laat ons de werkplaats zien, waar Herman aan het werk is.

Hier worden onder meer lampen en koffiezetapparaten getest en wordt alle elektronica nagekeken. En dat gaat grondiger dan je misschien zou denken; als wij de werkplaats bekijken draait er een wasmachine, waar elk programma van wordt getest.

Winkel Dan lopen we naar de winkel zelf, waar we twee mooie tv’s voor

er namelijk allemaal nieuw spul in de winkel. De vele vaste klanten, waaronder handelaren, weten dit.

Bram vindt het jammer dat handelaren soms de beste koopjes ertussenuit pikken om door te verkopen en vertelt dat hij liever ziet dat er mensen mee geholpen worden die niet veel te besteden hebben. Ze proberen de goederen zo te prijzen dat het voor handelaren niet meer interessant is (te weinig winst voor hun), maar voor andere klanten nog steeds aantrekkelijk is.

Zonder studenten was Mamamini niet geworden wat het nu is, wordt ons verteld. Ze maken een groot deel uit van de klanten. Ze komen voornamelijk voor 2-zitsbankjes, 4-pits kooktoestellen, kasten, tafeltjes en algemene huisraad, maar ook de kledingafdeling is geliefd voor themafeestjes.

Boetiek Mamamini is een ideële stichting die in 1989 is opgezet door drie uitkeringsgerechtigden. Indertijd mocht je grofvuil nog aan straat zetten.

Twee heren en een dame vonden het maar zonde dat er nog zoveel bruikbare dingen tussen zaten. Zij verzamelden deze spullen en besloten een stichting op te richten om de spullen gratis op te halen en goedkoop weer aan te bieden aan anderen. Inmiddels werken er zo’n 180 mensen bij Mamamini, verdeeld over vier vestigingen in Groningen. Alle winst wordt geschonken aan goede doelen (afgelopen jaar bijna 40.000 euro).

Bram rijdt ons tot slot nog naar Helpman, waar Mamamini een eigen boetiek heeft. Hier leidt Lenetta, teamleidster kledingsorteer, ons rond. Alle kleding en accessoires die bij welke vestiging dan ook binnen komen, worden hier eerst verzameld. De mooiste spullen komen in de boetiek zelf te hangen, de rest wordt later verdeeld over de andere vestigingen.

sieraden, beddengoed, handdoeken en bruidsjurken. Heel uiteenlopend dus en elke dag gaat er wel een nieuw rek kleding de boetiek in.

Idealisme Naast het feit dat Mamamini de winst aan goede doelen geeft, heeft het ook een sterk begeleidende/coachende functie, vertelt Bram ons nog. Het grootste deel aan personeel is vrijwilliger. Hier tussen zitten een hoop mensen met een bepaalde achtergrond, zoals een verslaving of geldproblemen. Zij missen soms nog een dagelijks werkritme en de discipline die nodig is op de arbeidsmarkt. Na drie jaar zien ze bij Mamamini deze vrijwilligers het liefst weer doorstromen naar de arbeidsmarkt.

Na een lange dag nemen we afscheid van Bram en Mamamini.

Lopend naar de uitgang zien we dat de twee tv’s die we vanochtend nog zagen staan alweer zijn verkocht.

Robin van der Sar fotografie: Ewoud Rooks

@

Wil je reageren? Stuur een email naar r.van.der.sar@studentenkrant.org

13

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

De Sleutel, een klein museum

Kroegportret De Sleutel is niet de meest bekende kroeg onder studenten, maar dit etablissement mag niet ontbreken als Kroegportret, want het is een van de oudste en meest karakteristieke kroegen van Groningen.

Deze gelegenheid bestaat al ruim 400 jaar in vele gedaantes. Begonnen als brouwerij heeft het zich via schuilkerk en graanpakhuis ontwikkeld naar opnieuw brouwerij en proeflokaal. Oftewel kroeg.

Het ligt iets uit de route aan de pittoreske Noorderhaven, preciezer gezegd in de Amelanderbocht waar vroeger de boot naar -drie keer raden- Ameland vertrok. Het publiek is iets ouder dan u gewend bent in de Tap en ook iets beschaafder. Het is van oudsher een plek waar kunstenaars, journalisten en politici zich thuis voelen. Waarschijnlijk vanwege de vele donkere hoekjes waar je obscure politieke deals kan sluiten.

Tot voor kort was dit dan ook het kroeg-bolwerk van de PvdA waar de lokale machtshebbers de politiek met andere middelen voortzetten. Waarschijnlijk is menig belangrijk besluit hier onofficieel en onder invloed genomen.

Het laatste vermoedde u vast al.

Na een korte sluiting in 2007 vanwege een wisseling van eigenaar verplaatste het deel van de politiek dat er toe doet zich naar De Wolthoorn.

Het letterlijk eeuwenoude gebouw ademt historie. Eenmaal binnen loop je meteen tegen een restant van de oude stadsmuur op, dat

foto: Ewoud Rooks onderdeel van het gebouw is. In de kelder is een zeer oude ‘mandelige’ put te vinden, wat betekent dat deze verplicht gedeeld moest worden met de omliggende panden. Vanuit de Hondsrug sijpelt daar kristal helder water omhoog.

Uit die put werd vroeger het water gehaald waarmee het Sleutelbier gebrouwen werd waar het etablissement natuurlijk zijn naam aan te danken heeft. Nog verder terug werd uit deze put traditioneel Kluun bier gebrouwen. naar het schijnt een Groningse biersoort met onverkwikkelijke hoeveelheden onvergistbare bestanddelen zo goor dat het niet eens een pagina op Wikipedia heeft. Het kan zijn dat dit de laatste schriftelijke vermelding zal zijn van deze rudimentaire drank.

