BELGIË-BELGIQUE P.B.-P.P. Driemaandelijks tijdschrift van Graffiti vzw oktober – november – december 2013 • twaalfde jaargang • nr. 55 v.u. Peter Bosschaert • Dampoortstraat 84 – 9000 Gent Afgiftekantoor 9000 Gent X • P2A6209
55
nr
GENT X 3/5029
voorwoord Op een zeer zonnige middag besluit ik mijn lunch op een gezellig bankje te nuttigen. Naast me zit een jongeman. Interessanter vind ik het pluizig ding op zijn schouder: een snoezige poes van amper een paar weken oud. Je weet wel, waarvan het staartje kaarsrecht op de poep trilt. Hih… Ik kan mijn aandacht niet afhouden van de krolse kater en geraak aan de praat met de jongeman. Maar ik ben lang niet de enige. Horden jonge, enthousiaste meiden stormen als uitzinnige moeders op het kattenjong af. “Hoe lief! Is dat van jou? Ma zo schoon! Mag ik het eens aaien?” Eer ik mijn broodje op heb, heeft die kerel zeker vijf gsmnummers op zak! Vijf! Net wanneer ik naar het werk vertrek, komt een tweede jongeman zich op het bankje nestelen en neemt de minipoes op zijn schoot. De andere jongeman stapt op en roept de ene nog na: “Succes eh!” En wéér stormen er dames als vliegen op een lepel honing af op de man en zijn kat. “Hoe lief! Is dat van jou? Ma zo schoon! Mag ik het eens aaien?” En wéér worden er gsmnummers uitgedeeld!
2
Echt gebeurd! Een dier als vrouwenmagneet. Wel heb je van je leven… Ik sluit prompt mijn Twoo-account af, maak me lid van het plaatselijke dierenasiel en ga wandelen met een hond in het park.
|
voorwoord
Dat doen ik nu al ettelijke maanden, en het heeft me al meer ‘matches’ opgeleverd dan op een datingsite. Het loopt even vaak af op een sisser, maar je houdt er wel iedere keer een gelukkige hond aan over! Beestig! Ellen Theite
colofon Redactie Kimberly Verhaest, Bieke Bruneel, Martijn Nelen, Dieter Allegaert, Barbara Commeyne, Ellen Theite, Els De Latter, Peter Bosschaert, Sander Demeester Illustratie Sander Belmans Fotografie Robbie Vanlancker, Sander Belmans Eindredactie Ellen Theite Vormgeving Sander Belmans Druk Druk in de Weer Verantwoordelijk uitgever Peter Bosschaert
inhoud Loslopend wild
4
Mag ik even storen?
8
Over furry’s en soortgenoten
Wat vind jij beestig?
Fabuleus
10
Yasmine Buyck
Over katten, bevers en kippen
14
Moet er nog kotelet zijn?
16
What’s up doc?
20
Emotio-Nelen
22
Dampoort Tekent!
24
Hallo Mijnheer de Uil!
24
Over vleesloos leven
Magazinespecial
16
3
Bidt
In beeld
26
10
20
|
Fototentoonstelling
inhoud
Expo#6: Graffiti 9000
Je moet crazy in the coconut zijn om je te laten ombouwen tot een tijger!
4
4 loslopend wild
|
“Piep” zei ik vroeger als de stress me aan de lippen stond. Tegenwoordig is het “miauw”. Geen idee waarom. Echt niet. Ik was er me zelfs niet bewust van dat ik dierengeluiden produceerde! Tot een collega me er op wees en me vroeg: “Jij bent toch geen furry?”
Loslop wild
Furries (of furs) zijn mensen met een bovenmatige interesse in dieren, in welke hoedanigheid dan ook: getekend of geboetseerd, ontsproten uit iemands fantasie of echt. Ze identificeren zich met een dier of diens eigenschappen en zoeken manieren om dichter bij hun – al dan niet – harige vriend te komen.
Soortgenoten
Het afwijkende karakter van het furry fandom doet de pers likkebaarden: “Het heeft zeker iets met seks te maken!” Uitsluiten kunnen we deze stelling niet, het furry-beoefenen zal voor een aantal wel seksueel getint zijn. Maar voor de meesten gaat het om identiteit, expressie, samenhorigheid en bovenal: plezier!
|
Bovenstaande opdeling is natuurlijk arbitrair en enkel nuttig voor zij die er buiten staan en op het fenomeen vat willen krijgen. Hoe dan ook, furry-zijn is een levenshouding. Voor de ene is het een individueel ritueel waar ze rust en zingeving in vinden, voor de ander is het een expressiemiddel. En die laatste zoekt daarvoor zijn soortgenoten op. Sinds de jaren 80 van de vorige eeuw worden er conventies georganiseerd waar furs van over de hele wereld naartoe trekken. Maar, een echte subcultuur wordt het pas in het laatste decennium van de 20ste eeuw, met de opkomst van het internet.
