odigitis_genaris_2009

Ο “Οδηγητής” κυκλοφορεί ξανά το

Σάββατο 7 Φλεβάρη

Οικονομική εξόρμηση Αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης

Δεκέμβρης ‘08 – Γενάρης ‘09

10

22

40

Αμφιθέατρα

3 μήνας μπαίνει

Συνέντευξη: Αλέκα Παπαρήγα

4 μήνας βγαίνει

Η κάλυψη του πανελλαδικού πλάνου της ΚΝΕ μέχρι τις 6 Γενάρη σε ποσοστό 58,32% αναδεικνύει τις σημαντικές δυνατότητες που υπάρχουν για την επίτευξη των φιλόδοξων στόχων που έχουν βάλει οι κομματικές και οι KN����������������������������������������� ������������������������������������������� ίτικες οργανώσεις για την υπερκάλυψη των πλάνων και τη στέγαση του Αρχείου του Κόμματος. Με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία να αξιοποιήσουμε το διάστημα που απομένει για να απευθυνθούμε στους φίλους, τους συναδέλφους, τους συμμαθητές. Με σχέδιο σε κάθε χώρο δουλιάς, γειτονιά, σχολείο και σχολή. Η νεολαία και ο λαός μας έχουν να κερδίσουν πολλά από την επίτευξη του στόχου της στέγασης του Αρχείου. Η επιτυχία της εξόρμησης είναι επιτυχία για την ίδια την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Γι’ αυτό πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας, αξιοποιώντας και την άμιλλα μεταξύ των οργανώσεων, να κουβεντιάσουμε με κάθε νέο, κάθε εργαζόμενο για την οικονομική εξόρμηση, για 18ο Συνέδριο και τους στόχους της αντεπίθεσης. Με ενθουσιασμό, να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό για την υπερκάλυψη των πλάνων παντού, για να στεγάσουμε το Αρχείο του Κόμματός μας! ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

6 18ο Συνέδριο ΚΚΕ

Κεντρική Μακεδονία

Συνέντευξη με την Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

ΤΕΙ Αθήνας

10 αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης “Κάτω τα χέρια από την Παλαιστίνη!” Με την αλληλεγγύη μας απαντάμε στο έγκλημα!

14 νεολαία Στο στόχαστρο ο οργανωμένος ταξικός αγώνας Το “νέο” επαναστατικό υποκείμενο… που έρχεται από τα παλιά!

18 δημοκρατικά δικαιώματα Ο οργανωμένος αγώνας μόνη απάντηση στην καταστολή!

20 μαθητές “Διάλογος” με αντιδραστικές προθέσεις Προσπάθεια αποπροσανατολισμού των λαϊκών οικογενειών

22 αμφιθέατρα Επιτροπές Αγώνα Συσπείρωση και δράση σε κάθε τμήμα, σχολή, έτος

24 καζαμίας 2009 26 οδηγητής “Οδηγητής”, όπλο στα χέρια της ΚΝΕ

28 νέοι εργαζόμενοι

34 νέοι στρατευμένοι

Αθήνα

Σε “επιφυλακή” ενάντια στον “εχθρό-λαό”

Αττική

36 μετανάστες

Πειραιάς

ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ- ΣΥΡΙΖΑ Ηρθαν ντυμένοι φίλοι οι εχθροί…

Κρήτη

38 πάμε γυμνάσιο 40 όχι σε όλα τα ναρκωτικά Ενάντια στην τοξικομανία Πρόληψη-��������������������� A�������������������� πεξάρτηση-���������� E��������� πανένταξη

42 πολιτισμός Δημήτρης Ραβάνης-Ρεντής Παντοτινό παράδειγμα αγωνιστή και δημιουργού

44 προτάσεις Η ΚΝΕ στο “Συρμό”

46 διεθνή Κομμουνιστικές και προοδευτικές οργανώσεις νεολαίας Αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό!

Αυταρχισμός σε χώρους δουλιάς Συλλογικες συμβασεις: Δική τους η κρίση…στα χέρια μας η λύση!

ΠΟΣΟΣΤΟ

85,84% 80,23% 79,44% 77,78% 75,00%

68,07% ΑΕΙ Αθήνας 67,47% ΤΟ Καλλιτεχνών 66,09% 61,47% Πελοπόννησος 52,20% Θεσσαλία Θεσσαλονίκη 52,00% Δυτική Μακεδονία 52,00% Ανατολική Μακεδονία – Θράκη 50,60% Αιγαίο 45,74% ΑΕΙ Θεσσαλονίκης 40,69% 39,35% ΟΒ “������������ ������������� Ριζοσπάστη��”� Οργανώσεις Εξωτερικού 28,00% ΟΒ “902” ΤΕΙ Θεσσαλονίκης Β/Δ Ελλάδα

26,39% 21,43% 18,50%

Ανατολική - Στερεά Ελλάδα – Εύβοια

Σύνολο OΔΗΓΗΤΗΣ- Oργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕÈ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Κοτοπούλη 11 και Βεραντζέρου, ΤΚ: 104 32, Αθήνα, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210 5282.526-528, Fax: 210 5241.526, Συνδρομητές: Σόλωνος 130, ΤΚ:106 81, Τηλ: 210 3320.800 (ετήσιες συνδρομές: εσωτερικού 22 ευρώ, εξωτερικού: 35 ευρώ), Εκτύπωση: Τυποεκδοτική Α.Ε, Λεύκης 134 - Κρυονέρι

58,32%

15,00%

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

3 ϐ μήνας μπαίνει

Σας φωνάζω Σας σφίγγω τα χέρια, δεν κιότεψα εδώ μες στην πατρίδα μου, μήτε και μάζεψα τους ώμους. Ορθώθηκα μπροστά στους άδικους Ορφανός, γυμνός, ξυπόλητος. Ορμηξα μες στο θάνατο, Τα λάβαρα μου δε χαμήλωσα και τα χορτάρια πάνω στους τάφους των προγόνων μου τα φύλαξα Από το ποίημα “Σας σφίγγω τα χέρια”, του Παλαιστίνιου Ταουφίκ Ζαγιάντ «Γιατί μας τιμωρούν οι Ισραηλινοί; Γιατί έβαλαν στόχο τη φτωχή ζωή μας; Εδώ μας λένε ότι έχουν γερές πλάτες τους Αμερικάνους κι όλους τους ισχυρούς της γης, αλλά πολλοί εδώ στον καταυλισμό μας λένε ότι όλοι οι λαοί στο εξωτερικό από πολύ μακριά, μας σκέπτονται και φωνάζουν στις χώρες τους και στέλνουν βοήθεια. Αχ και να ξέρατε πόση δύναμη μας δίνετε να αντέξουμε! Δε θα σταματήσουμε γιατί έχουμε δίκιο, γιατί όπως εσείς, όπως κάθε λαός στον κόσμο έχει τη δική του πατρίδα. Και τη δική μου τη λένε Παλαιστίνη!» (Από το γράμμα του Παλαιστίνιου μαθητή Ασράφ στο Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας)

επιρροής. Κάθε βόμβα τους κι ένα μελλοντικό συμβόλαιο για τις πολυεθνικές και τα μονοπώλιά τους, κάθε έγκλημα μικρό μπροστά στη δίψα του κεφαλαίου για κέρδη. Γι’ αυτό και τα δάκρυα δεν αρκούν. Γι’ αυτό τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν οι λαοί. Γι’ αυτό η οργή μας γίνεται οργάνωση στους τόπους δουλιάς και τα σχολεία, στις γειτονιές και τις σχολές, γίνεται φωνή αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης. Γι’ αυτό τα πανό μας γράφουν ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος εδώ και τώρα! Γι’ αυτό απέναντί μας βάζουμε όλο το σύστημα της εκμετάλλευσης που παρασάπισε κι έχει μόνο πολέμους, φτώχεια και δυστυχία να δώσει στην εργατική τάξη, το λαό, τη νεολαία.

Πριν να μάθει την αλφαβήτα έμαθε ο Ασράφ πως όταν οι ιμπεριαλιστές μιλούν για αξίες και «αλλαγή», «ανθρώπινο κρέας μυρίζει», έμαθε να αγωνίζεται, να ξεχωρίζει με ποιους να πάει και ποιους να αφήσει. Αυτούς τους λαούς που δεν χαμήλωσαν τα λάβαρα, τρέμουν οι ιμπεριαλιστές. Οι “μωρές παρθένες” χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα σκοτωμένα παιδιά στην Παλαιστίνη την ίδια ώρα που έχουν τα χέρια τους βαμένα στο αίμα. Οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, ρεπουμπλικάνοι και δημοκρατικοί, νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες, βάζουν ξεδιάντροπα στην ίδια ζυγαριά τους δολοφόνους και τους δολοφονημένους, εκείνοι που αρνιούνται 60 χρόνια τώρα το δικαίωμα σ’ έναν ολόκληρο λαό να ζει στη δική του πατρίδα. Δικοί τους σύμμαχοι είναι οι ισραηλινοί ιμπεριαλιστές, δικά τους και τα σχέδια για τη “νέα Μέση Ανατολή” και οι σφαίρες

Ντύνεται τώρα το παλιό σα νέο Τη σαπίλα της η αστική τάξη την ξέρει καλύτερα κι από εμάς. Το ότι στο ανελέητο κυνήγι του κέρδους που είναι ο απόλυτος νόμος του καπιταλισμού, αφήνουν στο διάβα τους εύφλεκτα για την ταξική πάλη υλικά, το ξέρουν επίσης. Γι’ αυτό και παίρνουν τα μέτρα τους. Παλιά τους τέχνη κόσκινο και το μαστίγιο και το καρότο και η τρομοκρατία και η κολακεία. Δεν έγιναν ξαφνικά “εξεγερμένοι”, ούτε απέκτησαν τάσεις “αυτοκτονίας” οι Τεγόπουλοι και οι Μπόμπολες, που δεν λυπήθηκαν καμία από τις χιλιάδες σελίδες που αφιέρωσαν στο “νέο” κίνημα και στα “νέα” επαναστατικά υποκείμενα που ανακάλυψαν πίσω από τις κουκούλες. Δεν έπαθαν παράκρουση οι οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που ζητάνε από τους κομμουνιστές να αποκηρύξουν την ταξική βία, τη βία της εργατικής τάξης

στην πάλη της για την εξουσία και την ίδια ώρα αποθεώνουν το ανέξοδο σπάσιμο της βιτρίνας και ταυτίζουν τους φανερούς και κρυφούς μηχανισμούς που κρύβονται κάτω από την κουκούλα με τους χιλιάδες μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους που βγήκαν στο δρόμο για το δικαίωμα στη μόρφωση, τη δουλιά, τη ζωή. Ξέρουν καλά όλοι αυτοί οι όψιμοι υπερασπιστές της νεολαίας, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, πώς να αξιοποιούν την κοινωνική και πολιτική απειρία της νεολαίας, για να αποπροσανατολίσουν, να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους για τα προβλήματα των εργαζομένων και της νεολαίας, και κυρίως τη διέξοδο που βρίσκεται στην αμφισβήτηση όχι της «κοινωνίας των μεγάλων» αλλά της εξουσίας των μονοπωλίων. Εχουν πείρα από “κινήματα” της μιας νύχτας που σπέρνουν τη μοιρολατρία και δίνουν πάτημα στην καταστολή και τον αυταρχισμό, που γίνονται άλλοθι για το μασκάρεμα του πολιτικού συστήματος, τους ανασχηματισμούς και τα κεντροαριστερά σενάρια. Που μιλάνε για το ότι «τίποτα δεν είναι πια ίδιο» για να κρύψουν πως μένει ίδιο το κύριο, η εξουσία της αστικής τάξης. Εχουν πείρα στο πώς να εντάσσουν και το τυχόν αυθόρμητο στοιχείο, στους σχεδιασμούς κέντρων και παράκεντρων καλά οργανωμένων από καιρό, αποδεδειγμένα προβοκατόρικων και άμεσα αξιοποιήσιμων ενάντια στους κομμουνιστές και γενικότερα το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα. Γι’ αυτό και δεν εκπλήσσει που όλο αυτό το ετερόκλητο συνοθύλευμα από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ως τους “αντιεξουσιαστές” και από τους οπορτουνιστές ως τους

μεγαλοεκδότες αφρίζουν ομαδικά όταν ακούνε για ταξική πάλη, μαζικό, οργανωμένο και περιφρουρημένο αγώνα, συνειδητή δουλιά που βάζει στο σήμερα το σπόρο για τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα, για την ανατροπή της αστικής τάξης, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, το σοσιαλισμό. Γι’ αυτό και αφρίζουν όταν το ΚΚΕ λέει πως η μεγαλύτερη μορφή βίας είναι η ταξική εκμετάλλευση και όλα τα σώματα ασφαλείας μαζί αυτό το “δικαίωμα” της αστικής τάξης θέλουν να προστατέψουν… Η προσπάθειά τους να εξαπατήσουν τη νεολαία, να φορέσουν στους νέους κουκούλες, να τους στρέψουν ενάντια στο εργατικό κίνημα, δεν έφερε τα αποτελέσματα που ήθελαν, δέχτηκε ένα γερό χτύπημα από τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Χιλιάδες νέοι εργάτες, μαθητές, φοιτητές διαδήλωσαν οργανωμένα και με περιεχόμενο που έρχεται σε ρήξη με την πολιτική του ευρωμονόδρομου. Είμαστε πιο έμπειροι, μπορούμε να ‘μαστε πιο αισιόδοξοι. Οι σταγόνες που θα ξεχειλίσουν το ποτήρι της λαϊκής αγανάκτησης και δυσαρέσκειας θα πολλαπλασιαστούν το επόμενο διάστημα. Στην τελική ευθεία για το 18ο Συνέδριο του Κόμματός μας, δικό μας καθήκον είναι να βρεθούμε στο ύψος των περιστάσεων, ν’ ανοίξουμε “πόλεμο” στις αδυναμίες μας, να συμβάλλουμε ακόμα πιο αποφασιστικά στην ανασύνταξη του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος για να περάσει ο λαός και η νεολαία στην αντεπίθεση!

4 ϐ μήνας βγαίνει

�� αι κέ�ρ�δη ����� �������� κ �� therapy �� � � � shopping �� , ή κ ια ρ Κυ πάρει ένα κο στην τσέπη να

“Απαγορεύονται αι συναθροίσεις άνω των 5 ατόμων”

ός δεν έχει φράγ ίξει το ζωΤη στιγμή που ο λα ιες μπάντες να σφ χίλ ό απ υν ζο νά φω φτει επειδή κουλούρι και του ότι ο τζίρος τους πέ ν σα τω ίσ απ δι οι ες. Βέβαια νάρι οι μεγαλέμπορ τές ημέρες και ώρ κε αρ ά χτ οι αν αι γκεντρώσουν το τα μαγαζιά δεν είν τι κάνουν. Να συ λά κα υν ρο ξέ ί θρωποι. Τη νύφη αυτοί σαν αστο τους θέλουν οι άν α ρι χέ α στ η ρδ τάργηση της κυρι τζίρο και τα κέ εργαζόμενοι με κα οι υ λι πο πά ι ι ρο κα ν πο ου έμ θα πληρώσ αρίου και οι μικρ και και επέκταση ωρ τούν τις αλυσίδες ακάτικης αργίας τας να ανταγωνισ ών ατ νες υν μέ αδ ασ ν σπ ι ού κα λιβ θα συνθ προβοκάτσια ο λίγ ι κα λε Βά ατα. μη) Κυριακή» τα πολυκαταστήμ φιασμένη (εργάσι νε υν «σ γο έρ το πάντως βλέβιτρίνες και έτοιμο τικά κανάλια. Εμείς ασ τα ό απ ε αμ ήσ η που έχασαν που παρακολουθ κλαίνε για τα κέρδ να ς ου όρ μπ λε γα κρίση θυμηθήκαποντας τους με χόμενη οικονομική ερ επ ν τη ι νο με και αναλογιζό π. Μπρεχτ: αιρους στίχους Μ με τους πάντα επίκ ζουν για ψωμί «Οι εργάτες φωνά ζουν γι’αγορές Οι έμποροι φωνά αν Οι άνεργοι πεινούσ οι εργάζονται όσ Τώρα πεινάνε κι έζι το φαΐ απ’ το τραπ Αυτοί που αρπάνε ότητα Κηρύχνουν τη λιτ τα υν όλα τα δοσήμα Αυτοί που παίρνο Ζητάνε θυσίες»

Μη σκα παιδί μ ς, ου...

Είδε φως (προβοκάτσια) και μπήκε το ΛΑΟΣ, γνωστό για τις “δημοκρατικές” και “επαναστατικές” του (στο πνεύμα της “επανάστασης” της 21ης Απρίλη) ιδέες. Με το γνώριμο δημαγωγικό και λαϊκίστικο ύφος τους ζήτησαν (μεταξύ άλλων): την απαγόρευση των διαδηλώσεων, την κατάργηση του ασύλου και νέα “ιδιώνυμα” (κι όμως 2009 έχουμε…)! Την ίδια στιγμή βέβαια, δεν παρέλειπαν ανάμεσα στα “αντισυστημικά” (τρομάρα τους) παραληρήματα να λένε και καμιά αλήθεια, όπως ότι είναι έτοιμοι να συνεργαστούν με το δικομματισμό σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας και ότι εν όψει κρίσης επιθυμούν “εργασιακή ειρήνη”αποδεικνύοντας έτσι ότι ο αυταρχισμός και η καταστολή πάνε πάντα χέρι-χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική. Με αυτό το πλευρό να κοιμάστε κύριοι του ΛΑΟΣ και εσείς και το σύστημα που υπηρετείτε.

Πρόεδρε, αυτοί με λένε προβοκάτορα!

Ψεύτες και χυδαίοι οι οπορτουνιστές Το θράσος τους δεν έχει όρια. Σα γνήσιοι οπορτουνιστές δε διστάζουν να αξιοποιήσουν τη χυδαιότητα, το ψέμα και τη συκοφάντηση προκειμένου να δικαιολογήσουν τον καιροσκοπισμό τους. Το κόμμα που ψήφισε το Μάαστριχτ και το 65ωρο, που στηρίζει τη μερική απασχόληση με… πλαφόν, έχει το θράσος να μιλάει για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Το κόμμα που συνεργάζεται με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ σε δεκάδες δήμους, συνδικάτα, νομαρχίες, έχει το θράσος να μιλάει για πάλη ενάντια στο δικομματισμό και να συκοφαντεί το ΚΚΕ ότι «συγκυβερνά με τη ΝΔ». Κι όταν οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να κρυφτούν και να αντιπαρατεθούν στα πολιτικά επιχειρήματα του ΚΚΕ, ξανά ψέμα και ξανά λάσπη. Για του λόγου το αληθές να μερικές από τις “ένδοξες” στιγμές της “Αυγής” του τελευταίου μήνα μετά τη δολοφονία του 15χρονου: «Μετά το ����� deal����������� Καραμανλή ���������� ��– ��������� Παπαρήγα πορεία του ΚΚΕ στην Κουμουνδούρου!»

(11/12/2008)

Μετάφραση: Ετσι είδε την πορεία των δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων και νεολαιών στο Υπουργείο Εργασίας ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ «Μέλη της ΠΚΣ που φώναζαν συνεχώς συνθήματα ενάντια στο ΣΥΝ (…) και την αναρχία (κρίση, φτώχεια, αναρχισμός – αυτός είναι ο καπιταλισμός)» (13/12/2008) Αραγε αυτά τα ψέματα τα πιστεύουν στην Κουμουνδούρου; Γιατί τέτοιο σύνθημα μόνο στα οπορτουνιστικά κεφάλια τους υπάρχει. Και η αποκορύφωση της χυδαιότητας και του μίσους ενάντια στη νεολαία που αγωνίζεται οργανωμένα και περιφρουρημένα: «Το ΚΚΕ πήρε προχθές τα σχολεία και τα πήγε μπ….τσαρκα στο Μεταξουργείο» (14/12/2008) Ρωτάμε: Συγχαρητήρια από το Γκέμπελς έφτασαν στη φυλλάδα σας; Γιατί ανήκετε στην ίδια θέση με εκείνον: στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Το ίδιο γερασμένος και παρωχημένος είναι ο αντικομμουνισμός σας.

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

μήνας βγαίνει ϐ 5

ΕΕ: Φάρος ειρήνης και σταθερότητας (1)

“Θλίψη” υποτίθεται πως νιώθει η Ευρωπαϊκή Ενωση μπροστά στην τραγωδία που ζει αυτές τις μέρες ο παλαιστινιακός λαός. Το πόσο βαθιά είναι αυτή η “θλίψη”, αποδεικνύεται και από όσα νιώθει και για το Ισραήλ επειδή -κατά την ΕΕ πάντα- αμύνεται! Το πόσο ειλικρινής είναι αυτή η “θλίψη” φαίνεται από την πολιτική “ίσων αποστάσεων” ανάμεσα στο θύτη και το θύμα, ανάμεσα στην πανίσχυρη ιμπεριαλιστική μηχανή του Ισραήλ και τον επί 60 χρόνια αγωνιζόμενο για την απόκτηση δικής του πατρίδας παλαιστινιακό λαό. Πόσο βολική αλήθεια “θλίψη” για την επιθετικότητα του Ισραήλ…

ΕΕ: Φάρος ειρήνης και σταθερότητας (2)

Δεν χρειάζεται, βέβαια να ψάξει πολύ κανείς για να δει για ποιον “θλίβεται” περισσότερο η ΕΕ. Στους Παλαιστίνιους έστειλε ανθρωπιστική βοήθεια-κοροϊδία και την… τιμή να τους βάζει στο ίδιο τσουβάλι με τους σφαγείς τους. Στο Ισραήλ το ίδιο το συμβούλιο των ΥΠΕΞ της ΕΕ, μόλις ένα μήνα πριν, φρόντισε να δώσει το “μεγάλο ανθρωπιστικό βραβείο”, αναβαθμίζοντας τη μεταξύ τους σχέση, πάνω στη βάση “των κοινών αξιών μεταξύ των δύο μερών και ιδιαίτερα για τη δημοκρατία, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών ελευθεριών, της χρηστής διακυβέρνησης και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου”… Πράγματι: Ισραηλινοί και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές μοιράζονται τις ίδιες αξίες!

ΕΕ: Φάρος ειρήνης και σταθερότητας (3)

Κι αφού διεξάχθηκε “μαραθώνιος” διαβουλεύσεων για το πώς η ΕΕ θα καλύψει, φραστικά, τις αστείες διατυπώπεις περί «αυτοάμυνας του Ισραήλ», ενώ οι Παλαιστίνιοι νεκροί ξεπερνούν τους 500, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι πήραν επιτέλους σημαντικές πρωτοβουλίες: ξεκινάνε τις τουρνέ τους στη Μέση Ανατολή, για να υποστηρίξουν τα δικά τους ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και τη δική τους λεία από την… ειρηνευτική μοιρασιά. Πώς το λένε εκείνο τα κόμματα του ευρωμονόδρομου; Α, ναι: «ΕΕ, φάρος ειρήνης και σταθερότητας».

μικρεσ Μικρό λεξικό της εξέγερσης (μια είναι η εξέγερση)* Κίνημα, το: είναι η κινητοποίηση ή η σειρά κινητοποιήσεων στην οποία καλεί η εκάστοτε αξιω ματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΝασπισμός και πάσης φύσεως γκρούπα και φυσικά οι αγαπημένοι μας κουκουλοφόροι. Εξέγερση, η: είναι οποιαδήποτε κινητοποίηση ή σειρά κινητοποιήσεων στην οποία καλεί ο ΣΥΝ και πάσης φύσεως γκρούπα στην οποία συμμετέχουν τουλ άχιστον 2 επιπλέον άτομα πλην των μελών των ανωτέρω οργα νώσεων. Μια εξέγερση περιλαμβάνει τουλάχιστον 2 μολό τοφ, 5 σπασμένες τζαμαρίες, και 12 απευθείας συνδέσεις με κεντρικά δελτία ειδήσεων ΚΚΕ, το: είναι η ενσάρκωση του απόλυτου Κακού.

Πιο κακό από το Σάουρον, το Νταρθ Βέην τερ, το Μέγκατρον και το Βελζεβούλ μαζί. Γίνεται εύκολα αντιληπτό διότι μιλά διαρκώς για συμμαχία της νεολαίας με την εργατική τάξη (μπλιαχ!) και για ανίερους και μοχθηρού ς σκοπούς όπως η ανατροπή του καπιταλισμού. * Το λεξικό είναι μια προσφορά της “Ελευθεροτυπίας”, πηγαίνει σετάκι με το ημερολόγιο της “Αυγ ής”.

ΑΓΓΕΛΙΕΣ

πωλειται Τυράκι διαλόγου. Εκπτώσεις για φοιτητές, μαθητές και “κινήματα”. Δώρο η φάκα και το μεγάλο εγχειρίδιο της κοινωνικής συναίνεσης του δρ. Δημήτρη Οπορτουνιστάκου.

ζητειται Νέο “επαναστατικό υποκείμενο”. Εργάτες δε γίνονται δεκτοί

χαθηκε 18%. Οποιος το βρει να επικοινωνήσει με Κουμουνδούρου. Είναι μεγάλης συναισθηματικής αξίας.

σε ειδα Φορούσες κουκούλα. Μου έκλεισες το μάτι κι εγώ σου χάιδεψα τα αυτιά. Καταδίκασα τη βία γιατί η αγάπη θέλει νάζι αλλά εσύ το πήρες τοις μετρητοίς. Γλυκέ μου “εξεγερμένε νεολαίε”, θα με ψηφίσεις; Η αγκαλιά μου είναι μεγάλη!

Τον Αρη τι τον έπαιξες;

Παιδείας. Στανταράκι.

Στο επόμενο φύλλο του “Ο” αποκλειστική έρευνα. Ποιος και γιατί ρήμαξε τη ζωή του Τεγόπουλου;

Σ

την τελική ευθεία για το 18ο Συνέδριο του Κόμματός μας, οι πολιτικές εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος, και η σημαντική πολιτική παρέμβαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε αυτές, βοηθάνε στον εμπλουτισμό της προσυνεδριακής συζήτησης και των Θέσεων της ΚΕ, ώστε το Κόμμα και η Οργάνωσή μας πιο αισιόδοξα και μαχητικά να βρεθούν στο ύψος των περιστάσεων. Για τα ζητήματα αυτά ο «Οδηγητής» μίλησε με τη σ. Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

με την Αλεκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ “Ο”: Οι ιμπεριαλιστές αιματοκυλούν και πάλι την Παλαιστίνη… Τελικά μπορεί να υπάρξει λύση; Αλέκα Παπαρήγα: Εκφράζεται βέβαια έντονα η λύπη, η θλίψη, το πνεύμα αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό. Εμείς ξεκινάμε από την καρδιά του προβλήματος. Πρέπει να δημιουργηθεί παλαιστινιακό κράτος, ανεξάρτητο, που να έχει τα πλήρη δικαιώματα ενός κράτους κι από κει και πέρα τα εσωτερικά προβλήματα, οι σχέσεις ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις πρέπει να λυθούν με την παρέμβαση του λαού. Και είναι βέβαιο ότι όταν δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, εκεί και η ίδια η ταξική πάλη θα αναπτυχθεί. Το να χάνεται χρόνος για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους είναι κάτι το τρομερό. Και δεν το λέω μόνο απ’ την πλευρά την ανθρωπιστική, που κι αυτή οπωσδήποτε μας ενδιαφέρει. Το παλαιστινιακό ήταν πάντα ένα θέμα κρίκος για όλο το μεσανατολικό. Επομένως, όσο δεν αντιμετωπίζεται, θα λειτουργήσουν άλλοι παράγοντες που μπορούν να δημιουργήσουν νέες εστίες

πολέμου. Γι’ αυτό λέμε: όχι ίσες αποστάσεις. Αυτή τη στιγμή το Ισραήλ πρέπει να καταδικαστεί. Είναι γνωστό ότι αν ήθελαν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και οι αραβικές χώρες, το παλαιστινιακό θα ’χε λυθεί προ πολλού. Αρα είναι θέμα κατ’ εξοχήν πολιτικό και δεν αρκεί ο ανθρωπισμός. Ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, δίπλα στο Ισραήλ και με την επιδίωξη βεβαίως της ειρηνικής συνύπαρξης.

“Ο”: Ως τέτοιο πολιτικό ζήτημα, προς ποια κατεύθυνση μπορούν να πιέσουν οι λαοί για να σταματήσει το αιματοκύλισμα και για την επίλυση του παλαιστινιακού; Α.Π: Υπογράμμισα το γεγονός ότι οι πολιτικοί παράγοντες δεν θέλουν να λύσουν το ζήτημα για μια σειρά, πολιτικούς πάλι λόγους, άρα το θέμα πρέπει να περάσει στα χέρια των λαών. Πιστεύουμε ότι το παλαιστινιακό είναι ένα θέμα που μπορεί να ασκήσει πίεση στις κυβερνήσεις, γιατί είναι ένα μακροχρόνιο πρόβλημα, γιατί υπάρχει μεγάλη ευαισθησία στους λαούς και δεν υπάρχει άλλη λύση απ’

Το παλαιστινιακό πρέπει να περάσει στα χέρια των λαών. Χρειάζεται να γεμίσουν οι δρόμοι από εργαζόμενους που ζητούν να δημιουργηθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, που καταδικάζουν τις κυβερνήσεις οι οποίες δεν παίρνουν μια τέτοια θέση

την ανάπτυξη των λαϊκών κινημάτων. Πρέπει αυτή τη φορά -θα έλεγα- να έχουν μια νίκη τα λαϊκά κινήματα. Θα ‘χει μια ευρύτερη και παγκόσμια σημασία, ξαναλέω πέρα απ’ το μεγάλο πρόβλημα το ανθρωπιστικό, των νεκρών, των τραυματισμένων κτλ. Πιστεύουμε ότι χρειάζεται να γεμίσουν οι δρόμοι από εργαζόμενους που ζητούν να δημιουργηθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, που καταδικάζουν τις κυβερνήσεις οι οποίες δεν παίρνουν μια τέτοια θέση. Ταυτόχρονα πιστεύουμε όμως ότι πρέπει να υπάρχει και μια ροή κομμάτων, οργανώσεων, κινημάτων και στην ίδια την περιοχή της Παλαιστίνης, ούτως ώστε η αλληλεγγύη να εκφραστεί πιο κοντά και να ξέρουν ότι δεν είναι μόνοι τους.

“Ο”: Με αφορμή την πρόσφατη οικονομική κρίση λένε πολλοί ότι όλοι χάνουμε, άρα όλοι πρέπει να συμβάλλουμε για να ξεπεραστεί η κρίση αυτή. Το ΚΚΕ γιατί διαφωνεί; Α.Π: Κατ’ αρχάς υπάρχει ένα αντικειμενικό γεγονός, ότι ακριβώς επειδή η κρίση είναι

στην ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος, φανερό είναι ότι ένα μέρος επιχειρηματικών ομίλων κι ακόμα ανώτερων ή μεσαίων επιχειρήσεων μπορεί να χάσει. Συνολικά όμως η αστική τάξη και το καπιταλιστικό σύστημα δεν θα χάσουν. Συνήθως απ’ την κρίση βγαίνουν κερδισμένοι, ακριβώς γιατί η κρίση “διορθώνει” αντιθέσεις και αντινομίες που έχει το σύστημα και περνάει σε μια φάση ανάκαμψης που όμως κατά τη γνώμη μας, θα είναι δύσκολη και βεβαίως δεν θα ‘ναι μια ανάκαμψη χωρίς προβλήματα. Μπορεί να έχουμε αλλαγές στο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, άρα ένα τμήμα των επιχειρηματιών θα χάσει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει οι εργαζόμενοι να δείξουν αλληλεγγύη. Ούτε γενικά οι εργαζόμενοι, ούτε και ειδικά αυτών των επιχειρήσεων. Αυτοί που θα χάσουν τα πιο πολλά και θα είναι τα θύμα-

7

Το Κόμμα και η ΚΝΕ να βρεθούν

στο ύψος των περιστάσεων

τα είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Θα φορτωθούν νέα βάρη. Και ήδη έχουμε νέες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, σχέδια που είχαν μπει από πριν σε δρόμο εφαρμογής, όπως είναι η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Αυτά τα σχέδια θα επιταχυνθούν. Οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν όχι μόνο να μην χάσουν, αλλά πρέπει και να κερδίσουν. Ακριβώς γιατί η κρίση προήλθε ως συνέπεια της αύξησης των κερδών και των κεφαλαίων, της υπερπαραγωγής, της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν κέρδη. Η κρίση πρέπει να αποτελέσει και την αιτία και την αφορμή για την ανάκαμψη του κινήματος με ταξικό προσανατολισμό, για την πρόοδο των κοινωνικών συμμαχιών ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα τα οποία υποφέρουν από την παρουσία των μονοπωλίων σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Επομένως η κρίση πρέπει να λειτουργήσει και σαν παράγοντας διέγερσης ας πούμε, του ταξικού ενστίκτου, του ταξικού προσανατολισμού, της ανασύνταξης του κινήματος.

“Ο”: Μετά και τη δολοφονία του 15χρονου και τα γεγονότα που ακολούθησαν, πολλοί μίλησαν για “εξέγερση”, για “νέα επαναστατικά υποκείμενα” κοκ. Τι λέει το ΚΚΕ για αυτά; Α.Π: Πιστεύουμε πως ότι ζήσαμε το τελευταίο διάστημα με τα θετικά του, αλλά και με ορισμένα στοιχεία αρνητικά, μπορούν να αποτελέσουν ένα πεδίο σοβαρού προβληματισμού. Κατ’ αρχάς η δολοφονία του Αλέξη

ήταν ένα γεγονός μη τυχαίο, με την έννοια ότι ο προσανατολισμός των σωμάτων ασφαλείας είναι τέτοιος που είχαμε και έχουμε τέτοια φαινόμενα, δολοφονίες δηλαδή αθώων ή και αγωνιστών. Τυχαίο μπορεί να ήταν ως προς το συγκεκριμένο συμβάν. Αυτό λοιπόν το μη τυχαίο πολιτικά συμβάν αλλά τυχαίο στη συγκεκριμένη του έκφραση, προκάλεσε ένα ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης και το πολύ σημαντικό είναι ότι στους δρόμους βγήκαν πιο μαζικά οι μαθητές και οι μαθήτριες, οι συμμαθητές αυτού του παιδιού. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι πολύ θετικό αυτό το ξέσπασμα, ακόμα κι όταν είναι φορτισμένο με πάρα πολλά αυθόρμητα στοιχεία. Αλλωστε το κίνημα έχει πολλές εκφράσεις. Το αυθόρμητο εκδηλώνεται ακριβώς επειδή υπάρχει και το συνειδητό. Αυτό που λέμε δυσαρέσκεια και οργή καλλιεργείται και μέσα από την ανάπτυξη του κινήματος και μέσα από την πολιτική δράση και είναι αυθόρμητο με την έννοια ότι είναι ακόμα απροσανατόλιστο. Στη διάρκεια βέβαια αυτών των κινητοποιήσεων είχαμε και τη γνωστή δράση των αυτοαποκαλούμενων αντιεξουσιαστών, όπου ένα σημαντικό μέρος από αυτούς έδρασε με κουκούλες και το κυριότερο χρησιμοποίησε την τυφλή βία. Τι μας απασχολεί εμάς: στο βαθμό που κι αυτή η έκφραση ήταν προϊόν αυθόρμητο θα μπορούσε κανείς να το δει με μια επιείκεια και να περιοριστεί σε μια συζήτηση για τις μορφές πάλης, για την πολιτικοποίηση του κινήματος, εν πάσει περιπτώσει για το πώς ένα κίνημα θα είναι πραγματικά αποτελεσματικό και δεν θα έχει μόνο οξυμέ-

νες μορφές πάλης αλλά και οξυμένο πολιτικό Λαϊκή εξέγερση σημαίνει πριν απ’ όλα το περιεχόμενο. Ωστόσο, όλα τα στοιχεία δείεργατικό κίνημα μπροστά, οι σύμμαχες χνουν, αν το δει κανείς δυνάμεις, αγροτιά, μικρομεσαίοι, νεοκαι διαχρονικά, ότι υπάρχει μια απολύτως λαία βεβαίως, σημαίνει αμφισβήτηση της καθοδηγημένη προίδιας της εξουσίας των μονοπωλίων σπάθεια, είτε να αξιοποιηθεί το αυθόρμητο και να ενταχθεί μέσα στα σχέδια εκείνων που θέλουν να υποσκάψουν το κίνημα, σπασμα οργής ναι, αλλά για λαϊκή εξέγερση είτε να δημιουργηθεί απ’ την αρχή. Να δεν μπορεί εύκολα κανείς να μιλήσει. Λαϊκή το πω και πιο συγκεκριμένα: δεν πρόκειται εξέγερση σημαίνει πριν απ’ όλα το εργαγια μια συνωμοσία. Η ιστορία έχει δείξει ότι τικό κίνημα μπροστά, οι σύμμαχες δυνάόταν πάει ένα κίνημα να φουσκώσει και πριν μεις, αγροτιά, μικρομεσαίοι και η νεολαία καλά-καλά φουσκώσει, τότε χρησιμοποιούβεβαίως, σημαίνει αμφισβήτηση της ίδιας νται “εναλλακτικές” μορφές του κινήματος, της εξουσίας των μονοπωλίων και όχι γεακριβώς για να μη δρομολογηθεί αυτό με μια νικά της εξουσίας. Και, κακά τα ψέματα, η πολιτική κατεύθυνση και κυρίως να μην έχει λαϊκή εξέγερση θα έχει πρωτοπορία δεμέμακρόπνοο χαρακτήρα. Ετσι λοιπόν αυτό το νη με τη μάζα, κι αυτή η πρωτοπορία θα κίνημα των αντιεξουσιαστών στο βαθμό που καθοδηγεί. είναι αυθόρμητο, που δεν πιστεύουμε ότι στο Θέλω να προσθέσω και κάτι άλλο: οι αντισύνολο του είναι αυθόρμητο, κάνει ζημιά στο εξουσιαστές ισχυρίζονται ότι δεν έχουν κακίνημα. Στο βαθμό όμως που είναι καθοθοδήγηση, δεν έχουν αρχηγούς. Ετσι όπως δηγούμενο, και είναι καθοδηγούμενο σε εξελίσσεται αυτό το φαινόμενο πρέπει να ένα μέρος του, θέλει σοβαρό αντιπάλεμα. σας πω ότι υπάρχουν αρχηγοί και δυστυχώς Αντιπάλεμα, εννοούμε πολιτικό. αυτό είναι άγνωστο στη μεγάλη μάζα των Το χειρότερο είναι ότι υπήρξαν πολιτινέων ανθρώπων. Υπάρχουν αρχηγοί, υπάρχει κές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που προσπάκαθοδήγηση και μάλιστα υπάρχει και μετάθησαν να χαϊδέψουν τα αυτιά αυτού του δοση πείρας, διεθνούς πείρας. Τέλος, πρέπει “κινήματος” και μάλιστα να το οικειοποινα πω, ότι υπάρχει διασύνδεση με το κράτος ηθούν λέγοντας ότι το καινούργιο στοιχείο και το παρακράτος. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα σήμερα είναι η πέτρα και η κουκούλα. Δεν τα παιδιά που έλκονται από τέτοιες μορφές μπορούμε να μιλήσουμε για εξέγερση. Για ξέπάλης είναι άνθρωποι του κράτους και του παρακράτους, αλλά υπάρχουν νήματα, υπάρχει διασύνδεση και υπάρχει σχεδιασμός να στηριχθεί αυτό το κίνημα για τα καλά, για να δικαιολογηθεί εκτός των άλλων και η εφαρμογή των τρομονόμων. Είμαστε όμως αισιόδοξοι. Δεν φοβόμαστε τις μορφές πάλης. Εμείς όταν μιλάμε για ρήξη και ανατροπή σημαίνει πια ανώτερες μορφές πάλης και εξοικείωση με τέτοιες μορφές και πάνω απ’ όλα αλλαγή της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία. Αυτό είναι και το πιο προχωρημένο κίνημα και νομίζω πως η νεολαία τελικά έλκεται και θα

Αυτό το “δεν πάει άλλο”, που ακούμε καθημερινά είναι σωστό, αλλά δεν αρκεί. Γι’ αυτό μιλάμε για ανασύνταξη του κινήματος που σημαίνει μαζικοποίηση, ταξικό προσανατολισμό, κοινωνική συμμαχία νοιώσει μεγάλη έλξη σε ένα τέτοιο κίνημα. Αλλά χρειάζεται δουλιά και υπομονή.

“Ο”: Πολύς κόσμος πάντως εκτίμησε τη στάση του Κόμματος αυτή την περίοδο και μάλιστα το Κόμμα δέχθηκε επίθεση για τη στάση αυτή. Α.Π: Θέλω να ξεκαθαρίσω το εξής: υπήρχαν αυτό που λέμε απλοί άνθρωποι, εργαζόμενοι, οι οποίοι είδαν την πολιτική υπεροχή και υπευθυνότητα του Κόμματος. Με την έννοια ότι εμείς ξεκαθαρίσαμε ότι υποστηρίζουμε ένα κίνημα ικανό να αντεπεξέρχεται στα μέσα που θα χρησιμοποιήσει το κράτος και η κυβέρνηση εναντίον του, άρα αυτό σημαίνει ένα κίνημα αγωνιστικό που δεν φοβάται ούτε τα ΜΑΤ, ούτε τα δακρυγόνα, που ξέρει να αντιπαρατίθεται. Αυτό το εκτίμησαν πάρα πολλοί εργαζόμενοι. Ναι, ξέρουμε υπάρχουν και μερικοί άνθρωποι που μπορεί κατά κάποιο τρόπο να εκτίμησαν τη στάση μας κι από μια συντηρητική σκοπιά. Δηλαδή αυτή τη σκοπιά που λέει, “ρε παιδιά με το διάλογο”, “με τη συζήτηση”, “δεν χρειάζεται σύγκρουση” κ.τ.λ. Αυτό όμως δεν μας παρασύρει. Και δεν μας ενδιαφέρει αν θέλετε, να δείξουμε τη μαχητικότητα και αγωνιστικότητά μας σ’ ένα τέτοιο τμήμα του κατεστημένου που μπορεί να εκτίμησε τη θέση μας, σαν μια θέση πυροσβέστη. Οχι. Εμείς μάλιστα σε όλο το επόμενο διάστημα είμαστε σε θέση να αποδείξουμε ότι όταν έχεις στόχους ριζικής

αλλαγής, δεν μπορεί παρά και οι μορφές να έχουν μια αντιστοιχία. Αλλο αυτό κι άλλο η τυφλή βία και το ξέσπασμα πάνω στις βιτρίνες και τα αυτοκίνητα.

“Ο”: Σε σχεδόν ένα μήνα πραγματοποιείται το 18ο Συνέδριο του Κόμματος. Γιατί μιλάμε για Συνέδριο αντεπίθεσης; Α.Π: Κατ’ αρχάς είναι μια αντεπίθεση που πρέπει να κάνουμε προς τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τις καθυστερήσεις που έχουμε, δηλαδή αφορά κι εμάς. Κι εδώ που τα λέμε δεν μπορεί να ζητάς από τη νεολαία, από το λαό, να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους στην κυρίαρχη πολιτική, στα μονοπώλια, στην καπιταλιστική εργοδοσία κι εσύ να κάνεις πως δεν βλέπεις τις αδυναμίες και τις ελλείψεις που έχεις. Βέβαια αδυναμίες και ελλείψεις σε μια πορεία προόδου. Κι ακριβώς όταν έχεις πρόοδο φαίνονται αυτές οι ελλείψεις. Ποιες είναι αυτές; Και στον πιο εύστοχο προσανατολισμό στην εργατική τάξη και στις μορφές δράσης μας μέσα στο λαό και στην αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων συσπείρωσης που υπάρχουν και στην ακόμα παραπέρα ωρίμανση του ιδεολογικού και πολιτικού μετώπου. Πρέπει όχι μόνο να σταθούμε στο ύψος των συνθηκών, αλλά να τρέξουμε ακόμα πιο πολύ, ακριβώς επειδή τα επόμενα χρόνια μπορούν

να υπάρχουν απότομες -είτε θετικές είτε και αρνητικές- εξελίξεις. Η αντεπίθεση λοιπόν μας αφορά. Αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούμε να πάρουμε πάνω μας τα πάντα. Εδώ χρειάζεται ένα όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα των νέων ηλικιών, να προβληματιστούν. Αυτό το “δεν πάει άλλο”, που ακούμε καθημερινά είναι σωστό, αλλά δεν αρκεί. Επομένως εμείς μιλάμε για ανασύνταξη του κινήματος που σημαίνει μαζικοποίηση, ταξικό προσανατολισμό, κοινωνική συμμαχία. Δηλαδή οι εργαζόμενοι όχι απλά να γραφτούν στα σωματεία, αλλά να μετέχουν μαζικά κι ενεργά στην οργάνωση της πάλης, κάτι που ακόμα είναι αδύναμο. Πρέπει να μπουν νέες δυνάμεις, υπάρχουν εφεδρείες και κυρίως είναι οι νέες ηλικίες των εργαζομένων, των ανέργων. Υπάρχουν επίσης ζητήματα που αφορούν το ξεπέρασμα κρισιακών και εκφυλιστικών φαινομένων στο φοιτητικό και το σπουδαστικό κίνημα, σε αντίθεση με το μαθητικό που έχει πιο θετικά στοιχεία, για να μπορούμε να μιλήσουμε τότε για παρουσία του νεολαιίστικου κινήματος μέσα στο γενικό αγώνα. Υπάρχει ανάγκη να χτυπηθεί η δικομματική εναλλαγή, να προετοιμαστεί ο λαός για το ενδεχόμενο να αντιμετωπίσει άλλες κυβερνήσεις συνεργασίας, να μην παγιδεύεται σε παραπλανητικούς ελιγμούς. Η ανασύνταξη περιλαμβάνει πάρα πολλά ζητήματα.