Recht boven de put in de lage kelder staat het eeuwenoude teken IHS met een kruis erboven. Dat

staat volgens de overlevering van het gebouw voor In hoc signo vinces, wat zoveel betekent als ‘in dit teken zult u overwinnen’. De beroemde uitspraak van de aartsengel Gabriel aan keizer Constantijn waarna de Romeinen Christelijk werden. Het is een herinnering aan de tijd dat onderdrukte katholieken in die kelder verborgen diensten hielden ten tijde van de Republiek der Verenigde Nederlanden. De eigenaresse van De Sleutel probeert samen met architect Jurjen van der Meer van de Zwarte Hond de kelder bij het establishment te betrekken, maar zoals altijd ligt een of andere ambtenaar dwars omdat de kelder niet overal de benodigde hoogte heeft. Het zou zomaar kunnen natuurlijk dat iemand zijn schedel splijt tegen een laag deel van het plafond omdat in de horeca vergunning staat dat het er minstens 1.80 hoog is.

Op de bovenverdieping liggen letterlijk nog graanresten in de hoeken van de tijd dat het een graanopslag was. “We gaan dat ook niet opruimen want dat heeft wel wat”, aldus eigenaresse Ineke de Boer. Het is bijzonder te zien dat de 400 jaar oude balken de nieuwere overleefd hebben. Die zijn veelal doorgebarsten onder het gigantische gewicht van een verdieping vol graan. Groningen was in de Gouden Eeuw een belangrijk centrum van graanhandel. De slimme kooplieden kochten graan in wanneer het goedkoop was en wachtten vervolgens op een hongersnood ergens aan de Oostzee om vervolgens hun graan voor recordprijzen te verkopen. Misschien moreel verwerpelijk maar veel lucratiever dan de specerijenhandel in het Verre Oosten. Zo’n Martinitoren was natuurlijk indertijd ook een exorbitant kostbaar prestigeproject.

De Sleutel is Bert Visschers favoriete café, hij noemt het een “klein museum”. Dat is niet alleen zo vanwege de historie maar ook vanwege de kunst aan de muren.

Er hangen vele schilderijen van de beroemde schilderes Olga Wiese ,waarvan je ook schilderijen kan zien hangen in De Wolthoorn, waar de schilderes zelf ook regelmatig te spotten is met haar grijze hond. Op het plafond hangen door haar geschilderde panelen die in de Blauwe Engel hingen toen dat nog een chique tent was zoals te lezen viel in het Kroegportret over de Drie Gezusters. Ja dat kunt u zich nu niet meer voorstellen.

Randy Martens

@

Wil je reageren? Stuur een email naar r.martens@studentenkrant.org

Tobias Rutteman

14

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

Bandirah

www.bandirah.com

Cialdini en de zes beinvloedingswapens “Ik heb ervaren dat een groot leider een man is die in staat is andere mensen te laten doen wat zij niet willen en het plezierig vinden.” Harry S. Truman, 33e president van de VS. Even een korte les over beinvloeding. Psychologiestudenten hebben vast al van de naam Robert Cialdini gehoord, maar jij misschien nog niet. Cialdini is een Amerikaanse psycholoog die zes beinvloedingsstrategien heeft bedacht. Wapens waardoor de mens beinvloed wordt, en waardoor jij, bij adequaat gebruik, mensen dingen kunt laten doen die jij wilt dat ze doen. Manipulatie? In principe niet, want die mensen willen het zelf ook. En mensen willen geleid worden. Schaapjes die een herder nodig hebben. Onderstaande strategien werken overigens alleen als de schaapjes niet systematisch, maar ‘lui’ nadenken. Wat de overgrote meerderheid van de schaapjes dus ongeveer de hele dag doet. Check hieronder hoe je een herder wordt.

Sociaal bewijs Ga met een groepje op straat staan en kijk allemaal omhoog. Binnen de kortste keren zullen meerdere mensen dit nadoen. Dit principe heet sociaal bewijs; als anderen het doen, doe ik het ook maar. Dit principe werkt sterker dan je denkt. We zijn heel gevoelig voor sociale druk. Maak hier op een goede manier gebruik van en je zet mensen naar je hand. Wil je een feestje organiseren waar heel veel mensen op af moeten komen? Laat weten dat iemand bij absentie echt de enige is die het spektakel zal

missen. Hij/zij zal nog wel even nadenken voordat ie je fuif af gaat zeggen.

Sympathie Misschien wel het sterkste principe. Mensen zijn geneigd eerder dingen te doen voor iemand die aardig is dan onaardig. Dit klinkt logisch, maar toch maken we er te weinig gebruik van. Stel dat je in een situatie komt waarbij je productief moet zijn, maar komt dit in het geding omdat je samenwerking met iemand stroef verloopt. Diegene kan veel voor jou betekenen maar is een ontzettende bimbo.

Vind uit wat zijn positieve kanten zijn (Ja, die zijn er echt), en vertel hem dit. Hij zal je aardig gaan vinden en dit verhoogt de effectiviteit. Pure beinvloeding.

Wederkerigheid Ook wel reciprociteit genoemd. Geef ie-

mand iets en diegene houdt bewust of onbewust het gevoel dat je iets terug moet krijgen. Toon bijvoorbeeld zelf het initiatief eens om iemand te helpen met verhuizen. Hij/zij zal natuurlijk dankbaar zijn, maar je hebt hem/haar ook beinvloed. Als je ooit hulp nodig hebt met iets zal de kans groot zijn dat je in ieder geval op hem/haar kunt bouwen.

