Ticoak, handiak Naxari Altuna
Costa Rican gauza bat txikia dela esateko –tico eransten diote erabili nahi duten hitzari. Egun batean, goitizen hori jarri zioten euren buruari: Tico. Costa Ricako selekzioari “Los ticos” esaten diote. Mundialerako gida-libururen batean norbaitek oporretarako leku gogoangarri gisa-edo salduko zuen, agian. Horrelako komentarioak ere izaten dira. Karibekoak izaki, CONCACAFen Mexiko eta AEBen azpitik normalean, Costa Ricako jokalariak ez dira gehiegi nabarmendu nazioartean. Ez, behintzat, Europan. Baina, badaude. Eta onak, gainera. Izan ziren, eta badira. Bost milioi biztanle baino gutxiago dituen herrialdea Karibeko selekziorik indartsuena da. Jamaika eta Trinidad eta Tobago azaldu izan dira Munduko Kopan azken boladan, baina ez dute Costa Ricaren oihartzunik lortu. 1990eko Mundialean ezustekoa eman zuten ticoek. Atezain handi batek izan zuen horren ardura nagusia. Cartagines taldean jokatzen zuen orduan Luis Gabelo Conejok. Costa Ricaren hesi bilakatu zen Italiako Munduko Kopan, eta bereziki Eskozia, Brasil eta Suediaren amesgaizto bilakatu. Mo Johnstonek hamaika buruhauste izan zituen aurrez-aurre aurkitu zuenean. Mundialeko estrainekoan Eskozia 1-0 hartu zuen mendean talde amerikarrak. Aurrelari ile-horiak Conejoren bibotea mutur aurrean ikusi zuen behin eta berriro, dotore, zimurrik gabe. Berdin Careca brasildarrak hurrengo partidan, eta Brolin suediarrak, multzoko azken norgehiagokan. Costa Ricak bi gol jaso zituen hiru partidetan, bi neurketa irabazi eta final-zortzirenetan Txekoslovakiaren aurka aritu zen. Thomas Skuhravy golegile erraldoia zorioneko izan zen. Conejo min hartuta zegoen eta ez zuen kanporaketako partida jokatu. Costa Ricak 4-1 galdu zuen, baina hiru partida nahikoa izan ziren Luis Gabelo Conejo txapelketako atezain onena izendatzeko. Mundiala amaituta, Albacetek fitxatu zuen Costa Ricako atezaina. Benito Flororen aginduetara egin zituen urteetan Carlos Belmonteko mito bilakatu zen, eta Conejo berari esker, hein handi batean, Keylor Navas herrikidea Manchako taldera iritsi zen, eta gero hortik Levantera. Navasen atzean Conejoren lana dago, Luis Gabelo Conejoren ibilbide oparoa; aitzindariaren garrantzia. Hura gabe ezin ondorena ulertu. Keylor Navas 2. Mailan aritu zen Albaceterekin, taldeak maila galdu zuen arte. Orduan Levantera joan zen, utzita. Baina han Munua uruguaitarrarekin egin zuen topo. Lehia bizia izan zuten granoten atepean. Uruguai eta Costa Rica, Costa Rica eta Uruguai, bidegurutze bitxia. 2009ko urrian Hegoafrikako Mundialerako partida erabakigarria zuten Costa Ricak eta AEBek. Bryan Ruizek sartutako golei esker, 2-1 ari zen irabazten Karibeko taldea. Garaipen horrekin Munduko Kopan izango ziren ticoak. Baina 88. minutuan Borsteinek berdintzeko gola erdietsi zuen. Gol horrek kanporaketa bat jokatzera behartu zuen Costa Rica. Uruguai izango zen aurkaria. Etxean 0-1 galdu zuen; Montevideon, berriz, 1-1 amaitu zen partida. Futbolaren parabola: charruak atzeko atetik iritsi ziren Mundialera, eta Hegoafrikan ustekabekoa eman zuten, finalerdietara iritsita. Han, Costa Ricako kazetari bat nostalgiaz aritu zitzaigun bere selekzioaren inguruan. Ordurako, Bryan Ruiz (“La Comadreja”) Europan ari zen, eta haren inguruko laudorioetan murgildu zen: “handia izango da”.
futbolmamia.com