NIEUWS VANUIT DE WERKGROEPEN RECREATIESPORT krijn griffioen
Al eerder heb ik hier verteld hoe druk een aantal enthousiastelingen is om voorstellen te bedenken, hoe de trainingen nog beter kunnen gaan verlopen. Eén werkgroep is nog bezig om de laatste puntjes op de i te zetten; de overige drie hebben inmiddels hun plan bij ons als RSC/Loopteam ingediend. We hebben ingepland om in ieder geval nog in de meimaand, de rapporten op hun samenhang te beoordelen en een uitvoeringsplan opstellen dat we nog vóór de vacantieperiode in een trainersbijeenkomst kunnen bespreken. Uitgangspunt blijft dat we op de ALV van de recreatiesport, in september a.s., hier groen licht voor kunnen krijgen.
Mijn eerste indruk is, dat de plannen er solide uitzien en veel draagkracht kunnen verwachten, daar heel sterk een luisterend oor is gelegd op de werkvloer waar zich alle probleempjes voordoen. Wel laat het zich aanzien dat een praktisch gevolg mogelijk kan zijn, dat we de structuur van ons overleg als RSC en Loopteam ook enigszins zullen moeten aanpassen. Leidraad zal zijn dat de bevoegdheden en verantwoordelijkheden zoveel mogelijk bij de doeners zelf zal moeten liggen. Maar daar moeten we nog een goed formule voor bedenken. Onderstaand noem ik nog een keer de vier werkgroepen, met een korte omschrijving van hun taak en de tot-nog-toe geleverde voorstellen. En waar zijn die voortvarende trainers dan nu zoal mee bezig? In vogelvlucht geef ik hieronder zonder volledig te zijn de kern van hun opdracht aan: Werkgroep 1: Doorstroming vanuit de basisgroep De praktijk leert dat na een basisgroeptraining van enkele maanden gehad te hebben, niet voor ieder zomaar instroming in een bestaande groep mogelijk is. Kort gezegd ligt er nu een voorstel om de basisgroeptraining over een heel jaar uit te smeren, met daarbinnen de nodige differentaties gericht op soepele instroming in bestaande groepen.. Werkgroep 2: Begeleiding lopers na blessures Eén van de grootste trauma’s waar velen van ons mee te maken krijgen zijn blessures. En hoe en wanneer kan men terugkeren naar de gebruikelijke training was de opdracht. Uit hun eerste rapportage is zonneklaar dat invoeging in de basisgroep niet de beste methode is. Men heeft concrete ideeën geopperd hoe een dergelijke groep op te zetten. Daarbij zal deelname altijd van tijdelijke aard moeten zijn, zal er feeling bij de begeleiders moeten zijn en bovenal eigen verantwoordelijkkheid en gevoel voor de signalen van je lichaam. Inpassing tot een GAC-bredegroep lijkt zeker praktisch. Werkgroep 3: Communicatie/coördinatie van loopschema’s en verbreding aanbod Er valt veel te verbeteren om programma’s van de groepen structureler op te zetten en ook vooral de communicatie daarover verenigingsbreed op poten te zetten (laat de website hét communicatiemiddel moge worden….). Ook is een scala aan mogelijkheden van meer aanbod mogelijk, zowel wat tijden en duur betreft als van meer prestatiegerichtheid (straks weer meer recreanten met een wedstrijdlicentie????). We wachten in spanning af waar deze groep ons mee gaat verrassen. Werkgroep 4: Bijscholing trainers Ook al zullen de meeste trainers wel zeker zijn van hun deskundigheid, graag zullen zij hun eigen vakmanschap op gezette tijden willen toetsen. Deze werkgroep heeft al een concreet uitvoeringsplan opgesteld om de trainers naar eigen voorkeur op diverse thema’s een korte bijscholing aan te bieden. Sterke kant daarin is, dat als cursusgevers grotendeels wordt uitgegaan van deskundige personen die we binnen de eigen organisatie aantreffen. Daardoor zal de drempel van deelname zo laag mogelijk blijven. Continuiteit opleiding nieuwe trainers. Naast de onderwerpen die in bovenstaande werkgroepen zijn behandeld, speelt nog een structurele invulling van de trainersopleiding. Jarenlang verzorg(d)en Bea en Siebe deze trainingen geheel zelfstandig, een te zware belasting, zodat dit anders zal moeten. In klein comitee met de meest betrokkenen, is hier uitvoerig overleg over gevoerd, hoe dit verder te gaan organiseren. Hierbij is heel sterk gekeken om meer aansluiting met de wedstrijdatletiek te zoeken. En daarnaast ook of opleiding via de Atletiekunie en haalbare oplossing voor ons zou zijn. Uiteindelijk hebben we voorlopig de conclusie getrokken, dat het in eigen huis organiseren te prefereren is. Los nog van de kosten blijkt dat lopers veel makkelijker tot een trainersopleiding te verleiden zijn, als het eigen huismerk in stand blijft. Wel zal het een breder draagvlak moeten krijgen: een team van mensen die vanuit hun deskundigheid ieder een deel van een opleiding kunnen verzorgen. En daarbij is het zeker nuttig ook onderdelen door derden te laten verzorgen. En dat allesa mogelijk in samenwerking met naburige verenigingen. Al werkende weg, valt dan ook te bezien of bepaalde delen ook samen met de wedstrijdatletiek uitgevoerd kunnen worden. Kortom, deskundigen, aarzel niet, wil je jouw deskundigheid uitdragen en elkaar ten goed laten komen, meldt je!!