Commitment/consistentie Mensen komen maar weinig terug op een eerder gemaakt standpunt. We willen natuurlijk geen gezichtsverlies lijden.

Ook zijn we aardig consistent; na 3 keer ‘ja’ wordt het wel aardig lastig om ‘nee’ te zeggen.

Een voorbeeld hoe je dit toe kunt passen.

Je moet over een aantal dagen werken maar je wil dan graag zuipen in/ op de kroeg. Vraag aan een collega of hij niet degene was die krap bij kas zat deze maand. Vraag vervolgens aan hem of hij

dan niet meer geld moet verdienen. Vraag daarna of hij niet de gast is die altijd zo chill en flexibel is. Nu hoef je alleen nog maar te vragen of hij dan volgende week je dienst over wilt nemen. Bijna gegarandeerd zal dit een ‘ja’ zijn.

Autoriteit Waar we in de wetenschap wat kritischer zijn, zijn mensen over het algemeen snel overtuigd van de geloofwaardigheid van een bron als het een autoriteit is. Zelfs als iemand zich als autoriteit profileert. Denk aan oud-leden die (nieuwe) leden makkelijk kunnen beinvloeden. Aan het promoveren?

Gebruik een bachelor student om dingen voor je te onderzoeken.

Schaarste Als het schaars is, is het goed. Je wilt natuurlijk het liefst het enige meisje zijn met die schoenen. Of het eerste exemplaar hebben van dat ene boek. We willen dingen die beperkt verkrijgbaar zijn. Wil je seks met dat mooie meisje? Laat weten dat je eigenlijk met iemand anders aan het daten bent, en dat het misschien wel wat wordt.

Je hebt jezelf zojuist schaars gemaakt, en miss princess gaat zeer waarschijnlijk naar je verlangen.

Roy de Vries

@

Wil je reageren? Stuur een email naar r.de.vries@studentenkrant.org

15

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

De kleine studie: Notarieel recht Rechten, psychologie, communicatie. Allemaal massale studies met honderden studenten.

De Rijksuniversiteit Groningen biedt echter in totaal meer dan honderd opleidingen. En daar zitten ook wel een paar kleinere studies tussen. De komende maanden krijgen deze ondergeschoven kindjes wat extra aandacht in de Groninger Studentenkrant. Deze maand: notarieel recht.

Een vrouw waar je van af wilt? Een rijke oom die op sterven ligt en jij aast op zijn fortuin? Goedkoop huisje kopen? Word notaris. Dan ben je bevoegd om deze ‘akten’ zelf op te stellen en zijn ze nog rechtsgeldig ook. “Bij notarieel recht houd je je voornamelijk bezig met belastingrecht, ondernemingsrecht, erfrecht, familierecht en het recht met betrekking tot onroerende zaken.”

Testament Notarieel recht is een driejarig bachelorprogramma. Omdat het een vrij gespecialiseerde studie is, kun je weinig kiezen. Ideaal voor twijfeltrutjes dus. Naast alle theorie over belastingrecht, erfrecht en personen- en familierecht, leer je ook vaardigheden. Zo moet je een contract kunnen maken of een testament kunnen opstellen.

Je volgt vakken als internationaal privaatrecht, belastingrecht 2, verbintenissenrecht en goederenrecht. Het internationaal privaatrecht bepaalt bijvoorbeeld welke wet van welk land telt bij het oplossen van een internationaal conflict. Belastingrecht spreekt voor zich, en verbintenissenrecht houdt zich bezig met verbintenissen tussen rechtspersonen. Een verbintenis is een handeling tussen personen. Goederenrecht behandelt het eigendom van spullen, maar in het geval van een notaris natuurlijk ook van huizen of appartementen.

ben afgerond. Dat is echter niet je enige kans om over tien jaar in die Audi te rijden. Met de studie notarieel recht kun je namelijk niet alleen notaris worden. Je kunt je ook richten op een carrière in het bedrijfsleven. Als de woningmarkt weer een beetje is aangetrokken kun je waarschijnlijk zo beginnen in de onroerendgoedbranche. En je kunt je ziel verkopen en bij een bank gaan werken.

Juridische factulteitsvereniging Zoals elke zichzelf respecterende studie beschikt notarieel recht over een actieve vereniging. het gaat hierbij dan wel om de vereniging van de gehele faculteit rechten. De Juridische Faculteitsvereniging is echter bijzonder actief en organiseert praktijkdagen, excursies en zelfs sollicitatietrainingen. Bijkomend voordeel is dat je nu iedere dinsdag- of donderdagavond op de bar kunt gaan staan in café het Pleidooi.

In de masterfase schrijft je een scriptie en word je geconfronteerd met het indrukwekkende practicum notariële capita selecta. Met dit practicum leer je de verbanden en inzichten van de verschillende vakken van je studie combineren. Ook kun je kiezen uit een praktijkmaster, waarbij je meteen ervaring opdoet op een notariskantoor.

Olivier Oost

Beroepsperspectief Bij de vorige editie van ‘studie uitgelicht’ hebben we het niet gehad over het beroepsperspectief.