Το Συνέδριο νομίζω ότι θα γίνει πιο πλούσιο, διότι θα συζητήσει τα θέματα της κρίσης και τα θέματα του νεολαιίστικου κινήματος. Είναι δυο ζητήματα που αναδείχτηκαν στην προσυνεδριακή περίοδο απ’ έξω αλλά και με τη δική μας δράση και νομίζω ότι πολλά από τα συμπεράσματα που έχουμε στις Θέσεις θα γίνουν πιο βαθιά, πιο ουσιαστικά. Τέλος η μεγάλη συνεισφορά του Συνεδρίου είναι το θέμα του σοσιαλισμού. Αποδείχθηκε ότι θα ’ταν λάθος να αφήσουμε να περάσει περισσότερος χρόνος σε μια δεύτερη εξέταση, γιατί πρόκειται για δεύτερη εξέταση, της υπόθεσης του σοσιαλισμού. Κατά τη διάρκεια της κρίσης όλοι μιλούν για τον καπιταλισμό: και τα στηρίγματά του, και οι φίλοι και οι οπαδοί του, και οι αντίπαλοί του. Ολοι αναζητούν έναν άλλο δρόμο. Αυτό δείχνει κάτι. Επομένως οι απαντήσεις που δίνουμε, που επιχειρούμε να δώσουμε στα θέματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, θα βοηθήσουν ακριβώς αυτός ο άλλος δρόμος που προτείνουμε εμείς, ο αγώνας για το σοσιαλισμό, να πάρει πιο ουσιαστικά και πρακτικά χαρακτηριστικά, κι αν θέλετε και να απομυθοποιηθούν ορισμένα ζητήματα, να απαλλαγεί από την εξιδανίκευση και κυρίως να αναδείξουμε με ιδανικό τρόπο το σοσιαλισμό διδασκόμενοι και από τη θετική και από την αρνητική εμπειρία.

“Ο”: Με αφορμή πάντως τις Θέσεις της ΚΕ για το σοσιαλισμό, ξεδιπλώνεται μια ολόκληρη επίθεση απέναντι στο Κόμμα, η γνωστή “σταλινολογία”… Α.Π: Να ξεκαθαρίσουμε το εξής: υπάρχουν άνθρωποι εντελώς καλοπροαίρετοι οι οποίοι εδώ και πάρα πολλά χρόνια ακούνε ότι στα πρώτα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης υπήρχε ένας λαός καταπιεσμένος από το Κόμμα και την εξουσία, ο οποίος δια της βίας οικοδομούσε το σοσιαλισμό και ότι όταν υπήρχαν ιδεολογικές διαφορές λύνονταν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η πραγματικότητα έχει ως εξής: η νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης, πολύ φυσιολογικά αφύπνισε και την εργατική τάξη και ένα μεγάλο μέρος του λαού, αλλά έκανε ακόμα πιο επικίνδυνη την αστική τάξη και τα ενδιάμεσα κοινωνικά στρώματα τα οποία έβλεπαν ότι τώρα πια θα χάσουν τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα του λαού.

Tα πρώτα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης η ταξική πάλη οξύνεται και η οικοδόμηση γίνεται και με ειρηνικό τρόπο, με δημιουργικό έλεγχο, αλλά πρέπει να βγάζει απ’ τη μέση και τα εμπόδια που υπάρχουν

9 Και αυτά αντέδρασαν. Ακριβώς λοιπόν τα πρώτα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης η πάλη οξύνεται και η οικοδόμηση γίνεται και με ειρηνικό τρόπο, με δημιουργικό έλεγχο, αλλά πρέπει να βγάζει απ’ τη μέση και τα εμπόδια που υπάρχουν. Και πρέπει να πούμε ότι η ταξική πάλη οξύνθηκε και υπήρχαν θύματα κι απ’ τις δυο πλευρές. Αυτή είναι η ουσία. Αυτό που τους ενοχλεί στα πρώτα χρόνια είναι ακριβώς ότι τότε έγινε η κοινωνικοποίηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και η συνεταιριστικοποίηση, έγιναν τα κολχόζ. Ενοχλούν τα πρώτα χρόνια ακριβώς επειδή ποντάρει η αντίδραση είτε στην αποτυχία της επανάστασης είτε στην ήττα της μόλις κερδίσει. Και φυσικά τα πυρά συγκεντρώθηκαν και στο Κόμμα και στο Στάλιν. Εμείς βέβαια δεν εξιδανικεύουμε την περίοδο οικοδόμησης των βάσεων του σοσιαλισμού και την περίοδο της νίκης πάνω στην κουλάκικη ιδιοκτησία στο χωριό. Την θεωρούμε σημαντική. Από κει και πέρα βεβαίως μπορεί κανείς αν εμβαθύνει να δει πλευρές που κι οι ίδιοι τις έβλεπαν σε ένα βαθμό και να δει και αντίθετα σημεία. Ομως σε μια τέτοια περίοδο κρίνεται το κύριο, και το κύριο είναι η οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Τέτοια που βοήθησε τη Σοβιετική Ενωση να συμβάλει αποφασιστικά και στη νίκη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν δεν είχε προηγηθεί αυτή η περίοδος, δεν ξέρω αν θα μπορούσε η ΕΣΣΔ να ‘χει μια τέτοια συμβολή στον πόλεμο αλλά και κατοπινή. Να μην ξεχνάμε ότι δεν υπήρχε προηγούμενη εμπειρία στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, να μην ξεχνάμε ότι στη Ρωσία υπήρχε πολύ μεγάλο βάρος της τσιφλικάδικης και της κουλάκικης ιδιοκτησίας. Η εργατική τάξη ήταν τότε μειοψηφία. Επομένως υπήρχαν σοβαρές εσωτερικές ιδιαιτερότητες οι οποίες βεβαίως νικήθηκαν, τις νίκησε η επανάσταση, καθώς και η απόλυτη ιμπεριαλιστική περικύκλωση και στήριξη του εσωτερικού παράγοντα απ’ έξω. Κάτι τελευταίο: εμείς τι θέλουμε; Και η νίκη της επανάστασης και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού να γίνουν και να μην υπάρχει ούτε ένα θύμα βίας. Η ιστορία όμως έχει δείξει ότι τη βία δεν την ξεκινούν οι εξεγερμένοι: αναγκάζονται να απαντήσουν σε αυτή. Η επανάσταση πριν απ’ όλα είναι ένα θετικό δημιουργικό γεγονός κι ο σοσιαλισμός είναι απόλυτα συνυφασμένος με την ειρήνη και με τη δημοκρατία. Ωστόσο η πορεία της οικοδόμησής του, ιδιαίτερα στην αρχική φάση, είναι δύσκολη κι όταν γίνεται σε μια χώρα κι όταν υπάρχει τέτοια περικύκλωση. Ετσι πρέπει να

δούμε τα ζητήματα και η “σταλινολογία” κυρίως αφορά την οικοδόμηση του σοσιαλισμού και την εργατική εξουσία.

“Ο”: Το Κόμμα μας έκανε βήματα σε σχέση με την βοήθειά του στην ΚΝΕ;

Η πάλη των ιδεών πρέπει να ενταθεί. Η διαμόρφωση δηλαδή ενός κλίματος αγωνιστικής αισιοδοξίας, είναι σήμερα απαραίτητη για να μπορεί ο εργαζόμενος, ο νέος με βάση το πρόβλημά του να βγει στο δρόμο.

Α.Π: Κατ’ αρχάς η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη Νεολαία που πραγματοποιήσαμε, είναι μια κατάκτηση διότι τα συμπεράσματά της πάνε πιο πέρα. Ξαναβλέποντάς την τώρα μπροστά στο Συνέδριο, βλέπει κανείς ότι είναι μια Συνδιάσκεψη μακράς πνοής. Βεβαίως μπορεί σε 2-3 χρόνια να θέλει να δεις κάποιες πλευρές της. Αλλά στη γενική της κατεύθυνση, πρέπει να πούμε ότι βοήθησε σε θέματα προσανατολισμού, δηλαδή στην προσπάθεια να προσανατολιστεί καλύτερα η δουλιά μας στις νέες ηλικίες, όχι για να τις κολακέψουμε αλλά γιατί σήμερα τα μέτρα, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις αφορούν τις νέες ηλικίες αλλά και γιατί, αν δεις τα πράγματα με προοπτική, από τώρα πρέπει να μεστώσουν οι νέες ηλικίες γιατί θα αναλάβουν πολύ μεγάλες ευθύνες στην πορεία. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην ΚΝΕ, αναφέρομαι γενικότερα σε πρωτοπόρα τμήματα της νεολαίας. Πάντως στην αντεπίθεση απέναντι στις αδυναμίες μας πρέπει να συμπεριληφθεί και η νεολαία και η βοήθεια στην ΚΝΕ. Ενώ υπάρχει ένας γενικός προσανατολισμός, πρέπει να πω ότι στην εξειδίκευση της δουλιάς μας στη νεολαία, στον κάθε κρίκο καθοδήγησης, ακόμα υστερούμε. Γιατί αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι μια εξειδίκευση. Η ΚΝΕ έχει την οργανωτική της αυτοτέλεια, την οργάνωση της δικής της επικοινωνίας με τη νεολαία, βεβαίως στα πλαίσια της στρατηγικής του Κόμματος. Ομως ακόμα δεν μπορούμε να πούμε ότι ως Κόμμα έχουμε αποκτήσει αυτήν την ικανότητα εξειδίκευσης. Η όταν λέμε δουλιά στην εργατική τάξη, να υπάρχει ενιαία αντίληψη σε όλο το Κόμμα ότι μιλάμε, βεβαίως γενικά στην εργατική τάξη, αλλά κυρίως σε τομείς και κλάδους που απασχολούνται νέοι άνθρωποι. Νομίζω ότι είμαστε σε μια φάση στροφής προς τη

νεολαία, δεν μπορώ να πω ότι έχουμε πάρει τη στροφή, πιστεύω όμως ότι το Συνέδριο θα βοηθήσει και νομίζω ότι και όλα τα τελευταία γεγονότα που ζήσαμε αφυπνίζουν, ως προς το ξεπέρασμα των αδυναμιών μας.

“Ο”: Τελικά, οι κομμουνιστές, οι ΚΝίτες, μπορούμε να ‘μαστε αισιόδοξοι για το επόμενο διάστημα; Α.Π: Θέλω να δώσω στην αισιοδοξία συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και όχι τα χαρακτηριστικά ευχής. Σε τι μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Γίνονται διεργασίες στη συνείδηση του εργαζόμενου λαού στην Ελλάδα. Ο λαός αναζητεί, σκέφτεται κι έχει μια σημασία ότι μια σειρά μύθοι έχουν αρχίσει και ξεπερνώνται: της ΕΕ, της παγκοσμιοποίησης, ακόμα και οι μύθοι για τη ΝΔ, για το ΠΑΣΟΚ, έχουν χλωμιάσει πάρα πολύ. Βεβαίως, ακόμα δεν έχει κερδίσει πλατιά έδαφος ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, η εναλλακτική λύση που έχει ανάγκη ο τόπος, ο απεγκλωβισμός απ’ τα δυο κόμματα. Είναι σε μια αναζήτηση διεξόδου ο λαός. Αυτό είναι ένα αισιόδοξο στοιχείο και νομίζω ότι δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλους λαούς. Το δεύτερο αισιόδοξο στοιχείο είναι ότι ο ίδιος ο καπιταλισμός έχει δώσει πια απτές αποδείξεις και δίνει περισσότερες ούτως ώστε να διαμορφωθεί μια αντιμονοπωλιακή, μια αντικαπιταλιστική συνείδηση. Ποιο είναι τώρα το ζήτημα: μπορεί να έχεις πρόοδο στη συνείδηση και ακόμα να έχεις δυσκολίες στη δράση. Γιατί στη δράση πρέπει ο εργαζόμενος να ξεπεράσει τους φόβους που του προκαλεί και το ίδιο το σύστημα, τον κίνδυνο της απόλυσης, την αφοσίωση στο κίνημα που οπωσδήποτε δημιουργεί την ανάγκη μιας προσαρμογής της προσωπικής ζωής και των

προτεραιοτήτων. Τέτοιες αναστολές βέβαια πάντοτε υπήρχαν. Νομίζω λοιπόν ότι είμαστε στη φάση όπου θα ανάψουν πολλές σπίθες, θα υπάρξουν πολλές σταγόνες για να ξεχειλίσει το ποτήρι, αυτό που όμως έχει μεγάλη σημασία είναι το Κόμμα και η ΚΝΕ να βρεθούν στο ύψος των περιστάσεων. Εχουμε δικαίωμα να είμαστε αισιόδοξοι και σ’ αυτό, αρκεί η αισιοδοξία μας να μη μας οδηγήσει σε μια αυταρέσκεια και σε μια αυτοϊκανοποίηση. Πολλά πράγματα εξαρτώνται σήμερα από την αποφασιστική βελτίωση της δράσης του Κόμματος και της ΚΝΕ στο λαό και τη νεολαία, διότι υπάρχουν ευκαιρίες για την αντεπίθεση. Επομένως πολλά πράγματα, όχι όλα, εξαρτώνται από μας. Κι ένα τελευταίο που ήθελα να πω είναι ότι τα προβλήματα βεβαίως είναι τα ίδια ο σπινθήρας που παρακινούν. Ομως για διάφορους λόγους, που εδώ δεν μπορούμε να αναπτύξουμε, πολλές φορές χρειάζεται η διάδοση των ιδεών, να οξυνθεί δηλαδή η πάλη των ιδεών για να δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα ούτως ώστε να προσανατολιστούν οι εργατοϋπάλληλοι, οι άλλοι εργαζόμενοι, στον αγώνα για τα προβλήματά τους. Δηλαδή δεν μπορεί να πει κανείς ότι μόνα τους τα προβλήματα αφυπνίζουν. Η πάλη των ιδεών πρέπει να ενταθεί. Η διαμόρφωση δηλαδή ενός κλίματος αγωνιστικής αισιοδοξίας, είναι σήμερα απαραίτητη για να μπορεί ο εργαζόμενος, ο νέος με βάση το πρόβλημά του να βγει στο δρόμο. Και πάλι εδώ έχουμε σοβαρές ευθύνες αλλά και δυνατότητες να ανταπεξέλθουμε. Συνέντευξη: Τάσος Γαλανόπουλος

Ο λαΟς απαιτεΙ:

Τ

ο σύνθημα του ΚΚΕ να μη χαθεί ούτε λεπτό στην έκφραση αλληλεγγύης του ελληνικού λαού στο λαό της Παλαιστίνης, κόντρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς απλώθηκε ραγδαία σε όλη την Ελλάδα. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας ο λαός έδειξε με πολύμορφο τρόπο τη συμπαράστασή του στον παλαιστινιακό λαό, καταδικάζοντας παράλληλα το έγκλημα που διαπράττει το Ισραήλ με τις πλάτες ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Απαίτησε δικαίωση του αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα εδάφη του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, καθώς και την επιστροφή όλων των προσφύγων στον τόπο τους.

Ο λαός στους δρόμους Χιλιάδες λαού ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ και του φιλειρηνικού κινήματος διοργανώνοντας συγκεντρώσεις και πορείες αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε κάθε γωνιά της χώρας από τα πρώτα κιόλας 24ωρα του νέου εγκλήματος του Ισραήλ. Το ίδιο έγινε και όταν η ισραηλινή πολεμική μηχανή προχώρησε σε χερσαία επίθεση στη Γάζα, καθώς ακόμα περισσότεροι συγκεντρώθηκαν για ν’ απαιτήσουν τη ματαίωση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων για τη Μέση Ανατολή.

Δυναμικό μπλόκ από Παλαιστινίους που ζού ν στη χώρα μας συμμετείχε στη διαδήλωση του ΚΚ Ε φωνάζοντας συνθήματα στη γλώσσα τους

καίγονται Ομοιώματα του Μπους και του Ομπάμα ών συνλιστικ περια αντιιμ συμβολικά υπό τον ήχο των θημά

Οι εργάτες στο πλευρό της Παλαιστίνης Μήνυμα καταδίκης της ισραηλινής επίθεσης και αλληλεγγύης στο λαό και την εργατική τάξη της Παλαιστίνης εξέδωσε η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία. Στην Ελλάδα, το ΠΑΜΕ από την πρώτη στιγμή συμμετείχε στη διοργάνωση πολύμορφων εκδηλώσεων αλληλεγγύης, ενώ βοήθησε να συγκεντρωθεί φαρμακευτικό υλικό το οποίο και στάλθηκε στην πολύπαθη Λωρίδα της Γάζας. Η Ομοσπονδία Οικοδόμων κήρυξε πανελλαδική απεργία στις 7 Γενάρη σε ένδειξη αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, ενώ στάση εργασίας κήρυξαν ταξικές ομοσπονδίες κι εργατικά κέντρα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Παράλληλα, το ταξικό εργατικό κίνημα απαίτησε από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να καλέσουν απεργία σε ένδειξη συμπαράστασης στην Παλαιστίνη. Ανεξάρτητο Παλαιστι νιακό κράτος απαίτη σαν χιλιάδες διαδηλωτές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στις 4 Γενάρη

Κυματίζει η σημαία της Παλαιστίνης Σε μια συμβολική κίνηση αλληλεγγύης, τη Δευτέρα 5 Γενάρη, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης, μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κατέβασαν τη σημαία της ιμπεριαλιστικής ΕΕ έξω από το δημαρχείο της Αθήνας και στη θέση της ύψωσαν τη σημαία της Παλαιστίνης. Ανάλογες κινήσεις έγιναν και σε δημαρχεία άλλων πόλεων της Ελλάδας. Στο δημαρχείο της Νίκαιας, η δημοτική

αρχή και ο δήμαρχος Στέλιος Μπενετάτος ύψωσαν την πρωτοχρονιά τη σημαία της Παλαιστίνης έξω από το δημαρχείο σε ένδειξη αλληλεγγύης. Παράλληλα, σε κάθε δήμο οι κομμουνιστές και συνεργαζόμενοι προωθούν ψηφίσματα που καταδικάζουν τη νέα επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα με τις πλάτες των ΗΠΑ και της ΕΕ. στο Δημαρχείο Η σημαία της Παλαιστίνης κυματίζει ύης λεγγ αλλη ιξη ένδε της Αθήνας σε

11

Επιφανείς καλλιτέχνες τραγούδησαν για τον Παλαιστινιακό λαό στη μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης

Ενα τραγούδι για την Παλαιστίνη

Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα απ’ όλο τον κόσμο

Χιλιάδες ήταν οι Αθηναίοι που βρέθηκαν στη μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, την οποία διοργάνωσαν το ΠΑΜΕ, η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης και η Πολιτιστική Παρέμβαση. Στη συναυλία συμμετείχαν πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή έδωσαν το βροντερό “παρών”, αλληλέγγυοι στο δοκιμαζόμενο λαό.

Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ στη Ραμάλα Τριήμερη επίσκεψη στην Παλαιστίνη πραγματοποίησε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής τη σ. Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, στην οποία συμμετείχαν ακόμα οι σ. Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, Κώστας Καζάκος, βουλευτής, Γιώργος Τούσσας, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής και Ηλίας Λέγγερης, μέλος της ΚΕ και του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, προκειμένου να εκφράσει την έμπρακτη αλληλεγγύη του Κόμματος στο λαό της Παλαιστίνης. Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ επισκέφτηκε τη Ραμάλα, στη Δ. Οχθη και είχε συνάντηση με τον πρωθυπουργό της Παλαιστινιακής Αρχής.

Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ αναχωρεί για την Ραμάλα

Xιλιάδες λαού σ’ όλη τη χώρα βγήκαν στους δρόμους κι έδωσαν απάντηση στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα

“��������������� Μήνυμα ελήφθη�� ”� … Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης ευχαρίστησε τον ελληνικό λαό για την αλληλεγγύη του όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και τώρα με το παρακάτω μήνυμα που έστειλε στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ. «Αγαπητοί σύντροφοι, Ο παλαιστινιακός λαός είναι περήφανος για τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκαν υπέρ του. Κάνουμε έκκληση να συνεχιστούν οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης και να ασκηθεί πίεση στις ΗΠΑ να μην καταψηφίσει απόφαση του Συμβούλιου Ασφαλείας του ΟΗΕ που θα ζητά το σταμάτημα της ισραηλινή επίθεσης στη Γάζα. Ολοι αντιλαμβανόμαστε που βρίσκεται το πρόβλημα! Οι θέσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ είναι θλιβερές ως συνήθως. Εκτιμούμε, επίσης, ιδιαίτερα την αποστολή ελληνικής ανθρωπιστικής βοήθειας και την αποστολή Ελλήνων γιατρών στη Γάζα».

Αμεση ήταν η αντίδραση της Ομάδας Εργασίας των διεθνών συναντήσεων των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων απ’ όλο τον κόσμο, η οποία εξέδωσε έκκληση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και καταδίκης του ιμπεριαλιστικού εγκλήματος. «Αυτή η πολιτική γενοκτονίας και κρατικής τρομοκρατίας της κυβέρνησης του Ισραήλ γίνεται με την έγκριση και την υποστήριξη των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων των ΗΠΑ και της ΕΕ και με την ανοχή ορισμένων αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων», σημειώνει η ομάδα εργασίας. Παράλληλα, καλεί τους λαούς «Να απαιτήσουν τον άμεσο τερματισμό της εισβολής, την άρση του αποκλεισμού και την επιβολή κυρώσεων σε βάρος του Ισραήλ» και να «κλιμακώσουν τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και άμεσης βοήθειας προς τον Παλαιστινιακό λαό». Επιπλέον, επιβεβαίωσαν την αλληλεγγύη των κομμουνιστικών κι εργατικών κομμάτων με τις προοδευτικές, αντιιμπεριαλιστικές και κομμουνιστικές δυνάμεις στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ κι όλους εκείνους που παλεύουν για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης Στις 4 Γενάρη, η γραμματεία του Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης(ΠΣΕ) εξέδωσε ανακοίνωση καταδίκης της ισραηλινής εισβολής στη Γάζα, τονίζοντας πως «Οι εκατοντάδες νεκροί και χιλιάδες τραυματίες από ισραηλινές βόμβες αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και πρέπει να δικαστούν ως τέτοια». Ενώ παράλληλα καυτηρίασε την υποκρισία των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ και ΕΕ σημειώνοντας πως: «Το καθεστώς του Ισραήλ δε θα μπορούσε να προβεί στα παραπάνω

εγκλήματα δίχως την πλήρη υποστήριξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ (απερχόμενης και νέας). Η θέση εκφρασμένη από την τσέχικη προεδρία της ΕΕ (για “αμυντικό χαρακτήρα της επέμβασης”) δείχνει την εγκληματική συνέργεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία απέχει πολύ από το να είναι πιο ανθρώπινη και, ακόμη λιγότερο, το αντίβαρο των ΗΠΑ». Ακόμα, το ΠΣΕ εξέφρασε τη βαθιά αλληλεγγύη και το σεβασμό του στις δυνάμεις που αγωνίζονται για την ειρήνη μέσα στο Ισραήλ χαιρετίζοντας τις κινητοποιήσεις που έλαβαν χώρα εκεί. Τέλος, το ΠΣΕ κάλεσε τους λαούς του κόσμου να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους «με μαζικές πολιτικές διαμαρτυρίες και δράσεις ενάντια στην αδικία και τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού».

ΠΟΔΝ Εδώ και χρόνια η Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ) στέκεται στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού και της νεολαίας στον αγώνα που δίνουν για τη δική τους ελεύθερη πατρίδα. Τον προηγούμενο μήνα, όταν φαινόταν πως η ισραηλινή επιθετικότητα κλιμακωνόταν, η ΠΟΔΝ οργάνωσε αποστολή αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη (σχετικά είχαμε αναφερθεί στο φύλλο του Δεκέμβρη 2008). Μετά τη νέα κλιμάκωση της ισραηλινής επιθετικότητας και τις ισραηλινές επιδρομές στη Λωρίδα της Γάζας η ΠΟΔΝ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταδικάζει «τη βάρβαρη, παράνομη και εγκληματική επίθεση του ισραηλινού στρατού στη Γάζα», εκφράζοντας παράλληλα την αλληλεγγύη της στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού. Η ΠΟΔΝ κάλεσε τις οργανώσεις-μέλη και φίλους της τη βδομάδα 5-10 Γενάρη να προχωρήσουν σε μαζικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης καταδίκης της εισβολής και υπέρ του αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.

Νίκη στο λαό

της Παλαιστίνης ι λαοί όλου του κόσμου με φρίκη παρακολουθούν τις τελευταίες εβδομάδες την εξέλιξη ενός συνεχιζόμενου εγκλήματος ενάντια στον παλαιστινιακό λαό, όταν το Ισραήλ με πρόσχημα το “δικαίωμά του στην αυτοάμυνα”, εξαπέλυσε τη μεγαλύτερη επίθεση εναντίον της Γάζας από το 1967. Τουλάχιστον 285 Παλαιστίνιοι έπεσαν νεκροί την πρώτη μέρα των ισραηλινών επιθέσεων κάνοντας την 27η Δεκέμβρη την πιο αιματηρή μέρα της ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη. Μετά από μέρες ανηλεούς σφυροκοπήματος της Λωρίδας της Γάζας από την αεροπορία του Ισραήλ, δυνάμεις του στρατού προχώρησαν σε χερσαία εισβολή στην περιοχή, από την οποία ο Ισραηλινός στρατός είχε αναγκαστεί να αποσυρθεί το 2005, παραμένοντας ωστόσο κυρίαρχος του θαλάσσιου κι εναέριου χώρου της αλλά και όλης της γύρω περιοχής. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι Παλαιστινιακές απώλειες ξεπερνούν τους 500, ανάμεσά τους μικρά παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι.

Εγκλημα διαρκείας Βέβαια, μόνο σαν παραμυθάκι θα μπορούσε να αντιληφθεί κανείς όσα ισχυρίζεται το κράτος του Ισραήλ και οι ιμπεριαλιστές περί “αυτοάμυνας”. Δεν πρόκειται για πόλεμο ανάμεσα σε δυο κράτη, ούτε βέβαια για “τρομοκρατία” όπως υποστηρίζουν κατά καιρούς οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, αλλά για το διαρκή αγώνα ενός λαού να αποκτήσει τη δική του ελεύθερη πατρίδα

Οι Παλαιστινιακές απώλειες ξεπερνούν τις 500, ανάμεσά τους μικρά παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι που μετρά πια 60 χρόνια. Κι αυτό ακριβώς είναι που μπαίνει καρφί στο μάτι των ιμπεριαλιστών και ματαιώνει τους σχεδιασμούς τους και γι’ αυτό προσπαθούν να το ξορκίσουν. Από τη Νάκμπα (=καταστροφή) των Παλαιστινίων στον αραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1948 και τον “πόλεμο των έξι ημερών” το 1967, ο παλαιστινιακός λαός ζει υπό διαρκή κατοχή και διωγμό. Ο πόλεμος συνεχίζεται με αιματηρές στρατιωτικές επιθέσεις, αλλά και με ισραηλινούς εποικισμούς στα Παλαιστινιακά εδάφη (για να δημιουργηθούν τετελεσμένα). Ακόμα, εντείνεται με το χτίσιμο (από το 2002) του μήκους 650 χλμ. τείχους της ντρο-

πής από το Ισραήλ στη Δ. Οχθη, το οποίο κατακερματίζει τα παλαιστινιακά εδάφη της περιοχής, κάνοντας ασφυκτική τη ζωή των Παλαιστινιών που ζουν εκεί, διαιωνίζοντας την ισραηλινή κατοχή. Από την άλλη μεριά, στη Λωρίδα της Γάζας το Ισραήλ εδώ και καιρό έχει επιβάλει τον αποκλεισμό της περιοχής, πάλι για να… “αμυνθεί”. Το αποτέλεσμα είναι, βέβαια, το 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιοι που κατοικούν στην περιοχή να καταδικαστεί στη φτώχεια και τη στέρηση τροφίμων, πόσιμου νερού και φαρμάκων, σε σημείο που να αντιμετωπίζει το φάσμα της γενοκτονίας.

Με την υπογραφή ΗΠΑ και ΕΕ Το Ισραήλ, βέβαια, δεν είναι μόνο του στην εκτέλεση αυτού του φρικιαστικού εγκλήματος, αφού έχει και τις “πλάτες” και τις ευλογίες των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Από την πρώτη στιγμή η αμερικάνικη κυβέρνηση παραβλέποντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, αλλά και κοινής λογικής, αναγνώρισε το Ισραήλ σαν το… αμυνόμενο μέρος. Χαρακτηριστική και προκλητική η δήλωση της Αμερικανίδας υπουργού εξωτερικών Κοντολίζα Ράις, την πρώτη μέρα των ισραηλινών βομβαρδισμών: «Οι ΗΠΑ καταδικάζουν τις διαρκείς επιθέσεις με ρουκέτες ενάντια στο Ισραήλ και θεωρούν τη “Χαμάς” υπεύθυνη για το νέο κύκλο βίας στη Γάζα» (!!!). Ο δε νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα (τον οποίο με τόσες δάφνες προϋπάντησαν στην Ελλάδα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), που αναλαμβάνει επίσημα τα καθήκοντά του στο τέλος Γενάρη, με την απόλυτη σιωπή του ή με τη δηλωσή του πως «οι ΗΠΑ έχουν ένα πρόεδρο κάθε φορά» ξεκαθάρισε τη στάση πλήρης κάλυψης του Ισραήλ. Τα διαπιστευτήρια που έδωσε στο Ισραήλ και τον ιμπεριαλισμό, όταν δήλωνε τη «διαρκή προσήλωσή του στην ασφάλεια του Ισραήλ» και το (αμίμητο) «αν ρίξει κάποι-

ος ρουκέτες στο σπίτι μου ενώ κοιμούνται οι κόρες μου τη νύχτα, θα κάνω ό,τι μπορώ για να τον σταματήσω. Θα περίμενα ότι και οι Ισραηλινοί θα έκαναν το ίδιο» δεν αφήνουν περιθώρια για παρανοήσεις. Εξάλλου, το Ισραήλ είναι ο πιο πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ και των ιμπεριαλιστών στη Μέση Ανατολή. Αποτελεί “όχημα” για την εφαρμογή των σχεδιασμών για τη “νέα Μέση Ανατολή” στην οποία πρώτο και τελευταίο λόγο θα έχουν οι ιμπεριαλιστές και οι πολυεθνικές τους. Από τη μεριά της, η ΕΕ ακολουθεί πολιτική ίσων αποστάσεων ανάμεσα στα δύο μέρη, καλώντας σε άλλη μια, δίχως περιεχόμενο, εκεχειρία. Κι αυτό επειδή η ΕΕ, ως φύσει ιμπεριαλιστική ένωση που είναι, επιμένει να επιμερίζει τις ευθύνες για το έγκλημα και στις δύο πλευρές, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι το θύτη με το θύμα! Βάζουν, δηλαδή, στην ίδια μοίρα την πολεμική μηχανή του Ισραήλ που εδώ και 60 χρόνια σπέρνει το θάνατο προκαλώντας ουσιαστικά τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, με τον αγώνα των παλαιστινιακού λαού να αποκτήσει επιτέλους μια ελεύθερη πατρίδα. Οι πρωτοβουλίες και ο ρόλος “ειρηνοποιού” που προσπαθεί να προωθήσει για τον εαυτό της έχουν αυτήν την αφετηρία και ουσιαστικά αθωώνουν κι αβαντάρουν τη βία που εξαπολύει το Ισραήλ όλα αυτά τα χρόνια. Η ΕΕ αρνήθηκε να καταδικάσει πριν από περίπου ένα χρόνο στο Συμβούλιο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ τον ισραηλινό αποκλεισμό της Γάζας που οδηγούσε σε γενοκτονία 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους. Ακόμα, παραμένει ο κυριότερος εμπορικός εταίρος του Ισραήλ, ενώ στις 8 Δεκέμβρη οι υπουργοί εξωτερικών της ΕΕ επέλεξαν να αναβαθμίσουν τις σχέσεις της ΕΕ με το Ισραήλ, γεγονός το οποίο μεταφράζεται σε στενότερη συνεργασία της Ενωσης με το Ισραήλ σε ζητήματα ασφάλειας και στρατηγικής. Επιβράβευσαν, έτσι, ουσιαστικά την πολύχρονη κατοχή και το συνεχόμενο αιματοκύλησμα.

Συνενοχή κι υποκρισία από τα κόμματα του “ευρωμονόδρομου” Το μακελειό των Ισραηλινών στην Παλαι-

13

στίνη δεν έχει υποστηρικτές μόνο τους ιμπεριαλιστές και τις ενώσεις τους, αλλά βρίσκει στήριγμα και στη χώρα μας τα αστικά πολιτικά κόμματα και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Η κυβέρνηση της ΝΔ κάνει τα αδύνατα δυνατά, βάζοντας πλάτη στο συνεχόμενο έγκλημα που συντελείται. Με δήλωση της Ελληνίδας υπουργού εξωτερικών, η κυβέρνηση ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις δηλώσεις

Στις 8 Δεκέμβρη οι υπουργοί εξωτερικών της ΕΕ αναβάθμισαν τις σχέσεις της ένωσης με το Ισραήλ επιβραβεύοντας ουσιαστικά το συνεχόμενο αιματοκύλισμα της ΕΕ. Επιπλέον, μόλις τον περασμένο Μάη η Ελλάδα προχώρησε σε κοινή αεροπορική άσκηση με την πολεμική αεροπορία του Ισραήλ. Η κυβέρνηση συμπαραστάθηκε ενεργά στο “θεάρεστο έργο” της ισραηλινής πολεμικής μηχανής, αφού εντός της ελληνικής επικράτειας Ισραηλινοί πιλότοι προετοιμάστηκαν για τις νέες σφαγές. Εξάλλου, η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας–Ισραήλ είναι παλιά ιστορία, αφού υπάρχει ήδη από το 1994, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ξέχασε τις αγκαλιές με τον Αραφάτ και υπέγραψε τη σχετική συμφωνία με τους φονιάδες του παλαιστινιακού λαού. Από τη μεριά του, το ΠΑΣΟΚ έμεινε για άλλη μια φορά πιστό την πάγια στάση του στο πλευρό των ιμπεριαλιστών. Ο πρόεδρός του και πρόεδρος της “Σοσιαλιστικής Διεθνούς” Γ. Παπανδρέου, χωρίς να ξεστρατίσει ούτε εκατοστό από αυτή τη γραμμή, επιμέρισε τις

ευθύνες σε θύτη και θύμα δηλώνοντας: «Καταδικάζουμε τους πολύνεκρους ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Γάζα και ζητούμε την άμεση παύση τους, όπως και των επιθέσεων με πυραύλους κατά του Ισραήλ». Καλύτερη στάση δεν κράτησαν, όμως, ούτε τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ, τα οποία στις ανακοινώσεις τους βγάζουν, κυριολεκτικά “λάδι” την ΕΕ. Ο ΣΥΝ ισχυρίζεται ότι στο έγκλημα συμπράττουν «κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΕ», σπέρνοντας αυταπάτες ότι η ιμπεριαλιστική ένωση μπορεί να βελτιωθεί και να παίξει το ρόλο του ειρηνευτή. Από τη μεριά του ο ΛΑΟΣ –δια στόματος Βελόπουλου- κατηγόρησε την Τσεχία, η οποία πρόσφατα ανέλαβε την προεδρία της ΕΕ, ότι στο θέμα της Παλαιστίνης ακολουθεί «τις αμερικανικές και όχι τις ευρωπαϊκές γραμμές». Τα παραμυθάκια τους που παρουσιάζουν την ΕΕ σαν το καλό “παιδί” που δήθεν έχει μπλέξει με κακές παρέες, δεν κοροϊδεύουν πια κανένα.

Δεν υπάρχει ιμπεριαλιστική ειρήνη Οσο η υπόθεση του Παλαιστινιακού λαού γίνεται μπαλάκι ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές είναι μάταιο να ελπίζει κανείς ότι δίκαιη φιλολαϊκή λύση μπορεί να υπάρξει, αφού μια τέτοια λύση θα σκόνταφτε στους σχεδιασμούς τους για την περιοχή. Εξάλλου, εάν πραγματικά ΗΠΑ και ΕΕ ήθελαν να λυθεί το

ζήτημα με δίκαιο τρόπο, αυτό θα είχε γίνει. Αλλά είναι οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές που χρόνια τώρα στηρίζουν την ισραηλινή επιθετικότητα, γράφοντας “στα παλιά τους τα παπούτσια” τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που μιλάνε για απόσυρση του Ισραήλ στα εδάφη του 1967 και ίδρυση ανεξάρτητου, βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Είναι οι ίδιοι που απροκάλυπτα στηρίζουν κι αρνούνται να καταδικάσουν τους απάνθρωπους αποκλεισμούς, τις σφαγές, τους εποικισμούς και το χτίσιμο του τείχους. Από τη μεριά του, ο ΟΗΕ εξαιτίας των αρνητικών διεθνών συσχετισμών μετά τις ανατροπές του ’89-’91 έχει μετατραπεί σε όργανο των ιμπεριαλιστών και στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να παίξει μόνο διακοσμητικό ρόλο.

Αλληλεγγύη: όπλο για τους λαούς Οσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Παλαιστίνη δεν αφορούν μόνο τους Παλαιστίνιους και τους Ισραηλινούς. Τα σχέδια των ιμπεριαλιστών στη Μέση Ανατολή και αλλού, αφορούν όλους μας και ιδιαίτερα τους λαούς στην περιοχή μας, γι’ αυτό και οι προσπάθειες για δίκαιη λύση και ειρήνη πρέπει να γίνει υπόθεση όλου του λαού. Δεν πρέπει να χαθεί ούτε λεπτό και να σημάνει συνα- γερμός για να εκφράσει ο ελληνικός λαός με

κάθε δυνατό τρόπο την αλληλεγγύη του στο δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Να παλέψει για τη ματαίωση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων για τη “νέα Μέση Ανατολη” και να απαιτήσει καμία συμμετοχή της Ελλάδας στο πλευρό του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Με ξεκάθαρη αντιιμπεριαλιστική στάση να καταδικάσει τη νέα ισραηλινή σφαγή στη Γάζα, αλλά και ν’ απαιτήσει εδώ και τώρα τη μόνη εφικτή λύση για το λαό της Παλαιστίνης και του Ισραήλ, δηλαδή ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα εδάφη του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ κι άνευ όρων επιστροφή των προσφύγων. Ηλίας Μπαλτάς

14 ϐ νεολαία

Στο

στόχαστρο

ο οργανωμένος ταξικός αγώνας

H

αγανάκτηση που συσσωρεύεται στην εργατική τάξη και το λαό, που θα ενταθεί εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, μπορεί να μετατραπεί κάτω από την παρέμβαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, σε οργανωμένη πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Αυτό προβληματίζει την αστική τάξη. Γι’ αυτό εκτός από την ένταση της καταστολής, την προσπάθεια για ενσωμάτωση με την αξιοποίηση του εργοδοτικού συνδικαλισμού, σίγουρο είναι ότι θα αξιοποιήσει κάθε λογής προβοκατόρικους μηχανισμούς αλλά και αντιλήψεις που επιδιώκουν να στρέψουν διαθέσεις σε αντιδραστική κατεύθυνση, που είναι απέναντι στο κίνημα. Ετσι πρέπει να ερμηνεύσουμε όλη αυτή τη φιλολογία που αναπτύχθηκε και τη βροχή αναλύσεων από τον αστικό τύπο, το γεγονός ότι φιλοξενήθηκαν άρθρα του Κουφοντίνα και άλλων από τη 17Ν σε μεγάλες εφημερίδες, το γεγονός της υπερπροβολής της δράσης των κουκουλοφόρων από τα κανάλια ακόμα και από διεθνή μέσα ενημέρωσης. Είναι γνωστό ότι τα μέσα ενημέρωσης έθαψαν ή πολέμησαν με ιδιαίτερο μένος κινητοποιήσεις της νεολαίας με πολύ μεγαλύτερη μαζικότητα όπως τις μαθητικές κινητοποιήσεις ’98-’99, τις κινητοποιήσεις εναντια στην επίσκεψη Κλίντον, άλλες εργατικές κινητοποιήσεις κλπ. Οι προβοκάτσιες ήταν πάντα μία μέθοδος πάλης της αστικής τάξης ενάντια στο λαϊκό κίνημα και από τη χρήση της δεν πρόκειται να παραιτηθεί. Η δράση και η πολιτική του οπορτουνισμού, που εκφράζεται κυρίως από το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, παίζει συνολικά ρόλο στην προσπάθεια να στραφούν η διαμαρτυρία και η αγανάκτηση σε αντιδραστική κατεύθυνση και με τη θεώρηση σαν κομμάτι του κινήματος των προβοκατόρικων μηχανισμών. Σ’ αυτή τη λογική κινούνται μια σειρά αναλύσεις των οπορτουνιστών για το “νέο” κίνημα που ανακάλυψαν, τους συμβολισμούς της σπασμένης βιτρίνας, τη σημασία που έχουν οι “αντιεξουσιαστικές” απόψεις για το κίνημα και άλλα πολλά που είπαν και έγραψαν. Ας δούμε μερικές από αυτές.

Οταν το παλιό... ντύνεται νέο Η ανακάλυψη “νέου κινήματος”, για άλλη μία φορά, συνοδεύεται με την άρνηση του ρόλου της εργατικής τάξης που… δήθεν “ξεπέραστηκε” σαν παλιά, δογματική αντίληψη. Είναι παλιά, παμπάλαια σαβούρα η αμφισβήτηση, η υποτίμηση ή η μείωση του ρόλου της εργατικής τάξης από τον οπορτουνισμό. Η ανακάλυψη “νέων υποκειμένων”, έχει την ιστορική της εξέλιξη σε όλο τον 20ο αιώνα. Από τις θεωρίες του Μαρκούζε και του Γκαροντί στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ως και του πιο πρόσφατου Αντόνιο Νέγκρι, κοινός τόπος είναι η αμφισφήτηση του ρόλου της εργατικής τάξης ή το… “ξεπέρασμά” της. Να θυμίσουμε ότι σχετικά πρόσφατα ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε ξαναανακαλύψει ένα “νέο” κίνημα το οποίο γρήγορα …το ξέχασε. Την περίοδο των διεθνών διαδηλώσεων στη Γένοβα ή το 2003 στη Θεσσαλονίκη, ήταν το περίφημο “κίνημα των κινημάτων”, το οποίο και τότε για άλλη μία φορά ξεπέρναγε το... εργατικό κίνημα, που για άλλη μια φορά πάλιωνε... Έγραφε η “Αυγή” στις 22/06/2003: «Κίνημα των κινημάτων, έτσι αποκαλείται στην Ιταλία το κίνημα της αντι-παγκοσμιοποίησης ή της παγκοσμιοποίησης από τα κάτω… Στο πλαίσιο της κοινωνιολογίας των κοινωνικών κινημάτων η έκφραση των συλλογικών συμφερόντων συχνά συναρτάται προς την παρουσία μιας αντικειμενικά υπαρκτής κοινωνικής κατηγορίας ατόμων και την ύπαρξη πυκνών σχέσεων στο εσωτερικό της. Συγκριτικά βέβαια προς το εργατικό κίνημα, τα νέα κοινωνικά κινήματα έτειναν να έχουν μια περισσότερο χαλαρή δομή». Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο και με αυτόν τον τρόπο επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν νέους οι οποίοι δεν έχουν κοινωνική και πολιτική πείρα και τώρα μπαίνουν στο κίνημα. Μην ξεχνάμε, λοιπόν, ότι το πραγματικά παλιό, έχει ανάγκη να παρουσιάζεται με νέο περιτύλιγμα κάθε φορά. Στον τύπο των οπορτουνιστών έγιναν διάφορες… προσεγγίσεις για το υποκείμενο του “νέου” κινήματος. Αλλοι έκαναν λόγο για τη “γενιά των 700 ευρώ”, άλλοι για το “πρεκαριάτο”(οι “επισφαλής”), άλλοι για τη νεολαία που αποτελεί “αυτόνομη κοινωνική δύναμη” ή που “προσδιορίζεται με ιδεολογικά και πολιτικά κριτήρια” και όχι με βάση την ένταξή της στην κοινωνικοταξική διάρθρωση και άλλα πολλά.

