Garbowskie kapliczki

Elementem charakterystycznym polskiego krajobrazu są kapliczki, figury świętych i krzyże przydrożne. Upamiętniają one chwile klęski, nieszczęść ale także tych wydarzeń radosnych pełnych wdzięczności.

Miesiąc maj w szczególny sposób poświęcony został Maryi. W każdym kościele i przy licznych kapliczkach w majowe wieczory gromadzą się wierni by wspólnie modlić się do Boga za wstawiennictwem Matki Najświętszej odśpiewując Litanię Loretańską. Na garbowskiej ziemi zlokalizowane zostało koło dwustu krzyży, kapliczek i figur przydrożnych. Zostały one opisane i policzone w ramach książki „ Kapliczki i krzyże przydrożne w pejzażu Ziemi Garbowskiej” ( publikacja dostępna w Gminnej Bibliotece Publicznej w Garbowie) Jedną z najstarszych jest kapliczka przy ul. Dolnej w Garbowie. Historią tego miejsca zainteresował się Hubert Bieniek. - Jest to kapliczka słupowa ku czci Matki Boskiej Niepokalanej przy ul. Dolnej w Garbowie. Kiedy dokładnie została zbudowana i kto był jej fundatorem nie wiadomo. Z rozmów przeprowadzonych z mieszkańcami okolicy można stwierdzić, iż mogła powstać nawet w końcowych latach XIX wieku. Czy powstała tutaj dlatego, bo była na trakcie prowadzącej do innej miejscowości - nie wiem. Wiadomo, że za tą kapliczką kiedyś znajdowała się droga wiejska prowadząca do Gutanowa oraz do młyna motorowego należącego do T. Różyckiego oraz braci Lisieckich. Wokół niej posadzone były dwa kasztany. W latach 40 XX wieku wzniesiono płotek otaczający kapliczkę i te dwa drzewa. Niestety z czasem ogrodzenie drewniane zostało zniszczone przez szalejące burze i oderwane gałęzie. Kapliczka ta dla lokalnej społeczności ma wielkie znaczenie, do dziś przetrwała tradycja nabożeństw majowych. Jeżeli ktoś posiada dodatkowe informacje o tej kapliczce prosimy o kontakt z redakcją Głosu Garbowa. Natomiast jedną z najnowszych jest figura Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych z 2021 roku,

Figura NMP Wspomożycielki Wiernych

wzniesiona nieopodal cmentarza, przy drodze na Bogucin. Zaprojektowana i ufundowana została przez ks .prof. Mariana Stasiaka.

Tekst Hubert Bieniek i Kinga Skrzypiec