Want laten we wel wezen, wat is nou de kans op een fatsoenlijke baan als je Hongaars hebt gestudeerd? Bij notarieel recht is het

echter een apart kopje waard. Als afgestudeerde kun je beginnen op de arbeidsmarkt als ‘kandidaatnotaris’. Als je dan daadwerkelijk notaris wilt worden, heb je

nog een lange weg te gaan. Je zult dan namelijk eerst zes jaar stage moeten lopen op een Nederlands notariskantoor en de beroepsopleiding notariaat met succes heb-

@

Wil je reageren? Stuur een email naar o.oost@studentenkrant.org

Stukafest: Cultuurfestival op zijn students Het Studentenkamerfestival Stukafest doet ons nederige stadje deze maand aan. Op donderdagavond 23 februari breekt het los en kun je cultuur snuiven in studentenkamers in de stad Groningen.

Stukafest is in 2001 ontstaan en wil studenten op een laagdrempelige en toegankelijke manier kennis laten maken met cultuur.

Door de cultuur naar de studentenkamers te brengen, is het bestuur van Stukafest hier prima in geslaagd. Het idee voor een festival in studentenkamers ontstond op de Nijmeegse studentencampus en verspreidde zich al snel over heel Nederland. Elke zichzelf respecterende studentenstad in ons land heeft inmiddels een eigen editie van het Stukafest.

Deze plaatselijke festivals worden georganiseerd door een lokaal bestuur, dat verantwoording af moet leggen aan een landelijk bestuur.

je en een nachtmerrie vragen zij zich af wat er zou gebeuren als je op een dag wakker word en ontdekt dat je onzichtbaar bent”, zo staat op de website van Stukafest te lezen. Laura’s kamer biedt plaats aan zo’n twintig toeschouwers, dus een intieme voorstelling is gegarandeerd.

Theater Elle Alpha Zoals gezegd gaat het in Groningen op 23 februari los. Aan de Tweede Willemsstraat 16a, bijvoorbeeld. Daar stelt studente Laura haar kamer ter beschikking voor een voorstelling van het Furthur Labelz Multimedia Theater. “In een spectaculaire, speciaal voor Stukafest Groningen gemaakte performance die het midden houdt tussen een sprook-

Muziek is er ook. Van Elle Alpha bijvoorbeeld. Deze band rondom de Groningse zangeres Ella Stoffers maakt indrukwekkende bluespop of, zoals ze het zelf zegt, melodische pop en bluesy rock. Misschien ken je ze nog wel van Eurosonic Noorderslag. “Ella showt zowel kracht als kwetsbaarheid in haar teksten en haar

zang. De band begeleidt haar sterke stem perfect en brengt haar liedjes tot leven.” Was getekend de officiele website van Elle Alpha. De kamer van Renske aan de Petrus Campersingel, waar het optreden van Elle Alpha gepland staat, biedt plaats aan zo’n dertig mensen.

Poezie Voor een poezievoordracht moet je aan de JC Kapteynlaan zijn. Bewoner Lidewey is zo vriendelijk om twintig mensen te laten genieten van De Vischknaepen. “On-

verschrokken vertolkers van vers gevangen tekst! De Vischknaepen bestaat uit Jan Schellink en Danibal; Stand up-muzikanten zonder weerga, met een behoorlijke dosis lef, of is het schaamteloosheid?”

festijn zijn verkrijgbaar bij Elpee aan de Oosterstraat. Wees er snel bij voor het te laat is.

Zij schudden hele optredens uit hun mouw en bespelen het publiek met hun achteloze vrolijkheid. Mondharpvirtuoos Danibal jodelt, zingt en gromt er lustig op los. Het publiek mag ter plekke tekst inleveren”, zeggen de Vischknaepen over zichzelf.

Olivier Oost

Kaarten voor dit studentenkamer-

Zie voor meer informatie: www. stukafest.nl/groningen

@

Wil je reageren? Stuur een email naar o.oost@studentenkrant.org

16

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

Verhip! Strippen in de Vera!

Reportage Het blijft toch een apart volk, striptekenaars. Wanneer er 7 januari jongstleden een stripfestival plaatsvindt in één van de meer alternatieve plekken van Groningen moet je dus wel wat kunnen incasseren. Direct aan de ingang van de Vera wordt je bijvoorbeeld al geconfronteerd met een stel karikaturen die niet zouden misstaan onder de kruiswoordpuzzel van de Sp!ts. Deze verslaggever is echter wel wat gewend, en het zijn diezelfde karikaturen die hem hebben weten te strikken voor de beruchte ‘Sketch Battle’.

De zaal is gevuld met stripliefhebbers, een merchandise-stand en twee beamers. De beamers vormen het strijdtoneel van vanavond, waar middels diverse duels de snelste stiftentrekker wordt beslist. Dat gaat als volgt. Het publiek bepaalt een onderwerp, de doppen worden van de stiften getrokken, en bedwelmd door een penetrante (doch verontrustend genoeg toch altijd weer licht bevredigende) benzinelucht dienen de tekenaars binnen twee minuten de ander te overtreffen met een fenomenale tekening. Om de strijd wat heter te maken had er wellicht wat muziek bij gekund, aangezien twee minuten wellicht wat lang is voor het publiek. De muziek van The Good, The Bad and The Ugly doet bijvoorbeeld vaak een hoop voor de spanning bij een op het eerste gezicht wat traag duel.

Voor de tekenaars is twee minuten echter weer wat kort, al weten sommige tekenaars verrassend genoeg toch hun eigen stijl te behouden. Laten we het daarom maar aan de kwaliteit van de concurrenten toeschrijven dat ondergetekende er meteen na de eerste ronde uit lag. Het is uiteindelijk de Groninger Siebe de Boer die als terechte finalist uit een bloedstollende finale komt

foto: Tim van Veen rollen. Siebe wist ‘de begrafenis van Kapitein Iglo’ met een stel vrolijk dansende vissen treffend te illustreren.

