X. Dodatek: przykład pracy tutorskiej

Koło życia jest narzędziem, które pozwala: • spojrzeć na siebie i swój rozwój całościowo • opisać swoją obecną sytuację i głębiej się nad nią zastanowić • precyzyjnie określić stan pożądany do osiągnięcia w określonym momencie w przyszłości • rozważyć różne sposoby realizacji własnych celów i ich konsekwencje • zaplanować działania rozwojowe Przykładową pracę z kołem ilustrują poniższy rysunek oraz tabela obok.

Jak widać w tabeli – tutor/ka, pracując na kole życia, nie prowadzi ani lekcji, ani sesji doradczej. Wspiera refleksję osoby tutorowanej nad własnym rozwojem zadając pomocne pytania i zadania. Nie doradza, za to dzieli się własnym doświadczeniem w takim zakresie, w jakim to użyteczne dla osoby tutorowanej.

– Wiem, że chcę iść do technikum, żeby mieć zawód i że w moim mieście, żeby było blisko, ale nie – Dobrze mi idzie wiem jaki profil wybrać .WYBÓR NOWEJ SZKOŁY matma, jestem na bieżąco, umiem rozwiązywać zadania ze wszystkich działów; z angielskiego dobrze sobie radzę PRZYGOTOWANIE DO EGZAMINU w rozmowie, ale mam trudności z gramatyką, mam mnóstwo materiału do powtórzenia; z polskiego mam wiele nieprzeczytanych INNE? lektur, ale piszę dobre wypracowania.

10

9

8

7

6

5

4

3

2

1 – Uwielbiam taniec modern, trenuję w soboty. Boję się, że w nowej szkole będzie dużo nauki i w ogóle nie będę mogła już tańczyć.ROZWÓJ PASJI/HOBBY

ZNAJOMOŚCI Z OBECNEJ SZKOŁY

RELACJE W NOWEJ SZKOLE – Mam super znajomych w tej szkole i ekstra się dogadujemy. Nie wiem, jacy ludzie będą w nowej szkole i czy uda się utrzymać kontakt z moimi obecnymi znajomymi.

– Dojazdy do szkoły zajmują mi dużo ORGANIZACJA DNIA – Lubię grać w CSa i gadać na fejsieREKREACJA/CZAS DLA SIEBIE czasu, w szkole jestem zmęczona ze znajomymi, bez tego sobie życia nie i trudno mi się skupić na nauce, zadania wyobrażam. Jednak zajmuje mi to dużo domowe zajmują mi ok. 2 h dziennie. czasu i brakuje mi go na naukę i sen.

CELE PRACY

CO ROBI OSOBA TUTOROWANA? Uchwycenie najważniejszych obszarów rozwoju. Podsumowanie ważnych sfer własnego funkcjonowania w uporządkowany i kompleksowy sposób.

Nazywa poszczególne wycinki koła. Nazwy obszarów mogą być dla ułatwienia hasłowo zaproponowane przez osobę tutorującą, a osoba tutorowana tylko je precyzuje (przykład na rysunku).

O CO PYTA / CO PROPONUJE TUTOR(KA)?

ETAPY PRACY NA KOLE Pomyśl, które obszary są kluczowe dla Twojego rozwoju. Wpisz je na brzegu koła.

Nazywanie kluczowych obszarów Głębsze zrozumienie przez osobę tutorowaną sytuacji obecnej. Określenie obszarów komfortu i obszarów rozwoju. Budowanie u osoby tutorowanej poczucia kompetencji i sprawczości.

Zakreśla pola w wycinkach koła odpowiadające poziomowi zadowolenia – zgodnie ze skalą 1–10. Patrząc na rysunek opowiada o poszczególnych obszarach: jaki jest aktualny stan w tym obszarze, jakie ma mocne strony, braki, nadzieje, obawy itp. Na rysunku widać SKRÓTOWE przykłady wypowiedzi.

Określ w skali od 1 do 10, w jakim stopniu jesteś teraz zadowolony/a z każdego obszaru. Z jakiego względu właśnie w takim stopniu? Co już wiesz/ umiesz/robisz, że jesteś w tych obszarach właśnie w takim miejscu?

Skalowanie Wybór obszaru priorytetowego. Precyzowanie celu. Nazwanie pożądanego stanu konkretnym językiem. Urealnienie mglistych wyobrażeń.

Dokonuje wyboru obszaru, który np.: wymaga najpilniejszej zmiany, jest najważniejszy, najbardziej decyduje o przyszłości. Zaznacza docelowy poziom na skali. Opowiada ze szczegółami osobie tutorującej (i hasłowo notuje na kole), jak wyobraża sobie rzeczywistość w momencie osiągnięcia stanu docelowego.

Pracą nad którym obszarem chcesz się zająć na tej sesji? Gdzie chcesz być w tym obszarze na skali za… (np. 6 miesięcy)? Jak to będzie, gdy już osiągniesz ten stan? Co wtedy będzie można zaobserwować? Co się będzie działo? Jak się będziesz czuć?

Praca na skali z perspektywą przyszłości Poszerzanie perspektywy możliwych działań i rozwiązań. Uzyskanie możliwości wyboru.

Wymyśla jak najwięcej możliwości działań / rozwiązań i zapisuje je na osobnej kartce. Rozważa szanse i ryzyka płynące z każdej opcji. W razie gotowości – słucha propozycji tutora/tutorki i analizuje je. Zastanawia się, jakie ma zasoby do realizacji poszczególnych działań.

Co możesz zrobić, żeby za 6 miesięcy osiągnąć ten stan? Co już masz zrobione? Co jeszcze przed Tobą? Jakie są jeszcze inne opcje? Czy masz gotowość, żebym ja się podzielił(a) swoimi propozycjami? Jakie są plusy i minusy każdego rozwiązania (dla Ciebie, dla najbliższych)?

Pytania o możliwości Przekuwanie refleksji na konkretne działania. Podjęcie zobowiązań przez osobę tutorowaną. Przyjęcie odpowiedzialności za własny rozwój.

Wybiera kierunek działania. Decyduje, kiedy zacznie działać. Określa i zapisuje na osobnej kartce kolejność działań, terminy ich realizacji, elementy do przygotowania. Informuje tutora/ tutorkę, w jaki sposób da znać o efektach pierwszego kroku.

Który kierunek działań jest najbardziej satysfakcjonujący/najrealniejszy/najszybszy do wdrożenia? Jakie są kolejne działania do podjęcia? Co zrobisz, żeby być o jedno „oczko” wyżej na tej skali? Jaki może być Twój pierwszy krok? Kiedy to zrobisz? Co zrobisz jutro? Jak zadbasz w działaniach o siebie i innych?

Pytania o plan

NOTATKI

Zapraszamy do kontaktu! Masz jakieś pytania lub wątpliwości? Chcesz o coś dopytać? Czekamy na Twoją wiadomość > ipr@fundacjatdj.pl

BIBLIOGRAFIA Łaguna M., Trzebiński J., Zięba M. (2005). Kwestionariusz Nadziei na Sukces KNS.

Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych. Juszczyński Z. (2012). Narzędzia Pomiaru w Promocji i Psychologii Zdrowia. Wydanie drugie.

Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych. Raport PISA 2018 (Volume III) What school life means for students’ lives Raport z badań Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę, Warszawa, 2018

Al. Roździeńskiego 1a, 40-202 Katowice

Wspieraj nasze działania przez cały rok, wpłacając darowiznę na konto nr: 47 1020 2498 0000 8802 0373 6790 fundacja@tdj.pl tdjfoundation.pl