Getting "balanced" is not the remedy to stress. Passion is ! Ik bedoel dat ik niet tevreden ben met de status quo; er zit beroepsmatig geen groei in. Ik heb uitdaging nodig - jij weet dat als geen ander. En toch wil ik vasthouden aan het bewuste leven dat ik heb. En dat levert soms dilemma's op. Mahatma Gandhi.. of anders Moeder Theresa ‌.. Het toppunt van eenvoudig leven Ên het toppunt van grote dingen bereiken! Is dat niet dodelijk vermoeiend, die eeuwige zoektocht naar jezelf? Ik ken je nu al even en alleen maar gebukt onder dat juk van onrust. Ben je niet bang dat je, wanneer oud en grijs, je erachter komt dat je je tijd hebt verloren aan die queeste en de ware pareltjes van het leven over het hoofd hebt gezien? Die kleine dingen in het leven die samen vormen wat men in de volksmond nog wel eens 'geluk' wil noemen? ik denk dat de manier waarop ik nu leef er juist voor zorgt dat ik geniet van de kleine dingen. Mijn geluksniveau is onvergelijkbaar veel hoger dan een paar jaar geleden. Grootste verschil is juist dat de onrust getemperd is, dat ik - in tegenstelling tot vroeger - over het algemeen in staat ben intens en sensueel in het nu te leven. De onrust waar ik hier over schrijf komt voort uit het feit dat ik niet meer diezelfde waarde toevoeg in mijn werk als toen ik twee jaar geleden begon; ik ben uit ontwikkeld op de plek waar ik zit en kan geen verdere verbeteringen meer aanbrengen. Nu krijg ik de kans om op een ander niveau weer iets te gaan betekenen. En ben ik juist bang dat ik mijn verworvenheden van de afgelopen jaren op het spel zet. Ik wil namelijk niet meer zonder. Kortom: nee, ik ben niet bang dat ik er later achter kom dat ik een utopie heb nagejaagd. En dat zou ik wel zijn als ik nog leefde zoals een paar jaar geleden. Je ziet heel goed dat er fases in je leven zijn en je je ontwikkelt. De keuze die je een aantal jaar geleden maakte is nu niet meer de juiste maar toen wel. Het voegt toe aan je levenspad. Voor mij is de vraag nu andersom... mag ik gelukkig zijn als ik niet ambitieus ben, als ik graag thuis wil zijn, knutselend in huis, hakend op de bank en het liefst een kindje om me heen?? Mag ik mijn talenten om met "speciale" kinderen te werken, mijn talenten laten en puur en alleen voor mezelf gaan leven??? Door gezondheidsproblemen die al 20 jaar spelen ben ik op dit punt aanbeland. De basis van dit dilemma is hetzelfde als bij jou denk ik...mag je je eigen weg volgen, mag je nú iets anders willen dan vorige week, mag je groeien, mag je je hele leven op zoek zijn naar jezelf???? Ik denk steeds vaker dat ambitie is: worden wie je eigenlijk bent (en niet: wie je wilt zijn). Dus je eigen weg volgen, en die weer veranderen als je andere inzichten krijgt, is een geboorterecht.
127