Als het er echter op aankomt is zo’n schetswedstrijd wel grappig, maar natuurlijk niet waar je speciaal voor van huis gaat. Vanavond is daarom vooral de avond waarop de nieuwe stripexpositie wordt onthuld in het allereerste (!) stripmuseum van Nederland. Vergeet dat blije gebouw met het veel te hoge cola-of-sinas-met-een-zakje-chipsgehalte tussen de Media Markt en de McDonalds dat zichzelf het Nederlands Stripmuseum Groningen durft te noemen. De Vera is al sinds jaar en dag de enige gelegenheid waar Europese strips de plek krijgen die ze verdienen; namelijk op de muren van een gerenommeerd poppodium.

Bij binnenkomst springen de strips meteen in het oog, de muren zien er op deze manier niet zo kaal uit en momenten dat je niets te doen hebt hoef je niet zo lullig op je horloge te kijken. Waar de hele Nederlandse stripwereld nog steeds met behulp van literaire strips en stripmusea iets te hard probeert serieus genomen te worden,

past deze laagdrempelige manier van exposeren beter bij de stripcultuur. Je hoeft immers geen liefhebber te zijn om van een grappige of goed getekende strip te kunnen genieten. Daarmee vallen ook direct de overeenkomsten tussen popmuziek en strips op: Voor de leek is het sfeermakend behang en voor de liefhebber zijn het kleine meesterwerkjes. Daarom komen ze ook veel beter tot hun recht in een ruimte waar beide types komen.

Bij verdere bestudering van de muurschilderingen blijken de overeenkomsten met de popmuziek vaak nog verder doorgetrokken. Zo is er een verstripping van toch één van de beste nummers van Guns ’n Roses te vinden, overigens tegelijk ook een voorbeeld van een zogenaamde comic-jam. Het idee van zo’n comic-jam is dat meerdere tekenaars bezig gaan met één enkele strip, en op die manier elkaar aanvullen of juist uitdagen. Een prachtig voorbeeld is de samenwerking tussen Bart Nijstad en Oskars Pavlovskis, waar Bart de nachtelijke escapade van een eenzame moordenaar op de voorgrond creëert terwijl Oskars zich uitleeft op een psychedelische achtergrond.

En aan de andere kant van de zaal is een gevecht getekend tussen twee lichamen waarbij beide vechters door een andere tekenaar zijn getekend.

De expositie bestaat veelal uit creaties uit het Oostblok. Daarmee is het merendeel zwart en cynisch, maar op de goede manier. De strips worden nooit zwaar, en zien er vooral fantastisch uit. Dat geldt overigens ook voor de Nederlandse creaties. Met name Siebe, de eerder genoemde winnaar van de Sketch Battle, heeft in z’n dromerige strip over het weerzien van z’n jeugdliefde Terschelling echt een paar fenomenale kunstwerkjes verstopt. Mocht je binnenkort toevallig dus een tegenvallend afspraakje hebben in de Vera hoeven die stiltes in ieder geval niet zo pijnlijk meer te zijn.

De ‘Zitknobbels’: kunst dat gebruikt mag worden

Johan Stolk

@

Wil je reageren? Stuur een email naar j.stolk@studentenkrant.org

Foto: Eveline Vaessen

Tussen Kunst en Kut Op het pleintje voor de Jumbo Beren struikelt men over een soort uitgekakte olifantendiarree die daar ligt. Blijkt een ‘kunstwerk’ te zijn. Het heet zitknobbels en schijnt representatief te zijn voor het werk dat kunstenaar René de Boer in de jaren 70 maakte.

Hij wilde met dit kunstwerk de kloof tussen kunst en publiek kleiner maken. René: ‘Ik liep met mijn zoontje in een museum waarbij ik een kunstwerk aanraakte, ik werd toen meteen op de vingers getikt door de dienstdoende cipier.

Toen dacht ik, dat moet anders kunnen en ben ik mij gaan richten op kunst die ook gebruikt mag worden.’ René kan daarbij vooral genieten van mensen die gebruik maken van het kunstwerk. Een ouder echtpaar die hun broodje nuttigt op de Zitknobbels, dat is genieten.

Het van messing gefabriceerde apparaat is een wat lastig te plaatsen voorwerp. Het heeft ook wat rondgezworven door Groningen, het is oorspronkelijk gemaakt voor het pleintje in de Herestraat bij de C&A. Daar werd toen een of ander fonteintje geplaatst waar-

het kunstwerk: ‘Het wordt gebruikt, dat is het belangrijkste.’

Over de vorm van het kunstwerk is René realistisch: ‘De vorm stoot altijd mensen tegen de borst, je kunt het wel of niet mooi vinden. Feit is dat wanneer het label ‘kunst’ erop zit mensen extra kritisch worden. Er worden zoveel lelijke dingen gemaakt waar niemand iets van vindt, omdat het geen kunst is.’

na er geen plaats meer was voor het kunstwerk. De creatie heeft toen een maand lang op de Grote Markt gestaan. De gemeente heeft het daarna aangekocht en plaatste het in winkelcentrum Paddepoel, daarna werd het Selwerd en nu dus aan de Beren. Het doel om als kunstwerk te fungeren is echter jammerlijk gefaald. Een kleine vox pop bracht een interessant beeld

aan het licht onder de toekomst van Groningen, de Groninger student, was er niemand te vinden die het kunstwerk daadwerkelijk mooi vond. De vraag is daarna of het als gebruiksvoorwerp nog iets waard is: ‘Wie wil er nou op zo’n foeilelijke bank zitten?’ Aldus een van de ondervraagden.

