Henk Beyaert inspireert vanuit zijn stoel

Het leven van Henk Beyaert loopt letterlijk en figuurlijk op wieltjes. Nadat hij door een accident in een rolstoel terechtkwam, bleef hij niet bij de pakken zitten. Hij staat met zijn firma Move All The Way stevig op eigen benen. Dit is het verhaal van een inspirerende Deerlijkenaar.

Henk: ‘Op 13 oktober 2005 ben ik van de baan gereden door een vrachtwagen, op weg naar het werk. Na 14 dagen in een kunstmatige coma, 8 weken op intensieve zorgen en een uitstapje naar de afdeling traumatologie, mocht ik gaan revalideren in het UZ van Gent. Dat heeft geduurd tot eind juni. Op 01 augustus was ik weer aan het werk. Mijn toenmalige baas zei me kort na mijn ongeval dat het niet uitmaakte of ik in een rolstoel zat of niet, ik mocht direct weer bij hem aan de slag.’

Wat hield jouw voormalige job in?

Henk: ‘Ik werkte voor APM, een kleine firma van 17 werknemers in de luchthaven van Wevelgem. We reviseerden vliegtuigmotoren van middelgrote vliegtuigen. Mijn baas van APM is 15 jaar geleden samen met zijn hele gezin helaas overleden op 2 e Kerstdag, door een helikoptercrash. De zaak is stilletjes doodgebloed. Ik moest op zoek naar een nieuwe job.’

Hoe ben je op het idee gekomen om een bedrijf op te richten dat zich specialiseert in rolstoelen?

Henk: ‘Na mijn accident ben ik begonnen met rolstoelbasketbal. In die sport sneuvelen er regelmatig sportrolstoelen. Mijn seizoen is voorbij, zeiden ze dan. Ik vroeg me af waarom. De beste stoelen werden toen gemaakt uit titanium. Ze bestelden die in Nederland, maar ze kwamen van een Engels bedrijf. Voor een herstelling waren ze hun stoel minimum 4 weken tot soms 3 maanden kwijt. Als een gecertificeerde lasser die uit de luchtvaartsector kwam, was ik vertrouwd met het lassen van titanium. Dus ik vroeg aan iemand met een kapotte stoel of ik het een keer mocht proberen. Een dag later had hij zijn stoel al terug. Ik wist dus dat er een gat was in de Belgische markt.’

Hoe ben je van dat idee bij een succesvol bedrijf uitgekomen?

Henk: ‘Ik kocht mijn 1e sportrolstoel van een bedrijf in Engeland. Russel Simms, de oprichter van die firma, zit zelf ook in een rolstoel. Van hem heb ik enorm veel geleerd. De meeste bedrijven in de sector zijn actief in een kleine regio en in heel veel onderdelen van hulpmiddelen. Dat gaat van rolstoelen, bandages, protheses en aangepaste bedden tot douchezitjes. Wij zijn actief in zowat heel België en focussen enkel op mobiliteitshulpmiddelen voor personen die dagelijks in een rolstoel zitten. Dat zijn dan maatwerkrolstoelen, maar ook materiaal zoals handbikes en driewielers voor minder mobiele mensen.’

Hoe scoort Deerlijk op vlak van toegankelijkheid?

Henk: ‘Ik heb indertijd een jaar of 2 in de adviesraad voor toegankelijkheid gezeten. Bij elk bouwproject konden we met de raad advies geven over wat er kon verbeteren rond toegankelijkheid. Dat is super, want in België is er op vlak van toegankelijkheid nog werk aan de winkel.’

Wat vind je het moeilijkste aan die rolstoel?

Henk: ‘Het dagelijkse leven vergt meer inspanningen. Na een lange dag kan het bijvoorbeeld lastig zijn om een rolstoel de auto in en uit te moeten sleuren. Maar de moeilijkste momenten zijn die waarop ik iets niet kan doen dat ik zou willen doen. Om een voorbeeld te geven: mijn zoon voetbalt, maar ik kan niet met hem voetballen.’

Zijn er ook voordelen?

Henk: ‘Je vindt makkelijk parking (lacht). En in pretparken mag je de wachtrijen voorbijsteken. Jammer genoeg ben ik geen echte attractieman (lacht opnieuw) . Ik ontmoet ook vaak mensen die vriendelijk en behulpzaam zijn. Niet dat ik zelf vaak om hulp vraag, maar dat kan soms wel eens handig zijn. En misschien was mijn accident op een bepaalde manier ook een zegen. Ik ben altijd ondernemend geweest, maar ik voelde me in mijn voormalige job zodanig goed, dat ik wellicht nooit de stap naar zelfstandigheid had gezet zonder mijn accident. En nu ben ik uiteraard heel tevreden met mijn eigen bedrijf.’

Je bent een inspirerend voorbeeld, Henk, maar ben jij zelf inspirerende mensen tegengekomen?

Henk: ‘Zowat het 1e dat ik deed na mijn accident, was de boeken van Marc Herremans lezen. Zijn beperking was keihard voor hem, omdat triatlon zijn leven was en dat ineens allemaal wegviel. Een vriendin heeft Marc toen gecontacteerd. Ondertussen hebben we elkaar verschillende keren ontmoet en is hij ook klant bij ons. Maar iedereen die iets van zijn leven maakt en de dingen in handen neemt, inspireert mij. Het maakt niet uit op welk niveau.’

Ondertussen ben je zelf een verdienstelijke G-sporter. Wat kan je daarover vertellen?

Henk: ‘Ik speelde enkele jaren voor het nationale team, waar de jongeren ondertussen de fakkel overnamen. Ik speel wel nog voor Oostende, op het hoogste niveau van België. Ik ben ermee begonnen op mijn 32 e . Dat is te laat. Ik vind mezelf dus geen geniale basketter, ook al ben ik bij de betere rolstoelbasketters van België. Als je naar mijn spelinzicht kijkt, dan is er nog een gigantische groeimarge (lacht) . De echte gedreven toppers zitten allemaal in het buitenland.’

Ik kom graag nog even terug op Marc Herremans. Hij was ook de link naar jouw deelname aan Voorbij De Grens. In dat televisieprogramma trok je samen met Lieve Blanquaert en 9 andere mensen met beperkingen 3 weken door Nicaragua.

Henk: ‘Marc Herremans had de mensen gerekruteerd voor het programma. Hij zou ook meegaan op ons avontuur, maar dat is niet gelukt. Er hadden zich 1.800 mensen ingeschreven en ik was bij de 10 geselecteerden. Dat was een gigantische eer en een prachtige ervaring. Ik zat toen nog maar een goeie 2 jaar in een rolstoel. Ik was al positief ingesteld, maar die reis heeft die instelling enorm versterkt. Ik heb veel geleerd van mensen die met totaal andere beperkingen door het leven gaan. Er waren mensen bij die blind waren, of doof en zelfs zonder handen en voeten geboren. Mijn ogen zijn er opengegaan. Ik focus niet op wat ik niet kan, maar wel op wat ik wel kan. Achteraf ben ik erin geslaagd om iedereen nog eens samen te krijgen voor een lezing in Deerlijk. Dat was een unicum en ben er nog altijd trots op dat ik dit voor Deerlijk kon doen.’