loslopend wild
tekst: Dieter Allegaert & Ellen Theite
Furry fandom
5
pend
De aanpak om zich te assimileren met een dier is voor elke furry uiterst individueel, maar toch durven we gewag maken van drie manieren. Een furry van de lichtste soort verzamelt verwoed afbeeldingen van zijn of haar hartendief. Duizenden tekeningen, foto’s, beelden, strips, knuffels… sieren hun biotoop. Volgens de letter van het woord zijn deze verzamelaars geen furry’s maar: waar rook is, daar is vuur! Vervolgens heb je de donzige furry’s. Deze soort houdt het niet bij het inrichten van hun omgeving. Ze tooien zich met de vacht waar het dier, dat het onderwerp van hun affiniteit is, mee omhult. Zo voelen ze zich één met hun lieveling. Dat kostuum maken ze zelf of leggen ze gigantische sommen geld voor neer en dragen ze niet alleen op feestjes maar ook in het alledaagse leven: thuis, op het werk, in het straatbeeld… En als laatste zijn er dan ook nog de, ja… hondsdolle furry’s. Inrichten en verkleden gaat voor hen niet ver genoeg. Zij willen in alle opzichten perfect gelijken op hun dierlijke evenknie en zijn daarvoor bereid hun menselijk lichaam op te geven. Slangenmensen splijten hun tong in twee en tatoeëren hun ganse lijf met schubben. Poezenmensen implanteren een echte staart en piercen hun lippen vol snorharen…
Nee dus. Ik ben geen furry. Wel een stresskonijn. En een rasechte furry vonden we ook niet – helaas. Maar wel loslopend wild in Gullegem: Lieselot Tijger Vanneste (20). Naar ’t schijnt verkleed jij je wel eens in een tijger. Vertel me Lieselot: waarom, waarom? Ik vind dat leuk! Op feestjes, carnaval… Als ik mij kan verkleden dan doe ik het! En ik ben niet de enige. Hier in Gullegem zijn er heel veel jeugdbewegingen, en elk verkleedt zich nog eens graag.
|
loslopend wild
6
Maar waarom een tijger? Ik ben al lang grote fan van tijgers! Alles wat maar een klein beetje op tijgers lijkt, vind ik leuk! Ja, ik ben er echt van in de ban! Vorig jaar ging ik naar de uitleendienst in Wevelgem en vond ik daar een tijgerpak! Wow, ik vond het ‘bjistig’. Sindsdien is het wat ontploft. In de Chiro kennen ze mij als Tijgerfanaat. Inside tijgerjokes en tijgerplagerijen zijn nu wekelijkse kost. Maar ik kan er goed om lachen.
Gedraag je je anders als je in je pak zit? Wanneer ik me verkleed als tijger, doe ik inderdaad tijgerachtig. Dan spring ik af en toe heen en weer als een tijger. Da’s gewoon tof om te doen, maar niets meer. Wat wel opvalt, zeker als iedereen vermomd is, is dat je veel sneller een babbel slaat met iemand, ook al ken je hem of haar niet. Het verkleedpak is meestal de aanleiding. Als ik een leuk verkleedpak zie bij een persoon, dan zeg ik hem dat ook! Sommige steken daar veel tijd in en komen opdagen met een geweldig pak. Als je goed verkleed bent krijg je ook meer aanzien, meer appreciatie.
Wanneer de tijger in jou naar bovenkomt, gaat dat gepaard met een seksuele connotatie? Haoh, wat een vraag! (lacht) Euhm, laat het me zo zeggen: ik verkleed me liever in een tijger dan in een olifant, maar met mijn tijgerpak link ik niks seksueels. Ik voel me goed bij een tijger and that’s it. Geen seksuele connotaties.
7
Zou je zelf een stapje verder durven zetten? Jezelf laten ombouwen tot tijger? Tatoeëren van een tijgerpels? Daar denk ik niet aan ze! Het zou misschien wel cool zijn, maar die lijn ga ik toch niet over. Mensen die zich laten ombouwen tot bepaalde dieren vind ik maar gek. Je moet al ‘crazy in the coconut’ zijn om dat te doen!
loslopend wild
Ben je fan van Tigra- sigaretten?
|
Ik vind Tigra wel zalig! Ik heb eens opzocht wie dat Tigra-meisje was, blijkbaar was het model een Vlaamse. Ze werd in 1979 vermoord aangetroffen in haar villa in Brasschaat, terwijl ze enorm populair was in de jaren vijftig, zestig en zeventig. Ze kijk verleidelijk mooi op de tabaksverpakking.
