Աղջիկն էր՝ հագնված, բարձրահասակ, ձիգ,
դռան մեջ կանգնած՝ հեգնանքով ժպտում
էր: Սաքոն երկար նայեց: Ամեն րոպե փոխվում ես: — Լավ չի՞… — Եսի՞մ... Չէ, լավ է, լավ է, ինչի՞ չի լավ: Սուրճը սեղանի դարակի մեջ է. Պահում եմ, որ եկող-գնացողը չգտնի: — Եկող, գնացող շատ ունե՞ս... — Պատահում են: — Քաղցր ես խմո՞ւմ, թե՞ դառը: — Ոնց որ դու: — Ես դառն եմ խմում:– Հասմիկը խոհանոց գնաց: — Զարգացածներից է,— փնթփնթաց Սաքոն, բազկաթոռից ելավ, գնաց, թախտի վրայից վերցրեց տաբատը, հավասարակշռությունը չկարողանալով պահել՝ մի կերպ հագավ: — Քեֆս լավացավ,— ասաց, հայացքը այս ու այն կողմ գցեց, Վերջապես տեսավ հատակին ընկած սվիտրը, վերցրեց, թափ տվեց:— Վայ Սաքո, Սաքո, չսատկես դու,— ասաց, նայեց ոտքերին՝ գուլպաներով էր, զարմացավ:— Սրանք ե՞րբ հագա,— ասաց, ոտքերն անցկացրեց կոշիկների մեջ: — էդ ի՞նչ ես քեզուքեզ խոսում,— լսվեց խոհանոցից: — Խոսում եմ, էլի: Խոսելու քիչ բան կա՞... Սուրճի բաժակները մատուցարանին՝ Հասմիկը եկավ, բաժակները դրեց սեղանի անկյունին,
սեղանր
հավաքեց,
սրբեց,
կեղտոտ բաժակները,
շշերը,
մոխրամանը
դրեց
մատուցարանին, խոհանոց տարավ: Խոհանոցից ջրի շփշփոց լսվեց: — էդ ի՞նչ ես անում,— բազկաթոռին նստելով սուրճի բաժակը մոտ ձգեց Սաքոն: — Բաժակներն եմ լվանում: Քիչ անց մաքուր մոխրամանը ձեռքին Հասմիկը եկավ, մոխրամանը դրեց Սաքոյի դիմաց. — Համեցեք,— ասաց, նստեց բազկաթոռին, սիգարետ վառեց: — Քեմալիդ նայե՛մ, մաքրասիրությանդ նայե՛մ.... — Քեմալ ծխողը մաքրասեր չի լինում… — Որտեղի՞ց... Նրանց ուշքն ու միտքը կայֆն է: — Բացառություններ, ուրեմն, պատահում են,— Հասմիկը շուրթերին մոտեցրեց սուրճի բաժակը, կում արեց, դրեց վար:— Թող սառի: — Անուշ ժպիտ ունես: — Ուրի՞շ... — Ուրիշը՝ չեմ հիշում: Սուրճը խմենք, պառկենք՝ ուրիշն էլ ասեմ:— Սաքոն ձգվեց սեղանի վրայով, համբուրեց աղջկա այտը, ցանկացավ շուրթերն էլ համբուրել Հասմիկը գլուխը հետ տարավ. — Հանգստացիր,— ձեռքով կամաց հետ մղեց, նստեցրեց Սաքոյին: 74