Podzamcze • Gmina Bychawa – moje małe centrum świata • Podzamcze
2016-11-14 Ulica 11 Listopada – pomnik ku czci żołnierzy AK
2016-11-14 Las Budny
2016-11-14 Kiedyś tu były LZNS-y, teraz Fami
po I wojnie światowej, zastąpiony został nowym drzewostanem, niestety przeważnie sosnowym, nieodpowiednim dla tego siedliska. Obecnie prowadzi się wymianę niekorzystnego drzewostanu na bardziej przystosowany. Oznacza to jednak, że kilkudziesięcioletni las zastępuje młodnik i prastarej dąbrowy możemy oczekiwać za jakieś 150 lat. Oznacza też zubożenie biocenozy: o ile jeszcze przed 30 laty nazbieranie wiadra jagód, kosza grzybów nie nastręczało trudności, o tyle dziś nie jest to łatwe. Zabudowania Podzamcza ciągną się wzdłuż ulicy Pileckiego (mały fragment) i przedłużającej ją drogi do lasu, oraz wzdłuż drogi wojewódzkiej nr 834. Warto wspomnieć o bliskim sąsiedztwie. Tuż przed Podzamczem, na krańcu Bychawy, wznoszą się zakłady wyrobów metalowych „Fami”, dawne Lubelskie Zakłady Naprawy Samochodów. Okolice zakładów noszą wśród miejscowej ludności miano Bystrykówka od nazwiska pierwszego dyrektora przedsiębiorstwa. Hale produkcyjne wybudowano w 1976 r. Oprócz regeneracji kabin i części do samochodów ciężarowych produkowano konstrukcje hal fabrycznych, kontenery, domki mieszkalne. Zmieniając właściciela, nazwę i profil produkcji zakład funkcjonuje do chwili obecnej. Po drugiej stronie drogi pomnik ku czci żołnierzy AK pchor. Krzysztofa Golińskiego ps. „Mir” oraz strz. Stanisława Fusa ps. „Słonecznik”, którzy polegli w walce z Niemcami w czerwcu 1944 r. Przy drodze Bychawa – Niedrzwica miały miejsce inne akcje partyzantów, szczególnie nasilone podczas akcji „Burza”. M.in. 20 lipca oddział BCh stoczył walkę z Niemcami, w której straty nieprzyjaciela wynosiły 9 zabitych, a 6 partyzantów odniosło rany. 24 lipca oddziały AK i BCh z placówki Piotrowice zaatakowały niemieckie tabory w dolinie na zachód od Lasu Budnego. Wcześniej w nocy z 27 na 28 kwietnia oddział „Szarugi” (por. Aleksander Sarkisow) przyjął
alianckie zrzuty z zaopatrzeniem i 4 cichociemnych. Miejscem akcji było zrzutowisko „Koza” zlokalizowane na zachód od Lasu Budnego. Droga nr 834 na odcinku Bychawa – Las Budny jest wysadzana pięknymi starymi drzewami. Niemal 3-kilometrową aleję tworzą głównie dostojne jesiony. Tuż przed lasem rosną dwie okazałe topole białe o średnicy pnia ok. 1,5 m. Sadzenie drzew przydrożnych propagowali przed ponad stuleciem bychawscy proboszczowie ks. Makara i ks. Kwiatkowski. W tamtych czasach drzewa chroniły konie i podróżnych przed upałem i zawieruchą. Dziś drzewa przydrożne są przedmiotem ataku ze strony zwolenników totalnej motoryzacji i szybkiej jazdy. Po każdym wypadku rozlegają się głosy: „Drzewa zabijają ludzi!” Nie zabijają ich: przydrożne słupy, budynki, reklamowe banery, brawurowa jazda, nieuwaga, własna bezmyślność. Drzewa są „passe”. Wszystko pozostałe to oznaka „postępu”, w tym niekontrolowana zabudowa przydroży i zaorywanie rowów odwadniających. Apele przyrodników i instytucji chroniących środowisko o uznanie alei za pomnik przyrody spotykają się ze sprzeciwem Rejonu Dróg Publicznych i władz od komunikacji. Zatem każdego roku znika po kilka drzew z korytarza ekologicznego łączącego Las Budny z doliną Kosarzewki. Najczęściej też drzewa przydrożne są ostatnimi obok parków dworskich dojrzałymi przedstawicielami gatunku. W lasach na próżno już szukać tak dorodnych okazów. A droga Bychawa – Niedrzwica żadną istotną arterią komunikacyjną nie jest i nigdy nie będzie. Zapewnia za to daleki widok w kierunku północnym, z obniżającą się a następnie wznoszącą wierzchowiną i prostokątem cmentarza wojennego na tle lasu na drugim planie. Ku wschodowi za to pojawia się kolejna odsłona panoramy Bychawy, inna niż pozostałe.
94