Να μία από τις εκδοχές στην “Αυγή” στις 28/12/2008:«ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΡΙΤΟ: διαταξική, διαστρωματική σύνθεση. Αριστούχοι μαθητές, φοιτητές, τσιγγανάκια, μετανάστες, τα “κορίτσια με τις γόβες”, τα παιδιά των ιδιωτικών-ελίτ σχολείων, χούλιγκαν, επισφαλώς εργαζόμενοι.» Ωστόσο είναι φανερό ότι όλες οι προσεγγίσεις του οπορτουνισμού έχουν μια κοινή συνισταμένη: αρνούνται την ταξική πάλη καταλήγοντας πρώτα απ’ όλα, ανεξάρτητα αν αυτό διατυπώνεται ρητά, στην αμφισβήτηση του ρόλου της εργατικής τάξης, εκφράζοντας τα μικροαστικά στρώματα. Αυτό δεν είναι τυχαίο κι αποδεικνύει τη στρατηγική τους ενσωμάτωση στον καπιταλισμό, καθώς το λαικό κίνημα μόνο με επικεφαλής την εργατική τάξη μπορεί να αμφισβητήσει και να ανατρέψει την αστική εξουσία. Η αντίληψή τους για το “υποκείμενο” του “νέου” κινήματος, είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με τη στόχευση του “νέου” κινήματος που εξαντλείται σε επιδιώξεις εναλλαγής διαχειριστή της αστικής εξουσίας (εξού και το σύνθημα να φύγει η κυβέρνηση των δολοφόνων). Είναι λογικό ότι η δύναμη της αστικής εξουσίας δεν μπορεί να σπάσει… «από τα κορίτσια με τι γόβες», ούτε από «τα παιδιά των ιδιωτικών-ελιτ σχολείων» σε συμμαχία με τους… «χούλιγκαν». Η ανατροπή της αστικής εξουσίας δεν μπορεί να γίνει ούτε από ένα θολό διαταξικό συνοθύλεμα. Μόνο το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, που θα έχει ραχοκοκαλιά, πυρήνα, ηγετική δύναμη το ταξικό εργατικό κίνημα, ριζωμένο πρώτα απ’ όλα στη βιομηχανία και στους τόπους δουλιάς είναι ικανό να φέρει σε πέρας έναν αγώνα με απίστευτες δυσκολίες, μακρόχρονο, που απαιτεί πραγματικές θυσίες, που σίγουρα θα απαιτήσει ιδιαίτερα ανεβασμένες και οξυμένες μορφές πάλης. Μόνο ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να αναμετρηθεί με επιτυχία με το αστικό κράτος και να το νικήσει, μόνο ο οργανωμένος λαός μπορεί να κατακτήσει τη λαϊκή εξουσία.

Κίνημα ενσωμάτωσης στην αστική εξουσία Ο οπορτουνισμός εξαίρει το νέο κίνημα ως… “αντιεξουσιαστικό”. Αυτό ασφαλώς συνδέεται με την αντίληψή του για κίνημα που θα εξυπηρετεί τα σενάρια αντινεοφιλελεύθερης δια-

Χιλιάδες νέοι εργάτες, μαθητές, φοιτητές διαδήλωσαν οργανωμένα και με περιεχόμενο που έρχεται σε ρήξη με την πολιτική του ευρωμονόδρομου

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

χείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, που θα βρίσκεται δηλαδή κάτω από την κηδεμονία της αστικής τάξης. Στην “Εποχή” στις 21/12/2008 διαβάζουμε: «πρέπει να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ των κινημάτων ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και αυτών μιας προηγούμενης περιόδου που στοιχημάτιζαν στη βίαιη ανατροπή του καπιταλισμού μέσω της κατάληψης του κράτους… η γενιά των κινημάτων της παγκοσμιοποίησης έχει ρητά απορρίψει τη στρατηγική της βίαιης ανατροπής. Μπορεί να επηρεάζεται από τον αναρχισμό, αλλά μόνο με την έννοια της συμβολικής βίας… Οταν τα παιδιά χτυπούν μια τράπεζα αυτό αποτελεί μια μορφή συμβολικής βίας, δεν είναι ότι έχουν σκοπό την κατάληψη της κρατικής εξουσίας». Ενα από τα χαρακτηριστικά λοιπόν του “νέου” κινήματος είναι ότι δεν στοχεύει στην ανατροπή της αστικής εξουσίας και αυτό αναδεικνύεται σαν θετικό στοιχείο. Η βία είναι συμβολική, δηλαδή εκφράζει την κοινωνική διαμαρτυρία με το σπάσιμο της τράπεζας, αλλά μένει σταθερά στο έδαφος του καπιταλισμού. Να πως συνεχίζει ο συγκεκριμένος αρθρογράφος: «…ένας λόγος που αυτή η γενιά βλέπει με σκεπτικισμό το πολιτικό σύστημα, και τα παραδοσιακά κόμματα της αριστεράς έχει να κάνει με την απόρριψη της σημασίας της κρατικής εξουσίας». Κίνημα λοιπόν που βλέπει με «σκεπτικισμό το πολιτικό σύστημα» και δεν παλεύει για την ανατροπή του, κίνημα που απορρίπτει τη σημασία της κρατικής εξουσίας, δηλαδή του είναι αδιάφορο τι χαρακτήρα έχει αυτή η εξουσία, ποια τάξη βρίσκεται στην εξουσία. Δηλαδή κίνημα κοινωνικής διαμαρτυρίας που δεν παλεύει για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και ασφαλώς εκδηλώνεται ως εκτόνωση… συμβολικής βίας, με το σπάσιμο της βιτρίνας. Να τι γράφει ένα άλλος αρθρογράφος της “Εποχής” στις 28/12/2008 εκτιμώντας τη ση-

μασία του νέου κινήματος: «Η μεγάλη διαφορά της σημερινής συγκυρίας συνίσταται στον τρόπο που εκδηλώθηκε ο συγκρουσιακός της χαρακτήρας και κυρίως στους στόχους που θέτει ή αδυνατεί να θέσει… η έλλειψη σαφούς πολιτικής ανάλυσης πίσω από τις συγκρούσεις αλλά και ο συγκυριακός, εν πολλοίς, χαρακτήρας των πρόσφατων δράσεων- στοιχεία όχι απαραιτήτως αρνητικάκαταμαρτυρούν την ιδιαίτερη μορφή αυτών των δράσεων… παρόλη τη συμμετοχή του συνόλου της αριστεράς, ο αναρχικός χώρος αναδείχθηκε σε ηγεμονική δύναμη…» Το κίνημα, λοιπόν, είναι αναρχικό και αντιεξουσιαστικό με την έννοια της αδιαφορίας για την εξουσία. Πρέπει να είναι κίνημα που απέχει από την πολιτική γενικά, δηλαδή που υιοθετεί την αστική πολιτική γι’ αυτό «δεν θέτει στόχους, δεν έχει πολιτική ανάλυση». Οι εμβριθείς αναλύσεις των οπορτουνιστών για το “νέο” κίνημα, για τις ιδιαιτερότητες της “εξέγερσης”, όπως αποκαλούν τη δράση των κουκουλοφόρων, το… “νέο” που φέρνει η δράση των “αντιεξουσιαστών”, αυτό που σε τελική ανάλυση θεωρούν ότι τους συνδέει μαζί τους, είναι ότι δεν παλεύουν για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.

Κίνημα ευάλωτο στη δράση προβοκατόρικων μηχανισμών Είναι απολύτως φυσιολογικό λοιπόν με τέτοια αντίληψη και τέτοιες αναζητήσεις για το “νέο” κίνημα, να γράφει η εφημερίδα “Εποχή” στις 21/12/2008: «Ο αναρχικός αντιεξουσιαστικός χώρος πρωτοστάτησε και πρωτοστατεί στις συγκρούσεις... Δεν θα μπορούσε να το κάνει μόνος του, χωρίς τη μαζική συμμετοχή της αριστεράς στον ξεσηκωμό και τη συντροφική στάση απέναντι στο “μπλακ μπλοκ” που αυτή -ορθά- επέδειξε θα απομονονώταν πολιτικά, θα δαιμονοποιούνταν (ως συνήθως...) και θα καταστελλόταν... Πρώτον γιατί σ’ αυτόν τον ξεσηκωμό η Αριστερά δεν πρέπει να καταδικάζει την “τυφλή βία” και δεύτερον γιατί η αριστερά πρέπει να θεωρεί τους κουκουλοφόρους οργανική συνιστώσα της εξέγερσης.»

Συντροφική στάση απέναντι στο “μπλακμπλοκ”, ταύτιση του κινήματος με τις κουκούλες, η δράση σκοτεινών κέντρων αποτελεί συνιστώσα του κινήματος, η αριστερά δεν πρέπει να καταδικάζει την τυφλή βία… Δεν είναι παράξενο οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που αρνούνται τη βία του οργανωμένου κινήματος για την ανατροπή της αστικής εξουσίας και πολύ περισσότερο αρνούνται τη βία της εργατικής εξουσίας, να φλερτάρουν με την τυφλή βία, ανώδυνη για το σύστημα, καθώς εκφράζουν μικροαστικές διαθέσεις. Συντάσσονται, έτσι με όσους επιχειρούν να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση νέων χωρίς πείρα, τέτοια κέντρα. Κάνουν το κίνημα ευάλλωτο στη δράση προβοκατόρικων μηχανισμών. Μηχανισμών που ο πυρήνας τους αποτελείται από προβοκατόρικες ομάδες, με πολυπλόκαμες σχέσεις με τους μηχανισμούς του αστικού κράτους που δρουν με σχέδιο, με επιχειρησιακό πνεύμα, οργανωμένα και με πανελλαδικό συντονισμό, με βαθύ αντικομμουνιστικό χαρακτήρα, σίγουρα με πολλαπλές στοχεύσεις ανάμεσα στις οποίες είναι η επιδίωξη να προβοκάρουν, να χτυπήσουν, να διαλύσουν το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Ενας τέτοιος μηχανισμός, που αποτελείται από ανθρώπους πεπειραμένους, που προφανώς δεν φτιάχτηκε τώρα, αλλά έχει ετοιμαστεί από καιρό, είναι ικανός για κάθε είδους προβοκάτσιες, έρχεται γάντι στην αστική τάξη και τα διάφορα επιτελεία της που επιδιώκει την τρομοκράτηση, τον εκφοβισμό, την υποταγή των λαϊκών στρωμάτων, την ενίσχυση της καταστολής και σίγουρα το χτύπημα της πρωτοπορίας του εργατικού κινήματος της χώρας, του ΚΚΕ.

Ιδιαίτερος στόχος η νεολαία Στο στόχαστρο της αστικής τάξης για άλλη μια φορά βρέθηκε η νεολαία, ιδιαίτερα η σπουδάζουσα και η μαθητική, υπολογίζοντας ότι εκεί μπορούν πιο εύκολα να ξεγελάσουν, να παρασύρουν σε μορφές και περιεχόμενο δράσης που τις απομακρύνουν και τις φέρνουν απέναντι στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Αξιοποίησαν άλλη μία φορά τη γνωστή μέθοδο της κολακείας της νεολαίας. Υπολογίζουν στο γεγονός ότι αυτή δεν έχει κοινωνική και πολιτική πείρα. Γι’ αυτό έκαναν λόγο για

νεολαία ϐ 15

ρατσιστική αντιμετώπιση και πολιτική ενάντια στους νέους. Εξισώνουν το γιο του εργάτη, με το γιο του βιομήχανου. Οι εκκλήσεις, από τους… “καθοδηγητάδες” της νεολαίας «να κατανοήσουμε τους νέους», «να τους κοιτάξουμε στα μάτια» είναι εκ του πονηρού. Την ίδια στιγμή που μιλάνε για… κατανόηση, αποκρύπτουν από τους νέους, ιδιαίτερα από αυτούς που προέρχονται από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, ότι στην πολιτική που έφερε τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, που ελαστικοποιεί τις εργασιακές σχέσεις κλπ έχουν συναινέσει όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, ότι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ ψήφισαν από κοινού το Μάαστριχτ, ότι όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου προσκυνάνε το κεφάλαιο. Η προσπάθειά τους αυτή να εξαπατήσουν τη νεολαία, να φορέσουν στους νέους κουκούλες, να τους στρέψουν ενάντια στο εργατικό κίνημα, δεν έφερε τα αποτελέσματα που ήθελαν, δέχτηκε ένα γερό χτύπημα από τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Χιλιάδες νέοι εργάτες, μαθητές, φοιτητές διαδήλωσαν οργανωμένα και με περιεχόμενο που έρχεται σε ρήξη με την πολιτική του ευρωμονόδρομου.

Αντί επιλόγου… Το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να αποφύγει τις εγγενείς αντιφάσεις του. Μπροστά στις δυνατότητες που ανοίγονται, αλλά και στους κινδύνους που υπάρχουν απαιτείται ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος, με την εργατική τάξη επικεφαλής. Οι νέοι να είναι στο πλάι του ταξικού εργατικού κινήματος. Κίνημα ταξικό, μαζικό, οργανωμένο, προσανατολισμένο, περιφρουρημένο που θα ανοίγει δρόμο για την προοπτική ανατροπής των εκμεταλλευτών. Υπάρχουν προϋποθέσεις σήμερα με ισχυρό ΚΚΕ και ΚΝΕ, το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα να περάσει στην αντεπίθεση. Τάσος Τραβασάρος Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

16 ϐ νεολαία

Ο

ι τελευταίες βδομάδες, με τις μαζικές κινητοποιήσεις εργαζομένων, φοιτητών και μαθητών, προσφέρουν εμπειρία που υπό άλλες συνθήκες θα απαιτούνταν πολύ περισσότερος χρόνος για να αποκτηθεί. Οι αγώνες του ταξικού κινήματος δέχτηκαν πυρά, είτε από τις κυρίαρχες δυνάμεις, είτε από τις παραφυάδες του οπορτουνισμού. Από αυτό το γεγονός μπορούμε να βγάλουμε πολλά συμπεράσματα για το πώς ο αντίπαλος προσπαθεί να βάλει στο χέρι τ��o�������������� ������������� λαϊκό κίνημα και ιδιαίτερα αυτό της νεολαίας. Το ζήτημα αποκτά εξαιρετική σημασία σήμερα που η κρίση υπερπαραγωγής του καπιταλισμού χτυπάει ήδη τις ΗΠΑ και μια σειρά ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες, ενώ κάνει την εμφάνιση της και στην Ελλάδα. Υπό αυτές τις συνθήκες, το λαϊκό κίνημα έχει δύο δρόμους μπροστά του. Αφ’ ενός, το δρόμο της οργανωμένης, ταξικής σύγκρουσης που έχει ως στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και το πέρασμα στο σοσιαλισμό. Αφ’ ετέρου, το δρόμο της αναδίπλωσης και της ενσωμάτωσης στο καπιταλιστικό σύστημα. Μπροστά σε αυτές τις δύο επιλογές, είναι φανερό ότι εμείς επιλέγουμε την πρώτη. Οσο για την αστική τάξη, είναι επίσης φανερό οτι επιστρατεύει λυτούς και δεμένους για να οδηγηθούμε στο δεύτερο.

“Πολύχρωμος” αντικομμουνισμός…

τυχαία, ανοίγουν τη συζήτηση για το “νέο” κίνημα, για το “νέο” επαναστατικό υποκείΣ’ αυτούς τους λυτούς και δεμένους υποταμενο. Βέβαια, το “νέο” γι’ αυτούς ορίζεται κτικούς, συγκαταλέγεται και το “πολύχρωμο” πάντα σε αντιδιαστολή με την εργατική τάξη. συνοθύλευμα του οπορτουνισμού. Αυτό έγινε Τώρα το ανακάλυψαν στους 15χρονους και φανερό με τον πιο αδιάψευστο τρόπο μετά στη νεολαία… τη δολοφονία του 15χρονου από τον ειδικό φρουρό. Με αφορμή τη δολοφονία εκφράστηκε η οργή και η αγανάκτηση ειδικά των …κι άλλα μαθητών και της νεολαίας, πολλές φορές και “υπερταξικά” ιδεολογήματα αυθόρμητα. Η οργή αυτή δεν οφείλεται μόΟταν οι οπορτουνιστές μιλούν για τη νο στην ένταση της κρατικής καταστολής, νεολαία, αναφέρονται μόνο σε ένα πολύ αλλά σε όλη τη ζωή που ο καπιταλισμός συγκεκριμένο κομμάτι της. Αυτό που σπουκαι οι κυβερνήσεις του έχουν διαμορφώδάζει, αποκτά μεταπτυχιακά και διδακτορικά σει για τη νεολαία. και βγαίνει στην παραγωγή πολύ αργά, με Βέβαια, η αυθόρμητη αντίδραση είναι θεμισθούς πείνας. Πρόκειται για το γνωστό τική στο βαθμό που μπορεί να πάρει χαραιδεολόγημα της γενιάς των 700 ευρώ. Μίας κτηριστικά οργανωμένης συνειδητής πάλης δήθεν ενιαίας γενιάς νέων, που ορίζεται από ενάντια στον καπιταλισμό. Αν παραμείνει στο την ηλικία και το ύψος των αποδοχών της. επίπεδο του αυθόρμητου ξεπέφτει σε ένα Μάταια βέβαια θα ψάξει κάποιος για ταξική ανώδυνο για το σύστημα “παιχνίδι”, χωρίς ανάλυση σε αυτό το ιδεολόγημα. Σύμφωνα προσανατολισμό και στόχους. Αυτό είναι και με τους φορείς του, υπεύθυνη γι’ αυτήν την το ζητούμενο για την αστική τάξη, που γνωκατάσταση είναι μόνο η “νεοφιλελεύθερη” ρίζει ότι για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, η διαχείριση του καπιταλισμού. Μένει έτσι στο νεολαία θα πρέπει να μείνει μακριά από το απυρόβλητο το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστηοργανωμένο ταξικό κίνημα και ακόμα περισμα. Ακόμα και τους μαθητές, υπό αυτό το πρίσότερο να αποκτήσει εχθρική στάση προς την σμα τους εξετάζουν και τους εντάσσουν στο πρωτοπορία του, το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. “νέο” κίνημα, σαν μελλοντικό μέρος αυτής Ταυτόχρονα, μπήκε σε λειτουργία ο μητης διαβόητης “γενιάς”. χανισμός του αστικού κράτους με την αξιοΔυστυχώς για τους οπορτουνιστές, η πραγποίηση των λεγόμενων “αντιεξουσιαστών”. ματικότητα για άλλη μια φορά είναι διαφορεΕνας μηχανισμός που πολλά στοιχεία μας τική. Η νεολαία ούτε ενιαία είναι, ούτε έχει τα δείχνουν ότι ήταν έτοιμος από πριν και που ίδια χαρακτηριστικά. Υπάρχει η νεολαία που σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζεται με την εντάσσεται στην εργατική τάξη και στα λαϊαυθόρμητη οργή και αγανάκτηση. Στόχος κά στρώματα και η νεολαία που ανήκει στην του η προβοκάτσια του λαϊκού κινήματος, αστική τάξη. Υπάρχουν οι μαθητές των ΕΠΑΣ η τρομοκράτηση της εργατικής τάξης, η και των νυχτερινών, οι σπουδαστές των ΙΕΚ, άμβλυνση των αντιδράσεων μπροστά στα οι μαθητές που βγαίνουν στο μεροκάματο αντεργατικά μέτρα, η δικαιολόγηση των από πολύ νωρίς και που στη συντριπτική τους μέτρων καταστολής που έρχονται. πλειοψηφία προέρχονται από την εργατική Σ’ αυτήν την κατεύθυνση, οι οπορτουνιστές τάξη. Μαζί με αυτούς και η πλειοψηφία των όλων των χρωμάτων και των ποικιλιών προαποφοίτων ΑΕΙ-ΤΕΙ, ενδεχομένως με μεταπτυσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες στα αφεντιχιακά και διδακτορικά. κά τους. Δίνουν πολιτική κάλυψη στον προΗ κατάσταση που βιώνει αυτή η μερίδα της βοκατόρικο μηχανισμό, ταυτίζοντάς τον με το νεολαίας οφείλεται στο ίδιο το εκμεταλλευτιλαϊκό κίνημα. Με περισπούδαστες αναλύσεις, κό σύστημα. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώανακαλύπτουν σε αυτόν το μηχανισμό το “νέο σεις των τελευταίων χρόνων στην εργασία και ιδιότυπο κίνημα”, που θα δώσει διεξόδους στην παιδεία, αναδιαρθρώσεις που χειροτεστη νεολαία και θα ξεπεράσει τα “χρεοκοπηρεύουν τη θέση της εργατικής τάξης και της μένα μοντέλα” του παρελθόντος. Προφανώς, νεολαίας, δεν είναι αποτέλεσμα μιας κακής, όταν μιλάνε για “χρεοκοπημένο μοντέλο” απάνθρωπης διαχείρισης. Είναι οι ίδιες οι αναφέρονται στην οργάνωση και στην πάλη ανάγκες του καπιταλισμού για κέρδος που σε ταξική γραμμή, στη μάχη ενάντια στις ποεπιβάλλουν σήμερα αυτήν την πραγματική λιτικές της ΕΕ και των κυβερνήσεών της, είτε νεοφιλε- Το μόνο επαναστατικό υποκείμενο που μπορεί λεύθερες είτε σο- να τραβήξει τον κόσμο μπροστά και να απαλσιαλδημοκρατικές. Ετσι, καθόλου λάξει την ανθρωπότητα από τον καπιταλισμό

είναι η εργατική τάξη

καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, την αύξηση της ανεργίας, μαζί και το πέταμα της επιστημονικής ειδίκευσης και των κατόχων της στα σκουπίδια.

Η μεγάλη ιστορία του… “νέου” Ας επανέλθουμε όμως στο “νέο” υποκείμενο. Πόσο καινούργια είναι αυτή η συζήτηση; Από ποιους προέρχεται και γιατί; Η αναζήτηση για το “νέο” κίνημα και το “νέο” υποκείμενο είναι τόσο παλιά όσο και το πραγματικό εργατικό κίνημα. Στην Α’ Διεθνή (μέσα του 19ου αιώνα) ο Μαρξ συγκρούστηκε αποφασιστικά με τον αναρχισμό του Μπακούνιν, που έψαχνε κι αυτός την “άλλη” μορφή οργάνωσης… στην ανοργανωσιά! Στην Επανάσταση του 1917, αναρχικές συμμορίες έστρεψαν τα όπλα ενάντια στη Σοβιετική εξουσία και τους μπολσεβίκους. Στον ισπανικό εμφύλιο, οι αναρχικοί μαζί με τους τροτσκιστές έπαιξαν ανοιχτά αντεπαναστατικό ρόλο. Κοινός παρονομαστής στις παραπάνω περιόδους ήταν η ανοιχτή επίθεση στο οργανωμένο εργατικό κίνημα και στο κόμμα της εργατικής τάξης, ο χυδαίος αντικομμουνισμός. Η Οκτωβριανή Επανάσταση και η πραγματικότητα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ έβαλαν στην άκρη αυτές τις απόψεις, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επανεμφανίστηκαν όμως τη δεκαετία του ’60, μέσα στο κίνημα της νεολαίας και κυρίως των φοιτητών, γνωρίζοντας μεγάλη στήριξη από την αστική τάξη. Χαρακτηριστικά, κατά τη διάρκεια της χούντας, ενώ το λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ βρισκόταν υπό σκληρό διωγμό, μια σειρά αναρχικών και τροτσκιστικών εκδόσεων ήταν νόμιμες. Εκείνη την εποχή, λοιπόν, διάφοροι διανοούμενοι της “νέας αριστεράς” (Μαρκούζε, Γκορζ κ.α) και του “ευρωκομμουνισμού” (Αλτουσέρ), μιλούσαν για “αστικοποίηση” της εργατικής τάξης. Υποστήριζαν ότι δεν μπορούσε πλέον να παίξει τον επαναστατικό της ρόλο. Αυτοί οι πολιτικοί πρόγονοι του ΣΥΡΙΖΑ τοποθετούσαν το “νέο” επαναστατι-

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

κό υποκείμενο στους φοιτητές, στα λούμπεν στοιχεία και σε άλλα περιθωριακά στρώματα της καπιταλιστικής κοινωνίας. Η θέση για τον επαναστατικό ρόλο του λούμπεν έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον ίδιο το Μαρξ. Ηδη από το 1848 και σε σχέση με τις αστικές επαναστάσεις στη Γαλλία και στην Ευρώπη, ο Μαρξ έδειξε και το τόνιζε ρητά ότι το λούμπεν στοιχείο εξαγοράζεται πολύ εύκολα και περνάει στη μεριά της αντίδρασης. Αυτή η παρατήρηση δεν έχει χάσει τη σημασία της σήμερα. Ας αναλογιστούμε ποιοι στελέχωναν τα τάγματα ασφαλείας στην κατοχή, ποιος στελεχώνει σήμερα τους φανερούς και κρυφούς μηχανισμούς του αστικού κράτους. Αλλωστε, η αξιοποίηση του υπόκοσμου για το χτύπημα του λαϊκού κινήματος και οι διαχρονικές του σχέσεις με το αστικό κράτος είναι γνωστές. Από τότε αυτές οι αντιλήψεις έχουν διεκδικήσει πολλές φορές τον τίτλο του “νέου”, σε αντιπαράθεση με το πραγματικό εργατικό-λαϊκό κίνημα. Το 1968 στις μεγάλες εργατικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις στη Γαλλία και αλλού, το 1979 στην Ελλάδα με τη μάχη ενάντια στο ν.815, το ’90-’91 με το μαθητικό κίνημα ενάντια στα μέτρα της ΝΔ, μέχρι και πρόσφατα την περίοδο 2001-03 με το “νέο” (για άλλη μια φορά…) κίνημα κατά της “παγκοσμιοποίησης” με τα ποικιλώνυμα φόρουμ. Ακόμα και τη λαϊκή αντιιμπεριαλιστική εξέγερση του Πολυτεχνείου το ’73 σε αυτά τα μέτρα προσπαθούν να την κόψουν. Αυτές οι αντιλήψεις λοιπόν είναι τόσο “νέες” που κοντεύουν να σαπίσουν. Στην πραγματικότητα έχουν ήδη σαπίσει, όπως και το σύστημα που τις δημιούργησε, όπως έχουν σαπίσει και οι πολιτικοί τους φορείς. Παρ’

όλα τα μεγάλα λόγια των δυνάμεων που τις εκφράζουν, ποτέ δεν έχουν οδηγήσει το κίνημα σε νίκη, δεν έχουν προσφέρει τίποτα το θετικό στην εργατική τάξη και στη νεολαία. Ισα-ίσα, τη στέλνουν κατευθείαν στην αγκαλιά της αστικής τάξης, κάτι που πολύ πρόσφατα αποδείχτηκε στη Γαλλία, η οποία πριν τις προεδρικές εκλογές συνταράχτηκε από τις λαϊκές κινητοποιήσεις, από το ΟΧΙ στην “Ευρωσυνθήκη”. Η κυριαρχία όμως αυτών ακριβώς των θέσεων στο κίνημα, η μετατροπή του ΚΚ εδώ και καιρό σε θλιβερή ουρά της σοσιαλδημοκρατίας, οδήγησε στη σαρωτική νίκη του Σαρκοζί.

νεολαία ϐ 17

Η πραγματική σύγκρουση γίνεται στους χώρους δουλιάς. Εκεί όπου εργάτες κάθε ηλικίας, συσπειρωμένοι στο ΠΑΜΕ, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, δίνουν τη μάχη με το κεφάλι ψηλά

Κηδεία των θυμάτων της αντεπαναστατικής ανταρσίας της Κρονστάνδης. Οι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού περνούν τα φέρετρα των συντρόφων τους μέσα από τους δρόμους της Πετρούπολης.

Η δική μας

απάντηση

Το μόνο επαναστατικό υποκείμενο που μπορεί να τραβήξει τον κόσμο μπροστά και να απαλλάξει την ανθρωπότητα από τον καπιταλισμό είναι η εργατική τάξη. Πρόκειται για την τάξη που παράγει τον πλούτο αλλά γεύεται μόνο ένα μικρό κομμάτι του. Πρόκειται για την τάξη που έχει μία ιστορική αποστολή: Να αποτινάξει την τάξη των εκμεταλλευτών, την τάξη των αστών και το σύστημά τους. Το μόνο επαναστατικό κόμμα είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα, η πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Αυτήν την ταξική διαχωριστική γραμμή πρέπει να την κρατήσουμε καθαρή σε όλες τις μάχες που δίνουμε. Η πραγματική σύγκρουση γίνεται στους χώρους δουλιάς. Εκεί όπου εργάτες κάθε ηλικίας, συσπειρωμένοι στο ΠΑΜΕ, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, δίνουν τη μάχη με το κεφάλι ψηλά. Παλεύουν με περηφάνια, ανυποχώρητα, με το πρόσωπο καθαρό και χωρίς κουκούλες, απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία και στις απολύσεις. Ο μόνος δρόμος που μπορεί να φέρει τη νίκη είναι η οργανωμένη, μαζική ταξική πάλη με στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού! Δεν χωράει καμία υποχώρηση απέναντι στο ιδεολογικό δηλητήριο που ο αντίπαλος διοχετεύει στο κίνημα με στόχο το Κόμμα μας. Να δώσουμε λοιπόν τη μάχη με όλες μας τις δυνάμεις για ισχυρό ΚΚΕ, ισχυρή ΚΝΕ σε όλους τους χώρους δουλιάς, στα σχολεία και στις σχολές με καθαρό τον ταξικό προσανατολισμό! Αυτή είναι η βασική προϋπόθεση για την ανασύνταξη του εργατικού και του λαϊκού

κινήματος, του κινήματος της νεολαίας ως κομμάτι αυτού. Για ένα επαναστατικό κίνημα νικηφόρο στις επερχόμενες μάχες, για να γίνει ο 21ος αιώνας, ο αιώνας της πραγματικά νέας νικηφόρας σοσιαλιστικής επανάστασης! Δημήτρης Σκόρδος

18 ϐ δημοκρατικά δικαιώματα

ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤ

ΟΛΗ

Ο οργανωμένος αγώνας μόνη απάντηση στην καταστολή

Η

εν ψυχρώ εκτέλεση του 15χρονου μαθητή στις 6 του περασμένου μήνα και τα γεγονότα που ακολούθησαν πυροδότησαν μια ολόκληρη συζήτηση σχετικά με την κρατική καταστολή. Οπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις η επιχείρηση αποπροσανατολισμού άρχισε σε χρόνο μηδέν. Ακούσαμε περί μεμονωμένων περιστατικών, “νταήδων” αστυνομικών και κομματικού κράτους. Κάθε άποψη αναδεικνύει μια μερική πτυχή του προβλήματος αλλά, όπως ο διάολος το λιβάνι, αποφεύγει να θέσει το ζήτημα στην ουσία του.

Τα κατασταλτικά μέτρα δεν είναι παρά η πανοπλία της πολιτικής των αναδιαρθρώσεων σε εργασία, παιδεία κλπ. Τούβλο-τούβλο το αντιδημοκρατικό οικοδόμημα Η δολοφονία του 15χρονου ήρθε να προστεθεί στα αντίστοιχα περιστατικά των προηγούμενων χρόνων. Οι “τρελές σφαίρες”, όμως, της αστυνομίας δεν αποτελούν τη μοναδική μορφή κρατικής καταστολής και δεν μπορούν να ιδωθούν ξεκομμένα από την ένταση του αυταρχισμού που γίνεται όλο και πιο αισθητή τα τελευταία χρόνια. Θυμηθείτε: nn Την αντιμετώπιση των λαϊκών κινητοποιήσεων με στρατιές από ΜΑΤ, δακρυγόνα και χημικά απαγορευμένα ακόμα και για πολεμικές συγκρούσεις! nn Οτι 9 στις 10 απεργίες κηρύσσονται παράνομες και καταχρηστικές

nn Το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης σε βάρος των απεργών nn Οτι η Αθήνα έχει γεμίσει με χαφιεδοκάμερες που επανειλλημμένα έχουν επισημανθεί να παρακολουθούν διαδηλωτές nn Τα μαθητοδικεία και τα αγροτοδικεία, την αντιμετώπιση των πρόσφατων μαθητικών κινητοποιήσεων με την ασφάλεια και τους εισαγγελείς nn Την παρουσία ασφαλιτών με πολιτικά σε συγκεντρώσεις και δραστηριότητες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος nn Τη βία και τις εξετελιστικές πρακτικές σε βάρος μεταναστών και αλλά και άλλων υπόπτων όπως στην πρόσφατη υπόθεση της “ζαρντινιέρας”.

Εχουνε νομικά βιβλία και διατάγματα Εχουνε φυλακές κα ι οχυρώσεις (Τις άλλες σχετικές προετοιμασίες τους δεν τις μετράμε!) Εχουνε δεσμοφύλακ ες και δικαστές Που παίρνουνε πολλ ά λεφτά κι έτοιμοι για όλα είναι. … Εχουνε αστυφύλακε ς και στρατιώτες Που παίρνουνε λίγα λεφτά και έτοιμοι για όλα είναι. Ναι, μα για ποιο σκ οπό; Τόσο πανίσχυροι λο ιπόν είναι οι εχτροί τους; Πιστεύουνε πως πρέπ ει να υπάρχει ένα στ ήριγμα Που αυτούς που κα ταρρέουν στηρίζει. Μια μέρα, και σύντο μα θα γίνει αυτό Θα δούνε πως σε τίπ οτα όλα αυτά δεν το υς χρειάζονται άλλο Και τότε θα μπορού . νε να στριγγλίζουν «Α λτ!» πιο δυνατά ακόμ η Γιατί τότε ούτε τα κα νόνια, ούτε τα λεφτά Αλλο πια δε θα τους προστατεύουν Μπ. Μπρεχτ, “Εχουν ε νομικά βιβλία κα ι διατάγματα”

Και θα μπορούσαμε να παραθέσουμε πολλά ακόμα παραδείγματα. Ολο αυτό το αυταρχικό πλαίσιο έχει δημιουργηθεί με ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Το ΚΚΕ από την αρχή ανέδειξε τις βαρύτατες ευθύνες της αστυνομίας και της κυβέρνησης για τον άδικο χαμό του 15χρονου, υπέδειξε όμως ως ενόχους και όλο το παραπάνω αντιδημοκρατικό πλαίσιο, τον προσανατολισμό της αστυνομίας ενάντια στο λαϊκό κίνημα, την ανάλογη διαπαιδαγώγηση των σωμάτων ασφαλείας για να αντιμετωπίζουν σαν εχθρό τον απεργό εργάτη, το μετανάστη, το μαθητή και φοιτητή που αγωνίζεται, ανέδειξαν ότι

η ένταση της κρατικής βίας και καταστολής πάει χέρι-χέρι με την πολιτική που χτυπά τις λαϊκες ανάγκες

Τρoμoκρατία… εκ προμελέτης Στις 22 Ιούλη 2005 ο 27χρονος ηλεκτρολόγος Ζαν Τσαρλς ντε Μενέζες σωριάζεται νεκρός με 7 σφαίρες στο κεφάλι από αστυνομικούς με πολιτικά, μέρα μεσημέρι στο μετρό του Λονδίνου. Οι αστυνομικοί ισχυρίζονται ότι ενήργησαν νομίμως στα πλαίσια του βρετανικού τρομονόμου. Εδώ βρίσκεται και η βαθύτερη αιτία που συνδέει αυτά τα 2 φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους περιστατικά. Με σημείο καμπής την επίθεση στους δίδυμους πύργους το 2001 εξαπολύεται τα τελευταία χρόνια μια συνολική επίθεση εναντίον των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών των λαών όλου του κόσμου. Ο “μπαμπούλας” είναι η “τρομοκρατία”, στο κέντρο του στόχου όμως βρίσκονται τα λαϊκά κινήματα. Η χώρα μας με τις αποφάσεις και τις ψήφους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι μέσω της ΕΕ ενταγμένη στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας πράγμα που μεταφράζεται σε ενίσχυση του αυταρχισμού, της κρατικής βίας και τρομοκρατίας.

Στιγμιότυπο από τις μαζικές κινητοποίησεις που οργάνωσε η ΚΟΑ του ΚΚΕ και οι οργανώσεις Αθήνας της ΚΝΕ το Σάββατο 13/12/2008

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

δημοκρατικά δικαιώματα ϐ 19

Από παλαιότερη κινητοποίηση της Δημοκρατικής Συσπείρωσης ενάντια στον τρομονόμο

Μονόδρομος για το λαό και τη νεολαία είναι η οργάνωση του αγώνα τους μέσα από τα συνδικάτα και τους μαζικούς φορείς ατόμων, που έχουν στη διάθεσή τους τις φυλακές κλπ (…) Ο μόνιμος στρατός και η αστυνομία είναι τα κύρια όργανα δύναμης της κρατικής εξουσίας» συμπλήρωνε ο Λένιν μερικά χρόνια αργότερα. Με την αστική τάξη στην εξουσία το κράτος δεν μπορεί παρά να είναι όργανο επιβολής της αστικής τάξης πάνω στην εργατική.

Αγώνας για τα δικαιώματά μας Τρομονόμος Η δολοφονία του 15χρονου παιδιού πυροδότησε μαζικές αντιδράσεις των εργαζομένων αλλά και της νεολαίας απέναντι στην κρατική καταστολή. Αυτό εκμεταλλεύτηκαν μηχανισμοί οι οποίοι δρώντας πίσω από την ασφάλεια της κουκούλας δημιούργησαν ένα σκηνικό τυφλής βίας και εμπρησμών στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Στο χορό της προβοκάτσιας εντάσσονται και οι δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αστυνομικών από σκοτεινούς μηχανισμούς, ελεγχόμενους από κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας. Οι προβοκάτσιες δίνουν στην κυβέρνηση και το αστικό κράτος το πάτημα που χρειάζεται για να νομιμοποιεί την ένταση της καταστολής απέναντι στο λαϊκό κίνημα. Ενα ακόμα βήμα στον αντιδημοκρατικό κατήφορο είναι η απόπειρα εφαρμογής του ευρωτρομονόμου σε βάρος συλληφθέντων στη Λάρισα. Ο ευρωτρομονόμος εισήχθηκε στην ελληνική ποινική νομοθεσία με τους νόμους 2829/2001 του ΠΑΣΟΚ (στηρίχτηκε από ΝΔ) και 3251/2004 της ΝΔ (με την κατ’ αρχήν συμφωνία του ΠΑΣΟΚ). Ο νόμος αυτός χαρακτηρίζει σαν τρομοκρατική πράξη κάθε πράξη που μπορεί «να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού» και σαν τρομοκράτης όποιος «συγκροτεί ή εντάσσεται ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα» με σκοπό να τελέσουν τέτοιες πράξεις. Από τα παραπάνω αποσπάσματα φαίνεται ότι χρησιμοποιούν ορισμούς-λάστιχο προκειμένου η “αντιτρομοκρατική” νομοθεσία να περιλάβει άτομα και μορφές δράσης του λαϊκού κινήματος. Οποιος αμφισβητεί την τάξη πραγμάτων, την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία είναι εν δυνάμει τρομοκράτης. Στους τρομονόμους μια πράξη μπορεί να χαρακτηριστεί τρομοκρατική «όταν γίνεται με τρόπο ή σε έκταση ή υπό συνθήκες που είναι δυνατόν να βλάψουν σοβαρά μια χώρα ή έναν διεθνή οργανισμό και με σκοπό να εκφοβίσει

σοβαρά έναν πληθυσμό ή να εξαναγκάσει παρανόμως δημόσια αρχή ή διεθνή οργανισμό να εκτελέσει οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχει από αυτήν ή να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού». Τέτοιες πράξεις μπορεί να είναι μεταξύ άλλων «η παράνομη κατάληψη ή φθορά κρατικών κυβερνητικών εγκαταστάσεων, δημόσιων συγκοινωνιακών μέσων, εγκαταστάσεων υποδομής, δημόσιων χώρων και άλλων δημοσίων αγαθών». Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι μορφές πάλης του λαϊκού κινήματος (καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, η περιφρούρηση μιας απεργίας, ακόμα και η διαδήλωση) μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν σαν τρομοκρατικές. Αυτό επιβεβαιώνεται και από επίσημα κείμενα της ΕΕ οπού στοχοποιείται η «ριζοσπαστικοποίηση» και οι «ακραίες πεποιθήσεις» σαν υπεύθυνες για την τρομοκρατία.

Αυταρχισμός: η πανοπλία των αναδιαρθρώσεων

Οπως οι αστοί θωρακίζουν την αντεργατική-αντιλαϊκή τους πολιτική παίρνοντας πίσω δημοκρατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, έτσι και οι εργαζόμενοι και οι νέοι που βλέπουν τα δικαιώματά τους να πλήττονται πρέπει να θωρακίζουν τον αγώνα τους για μισθούς, συντάξεις, παιδεία κλπ με αιτήματα για υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Μονόδρομος για το λαό και τη νεολαία είναι η οργάνωση του αγώνα τους μέσα από τα συνδικάτα και τους μαζικούς τους φορείς. Οι αγώνες που αναπτύχτηκαν όλο αυτό το διάστημα ενάντια στην αστυνομική βία και καταστολή πρέπει να συνεχιστούν και να ενταθούν βάζοντας αιτήματα που έρχονται σε συνολική ρήξη με με την πολιτική αυταρχισμού που ακολουθεί η ΕΕ, η ΝΔ, και το ΠΑΣΟΚ κατ’ εντολήν του κεφαλαίου. Τέτοια αιτήματα όπως: nn Να απαγορευθεί η χρήση χημικών ενάντια στους διαδηλωτές nn Να καταργηθεί ο ν. 3169/2003 περί οπλοχρησίας των αστυνομικών ο οποίος παρέχει ευχέρειες για καταχρηστική άσκηση των σχετικών δυνατοτήτων nn Να σταματήσει η προσπάθεια περιορισμού των διαδηλώσεων nn Να σταματήσει η πρακτική παρακολούθησης των συγκεντρώσεων και της “διείσδυσης” μυστικών αστυνομικών καθώς και η πρακτική των προληπτικών προσαγωγών και των εκφοβιστικών ελέγχων nn Να μην εκδοθεί το σχέδιο ΠΔ που προβλέπει τις χρωμόσφαιρες, τα κινητά φράγματα κλπ, να καταργηθεί η τροπολογία

Οι πραγματικές αιτίες της έντασης της κρατκής βίας και με νομοθετικά μέτρα και το ανάλογο “οπλοστάσιο” είναι η πολιτική του κεφαλαίου. Η ΕΕ και τα κόμματα του κεφαλαίου γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πολιτική τους μαζί με τη φτώχεια, την ένταση της εκμετάλλευσης γεννά και την αμφισβήτηση. Τα κατασταλτικά μέτρα δεν είναι παρά η πανοπλία της πολιτικής των αναδιαρθρώσεων σε εργασία, παιδεία κλπ, συνδέονται με την επιδίωξη του κεφαλαίου να φορτώσει στην πλάτη του λαού τα βάρη της οικονομικής κρίσης. Τα παραπάνω δεν αποτελούν τίποτα “Τρομοκράτες” επί το έργον. Εργαζόμενοι καταλαμβάκαινούργιο. «Το κράτος δεν είναι νουν τις σιδηροδρομικές γραμμές διαμαρτυρόμενοι για τίποτα άλλο παρά μια μηχανή για την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ την καταπίεση μιας τάξης απέναντι σε μια άλλη» τόνιζε ο Ενγκελς ήδη από το 19ο αιώνα. Η κρατική δύναμη συνίσταται κυρίως «στους ειδικούς σχηματισμούς των ένοπλων

για τη χρήση αστυνομικών σκύλων στις διαδηλώσεις και στην αστυνόμευση nn Να αποκαθηλωθεί το σύστημα καμερών C�� ��� 4�i nn Να καταργηθούν οι μηχανισμοί και θεσμοί αστυνόμευσης που δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο των ΟΤΑ (Δημοτική Αστυνομία, συμβούλια πρόληψης παραβατικότητας, αστυνομικός γειτονιάς κλπ) nn Να μην εμπλακούν με κανένα τρόπο και πρόσχημα οι ένοπλες δυνάμεις σε ζητήματα τήρησης της εσωτερικής δημόσιας τάξης nn Να καταργηθεί η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ν. 2811/2000) που ποινικοποιεί τους μαθητικούς αγώνες. Απόλυτη απαγόρευση χρήσης καμερών και λοιπών μηχανισμών αστυνόμευσης στα σχολεία, ΑΕΙ και ΤΕΙ nn Υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου, κατάργηση του σχετικού αντιδημοκρατικού νομικού πλαισίου nn Ελεύθερη συνδικαλιστική και πολιτική δράση στους εργασιακούς χώρους nn Να απαγορευθεί ρητά η παρακολούθηση και αστυνόμευση των εργαζομένων στους χώρους εργασίας, όπως και η χρήση ηλεκτρονικών μέσων επιτήρησης και ελέγχου των ίδιων ή των επικοινωνιών τους nn Να απαιτήσουμε να καταργηθεί όλο το αντιδημοκρατικό πλέγμα που υιοθετήθηκε με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας στα πλαίσια της ΕΕ και με διμερείς συμφωνίες (τρομονόμοι, ευρωένταλμα, Frontex κλπ) Η ιστορία είναι αμείλικτη. Κανένα μέτρο, κανείς εξοπλισμός, κανένας κατασταλτικός μηχανισμός δεν μπορεί να κλείσει το δρόμο της κοινωνικής εξέλιξης. Σήμερα αυτή η προοπτική φαίνεται πιο ξεκάθαρα από ποτέ: είναι η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, η εγκαθίδρυση της εξουσίας της εργατικής τάξης, της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Δημήτρης Τζόκας

20 ϐ μαθητές

“� ΔΙΑΛΟΓΟΣ �������”�� ΜΕ ��� ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΕΣ �������������� ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ��������� λεύκωμα Αναμνηστική φωτογραφία από το σχολικό reunion “Διάλογος 2005” ενόψει του ερχόμενου των “συμμαθητών”!

