H a b i l i d e s c o m u n i c a t i v a s e n g a l e g o p a r a o m u n d o l a b o r a l
Apéndice gramatical
MANUAL
Signos de interrogación e de exclamación A entoación interrogativa ou exclamativa márcase ao final do enunciado por medio dos signos ¿ /!: Por que o fixeches?, Érache boa! Para facilitar a lectura, poderemos poñer estes signos ao inicio e ao final da frase.
Xénero dos substantivos a. Son masculinos os nomes das letras: o a, o eñe, o pe... b. Teñen xénero masculino os seguintes substantivos (en oposición ao castelán): o cal, o cárcere, o costume, o couce, o cume, o cuspe, o fel, o labor, o legume, o leite, o mel, o nariz, o riso, o sorriso, o sal, o sinal, o ubre, o xiz… c. As palabras rematadas en –axe son femininas: a friaxe, a viaxe, a equipaxe…, agás garaxe, paxe e traxe. Personaxe pode presentar os dous xéneros. d. En xeral, os substantivos que designan árbores froiteiras son femininos: a maceira, a nogueira, a pereira… Pero o limoeiro, o marmeleiro… (o xénero da árbore froiteira é, xeralmente, sempre o mesmo ca o da froita que dá). e. Son femininas as palabras cultas de orixe grega rematadas en –se: a crise, a paréntese, a análise. f. Son femininos os seguintes substantivos (en oposición ao castelán): a árbore, a arte, a canle, a calor, a cor, a dor, a orde, a orixe, a ponte, a reuma, a síndrome, a sentinela, a suor…
Formación do feminino a. Nomes rematados en -n: 1. Os substantivos que rematan en –án forman o feminino en –á (cristián/cristiá, irmán/irmá), agás os caracterizadores despectivos que o fan en –ana (lacazán/lacazana, charlatán/charlatana).
143