Dan heb ik nog een laatste vraag voor je. Noemen je vrienden je soms tijger? Loeters is mijn roepnaam. Ik weet niet meer hoe ik eraan kom, maar ik vind hem goed klinken. Tot een paar maand geleden had ik mijn Facebooknaam veranderd in ‘Lieselot Tijger Vanneste’. Ik vond dat tof! En het typeerde mij in mijn vriendenkring. Maar toen iemand van buiten mijn vriendenkring mij zo aansprak, schrok ik toch even.
Bedankt voor dit interview! Grraarw!
Je moet crazy in the coconut zijn om je te laten ombouwen tot een tijger!
| beestige foto
8
9 beestige foto
|
Astrid 19 Gent als studentenstad is echt de
|
mag ik even storen?
10
max. Evenementen als Students Kick-Off, maar ook de Dag van de Jeugdbeweging vind ik super cool. Het is beestig dat de stad dingen organiseert om jongeren samen te brengen. Ik heb het dan niet alleen over de openingsfuiven van de verschillende richtingen maar ook bijvoorbeeld de studentenrestaurants. Gent is the place to be voor studenten!
mag ik eve
Nele en Janne 22 Wij zijn lid van de jongeren-
beweging Comac en we vinden het beestig om acties te ondernemen en mensen te mobiliseren. Het is leuk om dingen te kunnen veranderen in de maatschappij omdat we niet akkoord gaan met hoe die nu werkt. Straks gaan we bijvoorbeeld de faculteit Letteren en Wijsbegeerte op de Blandijnberg in Gent uitroepen tot GAS(t)vrij zone.
Thomas 22 Gitaar spelen is echt beestig.
Ik zit in de band Ramblin Mind en we hebben net onze eerste cd opgenomen. We spelen vooral blues en rock en we zoeken nog plaatsen om op te treden in het Gentse.
Wat vind jij beestig? Bieke 22
Wat ik beestig vind is de hele sfeer rond de feestdagen. Het is altijd een heel gezellige periode. Het is zo koud en iedereen is warm gekleed. Lichtjes, dikke sokken, chocomelk en vooral het gezellig samen zijn zorgen ervoor dat de feestdagen mijn favoriete periode van het jaar is.
Lars 22 Ik vind het beestig om graffiti
11
te spuiten. Ik kan mezelf erin verliezen en verdiepen. Het is een zalige uitlaatklep! Focus en ontspanning in ĂŠĂŠn. Je kunt het bekijken als een soort meditatie: graffiti geeft kleur aan mijn dag.
mag ik even storen?
|
ven storen? Nathan 20 Wat ik beestig vind zijn
oldtimers. Als je de huidige automodellen ziet, lijken die allemaal zeer sterk op elkaar. Persoonlijk vind ik dat zeer jammer. Oldtimers hebben steevast een unieke look. Ook de nostalgie die de oldtimers uitstralen vind ik echt super. Barbara Commeyne
12 fabuleus
|
Er was eens heel, heel lang geleden... Zo begint dit verhaal. Een verhaal over verhalen vertellen. Het voert ons helemaal terug naar de prehistorie. De kunst van het verhalen vertellen is dan ook zo oud als de mensheid zelf. Doorheen de geschiedenis hebben mensen altijd verhalen verteld: om elkaar te vermaken, de jongere generaties iets bij te brengen of een bepaald probleem aan de kaak te stellen. En wat blijkt? In heel wat van die verhalen spelen dieren een prominente rol, zowel vroeger als nu.
Bieke Bruneel
Dieren zijn gedroomde personages om op verdekte wijze de kleine kantjes van de mensheid te omschrijven
|
Gelukkig geldt dit niet voor de fabels uit de klassieke oudheid. (Een fabel is een verhaal dat de bedoeling heeft om het publiek een zedenles mee te geven. Meestal gebeurt dit door dieren met menselijke trekjes als hoofdpersonages op te voeren.) Zowel bij de Grieken als bij de Romeinen vinden we het genre terug, maar de bekendste verzameling fabels zijn de dierenverhalen van Aisopus. Hij zou een (ex-)slaaf van Thracische oorsprong zijn geweest, aan wie meer dan 350 dierdichten worden toegeschreven. Het is echter niet eens zeker of hij ook echt bestaan heeft. Desondanks wordt Aisopos vaak gezien als de grondlegger van de Europese
Zo ook in onze streken. Ten eerste is er de Esopet, een handschrift uit de 13de eeuw. Deze 67 fabels werden door een onbekende auteur in het Middelnederlands geschreven en zijn duidelijk gebaseerd op het werk van Aisopus. Uit diezelfde periode dateert ook het dierenepos Van den vos Reynaerde. Deze klassieker uit de Nederlandstalige literatuur is eigenlijk een satirisch heldendicht met tal van verwijzingen naar de menselijke samenleving uit die tijd. Alhoewel het in dit geval om een ander literair genre dan de fabel gaat, merk je toch dat de schrijver, een zekere Willem, zich deels liet inspireren door de verhalen van Aisopos. De bekendste navolger van Aisopos is echter Jean de La Fontaine. Deze Franse schrijver en dichter uit de 17de eeuw zorgde ervoor dat heel wat antieke fabels ook vandaag de dag nog gekend zijn, zoals De krekel en de mier en De haas en de schildpad.
