Duurzaam wonen Tiny house

COMFORTABEL WONEN OP MINDER DAN DERTIG VIERKANTE METER

Met minder spullen kan Vera Pollmann inmiddels wel leven. Ze ruilde haar doorsnee woning in Haarlem-Noord in voor een tiny house midden in de natuur. Elke dag leert ze meer over hoe ze zo groen en duurzaam mogelijk kan wonen. Dat is soms niet gemakkelijk, maar volgens haar is het inmiddels een soort sport geworden.

‘Je wordt gedwongen om anders na te denken’

Langs de Europaweg ligt tussen de bomen een oase van rust. Een groot stuk land met daarop tien tiny houses die samen net een klein dorp vormen. Wie het terrein oploopt wordt begroet door een groene waas van bloemen en bomen. “Eigenlijk ben ik hier per ongeluk terecht gekomen”, vertelt bewoonster Vera.

Op de onroerend goed website Funda stuit ze in 2019 op deze bijzondere woning. Ze trekt de stoute schoenen aan en besluit het pand te kopen. Dit doet ze overigens wel met een reden. “Mijn dochter had een huis nodig en tegenwoordig is dat bijna onmogelijk”, legt Vera uit. Door het kopen van dit tiny house kan ze ervoor zorgen dat haar kinderen een betere kans op de huidige woningmarkt hebben. “Daar heb ik geen spijt van, ik vind het helemaal goed.” Het enige wat ze meeneemt uit haar oude woning is een foto van haar grootouders, kleding en de keukeninventaris.

KRAAKVERS

Vanaf een jonge leeftijd is Vera al bezig met duurzaam leven. Wanneer zij in haar nieuwe woning trekt, merkt ze dat er nog veel te verbeteren is. “Je wordt gedwongen om anders na te denken”, vertelt ze. “Doordat ik bijvoorbeeld geheel offline leef, moet ik met de seizoenen werken, maar ook zeker met het weer. Maandag wasdag bestaat hier niet.”

Ze vertelt hoe ze in stadia steeds groener gaat leven. Zo heeft ze geen waterleiding en maakt ze gebruik van een tank waar tweeduizend liter water in zit, verdeeld over vier compartimenten. “Het is kraakvers water”, zegt ze trots. “Het regenwater komt binnen en gaat langs de zuiverende halofyten planten de ton in. Het water uit de badkamer en keuken gaat via een leiding naar boven en wordt op dezelfde manier gezuiverd.” Het systeem is de gehele dag bezig met een grote schoonmaak, alleen is er nog een belangrijk punt waar Vera op moet letten. “Alles wat ik eet of drink komt in mijn water terecht, dus is het belangrijk dat ik biologisch afbreekbare producten gebruik.” In de keuken staat dan ook speciaal afwasmiddel en in de badkamer kun je afbreekbaar wasmiddel en plasticvrije tandpasta tabletjes vinden.

Als Vera in haar huis trekt, heeft ze het gevoel dat ze alles in mindere aantallen moet aanschaffen. Gelukkig heeft ze voldoende onderbroeken meegenomen, anders komt ze niet uit met haar was. “Het is niet voor iedereen weggelegd. Je moet hier met de juiste instelling wonen”, vertelt ze. Haar collega’s schijnen dat nog niet zo goed te begrijpen wanneer ze een nieuwe koptelefoon nodig heeft. “Ze gaven mij de nieuwste mee, maar daar had ik stroom voor nodig.” Ze legt uit dat ze wel stroompunten heeft, maar niet genoeg om vervolgens nog een koptelefoon op de kunnen laden. “Die gadget-mannen snappen dat niet”, zegt ze lachend. “Doe mijn maar een die ik simpelweg in mijn laptop kan stoppen.” ›

‘Het is niet voor iedereen weggelegd’

CREATIEF

De regen is momenteel Vera’s beste vriend. Met de stortbuien in de afgelopen weken raakt haar watertank weer aardig vol. Wanneer de zon schijnt en de temperaturen oplopen, wordt dit voor haar een stuk lastiger. Als de zonnepanelen profiteren van het goede weer, zal het water in de tank langzaam verdampen. “Het kan zeker voorkomen dat ik te weinig water heb om te douchen”, vertelt ze. “Je moet creatief zijn op dit soort momenten. De was doe ik sowieso al weinig, ongeveer één keer per maand.”

Aan het watertekort zit uiteindelijk ook een sociaal aspect voor haar. Zo woont haar moeder om de hoek en zou ze daar eventueel gebruik kunnen maken van een douche. Als ze de was wil doen, kan ze ook bij vrienden aankloppen. “Er zijn genoeg vrienden die voorstellen om de was samen te delen.” Deze oplossing ziet ze als een mogelijkheid voor iedereen die wat duurzamer wil leven vanuit een doorsnee woning. “Je gaat gewoon gezellig op bezoek, drinkt een kopje koffie, eet wat en dat wasje draait ondertussen wel.”

TIERLANTIJNTJES

In de knusse woning staat binnen zachtjes een pelletkachel te branden. Een gasloos alternatief voor de gebruikelijke kachels in Nederland. Vera laat hem twee uur per dag branden. Dat is genoeg om haar woning de gehele dag warm te houden.