René de Boer zelf is tevreden over

Al met al kan er denk ik met een gerust hart geconcludeerd worden dat dit kunstwerk in de categorie ‘Kut’ valt. Het kan niet altijd feest zijn.

Huub Kappert

@

Wil je reageren? Stuur een email naar h.kappert@studentenkrant.org

17

Groninger Studentenkrant | Februari 2012 Volg Ben ook op twitter

Donker

@ikbenhard

Sappige sexverhaaltjes door Ben Hard

Ik zie geen flikker, pikkedonker. Net ontwaakt uit een vreem-

sluit om mezelf maar tot een happy ending te brengen, dan val ik misschien weer wat makkelijker in slaap.Dan gaat een deur open. En snel weer dicht. Mijn deur? Oh kak, ik ben niet thuis. Bij mij is het ook nooit zo donker, bedenk ik me nu.

de droom: ik loop hand in hand met Yvon Jaspers door de

“Hey, heb ik je wakker gemaakt? Ik was even naar de wc”

grote tuin van het huis van mijn (overleden) opa. George Ba-

spreekt een vrouwenstem me toe. “Eh, ja, maar dat geeft

ker’s Una Paloma Blanca galmt gedempt door de omgeving.

niet”, zeg ik. Kut waar ben ik? Nog steeds zie ik niks. Er

Haar hand voelt klein. Klein en zacht. Ik hou van meisjes met

stapt iemand bij me in bed, en kruipt tegen me aan. Vrij fors,

kleine handjes. Nee, niet omdat mijn lul dan nog groter lijkt

merk ik. Ohja... Gister geëindigd in de negende, nu weet ik

als ze ‘m vastpakt. Of ja, eigenlijk wel daarom.

het weer. Geen idee meer hoe ze heet alleen. Waarschijnlijk

Als we zijn aangekomen bij de heg, achter het vervallen

maar goed ook dus dat het zo donker is.

schuurtje waar niemand ons kan zien, kust ze me en diri-

Een hand grijpt zoekend langs mijn been naar mijn lul.

geert onderwijl mijn hand onder haar bloemenrokje. Mijn

“Hmm, lekker hard, vannacht viel je meteen in slaap, heb

vingers zoeken ijverig naar een ingang. Maar ze vinden niks.

je nu meer energie?”. “Ehm, ja speciaal voor jou net opge-

Noppes. Zo glad als een barbie daar beneden.

warmd”, lieg ik. Nog voor ik de zin heb afgemaakt voel ik

Godverdomme. Geërgerd pak ik met twee handen haar hoofd, druk het naar voren en omlaag en duw mijn lul (ik heb blijkbaar een erectie en geen broek aan) in haar keeltje op het ritme van Una Paloma Blanca tot de eerste traantjes over haar rode wangetjes biggelen. Einde droom.

haar warme mond al om mijn lid. Ik voel een tongpiercing.

Dat voelt toch wel fijn. Erg fijn. Te fijn. Voor ik er erg in heb kom ik al klaar en spuit mijn lading half in haar topingang, half tegen haar mond, denk ik. Ze proest en stottert “Godverdomme, dat had je wel even kunnen zeggen, ik zit er helemaal onder!”. Ze loopt de kamer uit met een geïrriteerd

In een poging meer samenhang in mijn leven te krijgen evalueer ik. Waarom zo agressief? Waarschijnlijk omdat Jaspers er best goed uitziet, maar als ze haar mond open doet en over ‘warmte’ en ‘lief zijn voor elkaar’ begint, mijn erectie apert doodslaat. Face-fucking an sich doet me namelijk vrij weinig.

“Ik ga douchen”.

Dat is mijn cue. Ik zoek snel mijn kleren bij elkaar en verlaat het pand. Onderweg naar huis lopend krijg ik een smsje: “Klootzak” van ‘Chubby 9e’. Haha goede naam heb ik vannacht nog bedacht voor haar. Past mooi boven ‘Chubby

Universiteits Bibliotheek Het nieuwe jaar is pas van start gegaan maar de tentamens kijken ons met grote afgunst aan geen ziel die hier veel zin in heeft toch moeten we eraan geloven De UB is in dit geval- erg markant, mijn grootste vriend of ergste vijand Want ja, hoe leg je dit paradoxale fenomeen uit, aan iemand die er niets van weet?

Er is veel prachtig vleselijk verkeer of refresh ik Facebook keer op keer op keer...

Gelukkig heb ik hier wél internet Een walhalla van fraaie vrouwen, stiekem gluur ik vanonder mijn wenkbrauwen.

Mijn gedachten dwalen af...

Na maximaal een uur intensief werken begint mijn spanningsboog het te merken.

Het heeft koffie en nicotine nodig.

Met pijn en moeite probeer ik het vandaag Ik ben in de val gelokt door een academische hinderlaag

maar wijze tante Rita weet de oplossing.

Soms om negen, maar meestal na enen zit ik hier totdat er weer een dag is verdwenen.

De literatuur heeft gemeenschap met mijn brein Tijdens hét tentamen voelt mijn ziel uitgewoond ik weet alle antwoorden, het harde werken wordt beloond!

Zijn mijn ouders ook weer blij...

blondje Twister’.