fabuleus
Terug naar ons verhaal. Laten we maar beginnen bij het begin, de prehistorie dus. EĂŠn klein probleempje: er werden helemaal geen verhalen overgeleverd uit de prehistorie. Pas met het ontstaan van het schrift werden sommige verhalen opgeschreven en op die manier bewaard voor het nageslacht. We hebben er dus jammer genoeg het raden naar welke verhalen er bij de rotskunst van Lascaux of Altamira horen, en of deze louter over de jacht gingen of veeleer een symbolische ondertoon hadden...
fabelliteratuur en vormden zijn verhalen een inspiratiebron voor veel latere schrijvers.
13
Dit is geen toeval. Die opvallende aanwezigheid van dieren in zoveel verhalen is te verklaren door het fenomeen van antropomorfisme. Dit is het toeschrijven van menselijke kenmerken aan voorwerpen, dieren of planten. Op die manier kan je als verteller iets duidelijk maken zonder dat je het over een specifiek persoon (of een groep personen) hoeft te hebben. Vaak is dit ook veiliger, omdat je je zo minder snel de woede van bepaalde figuren op de hals haalt en voor represailles hoeft te vrezen.
Eekhrn zkt eekhrn Wie zich wil verdiepen in de moderne fabel, raden wij ten stelligste de bundel Eekhrn zkt eekhrn aan, een boek van de hand van de Amerikaanse auteur David Sedaris. Verwacht je niet aan dierenverhalen waarvan bij zin één de boodschap al duidelijk is en er op het einde nog eens nadrukkelijk met de vinger gewezen wordt. Nee, het zijn heel bijdehante fabels; cynisch, grappig, ontroerend, aangrijpend… Maar bovenal, zeer herkenbaar. Want ook al gaan de verhalen over dieren, ze zeggen alles over ons mensen, en de manier waarop wij ons gedragen of misdragen. En ja, vaak zet Sedaris ons als mens genadeloos te kakken.
|
fabuleus
14
In het verhaal waaraan de titel is ontleend, wordt een gewone eekhoorn verliefd op een wangzakeekhoorn, met alle gevolgen en gevoelens van dien. Een fragment:
Ook in de 20ste-eeuwse versie van het dierenverhaal wordt vaak gebruik gemaakt van antropomorfisme, al dan niet met een maatschappijkritische bedoeling. Zo gaat George Orwells Animal Farm uit 1945 eigenlijk over het stalinistische regime in de toenmalige Sovjet-Unie. Met de opkomst van het medium televisie doken er ook op het kleine scherm soortgelijke verhalen met dubbele bodem op. Alfred Jodocus Kwak is er zo eentje. En het legendarische De Fabeltjeskrant mogen we uiteraard evenmin vergeten. Iets recenter zijn de verhalen van de Nederlandse Toon Tellegen. Zijn korte verhalen over dieren die alledaagse, menselijke dingen doen, zijn vaak enigszins filosofisch van aard – waardoor ze niet alleen bij kinderen maar ook bij volwassenen populair zijn. Een laatste voorbeeld is nog de Spaans-Franse stripreeks Blacksad, met in de hoofdrol een zwarte kat als privédetective. De reeks speelt zich af in het Amerika van eind de jaren 50 van vorige eeuw, en doet zowel inhoudelijk als stilistisch denken aan de klassieke film noir. Met dat verschil dat alle personages dieren zijn. En zo belanden we in het heden. De vorm waarin het moderne dierenverhaal wordt verteld mag dan wel veranderd zijn in vergelijking met vele eeuwen geleden - en er zijn zeker ook een heleboel vormen erbij gekomen in de tussentijd - toch staat één ding vast: dieren zijn nog steeds de gedroomde personages om op verdekte wijze de kleine kantjes van de mensheid te omschrijven. En daarmee is dit verhaal verteld. Of om het met de woorden van Mijnheer de Uil te zeggen: “En dan nu knus naar jullie warme nestjes. En denk erom: oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker.”