πό τα μέσα Γενάρη το υπουργείο Παιδείας έχει εξαγγείλει ότι ξεκινάει ο “διάλογος” για το ζήτημα της πρόσβασης στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Κάλεσε κόμματα, φορείς, ακόμα και τα μαθητικά συμβούλια να συμμετέχουν. Πρόκειται για μία ακόμα

Προχωρούν με την ίδια αντιδραστική πολιτική Ας σκεφτεί κανείς. Αν ��� μία ������������������� κυβέρνηση είχε στόχο να πάρει φιλολαϊκά μέτρα, αν επρόκειτο π.χ. να αυξήσει τις δαπάνες για την παιδεία στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού θα είχε ανάγκη να “πείσει” κάποιον για τα μέτρα του; Οχι. ����� Θα ������������������������ τα ανακοίνωνε και θα προκαλούσε την αποδοχή. Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει στόχο να προχωρήσει την αντιδραστική της πολιτική και θέλει απλά να μη συναντήσει αντιδράσεις. Το ίδιο έκανε και το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην κυβέρνηση. Το κίνημα, όμως, δεν έχει τίποτα να κερδίσει στο επίπεδο των διεκδικήσεων συζητώντας με την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωμονοδρόμου. Ούτε έχει να κερδίσει τίποτα αμφισβητώντας τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση για να την αντικαταστήσει με τη σοσιαλδημοκρατική. Ο αγώνας που διεξάγεται είναι αγώνας τάξης προς τάξη. Ο στόχος είναι ο καθένας να παίρνει σ’ αυτήν την πάλη το μέρος που αντιστοιχεί στα πραγματικά του συμφέροντα, στα συμφέροντα της τάξης στην οποία ανήκει. Η εργατική τάξη δεν έχει τα ίδια συμφέροντα

προσπάθεια να αποπροσανατολίσει τις εργατικές οικογένειες από τα πραγματικά προβλήματα και ταυτόχρονα να υλοποιήσει αντιδραστικές αλλαγές στο χώρο της εκπαίδευσης. E�������������������������������� χει μεγάλη σημασία να πέσει στο κενό η προσπάθειά του να καλλιεργηθεί λογική συναίνεσης.

Το μαθητικό κίνημα, δεν έχει τίποτα να κερδίσει στο επίπεδο των διεκδικήσεων συζητώντας με την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωμονοδρόμου με την αστική. Γιατί να κάτσουν στο τραπέζι να συζητήσουν; Το ΚΚΕ εκπροσωπώντας τα συμφέροντα της εργατικής τάξης αρνήθηκε τη συμμετοχή στο ‘διάλογο”. ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ-ΛΑΟΣ κάνοντας τάχα κάποια κριτική ως προς τους όρους, όχι απλά δέχονται αλλά και προσπαθούν να οδηγήσουν το κίνημα στη φάκα του διαλόγου. Για παράδειγμα, ο Αλέκος Αλαβάνος, εν μέσω μαθητικών κινητοποιήσεων, ζητούσε από τον πρωθυπουργό να καλέσει τους μαθητές σε συζήτηση. Τα προβλήματα που βιώνουν οι μαθητές είναι ταξικά. Τα αδιέξοδα και οι δυσκολίες υπάρχουν για τα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών στρωμάτων. ��������� Οι άλλοι ������ έ����� χουν ή θα βρουν τον τρόπο τους. Το ��� μαθητικό ������������ κίνημα μπορεί να κερδίσει αν συναντηθεί με το εργατικό ταξικό κίνημα, οργανώνοντας τον αγώνα στην κατεύθυνση της ρήξης και της ανατροπής.

Στην παγίδα της “ελεύθερης πρόσβασης” Να συζητήσουν άλλωστε τι; Η κυβέρνηση υλοποιεί με θέρμη τις αποφάσεις της ΕΕ. Και αυτές λένε: μορφωτική υποβάθμιση, στροφή στην κατάρτιση για τα παιδιά των εργατικών οικογενειών, ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Το σύνθημα της ελεύθερης πρόσβασης είναι αποπροσανατολιστικό και παγίδα. Ας θυμηθούμε. Για ελεύθερη πρόσβαση μιλούσε και ο Αρσένης. Με το νόμο 2525\97, όμως, χιλιάδες μαθητές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σχολείο, δεν πήραν καν απολυτήριο. Η κυβέρνηση το προηγούμενο διάστημα έβαλε τη βάση του 10 και αύξησε τους ταξικούς φραγμούς υποστηρίζοντας ότι στο πανεπιστήμιο δε γίνεται να πηγαίνει όποιος θέλει, πρέπει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις, να ξέρει “πέντε πράγματα”. Αυτό που με τίποτα

δεν αποδέχεται η κυβέρνηση και η τάξη την οποία εκπροσωπεί είναι ότι απαίτηση και δυνατότητα της εποχής είναι να είναι όλοι μορφωμένοι, ανεξάρτητα από το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν στην πορεία, αν θα γίνουν επιστήμονες ή όχι. Μια κοινωνία δεν χρειάζεται μόνο επιστήμονες. Χρειάζεται, όμως, μορφωμένο λαό. Αρα ανεξάρτητα με το αν κάποιος θα πάει στο πανεπιστήμιο ή όχι, θα πρέπει να έχει τις βασικές γνώσεις τις οποίες θα αποκτήσει στο σχολείο. Μετά από τη βασική εκπαίδευση, όσοι θέλουν να ακολουθήσουν ένα επάγγελμα που δεν απαιτεί επιστημονική γνώση, πρέπει να μπορούν να πηγαίνουν σε δημόσιες και δωρεάν επαγγελματικές σχολές μετά το σχολείο. Οσοι θέλουν να ακολουθήσουν ένα επάγγελμα που απαιτεί επιστημονική μόρφωση θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν σε ενιαίο και δωρεάν σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης.

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

Το μαθητικό κίνημα μπορεί να κερδίσει αν συναντηθεί με το εργατικό ταξικό κίνημα, οργανώνοντας τον αγώνα στην κατεύθυνση της ρήξης και της ανατροπής Αυτό βέβαια δεν έχει καμία σχέση με τη λογική της κυβέρνησης, η οποία λέει ότι δεν είναι όλοι κατάλληλοι για να πάνε στα πανεπιστήμια, ότι κάποιοι δεν παίρνουν τα γράμματα.

Ο φόβος της ανεργίας οδηγεί στην “επιλογή” Το ζήτημα είναι να μπορεί κάποιος να επιλέξει ελεύθερα το αν θα σπουδάσει ή όχι, αν θα γίνει επιστήμονας, τι επάγγελμα θα ακολουθήσει. Θα μας πουν: «γιατί εξαναγκάζεται σήμερα κανένας να ακολουθήσει εκείνο ή το άλλο επάγγελμα; Ο καθένας διαλέγει». Ας σκεφτούμε όμως… Ακόμα κι οι ίδιοι λένε ότι το κριτήριο για την επιλογή σχολών δεν είναι τι αρέσει στο μαθητή, τι θα ήθελε να γίνει, αλλά αν με αυτές τις σπουδές θα εξασφαλίσει έστω μια δουλιά. Οι μαθητές αγωνιούν να μπουν στο πανεπιστήμιο όχι γιατί θέλουν να γίνουν δάσκαλοι, γιατροί, γεωπόνοι κλπ. αλλά για να έχουν ένα χαρτί, για να βρουν μια δουλιά. Ο φόβος της ανεργίας τους οδηγεί στην “��������� ���������� επιλογή�� ”�. Ακόμα πόσο ελεύθερη μπορεί να είναι η επιλογή όταν δε ζουν όλοι στις ίδιες συνθήκες, όταν υπάρχουν ανισότητες;

Ταξικό σχολείο σε μια ταξική κοινωνία Αν σήμερα δεν τελειώνουν όλοι το σχολείο, αν δεν φτάνουν όσοι θέλουν στο πανεπιστήμιο δεν είναι γιατί η διανοητική τους κατάσταση δεν τους το επιτρέπει, δεν είναι γιατί έτσι θέλουν, αλλά γιατί η κοινωνία που ζούμε και κατά συνέπεια και το σχολείο, έχει ανισότητες και διαφοροποιήσεις. Είναι ταξικό. Δεν παρέχει σε όλους τις ίδιες συνθήκες για να αναδείξουν τις ικανότητές τους, να δουν τι τους αρέσει, να ολοκληρώσουν την προσωπικότητά τους, να πάρουν τις βασικές, γενικές γνώσεις και μετά από όλα αυτά να αποφασί-

σουν και να διαλέξουν τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους. Οι διαφορές αυτές έχουν να κάνουν με την κοινωνική ταξική θέση της οικογένειας που ανήκει ο καθένας. Ενα παιδί από μια φτωχή λαϊκή οικογένεια ή μεταναστών δεν έχει τις ίδιες δυνατότητες με ένα παιδί από πλούσια οικογένεια. Είναι πολύ πιθανό λοιπόν να χρεωθεί ότι δεν τα καταφέρνει, να πάει στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ και να εγκαταλείψει τα όνειρά του για μόρφωση ή να μην τα διαμορφώσει ποτέ. Ας πούμε μερικά παραδείγματα: nn Το κόστος των φροντιστηρίων το αντέχουν όλοι; Είναι το ίδιο να πηγαίνεις στο καλύτερο φροντιστήριο και το ίδιο να μην μπορείς ούτε την ενισχυτική του σχολείου να παρακολουθήσεις γιατί δουλεύεις το απόγευμα; nn Είναι το ίδιο αν οι γονείς είναι σπίτι για να βοηθήσουν το παιδί στο διάβασμα ή αν δουλεύουν δυο δουλιές και το παιδί όχι μόνο δεν έχει βοήθεια, αλλά μπορεί να φορτώνεται και με υποχρεώσεις του σπιτιού; nn Είναι το ίδιο αν έχει το παιδί δικό του δωμάτιο, γραφείο, υπολογιστή ή μοιράζεται το ίδιο δωμάτιο με άλλους 20, όπως γίνεται σε πολλά σπίτια μεταναστών;

Ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση Κοντά σε όλες αυτές τις ανισότητες κι ακριβώς επειδή υπάρχουν αυτές, επειδή το σχολείο είναι ταξικό κι οι εξετάσεις έχουν χαρακτήρα φραγμού. ������������������������ Οι εξετάσεις δηλαδή από ������ μόνες τους δεν συνιστούν εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν συνιστούν εκπαίδευση. Το είδος και ο χαρακτήρας του σχολείου είναι που καθορίζουν το χαρακτήρα των εξετάσεων κι όχι οι εξετάσεις το χαρακτήρα του σχολείου. Δηλαδή, σε αυτές τις συνθήκες οι εξετάσεις δε λειτουργούν ως έλεγχος της πορείας και της αποτελεσματικότητας του σχολείου, αλλά σαν εμπόδια που πρέπει ο μαθητής να ξεπεράσει προκειμένου να τελειώσει το σχολείο. Λειτουργούν ως παράγοντας αποτροπής απ’ αυτό και την προσπάθεια για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ («Δε θα τα καταφέρω με τόσες εξετάσεις, άρα να μην πάω στο λύκειο, να πάω ΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ ή σε κανένα ΙΕΚ»). Οτι οι εξετάσεις δε συμβάλλουν στη γνώση το καταλαβαίνουμε από το γεγονός ότι μόλις τελειώσουν, την επόμενη μέρα, οι μαθητές δε θυμούνται τίποτα από όσα διαβάζανε.

Με λίγα λόγια το σχολείο έχει γίνει μια κούρσα όπου τρέχουν όλοι και κρίνονται από το αν θα τερματίσουν. Ωστόσο, δεν έχουν ξεκινήσει όλοι από το ίδιο σημείο. Ειδικά το λύκειο δεν έχει άλλο ρόλο από το να προετοιμάσει τους μαθητές για την εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Γι’αυτό και έχει κατευθύνσεις. Γιατί οι μαθητές πρέπει να προετοιμαστούν σε ορισμένα μαθήματα για την κούρσα των πανελλαδικών εξετάσεων. Κι ας πάει έτσι περίπατο η βασική μόρφωση για όλους!

Στόχος του σχολείου η ολόπλευρη μόρφωση Για να πάψει λοιπόν το σχολείο να είναι εξεταστικό κέντρο, χρειάζεται να αποκτήσει ρόλο και στόχο, διαφορετικό από την προετοιμασία για την εισαγωγή. Στόχος του θα πρέπει να είναι η ολόπλευρη μόρφωση. Ζητάμε λοιπόν την αποσύνδεση του σχολείου από την είσοδο στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Να καταργηθούν οι κατευθύνσεις στο λύκειο γιατί το σχολείο έχει στόχο να παρέχει τη βασική μόρφωση. Να καταργηθούν οι πανελλαδικές εξετάσεις στη Γ’ Λυκείου. Να καταργηθεί η βάση του 10. Οι εξετάσεις για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ να γίνονται μετά το σχολείο. Η ������������������������ τεχνική διαδικασία θα μπορούσε να είναι η εξής: Να εξετάζονται οι μαθητές σε 4-5 βασικά μαθήματα τα οποία να καλύπτουν ως επιστημονικό αντικείμενο το σύνολο των πανεπιστημιακών τμημάτων. Ο καθένας να έχει: Απεριόριστη δυνατότητα επιλογών προτίμησης. �������������������� Δικαίωμα επανάληψης της διαδικασίας όσες φορές το επιθυμεί. Κατοχύρωση βαθμολογίας. ���������������� Τέλος ζητάμε να υπάρχει ιδιαίτερη μέριμνα για τους εργαζομένους και τα παιδιά ειδικών κατηγοριών (ΑΜΕΑ). Το κίνημα δεν πρέπει να αποπροσανατολιστεί από την παγίδα της ελεύθερης πρόσβασης. Πρέπει ������������������������������ ακόμα πιο επιθετικά να προβάλει τις ανάγκες του για ενιαίο δωδεκάχρονο βασικό δημόσιο και δωρεάν σχολείο. Τα ��� μέλη �������������������������������� της ΚΝΕ θα δώσουν όλες τις δυνάμεις τους για αυτό. Μαθητική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ

μαθητές ϐ 21

«… δίνουμε την απάντηση στο δρόμο» Αντιγόνη Δάτση, μέλος του 15μελούς του 23ου ΓΕΛ Θεσσαλονίκης και μέλος του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Θεσσαλονίκης «Είναι φανερό πως έχει γίνει ένα μεγάλο βήμα μαζικής αφύπνισης στο μαθητικό κίνημα. Σχολεία και μαθητές που δεν είχαν ξανακατέβει στο δρόμο συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις. Από την πρώτη στιγμή πραγματοποιήσαμε εξορμήσεις σε όλα τα σχολεία, συζητήσαμε και αποφασίσαμε μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις ύστερα από το κάλεσμα του Συντονιστικού να κατέβουμε σε κινητοποιήσεις, κάναμε διαδηλώσεις σε κάθε δήμο, καλέσαμε τους γονείς μας και όλο το λαό να συμμετέχουν. Δείξαμε πως ξέρουμε ποια είναι τα προβλήματα και πως θα απαντήσουμε σ’ αυτά. Οι μαθητές καταλαβαίνουμε ότι αυτή η πολιτική δεν είναι για το συμφέρον μας και θέλουμε να την αντιπαλέψουμε. Οσο για το διάλογό τους, από τη μικρή μας πείρα καταλαβαίνουμε πως αυτός ο δρόμος δεν πάει πουθενά. Αλλωστε, το είδαμε με τα μάτια μας όποτε εκφράσαμε τα αιτήματά μας για 15% για την παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό στα γραφεία εκπαίδευσης και σε δημαρχεία. Δεν άλλαξαν την πολιτική τους και πάλι ψήφισαν μειωμένες δαπάνες για τα σχολεία μας. Δε θα συμμετέχουμε σε κανένα διάλογο, η απάντησή μας δίνεται στο δρόμο.»

«Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό» Αφροδίτη Πετσίνη, πρόεδρος του 15μελούς του 2ου ΓΕΛ Γκράβας, μέλος του ΣΑΣΑ «Καταδικάζουμε την αιματοχυσία του Παλαιστινιακού λαού από την κυβέρνηση του Ισραήλ. Δε μπορούμε να δεχτούμε πως την ώρα που γίνεται αυτό κανείς από την κυβέρνηση ή την Ευρωπαϊκή Ενωση όχι μόνο δε κάνει τίποτα για να το εμποδίσει, αλλά ούτε καν το καταγγέλλει και το στηρίζει με τον τρόπο αυτό. Μας αφορούν, μας αγγίζουν και θα απαντήσουμε και σε αυτά τα ζητήματα, όπως κάναμε και όλο το προηγούμενο διάστημα. Ως Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας θα προσπαθήσουμε να συζητηθεί το θέμα μέσα από εκδηλώσεις για την Παλαιστίνη, θα συγκεντρώσουμε τρόφιμα και φάρμακα για να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό, θα ξεκαθαρίσουμε αγωνιστικά πως οι μαθητές στηρίζουμε το δικαίωμα των Παλαιστινίων να έχουν τη δική τους πατρίδα, το δικό τους ανεξάρτητο κράτος. Οργανώνουμε συναυλία αλληλεγγύης από μαθητικά συγκροτήματα στις 10 Γενάρη στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης».

22 ϐ αμφιθέατρα

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ

Συσπείρωση και δράση

σε κάθε τμήμα, σχολή, έτος

Μ

ε το 9ο Συνέδριό της η ΚΝΕ έβαλε πιο αποφασιστικά το στόχο να δώσει όλες τις δυνάμεις της για το ξεπέρασμα της διαλυτικής κατάστασης που επικρατεί στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα μέσα από την οργάνωση του αγώνα της σπουδαστικής και φοιτητικής νεολαίας σε αντιμονοπωλιακή-αντιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Η ίδια η εμπειρία αποδεικνύει, άλλωστε, πως αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να διαμορφωθούν όροι διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών της νεολαίας και του λαού. Ο “Ο” συζήτησε με τους Γιάννη Πατσή και Βασίλη Λάππα, στελέχη της ΚΝΕ και σπουδαστές στη σχολή Δομικών Εργων του ΤΕΙ Πειραιά για την εμπειρία τους από την προσπάθεια αυτή, όπως εκφράστηκε μέσα από τη σύσταση επιτροπής αγώνα στο τμήμα τους. εφαρμόζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια, με κύριο, τα τεράστια ποσά που δαπανά κάθε μήνα η οικογένεια του σπουδαστή για τα σχεδιαστικά, τα υλικά, τα αναλώσιμα, τα νοίκια κ.ο.κ. Βασίλης Λάππας: Χαρακτηριστικό είναι πως στα ΤΕΙ Πειραιά για 5.000 σπουδαστές που κατάγονται από την επαρχία δεν υπάρχει ούτε ένα δωμάτιο σε εστία. Μόνο δεκαέξι σπουδαστές φιλοξενούνται στη φοιτητική εστία του Πανεπιστημίου της Αθήνας.

“Ο”: Ποια είναι η πραγματικότητα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι σπουδαστές του ΤΕΙ Πειραιά; Γιάννης Πατσής: Η πραγματικότητα που ισχύει για όλους τους σπουδαστές ισχύει και στα ΤΕΙ Πειραιά. Οι συνέπειες της υποβάθμισης και της υποχρηματοδότησης των ΤΕΙ αποκρυσταλλώνονται και στο κουρέλιασμα του πτυχίου μας και στο αύριο που μας περιμένει. Σε μια δουλιά μέχρι και 13 ώρες την ημέρα για 600 ευρώ, χωρίς εργασιακά δικαιώματα. Η μοίρα δηλαδή της συντριπτικής πλειοψηφίας των αποφοίτων των ΤΕΙ. Αντιμετωπίζουμε όμως κι άλλα προβλήματα που διαμορφώνονται και αυτά ως αποτέλεσμα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης που

“Ο”: Η απάντηση του σπουδαστικού κινήματος είναι αντάξια της επίθεσης που δέχεται; Γ.Π: Το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα είναι διαλυμένο και αυτό φαίνεται σε όλες τις βαθμίδες του. Κάτι που αντικειμενικά δυσκολεύει την οργάνωση της πάλης των σπουδαστών, το να βγαίνουν συμπεράσματα και μέσα από τον αγώνα και τη δράση, να διαμορφώνεται μια διέξοδος από όλη αυτή την κατάσταση μέσα από τη ριζοσπαστικοποίηση του αγώνα, τον συντονισμό ανάμεσα στις σχολές αλλά και με τα άλλα κομμάτια του λαϊκού κινήματος με βάση συγκεκριμένους στόχους πάλης και διεκδικήσεις. Οι συμβιβασμένες παρατάξεις αλλά και οι τυχοδιωκτικές

δυνάμεις μέσα στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα έχουν πολύ συγκεκριμένο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτήν την κατάσταση.

“Ο”: Πώς αποφασίσατε τη συγκρότηση επιτροπής αγώνα και πώς υλοποιήθηκε αυτή η απόφαση;

εκδικήσεις για Ενιαία Ανώτατη, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, για εργασιακά δικαιώματα σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες μας. Με το πλαίσιο αυτό καλέσαμε σε μια καθορισμένη συνάντηση σε αμφιθέατρο, άνθρωπο τον άνθρωπο, τους σπουδαστές με τους οποίους είχαμε βρεθεί πλάι πλάι στους αγώνες, αλλά και μαζικά τους σπουδαστές μέσα από ανακοινώσεις στα μαθήματα. Αυτό το κάλεσμα είχε εξαρχής ιδιαίτερη απήχηση. Αλλωστε, με τις κινητοποιήσεις που είχαν προηγηθεί, πιο πλατιά οι σπουδαστές γνώρισαν τις θέσεις και τη στάση της ΚΝΕ, ενισχύθηκε η εμπιστοσύνη στις πρωτοβουλίες που παίρνουμε και αυτό συνέβαλε στο να ανταποκριθούν στο κάλεσμα να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Συζητήσαμε πάνω στο πλαίσιο αιτημάτων, μεταφέρθηκε εμπειρία από τα προβλήματα στη σχολή και στη δουλιά, συζητήθηκαν προβληματισμοί, μπήκαν ιδέες και διαμορφώσαμε πρόγραμμα δράσης, το οποίο συλλογικά υλοποιήσαμε. Η επιτροπή αγώνα και το περιεχόμενό της έγινε έτσι, κτήμα κάθε σπουδαστή. Αυτό ανατροφοδοτήθηκε από τον ενθουσιασμό των σπουδαστών και ακόμα περισσότεροι συσπειρώθηκαν γύρω από αυτό το πλαίσιο, μπήκαν

Γ.Π: Αρχικά συζητήσαμε μέσα στις οργανώσεις βάσης της ΚΝΕ στο ΤΕΙ Πειραιά για την επιτροπή αγώνα, για το ρόλο που θα πρέπει να επιτελεί, για την ανάγκη οργάνωσης του αγώνα των σπουδαστών. Με βάση τους στόχους πάλης του Κόμματος διαμορφώσαμε ένα πλαίσιο αιτημάτων το οποίο αναδείκνυε τις δι-

Oι επιτροπές αγώνα πρέπει να γίνουν η μαγιά για να ανασυσταθεί το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα

Β.Λ: Γι’ αυτό και ανάλογα με αν τις βολεύει ανά σχολή αναγνωρίζουν ή όχι τα Διοικητικά Συμβούλια και τις Γενικές Συνελεύσεις. Γενικά, εμποδίζουν την ανασύσταση της ΕΣΕΕ σε αγωνιστική κατεύθυνση. Αυτή η διαλυτική κατάσταση απομακρύνει μεγάλο μέρος των σπουδαστών από το να συμμετέχουν στις μαζικές διαδικασίες. Αυτή τη στιγμή η μόνη οργάνωση που μπαίνει μπροστά στο να οργανωθεί ο αγώνας των σπουδαστών, να αποκτήσει μαζικά χαρακτηριστικά και προσανατολισμό ρήξης και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής είναι η ΚΝΕ.

Να πάρουν οι σπουδαστές την υπόθεση στα χέρια τους

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

στη δράση, συμμετείχαν στην επιτροπή ύστερα από κάλεσμα των ίδιων των σπουδαστών που συμμετείχαν σ’ αυτήν.

“Ο”: Ποιες πρωτοβουλίες πήρε αυτή η επιτροπή; Γ.Π: Η επιτροπή πήρε αρκετές πολύ σημαντικές πρωτοβουλίες για τα ζητήματα που αφορούσαν τους σπουδαστές. Μέσα σε ένα μήνα για παράδειγμα πραγματοποιήσαμε τρεις φορές παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας για το ζήτημα των δωρεάν συγγραμμάτων, κάτι που έγινε και με απόφαση του σπουδαστικού συλλόγου η οποία επικύρωσε το πλαίσιο που πρότεινε η επιτροπή αγώνα. Οργανώθηκε μπλόκο στην οδό Θηβών ύστερα από πρόταση των σπουδαστών που συμμετείχαν στη επιτροπή αγώνα. Την ίδια στιγμή, το πλαίσιο αιτημάτων και το κάλεσμα της επιτροπής περνούσε από χέρι σε χέρι σε όλους τους σπουδαστές. Υπήρχαν περιπτώσεις σπουδαστών που ψήφιζαν ΔΑΠ και ΠΑΣΠ αλλά με τη συμμετοχή τους στην επιτροπή αγώνα έβγαλαν συμπεράσματα για το ρόλο αυτών των δυνάμεων. Β.Λ: Σημαντική ήταν και η πρωτοβουλία που πήρε η Επιτροπή στην προσπάθεια να φτάσουν τα αιτήματά μας έξω από τους τοίχους της σχολής, να απευθύνει κάλεσμα στους εργαζομένους των επιχειρήσεων που υπάρχουν γύρω από το ΤΕΙ Πειραιά. Πραγματοποιήσαμε εξορμήσεις σε χώρους δουλιάς, εργοστάσια. Η επιτροπή αγώνα είχε κύρος ανάμεσα στους σπουδαστές, πολλοί έπαιρναν ενεργά μέρος στις διάφορες πρωτοβουλίες.

“Ο”: Υπήρχαν δυσκολίες και αδυναμίες σε αυτήν την προσπάθεια; Γ.Π: Δυσκολίες υπήρχαν. Οχι τόσο από την παρέμβαση των άλλων δυνάμεων. Φυσικά και αυτές προσπάθησαν να σαμποτάρουν αυτή τη διαδικασία είτε με το να υποβιβάσουν μια τέτοια προσπάθεια μέσα από επιχειρήματα του στυλ «μια χούφτα ΚΝίτες είναι αυτοί που συμμετέχουν» είτε με το να σπέρνουν την μοιρολατρία και την απογοήτευση πως «τίποτα δεν καταφέρνουμε με τους αγώνες» είτε με προσπάθειες αλλοίωσης του πολιτικού περιεχομένου που υιοθετούσε η επιτροπή. Οι αδυναμίες προέκυψαν κυρίως από το πρωτόγνωρο της προσπάθειας. Οτι τόσο μεγάλο μέρος των σπουδαστών έδειξε διαθέσεις συμμετοχής και δραστηριοποίησης που ξεπέρασε την εμπειρία μας. Φάνηκε η ανάγκη πως χρειάζεται να δίνεται συνέχεια σε μια τέτοια προσπάθεια, συνεχώς να βαθαίνει το περιεχόμενο και να είναι περισσότερο πολύμορφες οι μορφές πάλης που επιλέγονται, να υπάρχει συντονισμός ανάμεσα σε αντίστοιχες πρωτοβουλίες σε άλλες σχολές, να υπάρχει συμπόρευση με τους εργαζομένους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

αμφιθέατρα ϐ 23

Μαγιά για την ανασύσταση του κινήματος “Ο”: Υπάρχει σήμερα η ανάγκη αυτή η εμπειρία να τροφοδοτήσει μια νέα πιο ώριμη προσπάθεια; Γ.Π: Στις σημερινές συνθήκες που με πρόσχημα την κρίση θα υπάρξει και νέα επίθεση στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, οι σπουδαστές πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να οργανωθούν μέσα από τις επιτροπές αγώνα. Να καθορίζουν οι ίδιοι τον αγώνα τους ανεξάρτητα με το αν υιοθετείται αυτό το πλαίσιο αιτημάτων και το πρόγραμμα δράσης και από τη Γενική Συνέλευση ή το Διοικητικό Συμβούλιο. Ανεξάρτητα, δηλαδή, από τους σχεδιασμούς των κομμάτων της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου, σχεδιασμούς που ακολουθούν οι σπουδαστικές τους παρατάξεις με σκοπό να ενσωματώσουν στα σχέδια αυτά το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα. Β.Λ: Ολη αυτή η δραστηριότητα μπορεί και πρέπει να γίνει η μαγιά για να ανασυσταθεί το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, να υπάρξει καθοριστική αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων, να απομονωθούν λογικές συμβιβασμού και μοιρολατρίας και να κυριαρχήσει η λογική της ρήξης και της ανειρήνευτης πάλης για την διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών του λαού και της νεολαίας. Κυρίως γιατί ως αυριανοί εργαζόμενοι θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε την αντεργατική πολιτική που πλήττει τα συμφέροντα και τα δικαιώματά μας. Θα χρειαστεί και αύριο πολύ περισσότερο να οργανωθούμε στα ταξικά συνδικάτα και στις διάφορες επιτροπές αγώνα σε χώρους δουλιάς για να διαμορφωθούν όροι αντεπίθεσης και στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Γ.Π: Οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες πρέπει να πρωτοστατήσουμε σε κάθε σχολή ώστε να συσταθούν επιτροπές αγώνα, οι οποίες θα αποτελέσουν βήμα έκφρασης των αγωνιστικών διαθέσεων των σπουδαστών. Με τα αιτήματα και τη δράση τους να αντιπαλεύουν την πολιτική των αναδιαρθρώσεων και να διεκδικούν την παιδεία, τη δουλιά, την ζωή που έχουν ανάγκη σήμερα οι νέοι. Να γίνουν πυρήνες συσπείρωσης και δράσης σε κάθε σχολή αλλά και στους χώρους δουλιάς και τη γειτονιά, πλάι στο ταξικό εργατικό κίνημα. Αλεξάνδρα Λυμπέρη

«Στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα προβάλλει η ανάγκη για τη δημιουργία πόλου συσπείρωσης, που θα παρεμβαίνει πανελλαδικά και θα συντονίζει την αγωνιστική δράση στα προβλήματα των φοιτητώνσπουδαστών, με στόχους πάλης ενάντια στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην ανώτατη εκπαίδευση, θα ενισχύει την αντιμπεριαλιστική-αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση στο φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα. Στόχος είναι να συντονίζονται οι σύλλογοι, με αγωνιστικές αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και οι Επιτροπές Αγώνα των σχολών κατά πόλη και πανελλαδικά στα Συντονιστικά, να βοηθούν στην αλλαγή του συσχετισμού. Ο πόλος αυτός θα αφορά τους φοιτητές, αλλά θα συμβάλλει και στην κοινή δράση με τους εργαζομένους των ιδρυμάτων και το διδακτικό προσωπικό». Απόσπασμα από την απόφαση του 9ου Συνεδρίου της ΚΝΕ

Να γίνουν πυρήνες συσπείρωσης και δράσης σε κάθε σχολή αλλά και στους χώρους δουλιάς και τη γειτονιά πλάι στο ταξικό εργατικό κίνημα

Γενάρης

να γίνει κυβέρνηση (“θα ι περιμένουν. Το ΠΑΣΟΚ κάτ ι όλο και ει ινά ξεκ , και ο λαός τα χειρότερα. Στη Μια νέα χρονιά ο γκάλοπ (“θα φάααμε;”) μεν επό ς το Α ΡΙΖ /ΣΥ ΣΥΝ ο τρομοκρατών: Αλογοσκούφη φάααααμε”!), υν φόβοι για μια νέα γενιά ρχο υπά της ό ισμ ηση ματ έρν σχη κυβ ανα τη ΝΔ μετά τον ντια στην ανάλγη ός κατεβάζουν πλαίσιο ενά φοιτητές και Λιάπης που έμειναν εκτ υμε τα πάντα». Μαθητές, άξο ρημ τις ζωές μας, θα ατε μάξ λαιστίνη «ρη Πα α ν θημ στη α σύν λημ με , δεξιάς μο για το νέο έγκ δρό στο ες ιάδ χιλ ά κατ υν όπου πραγματοποιείται ������������������������� και εργαζόμενοι κατεβαίνο ο αγώνα” της Νομικής ντρ “κέ το από ������������������������������� link�������������������������������� ����� ν ζου αλλά τα κανάλια βγά αία λέξη στην κουκούλα. δειξη μόδας με την τελευτ ��������������������������������������������������� �� επί dot���������������������������������������������������� ��� double-��

Μάρτης «Κρίση με πιάνει κρίση» τραγουδούν οι εργαζόμενοι μετά τις δηλώσεις Βγενόπουλου «Θα διώξουμε και κανά-δυο (εκατομμύρια), δεν βγαίνουμε!». Η ΓΣΕΕ αποδίδει τις δηλώσεις σε λύσεις συμβολαίων στον Παναθηναϊκό και ζητάει κοινωνική συναίνεση και διάλογο για το μέλλον της ομάδας. Στα σχολεία, την επέτειο της 25ης Μάρτη, εισάγεται μια νέα εκδοχή της ιστορίας: για τα 400 χρόνια σκλαβιάς φταίει που δεν ήμασταν στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ για να μας προστατεύσουν. Ο Κολοκοτρώνης ήταν αιμοσταγής τρομοκράτης. Η “Αυγή” δημοσιεύει γκάλοπ με τα ερωτήματα «ποιος είναι ο καταλληλότερος αξύριστος πολιτικός» και «ποιος πολιτικός ξέρει από καλό χόρτο». Αλαβάνος και Ψαριανός βγαίνουν πρώτοι. Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει: «η κυβέρνηση της αριστεράς και των μετανέων κινημάτων είναι μια ανάσα».

Μάης Την Πρωτομαγιά, η ΓΣΕΕ σε μια ακόμα επίδειξη ταξικής πάλης διοργανώνει στο ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρετάνια” μαζί με τον ΣΕΒ ημερίδα με θέμα «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» και ομιλητές τους συντρόφους Πολυζωγόπουλο, Μανώλη, Δραγασάκη και Βγενόπουλο. Αφού το ευχέλαιο δεν έπιασε γίνεται εκ νέου ανασχηματισμός: ο Καρατζαφέρης αναλαμβάνει το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και ο Αδωνης Γεωργιάδης το Υπουργείο Ελληνοχριστι� ανικής Παιδείας με υφυπουργό το Βορίδη. Στη κυβέρνηση επιστρέφουν Μαριέττα Γιαννάκου και “Τζέρι” ενώ η Μάρα Ζαχαρέα αναλαμβάνει κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ρόλο συντονιστή του υπουργικού συμβουλίου αναλαμβάνει ο Μητσοτάκης που εύχεται στον Κώστα Καραμανλή «να μακροημερεύσει».

Φλεβάρης Τη μέρα των ερωτευμένων ο Γιωργάκης τραγου� δάει στον Αλαβάνο «Ελα, να ζήσουμε μαζί». Ο Αλέκος με σκληρό αντιπολιτευτικό στυλ του ζητά προγαμιαίο συμβόλαιο, τουλάχιστον 6 σημείων. Το συνοικέσιο απασχο� λεί εφημερίδες και κανάλια: η “Ελευθεροτυπία” βγάζει το single���������������������� Πάγκαλου-Παπαδημούλη «Φταίμε κι οι δυο που ζούμε χώρια» ενώ η “Αυγή” κυκλοφορεί με ειδικό ένθετο «Συνδικάτα, Δήμοι, Νομαρχίες. Μαζί μπορούμε περισσότερα». Η Επιτροπή πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ περνά στην αντεπίθεση με πολυσέλιδη έκδοση «1992-2009. Το Μάαστριχτ που μας ενώνει» και ζητά κυβέρνη� ση των καλύτερων στελεχών ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ. Ο ΣΕΒ χαιρετίζει. Γίνεται και ένα Συνέδριο αλλά «δεν ακούσαμε, δεν είδαμε» σε εφημε� ρίδες και κανάλια, με εξαίρεση το Φώτη Παπούλια που παθαίνει υπερ� κόπωση συγγράφοντας το βαθιά αποκαλυπτικό ρεπορτάζ «πώς ο Στάλιν έφαγε 10 παιδάκια στην καθισιά του».

Απρίλης Λίγο η κρίση, λίγο η ακρίβεια κανείς δεν έχει όρεξη για πρωταπριλιάτικα αστεία. Η εκλογο� λογία φουντώνει: στη ΝΔ κάνουν ευχέ λαιο, στη Χαριλάου Τρικούπη και τη Κουμ ουνδούρου βγαίνουν τα μαχαίρια για τα υπουργεία. Γεγονός του μήνα, πάντως είναι οι φοιτητικέ ς εκλογές. Ο Παπαδημούλης χτυπά πάλι στην Ευρω βουλή ζητώντας να ψηφίζουν στις φοιτητικέ ς εκλογές οι σπουδαστές των ΚΕΣ! Η ΔΑΠ χαιρετίζε ι και διοργανώνει κεντρική προεκλογική εκδήλωση με ομιλητές Μαριέττα και Πολύδωρα για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνου ν οι νέοι. Οι διεργασίες για τη συγκρότηση ψηφοδελ τίου από ΠΑΣΠ-ΕΑΑΚ-ΣΥΡΙΖΑ γίνονται σε συντροφικό κλίμα, καθώς τα βρίσκουν σε 3 βασικά αιτήματα: Κάτω η κυβέρνηση “της δεξά ς”, σεξουαλική απελευθέρωση, όλη η εξουσία στις κατα λήψεις στέγης. Το 20% της ΠΚΣ επιβεβαι ώνει για μια ακόμα φορά την απομόνωσή της.

Ιούνης Σφίγγουν λίγο οι ζέστες αλλά φτάνουν και οι Ευρωεκλογές και οι αστοί την έχουν μυριστεί από το πρωί τη δουλιά. Το ΚΚΕ (πάλι!) ανεβαίνει. Επιστρατεύεται το βαρύ πυρο� βολικό: ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κατεβάζουν κοινό ψηφοδέλτιο με επικεφαλής Αλέφαντο και σύνθημα «τα πάντα όλα μας δίνει η ΕΕ». Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει το πολιτικό του πλαίσιο για τις ευρωεκλογές με τίτλο «κι έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα». Ξεχωρίζει το αίτημα-αιχμή για αριστερό και κινηματικό Ευρωστρατό. Την επόμενη μέρα των εκλογών, στη ΝΔ συζητάνε για το πότε θα γίνουν εκλογές, στο ΠΑΣΟΚ κάνουν ανασχηματισμό της “σκιώδους κυβέρνησης” ενώ στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναρω� τιούνται «τι έχουν τα έρμα (τα ποσοστά) και ψοφάνε».

Αύγουστος

ιο Ορος διε� οργανώνει στο Αγ δι ου δί πε το Βα ονή οκαλύπτοντας νταύγουστο, η Μ ιος ο Εφραίμ απ ίδ ο ι ίτα γε ση ει Ανήμερα Δεκαπε ουλος, Μπάμπης . Στο συνέδριο e���������������������������������������������������������� ������������������������������������������������������������� ���tat ��� Es ��al� υν οι Θ. Ρουσόπ νο αί μβ ρε πα θνές συνέδριο Re ώ εν ενδύσεων στη γη λύ� τα μυστικά των επ αγούσα. οφ εδ οπ επιστρατεύει Πο ικ Ο η ναγιά μενο πυρκαγιών χό μα δε νη εν κί το Βωβός και η Πα ο ει νέ ίσ ιρετίζει το α να αντιμετωπ ο”. Ο ΣΥΡΙΖΑ χα ην εμ στ Αν Η κυβέρνηση, γι υς ό το ηγ ή ατ εσ τρ την αντίθ άσει το “σ υν υν νο τε ίχ κα δε ο να όπ α τρ γι δωρα συμβολικό που «μ’ αυτό το των εμπρηστών α μετεκλογική οι συζητήσεις γι α, μί . να α» δυ σί το ου αυ εξ έχει έτσι πάμε πάλι νένα κόμμα δεν λευταία στιγμή κι τε ύν γο υα να Στις εκλογές κα η ντ Κ-ΣΥΝ-ΛΑΟΣ-Λεβέ ρη. συνεργασία ΠΑΣΟ ται για τον Οκτώβ νε εώ αν αν ������������������������������ ”����������������������������� ού εβ ντ ρα ��������������������������������������� “�������������������������������������� Το ς. σε εκλογέ

Ιούλης Ποιος λέει ότι το καλοκαίρι δεν υπάρχουν ειδήσεις; Ενώ το 18ο αντιιμπεριαλιστικό διήμερο της ΚΝΕ βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Ομπάμα σαν πρόεδρος των ΗΠΑ διατάσσει την εισβολή στην Κένυα και την ανακηρύσσει 53η πολιτεία των ΗΠΑ (52η πολιτεία είναι το Κόσσοβο εδώ και καιρό). Δικαιο� λογώντας αυτήν την απόφαση ο Ομπάμα δηλώνει «ήθελα να έρθω πιο κοντά στις ρίζες μου αλλά και να νιώσουν οι Κενυάτες την “Αλλαγή”» και ευχαριστεί δημόσια την “Αυγή” για τα καλά της λόγια. Το διήμερο της ΚΝΕ μεταφέρεται άρον – άρον έξω από την Αμερικάνικη πρεσβεία (μα καλά δεν κουράζονται με τίποτα;). Οι ευχές του Κ. Μητσοτάκη για “μακροημέρευση” πιάνουν τόπο και έτσι προκηρύσσονται αιφνι� διαστικά εκλογές στις 17 Ιούλη. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κοιτάνε την αυτοδυναμία με κυάλι, στο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει σύρμα να μην καρφώνονται, κι έτσι προκηρύσσονται ξανά εκλογές για τον Αύγουστο. Το ΚΚΕ (μα πάλι;!) ανεβαίνει …

Οκτώβρης Η ΕΕ πιστή στο ραντεβού της με τα αντεργατικά μέτρα προωθεί νέο πακέτο με το κωδικό όνομα “�������������� TDMT���������� ” (������� Tzamba� Doulia����������������������������������������������� Μ��������������������������������������������� exri����������������������������������������� Τ��������������������������������������� hanatou�������������������������������� ). Στα μέτρα περιλαμβάνονται με� ταξύ άλλων 103 ώρες δουλιάς την εβδομάδα, σύνταξη στα 79, κατώτερο μεροκάματο 1,75 ευρώ. Τελικά, μετά από αίμα, δάκρυα και ιδρώτα του ΣΥΡΙΖΑ το 103ωρο μπλοκάρε� ται προσωρινά για 1,5 βδομάδα! Για «νίκη του κινήματος» κάνει λόγο η ΚΠΕ του ΣΥΝ ενώ ο Αλέκος Καλύβης δηλώνει «επόμενο βήμα μας, η διεκδίκηση του 100ωρου». Οι εκλογές δεν δίνουν αυτοδυναμία και έτσι οι συζητήσεις για κυβέρνηση συνεργασίας φουντώνουν.

Σεπτέμβρης Στη καθιερωμένη ΛΑΘ (Λαϊκή Αγορά Θεσσαλονίκης), ο Ψωμιάδης ως υπηρεσιακός πωλητής… υπουργός βγάζει στο σφυρί ό,τι έχει απομείνει: ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, Ολυμπιακή (ξανά), λιμάνια (κι άλλα), αεροδρόμια, την Πάρνηθα (χωρίς το καζίνο) και τη μάσκα του Ζορό. «Δεν τα κάνω αυτά για το κεφάλαιο, αλλά για την φουκαριάρα τη μάνα μου». Σεΐχηδες, βιομήχανοι και ο Εφραίμ βάζουν τα δυνατά τους για να τονώσουν την ψυχολογία της αγοράς. Η έναρξη της σχολικής χρονιάς, βρίσκει τα σχολεία με ελλείψεις και προβλήματα (εδώ δεν θέλει ικανότητα πρόβλεψης). Με τις κινητοποιήσεις να οργανώνονται ακόμα και στα δημοτικά από γονείς και μαθητές, ο Τσίπρας προτείνει ψήφο στα 8! Η ακρίβεια εν τω μεταξύ έχει χτυπήσει κόκκινο οπότε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή” φαντάζει ως ανάσα! Το Φεστιβάλ σημειώνει τεράστια επιτυχία και “παίρνουμε το αίμα μας πίσω” για την περσινή βροχή.

