ALICE VAN INNIS VOORZIET EVERNA VAN KUNST OP DE MUREN Geef toe, de lokalen van Everna waren dringend aan een opfrisbeurt toe. En in plaats van alles in “eierschaalwit” te schilderen, kwam onze dynamische bestuursploeg met een kraakhelder en lentefris concept op de proppen: “Laten we een jonge kunstenaar zijn gang gaan in het Everna-doolhof”. Kunstintegratie dus. Na een strenge maar zorgvuldige selectie kwam Alice van Innis als de beste keuze uit de bus. Zij krijgt de boeiende opdracht om van het interieur van Everna een schitterend kunstwerk te maken. Of ze dat ziet zitten? “Ik heb er ontzettend veel zin in”, zegt Alice. Door Stef Rymenants
Tekenen en nog eens tekenen Alice is kunstenaar/ontwerper en maakt mooie dingen. Ze legt het zelf uit: “Ik teken superveel en de hele dag door. Die tekeningen gebruik ik als basis voor mijn ontwerpen op papier, op textiel of op een andere drager. Ik hou enorm van ambachten. Omdat ik vrij handig ben, kan ik snel verschillende technieken aanleren en toepassen. Meestal werk ik figuratief maar er is altijd wel “een hoekje af”. Het komt allemaal recht uit 4
SEPTEMBER OKTOBER
mijn hoofd en fantasie. In het dagelijks leven kijk ik met open blik naar alles om me heen. Ik observeer heel intens. Maar als ik start met tekenen kijk ik naar niks. Ik leg gewoon mijn papier en materiaal op de werktafel en ik begin. Met pen en inkt teken ik figuren in vrij simpele lijnen. Dan zet ik het werk in felle kleuren. Wat het gaat worden weet ik nooit op voorhand. Het komt puur uit mezelf. Er is voor mij niet echt een “onderwerp” dat vastligt. Iedereen mag er later zelf iets in zien. Everna Voor mijn opdracht in Everna ben ik het gebouw een paar keer gaan bezoeken. Eerst heb ik gewoon foto’s genomen. Daarna ben ik nog eens teruggekomen om de lokalen te tekenen. Niet zoals een architect dat doet maar zoals ik het zelf zie. Waar staan de ramen, hoe kom je binnen, hoe voelt een ruimte. Vervolgens ben ik in het wilde weg beginnen tekenen, maar
wel met het gebouw in mijn achterhoofd. Ik wou vooral kleur en leven binnenbrengen. De grote gang die alle kamers verbindt inspireerde me om een soort verhaal te ontwikkelen dat door het hele gebouw loopt. Je ontdekt misschien figuurtjes die voor jou een boodschap hebben, zoals “kom maar naar boven”. Die boodschap staat niet vast maar mag je zelf invullen. Bij kinderen gaat dat vanzelf. Volwassenen moet je soms een handje helpen om hun fantasie weer te ontdekken. Er kán zich dus een verhaal ontwikkelen maar het hoeft niet. De tekeningen kunnen ook gewoon op zichzelf staan. Als je er voor open staat, communiceren ze met elkaar. Op basis van al mijn schetsen en ideeën heb ik een presentatie gemaakt voor het bestuur van Everna. Daar heb ik laten zien wat het allemaal kan worden. De mensen die er elke dag komen, krijgen zeker hun zeg in mijn werk. Daar doe ik niet moeilijk over. Voor hen is het