Toen ze op een avond in een barretje zaten dat gerund werd door een paar uilen, sloeg de eekhoorn na een lange stilte met de vlakke hand op tafel. “Weet je waar ik van hou?” zei hij. “Ik hou van jazz.” “Dat wist ik niet”, zie de wangzakeekhoorn. “mijn god, jazz!”. Ze had geen idee wat jazz war, maar was te bang dat het stom zou klinken als ze ernaar vroeg. (…) De wangzakeekhoorn lag die nacht wakker en stelde zich voor wat haar de volgende ochtend allemaal voor onaangenaams te wachten zou staan. Stel je voor dat jazz bij de eekhoorns geheimtaal was voor iets verschrikkelijks, anale seks bijvoorbeeld. “o, ik ook”, had ze gezegd, en zo gretig! Bron: http://www.moorsmagazine.com/ boekenhoek/sedariseekhrn.html
15 beestige foto
|
Amai, ik word een oude doos...
|
yasmine
16
barbara commeyne & peter bosschaert
Hoe heb je Graffiti leren kennen? Ik woon sinds enkele jaren in de buurt van de Dampoort. Het is een heel fijne buurt om door te wandelen, een heerlijk brood te halen bij de Turkse bakker of een optreden in de Centrale mee te pikken. En ja, de gevel van Graffiti, daar kan je moeilijk naast kijken!
Wat doet een kersvers educatief medewerker zoal? Momenteel verdiep ik me in de workshops en de vrijwilligerswerking. Mijn start in oktober was meteen ook een drukke periode hier bij Graffiti. Het is nog steeds een heuse ontdekkingstocht, maar elke dag leer ik bij en proef ik van nieuwe dingen. Wat 2014 zal brengen, dat weet ik nog niet helemaal. Maar dat hier altijd iets te beleven valt heb ik al aan den lijve mogen ondervinden! Ik heb veel goesting om mijn schouders onder enkele projecten te zetten en de vrijwilligerswerking verder uit te bouwen.
Wat is de link tussen jezelf en onze organisatie? Als zesjarige snotter ging ik elke week naar de jeugdbeweging. Twintig jaar later – amai, ik word een oude doos! – zit ik er
nog steeds. Het ondersteunen van leiding, organiseren van ontspannende activiteiten, geven van een cursus Animator: daar houd ik me in mijn vrije tijd met veel plezier mee bezig. Mijn andere grote passie is textielkunst. Ik heb er een opleiding textiel aan het KASK op zitten, die heeft me enorm op weg gezet om me creatief te ontplooien. Op winterse avonden kan ik uren zitten tekenen, naaien, weven en borduren. Ik vind het heerlijk om op ’t gemakje aan mijn weefgetouw te werken, of urenlang patronen te tekenen. Dat ik de perfecte combinatie van creativiteit en jeugdwerk vind bij Graffiti is een geschenk uit de hemel!
Over textiel gesproken: je hebt een selfmade tijgerpak?! Vertel! De twee staan niet direct met elkaar in verband. Ik ben inderdaad bezig met textiel en ik kan wel wat naaien en stikken. Maar het tijgerpakje is een restant van een feestje waar ik mezelf in het wit moest verkleden. Ik zocht iets waar ik niet te veel werk aan zou hebben. Ik vond een
Welja, als je zo’n pak aanhebt kan je niet anders hé!
Maar je vereenzelvigt je dus niet met een tijger. Met een ander dier wel? Moeilijke vraag. Een hond? Een eekhoorn? Een spitsmuis? Misschien wel met een bever. Ze leven in het water en omringen zich door een groep andere bevers om te werken aan een dam. Die dikke staart gebruiken ze om andere mensen te waarschuwen als er gevaar dreigt. Het zien er contente dieren uit!
Waar word jij ontzettend gelukkig van? Het is een groot cliché, maar de kleine dingen maken we wel blij. Een
postkaartje vinden in je brievenbus, op zondag een koffie gaan drinken of iets ontdekken in mijn kast dat ik al lang kwijt was.
|
En je hebt fameus het beest uitgehangen die avond?
yasmine
tijgertapijt, knipte er stukken uit en maakte er een pak van.
Als afsluiter. Heb je een duister kantje waarvan we maar beter op de hoogte zijn? Ik vrees van niet, daar de duisternis me de stuipen op het lijf jaagt. Bang in het donker, nu staat het zwart op wit. Eigenlijk heb ik gewoon een slecht geweten en schrik ik dus nogal snel. Thuis hebben we zes kippen, en telkens ik hen de restjes eten breng zijn ze zó enthousiast dat ze tegen het hek vliegen. Zotte beesten! En dan verschiet ik mij een ongeluk. Elke keer opnieuw.