Νοέμβρης Ο εορτασμός του Πολυτεχν είου, είναι μαζικότατος με τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ να δίνουν τον τόν ο. ΕΑΑΚ και ΣΥΡΙΖΑ καταγγ έλλουν το Πολυτεχνείο ως ξεχωριστή κομματική συγκέν τρωση και διοργανώνουν εκδ ηλώσεις στην ΑΣΟΕΕ. Τελικά, μετά από πολλές δια πραγματεύσεις η κυβέρνηση συνεργασίας είναι γε� γονός. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ συμφωνούν να κυβερν ήσουν από κοινού με rotation������������������������������������������������������������������� . Τα πρώτα 2 χρόνια αναλαμ βάνουν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ η ΝΔ ενώ τον τέταρτο χρόνο , τον τρίτο χρόνο θα κυβερνήσουν μαζί και οι τέσσερις. Οι αναλύσεις στην “Ελευθεροτυπία” για το “κολλημένο” και “απομο νωμένο” ΚΚΕ δίνουν και παίρνουν: «Τι νομίζουν, εκε ί στον Περισσό πως επειδή ανεβήκαν σε 4 εκλογές σερί θα κάνουν ό,τι θέλουν ;»

Αλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της και τα γράμματα των πολιτικών αρχηγών στον Αϊ-Βασίλη δημοσιεύονται στην “������������������������������������������������������������������������������������������������ Espresso���������������������������������������������������������������������������������������� ”. Ο Κωστάκης αφού δηλώνει “καλό�������������������������������������������������������� ”������������������������������������������������������� παιδί ζητά άλλα 4 χρόνια πρωθυπουργός και 10 κιλά χοτντογκ, ο Γιώργος ένα αγγλοελληνικό λεξικό και μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ενώ ο μετρημένος Αλέξης ζητά ένα “18%”. Ολοι παίρνουν από ένα ελαφάκι…

Και αυτή τη χρονιά, βέβαια, το μέλλον είναι στα χέρια μας…Αγωνιστικό

και δημιουργικό το 2009!

26 ϐ οδηγητής

” ς ή τ η γ η δ Ο “ όπλο στα χέρια της ΚΝΕ

Ε

νας χρόνος αυτοτελούς κυκλοφορίας του “Ο” συμπληρώνεται φέτος. Ενας χρόνος και ο “Οδηγητής” αποδεικνύεται με τον καλύτερο τρόπο ότι αποτελεί ένα έντυποόπλο και κλειδί στην επαφή της ΚΝΕ με τη νεολαία, αναπόσπαστο κομμάτι της δουλιάς και παρέμβασης Σύντροφος στη δουλιά μας Βασική προϋπόθεση για να γίνει ένα βήμα παραπέρα στην αξιοποίηση και διακίνηση του “Ο” είναι να κατανοηθεί ακόμη καλύτερα το ζήτημα του ρόλου, της σημασίας και της αποστολής του “Ο”. Οργανο επαναστατικής, κομμουνιστικής νεολαίας ο “Ο” ενημερώνει-οργανώνει-γενικεύει την πείρα. Χωρίς να αντικαθιστά την απαραίτητη, καθημερινή ενημέρωση απ’ το “Ριζοσπάστη”, προβάλλει αντιπροσωπευτικές πλευρές της επικαιρότητας και της δράσης μας, δίνει το βασικό κάθε φορά στόχο, αναλύει τις εξελίξεις. Εξοπλίζει με στοιχεία και πλευρές των θέσεών μας μέσα από εξειδικευμένα ντοκουμέντα και αρθρογραφία, ανάλογα πάντα με την επικαιρότητα, δίνοντας το στίγμα του σχεδιασμού μας κάθε μήνα. Προβάλλει επιχειρήματα και στοιχεία, άρθρα και σχόλια, απαντώντας στην αντιπαράθεση,

της Οργάνωσης. Οπλο στη μάχη για την προώθηση της πολιτικής του ΚΚΕ στη νέα γενιά. Ενας χρόνος, και τα πρώτα συμπεράσματα είναι από κάθε άποψη ενθαρρυντικά, πράγμα που φαίνεται και απ’ τη μεγάλη αύξηση της διακίνησης.

αναδεικνύοντας παράλληλα την ανάγκη συνολικής γνώσης των θέσεών μας. Μορφώνει και διαπαιδαγωγεί, συμβάλλοντας στην προσπάθεια διαμόρφωσης μορφωτικού ρεύματος στην Οργάνωση και πλατιά στη νεολαία, ανοίγοντας ζητήματα θεωρίας και ιστορίας, στάσης ζωής, αξιών του επαναστατικού κινήματος, ελεύθερου δημιουργικού χρόνου. Κάνει προτάσεις και δίνει αφορμές για περαιτέρω ψάξιμο και μελέτη. Ο αναντικατάστατος ρόλος του “Ο”, η αξία της διακίνησής του και το γεγονός ότι η ολόπλευρη αξιοποίησή του είναι αναγκαία προϋπόθεση για την υλοποίηση των στόχων της ΚΝΕ, είναι ζητήματα αδιαπραγμάτευτα. Γιατί η αξιοποίησή του στη ζωή της Οργάνωσης βοηθάει στον εξοπλισμό, βελτιώνει τη λειτουργία και το περιεχόμενό της, ενισχύει την επαφή με τον κομματικό τύπο στις γραμμές μας. Γιατί η πλατιά διακίνησή του στη νεολαία μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην προπαγάνδιση των θέσεων του Κόμματος και της δράσης της ΚΝΕ, στη γνωριμία και την πολιτική συζήτηση με χιλιάδες νέους, στην οικοδόμηση σταθερών δεσμών μαζί τους.

Ουσιαστικό βήμα βελτίωσης… Χαρακτηριστικά είναι τα αποφασιστικά βήματα που πραγματοποίησε η Οργάνωση στη βελτίωση του “Ο” και την ουσιαστική αξιοποίησή του. Πολλά τα φωτεινά παραδείγματα που έρχονται απ’ όλη την Ελλάδα. Ο “Οδηγητής” έδωσε καλύτερο προσανα-

τολισμό στην ίδια την Οργάνωση, στη δουλιά στην εργαζόμενη νεολαία, στη δουλιά με τους στόχους πάλης στο φοιτητικό και μαθητικό κίνημα. Αγκάλιασε πλατιά χώρους δουλιάς, στέκια νεολαίας, σχολεία και σχολές. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή νεολαιίστικο έντυπο που να γίνεται υπόθεση τόσο πολλών νέων από την άποψη της διάδοσης και διακίνησής του. Βέβαια υπάρχουν πολύ μεγάλες δυνατότητες ακόμα. Η πείρα έχει δείξει ότι η διακίνηση του “Ο” δεν έχει βρει “ταβάνι”. Οσο βγαίνουμε, τόσο δίνουμε, τόσο κερδίζουμε στην επαφή μας με τη νεολαία. Σε όσους χώρους ανοιγόμαστε, συναντάμε αποδοχή, εκφράζεται το αυξημένο κύρος του Κόμματος, συναντάμε κόσμο που προβληματίζεται, αναζητά διέξοδο, ακούει την πολιτική μας πρόταση.

Σχεδιασμός… η λέξη κλειδί Γενικεύοντας τη θετική πείρα όλης της προηγούμενης χρονιάς χρειάζεται να επιμείνουμε στο ζήτημα του σχεδιασμού, καθώς είναι το κλειδί στη μάχη για την αύξηση της διακίνησης και αξιοποίησης του “Ο”. Σχέδιο που θα εξασφαλίζει το μηνιάτικο χαρακτήρα της εξόρμησης και δεν θα είναι υπόθεση των πρώτων ημερών μετά την κυκλοφορία του. Στόχος να φτάσει ο “Ο” σε κάθε χώρο που σπουδάζει, δουλεύει, διασκεδάζει και ζει η νεολαία, εξασφαλίζοντας σταθερή παρουσία σ’ αυτούς και παλεύοντας να διευρύνεται με ολοένα και περισσότερους. Εχει ξεχωριστή σημασία σήμερα ο “Ο” να φτάνει σε εργοστάσια, σε σχολές κατάρτισης, στα νυχτερινά. Σχεδιασμός που θα πατάει στις ανάγκες και τις απαιτήσεις που η ίδια η ζωή βάζει και θα ανταποκρίνεται στους στόχους και τις αποφάσεις της Οργάνωσης, στην κατεύθυνση της ολόπλευρης ισχυροποίησης του Κόμματος και της ΚΝΕ. Ενα τέτοιο σχέδιο απαιτεί έγκαιρη προετοιμασία της Οργάνωσης με συζήτηση

για την αξία του “Ο” και της διακίνησής του, με συγκεκριμένη κουβέντα απαντώντας στο γιατί ο “Ο” αποτελεί το μέσο, το όπλο του κάθε μέλους της ΚΝΕ. Σχεδιασμός που υλοποιείται μόνο με σταθερό και δημιουργικό έλεγχο.

Να αποτελέσει το πρώτο έντυπο νεολαίας Οι νέοι κομμουνιστές, τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ έχουν το δικό τους όπλο στην πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στην πάλη για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Ο “Ριζοσπάστης” και ο “Οδηγητής” κατέχουν αναντικατάστατο ρόλο στην καθημερινή μας δουλιά και επαφή, στην προβολή των αγώνων της εργατικής τάξης και της νεολαίας, σε αντιπαράθεση με τα υπόλοιπα αστικά ΜΜΕ που έχουν ως μόνη σχέση με τους αγώνες της νεολαίας, αυτή της “απέναντι όχθης” και παίρνουν εργολαβία τη λάσπη και τη συκοφάντηση όσων αγωνίζονται, διαμορφώνοντας ψυχολογία και συνείδηση τέτοια που να μην απειλεί το καπιταλιστικό σύστημα και τα μονοπώλια. Η απάντησή μας πρέπει να είναι αντεπίθεση. Πρέπει, ειδικά στις σημερινές συνθήκες, ακόμα περισσότερο, να βγούμε μπροστά και με όπλο τον “��������������������������� O�������������������������� ” και το “Ρ”, να βάλλουμε στη δράση και αυτούς που μέχρι σήμερα δεν είχαν αποφασίσει να κάνουν το βήμα. Αυτή η ανάγκη γεννά αντικειμενικά και μια άλλη. Αυτή της περαιτέρω αύξησης της κυκλοφορίας του “Οδηγητή”, ώστε να αποτελέσει πραγματικά το πρώτο έντυπο νεολαίας. Το όπλο πρέπει να το πάρουν στα χέρια τους όσοι περισσότεροι γίνεται. Και αυτό είναι κύριο καθήκον των κομμουνιστών. Σωτήρης Παρίσης μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

οδηγητής ϐ 27

Πειραιάς

Η αυτοτελής κυκλοφορία του “Ο” και ο καλύτερος προσανατολισμός των Οργανώσεων όσον αφορά τη μελέτη, την αξιοποίηση και τη διακίνησή του, έχουν απτά αποτελέσματα. Τα θετικά βήματα που έχουν γίνει αποτυπώνονται και στις ανταποκρίσεις που μας ήρθαν απ’ όλη την Ελλάδα. Στη σελίδα αυτή δημοσιεύουμε κάποια αποσπάσματα, ενώ όλες μπορείτε να τις διαβάσετε στην ενότητα “Από μήνα σε μήνα”, στο site���������� ����� του ��������� “Ο”: www������������ ��������������� .����������� odigitis��� .�� gr

Ωρωπός Πρεβέζης Οταν η παρέμβασή μας είναι σχεδιασμένη και μεθοδική, τα αποτελέσματα είναι εμφανή, αγγίζουν πλατιά τη νεολαία αλλά τρομάζουν και τον αντίπαλο. Ετσι λοιπόν στο Γυμνάσιο του Ωρωπού Πρεβέζης, οι οργανωμένες δυνάμεις της ΚΝΕ διακίνησαν μέσα στο σχολείο 20 φύλλα του “Οδηγητή” σε συμμαθητές τους, σε μια περίοδο κινητοποιήσεων, κόντρα στην τρομοκράτηση των μαθητών. Το γεγονός προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις και απειλές σε μαθητές, θέμα που πήρε μεγάλες διαστάσεις. Απ’ αυτό φαίνεται ξεκάθαρα ποιος είναι ο ρόλος του σχολείου, να κρατά τους μαθητές δέσμιους στην πολιτική που σήμερα εφαρμόζεται και από την άλλη να τους κρατά μακριά από τους αγώνες, τις διεκδικήσεις και κατά συνέπεια από την ΚΝΕ. Αννα-Μαρία Σίσκου

Θεσσαλία Κλείνοντας τον πρώτο χρόνο, τα αποτελέσματα που μετρά η Οργάνωση από την αυτοτελή κυκλοφορία του “Οδηγητή” είναι πολλά και μόνο θετικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο εργατικός τομέας Λάρισας ο οποίος ξεπέρασε τα ασθενικά του βήματα και πλέον παρεμβαίνει σταθερά σε μια σειρά χώρους όπως ο επισιτισμός, αξιοποιώντας τον “Ο” και αυξάνοντας κατακόρυφα τη διακίνησή του. Δεν έλειψε ποτέ από τους ΚΝίτες που εξορμούσαν όλο αυτό το διάστημα στις σχολές του ΟΑΕΔ, στα ΕΠΑΛ και τα ΕΠΑΣ και αντίστοιχα λάμβανε θερμή υποδοχή από τους νέους που φοιτούν εκεί. Θετικό επίσης σημείο είναι η εσωοργανωτική αξιοποίησή του με συζητήσεις πάνω σε άρθρα, οι οποίες έδωσαν τη δυνατότητα στην οργάνωση να έρθει σε επαφή εις βάθος με την πρωτοπόρα θεωρία του κομμουνισμού. Κωνσταντίνος Αναγνώστου

Κεντρική Μακεδονία Η Οργάνωση Περιοχής (ΟΠ) Κεντρικής Μακεδονίας υποδέχθηκε τον “Οδηγητή” με μεγάλη αισιοδοξία. Το Γενάρη του 2008 η Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας είχε διπλασιάσει τη διακίνηση του “Ο” στην περιοχή κι ας ήταν “κουτσός” μήνας, 12 Γενάρη κυκλοφορήσαμε! Η ανάγκη να κυκλοφορεί αυτοτελώς η εφημερίδα της επαναστατικής νεολαίας της ΚΝΕ, ήταν φανερή και έτσι είδαμε τον “Ο”, όχι απλά ως ένα ακόμα όπλο για την διάδοση της πολιτικής μας, αλλά και ως μέσο για να καταγράφεται η φωνή της νεολαίας, οι δραστηριότητες της Οργάνωσης και των νέων ανθρώπων. Μέσα λοιπόν από τα σχολεία και τις σχολές, από τα ΤΕΙ και τα πανεπιστήμια, ως τους εργασιακούς χώρους και τα στέκια της Κεντρικής Μακεδονίας, ο “Ο” ενημέρωνε και ενημερωνόταν, σχολιαζόταν και σχολίαζε, συγκρούονταν και αντεπιτίθετο! Η “ιστορία” και τα αφιερώματα, τα “αμφιθέατρα” και “μαθητές” αποτέλεσαν έναυσμα για προβληματισμό, απορίες και διάβασμα! Γιώργος Κρουστάλλης

Πελοπόννησος Η σταθερή, μηνιαία παρουσία του “Ο” και ο έλεγχος των οργάνων στη διακίνηση και αξιοποίησή του, ανέβασε τόσο την απαιτητικότητα όσο και την αποτελεσματικότητα των πλάνων, ιδιαίτερα αυτών της οικοδόμησης. Με τον “Ο” στην πρώτη γραμμή πατήσαμε πόδι σε χώρους όπως ΟΑΕΔ, ΙΕΚ, για πρώτη φορά. Το βασικότερο ίσως, ότι η έκρηξη αυτή στη διακίνησή του, ο τριπλασιασμός της σε σχέση με πέρσι σε όλες τις Ν.Ο, είναι πλέον μια αναμφισβήτητη και χειροπιαστή απόδειξη, μέχρι τον τελευταίο σύντροφο, ότι όσο απευθυνόμαστε, διακινούμε. Ταβάνι δεν υπάρχει. Μπάμπης Λουτσέτης

Από το Γενάρη του 2008 που ξεκίνησε η αυτοτελής κυκλοφορία του “Οδηγητή” υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός σε όλη την Οργάνωση Πόλης του Πειραιά. Οι Τομεακές Οργανώσεις (ΤΟ) ή Οργανώσεις Βάσης (ΟΒ) δεν είδαν τον “Ο” σαν μια παραπάνω χρέωση, αλλά σαν στήριγμα στην δράση τους, τον αξιοποίησαν καλύτερα και η ΟΒ έκανε βήματα, καλύτερη πολιτική επαφή με επιρροές, και καλύτερους δεσμούς με συντρόφους. Στη Νίκαια η ΤΟ εκεί έχει αξιοποιήσει άρθρα του “Ο”, που έδιναν στοιχεία για την ανασφάλιστη εργασία. Επίσης στην ίδια οργάνωση αξιοποιήθηκαν τα άρθρα του “Ο” για την παιδεία και έγιναν δυο μαθητικές ΟΒ με πλούσια συζήτηση. Ακόμα πήρανε το αφιέρωμα για το Πολυτεχνείο, το βγάλανε φωτοτυπία και το κόλλησαν στα σχολεία τους. Σπετίμ Καραγκιόζ

η πλατιά διακίνηση του “Οδηγητή” στη νεολαία μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην προπαγάνδιση των θέσεων του Κόμματος και της δράσης της ΚΝΕ

Κρήτη Πλούσια η εμπειρία που έχει αποκτήσει η ΟΠ Κρήτης από τη διακίνηση και αξιοποίηση του “Οδηγητή”, ειδικά μετά την αυτοτελή κυκλοφορία του. Οι ΟΒ συζήτησαν με θέμα τον “Ο”, εξηγώντας την αναντικατάστατη συμβολή του στην αυτοτελή παρέμβαση στους διάφορους χώρους, έβαλαν φιλόδοξα πλάνα με βάση το πλάνο κάθε συντρόφου και τις ανάγκες του χώρου. Βγήκε η ανάγκη να μαζεύονται κάθε πρώτο Σάββατο του μήνα, να συζητούν κάποιο άρθρο, πράγμα που βοήθησε να ανέβει το ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο αφού άνοιξε η όρεξη για διάβασμα και τέλος να σχεδιάζουν την εξόρμηση. Δεν πρέπει όμως να παραλείψουμε την τεράστια συμβολή του στο άνοιγμα στους χώρους κατάρτισης, όπου η παρέμβασή μας το προηγούμενο διάστημα ήταν μικρή. Η τακτική περιοδεία και εξόρμηση του Εργατικού Τομέα με τον “Ο” ειδικά στα ΙΕΚ του Ηρακλείου είχε σαν αποτέλεσμα να γνωρίσουμε πολλούς νέους του χώρου κάτι που έφερε και οργανωτική ανάπτυξη αλλά και οδήγησε στη δημιουργία συλλόγου σπουδαστών που δεν υπήρχε πιο πριν. Ειδικά στα νυχτερινά μετά και τα αφιερώματα του “Ο” οι μαθητές μας τον ζητούσαν κάθε φορά που πηγαίναμε! Κατερίνα Μπακέλα

28 ϐ νέοι εργαζόμενοι

ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΙΑΣ

Καμία θυσία για την πλουτοκρατία Οργανωμένη απάντηση στην τρομοκρατία πο το ασφαλιστικό και την κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών μέχρι τον περιορισμό των διαδηλώσεων εκφράζεται η ίδια αντεργατική πολιτική. Η πολιτική αυτή που χαράσσουν και υπηρετούν η ΕΕ και τα κόμματα που τη στηρίζουν έχει ως αναπόσπαστο στοιχείο της...

Βία και εκμετάλλευση πάνε χέρι-χέρι Η βία και μάλιστα η οργανωμένη βία μιας τάξης πάνω σε μια άλλη είναι συστατικό στοιχείο κάθε εκμεταλλευτικού συστήματος. Η ίδια η βία εκφράζεται ποικιλοτρόπως. Ο καπιταλισμός ως εκμεταλλευτικό σύστημα έχει τη βία στον πυρήνα του. Η βία συνίσταται πρώτα απ’ όλα στην καπιταλιστική εκμετάλλευση: Ο εργάτης προκειμένου να ζήσει είναι αναγκασμένος να πουλήσει την εργατική του δύναμη. Τον πλούτο που παράγει η εργατική τάξη τον ληστεύει στην κυριολεξία ο καπιταλιστής. Αυτή η θεμελιώδης βία είναι καθαγιασμένη από όλους τους νόμους του αστικού κράτους και σπανίως μάλιστα θα χαρακτηριστεί ως τέτοια. Σήμερα ο καπιταλισμός στην κρατικομονοπωλιακή του βαθμίδα χαρακτηρίζεται από αντίδραση σε όλη τη γραμμή.

Τα μονοπώλια για να επιτύχουν το μέγιστο κέρδος, προκειμένου να εξασφαλίσει το καθένα καλύτερες θέσεις στον αδυσώπητο μεταξύ τους ανταγωνισμό, πρέπει να εντείνουν την εκμετάλλευση. Γίνονται κατά συνέπεια όλο και πιο βίαια σε σημείο που να ματοκυλάνε ολόκληρους λαούς. Γιατί πώς αλλιώς εκτός από βία μπορούν να χαρακτηριστούν τα παρακάτω φαινόμενα;

Εργατικά ατυχήματα 142.400 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο στην ΕΕ από επαγγελματικές ασθένειες και άλλοι 8.900 από εργατικά ατυχήματα. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση κάθε 3,5 λεπτά ένας εργάτης δολοφονείται από την εργοδοσία. Μόνο στη χώρα μας και μόνο μέσα στο 2008,

127 εργάτες έχασαν τη ζωή τους στα εργοδοτικά κάτεργα. Η απουσία μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, η εντατικοποίηση της εργασίας, τα εξοντωτικά ωράρια οδηγούν στα φονικά και στη φθορά της υγείας των εργαζομένων προκειμένου να μεγιστοποιούνται τα κέρδη του κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή η ανασφάλιστη εργασία καθιστά ακόμα και αυτές τις πετσοκομμένες παροχές του δημοσίου συστήματος υγείας απαγορευμένο καρπό για πολλούς νέους εργαζομένους.

Απολύσεις Η ανεργία αποτελεί το μεγαλύτερο εφιάλτη για τον εργαζόμενο. Οδηγεί στην εξαθλίωση και την ανέχεια χιλιάδες εργαζομένους καθημερινά. Πρώτα θύματα των απολύσεων είναι οι έγκυες εργαζόμενες και οι μετανάστες. Οι εργοδότες αξιοποιούν το φόβητρο της απόλυσης για να τρομοκρατούν τους εργαζομένους ώστε αυτοί να μη διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Δεν είναι τυχαίο ότι το όπλο της απόλυσης στρέφεται επιλεκτικά και στοχευμένα εναντίον συνδικαλιστών του ταξικού εργατικού κινήματος. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι στην Ελλάδα του 2008 λειτουργούν ακόμα οι “μαύρες λίστες” για τους απεργούς και τους συνδικαλιστές, ιδιαίτερα σε κλάδους όπως η ναυτιλία κ.α.

Παρακολούθηση σε χώρους δουλιάς Οι κάμερες μέσα σε μαγαζιά και σε εργασιακούς χώρους τείνουν να γίνουν καθε

στώς τα τελευταία χρόνια. Οι εργοδότες συχνά επικαλούνται “λόγους ασφαλείας” για να νομιμοποιήσουν την κατάφωρη προσβολή της προσωπικότητας των υπαλλήλων τους. Επιπλέον, οι κάμερες χρησιμοποιούνται ώστε ο εργαζόμενος να νιώθει διαρκώς πάνω του το άγρυπνο βλέμμα του αφεντικού, να εντατικοποιείται η εργασία. Σε πολλά εργοστάσια το ρόλο του χαφιέ αναλαμβάνουν ακόμα οι “επιστάτες” και οι ρουφιάνοι της βάρδιας, οι άνθρωποι των αφεντικών.

Μέτρα υπέρ του κεφαλαίου Βία σε βάρος της εργατικής τάξης αποτελούν και τα πολιτικά μέτρα υπέρ του κεφαλαίου που θεσμοθετούν τα κόμματά τους, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τα παραδείγματα είναι πολλά και πρόσφατα, οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που καθιερώνουν τη δουλιά ως τα βαθιά γεράματα, η επιδίωξη για κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, το 65ωρο είναι μερικά μόνο από τα μέτρα που κάνουν τη ζωή του εργαζόμενου μαρτύριο.

Η βία συνίσταται πρώτα απ’ όλα στην καπιταλιστική εκμετάλλευση: Ο εργάτης προκειμένου να ζήσει είναι αναγκασμένος να πουλήσει την εργατική του δύναμη

Κρατική καταστολή Αυτήν την πολιτική που ασκεί η εξουσία του κεφαλαίου θωρακίζει το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του. Οταν τα άλλα μέσα αποτύχουν, αναλαμβάνουν οι ραβδούχοι της αστικής τάξης να βάλουν στη θέση τους τον Εργοδοτικό έγκλημα με 8 νεκρούς εργάτες στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη φέτος το καλοκαίρι

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

εργαζόμενο που σηκώνει κεφάλι. Εννιά στις δέκα απεργίες κηρύσσονται παράνομες και καταχρηστικές από τα αστικά δικαστήρια και αν (σπάνια) δε συμβεί αυτό οι κυβερνήσεις έχουν στα χέρια τους το όπλο της πολιτικής επιστράτευσης το οποίο έχουν χρησιμοποιήσει επανειλημμένα εναντίον των ναυτεργατών, των εργαζομένων στους ΟΤΑ και άλλων εργαζομένων. Τα σώματα καταστολής επιστρατεύονται συχνά-πυκνά ενάντια στους απεργούς και τους αγωνιζόμενους εργάτες. Οι εργοδότες δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν σκοτεινούς μηχανισμούς και απειλές για να εκφοβίσουν τους εργαζομένους όπως απέδειξε η πρόσφατη δολοφονική επίθεση εναντίον της συνδικαλίστριας καθαρίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα. Μόλις τον προηγούμενο μήνα η Ομοσπονδία Οικοδόμων κατήγγειλε απειλές κατά της ζωής των συνδικαλιστών οικοδόμων του νεοσύστατου παραρτήματος Μεσσηνίας από την εργοδοσία.

Οι κομμουνιστές και το ταξικό κίνημα στην πρώτη γραμμή της πάλης Το ΠΑΜΕ σταθερά μπαίνει μπροστά στην οργάνωση της πάλης με μαζικότατες κινητοποιήσεις δίνοντας έμπρακτη απάντηση στις απόπειρες τρομοκράτησης του λαού. Δεν είναι τυχαίο που η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ βούλιαζε Ομόνοια και Μεταξουργείο στις 10 Δεκέμβρη και τα αστικά ΜΜΕ έψαχναν “νέα” κινήματα και υποκείμενα ανάμεσα στις κουκούλες και τις σπασμένες τζαμαρίες. Ενοχλείται η αστική τάξη όταν χιλιάδες μαθητές και φοιτητές ανταμώνουν με χιλιάδες εργάτες με κοινά αιτήματα, όταν νέοι εργαζόμενοι κατεβαίνουν για πρώτη φορά σε κινητοποιήσεις συσπειρωμένοι στις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Σημαντικό ρόλο στην επιτυχία της απεργίας έπαιξε και η περιφρούρησή της από τις ταξικές δυνάμεις. Πολύ περισσότερο το ΠΑΜΕ έδωσε τον τόνο της συνέχισης και έντασης του αγώνα διοργανώνοντας μαχητικά συλλαλητήρια ενάντια στο 65ωρο, στηρίζοντας τις κινητοποιήσεις του οργανωμένου μαθητικού κινήματος, περιφρουρώντας την κυριακάτικη αργία, εκδηλώνοντας από την πρώτη

στιγμή τη διεθνιστική του αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης.

νέοι εργαζόμενοι ϐ 29

Απεργία στις 10 Δεκέμβρη. Το ποτάμι των απεργών πλημμυρίζει την οδό Αγ. Κωνσταντίνου

Απάντηση με κίνημα μαζικό και οργανωμένο Οι κομμουνιστές και οι ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος προβάλλουν την αυτονόητη αλήθεια που φοβίζει το κεφάλαιο: ότι η απάντηση στη βία δίνεται πρώτα από όλα στην καρδιά του συστήματος, στην παραγωγή. Οπως δήλωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Το θάρρος, η παλικαριά και η λεβεντιά πριν απ’ όλα κρίνονται στον τόπο δουλιάς, απέναντι στους μηχανισμούς της εργοδοσίας.» Με συσπείρωση στα συνδικάτα, με ρίζωμα των συνδικάτων στους τόπους δουλιάς, με επιτροπές αγώνα και σωματειακές επιτροπές. Αντίστοιχα άνοδος της οργάνωσης, ένταση της πάλης απαιτείται και σε χώρους που συγκεντρώνεται μεγάλο κομμάτι της εργαζόμενης νεολαίας όπως είναι τα ΙΕΚ, τα νυχτερινά σχολεία, οι σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ κλπ. Η εργατική τάξη είναι η μεγαλύτερη κοινωνική δύναμη. Η δύναμη αυτή μπορεί να γίνει ακατανίκητη όταν οργανώνεται, όταν βάζει στο στόχαστρο συνολικά το καπιταλιστικό σύστημα που στέκεται απέναντί της. Οπως έγραφε ο Λένιν: «Τα μεγάλα προβλήματα της πολιτικής ελευθερίας και της ταξικής πάλης τα λύνει, σε τελευταία ανάλυση, μόνο η δύναμη, κι εμείς πρέπει να φροντίσουμε για την προετοιμασία και την οργάνωση της δύναμης αυτής και για τη δραστήρια, όχι μόνο αμυντική μα και επιθετική χρησιμοποίησή της». Δ.Τ.

Η απάντηση στη βία δίνεται πρώτα από όλα στην καρδιά του συστήματος, στην παραγωγή

Λιμάνι Πειραιά, 2002: Ο εφοπλιστής Αγούδημος και αξιωματικοί του Λιμενικού συντονίζουν την επιχείρηση των κατασταλτικών δυνάμεων εναντίον των απεργών ναυτεργατών μετά την κήρυξη πολιτικής επιστράτευσης από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

Βήματα στην οργάνωση της πάλης Οι κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος αποτελούν εφόδιο για τους αγώνες που έρχονται. Παρακάτω ξεχωρίζουμε ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα για τα αποτελέσματα που μπορεί να φέρει η μεθοδική, σωστά προσανατολισμένη δουλιά στην κατεύθυνση της ενδυνάμωσης των αγώνων και του επιπέδου οργάνωσης του λαού. Αθήνα: Πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές του Συλλόγου σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ (ΣΥΣΔΙΕΚ). Περίπου 2.000 σπουδαστές ενίσχυσαν με την ψήφο τους το σύλλογο που οργανώνει την πάλη των σπουδαστών με αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους. Το επόμενο διάστημα θα συγκροτηθεί το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου. Μαζική ήταν η συμμετοχή των σπουδαστών στις κινητοποιήσεις αυτού του διαστήματος. Σε κάποιες σχολές πραγματοποιήθηκαν αποχές ενώ οι σπουδαστές της Σιβιτανίδειου προχώρησαν σε συμβολικό κλείσιμο της σχολής. Το επόμενο διάστημα προγραμματίζονται περιοδείες από κοινού με ταξικά σωματεία για τα ζητήματα των εργαζόμενων σπουδαστών που αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία. Λάρισα: Ολο το προηγούμενο διάστημα η ΚΝΕ πραγματοποίησε καμπάνια για την ανασφάλιστη εργασία, δουλιά που έφερε αποτελέσματα με την εγγραφή νέων εργαζομένων στα σωματεία τους. Στους κλάδους του εμπορίου και του επισιτισμού, όπου μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων είναι νέοι, πραγματοποιήθηκαν συσκέψεις από τα ταξικά σωματεία του κλάδου, στα πλαίσια των οποίων λειτουργούν επιτροπές

νέων. Σχεδόν καθολικά συμμετείχαν στην απεργία της 10ης Δεκέμβρη οι εργαζόμενοι σε “Ιντρακάτ” και “Εξάλκο” όπου η εργοδοσία ανακοίνωσε απολύσεις, χάρη και στην καταλυτική παρέμβαση του ταξικού εργατικού κέντρου του νομού. Αντίστοιχα αυξημένη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις καταγράφηκε στις σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ παρά την τρομοκράτηση των μαθητών από διεύθυνση και εργοδότες. Οπως μας μεταφέρουν οι σύντροφοι, η πρωτοπόρα δουλιά των μελών της ΚΝΕ μέσα από τις γραμμές των συνδικάτων αλλά και αυτοτελώς αναγνωρίζεται από όλο και περισσότερους νέους. Κρήτη: Οι εμπειρία των οργανώσεων της Κρήτης επιβεβαιώνει το κύρος της ΚΝΕ στους εργαζόμενους νέους. Στο νυχτερινό σχολείο του Ηρακλείου οι μαθητές απευθύνθηκαν στην ΚΝΕ για να αναδείξουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, γνωρίζοντας ότι στο ΚΚΕ θα βρουν έναν ειλικρινή και ανυπόκριτο σύμμαχο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι κάποιοι μαθητές ταξιδεύουν 150 χλμ για να πάρουν το “χαρτί��”� από το νυχτερινό και συχνά κοιμούνται σε αποθήκες και κλειστά μαγαζιά αφού δεν μπορούν να επιστρέψουν σπίτια τους! Στη σχολή ΟΑΕΔ του Ρεθύμνου η εξόρμηση της ΚΝΕ μετατράπηκε σε συζήτηση διάρκειας μιας ώρας μέσα στην αίθουσα των μαθημάτων. Οι δυνάμεις της ΚΝΕ πρωτοστάτησαν και στη μάχη ενάντια στις απολύσεις στις οποίες προχώρησαν καταστήματα όπως “Σπρίντερ”, “Πλαίσιο”, “������������ Berska������ ” κ.α.

30 ϐ νέοι εργαζόμενοι

τΙα

ΕργοδοτικΗ τρομοκρα

Ο

σα θα διαβάσετε παρακάτω, εξελίχθηκαν τον περασμένο Δεκέμβρη σ’ ένα από τα καταστήματα παιχνιδιών της αλυσίδας “�������� Jumbo��� ”. ���������� Ενας νέος εργαζόμενος αποφασίζει να απεργήσει, να παλέψει για τα δίκια της τάξης του. Η εργοδοσία όμως έχει άλλη άποψη: η απεργία τιμωρείται με απόλυση. Αλλη άποψη είχε όμως και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα που οργάνωσε την πάλη και πέτυχε την ανάκληση της απόλυσης.

«Για ένα κομμάτι ψωμί, πρέπει να δώσεις πολλά» Οχι, δεν ήταν η πρώτη του δουλιά. Από φοιτητής δούλευε. Τότε βέβαια ήταν για το χαρτζιλίκι. 22 χρονών τέλειωσε την ΑΣΟΕΕ. Είχε μπροστά και το στρατό με τα έξοδά του, τις δόσεις για το αυτοκινητάκι που πήρε, τις σκέψεις να πιάσει ένα δικό του σπίτι, ονειρευόταν και σχεδίαζε με δυο λόγια τη ζωή του… Για να υλοποιήσει αυτές τις σκέψεις βγήκε στην παραγωγή και σύντομα διαπίστωσε ότι πράγματι, γι’ αυτό το “κομμάτι ψωμί, πρέπει να δώσεις πολλά”… Πολλά τα “πρέπει” και τα “μην” που συνάντησε. Να μη μιλάει με τους συναδέλφους του, να τους καρφώνει, να είναι ευχάριστος στους προϊσταμένους, υποτελής στο διευθυντή. Επρεπε να αρκείται στα 600 ευρώ κι ας μην του έφταναν για τα όνειρά του, έπρεπε να κάθεται εθελοντικά υπερωρίες, έπρεπε να συμβιβαστεί. Και ταυτόχρονα τα οικονομικά αδιέξοδα ορθώνονταν τεράστια. Και το κάθε “πρέπει” έμοιαζε έτσι πιο απλό και πιο εύκολο… Ταυτόχρονα όμως ανησυχούσε. Και αυτός και οι συνάδελφοί του. Νέα έφταναν από την Ευρωπαϊκή Ενωση για 65 ώρες εργασίας την εβδομάδα, για ενεργό και ανενεργό χρόνο εργασίας,

για δουλιά και την Κυριακή. Πόσο ακόμη έπρεπε να σκύψει το κεφάλι; Μια λέξη κυριαρχούσε για το παρόν και για το μέλλον: φόβος! Δεν είχε μάθει όμως να ζει έτσι. Θυμόταν από μικρός τον πατέρα του να προσπαθεί να φέρει βόλτα τους λογαριασμούς, όμως δεν είχε μεγαλώσει με την υποταγή, αλλά με άλλες αξίες. Είχε από καιρό άλλωστε πάρει την απόφαση να συστρατευτεί στον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ. Και μ’ αυτά τα εφόδια, μπόρεσε και σε αυτόν το σκόπελο να σταθεί όρθιος. Αρχικά γράφτηκε στο σωματείο του, το Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων, που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ. Ηξερε ότι τον τόπο και το χρόνο της σύγκρουσης δεν τον όριζε αυτός. Αυτός θα απαντούσε στην επίθεση που θα δεχόταν. Φοβόταν όμως ακόμη. Τότε ήταν που προκηρύχθηκε η απεργία για τις 10 του Δεκέμβρη.

«Θα απεργήσω» Σχεδόν όλοι ήξεραν πια στο κατάστημα ότι θα απεργήσει. Το ’χε πει ο ίδιος. Χρειαζόταν εκείνα τα μάτια που τον έβλεπαν με σιγουριά, με περηφάνια. Τα χρειαζόταν για στήριγμα.

Την προηγούμενη μέρα της απεργίας, σταμάτησε τον προϊστάμενό του. Εβαλε τα χέρια του στις τσέπες από αμηχανία.

– Γιώργο, του είπε με όχι και τόσο σταθερή φωνή, αύριο έχει προκηρυχτεί απεργία από τη ΓΣΕΕ. Συμμετέχει και το σωματείο μας και αύριο δε θα έρθω. Θα απεργήσω.

– Τι; τον ρώτησε με απορία, τι εννοείς ακριβώς; Το πρόσωπό του είχε πάρει φωτιά. Τα χέρια του είχαν παγώσει. Του το επανέλαβε. Τότε ο προϊστάμενος φώναξε τον υποδιευθυντή. Εκείνος 35άρης, με το ρόλο του “καλού αστυνομικού” στην ανάκριση στην καθημερινή τριβή διεύθυνσης και προσωπικού, πλησίασε και ρώτησε χαρούμενα.

– Τι έγινε, έχουμε κάποιο θέμα εδώ; Πριν προλάβει να μιλήσει ο προϊστάμενος, με μια ανάσα -σταθερά αυτή τη φορά- επανέλαβε τη δήλωσή του για την αυριανή απεργία. Ο υποδιευθυντής έμεινε για μια στιγμή σιωπηλός. Επειτα έβαλε��������������������� �������������������� τα γέλια. Ο προϊστάμενός του χαμογελούσε, μπορούσε όμως κανείς να διακρίνει μια ανησυχία πίσω από το πρόσωπό του. Δεν είχε ξανακούσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Ο υποδιευθυντής σταμάτησε σιγά σιγά το γέλιο του. Εκείνος με ηρεμία, είπε: – Να σας ενημερώσω ήθελα όπως θα κάνω και με τον κ. διευθυντή. Τα γέλια κόπηκαν πια τελείως.

– Τι θα κάνεις; Είσαι καλά; Ασε, θα το αναλάβουμε εμείς.

– Οχι, απάντησε. Οπως σας ενημέρωσα, θα ενημερώσω και το διευθυντή. Πάω τώρα. Εκείνοι είχαν μείνει αποσβολωμένοι. Εκείνος ξεκίνησε προς το γραφείο του διευθυντή. Τον πήραν από πίσω.

Καθώς διέσχιζε το κατάστημα με τους ανώτερους πίσω του, δεν ήξερε πως έβαζε το ένα πόδι μετά το άλλο. Επαιρνε όμως σιγουριά και ώθηση από το βλέμμα των συναδέλφων. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκε πως κάπως έτσι θα ένιωθαν και οι σύντροφοι περπατώντας προς το εκτελεστικό. Κι είπε από μέσα του: – Αϊ στο διάολο, θες να μου γίνεις και ήρωας! Δεν κοιτάς που έχεις κατουρηθεί επάνω σου. Κι έπειτα μπροστά στη σκάλα που οδηγούσε στο γραφείο του διευθυντή σκέφτηκε: – Μήπως δεν είναι εκτελεστικό απόσπασμα η διεύθυνση του όποιου καταστήματος, για το σαραντάρη, πενηντάρη συνάδελφο, που ανακοινώνει ότι την αυριανή μέρα θα απεργήσει, τη στιγμή που έχει δυο παιδιά, ένα στεγαστικό ή δυο κάρτες να ξεχρεώσει; Κι ανέβηκε με θάρρος τη σκάλα. Στο γραφείο του διευθυντή μπήκαν και οι τρεις μαζί. Ο διευθυντής τα ‘χάσε: –Τι έγινε εδώ; ρώτησε.

«Δεν απειλείτε εμένα αλλά ένα σωματείο» Το μέτωπό του φλεγόταν. Ενιωθε ένα σφίξιμο στο στομάχι. Προλάβαινε να κάνει πίσω. Να αστειευτεί. Να γυρίσει στη δουλιά του. Επανέλαβε όμως με θάρρος την πρόθεσή του να απεργήσει στην αυριανή πανελλαδική απεργία. Ο διευθυντής τον κοίταξε και κούνησε αργά τα χείλη του.

– Τσ! είπε. Οχι.

– Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου.

– Κι έμενα δικό μου να σε διώξω, είπε ήρεμα ο διευθυντής.

– Εγώ δεν ήρθα να σας απειλήσω, απάντησε. Ηρθα να σας ενημερώσω. Μα αν εδώ μέσα προτιμάτε απειλές… Μάθετε ότι δεν απειλείτε εμένα αλλά ένα σωματείο και στο πρόσωπό μου υπάρχουν χιλιάδες πρόσωπα που σας κοιτούν αυτή τη στιγμή.

– Πέρασε έξω, του φώναξε. Να ξέρεις

Νέα έφταναν από την ΕΕ για 65 ώρες εργασίας την εβδομάδα, για ανενεργό χρόνο εργασίας, για δουλιά και την Κυριακή. Πόσο ακόμη έπρεπε να σκύψ ει το κεφάλι; Μια λέξη κυριαρχούσε για το παρόν και για το μέλλον: φόβος!

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

πως αν δεν φύγεις αύριο, θα φύγεις σίγουρα μεθαύριο.

– Πολύ καλά. Κατέβηκε τη σκάλα ανάλαφρος. Ενιωθε δυνατός. Γύρισε στη δουλιά του, μα τώρα ένιωθε ότι ήταν κάτι πάνω από αυτή. Στις δύο επόμενες ώρες οι ανώτεροί του αράδιασαν “επιχειρήματα” όπως: – Θα χώσεις όλους τους άλλους αύριο.

– Τον στεναχώρησες το διευθυντή, που σε συμπαθεί τόσο. Τον χτύπησες κι εσύ στο ευαίσθητο σημείο του.

– Τουλάχιστον άλλαξε το λόγο και μην έρθεις αύριο. Να μόνο γι’ αυτήν την απεργία και σε όλες τις επόμενες θα σε καλύπτει ο ίδιος ο διευθυντής.

– Πώς του μίλησες έτσι! Αυτός στο κάτω κάτω σε πληρώνει… Και του τα ’λεγαν αυτά αυτοί που δούλευαν όσες ώρες τους έλεγαν, χωρίς προσωπική ζωή, για 200 ευρώ παραπάνω… Τους κοίταζε μελαγχολικά.

νέοι εργαζόμενοι ϐ 31

Η πίεση που άσκησε το σωματείο προς τον πρόεδρο της εταιρείας ήταν καθοριστική. Η εργοδοσία, μετά από μια βδομάδα, προχώρησε στην ακύρωση της απόλυσης.

Ο διευθυντής “ενημερώνει”: «κάποιοι θα φύγουν…φροντίστε να μην είστε σ’ αυτούς» Συμμετέχει στην απεργία και τις δύο επόμενες μέρες στη δουλιά, ενημερώνει όλους τους συναδέλφους για τις απειλές που είχε δεχθεί. Οταν έφτασε το Σάββατο, ο διευθυντής μάζεψε και τους 40 εργαζόμενους λέγοντας ότι κάποιοι θα φύγουν.