Te pas en te onpas wordt het maar geromantiseerd. En dat, terwijl je maar één keer ‘t verkeerde plekje hoeft te beroeren

Ben Hard

om een volledige maaltijd over je heen te krijgen. En dat is dus niet fijn, ik spreek uit ervaring. Maar goed, rare droom dus.

Ik zie echt helemaal niks, maarja, mijn lul is hard, dus ik be-

Sophie Herweijer

ook aan Het Forum. En wij als Vindicaters, zullen naast de Martinitoren en het Forum ook aan ons huidige en toekomstige pand denken.

In de jaren ’50 werd de oostzijde van de Grote Markt weer opgebouwd. De Sociëteit van Vindicat was het eerste gebouw dat de oostwand mocht sieren na de verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog. Nu wordt de oostwand stukje bij beetje afgebroken en in 2014, 60 jaar la-

En dat is toch bijzonder.

Want in welke tijd van je leven (naast je studententijd) liggen deze kansen tot ontplooiing en ontwikkeling zo voor het oprapen? Je kan een bedrijfje oprichten, bijbaantjes hebben, leren om in groepen samen te werken. En alles is één grote speeltuin. Je staat voor grote beslissingen, maar mocht er iets fout gaan en je gaat onderuit, dan is er altijd die zachte ondergrond die je opvangt.

Maar hoe moet dat in toekomst? Waarin studenten enkel snel studeren met die 3000 euro of het bindend studieadvies als donderwolk boven hun hoofd. Wanneer zal

Voor nu mogen mijn bestuur en ik nog even spelen om over zeven maanden het stokje over te dragen. Ik ben blij dat ik deze kans gekregen heb!

COLUMN

COLUMN

Vindicat is een oude vereniging en we hebben op meerdere plekken in Groningen een Sociëteit gehad. Toch is voor velen het huidige pand hun Vindicat. Afgelopen zaterdag sprak ik een oud-lid.

Hij is lid geworden in 1954 en hun jaar was het eerste jaar dat vanaf het begin hun Sociëteit op de huidige plek had. Elk jaar als hij op Vindicat komt, denkt hij terug aan zijn studententijd.

Helaas zal met de sloop voor veel (oud)-leden de nostalgie verdwijnen die ze ervaren als ze het huidige gebouw binnenlopen. Al zal de sfeer er uiteraard niet op achteruit gaan. Het jaar 2014 daarentegen zal hun studententijd in een nieuw gebouw beginnen. Voor hen zal het moeilijk voor te stellen zijn hoe het anders is geweest.

Maar gelukkig zijn er (oud)-leden die kunnen vertellen hoe het er ‘in mijn tijd’ aan toe ging. In de tijd dat er nog geen Forum was, de Grote Markt nog groot was en Vindicat niet op de hoek zat.

Het is nog maar 5 maanden geleden dat wij, als bestuur, voor het eerst plaats namen achter onze bureaus om Albertus te gaan ‘besturen’. Het is een sneltrein geweest vol met nieuwe ervaringen, leermomenten en bovenal plezier. En net nu we eindelijk allemaal onze functies onder de knie hebben en het echte besturen kan beginnen komen onze opvolgers alweer om het hoekje kijken. Weer nieuwe mensen die graag die sneltrein willen pakken om zichzelf te ontplooien en te ontwikkelen.

die ontwikkeling dan plaats gaan vinden?

Waarschijnlijk op een plek waar die ene fout wel cruciaal is en waar de zachte ondergrond ontbreekt.

Vice-Praeses Albertus Magnus

Het is raar om te beseffen dat het Groningen zoals wij het kennen er over een aantal jaar niet meer zal zijn. Althans het aanzicht zoals wij dat kennen. Het is raar om te beseffen dat al vele jaren, vele mensen bezig zijn met het maken van plannen om Groningen een nog leukere en interessantere stad te maken.

Een stampvolle kroeg, vol met mensen die in spanning afwachten wie het dit jaar zal zijn die de bar op klimt. Om mij heen hoor ik de geruchten al flink rond gaan. Verschillende namen passeren de revue. Dan gaan alle koppen één kant op: de huidige praeses van Albertus klimt de bar op: “Met trots presenteer ik onze nieuwe praeses!”

Esther Kho

ter, zal Vindicat weer het eerste gebouw zijn dat de nieuwe oostwand zal mogen sieren.

Senatus Abactus/Prorector Vindicat Atque Polit

Er wordt door iedereen over de verbouwing gesproken en de spanning groeit.

Het is bijzonder dat wij van zo dichtbij de verandering van het stadsbeeld meemaken. Als je het over Groningen hebt, dan denk je meteen aan de Martinitoren.

In de toekomst zal je nog steeds aan de Martinitoren denken, maar

Wil je reageren? Stuur een email naar b.hard@studentenkrant.org

De speeltuin

‘In Mijn Tijd’ ‘Er breken spannende tijden aan voor de Stad Groningen en voor onze Vereniging. Letterlijk en figuurlijk; het VVV kantoor is namelijk vorige week afgebroken en nu wordt de Friesland Bank afgebroken. Langzaamaan zag iedereen hoe er minder overbleef van het VVV kantoor en steeds meer ontstaat het besef bij student en stadjer dat het Forum daadwerkelijk komt.

@

Frank van de Waals Huisdichter

18

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

Once upon a time in Anatolia Een groep politieagenten rijdt met een moordverdachte door een desolaat Turks landschap om het lijk van het slachtoffer te vinden. Met een gedurfde variant op Sergio Leones meesterwerken in de titel, dus dat belooft veel goeds. En het is nog een Turkse film ook.