17
Ze verslindt je met haar ogen. Je kan er gewoonweg niét aan weerstaan. Eén blik van haar en ze sleurt je mee in haar gretigheid of overhaalt je tot het uitsteken van wat kattenkwaad. Onze nieuwste collega!
Op winterse avonden kan ik uren zitten tekenen, naaien, weven en borduren
|
moet er nog kotelet zijn?
Tekst: Kimberly Verhaest Foto’s: Robbie Vanlancker
18
Moet er nog kotelet zijn? Donderdag Veggiedag, veganistisch restaurant om elke hoek… Maar hebben dit soort initiatieven slaagkansen in onze ‘vlezige’ maatschappij? Ik post een Facebookstatus. Nog geen half uur later heb ik al twee gewillige interviewees die getuigen over hun vleesloos leven. Met twee uiteenlopende beweegredenen proberen ze mij te overtuigen.
Ik be de en n van andee op de r gesto e dag p het b t. In zondi egin wel n gde ik curry og met worst jes
19
Ik maakte me lid van Gaia en moest een vragenlijst moeten invullen. Na mijn inschrijving kreeg ik een brief toegestuurd met de vraag waarom ik geen vegetariër was. Ik voelde me schuldig, dus heb ik de stap gezet. Daarnaast ben ik ook straight edge (levensstijl zonder alcohol, drugs, sigaretten, en vaak ook zonder vlees, nvdr.), dit hangt wat samen met mijn muzieksmaak. In de hardcorewereld zijn heel wat mensen straight edge als statement tegen al het misbruik in de wereld.
Hoe ben je gestopt met vlees eten? Ik ben van de ene op de andere dag gestopt. In het begin zondigde ik wel nog met curryworstjes (frikandellen, nvdr.).
Welk stukje vlees vind je nog steeds moeilijk te weerstaan? Curryworsten uiteraard!
Vervangproducten zijn niet altijd makkelijk te vinden, je moet al naar specifieke supermarkten of gespecialiseerde winkels trekken. Ook wanneer je met vrienden gaat eten, bijvoorbeeld naar een frituur ben ik vaak genoodzaakt om enkel frietjes te eten. Gelukkig maakt mijn mama steeds een aparte maaltijd voor me, dat maakt het wel wat makkelijker.
Ben je zelf een grote dierenliefhebber? Ja, enorm! Ik heb een ratje, een kat en twee cavia’s. Meer mag niet van thuis.
Heb je een specifiek engagement naar een dierenrechtenorganisatie toe? Ik ben lid van Gaia. Éénmaal per jaar ga ik naar een bijeenkomst waar we praten over bepaalde problemen of acties. Verder steun ik hen enkel met lidgeld of het ophangen van posters. Ik krijg vaak een doodle met de mogelijkheid om deel te nemen aan protestacties, maar daar heb ik nog niet deelgenomen. Ik ga nog naar school en wil niet in de problemen komen.
|
Wanneer heb je de stap gezet naar een vleesloos leven, en belangrijker waarom?
Ondervind je moeilijkheden in het dagelijks leven?
moet er nog kotelet zijn?
Naam: Charlotte Heirman Leeftijd: 17 Woonplaats: Lokeren Aantal jaren vegi: 3
20 moet er nog kotelet zijn?
|
Naam: Brecht Demey • Leeftijd: 29 Woonplaats: Gent • Aantal jaren vegi: 5 Wanneer heb je de stap gezet naar een vleesloos leven, en belangrijker waarom? Rond mijn 24ste ben ik minder vlees gaan eten onder invloed van moeder en zus; zij aten geen vlees. Maar ik at toen wel nog vis. Op de Korenmarkt in Gent zag ik kort daarna een tentoonstelling over hoe dieren geslacht of gevangen worden. Het beeld van hoe boten levende vissen met zo’n grote snelheid uit het water halen dat hun ogen van schrik uit hun lijf schieten, staat voor eeuwig op mijn netvlies gebrand. Dit was voor mij het kantelmoment om volledig vegetariër te worden. Verder wil ik vooral een stuk bewuster consumeren. Het verhaal achter de consumptie is vreselijk: vervuiling, dierenleed, gewassen die als voer voor de veeteelt aangewend worden en zo de armoede in stand houden, overconsumptie, overbevissing… Zo gaat het maar door. Ik wil bewust en zinvol leven, we hebben daar de mogelijkheden toe. Alleen jammer dat ecologisch leven zo duur en dus geprivilegieerd is. Maar de overconsumptie vind ik sowieso een brug te ver. Telkens wanneer je iets koopt van een onethisch bedrijf geef je automatisch het signaal: ok, ik steun jullie. De focus in de wereld ligt teveel op het Bruto Nationaal Product in plaats van op het Bruto Nationaal Geluk.