Wie de bijzondere woning binnentreedt, valt het op dat de woning ondanks zijn grootte een fijne sfeer uitstraalt. In de woonkamer hangt een grote foto van Vera’s grootouders aan de muur, staat een mooie houten tafel en hangt een boekenplank met allerlei tierlantijntjes. “Ik ben er helemaal van overtuigd dat je met minder spullen heel ver komt”. Ze wijst naar de kast in de woonkamer en legt uit hoe te grote spullen tot ergernis leiden. “Laatst heb ik deze kast gekocht, maar ik heb er eigenlijk alweer spijt van, omdat-ie net te groot is voor het huis.” Soms moet ze zichzelf even bedwingen wanneer ze iets leuks ziet voor in haar tiny house. “Op zo’n moment bedenk ik mij dat ik eigenlijk niet meer nodig heb.”

Ze wordt niet alleen creatiever in het inrichten van haar huis, maar ook in het maken van gerechten. In het knusse keukentje is geen gasfornuis te zien. Verstopt op het aanrecht staat een mobiele inductieplaat met plek voor één pan. “Gelukkig heb ik nog een mooie stoomoven waar ik heel wat mee kan”, antwoordt Vera op de vraag of ze alleen maar eenpansgerechten kan maken. “Ik kan gemakkelijk een deel van het gerecht klaarmaken en het warm houden in de hooikist terwijl ik verder ga.” Ze is niet jaloers op de buren die twee gaspitten in hun aanrecht hebben zitten. “Nu heb ik lekker de ruimte als ik met iets anders bezig ben in de keuken.”

PRIKKELS VAN BUITENAF

Wanneer ze door haar tuin loopt wijst ze naar de moestuin van de buurvrouw. Ze legt uit dat hier genoeg eetbaar onkruid is. “Het zit vol met mineralen en vitaminen.” Ze klinkt als een doorgewinterde ‘tinyhouser’, maar zo ziet ze zichzelf niet. “Ik ben helemaal blanco begonnen, maar dit zijn eigenlijk gloednieuwe en moderne huizen”, zegt ze. “Het is geen joert in een weiland, maar geavanceerd werk.”

Terwijl Vera vol trots haar zelf gevlochten bankje van wilgentakken laat zien, legt ze uit dat ze sinds ze hier woont een stuk rustiger is geworden. “In mijn huis is geen televisie of radio te vinden”, vertelt ze. “In de ochtend luister ik een podcast om op de hoogte van het nieuws te blijven, de rest van de dag ben ik offline.” Als er belangrijk nieuws is, gaat ze ervan uit dat ze het wel hoort. “Ik hoef niet om het halfuur te weten hoeveel coronabesmettingen er zijn.” Prikkels van buitenaf ontvangt Vera minder goed nu ze hier woont. Geen constante stroom aan

‘In mijn huis is geen radio of televisie te vinden’

informatie, maar ook de mindere hoeveelheid spullen doet haar goed. “Het is veel minder schoonmaak- en opruimwerk.”

Het meer leven in de buitenlucht doet haar ook goed. In de winter heeft ze dan ook vaak de dubbele voordeur van haar woning open staan. “Sommige mensen zijn rond die tijd nog geen enkele keer op hun balkon geweest”, grapt ze. “Hier ben je veel gemakkelijker buiten. Wanneer het zonnetje schijnt zit ik hier op het stoepje voor de deur.”

STAPELBED

Eenmaal terug in de woning klimt ze op de ladder naast de keuken die bij haar bed uit komt. Naast het bed bevinden zich wandpanelen die geopend kunnen worden en functioneren als opbergruimte. “Mooi, hé? Die heeft mijn broertje voor mij gemaakt”, vertelt Vera met een lach op haar gezicht. Ze heeft een duidelijk antwoord op de vraag of ze ooit ruimte te kort komt. “Nee, ik heb denk ik zelfs ruimte over, doordat ik helemaal ben overgegaan op het hebben van minder spullen.”

Wanneer ze soepel via de ladder naar beneden klautert wordt er gesproken over de toekomst. Zal ze als ze tachtig is nog steeds in dit tiny house kunnen wonen? Gaat de ladder beklimmen geen onmogelijke optie worden? “Als je ergens aan gewend bent geraakt, kan je dat nog heel lang doen”, legt Vera uit. “Ik heb heel lang in een stapelbed geslapen.” Ze legt uit dat het ook nog een mogelijkheid is om een uitschuifbaar bed te maken in het plateau waar de bank momenteel op staat. “Mijn buurvrouw heeft dat ook zo opgelost, want je hebt hier de hoogte om dat te doen.” Het is een idee, maar voorlopig vindt ze het nog zonde van de ruimte.

COMFORTABEL EN GROEN

Wie denkt dat het leven van een ‘tiny houser’ gecompliceerd is, heeft het volgens haar mis. “Je hoeft niet over meer na te denken, maar over andere dingen.” Terwijl ze laat zien hoe de ledlampen opladen, vertelt ze dat het een soort sport is geworden om zo comfortabel en groen mogelijk te leven. “Het gebeurt zeker wel eens dat je vergeet de lampen op te laden wanneer de zon schijnt. Dat doe je een paar keer en dan leer je het wel.” Aan haar oude woning mist Vera niets. “Ik vind het een prachtig avontuur”, ligt ze toe. “Elke dag ben ik aan het leren hoe ik zo duurzaam mogelijk kan leven.” ✶