– Οι υπόλοιποι φροντίστε να μην είστε μέσα σ’ αυτούς, είπε. Χρησιμοποιούσαν το παράδειγμά του για να απειλήσουν και τους υπόλοιπους! Δεν το άντεξε. Μπορώ να μιλήσω; Είπε�.

– Μίλα, του είπε με προσποιητή άνεση. Δημοκρατία έχουμε!

– Είμαστε εργαζόμενοι που δουλεύουμε για μια επιχείρηση κολοσσό και παίρνουμε ψίχουλα για τα υπερκέρδη τους. Ολοι δουλεύουμε για 600 και 700 ευρώ και δεν τα φτύνω καθόλου. Ολοι τα έχουμε ανάγκη και μεγάλη μάλιστα. Αλλά δεν αξίζει να ζούμε με το φόβο, την αγωνία και το άγχος ότι θα χάσουμε τη δουλιά μας. Μην αφήνετε να σας τρομάζουν έτσι ώστε με το μαστίγιο της απόλυσης και το καρότο ότι κάποιοι θα μείνουν, να δίνουμε και την ψυχή μας για τα υπερκέρδη τους. Μην αφήνετε!

– Πολύ ωραία, τον διέκοψε ο διευθυντής. Απολύεσαι τώρα. Πέρασε έξω. Οι υπόλοιποι στις δουλιές σας. Τώρα. Ο συνδικαλισμός εδώ μέσα απαγορεύεται. Στις δουλιές σας είπα!

Υπόθεση του σωματείου Την επόμενη μέρα, Κυριακή, ήρθαν πολλοί συνάδελφοι σπίτι του. Κουβέντιασαν. Ηρθαν σε επαφή με το σωματείο. Ηταν ένα βήμα. Τη Δευτέρα το πρωί, άφησε ανυπόγραφο το χαρτί της απόλυσης και γύρισε μέσα στο κατάστημα με τον πρόεδρο του συλλόγου εμποροϋπαλλήλων και μέλος της εκτελεστικής γραμματείας της ΓΣΕΕ από το ΠΑΜΕ. Ζητήθηκε να μιλήσουν με το διευθυντή, ο οποίος προκλητικότατα τους έδιωξε, λέγοντάς τους ότι αν είχαν κάποιο πρόβλημα, να κινηθούν νομικά. Η απάντηση που πήρε ήταν ότι δεν θα κινη-

θούμε στα όρια της νομιμότητάς σας! Εκεί για πρώτη φορά είδε τον διευθυντή του να τρέμει.

– Τι εννοείτε; τραύλισε – Θα το δεις πολύ σύντομα, ήταν η απάντηση από το σωματείο. Το ΠΑΜΕ είμαστε εμείς. Θα το δεις πολύ σύντομα… Και αποχώρησαν. Το ίδιο απόγευμα βρισκόταν μέσα στο πούλμαν που ναύλωσε το σωματείο, γεμάτο εργαζόμενους κουρασμένους από τη δουλιά τους, που πήγαιναν να διαμαρτυρηθούν μαζί του για την άδικη απόλυση. Οχι απλά γι’ αυτόν, αλλά για τη μεγάλη υπόθεση της τάξης του. Για να σπάσει η εργοδοτική ασυδοσία και τρομοκρατία σε έναν ακόμη χώρο δουλιάς. Για να παρθεί πίσω η απόλυσή του. Κι έγιναν οι δεκάδες συνάδελφοι, φωνή χίλιες φορές πιο δυνατή από τη δική του. Και μπλόκαραν την είσοδο του καταστήματος, ενημερώνοντας τον κόσμο για την απόλυση. Ο κόσμος εκείνο το απόγευμα δεν ψώνισε. Ακούστηκε αργότερα πως η επιχείρηση έχασε κάπου 50.000 ευρώ εκείνες τις 3 ώρες που διήρκησε η κινητοποίηση. Τώρα καταλάβαινε πως την ταξική μάχη

δεν την έδινε μόνος του. Την έδιναν όλοι μαζί. Κι ήταν πολύ μεγάλο πράγμα ετούτο. Πολύ σημαντικό. Τώρα πια δε φοβότανε. Ούτε ακροβατούσε. Πλέον είχε διαλέξει πλευρά. Ενιωθε μεγάλη τιμή που ήταν παρών, στην πρώτη γραμμή, που είχε τόσο ωραίους ανθρώπους δίπλα του, τέτοιους συντρόφους.

Η εργοδοσία παίρνει πίσω την απόλυση Από την πρώτη στιγμή της κινητοποίησης εκείνο το απόγευμα η εργοδοσία εξαπέλυσε ένα κύμα τρομοκρατίας προς τους συναδέλφους χωρίς προηγούμενο, στην αρχή βέβαια άτεχνα, μα όσο προχωρούσαν οι μέρες κατασκεύαζε όλο και καλύτερες προβοκάτσιες, εκφόβιζε ευθέως. Αρχικά διέδιδε ότι θέλουν να σπάσουν το κατάστημα, να κλέψουν τα ταμεία και να κάνουν πλιάτσικο. Οταν είδαν ότι η μαζικότητα της κινητοποίησης και τα συνθήματα έβρισκαν απήχηση σε εργαζομένους και καταναλωτές, άλλαξαν τακτική. Τις επόμενες μέρες η διεύθυνση προσπαθούσε να ανακρίνει με θράσος τα πολιτικά

πιστεύω των συναδέλφων του. Προσπαθούσε να εκφοβίσει ακόμη και όσους δηλωμένα δεν συμφωνούσαν με την κινητοποίηση του σωματείου, μα ήταν φίλοι μαζί του. Διέδωσαν τη φήμη πως εκείνος απειλούσε τους συναδέλφους του ότι αν δεν γραφτούν στο σωματείο, θα απολυθούν. Η πίεση που άσκησε το σωματείο προς τον πρόεδρο της εταιρείας τις επόμενες μέρες ήταν καθοριστική. Καθοριστική επίσης ήταν και η στάση των συναδέλφων που δεν άφησε κανένα περιθώριο στη διεύθυνση να πραγματοποιήσει τις προβοκάτσιες που σχεδιάζονταν. Τέλος, με δεδομένη την αταλάντευτη στάση του σωματείου αλλά και των συναδέλφων του, η εργοδοσία προχώρησε μετά από μια εβδομάδα στην ακύρωση της απόλυσής του. Τώρα εκείνος συνεχίζει κανονικά στη δουλιά του και είναι σίγουρος πως η ώρα που οι συνάδελφοι θα καταλάβουν τη δύναμη τους μέσα από ένα μέτωπο ταξικό, μέσα από το ΠΑΜΕ, είναι κοντά. Είναι σίγουρος και διδάχθηκε από τη μάχη αυτού του Δεκέμβρη.

32 ϐ νέοι εργαζόμενοι

ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

Μ

προστά στην υπογραφή των φετινών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) το κεφάλαιο εξαπολύει νέο κύμα ιδεολογικής τρομοκρατίας. Υποστηρίζουν ότι κεφάλαιο και εργαζόμενοι είναι “στο ίδιο καράβι” ακριβώς επειδή θέλουν να βγουν από την κρίση σε βάρος των εργαζομένων, με τη συναίνεση των τελευταίων, με “ταξική ειρήνη”. Στην πραγματικότητα οι κρίσεις είναι φαινόμενο σύμφυτο με το σύστημά τους. Οι εργαζόμενοι ούτε ευθύνονται για την κρίση, ούτε οφείλουν να πληρώσουν τα σπασμένα. Η μάχη των ΣΣΕ μπορεί να γίνει εφαλτήριο για την αντεπίθεση των εργαζομένων σε κατεύθυνση ριζικής εναντίωσης με τα μονοπώλια, την ΕΕ και τα κόμματα που τους στηρίζουν.

2 χρόνια λιτότητας... και τα σκυλιά δεμένα Πέρσι 2 Απρίλη η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και ο ΣΕΒ έδωσαν τα χέρια για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ). Αν πέρσι μιλάγαμε για για μία κατάπτυστη σύμβαση, φέτος αυτό ισχύει στο δωδεκαπλάσιο. Κι αυτό γιατί η σύμβαση αυτή όχι μόνο καταδίκαζε τους εργαζόμενους σε αυξήσεις πείνας της τάξης του 4,5% ή ενός ευρώ την ημέρα αλλά είχε

διετή διάρκεια. Ισχύει δηλαδή και για το 2009. Με αυτόν τον τρόπο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και ο ΣΕΒ έδεσαν το γάιδαρο της κερδοφορίας του κεφαλαίου και για φέτος όπου οι επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης απειλούν πολλαπλά τους εργαζομένους.

Υποταγμένος συνδικαλισμός… Με βάση αυτά αξίζει να θυμηθούμε την εμπειρία από την εξέλιξη της μάχης των ΣΣΕ πέρσι. Ετσι, οι υποτιθέμενες “αυξήσεις” εξανεμίστηκαν λόγω πληθωρισμού ο οποίος επισήμως έφτασε το 4,3%. Στην πραγματικότητα το εργατικό εισόδημα μειώθηκε αφού οι αυξήσεις σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης ήταν στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερες. Από την πλευρά τους οι εργοδότες κατά τις διαπραγματεύσεις για τις κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις “οχυρώθηκαν” πίσω από την εξευτελιστική σύμβαση που υπέγραψε η ΓΣΕΕ. Χαρακτηριστικό είναι ότι για τον ΗΛΠΑΠ δεν έχει υπογραφεί ακόμα ΣΣΕ για το 2008 αφού το υπουργείο μεταφορών και η διοίκηση του οργανισμού εκβιάζουν τους εργαζομένους να δεχτούν την ΕΓΣΣΕ! Αντίστοιχα οι εργαζόμενοι στο Μετρό, στην ΕΑΒ και σε άλλους χώρους και κλάδους ήρθαν αντιμέτωποι με την αδιαλλαξία της εργοδοσίας δίνοντας παρατεταμένους αγώνες για ικανοποιητικές συλλογικές συμβάσεις.

ανάγκες των εργαζομένων και με γνώμονα την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση και συμμετοχή τους στον αγώνα. Οι επιτυχίες των ταξικών συνδικάτων σε χώρους και κλάδους μετά από σημαντικούς αγώνες ξεμπροστιάζουν την υποταγή των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών δυνάμεων που κυριαρχούν. Ενδεικτικά αναφέρουμε: nn Το συνδικάτο μετάλλου Πειραιά με αυξήσεις από 9% έως 17,2%. Ετσι τα μεροκάματα διαμορφώνονται στα 90 ευρώ για τους τεχνίτες και 75 ευρώ για τους βοηθούς. Επίσης κατέκτησε την εφαρμογή του 5ημερου7ωρου-35ωρου για τους μηχανουργούς. nn Την Πανελλήνια Ενωση ΚαθαριστώνΑμμοβολιστών που υπέγραψε σύμβαση με αύξηση 10% κατά μέσο όρο για τις διάφορες ειδικότητες. Αντίστοιχες αυξήσεις πέτυχε και η Ενωση Ηλεκτρολόγων Πλοίων. nn Την ����������� O���������� μοσπονδία ��������� O�������� ικοδόμων που μετά από απεργιακές κινητοποιήσεις και καταλήψεις στα γραφεία των εργοδοτών υπέγραψε ΣΣΕ με αυξήσεις 7,5% και προσθήκη μιας ακόμα τριετίας στη μισθολογική κλίμακα.

Δυνατός εργάτης είναι ο οργανωμένος Οπωσδήποτε οι παραπάνω αυξήσεις δε λύνουν τα προβλήματα της εργατικής και λαϊκής

ΠΑΜΕ: Καμία θυσία για την πλουτοκρατία Την ίδια στιγμή που κλαίνε σα χαροκαμμένες μάνες για την οικονομική κρίση που τάχα «πλήττει όλους» τα θησαυροφυλάκιά τους ξεχειλίζουν από κέρδη. Για τους εργαζόμενους όμως προετοιμάζουν καθήλωση μισθών, 65ωρα, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, απολύσεις. Οι εργαζόμενοι δεν οφείλουν να παζαρέψουν το παραμικρό από τα κατακτημένα δικαιώματά τους. Με τα αιτήματα του ΠΑΜΕ για εφόδιο να ενισχύσουν την οργάνωσή τους στους χώρους δουλιάς και τους κλάδους με επιτροπές αγώνα και σωματειακές επιτροπές, δυναμώνοντας τη συμμα-

το 2009 Κατώτεροι μισθοί και μεροκάματα για

…και οι αγώνες των ταξικών δυνάμεων Από την άλλη πλευρά, πλούσια είναι και η εμπειρία του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος που έδωσε μάχες για την υπογραφή ικανοποιητικών συλλογικών συμβάσεων με πλαίσιο αιτημάτων που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες

οικογένειας. Είναι ωστόσο δείγματα γραφής του τι μπορεί να πετύχει το συνδικαλιστικό κίνημα συσπειρωμένο σε ταξική γραμμή. Απαραίτητος όρος για την υπογραφή και την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων είναι η καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα τους. Οι εργοδότες “ποντάρουν” στο γεγονός ότι οι εργαζόμενοι παραμένουν στη μεγάλη τους πλειοψηφία ασυνδικάλιστοι και ιδίως οι νέοι. Ετσι μπορούν να διαπραγματεύονται ατομικά με τον εργαζόμενο συμπιέζοντας προς τα κάτω τις αποδοχές και τους όρους εργασίας.

1/1/09 έως 4/2009

5/2009 έως 12/2009

Μέση αύξηση σε ευρώ ανά ημέρα

Μέση αύξηση ποσοστό

Μισθοί

701 ¤

740 ¤

0,86

3,71%

Ημερομίσθια

31,32 ¤

33,04 ¤

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

νουμε όλοι… Από την κρίση χάα καλώ ντας τους εργαζομένους

…φωνάζουν εν χορώ τα μονοπώλι κατακτήσεις. Βέβαια την να βγάλουν στο σφυρί δικαιώματα και ς υγείας ενώ η τσέπη των ίδια στιγμή τα κέρδη τους χαίρουν άκρα παραθέτουμε ορισμένα εργαζομένων νοσεί χρονίως. Παρακάτω πωλιακών ομίλων για το παραδείγματα των κερδών μεγάλων μονο πρώτο 9μηνο του 2008: ση 7% Εθνική τράπεζα: 1,24 δις ευρώ, αύξη % 15,9 ΟΤΕ: 501,7 εκατ. ευρώ, αύξηση Ομιλος Alapis: 103,8 εκατ. ευρώ,

και Απαραίτητος όρος για την υπογραφή μβάτην υπεράσπιση των συλλογικών συ των σεων είναι η καθολική συμμετοχή εργαζομένων στα συνδικάτα τους

αύξηση 138% Τράπεζα Πειραιώς: 441 εκατ. ευρώ, αύξηση 23% ΕΛΠΕ: 181 εκατ. ευρώ, μείωση 20% Aegean Airlines: 26,8 εκατ ευρώ, μείωση 21% Alpha Bank: 567,8 εκατ. ευρώ ΜΟΤΟR ΟIL: 133,15 εκατ. ευρώ, αύξηση 11,7% ειρήσεις Οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο επιχ ευρώ δισ.

6,6 συγκέντρωσαν στο 9μηνο του 2008 μποτον άμε καθαρά κέρδη! Και, φυσικά, μην ξεχν ς. ναμά των 28 δισ. ευρώ προς τους τραπεζίτε του ματα αιτή Τα ό”; Αραγε τι είναι “μαξιμαλιστικ ΠΑΜΕ ή τα κέρδη του κεφαλαίου;

χία και την κοινή δράση με τους αυτοπασχολούμενους και τη φτωχή αγροτιά. Οσο για τις δυνάμεις της συναίνεσης… ας τις στείλουν να κάνουν παρέα με τους κεφαλαιοκράτες με τους οποίους τα βρίσκουν τόσο καλά…

Το ΠΑΜΕ διεκδικεί: » 1.400 ευρώ κατώτερο μισθό, 56 ευρώ κατώτερο μεροκάματο. » Μόνιμη σταθερή δουλιά για όλους. Σταθερό ωράριο 5ημερο-7ωρο-35ωρο.

5ημερο-6ωρο-30ωρο για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά (ΒΑΕ). Οχι στην επέκταση του ωραρίου και στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. » Να μην περάσει καμία απόλυση, να επαναπροσληφθούν όσοι απολύθηκαν. » Πλήρη προστασία των ανέργων. Επιδότηση ανεργίας στο 80% του βασικού μισθού (1.120 ευρώ) από την πρώτη μέρα και για όλο το διάστημα ανεργίας. » Κατάργηση του ΦΠΑ και πάγωμα των τιμών στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Δωρεάν μετακινήσεις με τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας τις πρωινές ώρες. Μείωση εισιτηρίων σε όλα τα μέσα μεταφοράς. » 6ωρη εργασία με κανονικές αποδοχές και άδειες μετ’ αποδοχών την περίοδο των εξετάσεων για τους εργαζόμενους μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές. » Αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας-πρόνοιας με υπηρεσίες και παροχές στο ύψος των σημερινών αναγκών.

Δ.Τ.

Τι έλεγαν τότε… «Φτάσαμε σε ένα καλό, ικανοποιητικό σημείο.(…) Υπογράψαμε μια καλή σύμβαση και στο μέλλον θα υπογράψουμε ακόμα καλύτερες». «Πλησιάζουμε ένα στόχο που υπολείπεται μεν του μέου όρου της ΕΕ, αλλά αρχίζει πλέον ο στόχος να είναι ορατός … Αυτή ήταν η επιδίωξή μας και εξ αυτών κρίνω ότι το τέλος των διαπραγματεύσεων υπήρξε αίσιο». Γ. Παναγόπουλος, πρόεδρος ΓΣΕΕ «Η σημερινή κατάληξη καταδεικνύει ότι μεταξύ των κοινωνικών εταίρων η βούληση για διάλογο, η δυνατότητα για συναίνεση και η ετοιμότητα για κοινές αποφάσεις δεν αποτελούν σχήμα λόγου. Κατά τούτο, η επιτευχθείσα συμφωνία συνιστά και ένα εφαρμοσμένο πρότυπο δημιουργικής διαχείρισης που η κοινωνία μας το έχει ανάγκη. Περισσότερο από ποτέ!». Δ. Δασκαλόπουλος Πρόεδρος ΣΕΒ

«Θεωρούμε ότι φτάσαμε στο “μάξιμουμ” των εφικτών επιδιώξεών μας, αφού κινείται μέσα στο στόχο μας, για σύγκλιση με το μέσο όρο των ευρωπαϊκών μισθών». Κ. Πουπάκης, γγ ΓΣΕΕ Αυτά δήλωναν αμέσως μετά την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ εργοδότες και εργατοπατέρες αδυναντώντας να κρύψουν την ικανοποίησή τους. Ωστόσο οι εξελίξεις τους επιβεβαίωσαν… από την ανάποδη αφού οι εργαζόμενοι -ιδιαίτερα τώρα- καθόλου ικανοποιημένοι δεν αισθάνονται. Η δε Αυτόνομη Παρέμβαση (ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ) είδε αντί για ανοιχτή και πρόστυχη προδοσία των εργατών “λάθος τακτικής” της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ! Την ίδια στιγμή βέβαια δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν κουμπαριές με ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ σε αμέτρητα σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα και να κατεβάζουν κοινά ψηφοδέλτια σε αντί-ΠΑΜΕ κατεύθυνση (βλέπε ΕΚ Πειραιά, ομοσπονδία κλωστοϋφαντουργίας-ιματισμούδέρματος κ.λ.π).

νέοι εργαζόμενοι ϐ 33

Υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων με τη σφραγίδα της ΕΕ Η κατάργηση στην πράξη των συλλογικών συμβάσεων αποτελεί στόχο πρώτης προτεραιότητας του κεφαλαίου στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Η προσπάθεια υπονόμευσης περιλαμβάνει: n Διάσπαση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων με συμβάσεις έργου, εργολαβίες κ.λ.π. n Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης (ΤΣΑ). Τα ΤΣΑ θεσπίστηκαν από το ΠΑΣΟΚ με νόμο του 1999. Αποτελούν συμφωνίες μεταξύ των εκπροσώπων των εργαζομένων και των εργοδοτών μιας περιοχής, του αντίστοιχου Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του δημοσίου. Σε αυτές μπορούν να συμφωνούνται μισθοί και όροι εργασίας δυσμενέστεροι από αυτούς που ορίζονται στις συλλογικές συμβάσεις. n Τροπολογία για τις πρώην ΔΕΚΟ. Ψηφίστηκε πριν από λίγους μήνες από τη ΝΔ. Σύμφωνα με αυτή οι νεοπροσλαμβανόμενοι θα εξαιρούνται από την εφαρμογή των επιχειρησιακών ΣΣΕ ενώ καταργείται το δικαίωμα των συνδικάτων να προσφεύγουν στον Οργανισμό Διαιτησίας. n Προγράμματα επιδοτούμενης εργασίας (������ Stage���������������������������������������� κ.α.) ��������������������������������������� του ΟΑΕΔ. σε αυτά οι εργαζόμενοι συχνά δεν πληρώνονται ούτε τα προβλεπόμενα από την ΕΓΣΣΕ, πράγμα που συμβαίνει επίσης στις πρακτικές των σπουδαστών σε σχολές μαθητείας, ΙΕΚ, ΤΕΙ κ.λ.π. n “Γραφεία προσωρινής απασχόλησης” τα οποία “δανείζουν” εργαζομένους σε επιχειρήσεις με χειρότερους μισθούς από αυτούς που δίνονται στους “κανονικούς” υπαλλήλους της επιχείρησης! Τα τελευταία νομιμοποιήθηκαν με νόμο του ΠΑΣΟΚ κατόπιν ευρωενωσιακής επιταγής. n Ευρωενωσιακή κατεύθυνση αποτελεί επίσης το συνολικό ξεχαρβάλωμα των συλλογικών συμβάσεων. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινούνται οι αποφάσεις του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις υποθέσεις “������� Viking� ������������������������������������� Line��������������������������������� ” και “�������������������������� Laval��������������������� ” όπου κρίθηκε ότι η “ελευθερία παροχής υπηρεσιών” και η “ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου” υπερισχύουν των δικαιωμάτων της συλλογικής δράσης των εργαζομένων. Πιο απλά δίνουν στις επιχειρήσεις τη δυνατότητα να μεταφέρουν εργατικό δυναμικό από μία χώρα της ΕΕ σε μια άλλη και να το απασχολούν με τους -χειρότερουςόρους και μισθούς της χώρας από την οποία προέρχονται οι εργαζόμενοι και όχι με αυτούς που ισχύουν στις ΣΣΕ της χώρας που δουλεύουν. Το Μάαστριχτ στα καλύτερά του και με την υπογραφή ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ ανεξίτηλη από κάτω…

34 ϐ νέοι στρατευμένοι

Σε “επιφυλακή”

ενάντια στοN “εχθρό-λαό”

Μ

ε αφορμή τα γεγονότα που ακολούθησαν της δολοφονίας του 15χρ������������� o������������ νου μαθητή, όλες οι στρατιωτικές μονάδες βρέθηκαν σε κατάσταση “κίτρινου συναγερμού”, δηλαδή με αυξημένα μέτρα ασφάλειας των στρατοπέδων για το ενδεχόμενο αποτροπής ή αντιμετώπισης απειλής κατά της ασφάλειας των εγκαταστάσεων. Αυτό που δίνει άλλο περιεχόμενο στη συγκεκριμένη κινητοποίηση του στρατιωτικού μηχανισμού είναι ότι γίνεται γενικευμένα και συνδέεται άμεσα με την κατάσταση εσωτερικής ασφάλειας της χώρας ενώ το σήμα της επιφυλακής δε δόθηκε στη δημοσιότητα για “λόγους ασφάλειας”. Χαρακτηριστικό είναι πως στο ΚΕΜΧ στο Ναύπλιο έβαλαν φαντάρους στην πύλη του στρατοπέδου την ώρα που περνούσε πορεία. Η εξέλιξη αυτή, επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά πως η κυβέρνηση και η ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας προωθούν τη χρησιμοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων σαν κατασταλτική δύναμη κατά του “εσωτερικού εχθρού”.

Το “αμυντικό – αποτρεπτικό” δόγμα Η εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων σε ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας σχετίζεται με την αναπροσαρμογή του αμυντικού δόγματος της χώρας, που διατυπώθηκε επί ΠΑΣΟΚ και εφαρμόζεται από τη ΝΔ, ως “αμυντικό-αποτρεπτικό” με στόχο να γίνει πλήρως αποτρεπτικό. Παράλληλα, συνδέεται και με το νέο ΝΑΤΟϊκό δόγμα και την Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας της Ευρωπαϊκής Ενωσης που έχουν υιοθετηθεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις, που περιλαμβάνουν και την εσωτερική ασφάλεια στον προσανατολισμό και τα καθήκοντα των Ενόπλων Δυνάμεων, στο όνομα της αντιμετώπισης της “τρομοκρατίας” και των άλλων “ασύμμετρων απειλών”. Δεν είναι τυχαίο ότι στις απειλές που συνιστούν την “τρομοκρατία” συγκαταλέγονται ενέργειες και δραστηριότητες του λαϊκού κινήματος (“απειλές” κατά της οικονομικής δραστηριότητας, όπως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια απεργία ή μια κατάληψη κλπ.). Αμεση σύνδεση με αυτά έχει και η μετατροπή του στρατού σε επαγγελματικό-μισθοφορικό, με την πρόσληψη δεκάδων χιλιάδων επαγγελματιών οπλιτών.

Οι “ασύμμετρες απειλές” και το ΓΕΣ Στη λογική των “ασύμμετρων απειλών” και των κατευθύνσεων που προωθούν τα αμερικανοΝΑΤΟϊκά επιτελεία, παρουσιάστηκε το Γενάρη του 2003 μελέτη της Διεύθυνσης Αμυντικής Σχεδίασης και Προγραμματισμού του Γενικού Επιτελείου Στρατού, με θέμα “Ασύμμετρες απειλές και τρόποι αντιμετώπισής τους, στα πλαίσια της άμυνας της εθνικής επικράτειας (��������� Homeland� Security���� ������������ )”. Βασικά ������� σημεία της μελέτης ήταν: » Διεύρυνση του πεδίου δράσης των Ενόπλων Δυνάμεων σε πλήθος τομέων της εσω-

Η ανάθεση ρόλων κατασταλτικής δύναμης στις ΕΔ, συνδέεται με την ίδια τη φύση και την αποστολή τους, όπως τη θέλουν και την έχουν ορίσει η άρχουσα τάξη και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί τερικής ζωής της χώρας. » Προληπτική δράση για την αντιμετώπιση των ασύμμετρων απειλών. » Αυτονόμηση της δράσης του στρατού, με τη συγκρότηση “στεγανών” μηχανισμών από τον υπόλοιπο κρατικό μηχανισμό.1 Ενα πρώτο βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση έγινε με τη συμμετοχή των ΕΔ στην ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Για το σκοπό αυτό είχε συγκροτηθεί ειδικός κλάδος στο ΓΕΕΘΑ, με αποστολή την εσωτερική ασφάλεια.

“Επικίνδυνοι διαδηλωτές” επί ΠΑΣΟΚ Το “χρονικό” των ασκήσεων με εχθρούς διαδηλωτές που κρατούν κόκκινες σημαίες και πανό με αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα ξεκινά το 2002. Η πρώτη άσκηση καταστολής διαδηλώσεων, από ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις, πραγματοποιήθηκε στις 13 Μάρτη 2002, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, στη Βέροια στο πλαίσιο άσκησης του Β΄ Σώματος Στρατού, για την προετοιμασία των “ειρηνευτικών” αποστολών για την αντιμετώπιση

διαδηλωτών. Ηταν μια άσκηση τμήματος του Β’ Σώματος Στρατού, το οποίο, στα πλαίσια του νέου ΝΑΤΟϊκού δόγματος, έχει μετατραπεί στο σύνολό του, σε δύναμη ταχείας ανάπτυξης και σ’ αυτό έχουν ενταχτεί όλες οι επίλεκτες δυνάμεις του Στρατού Ξηράς. Το πρόσχημα ήταν η προετοιμασία των “ειρηνευτικών” αποστολών για την αντιμετώπιση “ατάκτων ομάδων” αμάχων πολιτών. Ανοιχτά, παραδεχόταν η πράσινη τότε ηγεσία των ΕΔ πως οι δυνάμεις αυτές θα χρησιμοποιηθούν για την καταστολή της λαϊκής δράσης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και βέβαια αφού θα έχουν και το “κολάι” αν χρειαστεί αύριο – μεθαύριο καταστέλλουν και κανένα “άτακτο” εντός συνόρων. Οπως και έγινε το 2003, όταν δυνάμεις των ΟΥΚ υπό τις διαταγές του εφοπλιστή Αγούδημου επιστρατεύτηκαν για να καταστείλουν τη μεγαλειώδη απεργία των ναυτεργατών στο λιμάνι του Πειραιά.

Στο ίδιο έργο θεατές Το “έργο” συνεχίζεται επί ΝΔ. Στις 13 - 15

Ρόλος των Ενόπλων Δυνάμεων είναι να διασφαλίζουν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και όχι να καταστέλλουν το λαϊκό κίνημα και να συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές αποστολές.

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

του Ιούνη 2006 στο 951 Τάγμα Στρατονομίας στου Παπάγου, έγινε άσκηση «αντιμετώπισης διαδηλωτών» που, σύμφωνα με το σενάριο, «διαδήλωναν κατά του ΝΑΤΟ και ένας αριθμός τους επιχείρησε να περάσει την πύλη του στρατοπέδου». Ο ισχυρισμός, που είχε προβληθεί τότε από το ΥΠΕΘΑ, ήταν πως η άσκηση αναφερόταν στην αντιμετώπιση διαδηλωτών που θα επιχειρούσαν να μπουν σε ελληνικό στρατόπεδο στα πλαίσια των εκτός ελληνικών συνόρων, “ειρηνευτικών αποστολών”. Στις 29 Ιούλη 2008, έγινε άσκηση-επίδειξη προετοιμασίας των Ειδικών Δυνάμεων για αποστολές εντός των πόλεων, παρουσία του αρχηγού ΓΕΣ αντιστράτηγου Δ. Βούλγαρη, σε Πεδίο Βολής της Νέας Περάμου Αττικής. Με αυτήν την εκπαίδευση, όπως σημειώθηκε από το ΓΕΣ, δόθηκε «ιδιαίτερη βαρύτητα στην εκπαίδευση τμημάτων σε επιχειρήσεις εντός κατοικημένου τόπου» και ειδικότερα σε «Στρατιωτικές Επιχειρήσεις σε Αστικό Εδαφος» (ΣΕΑ������������� E������������ ), οι οποίες «διεξάγονται εναντίον εχθρού που μπορεί να έχει αναμειχθεί με ομάδες πολιτών». Τέλος, στις 11 Σεπτέμβρη του 2008 στην άσκηση “ΕΥΡΩΠΗ-ΙΙ/2008” της “Ομάδας Μάχης” (���������������������������������� HELBROC��������������������������� ) που έχει συγκροτηθεί υπό ελληνική ηγεσία στο πλαίσιο του “ευρωστρατού” από Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία, Κύπρο, στρατιωτικές δυνάμεις (στρατονόμοι) καταδίωκαν, για τις ανάγκες του σεναρίου της άσκησης, “διαδηλωτές” που κρατούσαν πανό με το σύνθημα “��� EU� go� ��� home� �����” ενώ ο διοικητής της 21ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας ζήτησε τη συνδρομή της Αστυνομίας για να αντιμετωπιστούν πραγματικοί διαδηλωτές! Οι ασκήσεις αυτές, καθώς και άλλες που δε γίνονται γνωστές, επιβεβαιώνουν πως οι Ενόπλες Δυνάμεις εκπαιδεύονται και σε ρόλους κατασταλτικής δύναμης, ώστε ν’ ανταποκρίνονται στο δόγμα περί αντιμετώπισης των λεγόμενων “ασύμμετρων απειλών”, δηλαδή πρώτα απ’ όλα ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Φοβούνται το λαϊκό κίνημα και την αντίδρασή του απέναντι στους νέους ιμπερι-

νέοι στρατευμένοι ϐ 35

αλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις γι’ αυτό και παίρνουν τα μέτρα τους. Η ανάθεση ρόλων κατασταλτικής δύναμης στις ΕΔ, συνδέεται με την ίδια τη φύση και την αποστολή τους, όπως τη θέλουν και την έχουν ορίσει η άρχουσα τάξη και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ενωση).

Ενοπλες Δυνάμεις για το λαό και όχι ενάντια στο λαό Βασική αποστολή των ενόπλων δυνάμεων πρέπει να είναι η υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας και όχι η καταστολή και οι ιμπεριαλιστικές αποστολές. Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα, την καλύτερη απάντηση τη δίνουν φαντάροι της 2008Δ ΕΣΣΟ του Κέντρου Εκπαίδευσης Διαβιβάσεων της Καλαμάτας, με επιστολή-απάντηση σε όσους θέλουν το στρατό ενάντια στον “εχθρό-λαό”: «Γιατί όσα ακούμε τις τελευταίες μέρες από τους ανωτέρους μας -είτε επίσημα σε έκτακτα προσκλητήρια που γίνονται γι’ αυτόν το λόγο, είτε ανεπίσημα- περί αναγκαιότητας να είναι ο στρατός έτοιμος να επέμβει ενάντια στον “εχθρό-λαό” που διαδηλώνει αν μας ζητηθεί, δεν μπορούν παρά να μας θυμίζουν μαύρες εποχές και να συναντούνε την κάθετη εναντίωσή μας. Δε δεχόμαστε έναν τέτοιο ρόλο του στρατού, ούτε σήμερα, ούτε ποτέ! Γιατί ξέρουμε πολύ καλά ποια θα είναι η θέση μας μόλις απολυθούμε και ξαναβρεθούμε με πολιτικά: Θα είναι στο πλάι όσων αγωνίζονται σήμερα ενάντια στην κρατική καταστολή, θα είναι στο πλάι όσων παλεύουν σήμερα, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, για τα δικαιώματα της νεολαίας και των εργαζομένων, κόντρα στα σχέδια της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της. (…)»

Παραπομπή: 1. Για τη συγκεκριμένη μελέτη του ΓΕΣ μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στον Ριζοσπάστη, 29/1/2003

289, Νιγρίτα Σερρών Για την ιστορία… του στρατοπέδου μας ενημερώνει φαντάρος με e��������������� ���������������� -�������������� mail���������� αλλά και την αντίστοιχη φωτογραφία που μας έστειλε. Το στρατόπεδο φέρει το όνομα του Αν/ χου Δ. Γιαννόπουλου ο οποίος «κατά την κατοχή έλαβε μέρος στις εθνικές ομάδες αντίστασης και τραυματίστηκε το 1943 σε συμπλοκή με άντρες του ΕΛΑΣ» ενώ έλαβε μέρος και στον «αντισυμμοριακό αγώνα». Τέτοιου είδους είναι η “ιστορική μόρφωση” που παρέχεται στο στράτευμα. Πλάι σε αυτά, εθνικιστικά συνθήματα και τραγούδια, σκοπιανοφαγία και τουρκοφαγία συνθέτουν το παζλ της “διαπαιδαγώγησης” στο συγκεκριμένο στρατόπεδο. Οι φαντάροι να καταδικάσουν τη παραχάραξη της ιστορίας και να απιτήσουν να μπει τέλος στον αντικομμουνισμό.

ΚΕΥΠ, Λαμία “Πλούσιο” το μενού καταγγελιών και από το συγκεκριμένο κέντρο. Στα παράπονα στρατιωτών για τις συνεχόμενες υπηρεσίες, Λοχαγός απαντούσε με υβριστικές εκφράσεις και με χειρονομίες (επιδεικνύοντας συγκεκριμένο σημείο του σώματός του). Την ίδια στιγμή, οι άγραφες άδειες, παρά όσα διατυμπάνιζε η διοίκηση, στα βύσματα έπεφταν βροχή. «Δεν έλειψαν βέβαια και τα κηρύγματα των αξιωματικών κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων του προηγουμένου διαστήματος και οι οδηγίες που δόθηκαν στις φρουρές για την προστασία του ΚΕΥΠ από επιθέσεις από τον “εχθρόλαό”. Αξιωματικοί προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν την αστυνομία και την κυβέρνηση. Ανέφεραν ότι όσοι πάνε σε πορείες τα σπάνε κ.α.» μας γράφουν από το ΚΕΥΠ και συμπληρώνουν: «Τέλος, όσον αφορά τα παράπονα των στρατιωτών για την ποσότητα του φαγητού, ύστερα από τη διεκδίκηση μεγαλύτερων μερίδων κατακτήθηκε η δυνατότητα των στρατιωτών να παίρνουν και δεύτερη μερίδα στο τέλος του συσσιτίου αποδεικνύοντας ότι η διεκδίκηση και η γνώση των δικαιωμάτων μέσα στο στρατό μπορεί να φέρει αποτελέσματα.»

ΝΔΒΕ, Καλαμαριά Θεσσαλονίκης Υπάρχουν φαντάροι που πεινάνε; Και όμως! Μέχρι πρόσφατα συνέβαιναν τα εξής καταπληκτικά και εξοργιστικά στη ΝΔΒΕ. Στις εγκαταστάσεις δεν υπάρχουν μαγειρεία και γι’ αυτό η διοίκηση έδινε στους ναύτες

“Εγερτήριο”

στον «902 Αριστερά στα FM» ��� Κάθε Κυριακή στις 22.00

καθημερινά το αστρονομικό πόσο των 4,70 ευρώ για τη σίτισή τους! Δηλαδή 3 “πιτόγυρα” τη μέρα! Τελικά, μια μάνα κατήγγειλε το γεγονός στην τηλεόραση και η διοίκηση αποφάσισε να πάρει μέτρα! Ανέθεσαν σε 5-6 ναύτες να ψωνίσουν από το ����������������� super������������ -����������� market����� και να μαγειρέψουν στην κουζίνα που υπάρχει στο οίκημα του Ναυάρχου «ό,τι καταλαβαίνουν!» Ολα αυτά, μπορεί να φαίνονται τραγελαφικά αλλά αναδεικνύουν τις πολιτικές ευθύνες ΝΔ –ΠΑΣΟΚ, που όλα αυτά τα χρόνια ξοδεύουν δισεκατομμύρια για το ΝΑΤΟ, τον Ευρωστρατό, τους εξοπλισμούς και τις ιμπεριαλιστικές αποστολές αλλά για το φαντάρο και τις συνθήκες ζωής του δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή.

6o ΣΠ, Κόρινθος Φαντάρος από το 6ο ΣΠ της Κορίνθου μας έστειλε ένα αναλυτικό mail για τα τεκταινόμενα στο στρατόπεδο. Λόγω έλλειψης χώρου, δημοσιεύουμε αυτό το μήνα απόσπασμα για το πώς η διοίκηση “αντιμετώπισε” τις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας με αφορμή τη δολοφονία του μαθητή: «Την Κυριακή 7-12, ένας αξιωματικός ανακοίνωσε στους φαντάρους πως όλο το στρατόπεδο είναι σε επιφυλακή διότι “διαδηλωτές” καινέ όλη την Ελλάδα, όλες οι πόλεις καίγονται και έχουν σα στόχο όλες τις δυνάμεις καταστολής και ασφάλειας και το στρατόπεδο κινδυνεύει.....και από τα επεισόδια σκοτώθηκε ένας 15χρονος. Πλήρης διαστρέβλωση της αλήθειας. Μάλιστα με διαταγή του διοικητή απαγορεύτηκαν όλες οι έξοδοι την Δευτέρα 8-12 με την δικαιολογία πως 2 πούλμαν με κουκουλοφόρους έρχονταν στην Κόρινθο να κάνουν επεισόδια και κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα των φαντάρων!!!»

36 ϐ νέοι μετανάστες

ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ

«Ηρθαν ντυμένοι φίλοι οι ε αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του 15χρονου, τα αστικά ΜΜΕ δεν παρέλειψαν ανάμεσα στο υπόλοιπο βρώμικο παιχνίδι που έπαιξαν στις πλάτες του ταξικού εργατικού κινήματος, να μιλήσουν και για πλιάτσικα των μεταναστών σε σπασμένα μαγαζιά. Είναι οι ίδιοι που χρόνια τώρα χύνουν δηλητήριο στη συνείδηση της εργατικής τάξης με τα γνωστά “επιχειρήματα” τύπου «οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλιές», «οι μετανάστες “ρίχνουν” τα μεροκάματα» κλπ.

εχθροί…»

Πιο ύπουλες ωστόσο είναι μια σειρά από θέσεις των αστικών κομμάτων και του οπορτουνισμού στη χώρα μας, θέσεις που ακούγονται όλο και πιο συχνά εν όψει και της εφαρμογής των νέων αντιμεταναστευτικών νόμων και οδηγιών (βλέπε Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο και Κοινοτικές Οδηγίες για την “μπλε κάρτα” και την “ενιαία άδεια παραμονής και εργασίας”). Πρόκειται για επικίνδυνες θέσεις που πίσω από το δήθεν προοδευτικό περιτύλιγμά τους κρύβουν την προσπάθεια αποπροσανατολισμού, διάσπασης και ακόμα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης των εργαζομένων, Ελλήνων και μεταναστών.

O��� λα όσα ������������ τραβάνε οι ���������������������������������������������������������������������� μετανάστες δεν είναι αποτέλεσμα μιας γενικά κι αόριστα ρατσιστικής αντιμετώπισης, αλλά μιας βαθιά ταξικής πολιτικής που πλήττει την εργατική τάξη συνολικά Χρήσιμοι… για τα κέρδη τους Είναι αλήθεια πως οι μετανάστες, ως άγρια εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης, αποτελούν ανάσα για την καπιταλιστική οικονομία. Σ’ αυτήν τη λογική μια σειρά από μελέτες και πολιτικοί εκφραστές του καπιταλιστικού συστήματος παρουσιάζουν τη μετανάστευση “χρήσιμη” για την οικονομία, εννοώντας στην πραγματικότητα ότι είναι χρήσιμη για το κεφάλαιο. Από εδώ ξεκινάει και η αντιμεταναστευτική λογική της “ελεγχόμενης” μετανάστευσης, και τα αποτελέσματά της με πιο χαρακτηριστική την Οδηγία για την “μπλε κάρτα” που ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον περασμένο Νοέμβρη. Πρόκειται για προκλητική οδηγία που ταυτίζει τη διαμονή των μεταναστών σε κράτη-μέλη της ΕΕ με την εξασφάλιση συμβολαίου εργασίας, με επαχθείς μάλιστα όρους (ο μισθός τους θα είναι θεσμοθετημένα κατώτερος) και δίνει τη δυνατότητα στις κυβερνήσεις της ΕΕ να ανοιγοκλείνουν τη “στρόφιγγα” της μετανάστευ-

σης, ανάλογα κάθε φορά με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Μάλιστα, η “μπλε κάρτα” αφορά εργατικό δυναμικό υψηλής ειδίκευσης και γι’ αυτό «αποτελεί κλοπή εγκεφάλων από τις φτωχότερες χώρες για να αποκτήσουν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια καλύτερη θέση στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, ιδιαίτερα με τις HΠA», όπως είχε τονίσει και ο Θανάσης Παφίλης ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου. Με λίγα λόγια, όσοι αποτελούν χρήσιμο φτηνό εργατικό δυναμικό για το κεφάλαιο επιτρέπεται να συμβάλλουν “νόμιμα” στη μέγιστη κερδοφορία του. Οσους πάλι δεν χρειάζονται, τους κρατάνε στην παρανομία ώστε να μη γίνει ούτε καν λόγος για δικαιώματα. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει “χρήσιμη” και “άχρηστη” μετανάστευση. Υπάρχουν αιτίες (ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, φτώχεια κτλ) που οδηγούν στη μετανάστευση, στο καθεστώς της παρανομίας, της βαθιάς εκμετάλλευσης, των άθλιων συνθηκών και γι’ αυτές τις αιτίες

υπεύθυνοι είναι οι ιμπεριαλιστές και οι πολιτικοί τους εκφραστές, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, που σήμερα μιλάνε για “χρήσιμους” μετανάστες. “Αχρηστοι” δεν είναι οι εργαζόμενοι Ελληνες ή μετανάστες, που παράγουν όλο τον πλούτο που υπάρχει, αλλά οι καπιταλιστές που απομυζούν τον τεράστιο αυτό πλούτο.