Op welke manier draag jij hierin je steentje bij? Als hobby – en misschien ook wel levensingesteldheid – probeer ik in beperkte mate een bijdrage te leveren aan mensen die het nodig hebben. Ik steun al 4 jaar een dorp in Nepal. We sensibiliseren de inwoners over bijvoorbeeld vervuiling en recycleren. Ook werken we samen met de leerkrachten ter plaatse om kennis en methodieken met elkaar uit te wisselen.
Vi halenssersboten snelh met zo ’n e uit hid vissen dat h et water u van sn ogen uit h chrik un schie lijf ten
21 moet er nog kotelet zijn?
|
Daarnaast organiseer ik inleefreizen naar Nepal om jongeren van bij ons te sensibiliseren. Verder steun ik er ook nog financieel een klooster waar kinderen worden opgevangen. Deze zomer trek ik met een aantal laatstejaarsstudenten van de school waar ik les geef naar Nepal. Het is fijn om te zien dat leerlingen bijleren over een andere cultuur en proberen om zelf hun steentje bij te dragen. Hun interesses liggen op die leeftijd vaak ergens anders, ze komen niet vaak in aanraking met deze problematieken.
Welk stukje vlees vind je nog steeds moeilijk te weerstaan? Geen enkel. Vlees vond ik vroeger wel lekker maar nu zou het me niet meer smaken. Die smaak ben ik niet meer gewoon. Op reis in Nepal heb ik wel nog
een stuk vlees gegeten omdat mijn lichaam dit nodig had. Maar hier in België zijn er voldoende alternatieven voor handen en daar moet je verstandig mee omspringen.
Ondervind je moeilijkheden in het dagelijks leven? Op bepaalde feesten wordt er niet altijd een vegetarisch alternatief voorzien. Ook op restaurant ondervind ik soms dat er maar één vegetarisch gerecht op het menu staat. Héél vervelend. In een grotere stad heb je gelukkig genoeg aanbod: vegetarische restaurants, bio winkels… Zo kan ik toch nog gevarieerd eten.
Heb je een bepaald engagement naar een dierenrechtenorganisatie? Niet bepaald een dierenrechtenorganisatie, maar ik ben wel lid van EVA, Ethisch Vegetarisch Alternatief. Ze bieden een platform aan waar mensen info vinden over hoe te leven zonder vlees. Ze doen dat heel toegankelijk en niet hard, ze wijzen niet met de vinger. Ze hebben een eigen magazine en voeren sensibiliseringscampagnes. Maandelijks krijg ik ook een nieuwsbrief waarin gerechtjes staan die snel en smaakvol klaar te maken zijn.
| beestige foto
22
23 beestige foto
|
what’s up doc?
|
what’s up doc?
24
magazinespecial
Het zijn niet alleen boeken die onze graffitibib uitmaken! We zijn ook fervente verzamelaars van een aantal toonaangevende tijdschriften. Die tijdschriften kan je komen inkijken in onze comfy zetel. Altijd welkom!
Graffiti Art Graffiti Art is veel meer dan een graffitimagazine, het bericht over de hedendaagse urban art scene wereldwijd. Het tijdschrift richt zich duidelijk tot de meerwaardezoeker. Diepgaande interviews, uitgebreide reportages, korte artikels over hebbedingen en een duidelijke focus op het artistieke. Minpunt evenwel: Graffiti Art is een Frans magazine. Dat zorgt ervoor dat alle artikels ook in het Frans geschreven zijn, enkel de hoofdartikels zijn vertaald in het Engels. In deze editie komt onze vriend Roa langs, krijgt Parra een plaats en er is een groot dossier over graffuturisme, een kruising tussen graffiti en moderne kunst. sander demeester
Onze graffitibib is open van maandag tot donderdag van 13.30 tot 17 uur of na afspraak is gelegen in de Dampoortstraat 84, 9000 Gent
Not guilty Treinen, treinen, treinen. De focus van dit fotomagazine uit het Verenigd Koninkrijk is nogal duidelijk. 70 bladzijden vol bespoten treinen. Wanneer je op zoek naar een kwaliteitsmagazine met mooie grote foto’s is Not guilty zeker je ding. Al zit er weinig variatie in. Opvallend is ook enkele namen steeds terugkomen in dit boekje. Wat het gevoel geeft dat dit magazine eerder voor een select publiek bedoeld is. Leuk wel om de resultaten van hun rondzwervingen over de wereld te zien. De hele wereld, zien we België dan? Ja hoor! Voor een magazine over illegale graffiti, is Not guilty één van de best ogende die we al mochten doorbladeren. sander demeester
Nextlevel
what’s up doc?