De hoofdcommissaris van een plaatsje in de Turkse periferie heeft de officier van justitie over laten komen uit Ankara. Er is een moord gepleegd in zijn jurisdictie en hij heeft een verdachte aangehouden.

De officier komt diezelfde avond nog aan, en een groep politieagenten rijdt de steppe op om het lichaam te vinden. Tijdens de nachtelijke rit komen we er onder meer achter dat de hoofdcommissaris een ziek zoontje heeft, dat de officier van

justitie een kleine blaas heeft en dat mensen gefrustreerd raken als ze ‘s nachts door een verlaten landschap rijden en maar geen lijk kunnen vinden.

vergeten is een lijkzak mee te nemen bij de zoektocht naar het lijk. Ook de lijkschouwing wordt buitengewoon expliciet in beeld gebracht, en toch zie je niets. Hilarisch.

NEIN!

Alledaagse ergenissen en

welgemeende adviezen. Deze maand in de categorie: telefonie.

Het verhaal wordt uitsteMet zijn speelduur van tweeënhalf uur is Once Upon a Time in Anatolia niet de beste film om te kijken als je net een liter water en een glas bier hebt gedronken.

Desondanks is de film geen moment langdradig en zal eenieder zich ongetwijfeld uitstekend vermaken.

Once Upon a Time in Anatolia draait de komende weken nog in Forum Images.

kend verteld. De acteurs en de scriptschrijver verstaan hun vak uitstekend en de af en toe droge onOlivier Oost dertoon maakt de kijker met enige regelmaat aan het lachen. Zo blijkt dat de verantwoorWil je reageren? Stuur een email naar o.oost@studentenkrant.org delijke politieagent

@

advertentie

Bluetooth

Bestellen.

Niet doen. Nee, echt niet. Je bent geen geheim agent op een bloedstollende missie, laat staan iemands persoonlijke bodyguard in burger. Je bent gewoon sneu. Dit valt in de categorie muziek door boxjes blazen op de fiets. We hebben het hier niet over het veilig bellen in de auto, laat dat duidelijk zijn. Nee, het gaat hier om individuen die al lopend of fietsend hardop praten, zonder dat meteen duidelijk is dat ze een gesprek voeren met iemand anders dan zichzelf. Wie zijn deze mensen? De motorisch minder validen, die de controle over hun evenwichtsorganen per direct verliezen zodra hun arm een grotere hoek maakt dan 45 graden?

De gezondheidsfreaks, die zo min mogelijk straling in hun tere lijf willen laten binnendringen? Alleen als je armloos door het leven gaat heb je een goed excuus om dit te doen.

Afrekenen of bestellen terwijl je aan het bellen bent; ook walgelijk. Als je niet het fatsoen kan opbrengen om vijf seconden je gesprek te staken verdien je geen service, in welke vorm dan ook. Want je bent geen helikopterpiloot die orders doorkrijgt van de president zelf, en ook geen negotiator bij een gijzeling. Je bent te zelfingenomen om een beetje beleefdheid te tonen aan de mensen die je helpen. De bus instappen terwijl je belt valt hier ook onder trouwens. Stop hier a.u.b. mee.

Robin van der Sar

@

Wil je reageren? Stuur een email naar r.van.der.sar@studentenkrant.org

ForumImages: Carnage Zelden heeft een film zo hard ‘arthouse’ geschreeuwd als de nieuwste titel van Roman Polanski. Om te beginnen werd Carnage oorspronkelijk geschreven als toneelstuk, en dat is er nog goed aan af te zien: de cast bestaat uit welgeteld tien personages (onbelangrijke bijrollen meegeteld) en het hele stuk speelt zich, met uitzondering van de begin- en eindscène, af op één enkele locatie.

Tel daar nog bij op dat de film, begin- en eindscène opnieuw uitgezonderd, het zonder soundtrack moet doen en je hebt de klassieke ingrediënten voor een tergende het-is-goed-omdat-hetkunst-is productie. Gelukkig blijkt niets minder waar.

Opvallend is dat tijdens het kijken van de film het minimalisme geen moment opvalt. De dialogen zijn prima in staat om 80 minuten lang de aandacht vast te houden en de acteurs, waaronder Jodie

Foster en Kate Winslet, zetten stuk voor stuk geloofwaardige en interessante (maar weinig sympathieke) karakters neer.

Gespeeld worden twee New Yorkse echtparen,

die, nadat het zoontje van het ene stel het zoontje van het andere met een stok heeft geslagen, besluiten het conflict als beschaafde mensen uit te praten. Natuurlijk kan dit niet anders dan volledig uit de hand lopen: de hele film is feitelijk niet meer dan een gruwelijk escalerende ruzie.

Met een opzet als deze ligt een asgrauwe, deprimerende (liefst in zwartwit geschoten) film in de lijn der verwachting, maar Carnage weet deze valkuil prachtig te omzeilen: Polanski heeft, ondanks de treurigstemmende opzet van het geheel, een film weten neer te zetten die vooral heel erg grappig is. Hoewel echte grappen ontbreken, werkt de combinatie van intens pijnlijke situaties en perfecte timing zonder uitzondering op de lachspieren. Carnage weet daarmee op uitzonderlijke wijze artisticiteit, diepgang en humor samen te voegen tot een mooie, leuke en onverklaarbaar gezellige film.

Gaat dat zien.

@

Tobias Rutteman

Wil je reageren? Stuur een email naar t.rutteman@studentenkrant.org

Groninger Studentenkrant | Februari 2012

19

20

Groninger Studentenkrant | Februari 2012