“Πολυπολιτισμική” εκμετάλλευση Το παραμύθι δεν σταματά εκεί. Στην προσπάθειά τους να καλύψουν την ουσία της ταξικής πολιτικής που ακολουθούν και απέναντι στους μετανάστες, τα αστικά κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αλλά και ο οπορτουνισμός, μιλούν για μια κοινωνία “πολυπολιτισμική”, “ανεκτική” απέναντι στο “διαφορετικό”. Η ταύτισή τους είναι πραγματικά προκλητική αλλά και αποκαλυπτική. Γιατί στην πραγματικότητα στο μόνο πράγμα στο οποίο είναι… ανεκτικό το κεφάλαιο είναι η τρελή κερδοφορία και η εκμετάλλευση Ελλήνων και μεταναστών. Δεν είναι τυχαίες άλλωστε δηλώσεις όπως αυτές του Υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου που σε διάσκεψη των υπουργών Εσωτερικών της ΕΕ (10/5/2007) είχε πει: «Ο μετανάστης δε συνιστά πρόβλημα ούτε κίνδυνο για μια κοινωνία. Αντίθετα, η μετανάστευση είναι παράγοντας ανάπτυξης και προόδου (...) Δεν είναι λίγα, μάλιστα, τα παραδείγματα χωρών που στήριξαν, σε σημαντικό βαθμό, την οικονομική ανόρθωση και την αύξηση της παραγωγικότητάς τους, αλλά και την

Αθλια είναι η κατάσταση στα κέντρα κράτησης μεταναστών σε όλη τη χώρα (φωτ. από το κέντρο στην Παγανή Μυτιλήνης)

άμβλυνση των κάθε είδους ανισοτήτων στη συμβολή των μεταναστών». Με πιο απλά λόγια ο μετανάστης “δεν αποτελεί κίνδυνο” για την άρχουσα τάξη, στο βαθμό που συμβάλλει στην παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Το λέει και η ��������� “�������� διεθνής πείρα�������������������� ”������������������� της εκμετάλλευσης. Οσο για το ΠΑΣΟΚ: «Ο μετανάστης έδωσε και δίνει χρόνο και δυνατότητα στον αγρότη και τον ψαρά να εξελιχθούν από μεροκαματιάρηδες σε επιχειρηματίες (!!!). Ο μετανάστης δρα ως γέφυρα οικονομικών δραστηριοτήτων με τη χώρα καταγωγής του, αυξάνοντας τις εξαγωγές μας (…)». Αυτά τα απίστευτα δήλωνε το Φλεβάρη του 2007 η Μαριλένα Κοππά, ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, που μάλλον σε μια κρίση αυτοκριτικής (;) για την αντιμεταναστευτική πολιτική που ακολούθησαν απαρέγκλιτα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, είχε προσθέσει: «Οι μετανάστες μας έδωσαν χρόνο με αυτασφάλιση, με μαύρη εργασία, με μισθούς πείνας, χωρίς διακοπές, χωρίς παροχές, κάθε μέρα». Οντως, η μαύρη εργασία και οι μισθοί πείνας είναι η περίφημη “πολυπολιτισμική” κοινωνία που ονειρεύονται και που φτιάχνουν τα κόμματα του κεφαλαίου. Στο ίδιο επικίνδυνο παιχνίδι περί “χρήσιμων” μεταναστών μπαίνουν αναπόφευκτα και οι ευρωλάγνοι οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τα άλλα κόπτονται για τα δικαιώματα τους. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η δήλωση του Φώτη Κουβέλη στο φεστιβάλ μεταναστευτικών κοινοτήτων στο Βύρωνα (5/10/2008): «Οι μετανάστες δεν είναι κατά-

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

νέοι μετανάστες ϐ 37

Σε άθλιες συνθήκες χιλιάδες μετανάστες περνούν αμέτρητα Σαββατοκύριακα έξω απ’ τη Διεύθυνση Αλλοδαπών περιμένοντας την κάρτα που θα τους χαρίσει λίγους μήνες νόμιμης παραμονής

ρα. Είναι πολύ θετικό στοιχείο η παρουσία τους. Εγώ δεν ανήκω σε αυτούς που μετρούν τους ανθρώπους με νούμερα και επιδόσεις, αλλά η συμμετοχή των μεταναστών αύξησε το ΑΕΠ το 2004 κατά 2,8%.». Η αποκαλυπτική αυτή σύμπνοια ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ δείχνει με τον καλύτερο τρόπο πως πίσω από τα μεγάλα λόγια, κρύβεται μια βαθιά ταξική πολιτική. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς: όλα όσα τραβάνε οι μετανάστες δεν είναι αποτέλεσμα μιας γενικά κι αόριστα ρατσιστικής αντιμετώπισης, αλλά μιας βαθιά ταξικής πολιτικής που πλήττει την εργατική τάξη συνολικά και τους μετανάστες ως κομμάτι της ιδιαίτερα. Το ΚΚΕ, ως γνήσιο Κόμμα της εργατικής τάξης, βλέποντας τους μετανάστες ως κομμάτι της εργατικής τάξης, δεν μπαίνει στο βρώμικο αυτό παιχνίδι. Γι’ αυτό και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα στο 8ο Φεστιβάλ του 5ου-6ου διαμερίσματος της ΚΟΑ του ΚΚΕ, για τους μετανάστες, τόνιζε: «Δεν αισθανόμαστε για σας απλώς κάποια συμπάθεια, δε συμπάσχουμε με εσάς απλώς. Εμείς δε μιλάμε μόνο για σας, να πούμε απλώς σεβόμαστε τον πολιτισμό σας, τη γλώσσα σας, τα συγκροτήματά σας. Πριν απ’ όλα, θέλουμε να υπερασπίσουμε το δίκιο σας στον τόπο δουλιάς. Και βεβαίως τα ήθη, τα έθιμά σας και τη γλώσσα σας, και τα παιδιά σας, και τις γυναίκες σας, και αυτούς που έχετε αφήσει πίσω στην πατρίδα σας. Για μας, η εργατική τάξη και στην Ελλάδα και παγκόσμια είναι μία, ενιαία».

Τους έπιασε ο πόνος Οι “φίλοι” των μεταναστών δεν σταματούν εκεί. Εδώ και αρκετούς μήνες η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δια μέσου των εκπροσώπων τους

στην ΤΑ και μαζί με την αστυνομία έχουν καταστρώσει οργανωμένο σχέδιο για να διώξουν τους μετανάστες από το κέντρο της Αθήνας. Πώς δικαιολογούν το νέο αυτό πογκρόμ; Μιλώντας για την γκετοποίηση, το ρατσισμό, τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία και για την ασφάλεια των επιχειρηματιών και των κατοίκων, Ελλήνων και μεταναστών. Δηλαδή προβλήματα υπαρκτά που όμως οφείλονται στην αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ που τη στηρίζουν τα αστικά κόμματα και στην τοπική αυτοδιοίκηση! Λες και το να ζουν 10-10 μετανάστες σ’ ένα δωμάτιο ή να κοιμούνται με βάρδιες πάνω σε χαρτόκουτα είναι επιλογή τους. Κρύβουν συνειδητά λοιπόν τις ευθύνες ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που με νόμους και οδηγίες έχουν τους μετανάστες στο καθεστώς της παρανομίας ούτως ώστε να αποτελούν το πιο άγρια εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης, χωρίς παροχές πρόνοιας, υγείας, στέγης στους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Η… “φιλομεταναστευτική” πολιτική της ΕΕ Οπως είπαμε και εισαγωγικά, όλα αυτά τα επιχειρήματα έρχονται σήμερα να πολλαπλασιαστούν, ακριβώς επειδή προχωράει με γοργά βήματα η ολοκλήρωση της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ. Αυτή είναι η αφετηρία των όψιμων “φίλων” των μεταναστών. Για να καταλάβουμε για τι φίλους μιλάμε, στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής της ΕΕ δια στόματος του πρωθυπουργού η κυβέρνηση της ΝΔ ζήτησε αυστηρότερα αντιμεταναστευτικά μέτρα, ενώ δεκάδες φορές έχουμε ακούσει το ΠΑΣΟΚ να κάνει κριτική στην κυβέρνηση πως δεν εφαρμόζει την τάχα “φιλομεταναστευτική” πολιτική της ΕΕ. Από το

παιχνίδι δεν λείπει φυσικά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που από τη μια δήθεν νιώθει συμπάθεια για τους “καημένους” μετανάστες κι από την άλλη στηρίζει την αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, ζητώντας π.χ. να εφαρμοστεί η οδηγία που προβλέπει οι πρόσφυγες να επαναπροωθούνται χωρίς να τους χορηγείται άσυλο! Ετσι είναι ο οπορτουνισμός: τη μια θέλει μια κοινή μεταναστευτική πολιτική στην ΕΕ και την άλλη “καταδικάζει” την Ευρώπη – φρούριο, λες και η ένωση των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών θα μπορούσε να ‘χει και διαφορετική φιλομεταναστευτική πολιτική. Διπρόσωπος, ευρωλάγνος και γι’ αυτό επικίνδυνος για το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο που τον Ιούλη που μας πέρασε όλα τα κόμματα πλην του ΚΚΕ συμφώνησαν σε Εκθεση της διακομματικής επιτροπής για την πολιτική της μετανάστευσης, μια έκθεση που δίνει ουσιαστικά τα συχαρίκια σε όλους τους αντιμεταναστευτικούς νόμους των τελευταίων χρόνων. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα της Εκθεσης: «Είναι πάντως θετικό το γεγονός ότι σχετικά σύντομα η πολιτεία απέκτησε θεσμικό πλαίσιο νομιμοποίησης των μεταναστών το 1997, ως πρώτο βήμα και μεταναστευτικής πολιτικής το 2001. Ακολούθησαν κι άλλες χρήσιμες παρεμβάσεις: Ο νόμος 3386/2005 και ο νόμος 3536/2007». Πρόκειται για νόμους οι οποίοι

ουσιαστικά, μεταξύ άλλων, “νομιμοποίησαν” την ομηρία των μεταναστών καθώς επιβάλλουν άγρια παράβολα όταν οι μετανάστες καταθέτουν αίτηση για χορήγηση και ανανέωση της άδειας διαμονής!

Ταξική ενότητα η απάντηση Ολα τα παραπάνω δεν είναι ζητήματα αδιαφορίας ή ρατσιστικής πολιτικής απέναντι στους μετανάστες. Αντίθετα, τα μονοπώλια, οι κυβερνήσεις και οι μηχανισμοί τους έχουν ξεκάθαρη στρατηγική, με σκοπό αφ’ ενός το πώς θα χρησιμοποιήσουν τους μετανάστες σαν ακόμα πιο φτηνό, ευέλικτο, εργατικό δυναμικό και πως θα συμπιέσουν τα δικαιώματα συνολικά της εργατικής τάξης με σκοπό το μέγιστο κέρδος και αφ’ ετέρου τη διάσπαση της εργατικής τάξης με κάθε λογής επιχειρήματα και ιδεολογήματα. Μπροστά σε όλο αυτό το οργανωμένο σχέδιο που έχουν στήσει για να αποκρύψουν την ταξική φύση των προβλημάτων των μεταναστών, η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από οργανωμένο, ταξικό εργατικό κίνημα, δεν μπορεί να είναι άλλη απ’ τη ταξική ενότητα Ελλήνων και μεταναστών εργατών. Αννα Ψυχογυιού

Κρύβουν τις ευθύνες ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που με νόμους και οδηγίες έχουν τους μετανάστες στο καθεστώς της παρανομίας ούτως ώστε να αποτελούν το πιο άγρια εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης

30 ϐ

… Ε Μ Υ Ο Ρ Ά Π Α Θ Ν Ε Δ

Κ

αι τι δεν μας είπαν το τελευταίο διάστημα, μετά τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή, τα διάφορα αστικά ΜΜΕ, οι αστοί πολιτικοί και οι υπόλοιποι μεγάλοι “αναλυτάδες” που “ανακάλυψαν” μέσα σε μια νύχτα τα προβλήματα της νεολαίας: ότι οι χιλιάδες μαθητές που βγήκαν στο δρόμο για το δικαίωμα στη μόρφωση, τη δουλιά, τη ζωή ταυτίζονται με τους κουκουλοφόρους και τις μολότοφ. Οτι η οργή των νέων οφείλεται στην «κοινωνία των μεγάλων» που «δεν νοιώθει τους νέους», που «δεν τους αφήνει χώρο για να μιλήσουν και να εκφραστούν». Η γνωστή και παμπάλαιη κολακεία της νεολαίας, τα γνωστά και παμπάλαια παραμύθια για το «χάσμα των γενεών».

Η ρίζα των προβλημάτων δεν είναι το χάσμα ανάμεσα σε νέους και μεγάλους, αλλά το χάσμα ανάμεσα σε μια χούφτα πλουσίων και στο λαό, ανάμεσα στην αστική τάξη και τα τσιράκια της και την εργατική τάξη

Αλήθεια, ποιο παιδί λαϊκής οικογένειας που βλέπει τη μάνα του και τον πατέρα του να δουλεύουν μέρα-νύχτα για να τα βγάλουν πέρα, να ζουν με το φόβο της ανεργίας, να μοχθούν για να πληρώσουν αδρά την ταξική εκπαίδευση, πιστεύει αυτά τα παραμύθια για «χάσματα γενεών» και «κοινωνίες των μεγάλων»; Ποιο παιδί της εργατικής και λαϊκής οικογένειας που ασφυκτιά μέσα στο σχολείο των ταξικών φραγμών, που βλέπει το μέλλον να διαγράφεται σκοτεινό, πιστεύει πως για τα προβλήματά του αυτά φταίνε οι γονείς του, οι εργαζόμενοι; Ολοι αυτοί που προβάλλουν αυτά τα επιχειρήματα, και που μέχρι χτες ρίχναν λάσπη στους αγώνες των μαθητών, προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποπροσανατολίσουν, να κρύψουν την αιτία των προβλημάτων των νέων των λαϊκών οικογενειών. Η ρίζα λοιπόν αυτών των προβλημάτων δεν είναι το χάσμα ανάμεσα σε νέους και μεγάλους, αλλά το χάσμα ανάμεσα σε μια χούφτα πλουσίων και στο λαό, ανάμεσα στην αστική τάξη και τα τσιράκια της και την εργατική τάξη. Το πρόβλημα είναι πως ενώ τον πλούτο τον παράγουν οι εργαζόμενοι, τον καρπώνονται μια χούφτα επιχειρηματίες. Ας σκεφτούμε το πιο απλό. Τις ίδιες δυνατότητες έχει στα πλαίσια της ταξικής εκπαίδευσης ο νέος από μια λαϊκή οικογέ-

νεια και τις ίδιες ένα πλουσιόπαιδο; Τα ίδια προβλήματα έχει ο νέος που βλέπει το μέλλον με μισή δουλιά και ζωή, με μισθούς πείνας και ανεργία και τα ίδια ένα παιδί που βλέπει το μέλλον “στρωμένο”; Ολοι αυτοί που τάχα καταλαβαίνουν ενώ στην ουσία κοροϊδεύουν τους νέους, είναι οι ίδιοι που χάρισαν 28 δισ. στις τράπεζες, που έχουν κατεδαφίσει τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, είναι οι ίδιοι που υπηρετούν το κεφάλαιο και κόβουν δικαιώματα και παροχές απ’ τους εργαζόμενους, απ’ τους γονείς μας. Είναι οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, κι από κοντά ο ΣΥΝ\ΣΥΡΙΖΑ, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Ξέρουν πολύ καλά ότι τα προβλήματα των νέων, όπως και των μεγαλύτερων τα προκαλεί η πολιτική τους κι όχι γενικά κι αόριστα οι “μεγάλοι”. Φοβούνται ακόμα περισσότερο ένα μαζικό, οργανωμένο και περιφρουρημένο μαθητικό κίνημα που συνειδητοποιεί ότι έχει κοινό συμφέρον με τους εργαζόμενους και που παλεύει μαζί με το ταξικό εργατικό κίνημα για τα δικαιώματα στην παιδεία, τη δουλιά, τη ζωή. Αυτό το μαθητικό κίνημα είναι το μόνο αποτελεσματικό κίνημα και η απάντηση που θα πάρουν όλοι αυτοί οι δήθεν υπερασπιστές της νεολαίας.

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΑΣ

πάμε γυμνάσιο ϐ 39

γράμματα, mail, ανταποκρίσεις για τους προβληματισμούς σας,

κάτι που έγινε στο σχολείο σας ή ακόμα και προτεινόμενα τι θα θέλατε

ς. Κι αυτό γιατί; αντικείμενο σπουδών του ια του στρ γνώ ανα ις μόλ μένους θέλουν η αζο ρον Η Ηρώ, 12χ Εχει να κάνει με το τι εργ για το “Πάμε της ς ψει σκέ αι πιο φθηνοί τις ε οντ ειλ έρχ έστ “Ο”, μας επιχειρήσεις. Τους οι ς. ρίε λίγα γράμματα, λίΓυμνάσιο” και κάποιες απο βλέπεις αυτοί που ξέρουν και ώ Ηρ αι είν μου ιτήσεις και φυσικά «Γεια σας!!! Το όνομά γη αριθμητική, χωρίς απα α λίγ λα ήθε Θα (…) ύ αι τα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ πάω στη ΣΤ’ Δημοτικο χωρίς δικαιώματα. Αυτά είν ΑΣ -ΕΠ ΑΛ ΕΠ τα αι είν τι το αν, στο πλαίσιο πιο απλά λόγια για και γι’ αυτό δημιουργήθηκ μετά διά παι τα ουν αίν πηγ αγών που γίνονται και γιατί να μην βέβαια συνολικά των αλλ Θα (…) ά. αυτ σ’ ν ζου υδά σπο το γυμνάσιο να στην εκπαίδευση. να γράψει απλά παιδιά χωρίζομπορούσε ο “Οδηγητής” Εμείς δεν δεχόμαστε ότι τα μας λέει που ατα ψέμ τα ς”, όπως και ζού για “χα ατα παραδείγμ νται σε “έξυπνους” και θέματα για ερει τείν να επιλέγει προ πει να ή πρέ ς αση νέο ο εόρ η τηλ δεν δεχόμαστε ότι να σε ρού μπο θα , το επάγγελμα γασίες στην τάξη. Επίσης από τα 14 και 15 χρόνια του γρα οιο γελ ή ιξ κόμ σε ιαστικά μάλιστα αφιερώσει μια σελίδα που θα ακολουθήσει, ουσ . τα» ύμα μην ά επιλογής αφού φίες με απλά πολιτικ χωρίς να έχει το δικαίωμα ρεί να πληρώη οικογένεια του δεν μπο ότι απαίτηση ε Ηρώ, σει. Αντίθετα πιστεύουμ εις που τάσ προ τις για ύ μας, είναι να πολ χής ύμε ευχαριστο και δυνατότητα της επο μα θα προστη διά ο μεν ξάρτητα του επό ανε Το ι, ες. ένο ειλ μας έστ είναι όλοι μορφωμ “Πάμε Γυμνάτου α στην ποτητ ουν ενό η θήσ ε λου ουμ ακο σπαθήσ τι επάγγελμα θα ει γίν να τα, ήμα ζητ α ες ή όχι. Μια σιο” να ανοίξει και άλλ ρεία, αν θα γίνουν επιστήμον ο επιστήμονες. ακόμα πιο πλούσια. κοινωνία δεν χρειάζεται μόν διά παι ίως κυρ ουν αίν πηγ ένο λαό. Στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ Χρειάζεται, όμως, μορφωμ αταλείεγκ να ται ζον γκά οι νέοι να ανα αι 14-15 ετών που Το ζήτημα λοιπόν δεν είν αίδευση εκπ και ση φω αλλά να μόρ ΑΣ ΕΠ ική ψουν τη γεν μην πηγαίνουν στα ΕΠΑΛ. Παιδιά ιση άρτ κατ ν ενιαίο στη ο, λεί ούν σχο αφ ο και να στρ διεκδικήσουν ένα άλλ που πάνε για υς ών νει όλο ογε για οικ ό ν τικ κώ εω λαϊ φτωχών 12χρονο και υποχρ σύμφωνα με ού αφ δω ι νη” κα τέχ σιο μια μό ν δη , θου νια να “μά μέχρι τα 18 χρό υν ρνο παί ν “δε ς ιψει χωρ ούς δια αντιπαιδαγωγικές αντιλή ρεάν, χωρίς αντιεπιστημονικ είναι αναγκασμέλείο. Ενα σχο ό νικ τεχ και ικό τα γράμματα”. Νέοι που σμούς σε γεν να για ο ματ οκά μερ στο ίς ς μαθητές, θα νοι να βγουν νωρ σχολείο που θα γεμίζει του άλπαρ ενώ ς του ά νει ογέ οικ , και θα παρέβοηθήσουν την τους μορφώνει ολόπλευρα ρτί” για “χα ένα ουν πάρ να μακριά από υν ληλα παλεύο χει τα απαραίτητα εφόδια “χαρτί” ε;! τι Και . λιά δου ς ίσω ρη . μια καλύτε ταξικούς διαχωρισμούς ιά ειδίκευση στο Μισές γνώσεις, χωρίς καμ

Ο

ΠΡ ΤΆΣΕΙΣ

θέματα για αυτήν την ενότητα,

να διαβάσετε σ΄ αυτές τις σελίδες, και βέβαια τη

γνώμη σας

e-mail : mail@odigitis .gr / τηλ. : 210 5282 528 / διευθ: Κοτοπούλη 11 και Βεραντζέρου

“Δεν παίρνεις τα γράμματα, παρ’ το χαμπάρι” «Το σημαντικότερο στοιχείο είναι ότι ο σωστά οργανωμένος ΣΕΠ μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στο Γυμνάσιο και να ανακόψει τη βασική επιλογή των μαθητών για το Ενιαίο Λύκειο και την αποστροφή τους για την Επαγγελματική και την Τεχνική Εκπαίδευση». Απόσπασμα από το βιβλίο του ΣΕΠ, Γ’ Γυμνασίου «Καλό είναι να τονίσετε τον καθοριστικό ρόλο των προσωπικών χαρακτηριστικών κάθε ατόμου και την ιδιαίτερη σημασία της αυτογνωσίας, καθώς και της καλής πληροφόρησης σχετικά με τις ιδιαιτερότητες των διάφορων επαγγελμάτων, προκειμένου να ληφθεί μια απόφαση επαγγελματικής φύσεως». Απόσπασμα από το βιβλίο εκπαιδευτικού

Ευρωπαϊκή Ενωση, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, θέλο υν να πείσουν τα παιδιά των λαϊκών οικο γενειών ότι οι ίδιοι φταίνε για τους ταξικούς διαχωρισμούς στην εκπαίδευση, ότι εκείν οι “δεν παίρνουν τα γράμματα” κι ότι γι’ αυτό από 14 και 15 χρόνων πρέπει να επιλέγου ν το “δρόμο” της εκμετάλλευσης, δουλεύον τας από τέτοιες ηλικίες με τις ώρες και για ψίχουλα, για να αυξάνουν τα κέρδη τους οι επιχειρήσεις. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη! Συνεχίζουμε να παλεύουμε ενάν τια στην πολιτική τους, που δημιούργησε το σχολείο της αμορφωσιάς και των ταξικών φραγμών, για ένα άλλο σχολείο υποχρεωτ ικό για όλα τα παιδιά ως τα 18 τους χρόν ια, δημόσιο και δωρεάν, ένα σχολείο που θα μορφώνει πραγματικά και ολόπλευρα.

“Ειρήνη” Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη. Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη. Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’ τα δέντρα, είναι η ειρήνη. Ο πατέρας που γυρνάει τ’ απόβραδο μ’ ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια μ’ ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα κ οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο, είναι η ειρήνη. (…) Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες, τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα τότε που τ’ ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει

απ’ το σύννεφο όπως βγαίνει απ’ το κουρείο της συνοικίας φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το Σαββατόβραδο είναι η ειρήνη. (…) Αδέρφια μου, μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του. Δώστε τα χέρια, αδέρφια μου, αυτό ‘ναι η ειρήνη. Αποσπάσματα από το ποίημα “Ειρήνη”, του Γιάννη Ρίτσου

Ο μεγάλος κομμουνιστής ποιητής Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε την Πρωτομαγιά του 1909 στη Μονεμβασία. Το έργο του, που αριθμεί πάνω από 100 ποιητικές συλλογές, συνδέθηκε με το εργατικό και λαϊκό κίνημα ήδη από τα πρώτα του βήματα. Το 1925 έρχεται στην Αθήνα και εργάζεται ενώ γράφεται στη Νομική Σχολή που όμως, εξαιτίας και των προβλημάτων υγείας, δεν φοίτησε. Ηδη από εκείνα τα χρόνια έρχεται σε επαφή με το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα, ενώ ξεκινά να μελετά μεταξύ άλλων και το μεγάλο κομμουνιστή ποιητή Κώστα Βάρναλη. Τη δεκαετία του� ���������������������� ’��������������������� 30 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. �������� Το 1934 εκδίδεται η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο “Τρακτέρ”, ενώ ξεκινά να δημοσιεύει στο “Ριζοσπάστη” τη στήλη “Γράμματα για το Μέτωπο”. Το Μάη του 1936, ο Ρίτσος εμπνευσμένος από την αιματηρή απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονί-

κη, συνθέτει μέσα σε λίγες μόνο μέρες τον κορυφαίο “Επιτάφιο”. Στην Αντίσταση συμμετέχει στο μορφωτικό τομέα του ΕΑΜ. Τον Ιούλη του ’48 πιάνεται και εκτοπίζεται στη Λήμνο, το Μάη του ’49 μεταφέρεται στη Μακρόνησο και ύστερα στον Αϊ-Στράτη. Μένοντας πιστός στις αρχές του ΚΚΕ δεν υπογράφει δήλωση μετανοίας ενώ κατά τη διάρκεια της εξορίας γράφει κορυφαία έργα όπως οι “Γειτονιές του κόσμου” και “ο Ανθρωπος με το γαρύφαλλο” αφιερωμένο στο Νίκο Μπελογιάννη. Το 1956 γράφει τη “Σονάτα του σεληνόφωτος” που παίρνει το Α’ κρατικό βραβείο. Το ’67 συλλαμβάνεται και μαζί με άλλους αγωνιστές μεταφέρεται στη Γυάρο κι έπειτα στη Λέρο. Τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν για την Ειρήνη το 1977. Πέθανε το Νοέμβρη του 1990. Α.Ψ.

40 ϐ όχι σε όλα τα ναρκωτικά

Ενaντια στην τοξικομανiα

Αγώνας για την πρόληψη!

Η

ανάγκη για την αντιμετώπιση του κοινωνικού φαινομένου της τοξικομανίας γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική αφού η χρήση των ναρκωτικών εξαπλώνεται ασταμάτητα παρά τα κροκοδείλια δάκρυα και τις “πρωτοβουλίες” των εκάστοτε υπευθύνων. Το σημαντικό αυτό ζήτημα εξακολουθεί ν’ αντιμετω-

Η πραγματική διέξοδος και η σημασία της πρόληψης Το φαινόμενο της τοξικομανίας είναι σύμφυτο με το καπιταλιστικό σύστημα ή θα λυθεί οριστικά με την ανατροπή του. Ωστόσο, έμφαση πρέπει να δοθεί να στο τρίπτυχο πρόληψη-θεραπεία-επανένταξη. Οι τρεις αυτοί άξονες είναι βέβαια εξ ίσου σημαντικοί και η συστηματική τους υλοποίηση είναι απαραίτητος όρος για τη συνολική αντιμετώπιση του κοινωνικού αυτού φαινομένου. Για την ΚΝΕ η πρόληψη είναι το κυριότερο στοιχείο για την αντιμετώπιση της τοξικομανίας, χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρέπει να δίνεται λιγότερη σημασία στην απεξάρτηση και την επανένταξη. Θεμελιώδες στοιχείο της πρόληψης είναι η ουσιαστική και ολόπλευρη ενημέρωση αλλά δεν στεκόμαστε μόνο εκεί. Η πρόληψη στοχεύει κυρίως στη συνειδητή μείωση της ζήτησης των ναρκωτικών, σημαίνει εξασφάλιση οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών προϋποθέσεων, ώστε κάθε νέος να μπορεί ελεύθερα ν’ αναπτύξει όλες του τις δυνατότητες. Να μπορεί να διαμορφώσει μια ώριμη προσωπικότητα, αγωνιστική, ανυπότακτη, αισιόδοξη και ολοκληρωμένη. Ο πρώτος φραγμός ενάντια στη χρήση δεν πρέπει να είναι ούτε ο νόμος, ούτε η ενημέρωση για τις καταστροφικές επιπτώσεις της στην ψυχική και σωματική υγεία. Πρέπει να είναι πρώτ’ απ’ όλα η συνειδητή επιλογή για μια δημιουργική ζωή που δεν έχει ανάγκη από υποκατάστατα και παραισθησιογόνα.

Οι θέσεις της ΚΝΕ για την πρόληψη Κατά συνέπεια, το συνολικό διεκδικητικό πλαίσιο της ΚΝΕ για τα δικαιώματα και τις ανάγκες της νεολαίας στη μόρφωση, τη δουλιά, τον ελεύθερο χρόνο, την ερασιτε-

Από πρόσφατη συνέλευση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτρ οπής

χνική δημιουργία και τον αθλητισμό, δίνει από μόνο του ένα σημαντικό μέρος των στόχων πάλης που συμβάλλουν στην πρόληψη. Συστατικό στοιχείο της πρόληψης αποτελεί βέβαια και η ύπαρξη ενός οξυμένου ιδεολογικού μετώπου σε όλη την κοινωνία που να αναδεικνύει την κοινωνικοπολιτική ρίζα του προβλήματος των ναρκωτικών, καθώς και την πάγια ανάγκη για την οριστική του αντιμετώπιση, να καταγγέλει τον ψεύτικο διαχωρισμό των ναρκωτικών σε “σκληρά” και “μαλακά” και να αντιτίθεται σθεναρά ενάντια στη νομιμοποίηση της χρήσης τους. Στην υλοποίηση όλων των παραπάνω θα μπορούσαν να συμβάλλουν αποφασιστικά τα μέτρα που σταθερά προτείνει η ΚΝΕ όσον αφορά το τόσο σπουδαίο αυτό ζήτημα της πρόληψης, όπως η δημιουργία εθνικού δικτύου επιμόρφωσης γονέων και εκπαιδευτικών, η διαμόρφωση ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, η παρουσία ειδικού συμβούλου στήριξης σε όλα τα σχολεία, καθώς και η στήριξη και ανάπτυξη με πολιτική και οικονομική ευθύνη του κράτους σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και των μαζικών φορέων, ενός ολοκληρωμένου δικτύου Συμ-

πίζεται λανθασμένα και αποσπασματικά. Τα “μέτρα” που λαμβάνονται, όπως η χρήση υποκατάστατων, η εγκατάλειψη των κέντρων πρόληψης και θεραπείας και η αντιμετώπιση της τοξικομανίας σ’ ένα στενό νομικό και ιατρικό πλαίσιο χωρίς ν’ αναδεικνύεται η κοινωνική και πολιτική ρίζα του προβλήματος, έχουν σκοπό να διαιωνίσουν και όχι ν’ αντιμετωπίσουν οριστικά αυτήν την κοινωνική μάστιγα.

Η πρόληψη στοχεύει στη συνειδητή μείωση της ζήτησης των ναρκωτικών, την εξασφάλιση οικονομικών και κοινωνικών προϋποθέσεων, ώστε κάθε νέος να μπορεί ελεύθερα ν’ αναπτύσει όλες του τις δυνατότητες βουλευτικών Σταθμών.

Μοναδικός σκοπός τους η διαχείρηση… Μπορεί η άμεση υλοποίηση όλων αυτών των μέτρων να είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία αλλά μέχρι τώρα καμιά ουσιαστική προσπάθεια δεν έχει γίνει από τους πολιτικά “ιθύνοντες”. Αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ως μια καθαρά ατομική επιλογή που δεν επιδέχεται πρόληψης ή θεραπείας, αποκόπτωντάς το έτσι από την κοινωνική και πολιτική του βάση. Ηθελημένα και συνειδητά ακολουθείται μια πολιτική διαχειριστική που στόχο έχει όχι να λύσει, αλλά να διαιωνίσει το πρόβλημα, με τη συνεχή ανάπτυξη προγραμμάτων υποκατάστασης σε βάρος των προγραμμάτων πρόληψης. Αυτό επιτυγχάνεται με την υποχρηματοδότηση, την υποβάθμιση και την ιδιωτικοποίηση του χώρου αντιμετώπισης των ναρκωτικών αλλά και την υποκατάσταση της συλλογικής και πολιτικής ευθύνης από την ατομική.

Στο πλαίσιο αυτό κινείται και το νέο “Εθνικό Σχέδιο Δράσης Κατά των Ναρκωτικών”, που με τις προοδευτικές του αοριστολογίες και χωρίς χρονοδιαγράμματα και παρουσίαση των πόρων υλοποίησης έρχεται ν’ απαντήσει μόνο στο πως θα εξυπηρετηθεί με τον καλύτερο τρόπο το κεφάλαιο, αφού η μόνη συγκεκριμμένη αναφορά που συναντά κανείς είναι αυτή της πλήρους ιδιωτικοποίησης των δομών πρόληψης, θεραπείας και επανένταξης.

Η μοναδική φωνή ενάντια στα ναρκωτικά Ο μόνος μαζικός φορέας που προβάλλει ένα διαφορετικό δρόμο σ’ αυτό το τόσο ζοφερό τοπίο είναι η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Φορέων Κατά των Ναρκωτικών. Πρόκειται για μια μαζική κίνηση που συγκροτήθηκε πριν από δύο περίπου χρόνια αποτελούμενη από το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ), το Σωματείο Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης,

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

όχι σε όλα τα ναρκωτικά ϐ 41

Από παλιότερη κινητοποίη ση του Ε.ΣΥ.Ν για τα Κέντρα Πρό ληψης

Μόνο η μαζική λαϊκή πάλη μπορεί να δώσει οριστική λύση στο πρόβλημα των ναρκωτικών που συνειδητά διαιωνίζεται στον καπιταλισμό τους Συλλόγους Γονέων Θεραπευτικών Κοινοτήτων, την Πανελλήνια Ενωση Νοσοκομειακών Ψυχολόγων (ΠΕΝΟΨΥ) και την Επιτροπή Εργαζομένων στο “18 ΑΝΩ”. Η Πανελλαδική συντονιστική επιτροπή, έχει ως στόχο να συσπειρώσει μαζικούς φορείς, συλλόγους γονέων, γυναικών και νεολαίας, αθλητικούς και πολιτιστικούς συλλόγους, φορείς Παιδείας και Υγείας, εργατικά σωματεία και ευαισθητοποιημένους πολίτες σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στα ναρκωτικά. Ενα μέτωπο που θα διαμορφώσει ένα ενιαίο εθνικό πλαίσιο πάλης ενάντια σε κάθε είδους εξάρτηση που υποτάσσει και αλλοτριώνει κάθε νέο που εμπλέκεται σ’ αυτή οδηγώντας τον στην παθητικότητα, την απόσυρση και την παραίτηση. Επιστέγασμα όλης αυτής της δράσης της Συντονιστικής Επιτροπής είναι το πρόσφατο ψήφισμά της για μια συνολική αντιμετώπιση του κοινωνικού προβλήματος των ναρκωτικών και για την υποστήριξη του αγώνα των εργαζομένων στα κέντρα πρόληψης. Ενα ψήφισμα που θα δοθεί από την επιτροπή σε μαζικούς φορείς, σε όλα τα πολιτικά κόμματα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, προκειμένου να τροφοδοτηθεί η συζήτηση και να ενταθούν οι προσπάθειες για τη συγκρότηση και την υλοποίηση ενός εθνικού σχεδίου δράσης που θα αντιμετωπίζει ουσιαστικά και στη ρίζα του το φαινόμενο της τοξικομανίας. Στο ψήφισμα της Συντονιστικής Επιτροπής για την επίλυση των προβλημάτων λειτουργίας των Κέντρων πρόληψης και για την πρόληψη και αντιμετώπιση του κοινωνικού προβλήματος των ναρκωτικών, αναφέρονται μεταξύ άλλων: nn Νομοθετική αναγνώριση των κέντρων πρόληψης και κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των εργαζομένων σ’ αυτά. nn Σύναψη κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας με συγκεκριμμένο εθνικό φορέα, πάγια και συνεχής δωρεάν επιμόρφωση και εποπτεία του επιστημονικού και στελεχικού δυναμικού των κέντρων πρόληψης. nn Πάγια χρηματοδότηση των Κέντρων Πρόληψης από το κράτος, άμεση αποπληρωμή των τεράστιων οφειλών του ΟΚΑΝΑ (12 εκατομμύρια ευρώ) και του Υπουργείου Εσω-

τερικών και της ΚΕΔΚΕ (4 εκατομμύρια ευρώ) προς αυτά, καθώς και επέκταση των δομών πρόληψης σε όλη τη χώρα. nn Διαμόρφωση μιας ενιαίας εθνικά αντιναρκωτικής πολιτικής ως αποτέλεσμα ευρύτερου κοινωνικού διαλόγου ανάμεσα στους αρμόδιους φορείς και σε επιστημονικούς, συνδικαλιστικούς, πολιτιστικούς και νεολαιίστικους φορείς. nn Κεντρικός σχεδιασμός με ενιαία αντίληψη για την πρόληψη, τη θεραπεία και την επανένταξη, που θα διασφαλίζει τη συντονισμένη δράση και την ορθή κατανομή των υπηρεσιών, καθώς και τους απαιτούμενους πόρους και τις αναγκαίες προσλήψεις προσωπικού. nn Αμεση κατάργηση κάθε ιδιωτικής πρωτοβουλίας που οδηγεί στην εμπορική εκμετάλλευση της ανθρώπινης δυστυχίας, καθώς και κεντρικά σχεδιασμένη ανάπτυξη σύγχρονων, άρτια εξοπλισμένων, και αποκλειστικά δημοσίων και δωρεάν δομών πρόληψης και θεραπείας σε ολόκληρη τη χώρα με τουλάχιστον ένα “στεγνό” θεραπευτικό πρόγραμμα σε κάθε νομό, κι ένα κέντρο πρόληψης σε κάθε Δήμο.

Ο δρόμος για την οριστική λύση Η διαχειριστική αντιμετώπιση του ζητήματος των ναρκωτικών από τις εκάστοτε αστικές κυβερνήσεις οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξάπλωσή του. Είναι τεράστιες και διαχρονικές οι ευθύνες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και γι’ αυτό το ζήτημα. Με τη συνειδητή τους αδιαφορία αλλά και με την προβολή επικίνδυνων θέσεων (δηλώσεις Παπανδρέου για τη νομιμοποίηση του χασίς, πληθώρα δηλώσεων από το ΣΥΡΙΖΑ για νομιμοποίηση αλλά και διαχωρισμό “σκληρών”“μαλακών”), προσπαθούν ν’ αποπροσανατολίσουν το λαό από την πραγματική ουσία του προβλήματος προβάλλοντας σαν πρότυπο ζωής τη ναρκωκουλτούρα και στρώνοντας το έδαφος για την ακόμα μεγαλύτερη εξάπλωση των ναρκωτικών. Η οριστική ρήξη με το τόσο βαθύ αυτό κοινωνικό πρόβλημα προϋποθέτει τη διάθεση για το κοινωνικό όφελος τεράστιων δαπανών, οι οποίες μέσα στα πλαίσια του καπιτα-

λισμού είναι ταγμένες στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας και του μεγάλου κεφαλαίου και όχι των λαϊκών αναγκών. Απαιτείται μια πολιτική που θα βελτιώνει τους όρους ζωής των εργαζομένων και της νεολαίας, κάτι που σημαίνει τη σύγκρουση με τα κελεύσματα των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού. Ενας τέτοιος προσανατολισμός δεν μπορεί να τηρηθεί από καμιά αστική κυβέρνηση που εξυπηρετεί μονάχα τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Το ΚΚΕ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που σταθερά και αταλάντευτα αγωνίστηκε ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά καταγγέλοντας πριν απ’ όλα τις βαθειές κοινωνικοπολιτικές ρίζες του προβλήματος, αναδεικνύοντας συγχρόνως τη μοναδική ουσιαστική πρόταση πάλης. Ποτέ δε μάσησε τα λόγια του γι’ αυτό το τόσο σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα και πάντα καλούσε το λαό σε μαζική πάλη που στο στόχαστρό της θα έχει την καρδιά της αντιλαϊκής πολιτικής που γεννά τις προϋποθέσεις για την εξάπλωση των ναρκωτικών. Γι’ αυτό είναι υπόθεση αποκλειστικά του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος να αγωνιστεί σ’ αυτήν την κατεύθυνση, έτσι ώστε ν’ αποτρέψει την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική και να πετύχει νίκες σε όφελος του λαού και της νεολαίας, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας που θα έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τις σύγχρονες ανάγκες του και όχι το κέρδος, μιας άλλης εξουσίας της λαϊκής που θα παρέχει όλες τις προϋποθέσεις για μια ζωή ελεύθερη και δημιουργική, ελεύθερη από τα ναρκωτικά.

Μάρκος Ηλιάδης

Δήλωση του Ηλία

Μιχαλαρέα

Για την κατάσταση τόσο στα κέντρα πρόληψης όσο και στο χώρο της αντιμετώπισης των ναρκωτικών γενικότερα μιλήσαμε με τον πρόεδρο του ΕΣΥΝ, Ηλία Μηχαλαρέα: «Η σημερινή συνάντηση είναι μια ευρεία σύσκεψη μαζικών φορέων που έχει ως σκοπό να αναδείξει το χαρακτήρα του Εθνικου Σχεδίου Δράσης της κυβέρνησης, αλλά και το ζήτημα της σημασίας της πρόληψης όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τη δουλιά των Κέντρων Πρόληψης. Καταγγέλουμε το Εθνικό Σχέδιο Δράσης αφού αφ’ ενός είναι ανεφάρμοστο λόγω της ανυπαρξίας οικονομικοτεχνικών υποδομών και αφ’ ετέρου είναι ένα εξαιρετικά “επικίνδυνο” σχέδιο που ιδιωτικοποιεί την παροχή υπηρεσιών απεξάρτησης. Ταυτόχρονα, απαξιώνει τα “στεγνά” προγράμματα προωθώντας τη χρήση υποκατάσταστων σε ευρεία κλίμακα.,ακόμα και μέσω του ΕΣΥ κάτι που θεωρούμε απαράδεκτο, ενώ μετατρέπει τον ΟΚΑΝΑ σε ένα γραφειοκρατικό όργανο υλοποίησης της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής. Ετσι λοιπόν υποθηκεύεται το μέλλον χιλιάδων νέων της χώρας κάτι που υπογραμμίζεται και από το γεγονός ότι, ενώ η χώρα μας έχει τα χαμηλότερα ποσοστά εισόδου στα ναρκωτικά στην ΕΕ, η κυβέρνηση αντί να ενισχύει τα κέντρα πρόληψης τα απαξιώνει με κάθε τρόπο προκειμένου να τα μετατρέψει σε απλά κέντρα ψυχικής υγείας. Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή σχεδιάζει ν’ απευθύνει ένα πλατύ κάλεσμα σε μαζικούς φορείς, στους πολιτικούς αρχηγούς και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προκειμένου ν’ αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά κι ενιαία το πρόβλημα των ναρκωτικών που έχει λάβει πραγματικά επιδημικές διαστάσεις».

42 ϐ πολιτισμός

Hς

ΔημHτρης ΡαβAνης-Ρεντ

α μ γ ι ε δ ά ρ α π ό ν ι Παντοτ

ύ ο γ ρ υ ο ι μ η δ ι αγωνιστή κα

Α

ναμφίβολα υπάρχουν εκατοντάδες δημιουργοί που και μ’ ένα μοναχά έργο τους κατάφεραν να κερδίσουν την παγκόσμια αποδοχή. Υπάρχει όμως και μια ιδιαίτερη “οικογένεια”, αυτή των αφανών πρωτοπόρων που μπορεί να μην έγιναν διάσημοι, αλλά το έργο τους αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού πολιτισμού. Είναι οι δημιουργοί που ποτέ δε διαχώρισαν τον αγώνα από τη δημιουργία,

Ενας αφανής μα τόσο γνωστός… Ξεχωριστός εκπρόσωπος του καλλιτεχνικού αυτού “χώρου” και ο Δημήτρης Ραβάνης Ρεντής, ο γλυκύτατος “Μίμης” με το αξέχαστο χιούμορ και το αστείρευτο ταλέντο. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του λόγου, από την ποίηση και το θέατρο μέχρι τον κινηματογράφο και τη δημοσιογραφία. Κομμουνιστής δημιουργός και αγωνιστής της Ε������������ AM���������� ικής Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, ο Ρεντής αποτελεί πραγματικά ένα από τα φωτεινότερα παραδείγματα αφανούς αλλά ξεχωριστού καλλιτέχνη που σφράγισε με το έργο του το λαϊκό πολιτισμό. Χιλιάδες έχουν έρθει σ’ επαφή με το πολύπλευρο έργο του, έχουν σιγοτραγουδήσει τα τραγούδια του χωρίς να γνωρίζουν το δημιουργό που βρίσκεται από πίσω. Ο ίδιος έγραψε τραγούδια που έχουν μεγαλώσει γενιές ολόκληρες αγωνιστών όπως το “Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους”, το “Σαν ατσάλινο τείχος” και το “Ο Μπελογιάννης ζει”, και επιδόθηκε γενικότερα σε μια πλουσιότατη καλλιτεχνική παραγωγή χωρίς να γνωστοποιεί σχεδόν ποτέ την ταυτότητά του…

Πολεμιστής με τ’ όπλο και την πένα Ο Ρεντής γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα, στην πλατεία Βικτωρίας, τη γειτονιά όπου θα ξεκινήσει τους νεανικούς του αγώνες μέσα από την ΕΠΟΝ και αργότερα απ’ το ΚΚΕ. Η πρώτη του λογοτεχνική απόπειρα έρχεται μόλις στα δεκαπέντε του χρόνια με τη σατυρική επιθεώρηση “Ο Αρχικένταυρος”, που παίχτηκε για την προπαγάνδιση του ΕΑΜ, από έναν ερασιτεχνικό θίασο. Το 1942 συνεργάζεται με τον Γρηγόρη Ξενόπουλο στην “Διάπλαση των παίδων” και δημοσιεύει αντιστασιακούς στίχους στον ΕΠΟΝίτικο και ΕΑΜίτικο παράνομο τύπο. Αργότερα εντάσσεται στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού “Νεανική φωνή”, μαζί με την Αλκη Ζέη, τον Τάσο Λιγνάδη και άλλους. Εκεί δημοσιεύει ποιήματά του με το ψευδώνυμο “Στέφος Ροδάνθης”, το πρώτο από μια σειρά καλλιτεχνικών ψευδωνύμων (Φώτης Αθηναίος, Δήμος Ροδάς, Φους-Φους κ.ά), που θα χρησιμοποιήσει όλα τα επόμενα χρόνια είτε για να προστατευθεί στα χρόνια της παρανομίας είτε απλά για λό-

αυτοί που ανήκουν και οι ίδιοι στο λαό, εμπνέονται από αυτόν και τραγουδούν τους αγώνες του. Οι εργάτες του χεριού και του πνεύματος που δημιουργούν όχι για το κέρδος αλλά για την κοινωνική πρόοδο. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων καλλιτεχνών, το έργο των οποίων είναι δυστυχώς άγνωστο στους περισσότερους και ιδίως στη νεολαία. Κι όμως η νέα γενιά δεν έχει παρά να κερδίσει σπουδαία μαθήματα ζωής από την επαφή με το έργο αυτό και τους δημιουργούς του.

