Ter Dilft introduceert

'Boeken zijn gewoon het formaat waarin ik denk.'

Ter Dilft introduceert ANNELIES VAN HULLEBUSCH

Beeld: Willem Rosiers

Annelies Van Hullebusch staat in mei voor het eerst in Bornem. Met haar voorstelling BOEK-STEEN-PAPIER gidst ze haar publiek door de avond terwijl ze lezen, bladeren, kijken en voelen in haar persoonlijk boek vol mijlstenen. Een niet alledaagse theaterbeleving, waarmee we vanuit Ter Dilft iedereen graag laten kennismaken.

Is het de eerste keer dat je de podiumervaring voor je publiek mengt met het boek als medium?

Nee, boekjes zijn er altijd geweest. In bijna alle voorstellingen die ik tot nu toe maakte, zaten al boeken. Maar voordien creëerde ik eerder settings, bijvoorbeeld 30 mensen samenbrengen rond een maquette met een boek in de hand en een leeslamp ernaast. Nu is het wel voor het eerst dat het publiek in een zaal of op een tribune zit. Dat brengt dan weer extra uitdagingen met zich mee: hoe zorg je dat je publiek altijd alles goed kan lezen? Een leesbril is alleszins geen overbodige luxe, als je die draagt (lacht).

Ben je zelf een grote lezer?

Eerlijk? Ik leerde eigenlijk pas echt lezen vanaf mijn 16de. Ik was echt een ramp op school. Het klassieke onderwijssysteem was gewoon niets voor mij, denk ik. Daarna heb ik tot mijn 27 gestudeerd, van kleuteronderwijs tot dramatherapie tot verschillende theateropleidingen, om het trauma van de lagere en middelbare school te compenseren. Ik moest écht geloven dat ik iets kon. Dat was heftig. Sindsdien lees ik superveel.

Maar het maken van boekjes doe ik wel al van kinds af aan. Met mijn buurmeisje en mijn zus maakten wij boeken van de bibliotheek na. Naschrijven, natekenen… En ik heb altijd wel al boekjes gemaakt voor mensen die jarig waren. Of ik maakte krantjes voor de hele buurt.

En nu sta je ermee op een podium.

Toen ik op de toneelschool van een docent het compliment kreeg dat hij een boekje dat ik maakte zou bewaren omdat het later misschien veel geld zou opbrengen, was ik verbaasd. Boeken zijn gewoon het formaat waarin ik denk. Als ik tijdens BOEK-STEENPAPIER iets wil vertellen over mijn grootmoeder denk ik daar kleine uitsnijdingen op papier bij, omdat ik vind dat het verhaal zo tot zijn recht komt. Het blijft het medium waar ik naar teruggrijp en dat ik heel graag mee op het podium breng.

Weet je wat het is? Ik vind het zelf fijn dat je niet altijd naar buiten moet gericht zijn als publiek. Dus even iets lezen, je in je eigen wereld terugplooien, dat vind ik zelf superleuk. En als theatermaker vind ik het fantastisch om met verschillende vertelvormen te puzzelen. Ik beslis zelf over elk aspect: alles wat ik niet gezegd krijg, schrijf ik of teken ik of verwerk ik in audiofragmenten.

Je noemt jezelf nu theatermaker. Dekt die term volledig de lading?

Ik zou mezelf graag omschrijven als componist, maar mensen denken dan veel te snel aan muziek en dat kan ik dus niet. Maar wat ik wél kan, is woord en papier, het kleine en het grote, het geluid en de stilte samenbrengen. Dat vind ik echt mijn job en dat vind ik mijn kracht.

Krijg je veel reacties achteraf?

De dingen des levens blijven ontroeren, en daar gaat het in BOEK-STEEN-PAPIER veel over: een kinderwens, de dood van een familielid… Dat lees ik dan ook in de reacties van het publiek achteraf, die zich vaak vertalen in lange mails met persoonlijke ervaringen. En dat is heel fijn: merken dat je met een voorstelling veel mensen kan raken.

Annelies Van Hullebusch

°1982, Hoogstraten Verhalenverteller en beeldend theatermaker Volgde een multiculturele theateropleiding in Amsterdam en studeerde af aan de theateropleiding van Maastricht Maakt theatrale installaties en intieme theatervoorstellingen, waarin vaak boeken centraal staan

Annelies Van Hullebusch BOEK-STEEN-PAPIER

Een voorstelling vol ambacht, detail, poëzie, maquettes, projecties, kleur en schoonheid.

Het boek dat bij de voorstelling hoort, krijg je achteraf mee naar huis.

Draag je een leesbril? Vergeet die dan zeker niet mee te brengen!

Do 04.05 om 20 uur Black Box Ter Dilft

theater project