|
sander demeester
25
Nextlevel is geen onbekende binnen de Belgische graffiti scene, het is dan ook het enige graffitimagazine dat België rijk is. Ondertussen is de zesde editie al uit en heeft het concept van het tijdschrift een facelift gekregen. De lichte overdaad aan foto’s van treinen en andere illegale graffitipieces die we van Nextlevel gewoon zijn, is nog steeds aanwezig. Maar je merkt enkele schuchtere pogingen om een ruimer publiek te bereiken. De verheerlijking van vandalisme maakt plaats voor interviews en specials. De link met graffiti blijft, maar het geheel lijkt volwassener geworden. In deze editie lees je een interviews met Steve Locatelli en vind je specials over onder andere Gijs Vanhee en Jo Ber.
Stylefile Als je zoekt naar kleur, flow en stijl is Stylefile helemaal je ding. Dit magazine is een oude bekende in de graffitiwereld. In plaats van een overdaad aan kleine foto’s met één piece vind je bij Stylefile vaak grote afbeeldingen van samenwerkingen tussen verschillende graffiteurs. Dit magazine blinkt uit in prachtige foto’s, mooie bladschikking, duidelijk aangeven van artiesten, boeiende interviews met gerichte vragen, een goede mix aan artiesten en zo kunnen we nog wel even doorgaan. We gaan eerlijk zijn: we zijn fan en kijken elke keer reikhalzend uit naar de volgende editie. sander demeester
emotio-
Een torenvalk hangt klapwiekend boven de weide naast mijn huis.
Minutenlang bevindt hij zich op exact dezelfde plaats in het luchtruim, vliegend zonder vooruit te komen. Op die manier loert de torenvalk op zijn prooi. “Bidden” heet dat. De valk bidt.
Zou de valk vergeving vragen voor de moord die hij op het punt staat te plegen? Of bedankt hij de Grote Torenvalk voor de rijkelijk gedekte eettafel, die de weide onder hem vormt?
martijn nelen
Er bestaan wel meer van die godsvruchtige beesten. De bidsprinkhaan, bijvoorbeeld. Ook hier verwijst het ‘bidden’ naar de houding die het roofdier aanneemt alvorens zich op zijn prooi te storten.
26
Mensen bidden ook. Ikzelf, als vrijzinnige, doe dit niet, maar in het Verschueren Woordenboek lees ik onder het trefwoord ‘bidden’: ‘zich richten tot een hemelwezen in het bewustzijn van zijn tegenwoordigheid’. Dat klinkt allesbehalve agressief of moorddadig.
|
emotio-nelen
En toch. Ik heb me laten vertellen dat vergaderingen van de neo-conservatieve haviken uit de entourage van ex-president Bush werden geopend met een gebed. Haviken en valken verschillen niet zo gek veel van elkaar. En in het journaal wordt bijna dagelijks melding gemaakt van zelfmoordterroristen die, Koranverzen citerend, zichzelf en anderen de dood injagen. Ook bidsprinkhanen zijn niet veilig voor hun soortgenoten. Een devoot bloedbad. De lucht boven de weide is leeg. Ergens in het hoge gras begint vast een muis te bidden.
Hier komt dan een quote en al...
-Nelen Hij bidt, Martijn Nelen – graffiteur, illustrator maar bovenal columnist.
27 emotio-nelen
|
| dit is de allereerste keer!
28
in beeld
ELS DE LATTER
Het was zĂŠĂŠr moeilijk om er naast te kijken. Het eerste weekend van oktober werd Gent overspoeld met creatieve tekeninitiatieven in het kader van The Big Draw. Wij bundelden in onze buurt de krachten met Wisper en NVT Galerie voor Dampoort Tekent en palmden de Dampoortstraat in met ezels, papier en houtskool. Geen levende ziel kon er aan ontsnappen!
29 dit is de allereerste keer!
|
Art. Design. Books. Accessories.
31 expo#6: rubriektiteltje graffiti 9000
|
Ma tot do van 13.30 – 17 u. Fototentoonstelling Gentse graffiti door de jaren heen
Expo#6: Graffiti 9000 Vernissage op 17/01 om 19.30 u.
Graffiti vzw • Dampoortstraat 84 • Gent
*exclusief verzendingskosten
HĂŠt ideale inspiratieboek over graffiti en graffitibeleid Nu te koop voor â‚Ź17,95*: Bestel via daisy@graffitivzw.be