γους σεμνότητας και χιούμορ. Ως υπεύθυνος πολιτισμού στα Αετόπουλα και στην ΕΠΟΝ συμβάλλει αποφασιστικά στην πολιτιστική έκρηξη της Εθνικής Αντίστασης. Οργανώνει τις “Πολιτιστικές ομάδες κρούσης”, που γυρνούν τις γειτονιές παρουσιάζοντας στο λαό το “Θέατρο του δρόμου”, ανεβάζει έργα στο βουνό με τους μαχητές του ΕΛΑΣ και οργανώνει το καλλιτεχνικό συγκρότημα του ΔΣΕ. Για την προσφορά του θα προλάβει ήδη μέχρι το 1949 να τιμηθεί με… δύο καταδίκες σε θάνατο! Μετά την ήττα του εμφυλίου βρίσκει καταφύγιο στις Λαϊκές Δημοκρατίες -και κυρίως στη Ρουμανία- για δεκαεννιά χρόνια.

H περίοδος αυτή αποδείχθηκε μια από τις πιο δημιουργικές της ζωής του, αφού δουλεύοντας σε μια σοσιαλιστική κοινωνία που παρείχε όλες τις προϋποθέσεις για την απρόσκοπτη καλλιτεχνική δημιουργία είχε την ευκαιρία να αναπτύξει μια αξιοζήλευτη δραστηριότητα. Χάρη στο Πρώτο βραβείο του Ελληνικού Κρατικού Θεατρικού Οργανισμού που του απονέμεται το 1962 ο δρόμος για τον επαναπατρισμό του είναι πια ανοιχτός και επικυρώνεται από κυβερνητική απόφαση του 1966. Η υλοποίηση της απόφασης αυτής όμως καθυστέρησε δύο χρόνια με αποτέλεσμα να επιστρέψει στην Ελλάδα το 1968 μέσω Γαλλίας. Η επιστροφή του στη Χούντα σήμανε –για ακόμα μια φορά- μια ζωή μέσα στο κυνηγητό και την παρανομία. Αρχικά συλλαμβάνεται και αργότερα αφήνεται ελεύθερος αφού πρώτα του αφαιρούνται η ελληνική ιθαγένεια και το δικαίωμα προς εργασία. Μην μπορώντας να εκδώσει κανένα έργο του, κερδίζει το ψωμί του γράφοντας με ψευδώνυμα επιτυχημένες σειρές για το ραδιόφωνο (“Το σπίτι των ανέμων” κ.ά.) αλλά και βραβευμένες διαφημίσεις, την αμοιβή των οποίων εισέπρατταν γνωστοί και φίλοι για λογαριασμό του. Μετά την πτώση της Χούντας συνεχίζει την πετυχημένη δουλιά σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές σειρές, ενώ το 1974 εκδίδει το πρώτο βιβλίο του στην Ελλάδα, την ποιητική συλλογή “Ρεπορτάζ για ένα ζεστό Νοέμβρη”, που γράφτηκε μέσα στην καρδιά των γεγονότων του Πολυτεχνείου και αρχικά μοιράστηκε σε χειρόγραφα από χέρι σε χέρι. ��� T��ο 1976 μετακομίζει στην Καλλιθέα όπου θα μείνει μέχρι

«Ο δημιουργός δεν μπορεί να μένει κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους παρατηρητής και “κριτής”, αλλά ν’ αγωνίζεται στα πεζοδρόμια, τον ίδιο αγώνα της εργατικής τάξης και του λαού»

Εκδήλωση της ΚΝΕ για το Δ. Ραβάνη-Ρεντή Στις 30/11/2008 πραγματοποιήθηκε από την ΚΝΕ εκδήλωση στο “Συρμό” αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του Ρεντή. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης έγινε μια ολοκληρωμένη παρουσίαση της ζωής του αλλά και της πορείας του εργατικού κινήματος από τα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά κι έπειτα. Παράλληλα, διαβάστηκαν αποσπάσματα από το έργο του και παίχτηκαν κάποια από τα γνωστότερα αντάρτικα τραγούδια του. Ανάμεσα στους παρευρισκομένους και η σύντροφος του Ρεντή, Αλεξάνδρα Κρέμου, που με επιστολή της προς την ΚΝΕ τόνισε πως «Η εκδήλωση στο σύνολό της δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από καταξιωμένους καλλιτέχνες, κατόρθωσε να δώσει το κλίμα και την τραγικότητα της περιόδου και με συγκίνησε βαθύτατα… Είναι παρήγορο που υπάρχουν ακόμα νέοι σαν τα παιδιά της ΚΝΕ που αρνούνται ν’ ασχοληθούν με ψυχοφθόρες ασχολίες και δίνουν τον εαυτό τους “στα ωραία και τα υψηλά”…»

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

το τέλος της ζωής του. Η καινούρια του γειτονιά θ’ αποτελέσει γι’ αυτόν νέο πεδίο δράσης, θα στηρίξει τη δημιουργία του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου και θα αφιερωθεί στη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας συνεχίζοντας έτσι τον αγώνα μιας ολόκληρης ζωής. Οπως άλλωστε έγραφε και ο ίδιος στη διαθήκη του με την οποία άφηνε όλα του τα υπάρχοντα -δηλαδή τα γραπτά του- στο ΚΚΕ, «ο δημιουργός, όπως με δίδαξε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν μπορεί να μένει κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους, παρατηρητής και “κριτής”, αλλά ν’ αγωνίζεται στα πεζοδρόμια, τον ίδιο αγώνα της εργατικής τάξης και του λαού»…

Ακούραστος εργάτης του αγώνα και του πνεύματος Παρά τις απίστευτες δυσκολίες, την παρανομία, και τα οικονομικά προβλήματα, η λογοτεχνική παραγωγή του Ρεντή είναι εκπληκτική τόσο σε όγκο όσο και σε ποιότητα, αφού αποτελείται συνολικά από 32 εκδομένα έργα, 15 ανέκδοτα, 21 ποιητικές συλλογές, 24 θεατρικά, 50 μονόπρακτα, σενάρια για πολλές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, 10 ραδιοφωνικές εκπομπές με 1000(!) συνολικά επεισόδια και 22 τηλεοπτικές εκπομπές. Σε όλη αυτή τη δραστηριότητα αναπόσπαστο κομμάτι και η δημοσιογραφία μέσω της μακροχρόνιας συνεργασίας του με το “Ριζοσπάστη” και τον “902” κατά την οποία βοήθησε απλόχερα πολλούς νέους δημοσιογράφους στα πρώτα τους βήματα. Τιμήθηκε πολλές φορές για το έργο και την ανεκτίμητη προσφορά του. Ανάμεσα στα βραβεία και αυτό της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών, το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης στη Ρουμανία και το Πρώτο βραβείο του Ελληνικού Κρατικού Θεατρικού Οργανισμού για το έργο του “Νεκρή Γραμμή”. Το ίδιο έργο θα βραβευτεί και πάλι από το Φεστιβάλ Ιθάκης το 1980 αλλά και από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1993. Επίσης έλαβε και το πρώτο βραβείο “Κώστα Ελευθερουδάκη” για το παιδικό βιβλίο “Το πιο παράξενο ταξίδι”.

πολιτισμός ϐ 43

Σπάνιο υπόδειγμα ήθους και χαρακτήρα Ο Ρεντής αποτέλεσε παράδειγμα ήθους για όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν. Ολοι τον θυμούνται για την εργατικότητα, τη συνέπεια, τη σεμνότητα, τη γλυκύτητα, το χιούμορ. Την αγάπη του για τον απλό άνθρωπο και τη νεολαία, τη συνεχή φροντίδα του για το Κόμμα και το “Ριζοσπάστη”. Είναι χαρακτηριστικό το ότι όποτε γινόταν αναφορά στους αγώνες, το έργο και την τεράστια προσφορά του, προσπαθούσε πάντα να “ξεγλιστρήσει” λέγοντας πως «ε, κάτι λίγο έκανα κι εγώ, όχι τίποτα σπουδαίο», ενώ όταν τον ρωτούσαν για ποιο λόγο απέφευγε τόσο επίμονα κάθε αναφορά στ’ όνομά του, απαντούσε «δε μ’ αρέσει να πιάνω πολύ τόπο»… Ο Ρεντής όσο κι αν έβαζε τη σεμνότητα πάνω από την αυτοπροβολή, όσο κι αν μιλούσε μέσα από τα έργα του και όχι μέσα από τις “δημόσιες σχέσεις”, όσο κι αν κρυβόταν πάντα πίσω από τα ψευδώνυμά του, τελικά δεν ξεχάστηκε, δεν πέρασε στη λησμονιά και την αφάνεια. Απλά το έργο του “δέθηκε” τόσο με τον πολιτισμό μας, τα στοιχεία του δημιουργού ήταν πάντοτε τόσο καλά “κρυμμένα”, ώστε δύσκολα πια διακρίνονται τα “τυπικά” χαρακτηριστικά. Κι έτσι πρέπει να είναι το έργο ενός κομμουνιστή που συνδυάζει την καλλιτεχνική δημιουργία με τον αγώνα για τις λαϊκές ανάγκες. Ενός δημιουργού που δεν πασχίζει να γίνει γνωστός μέσα απ’ το έργο του αλλά απεναντίας αφήνει να “μιλήσει” το ίδιο το έργο, να μιλήσει για την αγωνία, τα όνειρά του για τον άνθρωπο και ολόκληρο τον κόσμο… Δημιουργοί σαν το Ρεντή δε γίνεται αλλά ούτε επιτρέπεται να ξεχαστούν. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που δε συμβιβάζονται με τη μοιρολατρία και την υποταγή, με τα σάπια πολιτιστικά πρότυπα που μας κατακλύζουν καθημερινά. Πάντα θα υπάρχουν ασυμβίβαστοι νέοι και προοδευτικοί άνθρωποι που θ’ ασφυκτιούν σ’ αυτόν τον “πολιτισμό” της χυδαιότητας και του εμπορίου και θ’ αναζητούν διέξοδο. Ανθρωποι που θα θυμούνται το μαχητή του ΔΣΕ, τον ποιητή της Αντίστασης, τον “εργάτη” της πεζογραφίας, του θεάτρου και του κινηματογράφου, το μάχιμο δημοσιογράφο και τον τρυφερό παραμυθά των παιδιών… Μ.Η.

Εργα του Δημήτρη Ραβάνη Ρεντή Ποίηση: “Μπαλάντα στην ειρήνη”, “Ο Μπελογιάννης ζει”, “Τούτη τη γη τη λεν Ελλάδα”, “Το τραγούδι των δρόμων” Πεζογραφία: “Το ημερολόγιο της προσφυγιάς”, “Τα παιδιά της Αθήνας”, “Το όγδοο πάτωμα”, “Το φιμωμενό φως” Θέατρο: “Στη σκοπιά”, “Τραγούδι για τον Μπελογιάννη”, “Με μπροσούρες και τεφτέρια”, “Το φιλόδεντρο” Ανέκδοτα έργα: “Λουλούδι της Μονεμβασιάς”, “Μαρτυρώντας, πολεμώντας, τραγουδώντας”, “Ποιητικά παιχνίδια”, “Η πτώση του Ικαρου”

Μαρία Δημητριάδη «η καρδιά της αντιχτυπά και στο πιο μακρινό αστέρι…» Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια για το θάνατο της Μαρίας Δημητριάδη. Με τη στάση ζωής της, με τις επιλογές της, με τα τραγούδια που ερμήνευσε σε στίχους μεγάλων ποιητών, όπως του Γ. Ρίτσου, Ν. Χικμέτ, Βλ. Μαγιακόφσκι, στρατεύτηκε στις αγωνίες, στις ανησυχίες, στους αγώνες του λαού μας. Η παρουσία της και η πορεία της στο ελληνικό τραγούδι συνέβαλε στο να έρθουν σε επαφή και οι νέες γενιές με το επαναστατικό τραγούδι. Πλέον «η καρδιά της αντιχτυπά και στο πιο μακρινό αστέρι…» (Ν. Χικμέτ). «Οταν τραγουδάω σε τέτοιες εκδηλώσεις της ΚΝΕ αισθάνομαι σαν να είναι η πρώτη φορά που τραγουδάω. Εκτός από το φορτισμένο σε συναισθήματα κλίμα, η ζωντάνια της νεολαίας είναι μεταδοτική, κολλάω νιάτα. Το μόνο που έχω να πω είναι το ίδιο το σύνθημα: Οτι ένας είναι ο εχθρός ο ιμπεριαλισμός, ότι οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και ότι μόνο οι κυβερνήσεις οι εξαρτημένες από τους ιμπεριαλιστές, Αμερικανούς και Ευρωπαίους, που έχουμε πάνω από το κεφάλι μας, είναι αυτές που μας θέλουν να είμαστε εχθροί. Και φυσικά η ΚΝΕ είναι πάντα πρωτοπόρα. Διοργανώνει τέτοιες εκδηλώσεις που είναι αναγκαίες και πρωτοφανείς για τα ελληνικά δεδομένα» (Δήλωση της Μαρίας Δημητριάδη για το Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Ριζοσπάστης, 7 Ιούλη 1998) «Στέκομαι δίπλα στο Κόμμα στο οποίο ανήκω και με όλες μου τις δυνάμεις, θα στηρίξω τις θέσεις του και θα πολεμήσω μαζί του», Μαρία Δημητριάδη (Ριζοσπάστης, 16 Μάη 1999).

Ο δρομάκος με την πιπεριά Εκδόσεις “Σύγχρονη Εποχή” Το μυθιστόρημα αυτό του Δημήτρη Ραβάνη-Ρεντή εκδόθηκε για πρώτη φορά στη Ρουμανία, το 1958 και αποτελεί μια πραγματική “τοιχογραφία” του ηρωισμού του ελληνικού λαού την περίοδο της φασιστικής κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Μιας περιόδου που σημάδεψε και τον ίδιο το δημιουργό με την ένταξη του στην ΕΠΟΝ, στο ΕΑΜ και τελικά στο ΚΚΕ, επιλογή που ακολούθησε συνειδητά, σεμνά και απαρέγκλιτα ως το τέλος της ζωής του. Η αγάπη για το λαό και το μίσος απέναντι στους Γερμανούς και Αγγλους κατακτητές και τους συνεργάτες τους, ο ρεαλισμός των χαρακτήρων, η ένταση των συναισθημάτων, η απλή και απέριττη γλώσσα, συνθέτουν ένα πραγματικό αριστούργημα που πρέπει να διαβαστεί, ειδικά από τους νέους.

44 ϐ προτάσεις

“Το αλάτι αυτής της θάλασσας”

Εισιτήριο: 3 ευρώ

Γενάρης ‘09 Δευτέρα

Σάββατο

19/1 22.00

Συναυλία έντεχνου Ροκ με τους “Αράδες”

10/1 22.30

Συναυλία έντεχνου Ροκ με τους “Δρόμοι Παράλληλοι”

Κυριακή 11/1 17.30

Παιδικό θέατρο, “Το τραγούδι του Ηλιου” 22.30 Συναυλία Metal με τους “Black Pearl”

Κυριακή Παρασκευή

Πέμπτη

Γλέντι������������������ οργάνωσης Σπουδάζουσας

Προβολή ταινίας “Ψευδώνυμο Λούκατς”

16/1 22.30

22/1 21.30

25/1 21.30

Βραδιά κλασσικής μουσικής από τα μουσικά σύνολα της ΚΝΕ

Παρασκευή 23/1 22.30

Γλέντι Οργάνωσης Αθήνας

Δευτέρα

Σάββατο

12/1 22.00

Συναυλία Ροκ με τους “Beauty and the Beasts”

Σάββατο 17/1 22.00

Πέμπτη

Συναυλία Ροκ με τους “361 μοίρες”

15/1 21.30

Βιβλιοπαρουσίαση – Προβολή της ταινίας “Για ποιον χτυπάει η καμπάνα” του Ερνεστ Χέμινγουέι

24/1 22.30

Συναυλία Ροκ με τους “Fair play” και τους “Εκτελούνται έργα”

Της Annmari� �������� Jacir ����� Δύο νέοι από την Παλαιστίνη ψάχνουν για μια καλύτερη προοπτική, ο πρώτος φεύγοντας από τη δοκιμαζόμενη πατρίδα του και η δεύτερη επιστρέφοντας στο πατρικό της σπίτι. Ωστόσο η αναζήτηση θα τους δείξει πως ο αγώνας είναι ο μοναδικός δρόμος για την ελευθερία.

Δευτέρα 26/1 21.30

Θεατρική βραδιά με μονόπρακτα του Μποστ

Το Χιόνι Της Aida Begic Μια διαλυμένη οικογένεια προσπαθεί να επιβιώσει σ’ ένα ερειπωμένο χωριό της Γιουγκοσλαβίας μετά τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς. Τα εναπομείναντα μέλη της έχουν φτιάξει έναν πλασματικό κόσμο στον οποίο δεν έχει συμβεί τίποτα, έναν κόσμο που ωστόσο θα διαλυθεί με μιας όταν ένας επιχειρηματίας τους προτείνει ν’ αγοράσει την περιοχή του βομβαρδισμένου χωριού τους καλώντας τους να διαλέξουν: Τις αναμνήσεις τους ή την επιβίωση;

Κυριακή 18/1 21.00

Εκδήλωση για τη διεθνιστική προσφορά του ΚΚΕ στον Ισπανικό εμφύλιο

Πέμπτη 29/1 21.30

Προβολή ταινίας, “Τα δεκατρία τριαντάφυλλα”

Παρασκευή 30/1 22.30

Γλέντι Οργάνωσης Σπουδάζουσας

Σάββατο 31/1 22.00

Συναυλία Ροκ με τον Κώστα Θεοδώρου

Βαλς με τον Μπασίρ Σκηνοθεσία: Άρι Φόλμαν Αποκαλυπτική, καλοδουλεμένη, ενδιαφέρουσα τόσο στο περιεχόμενό της, όσο και στη μορφή της η ταινία του Ισραηλινού Άρι Φόλμαν. Πάνω από όλα όμως επίκαιρη, τραγικά επίκαιρη! “Βγήκε” στις αθηναϊκές αίθουσες δύο μέρες πριν την έναρξη της χερσαίας εισβολής του ισραηλινού στρατού στη Γάζα, το θέμα όμως είναι για πόσο ακόμα θα προβάλλεται, καθώς συνήθως τέτοιες ταινίες-“κατηγορώ” ενάντια στα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, “όλως τυχαίως” εξαφανίζονται από τις αίθουσες σε χρόνο μηδέν. Θέμα της η εισβολή του ισραηλινού στρατού το 1982 στο Λίβανο, ο ρόλος που έπαιξε στη σφαγή των Παλαιστινίων στα προσφυγικά στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα.

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

Μεταφερόμαστε 27 χρόνια πριν, στην ίδια μαρτυρική γωνιά του πλανήτη. Ιδιος ο θύτης, ο ιμπεριαλισμός, ίδια τα θύματα, οι λαοί: οι Παλαιστίνιοι που αγωνίζονται για μια ελεύθερη πατρίδα, αλλά και ο λαός του Ισραήλ, τα παιδιά των 18 και 19 χρονών, όπως ο ήρωας της ταινίας, που τα στέλνουν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα να σκοτώσουν και να σκοτωθούν σε έναν άδικο πόλεμο. Γυρισμένη αρχικά σε ψηφιακή μορφή με πραγματικούς ηθοποιούς, η ταινία «ντύθηκε» στη συνέχεια με 2.500 σχέδια στο χέρι, για να βγει μετά από δουλιά 3 χρόνων ένα πολύ δυνατό αποτέλεσμα, ένα εκφραστικό κινούμενο σχέδιο που υπηρετεί άριστα το περιεχόμενο. Με δυο λόγια: προλάβετε!

Δίσκος «Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον Ηλιο Πάνω από την Ελλάδα Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον Ηλιο Πάνω από τον Κόσμο […] Σπρώχτε με στήθος και με γόνα Να τον εβγάλουμε από τη λάσπη […] Εμπρός Αδέρφια παραδέρφια και μας έζωσε με τη Φωτιά του…» Ενα από τα σημαντικότερα έργα στη μυθική μουσική διαδρομή του Μίκη Θεοδωράκη. Στο πνευματικό εμβατήριο–Οιδίπους τύραννος, η ποίηση του μεγάλου μας ποιητή Αγγελου Σικελιανού, δένεται με τη μουσική δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα γεμάτο συμβολισμούς και μεγαλοπρέπεια. Πολλά λόγια δεν χωρούν… Μιλά ο Ποιητής: «κι είπα το ξέρω Πως οι Θεοί σου οι Ολύμπιοι Χθόνιο τώρα γίνανε θεμέλιο Γιατί τους θάψανε βαθιά Να μην τους βρουν οι ξένοι…» Ο Αγγελος Σικελιανός είναι ένας από τους κορυφαίους ποιητές μας. Αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα φιλελεύθερου αστού διανοούμενου που όταν κατάλαβε ότι ο φασισμός απλώνεται πάνω από την Ευρώπη, ήρθε σε επαφή με την ιδεολογία του μαρξισμού και στρατεύθηκε ενεργά στο πλευρό του λαού μας. Εντάχθηκε στο ΕΑΜ το 1941 και πρωτοστάτησε στην προπαγάνδισή του, με αποτέλεσμα αργότερα το αστικό κράτος να τον εκδικηθεί σαμποτάροντας τρεις φορές την υποψηφιότητά του για το Βραβείο Νομπέλ. Σε αυτό το έργο οι δυο μεγάλοι δημιουργοί μας ενώνονται για να μας δώσουν το όραμά τους: Συμβολίζοντάς την πρόοδο του λαού μας με την αντιπαράθεση ανάμεσα στο Φως και το Σκοτάδι και γεμάτοι εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του (τον οποίο συμβολίζουν, όχι τυχαία, με τη λέξη “Δημιουργοί”) τον παρακινούν: «Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον Ηλιο Πάνω από την Ελλάδα…» Σας τον προτείνουμε ανεπιφύλακτα, ακόμη κι αν δεν έχετε επαφή με αυτά τα έργα, αφού η μελοποιημένη ποίηση είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της λαϊκής τέχνης…

προτάσεις ϐ 45

Hταν πρωί τ’ Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή βγήκα να πάρω αγέρα στην ανθισμένη γη Βλέπω μια κόρη κλαίει σπαραχτικά θρηνεί σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί

“Το γελαστό παιδί”

Το τραγούδι αυτό σε στίχους του Ιρλανδού ποιητή Brendan Behan, μεταφράστηκε από το Βασίλη Ρώτα και μελοποιήθηκε από το Μίκη Θεοδωράκη, τον Οκτώβρη του 1961 στο Παρίσι. Είχεν αντρειά και θάρρος κι αιώνια θα θρηνώ το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό Ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί Το 1962 ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά με την ερμηνεία της Ντόρας Γιαννακοπούλου και το Δημήτρη Φάμπα στην κιθάρα. Ομως η πιο γνωστή ερμηνεία είναι αυτή της Μαρίας Φαραντούρη στο δίσκο “Ενας Ομηρος’’ που κυκλοφόρησε 10 χρόνια αργότερα. Μον’ να ‘ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι και μόνον από βόλι Εγγλέζου να ‘χε πάει Κι απ’ απεργία πείνας μέσα στη φυλακή θα ‘ταν τιμή μου που ‘χασα το γελαστό παιδί Το τραγούδι αναφέρεται στην καταπίεση των Ιρλανδών από τους Βρετανούς αλλά και στην εμφύλια διαμάχη που ακολούθησε μετά την αυτονομία της Ιρλανδίας. Γι’ αυτό και ο αρχικός στίχος ήταν “σκοτώσαν οι δικοί μας το γελαστό παιδί” αφού το “γελαστό παιδί” σκοτώθηκε από σφαίρα συμπατριώτη του Ιρλανδού και όχι από “βόλι Εγγλέζου”… Ωστόσο, μετά τη μελοποίηση του Μίκη Θεοδωράκη, αγκαλιάστηκε απ’ όλο το λαϊκό κίνημα στη Χούντα αλλά και αργότερα. Αλλάζοντας τον επίμαχο στίχο (‘’σκοτώσαν οι φασίστες / οι εχθροί το γελαστό παιδί’’), το κομμάτι μετατράπηκε σε τραγούδι αντίστασης και αγώνα. Βασιλικιά μου αγάπη μ’ αγάπη θα σ’ το λέω για το ό,τι έκανες αιώνια θα σε κλαίω Γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ δόξα τιμή στ’ αξέχαστο γελαστό παιδί Στις δικές μας μέρες που η βία της αστικής εξουσίας και του ιμπεριαλισμού συνεχίζει να σκορπίζει το θάνατο απ’ άκρη σ’ άκρη είναι καλό να θυμόμαστε αυτό το υπέροχο τραγούδι που είναι ακόμα τραγικά επίκαιρο. Φίλιππος Παχνιστής

46 ϐ διεθνή Μηνύματα αλληλεγγύης στην ΚΝΕ έστειλαν: nn nn nn nn nn nn nn nn

Τ

α πρόσφατα γεγονότα στην Ελλάδα και οι μαζικές, οργανωμένες κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού και νεολαίας είχαν αντίκτυπο και στο εξωτερικό κι όπως είναι λογικό, οι κομμουνιστές ανά τον κόσμο, οι προοδευτικές αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις χαιρέτησαν τον αγώνα του ελληνικού λαού και της νεολαίας ενάντια στον εντεινόμενο αυταρχισμό και την καταστολή, για τα δικαιώματά τους.

Νεολαία Τουρκικού ΚΚ Ομοσπονδία Κομμουνιστικής Νεολαίας Ιταλίας Νέοι Κομμουνιστές Ιταλίας Κίνημα Conolly Ιρλανδίας Νέοι Κομμουνιστές Νορβηγίας Ενωση Νέων Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας (Σερβία) Νεολαία SOS Κροατίας Κολεκτίβες Νέων Κομμουνιστών Ισπανίας nn Κομμουνιστική Νεολαία και η Συνδικαλιστική Ενωση Φοιτητών Ελβετίας nn ΚΝ Συρίας nn ΚΚ και ΚΝ Λουξεμβούργου nn Ενωση ΚΝ Καναδά nn ΚΝ Γαλλίας nn ΚΝ Αυστρίας nn ΠΟΔΝ

Κομμουνιστικες και προοδευτικες οργανωσεις νεολαιας

Αλληλεγγύη στον ελληνικό λαό! Το μήνυμα της ΠΟΔΝ Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικής Νεολαίας εκφράζει τα συλλυπητήριά της και καταδικάζει απερίφραστα τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, που πυροβολήθηκε από αστυνομικό στην Ελλάδα. Γι’ αυτή τη δολοφονία η ελληνική κυβέρνηση και η ηγεσία της αστυνομίας φέρει ακέραια την ευθύνη. Αυτό είναι αποτέλεσμα της εκπαίδευσης και του προσανατολισμού των δυνάμεων ασφαλείας, οι οποίες στρέφονται ευθέως κατά του λαϊκού κι εργατικού κινήματος, ενάντια στον αγώνα της νεολαίας. Τέτοια, περιστατικά προκύπτουν μόνο ύστερα από τις οδηγίες της ΕΕ για τον περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων με την εφαρμογή του Ευρωτρομονόμου από τους ιμπεριαλιστές. Η ΠΟΔΝ χαιρετίζει τις μεγάλες διαδηλώσεις και τους αγώνες της ελληνικής νεολαίας. Αυτή η μαχητική απάντηση των μαθητών, των φοιτητών, των νέων εργαζομένων, των νέων ανθρώπων στην Ελλάδα δεν εκφράζει μόνο την οργή τους για τη δολοφονία του 15χρονου νέου. Αυτός ο αγώνας δείχνει ότι σε συνθήκες της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, οι νέοι μπορούν να δουν πιο καθαρά ότι μόνο μέσω του αγώνα μπορούν να προβληθούν αιτήματα για τα πλήρη δικαιώματα στη μόρφωση, τη δουλιά και τη ζωή. Η ΠΟΔΝ υπογραμμίζει τη στήριξη της στην αντιπαράθεση που δίνει το νεολαιίστικο και το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα με τους μηχανισμούς που στόχο έχουν να δυσφημίσουν και να αποπροσανατολίσουν τον αγώνα τους. Η ΠΟΔΝ χαιρετίζει τη μαζική πάλη της νεολαίας στην Ελλάδα, καθώς και τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης σε πολλές άλλες χώρες που γίνονται αυτό το διάστημα, αποδεικνύοντας ότι η νεολαία έχει έναν κοινό εχθρό: τον ιμπεριαλισμό. Τώρα, όπως και πριν, είμαστε σίγουροι ότι η οργανωμένη πάλη της νεολαίας και των λαών είναι ο μόνος τρόπος για να φτάσουμε στη νίκη και καλούμε όλες τις οργανώσεις - μέλη και τους φίλους της ΠΟΔΝ να ενισχύσουν τις

προσπάθειές τους στην ενημέρωση για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα ως ένας τρόπος για να ενισχύθει ο δικός τους αγώνας! Θα νικήσουμε τον ιμπεριαλισμό!

Μήνυμα της ΕΔΟΝ για τον πυροβολισμό μαθητή στο Περιστέρι Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΔΟΝ καταδικάζει τη δολοφονική επίθεση αγνώστων κατά ομάδας μαθητών στο Περιστέρι, οι οποίοι μετέχουν στις μαθητικές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα και είχε ως αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο χέρι από πυροβολισμό ο μαθητής Γιώργος Παπλωματάς, μέλος του 15μελούς συμβουλίου του σχολείου του. Η δολοφονική επίθεση στρέφεται κατά του οργανωμένου μαθητικού κινήματος και των εκλεγμένων οργάνων του. Αποδεικνύει για ακόμα μια φορά την ανάγκη η ελληνική νεολαία να συνεχίσει να διαδηλώνει ειρηνικά και οργανωμένα με στοχοπροσηλωμένο τρόπο. Η ΕΔΟΝ επαναδιατυπώνει την αλληλεγγύη της στην αγωνιζόμενη ελληνική νεολαία και στα πολιτικά και κοινωνικά της αιτήματα. Η επίθεση έγινε από άγνωστους, γεγονός το οποίο ενισχύει τις υποψίες για απελευθέρωση αντιδραστικών και ακροδεξιών δυνάμεων μέσα στην ελληνική κοινωνία, φαινόμενο το οποίο αν τελικά ισχύει μας πηγαίνει χρόνια πίσω στις πιο σκοτεινές σελίδες της πρόσφατης ιστορίας της Ελλάδας.

Νεολαία του ΚΚ Τουρκίας Καταδικάζουμε τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή από αστυνομικό στην Αθήνα. Αυτή η αποτρόπαια δολοφονία είναι η απάντηση της ελληνικής αστικής τάξης στην οικονομική και πολιτική κρίση. Η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία προσανατόλισε τα σώματα ασφαλείας ενάντια στον εργαζόμενο λαό, τους φοιτητές και τους μαθητές είναι υπεύθυνη γι’ αυτό το έγκλημα. Είμαστε βέβαιοι, ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ θα πρωτοπορήσουν στον οργανωμένο αγώνα των εργαζόμενων και της νεολαίας ως απάντηση

στην δολοφονία και την κρίση. Εμείς, η Νεολαία του ΚΚ Τουρκίας είμαστε αλληλελέγγυοι με την ελληνική νεολαία που αγωνίζεται για τα δικαιώματά της και οργανώνει κινητοποιήσεις ενάντια στη δολοφονία. Είμαστε αλληλέγγυοι με όλους τους Έλληνες εργαζόμενους που ετοιμάζουν την απεργία στις 10 Δεκέμβρη. Κάτω ο καπιταλισμός. Ζήτω ο αγώνας εργατών και νεολαίας.

ΕΚΝ Καναδά Η Ενωση Κομμουνιστικής Νεολαίας του Καναδά εκφράζει την αμέριστη στήριξή της στους Ελληνες εργαζόμενους και τη νεολαία και τη μεγαλειώδη προσπάθεια τους. Ενώνουμε τη φωνή μας με αυτή του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην καταδίκη της δολοφονίας του 15χρονου από την αστυνομία στην Αθήνα. Την Τετάρτη, 10 Δεκέμβρη, η Ελλάδα γνώρισε μια από τις πιο μαζικές απεργίες των τελευταίων χρόνων. Χιλιάδες μαθητών, φοιτητών ενώθηκαν με την εργατική τάξη έκλεισαν σχολεία και σχολές και διαδήλωσαν για δικαιοσύνη, κόντρα στο κλίμα τρόμου και εκφοβισμού. Στεκόμαστε δίπλα στη νεολαία του Καναδά, καταδικάζοντας και τις εδώ δολοφονίες ριζοσπαστικοποιημένων νέων από την αστυνομία.

Η λίστα των δολοφονημένων είναι πολύ μεγάλη. Χαρακτηριστικά, όμως, αναφέρουμε τον 18χρονο Αλι Αλ Ναδίρ που πυροβολήθηκε πέρσι από την αστυνομία του Τορόντο, τον 17χρονο Μάικλ Λάνγκαν που πέθανε μετά από χτύπημα με όπλο ηλεκτρικής εκκένωσης από την αστυνομία του Γουίνιπεγκ τον Ιούλιο και τον Φρέντι Βιγιανουέβα που πυροβολήθηκε τον Αύγουστο από την αστυνομία του Μόντρεαλ.

ΚΝ Αυστρίας Η ΚΝ Αυστρίας στηρίζει τις προσπάθειες των ελληνικών οργανώσεων νεολαίας και ιδιαίτερα της ΚΝΕ στη διαμαρτυρία τους ενάντια στην ελληνική κυβέρνηση. Κατά τη γνώμη μας αυτό που προέχει είναι η ενίσχυση του οργανωμένου αγώνα για τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας μετά από αυτές τις μέρες της οργής και ταραχών. Θέλουμε ακόμα να τονίσουμε ότι η αλληλεγγύη μας είναι το μόνο όπλο ενάντια στην καταστολή, γι’ αυτό ας αγωνιστούμε ενωμένοι ενάντια στις ιμπεριαλιστικά αστυνομικά κράτη. Η δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου δεν είναι μόνο μια επίθεση ενάντια στην ελληνική νεολαία, αλλά και μια επίθεση ενάντια στους νέους που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό σε ολόκληρο τον κόσμο.

Οδηγητής ϐ Γενάρης 2009

διεθνή ϐ 47

Τα διεθνη ΜΜΕ για τα γεγονοτα στην Ελλαδα

Εξυμνώντας βολικές «εξεγέρσεις» Δεν ήταν μόνο τα ντόπια ΜΜΕ που οργίαζαν κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων στην Αθήνα, τα οποία έσπερναν από τρομολαγνία και φόβο μέχρι… “εξεγερτικές κορόνες”, αλλά και “βαθυστόχαστες” αναλύσεις για τη φύση της «νεανικής εξέγερσης». Τι κι αν για να υπάρξει πραγματική εξέγερση προϋπόθεση αποτελεί η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι της με πολιτικούς στόχους να αμφισβητήσουν την εξουσία του κεφαλαίου;

Οι μηχανισμοί σε πρώτο πλάνο

Πέρα από τα πολλά μηνύματα αλληλεγγύης που έφτασαν στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ για τον αγώνα των Ελλήνων εργαζομένων και νεολαίας σε πολλά σημεία της Ευρώπης διοργανώθηκαν κινητοποιήσεις καταγγελίας της δολοφονίας του 15χρονου μαθητή και της κρατικής καταστολής. Στις 10 Δεκέμβρη οι φοιτητικές παρατάξεις των Νέων Κομμουνιστών Ιταλίας και της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ιταλίας διοργάνωσαν κινητοποίηση μπροστά στην ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη, στην οποία έλαβε μέρος και η ΚΝΕ, ενώ στο Τορίνο αντίστοιχη κινητοποίηση έκανε η Επιτροπή Αγώνα Ελλήνων φοιτητών. Στην Ολλανδία, στην πόλη Bergen� ��� op� ���� Zoom, η ΚΝ Ολλανδίας διοργάνωσε συζήτηση με θέμα τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Στο Παρίσι, ύστερα από απόφαση της γενικής της συνέλευσης, η Επιτροπή Ελλήνων Φοιτητών προέβη σε κινητοποίηση στην ελληνική πρεσβεία. Οι κινητοποιήσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ έφτασαν, ακόμα και στο «στόμα του λύκου», τις Βρυξέλλες, όπου δυνάμεις του Κόμματος και της ΚΝΕ πορεύτηκαν μέχρι το ελληνικό προξενείο. Στο Λονδίνο, η ΚΝΕ και η ΕΔΟΝ πραγματοποίησαν μαχητική κινητοποίηση στην ελληνική πρεσβεία, ενώ αντίστοιχα έπραξε την επόμενη μέρα και το ΚΚΕ. Αντίστοιχες κινητοποιήσεις έγιναν και στο Εδιμβούργο. Τέλος, ανάλογα έπραξαν μαθητές ελληνικών σχολείων στο Μόναχο και τη Στουτγκάρδη. Στη Στουτγκάρδη, μάλιστα, η τοπική αστυνομία επιχείρησε να τρομοκρατήσει τους μαθητές, τους οποίους σταματούσε μετά το τέλος της κινητοποίησης για εξακρίβωση…

Ετσι, το διεθνές “μενού” των εφημερίδων και των μεγάλων κολοσσών των ΜΜΕ είχε απ’ όλα. Πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν, όπως είναι φυσικό, οι μολότοφ και οι εικόνες καταστροφής από το κέντρο της Αθήνας, ταυτίζοντας έτσι το λαϊκό κίνημα και την οργή των Ελλήνων εργαζομένων και της νεολαίας με τυφλούς εμπρησμούς καταστημάτων από μηχανισμούς του συστήματος που δρουν με κουκούλες, ενώ παράλληλα δε λείπει και η “ανησυχία” για την οικονομική ζωή της πόλης. Χαρακτηριστικοί οι τίτλοι σε εφημερίδες του εξωτερικού που κάνουν λόγο για «Βίαιες ταραχές στην Ελλάδα» (“������� Times��” του Λονδίνου). Κατά τ’ άλλα, όσο κι αν προσπαθήσει κανείς, στο διεθνή τύπο δε θα βρει ούτε αράδα που να αναφέρεται –έστω κι ενδεικτικά- στα αιτήματα και τους πολιτικούς στόχους του λαϊκού κινήματος. Ούτε βέβαια θα βρει κανείς εύκολα μια μακρινή εικόνα από τις μεγαλειώδεις, οργανωμένες και μαζικότατες κινητοποιήσεις που έλαβαν χώρα αυτή την περίοδο.

Οτιδήποτε άλλο εκτός από την εργατική ταξη Οπως και με τα ντόπια ΜΜΕ από τις σελίδες των μεγάλων εφημερίδων και τις οθόνες των μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών του εξωτερικού δεν έλειψαν οι ...εμβριθείς και βαθυστόχαστες αναλύσεις για όσα συμβαί-

νουν στην Ελλάδα. Ετσι, για παράδειγμα ο Observer μιλάει για την εξέγερση των «νέων της μεσαίας τάξης» και της «γενιάς των 700 ευρώ», «γλωσσομαθών και με μεταπτυχιακά νέων», “ανακαλύπτοντας” το “νέο επαναστατικό υποκείμενο”. Λογικά, έτσι, οι χιλιάδες εργάτες, νέοι και μεγαλύτεροι που συμμετείχαν στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη στριμώχτηκαν στις 2 αράδες που… τους αναλογούσαν, ενώ οι φοιτητές και οι μαθητές, οι “πτυχιούχοι” εξαφανίστηκαν από το πλάι των εργατών, στην εικόνα που μετάδωσαν τα διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ. Μέσα σ’ αυτή την “εξέγερση”, ήταν “λογικό” να μη χωρέσουν στις σελίδες και τα πλάνα τους οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις του οργανωμένου λαϊκού κινήματος, του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, του ΠΑΜΕ.

Εκτόνωση η συνταγή τους Οι εξελίξεις στην Ελλάδα, στενά δεμένες με τις εξελίξεις σ’ όλο τον κόσμο ειδικά αυτήν την περίοδο της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ανησυχούν και χτυπούν συναγερμό στις υπόλοιπες καπιταλιστικές χώρες, σε αντιδραστική κατεύθυνση αφού η αστική τάξη βλέπει πως στην περίοδο της κρίσης μπορεί να υπάρξει απότομη άνοδος της λαϊκής πάλης. Η έντονη προβολή των «κουκουλοφόρων» από τα μίντια στόχο έχει να προβάλει την προτεινόμενη συνταγή του συστήματος για να προκύψουν αναλώσιμα κινήματα εκτόνωσης, χωρίς πολιτικούς στόχους και με πυρήνα τους απόλυτα ελεγχόμενους μηχανισμούς, κρατικούς και παρακρατικούς. Ξέρουν οι καπιταλιστές (που έχουν βεβαίως και τα μιντια στα χέρια τους) ότι το εκμεταλλευτικό τους σύστημα θα προκαλεί αντιδράσεις κι οργή στους εργάτες και στη νεολαία. Στόχος τους είναι ο ριζοσπαστισμός τους να μετατραπεί σε εκκωφαντική τουφεκιά και κυρίως χωρίς να ζυμώνεται η διέξοδος μιας άλλης εξου-

σίας.

Τα άσφαιρα πυρά Αυτό που προσπαθούν να προβάλλουν τα διεθνή ΜΜΕ είναι αυτό που συμβαίνει σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπου γίνεται προσπάθεια τα ΚΚ να ενσωματωθούν και να εξαναγκαστούν να υποταχθούν στην γραμμή ενός άσφαιρου κινήματος, χωρίς πολιτικούς στόχους αμφισβήτησης του συστήματος, το οποίο επικαλείται μάλιστα τον «αντιεξουσιαστικό» προσανατολισμό του, με την κάλυψη αντιδραστικών μηχανισμών στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης. Δηλαδή ένα κίνημα που θα διδάσκει στον εργάτη ότι είναι γενικά κακό πράγμα η εξουσία, άρα δεν πρέπει να την πάρει στα χέρια του ποτέ. Πιο βολικό δίδαγμα από βιομήχανους για εργάτες με αντιεξουσιαστικό μάλιστα άλλοθι δε θα μπορούσε να βρεθεί. Γι’ αυτό άλλωστε και η πρεμούρα του Αλ-Τζαζίρα που στην ιστοσελίδα του σημειώνει ότι ο κύριος λόγος για την καθυστέρηση να αναπτυχθεί αναρχικό αντιεξουσιαστικό κίνημα στην Ελλάδα για δεκαετίες είναι η δράση και η παρέμβαση του ΚΚΕ στο εργατικό κίνημα.

Κι ο πραγματικός αντίπαλος Γνωρίζουν κι αυτοί, όπως κι εμείς άλλωστε, ότι η απάντηση στην εξουσία τους, η διέξοδος για το λαό είναι η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και ο προσανατολισμός του για ένα κίνημα ταξικό, οργανωμένο, περιφρουρημένο από την ενσωμάτωση, με πρωτοπόρα την εργατική τάξη, σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Προφανώς από τις κινητοποιήσεις του περασμένου μήνα στην Ελλάδα, το μεγάλο κεφάλαιο και τα μιντιακά φερέφωνα του το πήραν το μήνυμα τους ότι έχουν να κάνουν με αντίπαλο σκληρό καρύδι. Η.Μ